Oude mensen ... - Pagina 2

job · 16 juni 2009, 08:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Kom net terug van ons ma ... ondertussen 86. Nog goed te been. Ze zit echter meer en meer haar kas op te fretten in dat grote huis van haar ... meestal alleen.
Ik ga er wel zo goed als alle dagen even bij en ze krijgt van de andere familieleden ook wel vaak bezoek maar da's blijkbaar niet voldoende.
Ze heeft geen perspectieven meer sinds ons pa drie jaar terug is overleden. Da's haar probleem.
Momenteel de ene depressie achter de andere ...

Ons huis is niet voorzien om haar op te vangen (te klein ... niet ingericht ...) ...

HELP ...

Belangrijk te weten is natuurlijk wat je moeder wil, en net niet wil. Misschien wil ze best wel naar een bejaardentehuis, maar wil ze eigenlijk geen afscheid nemen van haar woning. Heeft ze hulp nodig ? Thuisverpleging ?
Of is er in de buurt een bejaardentehuis met 'dagopvang' ? Waarbij de bejaarden overdag het sociale gebeuren van een bejaardentehuis bijwonen, maar 's avonds terug thuis gaan slapen. Of een service-flat, als ze nog goed te been is ?
Er zijn tal van mogelijkheden...
Welke past het best bij je moeder ????

beste vriend · 16 juni 2009, 09:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ik vraag mij af waarom die mensen eenzaam worden.

Klinkt als een domme vraag, maar waarom wordt er niet omgegaan met leeftijdgenoten?

De vraag van een jong mens

Als je 86 bent, zul je wel zien dat veel van je leeftijdsgenoten verdwenen zijn. Dood, ziek, naar het bejaardentehuis, bij hun familie gaan inwonen...En vermits ze niet meer te been zijn meestal, of zelfs wat last hebben met hun geheugen, of een beetje van dit alles dooréén, zitten ze daar dan alleen.
Ik ben nog geen 50, een heleboel van mijn leeftijdsgenoten waar ik vroeger mee omging zijn reeds dood. Stel je voor als je bijna 90 bent !!

De schoofzak · 16 juni 2009, 11:51

Hoogbejaarden zijn minder mobiel en kunnen zo moeilijk hun vriendenkring op peil houden.
Bovendien zijn, zoals alle mensen van alle leeftijden, die hoogbejaarden die nog wel goed te been zijn, nogal egoïstisch. Liever met de kameraden die nog 'jong' zijn op daguitstap met bus of trein, op reis naar Benidorm of naar Turkije, enz.

Nu mijn vizie op de oplossing (en is al aangedragen hier) (en gebaseerd op ervaringen van mijn echtgenote, verpleegster, deel van haar loopbaan in bejaardenhuis):
zeker niet in huis nemen; eens je enkele maanden apart woont, heb je (beiden!) zodanig alles en nog wat aangepast op vlak van ritme, levensstijl, gewoontes .... dat het erg moeilijk wordt.

Probeer ze binnen te loodsen in een bejaardenhuis, enkel voor dagopvang.
Ervaring leert dat ze dat aanvankelijk een heel slecht idee vinden, omdat ze denken dat die bejaardenhuizen nog steeds de grote stinkende sterfzalen zijn van vroeger, toen dat 'godshuizen' genoemd werden.
De eerste dag doen ze niet mee aan de ergoterapie en andere dinges die de animator organizeert.
De tweede dat doen ze wel mee, en op een manier dat ge ze het hen nooit meer wilt afpakken.
De derde dag durven ze toegeven dat ze er te laat ingestapt zijn. Want die buur uit de kamer hiernaast, die rijdt nog met de auto, en eenmaal in de week is die op daguitstap naar zijn kleindochter. (terwijl veel vroeger men bijna toestemming moest vragen aan de direktrisse om in den hof te gaan wandelen ...)
Die bejaardenhuizen van nu zijn bijna hotels in vakansieoorden !!

Een nadeel: de prijs.
Maar met pensioentje plus de interesten van het huis dat verkocht kan worden ... (of wil je toch alles erven, zelfs al moeten ze daarvoor in middeleeuwse toestanden leven om te sterven ..)

Jedd · 16 juni 2009, 12:23

als ze nog goed te been is, dan is een serviceflat de oplossing : dan behoudt ze haar eigen leefruimte waarin ze doet wat ze wil, terwijl ze desondanks toch contact kan houden met de medebewoners

Nynorsk · 16 juni 2009, 12:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Kom net terug van ons ma ... ondertussen 86. Nog goed te been. Ze zit echter meer en meer haar kas op te fretten in dat grote huis van haar ... meestal alleen.
Ik ga er wel zo goed als alle dagen even bij en ze krijgt van de andere familieleden ook wel vaak bezoek maar da's blijkbaar niet voldoende.
Ze heeft geen perspectieven meer sinds ons pa drie jaar terug is overleden. Da's haar probleem.
Momenteel de ene depressie achter de andere ...

Ons huis is niet voorzien om haar op te vangen (te klein ... niet ingericht ...) ...

HELP ...

qua "kleine" eerste stap en aanvulling op de rest hier, zou ik denken: niet enkel bij haar op bezoek gaan, maar regelmatig eens een uitstapje doen.
regelmatig weg zijn vantussen die vier muren, nieuwe leuke herinneringen opbouwen.
en dan staat er eens iets op haar agenda, heeft ze iets om naar uit te kijken.

Jennes · 16 juni 2009, 14:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ik vraag mij af waarom die mensen eenzaam worden.

Klinkt als een domme vraag, maar waarom wordt er niet omgegaan met leeftijdgenoten?

Dat is absoluut geen domme vraag!! Er is hiernaar al heel veel onderzoek gebeurd.

Blijkt dat we, hoe ouder we worden en indien we een partner (en kinderen) hebben, en dat begint al vaak van boven de dertig ofzo... we minder en minder tijd in vrienden gaan steken en onze partner onze beste vriend, steun en toeverlaat wordt. Heel vaak ook onze enige.
De meeste andere vrienden of kennissen die dan nog overblijven hebben vaak zelf kinderen, en mits deze een druk leven hebben (werken, kinderen, een huishouden, ...) zien we ze niet zo vaak meer. Bovendien heeft een koppel vaak genoeg aan mekaar, en zijn kinderen. En ook de nabije familie.

Hoe ouder we worden, hoe meer we zien dat er niet meer geïnvesteerd wordt in relaties met kennissen of verre vrienden. Alleen de echte boezemvrienden zullen we uiteindelijk nog zien op hoge leeftijd. Als je het geluk hebt samen zo oud te worden, natuurlijk ...
De redenen zijn dat je als oudere persoon niet echt veel meer dingen kan doen, dat je minder mobiel bent, geplaagd door allerlei kwaaltjes, maar zeker ook dat onze samenleving nu eenmaal niet veel infrastructuur biedt voor oudere mensen: wat kan je als oudere van dagen nl. gaan doen? ... Als je die hebt steek je zeker op deze leeftijd liefst meer tijd in de partner als die er nog is, de kinderen en de kleinkinderen. Broers en zussen krijgen de tweede plaats.
(Tot op de leeftijd van 60-70 kan er nog wel eens 'gebuurt' worden met een borrelke en een kaartje, maar daarna en van zodra de eerste gezondheidsklachten/sterftes echt komen valt dat weg )

Als de partner sterft, blijft de vrouw (of man, maar vrouwen worden meestal ouder) dus meestal alleen achter.
De vrouwen die een zus hebben zijn gezegend indien ze het geluk hebben samen oud te worden zonder ruzie. Dat zal vaak degene zijn waar je (als vrouw met zus) tot en met het einde der dagen de tijd mee zal doorbrengen. Een band die de tand des tijds doorstaat.

Dit 'typische patroon' dat vaak gevonden wordt, verklaart ook waarom het zo problematisch is dat mensen 'in deze tijd' een partner niet meer zo belangrijk lijken te vinden en wat de nefaste gevolgen zijn van seriële monogamie op de psyche en banden binnen een samenleving...

Er is namelijk niets beter voor de fysieke en mentale gezondheid dan een stevige band met iemand, liefst iemand waarmee je al een hele geschiedenis mee hebt die alles versterkt. Bij seriële monogamie is dat niet meer het geval ...

Kay_ · 16 juni 2009, 14:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Ik heb een fantastische oplossing!
Lotgenoten zoeken: Andere oude mensen.
Breng ze allemaal samen in 1 huis. Kunnen ze babbelen over vanalles en nog wat.

Zoek ook wa coördinators voor die mensen te helpen (wassen, bingo-middagen, ...)... ah, die oplossing is al uitgevonden

Zet er ne camera bij en je hebt Big Grandmother, kun je misschien nog aan verdienen.

Nynorsk · 16 juni 2009, 15:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jennes

Dat is absoluut geen domme vraag!! Er is hiernaar al heel veel onderzoek gebeurd.

Blijkt dat we, hoe ouder we worden en indien we een partner (en kinderen) hebben, en dat begint al vaak van boven de dertig ofzo... we minder en minder tijd in vrienden gaan steken en onze partner onze beste vriend, steun en toeverlaat wordt. Heel vaak ook onze enige.
De meeste andere vrienden of kennissen die dan nog overblijven hebben vaak zelf kinderen, en mits deze een druk leven hebben (werken, kinderen, een huishouden, ...) zien we ze niet zo vaak meer. Bovendien heeft een koppel vaak genoeg aan mekaar, en zijn kinderen. En ook de nabije familie.

Hoe ouder we worden, hoe meer we zien dat er niet meer geïnvesteerd wordt in relaties met kennissen of verre vrienden. Alleen de echte boezemvrienden zullen we uiteindelijk nog zien op hoge leeftijd. Als je het geluk hebt samen zo oud te worden, natuurlijk ...
De redenen zijn dat je als oudere persoon niet echt veel meer dingen kan doen, dat je minder mobiel bent, geplaagd door allerlei kwaaltjes, maar zeker ook dat onze samenleving nu eenmaal niet veel infrastructuur biedt voor oudere mensen: wat kan je als oudere van dagen nl. gaan doen? ... Als je die hebt steek je zeker op deze leeftijd liefst meer tijd in de partner als die er nog is, de kinderen en de kleinkinderen. Broers en zussen krijgen de tweede plaats.
(Tot op de leeftijd van 60-70 kan er nog wel eens 'gebuurt' worden met een borrelke en een kaartje, maar daarna en van zodra de eerste gezondheidsklachten/sterftes echt komen valt dat weg )

Als de partner sterft, blijft de vrouw (of man, maar vrouwen worden meestal ouder) dus meestal alleen achter.
De vrouwen die een zus hebben zijn gezegend indien ze het geluk hebben samen oud te worden zonder ruzie. Dat zal vaak degene zijn waar je (als vrouw met zus) tot en met het einde der dagen de tijd mee zal doorbrengen. Een band die de tand des tijds doorstaat.

Dit 'typische patroon' dat vaak gevonden wordt, verklaart ook waarom het zo problematisch is dat mensen 'in deze tijd' een partner niet meer zo belangrijk lijken te vinden en wat de nefaste gevolgen zijn van seriële monogamie op de psyche en banden binnen een samenleving...

Er is namelijk niets beter voor de fysieke en mentale gezondheid dan een stevige band met iemand, liefst iemand waarmee je al een hele geschiedenis mee hebt die alles versterkt. Bij seriële monogamie is dat niet meer het geval ...

Er zijn toch bejaardenverenigingen en voorzieningen die zich richten op activiteiten voor bejaarden?

Ik zie trouwens overal in m'n omgeving mensen belang hechten aan het hebben van een partner... En ik denk niet dat ik nu in zo'n vreemde omgeving woon en vertoef...

Jennes · 16 juni 2009, 15:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Er zijn toch bejaardenverenigingen en voorzieningen die zich richten op activiteiten voor bejaarden?

Ik zie trouwens overal in m'n omgeving mensen belang hechten aan het hebben van een partner... En ik denk niet dat ik nu in zo'n vreemde omgeving woon en vertoef...

Niet genoeg blijkbaar.

En de cijfers spreken je tegen:

http://www.statbel.fgov.be/press/fl040_nl.asp

http://www.statbel.fgov.be/press/fl080_nl.asp

Je kan wel belang hechten aan een partner in woorden, maar in daden is het vaak ook nodig... Of men hecht er wel belang aan, maar het lukt vaak niet. Tenzij in jouw omgeving iedereen samenwoont en (momenteel) gelukkig is. Of gelukkig is met een seriëel monogaam bestaan of als single, of dergelijke. Want oké, de uitspraak 'het lijkt niet meer te lukken' is niet gelijk aan de uitspraak 'mensen hechten er geen belang aan'. Dat merk je terecht op!

Nynorsk · 16 juni 2009, 15:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jennes

Niet genoeg blijkbaar.

En de cijfers spreken je tegen:

http://www.statbel.fgov.be/press/fl040_nl.asp

http://www.statbel.fgov.be/press/fl080_nl.asp

Je kan wel belang hechten aan een partner in woorden, maar in daden is het vaak ook nodig... Of men hecht er wel belang aan, maar het lukt vaak niet. Tenzij in jouw omgeving iedereen samenwoont en (momenteel) gelukkig is. Of gelukkig is met een seriëel monogaam bestaan of als single, of dergelijke. Want oké, de uitspraak 'het lijkt niet meer te lukken' is niet gelijk aan de uitspraak 'mensen hechten er geen belang aan'. Daar heb je me.

Ik denk gewoon dat mensen vaker kiezen voor een invulling van een relatie die beter bij hen past dan het traditionele huwelijk. Ik ken eigenlijk maar 1 iemand die bewust geen relatie wil.

En ik betwijfel eigenlijk of er echt zo'n tekort is aan activiteiten voor bejaarden. Mijn ex-schoonmoeder is vrijwilliger in een vereniging voor de derde leeftijd. Zij hebben capaciteit voldoende, het probleem is meestal te weinig deelnemers. Ik denk dat er heel veel bejaarden zijn die gewoon niet echt de behoefte hebben om op hun 80e opeens naar activiteiten te gaan vol onbekenden. Daar mag je voor organiseren wat je wil, die komen toch niet af. Het heeft ook weinig zin om mensen daar naartoe te sleuren - een 80-jarige weet best wel wat hij/zij wil.

Eenzaamheid bij bejaarden valt gewoon niet volledig op te lossen. Ouder worden, mensen verliezen, je eigen mogelijkheden verliezen, is nu eenmaal een pijnlijk en eenzaam proces. Dat is het leven, de overheid kan daar weinig aan doen.

Ars_Nova · 16 juni 2009, 16:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ik vraag mij af waarom die mensen eenzaam worden.

Klinkt als een domme vraag, maar waarom wordt er niet omgegaan met leeftijdgenoten?

Ik denk dat het voor sommige mensen gewoon moeilijker is om contacten te leggen. Mijn grootmoeder b.v. is daar extreem erg in: ze wimpelt elk sociaal voorstel af. Ik heb mijn vader & tante al aanbevolen om ze op MDMA te zetten maar om een of andere reden kreeg ik enkel vreemde blikken terug

(Het zou nochtans héél goed helpen

)

Mambo · 16 juni 2009, 16:45

Service flat of bejaardentehuis is even eenzaam of thuis zitten. Komt er nog bij dat oude mensen verhuizen niet zo evident is als men wel eens denkt.
Ik vrees dat er geen oplossing voor bestaat als het karakter zelf zo in elkander zit.

Nynorsk · 16 juni 2009, 16:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ars_Nova

Ik denk dat het voor sommige mensen gewoon moeilijker is om contacten te leggen. Mijn grootmoeder b.v. is daar extreem erg in: ze wimpelt elk sociaal voorstel af. Ik heb mijn vader & tante al aanbevolen om ze op MDMA te zetten maar om een of andere reden kreeg ik enkel vreemde blikken terug

(Het zou nochtans héél goed helpen

)

Flanelcondoom · 16 juni 2009, 16:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ars_Nova

Ik denk dat het voor sommige mensen gewoon moeilijker is om contacten te leggen. Mijn grootmoeder b.v. is daar extreem erg in: ze wimpelt elk sociaal voorstel af. Ik heb mijn vader & tante al aanbevolen om ze op MDMA te zetten maar om een of andere reden kreeg ik enkel vreemde blikken terug

(Het zou nochtans héél goed helpen

)

Het hartje zou geen MDMA aankunnen, vrees ik.

Breng anders eens van die lekkere taart mee voor oma?

Karma · 16 juni 2009, 16:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Beste Karma, verkoop haar huis, laat ze intrekken bij u, desnoods verbouwt ge uw eigen huis zodat ze wat prive heeft voor haar eigen.

Ik ken mensen (een grote tuin is wel een voorwaarde) die gewoon een huisje achter de hoofdbouw hebben laten optrekken waar de moeder in woont. Kan perfect aangezien ze een eigen huis heeft en dus geld.

Tja, dat zou inderdaad een oplossing kunnen zijn maar mijn huis is echt wel een gewoon rijtjeshuis dus die verbouwingen zitten er echt niet in.

Rudy · 16 juni 2009, 16:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Kom net terug van ons ma ... ondertussen 86. Nog goed te been. Ze zit echter meer en meer haar kas op te fretten in dat grote huis van haar ... meestal alleen.
Ik ga er wel zo goed als alle dagen even bij en ze krijgt van de andere familieleden ook wel vaak bezoek maar da's blijkbaar niet voldoende.
Ze heeft geen perspectieven meer sinds ons pa drie jaar terug is overleden. Da's haar probleem.
Momenteel de ene depressie achter de andere ...

Ons huis is niet voorzien om haar op te vangen (te klein ... niet ingericht ...) ...

HELP ...

Karma. Ik zal grof antwoorden. Na 48 jaar heb ik het zowat begrepen. Er is geen waterdichte oplossing. Ga je moeder bezoeken, in haar woonst. De dag dat je haar leven anders schikt, buiten de woonst, in een rusthuis of waar ook, zal ze niet protesteren en kan je je geweten sussen, maar ze zal er zeker niet gelukkiger bij zijn tijdens haar laatste jaren. Gebruik het meeste verstand en zorg er zelf voor, ook al zouden zussen en broers je nadien wel eens kunnen verwijten dat je het niet louter om liefdadigheid en respect voor je moeder deed. Soit, kan ik wel efkes uren over moraliseren. slukes.

Nynorsk · 16 juni 2009, 16:55

Waar ik heel triestig van word is dat het niet zelden zo is dat er vanalles beslist of geopperd wordt over een bejaard persoon zonder dat de mening van de persoon in kwestie gevraagd wordt.

"het zou het beste zijn als...", "het zou goed voor hem/haar zijn als..."

Het is toch logisch dat je aan de persoon zelf vraagt wat die wil?
Ik wil niet zeggen dat jij dit ook doet hoor, Karma. Het is goed dat je dit topic opent.
En ik denk wel dat je iemand bent die eraan denkt om even te vragen: "wat wil JIJ? Hoe zou je je oude dag iets gelukkiger kunnen doorbrengen dan je nu doet?"

Maar soms lijken mensen dat te vergeten.
Ik heb het bij m'n oma van nabij meegemaakt. Ik denk dat iemand van 90 genoeg levenservaring heeft om zelf een beetje te kunnen beslissen wat die wil doen.
Al die goed bedoelde "bemoeizucht" heeft wel als gevolg dat je het laatste beetje controle dat zo'n persoon heeft, afpakt. Dat lijkt me voldoende om er een eind aan te willen maken.

Karma · 16 juni 2009, 16:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Voor veel oude mensen die vergaan van de eenzaamheid in hun eigen huis is het bejaardenhuis nog niet zo'n slechte oplossing. Daar worden ze beziggehouden met vanalles en nog wat, thuis zitten ze enkel de tijd te doden en (in dit geval) depressief te worden.

Verveling is inderdaad haar grootste vijand .. Ik (en andere familie) kan daar wel dagelijks eens langsgaan maar dat vult de dag nog niet.

Ik denk ook dat de "zinloosheid" een grote factor speelt. Zolang men een sociale rol heeft in het leven (gelijk op welke leeftijd) is er meestal geen probleem maar als je sociale rol wegvalt wordt dit dikwijls enkel gevuld door een groot leeg gat ..

Nynorsk · 16 juni 2009, 16:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Tja, dat zou inderdaad een oplossing kunnen zijn maar mijn huis is echt wel een gewoon rijtjeshuis dus die verbouwingen zitten er echt niet in.

Als je écht wil dat ze bij je inwoont, dan moet je mss iets drastischer doen?
Een ander huis kopen dat wel ruim genoeg is, of toch in haar huis trekken en dat verbouwen?

Misschien wil je niet antwoorden op deze vraag wegens te privé, maar waarom kan je niet bij haar gaan wonen?

Flanelcondoom · 16 juni 2009, 17:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Als je écht wil dat ze bij je inwoont, dan moet je mss iets drastischer doen?
Een ander huis kopen dat wel ruim genoeg is, of toch in haar huis trekken en dat verbouwen?

Misschien wil je niet antwoorden op deze vraag wegens te privé, maar waarom kan je niet bij haar gaan wonen?

Lijkt mij een nogal drastische maatregel, als je begrijpt welke kant mijn opmerking gaat.

16 juni 2009, 11:51	#23
De schoofzak Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 4 juli 2004 Berichten: 82.096	Hoogbejaarden zijn minder mobiel en kunnen zo moeilijk hun vriendenkring op peil houden. Bovendien zijn, zoals alle mensen van alle leeftijden, die hoogbejaarden die nog wel goed te been zijn, nogal egoïstisch. Liever met de kameraden die nog 'jong' zijn op daguitstap met bus of trein, op reis naar Benidorm of naar Turkije, enz. Nu mijn vizie op de oplossing (en is al aangedragen hier) (en gebaseerd op ervaringen van mijn echtgenote, verpleegster, deel van haar loopbaan in bejaardenhuis): zeker niet in huis nemen; eens je enkele maanden apart woont, heb je (beiden!) zodanig alles en nog wat aangepast op vlak van ritme, levensstijl, gewoontes .... dat het erg moeilijk wordt. Probeer ze binnen te loodsen in een bejaardenhuis, enkel voor dagopvang. Ervaring leert dat ze dat aanvankelijk een heel slecht idee vinden, omdat ze denken dat die bejaardenhuizen nog steeds de grote stinkende sterfzalen zijn van vroeger, toen dat 'godshuizen' genoemd werden. De eerste dag doen ze niet mee aan de ergoterapie en andere dinges die de animator organizeert. De tweede dat doen ze wel mee, en op een manier dat ge ze het hen nooit meer wilt afpakken. De derde dag durven ze toegeven dat ze er te laat ingestapt zijn. Want die buur uit de kamer hiernaast, die rijdt nog met de auto, en eenmaal in de week is die op daguitstap naar zijn kleindochter. (terwijl veel vroeger men bijna toestemming moest vragen aan de direktrisse om in den hof te gaan wandelen ...) Die bejaardenhuizen van nu zijn bijna hotels in vakansieoorden !! Een nadeel: de prijs. Maar met pensioentje plus de interesten van het huis dat verkocht kan worden ... (of wil je toch alles erven, zelfs al moeten ze daarvoor in middeleeuwse toestanden leven om te sterven ..) __________________ Vlaanderen is niet van iedereen. Vlaanderen is enkel van hen die een inspanning doen om ertoe te behoren. De grendel-grondwet moet wijken om eindelijk de broodnodige veranderingen te kunnen doorvoeren. Nadien kan de grondwet herstemd worden. Dat is nog gebeurd. Ik heb de partij gesticht op drie lijnen: Vlaams en Europees, vrij en verantwoordelijk, en sterk en sociaal. Vandaag is dat de grondstroom in Vlaanderen. Geert Bourgeois (N-VA)

16 juni 2009, 16:45	#32
Mambo Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 27 april 2004 Berichten: 43.539	Service flat of bejaardentehuis is even eenzaam of thuis zitten. Komt er nog bij dat oude mensen verhuizen niet zo evident is als men wel eens denkt. Ik vrees dat er geen oplossing voor bestaat als het karakter zelf zo in elkander zit. __________________ Misschien heb ik me wel vergist. Of niet ?

16 juni 2009, 12:23	#24
Jedd Banneling Geregistreerd: 2 september 2008 Berichten: 3.629	als ze nog goed te been is, dan is een serviceflat de oplossing : dan behoudt ze haar eigen leefruimte waarin ze doet wat ze wil, terwijl ze desondanks toch contact kan houden met de medebewoners

16 juni 2009, 16:55	#37
Nynorsk Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 3 juni 2003 Berichten: 24.102	Waar ik heel triestig van word is dat het niet zelden zo is dat er vanalles beslist of geopperd wordt over een bejaard persoon zonder dat de mening van de persoon in kwestie gevraagd wordt. "het zou het beste zijn als...", "het zou goed voor hem/haar zijn als..." Het is toch logisch dat je aan de persoon zelf vraagt wat die wil? Ik wil niet zeggen dat jij dit ook doet hoor, Karma. Het is goed dat je dit topic opent. En ik denk wel dat je iemand bent die eraan denkt om even te vragen: "wat wil JIJ? Hoe zou je je oude dag iets gelukkiger kunnen doorbrengen dan je nu doet?" Maar soms lijken mensen dat te vergeten. Ik heb het bij m'n oma van nabij meegemaakt. Ik denk dat iemand van 90 genoeg levenservaring heeft om zelf een beetje te kunnen beslissen wat die wil doen. Al die goed bedoelde "bemoeizucht" heeft wel als gevolg dat je het laatste beetje controle dat zo'n persoon heeft, afpakt. Dat lijkt me voldoende om er een eind aan te willen maken.