straffen of beschermen?

[audrey]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Straffen is natuurlijk, net zoals belonen dat is, het moet alleen consequent worden uitgevoerd.

Als je een kind , een hond, een crimineel 5 keer iets toelaat, en de 6 e keer straf je pas, dan ben je zelf verkeerd bezig, al van de eerste keer moet ingegrepen worden en je moet blijven ingrijpen tot het gedrag gecorigeerd is, en bij hehaling terug ingrijpen.

Dat is niet mishandelen, (ik kan me voorstellen dat een hoop linkiewinkies nu denken dat er nazi methoden worden toegepast. ) niet waar, dus. Mishandelen is zonder reden iemand pijn doen, straffen is omwille van een feit, iemand op zijn fout wijzen, dat kan eerst met een verwitteging of wat verbaal geweld, maar als het echt nodig, is mogen daar ook fysische, vrijheidsberovende of financieele etc... gevolgen aan zijn.

Voor hardleerse figuren, mag dat zelf de doodstraf zijn, voor bepaalde gevallen. de gemeenschap zal ook accepteren dat de bittbull die een kind zijn gezicht erafbijt, wordt geutanaseerd, wel voor een pedofiel, terrorist , roofmoordenaar en dergelijke moet dat in bepaalde gevallen ook kunnen.

Ik dacht dat een straf er in jouw visie was om mensen mores te leren? Hoe rijm je dat met de doodstraf? Of is het dan misschien een voorbeeld naar volgelingen toe ofzo? Wel, ik vrees dat er niet veel minder pedofielen of terroristen zullen zijn in jouw systeem, deze laatste zullen er trouwens niet rouwig om zijn, die zien zichzelf dan als martelaar.
Er zijn trouwens al genoeg studies verricht die aantonen dat fysiek geweld geen oplossing biedt; je maakt er de mensen alleen agressiever en radicaler door.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Dat heb ik niet gezegd, bestraffen wil inderdaad niet zeggen iemand afkloppen of afblaffen.

Een hond of een kat, corigeer je zoals in de natuur, even bij het nekvel pakken of als je in het geval van een hond hem het concept nee hebt bijgebracht volstaat een kordaat bevel. Je kan ook negeren, hangt al af van de situatie.

Laat ons duidelijk stellen dat straffen niet altijd slaan of brullen is, dat kan ook veel subtieler zijn, en dat is ook iets dat niet speciaal negatief is.

Uiteindelijk dient die straf om negatief gedrag bij te sturen. Streng maar rechtvaardig is niet slecht.

Aan mensen die zo zijn weet je uiteindelijk het best wat je eraan hebt, en in veel gevallen zijn die het eerlijkst en best om mee samen te werken.

Ik denk toch dat ook hondentrainers bijna steeds via beloning werken. Je stimuleert het positieve gedrag. Je gaat de hond niet 'afblaffen' of slaan of bij zijn nek pakken nadat hij uiteindelijk naar je toekomt als je hem riep nadat hij iets verkeerds deed, zoals weglopen. Je pakt hem wel bij zijn nek om het tegen te houden. Preventief dus.

Als een kind zich in gevaar begeeft kan je als ouder niet steeds wachten dat het kind leert door te voelen. Dan treed je preventief 'beschermend' op zoals de draadopener schrijft. Een kind duidelijk maken dat er gevaar is, of bij het nekvel pakken zoals je schrijft om het te weerhouden zich aan gevaar bloot te stellen, is geen straf in die context.

Nu, ook het 'conditioneren door beloning' is niet de ultieme 'oplossing' voor de opvoeding van kinderen. Het probleem met conditioneren (en straf opvoeden is een soort van conditioneren) is dat het empathieloos is. Zo leer je ook geen echte 'intrinsieke' verantwoordelijkheid aan. Dit is een fout die vaak gemaakt wordt ook bij pedagogen. Bekijk die 'nanny' serie maar eens waar liefde vervangen wordt door conditionering. Beangstigend, ook al heeft het 'resultaten' op korte termijn.

'Streng' maar rechtvaardig kan ook zonder straf. Het komt overeen met het hebben van normen en er consequent in zijn.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

u kan ook geen "ik wil" discussie gaan voeren met een 3 of 4 jarige

Ja en nee, maar wat belangrijk is bij kleine kinderen is dat ze de ouder vertrouwen. Als de ouder dan zegt 'niet doen' dat is het zelfbehoud van het kind om te 'luisteren'. De natuurlijke staat is dit vertrouwen van het kind in de ouder. De vraag is dan wat dit vertrouwen beschadigd heeft tijdens de opvoeding indien het kind niet 'wil' luisteren. Waarom ook ervan uitgaan dat een kind niet zou 'willen' luisteren, maar tegelijkertijd er niet van uitgaan dat er met datzelfde kind een 'ik wil discussie' mogelijk zou zijn. Er zit daar een interne tegenstrijdigheid in die houding.

[audrey]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Dat heb ik niet gezegd, bestraffen wil inderdaad niet zeggen iemand afkloppen of afblaffen.

Een hond of een kat, corigeer je zoals in de natuur, even bij het nekvel pakken of als je in het geval van een hond hem het concept nee hebt bijgebracht volstaat een kordaat bevel. Je kan ook negeren, hangt al af van de situatie.

Laat ons duidelijk stellen dat straffen niet altijd slaan of brullen is, dat kan ook veel subtieler zijn, en dat is ook iets dat niet speciaal negatief is.

Uiteindelijk dient die straf om negatief gedrag bij te sturen. Streng maar rechtvaardig is niet slecht.

Aan mensen die zo zijn weet je uiteindelijk het best wat je eraan hebt, en in veel gevallen zijn die het eerlijkst en best om mee samen te werken.

Ik zit nog maar net op dit forum en ik kan de vergelijkingen tussen mensen en dieren nu al niet meer tellen. Een mens is geen dier! Anders kan je je kind voortaan ook een leiband aandoen als je ermee gaat wandelen, en als het teveel tegenspreekt kan je nog steeds een muilkorf proberen
Zeker wat betreft deze materie is die vergelijking compleet zinloos.
Fysieke straffen (waar jij niks op tegen lijkt te hebben) zijn dat ook; ze maken een mens alleen agressiever en radicaler.
Mijn vader was overigens ook een "streng-maar-rechtvaardig" type, ik heb er gelukkig niks aan overgehouden Wat depeeco zegt is echt zo gek niet, het is alleen aartsmoeilijk om deze ideeën in een concreet systeem te gieten.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak

Straffen is helemaal niet 'negatief'.

Het behoort gewoonweg tot onze natuur.

Het behoort inderdaad tot de natuur der wraakzuchtigen & mislukkelingen.

[Deepeco]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Mensen zijn van nature uit nu eenmaal niet de vredelievende, liefhebbende brave mensen die nooit niks verkeerd doen.

wat mensen van nature zijn, laat ik in het midden. Er valt immers ook veel voor te zeggen dat mensen van nature hulpvaardig en vredelievend zijn, maar dat ze in de praktijk onhandig omspringen met hun behoeften, dat ze het contact met hun behoeften hebben verloren.
Anyway, wat ik zou willen is dat mensen vanuit een positieve energie iets doen, niet vanuit een negatieve energie (angst voor straf, schuldgevoelens,..)

Ik kon mijn hond gewoon laten doen, pis maar tegen de zeter jongen, schijt maar op het trotoir, bijt die stoelpoot maar naar de kloten en maak mij maar elke nacht om 3 uur `s nachts wakker, eten, pak het u maar uit de frigo.

mja, ik weet ook niet hoe geweldloze communicatie met een hond zou kunnen. Maar dat is een andere kwestie. Ik zou met een hond waarschijnlijk ook werken met beloning. Maar met volwassen mensen en ook met kinderen (vanaf zeg 5 jaar) zie ik de mogelijkheden van geweldloze communicatie wel in.

voor kinderen geld overigens hetzelfde, laat ge die ook kakken en piesen waar ze het denken, mogen die ook uw volschrijven met vingerverf of uw auto vol krassen zetten ? op moeder haar schenen schoppen en met pa zijn gezag lachen, ...

als een kind met pa zijn gezag lacht, wil hij gewoon duidelijk maken: "pa, ik heb onvervulde behoeften" (bv. behoefte aan duidelijkheid, respect, autonomie of...). En als hij een auto krast, is dat waarschijnlijk op dat moment het mooiste wat hij kan doen, omdat dat een behoefte van hem vervult (anders zou hij het niet doen). Maar waarschijnlijk zijn er andere strategieen voor het kind die ook diezelfde behoefte vervullen zonder schade aan de auto te brengen. De kunst is dus om na te gaan wat die behoeften zijn, en dan van daaruit te werken om naar en nog mooiere oplossing te komen. Als we focussen op onze universele behoeften, kunnen we sneller een strategie vinden die aan die behoeften voldoet. Bv als je kind je auto bekrast, heeft hij misschien behoefte aan aandacht, en jij hebt misschien behoefte aan respect (voor eigendom zoals je wagen). Welnu, waarschijnlijk zijn er mooiere manieren om aan de behoefte van aandacht van het kind te voldoen en tegelijk aan jou behoefte aan respect. Als je dat allemaal kunt duidelijk maken voor je kind, lijkt me dat een veel leukere of aangenamere oplossing van het conflict dan je kind te straffen. Je kind straffen kan averechts werken (misschien gaat hij rebelleren en wordt het een vicieuze cirkel), maar empathisch contact maken met je kind, dat kan deugd doen. Probeer naar de behoeften van je kind te gaan als je zit dat je kind iets doet dat niet een behoefte van jouw vervult.

Ge hebt zo tegenwoordig van die ouders die het normaal vinden dat zoon of dochterlief van alles uitsteken, en daar zelf nog mee kunnen lachen ook... ik wil diezelfde mensen binnen een jaar of 15 wel eens ontmoeten, eens zien of ze het dan nog zo grappig en plezant vinden.

het normaal vinden of ermee lachen is geen vorm van empathisch contact met hun kind. Stel je voor: je kind bekrast je wagen, en jij legt empathisch contact met hem en plots voelt hij zich begrepen door jou (alsof het denkt: "ja ik voel me eenzaam, ja ik voel me kwaad, ja ik heb behoefte aan vrijheid, ja ik heb behoefte aan aandacht,..."). Is dat geen opluchting voor je kind? Zo'n opluchting, dat opent nieuwe perspectieven. En als jij dan jou gevoelens en behoeften duidelijk maakt (bv. "ik voel me kwaad omdat ik behoefte heb aan respect en..."), dan kan er een wederzijds empathisch contact ontstaan. En dan kan je je kind een verzoek doen, bv vragen of je met hem mag spelen, of vragen of hij inziet dat het niet prettig voor je is als je ziet dat je auto beschadigd is. Volgens mij is de kans dat je kind nog eens je auto zal bekrassen dan veel kleiner als er wederzijds contact is gelegd, dan wanneer je je kind straft.

[Nelle]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Je begrijpt het zoals ik dat ook begrijp. Begin met het toe te passen op je kinderen. Het probleem is dat velen niet kunnen denken buiten 'straf' omdat ze zelf zo opgevoed zijn en het patroon verder zetten. Ik heb misschien het voordeel gehad psychologie te kunnen studeren wat me geholpen heeft de vicieuze cirkel te doorbreken (maar dan niet door de theorieën, zoals rond conditionering, over te nemen maar door ze te bevragen). Voor wat het waard is ik straf mijn kinderen niet, en ze gedragen zich 'toch' verantwoordelijk, geen 'ik moet dit want anders' verantwoordelijkheid, maar een 'ik wil' verantwoordelijkheid. Een straf of een bevel is gemakkelijker dan een gesprek tussen 'gelijken', maar dat laatste is duurzamer zoals je zelf lijkt te beseffen.

Ik heb ook zo'n vrienden. Iedereen vindt die kinderen vreselijk. Een voorbeeld: kind smijt een steen op iemand zijn hoofd die aan het slapen is. Die persoon schrikt wakker en is kwaad (het was nogal hard dat dat kind die steen gesmeten heeft). Zegt mama op een super vriendelijke manier: "Je mag dat niet doen want dat doet pijn, maar het is niet erg", geloof mij vrij 2 minuten later smijt dat kind terug een steen en mama zegt niets meer of het kind gaat achter de rug om van de ouders naar de snoepwinkel, zegt de moeder achteraf: "Je mag dat niet doen, maar dat was wel slim van jou"... En ik meen het, het zijn rotkinderen en meestal vind ik kinderen fantastisch

Ik ben geen fan van straffen, maar ik ben er van overtuigd dat straffen soms ook gewoon nodig zijn. Je moet gewoon een juist evenwicht vinden, want hoe je het nu draait of keert, mensen zijn maar mensen met al hun gebreken (zeker ook kwaliteiten, ik ben verzot op mensen) en regels zijn er nodig om een maatschappij draaiende te houden. Ik ben voor het systeem van belonen maar soms gaat dat gewoon niet...Mensen zijn ingewikkelde wezens...

Maar ik ben niet voor de doodstraf, je bent zelf dan niet beter dan een moordenaar

[abou Anis]

Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak

Je mag nooit kiezen tussen straffen en beschermen.

Je moet ze altijd, daarom niet tegelijk enz. bla bla ... kombineren, of minstens achter de hand houden.

Straffen is helemaal niet 'negatief'.

Het behoort gewoonweg tot onze natuur.


In sommige omstandigheden, is het wijzen op een fout of onvolkomendheid al voldoende: als de andere partij het goed meent, het goed verstaat enz.

In andere omstandigheden is dit niet zo.



Wij leven veel meer volgens onze instinkten, dan we zelf vaak durven/kunnen inzien.
De beschaving is slechts een flinterdun schilletje rond ons beest-zijn.



Droom rustig verder ....

Dat besef kan natuurlijk geen excuus zijn telkens iemand zich als een beest gedraagt.

[Johan Bollen]

Ik heb ook zo'n vrienden. Iedereen vindt die kinderen vreselijk. Een voorbeeld: kind smijt een steen op iemand zijn hoofd die aan het slapen is. Die persoon schrikt wakker en is kwaad (het was nogal hard dat dat kind die steen gesmeten heeft). Zegt mama op een super vriendelijke manier: "Je mag dat niet doen want dat doet pijn, maar het is niet erg", geloof mij vrij 2 minuten later smijt dat kind terug een steen en mama zegt niets meer

Strafloos opvoeden is niet hetzelfde als verwennen en normloos opvoeden. Dat die kinderen stenen smijten naar mensen toont al dat er iets niet klopt in die opvoeding. Niet straffen betekent ook niet dat je als ouder niet kwaad kan worden, of teleurgesteld. Belangrijk is ook dat je geen rol speelt (mijns inziens is dat in je voorbeeld het geval).

Oorspronkelijk geplaatst door Nelle

of het kind gaat achter de rug om van de ouders naar de snoepwinkel, zegt de moeder achteraf: "Je mag dat niet doen, maar dat was wel slim van jou"

Zo voed je hypocrieten op mijns inziens. De boodschap is dubbel. Tegelijk wordt gezegd tegen het kind 'Je mag het niet 'en 'je mag het wel'. Het kind leert niet rechtuit te zeggen wat het denkt, net zoals de moeder. Uiteindelijk zal het kind de moeder (en omgeving) beliegen en bedriegen. De moeder leert ook het kind om niet te luisteren op deze manier. Als enigste alternatief voor deze dwaasheden 'straf' te bedenken, is echter ook een dwaasheid. Nu ja, opvoeden is niet gemakkelijk.

Ik ben geen fan van straffen, maar ik ben er van overtuigd dat straffen soms ook gewoon nodig zijn. Je moet gewoon een juist evenwicht vinden, want hoe je het nu draait of keert, mensen zijn maar mensen met al hun gebreken (zeker ook kwaliteiten, ik ben verzot op mensen) en regels zijn er nodig om een maatschappij draaiende te houden. Ik ben voor het systeem van belonen maar soms gaat dat gewoon niet...Mensen zijn ingewikkelde wezens...

Ik ben noch voor een systeem van straffen, noch voor een systeem van belonen, ik ben voor een systeem van communicatie. Belangrijk is de houding die je als ouder tgo een kind hebt. Kinderen 'willen' hun ouders vertrouwen, schaad dat vertrouwen niet. Als ouder ben je eerder verantwoordelijk voor een opgroeiend leven dan de 'baas' erover.

[Johan Bollen]

Ik wil eraan toevoegen dat mijn kinderen in een ontwikkelingsland zijn opgegroeid waar tijd nog niet zo schaars is. Een kind dat 'continu' sociaal kontakt heeft vanaf de geboorte en niet 'de kans' heeft om te wenen bij wijze van spreken, een kind dat de borstvoeding niet onthouden wordt na 3 maanden omdat de mama haar kind niet mee naar het werk kan nemen, een kind dat maw de eerste jaren van zijn leven niet 'getraumatizeerd' (een lichte overdrijving) werd zoals dat in België omwille van het systeem bijna onvermijdelijk is, zo'n kind heeft de basis meegekregen waarop een strafloze opvoeding gebaseerd is. Moesten mijn kinderen in België zijn opgegroeid zou dit veel moeilijker, maar daarom misschien niet onmogelijk geweest zijn.

[Jukes]

Jongens, jongens wat een sissiegezwam! Het is dit soort van slappe aanpak dat het hele vrije (?) Westen naar de kl... heeft geholpen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Jukes

Jongens, jongens wat een sissiegezwam! Het is dit soort van slappe aanpak dat het hele vrije (?) Westen naar de kl... heeft geholpen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Ik beschouw strafloos opvoeden niet als een 'slappe' manier van opvoeden. Integendeel krijg je er karaktervolle en vooral niet angstige individuen door. Straffen is een vorm van onderdrukken. Je creeërt er nogal eens individuen door die de neiging hebben de stampen naar beneden en te likken naar boven, stoer naar buiten angstig naar binnen... Niet direct het soort individuen daar bijvoorbeeld Europa mee gediend is in deze eeuw, wel het soort van individuen dat past bij dictaturen.

Het is complexer dan dit natuurlijk, want er zijn verschillende manieren om met straf om te gaan als ouder en als kind.

[Bhairav]

Oorspronkelijk geplaatst door Jukes

Jongens, jongens wat een sissiegezwam! Het is dit soort van slappe aanpak dat het hele vrije (?) Westen naar de kl... heeft geholpen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Ook pro legerdienst zeker?

[Jukes]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Ook pro legerdienst zeker?

Natuurlijk, voor een jaartje of twee.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Jukes

Natuurlijk, voor een jaartje of twee.

Al goed dat er daar - zoals zowat met alles, geen geld voor is.

[Deepeco]

Oorspronkelijk geplaatst door Jukes

Jongens, jongens wat een sissiegezwam! Het is dit soort van slappe aanpak dat het hele vrije (?) Westen naar de kl... heeft geholpen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

het lijkt wel of je wantrouwig bent en dat je zekerheid wil dat de orde in de samenleving niet verstoord wordt...
Wil je erkenning voor het standpunt dat het belangrijk is om orde te bewaren en voel je je bezorgd dat mensen foute keuzes zouden kunnen maken als we meer empathisch met hen in contact komen in plaats van hen te bestraffen?

[Steve_M]

Ik vind dit allemaal nogal vaag, hoor. Straffen (dan heb ik het over de overheid en niet over de ouder-kindrelatie) heeft sowieso minstens drie verschillende dimensies.

Ten eerste dienen bepaalde straffen als afschrikken om ongewenst of gevaarlijk gedrag te verhinderen. Een mooi voorbeeld zijn snelheidsovertredingen en de bijbehorende boetes. Als je kijkt naar de statistieken van de afgelopen jaren is het duidelijk dat er een significante daling van het aantal verkeersslachtoffers sinds de pakkans beduidend verhoogd is. Empathie is hier geen alternatief voor, aangezien de doorsnee snelrijder helemaal niet vindt dat h/zij anderen gevaar brengt: meestal is h/zij er van overtuigd dat h/zij niet in een ongeval zal betrokken geraken. Een andere voorbeeld (eentje dat misschien beter in deepeco's kraam te pas komt): wat doe je met bedrijven die illegaal afval dumpen? Een gesprek voeren met de CEO, proberen uit te zoeken wat zijn wensen, verlangens en teleurstellingen zijn?

Ten tweede dienen bepaalde straffen om de samenleving te beschermen tegen gevaarlijke individuen. Dan hebben we het in de eerste plaats over vrijheidsberoving. Een goed voorbeeld zijn daders van pedoseksuele misdrijven: kans op recidive bijzonder groot, schade aan slachtoffers eveneens. Empathisch zijn, deepeco, barmhartigheid en mededogen? Sorry, onvoldoende. We kunnen dan lang doorbomen over nature of nurture, maar de realiteit is dat er mensen rondlopen die gevaarlijk zijn voor anderen. Burgers hebben het recht daartegen beschermd te worden.

Een derde motivering voor een straf is het gevoel van rechtvaardigheid, in de eerste plaats voor slachtoffers en nabestaanden, maar ook tegenover de maatschappij. Opnieuw een voorbeeld: de meeste moorden in België hebben nog steeds een 'passioneel' motief. Man ontmoet vrouw, man wordt verliefd op vrouw, vrouw bedriegt man, man gaat door het lint en slaat vrouw de schedel in (omgekeerd kan natuurlijk ook). Als die vrouw jouw dochter is, dan heb jij het gerede verlangen dat de dader van dat misdrijf een straf opgelegd krijgt. Empathie kan, dat wil dan zeggen dat je die dader misschien ooit vergeeft. Neemt niet weg dat de roep om vergelding (en dat is het wel degelijk) wel gerechtvaardigd is. Ik ben ervan overtuigd dat een systeem zonder straffen alleen maar leidt tot mensen die het recht in eigen hand nemen.

Ik vind het ook interessant te lezen hoe Johan Bollen (wiens bijdragen ik over het algemeen zeer waardeer) schrijft dat hij zijn kinderen niet hoeft te straffen en dat zij zijn opgegroeid in een ontwikkelingsland. Leuke anekdote, maar een causaal verband lijkt me toch niet te bestaan tussen die twee feiten. In vele ontwikkelingslanden is het zo dat (vermeende) misdadigers door de dorpsgemeenschap een autoband met benzine om de nek krijgen om dan voor fakkel te spelen of gewoon doodschopt worden.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door audrey

Ik dacht dat een straf er in jouw visie was om mensen mores te leren? Hoe rijm je dat met de doodstraf? Of is het dan misschien een voorbeeld naar volgelingen toe ofzo? Wel, ik vrees dat er niet veel minder pedofielen of terroristen zullen zijn in jouw systeem, deze laatste zullen er trouwens niet rouwig om zijn, die zien zichzelf dan als martelaar.
Er zijn trouwens al genoeg studies verricht die aantonen dat fysiek geweld geen oplossing biedt; je maakt er de mensen alleen agressiever en radicaler door.

Net zoals de zachte aanpak ook geen zoden aan de dijk zet, ...

Dus kun je maar beter echt straffen, en in sommige gevallen is het verweideren van het misdadig ellement de beste oplossing, executie is dan de meest humane, laat maar eens een 21 jarige pedofiel bvb tot zijn 85 ste in het gevang zitten...

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik denk toch dat ook hondentrainers bijna steeds via beloning werken. Je stimuleert het positieve gedrag. Je gaat de hond niet 'afblaffen' of slaan of bij zijn nek pakken nadat hij uiteindelijk naar je toekomt als je hem riep nadat hij iets verkeerds deed, zoals weglopen. Je pakt hem wel bij zijn nek om het tegen te houden. Preventief dus.

Als een kind zich in gevaar begeeft kan je als ouder niet steeds wachten dat het kind leert door te voelen. Dan treed je preventief 'beschermend' op zoals de draadopener schrijft. Een kind duidelijk maken dat er gevaar is, of bij het nekvel pakken zoals je schrijft om het te weerhouden zich aan gevaar bloot te stellen, is geen straf in die context.

Nu, ook het 'conditioneren door beloning' is niet de ultieme 'oplossing' voor de opvoeding van kinderen. Het probleem met conditioneren (en straf opvoeden is een soort van conditioneren) is dat het empathieloos is. Zo leer je ook geen echte 'intrinsieke' verantwoordelijkheid aan. Dit is een fout die vaak gemaakt wordt ook bij pedagogen. Bekijk die 'nanny' serie maar eens waar liefde vervangen wordt door conditionering. Beangstigend, ook al heeft het 'resultaten' op korte termijn.

'Streng' maar rechtvaardig kan ook zonder straf. Het komt overeen met het hebben van normen en er consequent in zijn.

Ik zeg toch dat je een systeem van beloning en bestraffing moet gebruiken, als u psychologie gestudeerd hebt, komt dat toch aan bod, ...

Wel natuurlijk conditioneer je met beloning, net zoals je ook conditioneerd met bestraffing,

Het is zoals je zegt dat je een mix gebruikt, en dat het op de eerste plaats aankomt op het aanleren van verantwoordelijkheid, alleen moet het subject (of dat nu een beest, mens, is, ) op dat moment wel het concept van verantwoordelijkheid begrijpen.

Een "normale" mens doet in princippe toch al zijn daden, door rationeel na te denken en zijn verantwoordelijkheidsbesef te gebruiken ? Het is pas in die gevallen waar dat niet lukt, of waar het niet mogelijk is, dat je ingrijpt (als verantwoordelijke ... ) dat ingrijpen is straffen, of belonen...

Geloof mij, die supernanie, mijn haar komt daar omhoog van als ik da mens bezig zie, maar helemaal walg ik van die ouders, als ge maar zoveel bezig kunt zijn met uw kroost, begin er dan niet aan.

Ik denk dat we eigenlijk wel min of meer op dezelfde golflengte zitten, hoor mits hier en daar een kleine nuance.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Ook pro legerdienst zeker?

Ja, voor degene die goed opgevoed zijn, is dat de schoonste tijd van hun leven, (volgens mijn vader toch, die hem daar geweldig geamuseerd heeft... )

en voor degen, die verkloot werden door hun ouders, (door ze te verwennen, over te beschermen of gewoon hun goesting te laten doen ) is dat de instelling van de laatste kans.

een kind moet een paar keer op zijn bek vallen, zowel letterlijk als figuurlijk wel in t leger leren ze u dat. ze leren u daar ook zuipen en achter de vrouwen zitten, en uzelf uit de slag trekken als het daarmee fout loopt, ze leren u daar ook kameraadschap en loyaliteit tegenover de groep en collega`s (mijn 2 neefkes vertonen nu al rattengedrag, ik vind dat veel erger, dan stenen gooien... ) ze leren u ook uzelf verdedigen, en op te komen voor uzelf en uw groep (team) etc... en als ge sjans hebt kunde daar nog leren rijden met ne camion ook en dat is voor velen, nen opstap naar een eerste job.

nadeel, voor sommigen is het inderdaad een jaar verkloot.