Fidel Castro waarschuwt de wereld voor een nucleaire oorlog

[D'ARTOIS]

@ AN 1958

Het zal dan meteen de laatste zijn. Hoe moet je denken over mensen die deze wapens ontwikkelen? Waar de VS bang voor is - en daar geef ik ze geen ongelijk in - dat vandaag of morgen een heethoofd het wapen inzet.
Ze wijzen allemaal met het boze vingertje naar Iran, maar daar liggen nu net de problemen niet omdat het land (nog) geen gebruiksklare fusiewapens heeft.
Maar Pakistan, India en N-Korea wèl! N-Korea heeft zelfs de hand weten te leggen op een afgedankte kernonderzeeër met alle afvuurinstallaties nog intact.
De Russen hadden er geen zin in die eruit te slopen toen ze de boot aan een Japanse tussenhandelaar verkochten. N-Korea heeft toen de boot gekocht en die laten opknappen door Oekraïense experts. Die hebben ook een passende draagraket ontwikkeld op basis van het SS-21 frame.
De Amerikanen weten dat en weten ook dat ze deze boot nooit tegen kunnen houden wanneer die een paar honderd kilometer voor de VS Westkust z'n projectielen lanceert en achtereenvolgens LA, SF en SD in puin leggen. En dat zelfde met Seattle doet.
Daarom zijn ze doodvoorzichtig met dreigingen en sancties tegenover N-Korea want dat is een hond die kan bijten.

[The Common Sense]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

@ AN 1958

Het zal dan meteen de laatste zijn. Hoe moet je denken over mensen die deze wapens ontwikkelen? Waar de VS bang voor is - en daar geef ik ze geen ongelijk in - dat vandaag of morgen een heethoofd het wapen inzet.
Ze wijzen allemaal met het boze vingertje naar Iran, maar daar liggen nu net de problemen niet omdat het land (nog) geen gebruiksklare fusiewapens heeft.
Maar Pakistan, India en N-Korea wèl! N-Korea heeft zelfs de hand weten te leggen op een afgedankte kernonderzeeër met alle afvuurinstallaties nog intact.
De Russen hadden er geen zin in die eruit te slopen toen ze de boot aan een Japanse tussenhandelaar verkochten. N-Korea heeft toen de boot gekocht en die laten opknappen door Oekraïense experts. Die hebben ook een passende draagraket ontwikkeld op basis van het SS-21 frame.
De Amerikanen weten dat en weten ook dat ze deze boot nooit tegen kunnen houden wanneer die een paar honderd kilometer voor de VS Westkust z'n projectielen lanceert en achtereenvolgens LA, SF en SD in puin leggen. En dat zelfde met Seattle doet.
Daarom zijn ze doodvoorzichtig met dreigingen en sancties tegenover N-Korea want dat is een hond die kan bijten.

Samenvatting van 10 jaar wereldpolitiek!

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door The Common Sense

Samenvatting van 10 jaar wereldpolitiek!

Werken bij Scholieren.com? We zoeken 'n allround webdeveloper. Meer info hier. (he, een gele balk)

sluiten..Praktische opdracht Geschiedenis
Cuba Crisis. Geschreven door:
anoniem

Datum ingestuurd:
9 mei 2006

Niveau:
5 vwo

Woorden:
6644

Opvragingen:
3374 (10 deze maand)

Waardering:
Currently 3.68/5
123453.7/5 (22 stemmen)


Download dit verslag in PDF-formaat.Voorwoord

In het kader van mijn vwo-opleiding heb ik voor het vak geschiedenis een praktische opdracht moeten maken. Voor deze praktische opdracht heb ik gekozen voor het volgende onderwerp: de Cuba-crisis.
We moesten zelf een onderwerp uitzoeken, en ik heb dus voor de Cuba-crisis gekozen. Ik heb nog een tijdje getwijfeld over welk onderwerp ik zou nemen voor mijn praktische opdracht. De koude oorlog, de spanningen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, en vooral het hoogtepunt, de Cuba-crisis, heeft mij altijd al geboeid.

Ik heb dit onderwerp ook gekozen omdat ik nog wat meer te weten wil komen over de koude oorlog, en vooral over de Cuba-crisis. Ik heb er al veel informatie over gehad tijdens de geschiedenislessen, maar ik weet er nog lang niet alles vanaf.

Voor u ligt het resultaat van mijn onderzoek naar de Cuba-crisis. Het werk is verdeeld in een aantal hoofdstukken, die weer onderverdeeld zijn in een aantal paragrafen. Als eerste heb ik de situaties in de betrokken landen, voor de crisis, beschreven.
Het tweede hoofdstuk gaat over de oorzaken en de aanleiding tot de crisis.
Daarna heb ik de crisis zelf, het hoogtepunt van de koude oorlog, per dag beschreven. Per paragraaf heb ik één dag uit de crisis beschreven, waardoor je een goed chronologisch beeld van de crisis krijgt.
In het laatste hoofdstuk beschrijf ik de gevolgen van de crisis, en de gebeurtenissen erna.

1. Situatie voor de crisis

1.1 Situatie tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie

Toen de Nazi’s waren verslagen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, was Europa verdeeld door de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. De Verenigde Staten in het westen, de Sovjet-Unie in het oosten.
Al snel ontstonden er spanningen tussen beide partijen. Na de Tweede Wereldoorlog werden er door beide partijen veel nieuwe wapens ontwikkeld. De Verenigde Staten, die hier veel meer geld voor beschikbaar hadden, kwamen al snel voor te liggen op de Sovjet-Unie op het gebied van wapens. De Sovjet-Unie ging steeds sneller wapens ontwikkelen om bij te blijven bij de Verenigde Staten. Er ontstond een wapenwedloop.

Na een aantal jaren lag de Sovjet-Unie zo ver achter ten opzichte van de Verenigde Staten, dat Chroetsjov iets moest doen. De spanningen tussen beide partijen liepen steeds meer op, en beide landen moesten gereed zijn voor een oorlog. De Sovjet-Unie was dat niet. Zij beschikte alleen over middellange-afstandsraketten, die vanaf de Sovjet-Unie alleen doelwitten in Europa zouden kunnen raken. De Verenigde Staten daarentegen beschikten al over de modernste ICBM’s, InterContinental Ballistic Missiles, die, gelanceerd vanaf de Verenigde Staten, elk doelwit binnen de Sovjet-Unie zou kunnen raken.

Chroetsjov moest dus een keuze maken: of de Sovjet-Unie moest ook ICBM’s ontwikkelen, of hij moest zijn middellange-afstandsraketten ergens anders plaatsen, dichter bij de Verenigde Staten.
Voor Chroetsjov was dit geen moeilijke keuze, hij moest immers kiezen tussen het ontwikkelen van ICBM’s, wat
waarschijnlijk veel geld en tijd zou kosten. Of hij kon gemakkelijk middellange-afstandsraketten plaatsen op Cuba.

De tweede mogelijkheid was aanzienlijk sneller te voltooien, en ook nog eens een stuk goedkoper.

Als Chroetsjov raketten op Cuba zou kunnen plaatsen, dan zou dat de invloed van het Russische wapenarsenaal aanzienlijk beïnvloeden. De Sovjet-Unie kon nu immers wel direct de Verenigde Staten aanvallen met hun raketten, en dat konden ze voorheen niet, omdat ze niet over ICBM’s beschikten.

1.2 Situatie in Cuba

In 1959 komt in Cuba Fidel Castro aan de macht. Sinds het aantreden van Fidel Castro is Cuba een socialistische staat. Vanaf 1960 was Cuba een officiële bondgenoot van de Sovjet-Unie.

De Verenigde Staten lagen tot 1960 aan de basis van de Cubaanse economie, als grootverbruiker van Cuba’s belangrijkste exportproduct; rietsuiker. Na de Cubaanse Revolutie kwam er een boycot van producten uit Cuba door de Verenigde Staten. Nu de Verenigde Staten niet meer de basis legde voor de Cubaanse Economie, moest er een andere grootverbruiker gevonden worden. De logische keus van Castro was de Sovjet-Unie.

Deze wederzijdse samenwerking had voordelen voor beide landen. Cuba werd economisch weer gesteund, en de Sovjet-Unie had nu ook wat het wou: een bondgenoot dicht bij de Verenigde Staten, zodat ze meer macht konden uitoefenen.

Met Castro aan de macht ging het met Cuba nu op alle fronten beter. Samen met Che Guevara startte hij enkele projecten, waardoor hij het onderwijs en de zorg verbeterde.

Het niveau van de zorg, met name de ziekenhuizen, was hoog, ondanks dat er maar weinig aanvoer van medicijnen mogelijk was. De gemiddelde levensverwachting in Cuba lag ook ruim vijftien jaar boven de gemiddelde levensverwachting in een ander derde wereldland.

Het leek ernaar dat Castro met het Communisme Cuba niks dan goeds bracht.

2. Oorzaken en aanleiding van de crisis

2.1 Angst van de Sovjet-Unie

Één van de oorzaken van de plaatsing van de raketten op Cuba, was de onzekerheid van de Sovjet-Unie. Na de tweede wereldoorlog was Europa verdeeld in West en Oost-Europa. Het westen viel onder het bestuur van de Geallieerden, waaronder de Verenigde Staten. Het oosten viel onder het bestuur van de Sovjet-Unie.

Al snel ontstonden er spanningen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. Zij kwamen recht tegenover elkaar te staan. Een tijd lang waren de spanningen tussen de twee landen zo hoog, dat ze op het punt van een oorlog stonden.

Toen de Verenigde Staten ICBM’s ontwikkelden, raketten die, gelanceerd vanaf de Verenigde Staten, elk mogelijk doelwit binnen Rusland kon raken, wist Chroetsjov dat er iets moest gebeuren. Aangezien de Sovjet-Unie niet in staat was om op korte termijn zelf ook ICBM’s te ontwikkelen, moest Chroetsjov iets anders verzinnen.

De Verenigde Staten lagen ver voor in de wapenwedloop, maar dit werd door Kennedy
ontkend. Chroetsjov wist dat hij veel minder raketten tot zijn beschikking had dan Kennedy, dus als het op een oorlog aankwam, moest hij zorgen dat de eerste aanval van zijn kant af kwam.

Zo ontstond de crisis eigenlijk al een beetje. Doordat Chroetsjov alleen kon dreigen als zijn raketten de Verenigde Staten konden raken, en hij dat alleen maar voor elkaar zou kunnen krijgen door het plaatsen van raketten op Cuba, was dit een directe bedreiging voor de Verenigde Staten.

2.2 Dreiging invasie Verenigde Staten in Cuba

Een andere oorzaak en misschien wel de directe aanleiding tot de crisis, was de angst van Cuba voor een invasie door de Verenigde Staten. Sinds Castro in 1959 aan de macht kwam, zijn er verschillende pogingen gedaan om hem te vermoorden, en er zijn plannen geweest voor een invasie op Cuba.

Als eerste was er de invasie van de Varkensbaai, in april 1961. De Verenigde Staten voelden zich bedreigd door het bondgenootschap van Cuba en de Sovjet-Unie, daarom wilde president Kennedy een invasie van Cuba.

Deze invasie zou niet gepleegd worden door Amerikaanse soldaten, maar door de Cubanen zelf. Kennedy verschafte Cubaanse ballingen van wapens en informatie, om het regime van Castro omver te werpen. Castro was echter op de hoogte van de invasie. Zijn leger stond de ballingen op te wachten terwijl ze landden in de varkensbaai. De invasie mislukte. Binnen 72 uur waren er ruim 1100 ballingen gevangen genomen. De grootste oorzaak van het mislukken van de invasie, was een fout van de CIA. Zij hadden gehoopt op grote steun van de locale bevolking in Cuba. Deze hulp kregen ze juist niet. In de twee jaar dat Castro nu aan de macht was, heeft hij veel goeds gedaan voor het land. Daarom stond het overgrote deel van de
bevolking achter Castro ten tijde van de invasie.

Daarnaast werd er door de Verenigde Staten in 1962 een militaire oefening gehouden op een nabij gelegen eiland. Dit was een voorbereiding van het leger voor een eventuele invasie van Cuba. Hierdoor werd Castro nerveus en het hield hem lange tijd bezig.

Dit was precies wat de CIA wilde. Zij waren namelijk ondertussen aan het proberen om het regime van Castro van binnen onderuit te halen. Castro was er zeker van dat de Verenigde Staten Cuba zouden binnenvallen.

2.3 Aanleiding tot plaatsing raketten

Chroetsjov legde het plan voor aan Castro. Deze wilde wel meer weten over de plaatsing van de raketten, want dit zou immers de kans op een invasie van de Verenigde Staten verminderen. Door het bondgenootschap van Cuba met de Sovjet-Unie, werd er veel geld gestoken in verschillende doeleinden op Cuba.

Uiteindelijk ging Castro akkoord met het plan. Enkele maanden later begon de Sovjet-Unie met het verschepen van apparatuur en raketten naar Cuba. Ze konden geen militaire schepen gebruiken, dus ze gebruikten gewone vracht- en passagiersschepen.

Om de bouwputten te verklaren, zeiden de Cubaanse autoriteiten dat de Sovjet-Unie nieuwe fabrieken liet bouwen voor de verwerking van rietsuiker. In totaal werden er 60 raketten overgebracht naar Cuba.

De CIA had het vrachtverkeer over zee van en naar Cuba al langere tijd gecontroleerd, en ze constateerden dus dat er de laatste weken verdacht veel vrachten plaatsvonden. In augustus toonden foto’s gemaakt door een Amerikaans U-2 spionagevliegtuig verschillende SAM-installaties, (Surface-to-Air-Missiles), op Cuba.

De foto’s toonden echter niet aan dat er ook offensieve wapens op Cuba aanwezig waren.

3. De crisis; 14 dagen op de rand van een wereldoorlog

Nadat er in augustus enkele defensieve SAM-installaties waren ontdekt, wou Kennedy nieuwe foto’s laten maken van Cuba. De vlucht van de U-2 was geplant op 9 oktober, maar door het slechte weer kon de vlucht pas 5 dagen later plaatsvinden. Op 14 oktober maakt de U-2 foto’s van Cuba waarop nieuwe raketten te zien zijn. Het blijken geen defensieve wapens te zijn, maar offensieve. Er blijken nu zes SS-4 nucleaire raketten aanwezig te zijn op Cuba.

3.1 Dag 1: Maandag 15 oktober 1962

Op 15 oktober worden er nieuwe luchtfoto’s gemaakt. Bij de plaats San Christobal worden nog meer lanceerinstallaties en raketcomponenten gevonden. Na nader onderzoek van de foto’s gemaakt de dag ervoor, blijken de componenten gelijk te zijn aan die van Russische raketten, gespot in de Sovjet-Unie.

Nu er zekerheid was over het bestaan van offensieve wapens op Cuba, moest er besloten worden wat er mee gedaan moest worden.

3.2 Dag 2: Dinsdag 16 oktober 1962

Kennedy wordt geïnformeerd over de raketten in Cuba. Hij regelt een vergadering van zijn Executive Comitee, maar hij wil eerst zelf de foto’s zien. De raketten die te zien waren, hadden een reikwijdte van ongeveer 1800 kilometer (1100 mijl). Deze raketten waren een grote bedreiging voor enkele grote steden zoals New York, Washington D.C. en Philadelphia.

Tijdens de vergadering van het Executive Comitee wordt duidelijk dat de raketten nog niet klaar voor lancering zijn, maar dat ze dat snel wel zullen zijn.

De Verenigde Staten gingen er vanuit dat de raketten op Cuba nog niet waren uitgerust met kernkoppen, maar ze gingen er ook vanuit dat deze nog niet op Cuba waren. Dit was echter niet waar. De Sovjets hadden wel degelijk nucleaire wapens op Cuba. Het Executive Comitee wist niet wat Chroetsjov van plan was, maar het wist wel zeker, dat als het op een eventuele militaire confrontatie zou uitlopen, Chroetsjov zou terugslaan.

3.3 Dag 3: Woensdag 17 oktober 1962

Kennedy probeerde de crisis zoveel mogelijk geheim te houden. Hij ging gewoon door met zijn geplande afspraken. Dit hield hij een paar dagen vol. Deze crisis moest geheim gehouden worden, om meerdere redenen.

Ten eerste wisten de Sovjets niet dat de Amerikanen wisten dat zij raketten op Cuba geplaatst hadden. De Sovjet-Unie deed dus ook niks extra’s om te voorkomen dat de Verenigde Staten nog meer raketten zouden ontdekken. Als zij wisten dat de Amerikanen van de raketten afwisten, zouden ze de raketten misschien verstoppen, of in het ergste geval, afvuren wanneer ze operationeel zijn.

Ten tweede wilde Kennedy de crisis geheim houden, om paniek in eigen land te voorkomen. Als hij meteen met de crisis naar buiten was gekomen, was er in heel het land enorme paniek uitgebroken.

Na zijn afspraken werd Kennedy meteen weer bijgepraat over de huidige situatie. De Joint Chief of Staff wilde een luchtaanval op Cuba. Er waren al voorbereidingen gemaakt door de luchtmacht voor een eventuele luchtaanval op Cuba.

Er vindt nog een verkenningsvlucht plaats. Er worden meer raketten gevonden, het gaat om nucleaire, middellange afstandsraketten. Deze raketten waren in staat om zo’n beetje elke grote stad in de Verenigde staten van de kaart te vegen.

3.4 Dag 4: Donderdag 18 oktober 1962

Kennedy ontmoet de minister van Buitenlandse Zaken Grymko van de Sovjet-Unie. Deze ontmoeting stond al langer vast. Dit was een vreemde ontmoeting. Het Executive Comitee wist niet zeker dat Grymko afwist van de raketten op Cuba, en ze wisten ook niet of Grymko van de situatie in de Verenigde Staten afwist.

De ontmoeting ging eigenlijk over verschillende aspecten van de wereld, maar het kantelde al snel richting Cuba. Grymko zegt dat de raketten op Cuba alleen bedoeld zijn voor defensieve doeleinden.
Kennedy laat nog een keer weten dat de Verenigde Staten geen offensieve wapens op Cuba zal tolereren, en als dat wel het geval is, dan zullen de Verenigde Staten maatregelen ondernemen.

3.5 Dag 5: Vrijdag 19 oktober 1962

Er werd nog steeds nagedacht over de mogelijkheden die de Verenigde Staten had. De Joint Chief of Staff had het nog steeds over een massale luchtaanval die Cuba geheel van de kaart zou vegen. Maar Kennedy wou zelf een blokkade. Op deze manier zou hij de Sovjet-Unie nog een andere uitweg geven, in plaats van meteen een oorlog uit te laten breken. Hij wist dat een luchtaanval op Cuba een wereldoorlog zou betekenen.

Kennedy is er nog niet uit als hij dezelfde dag nog op een eerder geplande campagne tour gaat. Hij laat zijn vaste toespraakschrijver twee verschillende speeches schrijven, één over de blokkade, en de andere over een luchtaanval. Deze toespraak zou Kennedy dan op 22 oktober aan het volk voorlezen. Kennedy’s broer neemt zijn rol in het Executive Comitee over. Weer gaat Kennedy door met zijn geplande afspraken, om de crisis geheim te houden.

3.6 Dag 6: Zaterdag 20 oktober 1962

Kennedy wordt tijdens zijn campagne tour, die hij de dag ervoor begonnen was, gebeld door Robert Kennedy, die zegt dat hij zijn tour moet afblazen, en komt vergaderen met het Executive Comitee. Het was noodzakelijk dat ze nu een keuze maakten; of de luchtaanval, of de blokkade. Kennedy onderbreekt zijn tour wegens ‘medische redenen’ en keert terug naar Washington.

Teruggekeerd in Washington woonde Kennedy de vergadering met het Executive Comitee bij. Hierbij werden zijn opties opgesomd: een luchtaanval of een blokkade. Hij vond het het beste om niet meteen veel druk te zetten op de Sovjet-Unie, door middel van een luchtaanval. Daarom koos hij voor een veiligere weg, de blokkade. Hiermee konden ze toch druk uitoefenen op de Sovjet-Unie, en als de druk niet genoeg was, konden ze het nog verder opvoeren.

3.7 Dag 7: Zondag 21 oktober 1962

Op 21 oktober vergaderd Kennedy met Generaal Sweeney over de raketten in Cuba. Kennedy wil weten of een eventuele luchtaanval alle raketten zou vernietigen. Generaal Sweeney weet het niet zeker, hij kan namelijk alleen de raketten vernietigen waarvan hij de lokatie weet, en de Verenigde Staten weten niet of ze de lokaties van alle in Cuba aanwezige raketten hebben. Hij weet wel dat er ongeveer 20.000 slachtoffers zouden zijn, als het tot een luchtaanval zou komen.

Kennedy bereidt zijn toespraak voor, die gepland staat voor de volgende dag. Hij gebruikt echter niet het woord ‘blokkade’ in zijn toespraak, maar het woord ‘quarantaine’. Als hij het woord blokkade had gebruikt, was de crisis misschien wel heel anders afgelopen. Een blokkade is namelijk in strijd met de internationale verdragen over oorlog. Door het woord quarantaine te gebruiken, kregen de Verenigde Staten hun blokkade, zonder daarmee de internationale wetten me te overtreden.

Op 21 oktober vindt er nog een vlucht van een U-2 spionagevliegtuig plaats. Deze maakt foto’s van de noordkust van Cuba. Op de foto’s is te zien dat de Russen in Cuba hun bommenwerpers en Mig’s klaar aan het maken zijn. Op andere foto’s is te zien dat de Russen nog meer kruisraketten aan het plaatsen zijn langs de noordkust. De Verenigde Staten hebben nu een beter overzicht van hoeveel en wat voor soort raketten er aanwezig zijn op Cuba.

3.8 Dag 8: Maandag 22 oktober 1962

Op maandag 22 oktober 1962 worden de voorbereidingen gemaakt voor Kennedy’s toespraak tot het Amerikaanse volk. De senatoren worden bij elkaar geroepen om de vergaderen met de president. Velen willen een luchtaanval, omdat zij twijfelden aan de quarantaine.

Rond dezelfde tijd vertrokken er bijna 300 marineschepen vanuit Florida, zonder nog duidelijke opdrachten te hebben. Drie bataljons mariniers werden naar de marinebasis op Cuba, Guantanamo Bay, gestuurd, en de burgers werden geëvacueerd. Raketten werden op scherp gesteld, klaar om nucleaire raketten af te vuren op Cuba binnen een paar minuten na Kennedy’s toespraak, in geval dat de Sovjet-Unie met militaire acties zou reageren. Ook vlogen er ruim 20 bommenwerpers, bewapend met nucleaire bommen, richting Rusland, om doelwitten in Rusland uit te kunnen schakelen.

Om 7 uur begon president Kennedy aan zijn toespraak:

“This government, as promised, has maintained the closest surveillance of the Soviet military buildup on the island of Cuba. Within the past week unmistakable evidence has established the fact that a series of offensive missile sites is now in preparation on that imprisoned island. The purpose of these bases can be none other than to provide a nuclear strike capability against the Western Hemisphere.

I have directed that the following initial steps be taken: First, to halt this offensive build up, a strict quarantine of all military equipment under shipment to Cuba is being initiated. Second, I have directed the continued and increased close surveillance and it's military build up. Third, it shall be the policy of this nation to regard any nuclear missile launched from Cuba against any
nation in the Western Hemisphere as an attack by the Soviet Union on the
United States, requiring a full retaliatory response on the Soviet Union.”

Kennedy had zijn toespraak eerder die dag ook naar Chroetsjov gestuurd. Chroetsjov was woedend geworden, hij was woedend op zijn legertop, omdat het natuurlijk niet de bedoeling was dat de Verenigde Staten de raketten op Cuba zouden ontdekken. Ook was hij woedend over de quarantaine van de Verenigde Staten. Chroetsjov vond dit wel een zogenaamde ‘Act of War’, en beveelde zijn schepen, die op weg waren naar Cuba, om gewoon door te varen.

Chroetsjov reageerde als volgt op de toespraak van Kennedy:

“I must say frankly that the measures indicated in your statement constitute a serious threat to peace and to the security of nations. We reaffirm that the armaments which are in Cuba, regardless of the classification to which they may belong, are intended solely for defensive purposes.

I hope the United States Government will display wisdom and renounce the actions pursued by you, which may lead to catastrophic consequences for world peace.”

Chroetsjov blijft dus zeggen dat de raketten die geplaatst zijn op Cuba, alleen voor defensieve doeleinden zijn. Meteen na de brief mobiliseerde Castro al zijn troepen in het noorden van Cuba. Voor hen was deze bedreiging niet veel anders dan een andere. Zij leefden al maanden in de angst van in invasie door de Verenigde Staten, sinds de invasie van de Varkensbaai, 18 maanden eerder.

3.9 Dag 9: Dinsdag 23 oktober 1962

President Kennedy geeft orders voor nog een verkenningsvlucht boven Cuba, die uitgevoerd zal worden door zes Crusader vliegtuigen. Er worden foto’s gemaakt, zeer laag bij de grond, waarop goed te zien is dat de Russen de raketten aan het testen zijn voor lancering.

Op dezelfde dag keurt de OAS, de Organization of American States, de quarantaine goed. Deze zal de volgende dag om 10 uur ’s morgens beginnen. In de avond van 23 oktober waren alle schepen in positie op de quarantainelijn, op 800 mijl van de kust van Cuba. Zij hadden orders gekregen om geweld te gebruiken tegen schepen die niet zouden stoppen.

Diezelfde avond gaat Robert Kennedy naar de Russische ambassade om te praten met de Russische ambassadeur Dobrynin. Robert Kennedy begint meteen over hoe de Russen hebben gelogen over het bestaan van raketten op Cuba. De ambassadeur antwoordde hierop dat er geen offensieve wapens aanwezig zijn op Cuba. Robert Kennedy was niet veel wijzer geworden door deze ontmoeting.

Terug in het Witte Huis, besloot president Kennedy de Russen wat meer tijd te geven, en trok de quarantainelijn terug naar 500 mijl.

3.10 Dag 10: Woensdag 24 oktober 1962

Op 24 oktober om 10 uur ’s morgens gaat de quarantaine officieel van start. De Russische schepen bleven echter steeds dichter bij komen. De Amerikaanse schepen hadden opdracht gekregen om eerst proberen te communiceren met de Russische schepen, maar als dat niet lukte, of als de Russen het negeerden, mochten de Amerikaanse schepen geweld gebruiken. Ze kregen opdracht op op het roer van het schip te vuren, zodat deze niet meer in staat was om verder te varen.

Tijdens het begin van de quarantaine, begon ook de 24e bijeenkomst van het Executive Commitee. Daarin werden twee zorgwekkende problemen op tafel gelegd. Ten eerste: werden de Russische
schepen begeleid door onderzeeërs? En ten tweede: had Chroetsjov wel genoeg tijd gehad om de kapiteins van deze onderzeeërs duidelijke opdrachten te geven, wat zij moesten doen als ze bij de Amerikaanse schepen zouden komen. Om 10:25 uur ontvangt het Executive Commitee een bericht dat de Russische schepen terug aan het keren zijn. Chroetsjov was blijkbaar niet klaar om verder te gaan in de crisis, en om dus de Amerikaanse blokkade te confronteren.

Dit betekende nog niet dat de crisis over was. Diezelfde middag nog werd de militaire alertheid nog verder opgeschroefd, naar DEFCON 2, het hoogste ooit in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Het bericht dat dit bevestigd werd expres niet gecodeerd, zodat de Russen konden zien hoe serieus de Amerikanen de crisis op zich namen.

Die avond ontvangt het Witte Huis een tweede brief van Chroetsjov:

You, Mr. President, are not declaring a quarantine, but rather are advancing an ultimatum and threatening that if we do not give in to your demands you will use force. No Mr. President, I cannot agree to this, and I think that in your own heart you recognize that I am correct. I am convinced that in my place you would act the same way.

Therefore the Soviet Government cannot instruct the captains of Soviet vessels bound for Cuba to observe the orders of the American naval forces blockading that Island. Naturally we will not simply be bystanders with regard to piratical acts by American ships on the high seas. We will then be forced on our part to take the measures we consider necessary and adequate to protect our rights. We have everything necessary to do so.

Chroetsjov was dus niet van plan om toe te geven aan de Amerikanen.

3.11 Dag 11: Donderdag 25 oktober 1962

Twee dagen eerder, op de 23e, had een van de adviseurs van Kennedy een tijdelijke pause voorgesteld. Chroetsjov moest de aanvoer van offensieve wapens naar Cuba stoppen, gedurende twee of drie weken. De Verenigde Staten zouden dan de quarantaine ontbinden, voor dezelfde periode.

Op donderdag 25 oktober legt Kennedy dit voorstel naast zich. Het zou de Russen tijd geven om de al in Cuba aanwezige raketten verder te af te maken, en de rest van de installaties af te bouwen.

Kennedy stuurt ambassadeur Stevenson naar de Verenigde Naties, om de Sovjet Unie te confronteren met de crisis. Toen Stevenson vroeg naar de raketten op Cuba, weigerde de Russische ambassadeur om commentaar te geven. Hierop liet Stevenson foto’s van verschillende raketinstallaties op Cuba zien, gemaakt door een U-2 spionagevliegtuig. Dit had een groot effect op de vergadering. De foto’s waren hét bewijs voor de Russische aanwezigheid op Cuba.

Het Executive Commitee was al een paar dagen aan het denken voor een mogelijke middenweg. Deze middenweg hield in, dat de Amerikanen hun raketten uit Turkije weg zouden halen, als de Sovjet-Unie die van hun uit Cuba weg zou halen. Het Executive Commitee was nog aan het vergaderen over de politieke consequenties. Aan het eind van de vergadering, om 5 uur, meldde CIA-directeur McCone, dat sommige raketten al operationeel waren.

3.12 Dag 12: Vrijdag 26 oktober 1962

Kennedy komt tijdens de bijeenkomst van het Executive Commitee om 10 uur tot de conclusie dat alleen de quarantaine de Russen niet kon dwingen om de raketten te verwijderen. Een rapport van de CIA, diezelfde morgen uitgegeven, laat zien dat de Russen niet stoppen met het werk aan de raketten, en de raketinstallaties. De nieuwste verkenningsfoto’s laten zien dat de Russen de raketten zelfs aan het camoufleren zijn. Alleen een invasie van Cuba, of het weghalen van de Amerikaanse raketten uit Turkije, kon de crisis beëindigen.

’s Middags vertelde Aleksandr Fomin, KGB officier in Washington, in een interview met ABC News correspondent John Scali, dat de Russen een uitweg wilden, de zogenaamde ‘Missile Exchange’. Ook stelde hij voor dat de Verenigde Staten Cuba nooit zullen binnen vallen.

Het belangrijkste van de dag, was niet het gesprek tussen Scali en Fomin, maar de brief die Kennedy ’s avonds ontving, een brief van Chroetsjov. Deze brief kwam al om 6 uur aan, maar moest eerst vertaald worden, dus Kennedy las het laatste deel van de brief pas rond 9 uur. In de brief stelt Chroetsjov voor, dat hij zijn raketten weghaalt, als Kennedy publiekelijk belooft nooit Cuba binnen te zullen vallen. Hieronder het laatste gedeelte van Chroetsjov’s brief aan Kennedy:

You and I should not now pull on the ends of the rope in which you have tied a knot of war, because the harder you and I pull, the tighter the knot will become. And a time may come when this knot is tied so tight that the person who tied it is no longer capable of untying it, and then the knot will have to be cut. What that would mean I need not explain to you, because you yourself understand perfectly what dread forces our two countries possess.

I propose we, for our part, will declare that our ships bound for Cuba are not carrying any armaments. You will declare that the United States will not invade Cuba with its troops and will not support any other forces which might intend to invade Cuba. Then the necessity of the presence of our military specialists in Cuba will disappear.

Diezelfde avond, ging Robert Kennedy weer naar ambassadeur Dobrynin. Hij kwam met Dorbynin tot een akkoord over de Amerikaanse raketten in Turkije. Terwijl Robert Kennedy met zijn broer belt, informeert Dobrynin het Kremlin. Robert Kennedy zegt Dobrynin dat de Verenigde Staten de raketten in Turkije willen weghalen, in ruil voor de raketten op Cuba.

3.13 Dag 13: Zaterdag 27 oktober 1962

Zaterdag 27 oktober was de ergste dag van de crisis. Een U-2 spionagevliegtuig, op een verkenningsvlucht boven Alaska, koos per ongeluk de verkeerde koers, en kwam in het Russische luchtruim terecht. De piloot meldde dit meteen, en er werd een nieuwe koers doorgegeven. Op hetzelfde moment hadden de Russen de U-2 ontdekt, en stuurden er een squadron MiG’s naartoe. In reactie op dit stuurde de Verenigde Staten hun F-102
gevechtsvliegtuigen. Gelukkig keerde de
U-2 op tijd terug in het Amerikaanse luchtruim.

Een andere U-2 werd uit de lucht geschoten boven Cuba. Het Executive Commitee verwerkte dit als een plan van het Kremlin om de situatie te verergeren. De opdracht om het vliegtuig neer te halen was echter niet van het Kremlin, het was de opdracht van een lokale commandant. Chroetsjov was nu bang dat hij de controle over zijn troepen in Cuba kwijt zou raken.

Het Executive Commitee had voor dit incident met de U-2 al besloten, om bij een eventuele aanval op Amerikaanse spionagevliegtuigen, dit af te straffen door middel van bombardementen op de betreffende plek. De druk van de mensen die voor een luchtaanval waren, werd hierdoor alleen maar groter.

Secretaris van Defensie, Robert McNamara antwoord hierop als volgt:

"We must be in a position to attack quickly. We've been fired on today. We're going to send surveillance aircraft in tomorrow. Those are going to be fired on without question. You can't do this very long. You're going to lose airplanes and will be shooting up Cuba quit a bit. We're going to lose airplanes everyday. So you can't just maintain this position very long. We must be prepared to attack Cuba quickly."

Generaal Taylor staat erop dat de Verenigde Staten Cuba voor maandag de 29e binnen moet vallen, of aanvallen via de lucht. Kennedy besluit hier niet op in te gaan, hij wil wachten tot er een volgende U-2 neer wordt gehaald, om dan daarna de betreffende SAM-installatie uit te schakelen.

Diezelfde dag nog werd Castro een beetje nerveus, en gaf orders om te schieten op Amerikaanse vliegtuigen. 6 Crusader vliegtuigen maakten die morgen foto’s van de raketinstallaties bij San Christobal en bij Sagua la Grande. 2 van de 6 keerden eerder terug wegens technische problemen aan hun vliegtuig. De overige 4 gingen door met hun missie. Één van hen werd geraakt door een kogel van een luchtafweergeschut.

Om 11 uur ontving het Witte Huis een brief van Chroetsjov. In deze brief begon Chroetsjov meer eisen te stellen. De Verenigde Staten dachten dat Chroetsjov in eigen land onder druk was gezet om meer actie te ondernemen. De brief werd niet alleen naar het Witte Huis gestuurd, de tekst werd ook uitgezonden. Hieronder een deel van de brief, een stuk tekst dat ook uitgezonden werd.

You are disturbed over Cuba. You say that this disturbs you because it is ninety miles by sea from the coast of the United States of America. But you have placed destructive missile weapons, which you call offensive, in Turkey, literally next to us.

I therefore make this proposal: We are willing to remove from Cuba the means which you regard as offensive. Your representatives will make a declaration to the effect that the United States will remove its analogous means from Turkey. And after that, persons entrusted by the United Nations Security Council could inspect on the spot the fulfillment of the pledges made.

Nu begon Chroetsjov dus ineens over het verwijderen van de Amerikaanse raketten op Cuba. Het Executive Commitee snapte niet hoe Chroetsjov hierbij kwam. Wat zij niet wisten, was dat Robert Kennedy de avond ervoor met de Russische ambassadeur had gesproken over het verwijderen van de raketten in Turkije. Vooral nu Chroetsjov het bekend had gemaakt voor de hele wereld, wist Kennedy niet wat hij moest doen. Als hij toe zou geven aan Chroetsjov, zou het mogelijk het einde van zijn carrière betekenen.

Kennedy was ook gefrustreerd doordat hij eigenlijk de raketten in Turkije al eerder had willen verwijderen. Deze raketten waren al redelijk uit en onbetrouwbaar.

Kennedy zat met een probleem. Hij kon niet meer eisen van Chroetsjov stellen, omdat hij zo onder druk stond, in zijn eigen land, maar ook erbuiten. Robert Kennedy stelt voor om de tweede brief van Chroetsjov te negeren, en alleen in te gaan op de eerste, waarin hij voorstelt om de raketten te verwijderen onder toezicht van de Verenigde Naties, onder de voorwaarde dat de Verenigde Staten Cuba nooit zullen binnenvallen. Binnen een uur werd de brief opgesteld, en de twee keerden terug naar de vergadering van het Executive Commitee.

Na de vergadering informeerde Kennedy de belangrijkste ministers over de geheime ontmoeting tussen Robert Kennedy en de Russische ambassaseur. Zij stelden voor dat Robert Kennedy de ambassadeur nog een keer moest ontmoeten, om de brief van het Witte Huis, gestuurd naar Chroetsjov, door te nemen. Zij stelden ook voor, dat hij een geheime deal moest maken, voor een het eventuele weghalen van de raketten in Turkije.

Die avond kwam Dorbynin naar het ministerie van Justitie om te praten met Robert Kennedy. Samen namen ze de brief door, en verder stelde Kennedy voor dat de Verenigde Staten hun raketten zullen verwijderen uit Turkije, alleen mocht dit niet openbaar gemaakt worden. Verder stelde hij de Sovjet-Unie een ultimatum, dat als ze de bases op Cuba niet verwijderden, dat de
Verenigde Staten het dan zelf zullen doen. Meteen na het
gesprek informeerde Dobrynin Chroetsjov over het voorstel van de Verenigde Staten. Later op de avond publiceerde de president zijn brief aan Chroetsjov:

As I read your letter, the key elements of your proposals--which seem generally acceptable as I understand them--are as follows:

1. You would agree to remove these weapon systems from Cuba under appropriate United Nations observation and supervision; and undertake, with suitable safe-guards, to halt the further introduction of such weapon systems into Cuba.
2. We, on our part, would agree upon the establishment of adequate arrangements through the United Nations, to ensure the carrying out and continuation of these commitments (a) to remove promptly the quarantine measures now in effect and (b) to give assurances against the invasion of Cuba.

Voor het geval dat Chroetsjov hier niet mee akkoord zou gaan, werd er nog een plan gemaakt voor het verwijderen van de raketten in Turkije.

3.14 Dag 14: Zondag 28 oktober 1962

Vroeg in de morgen, op zondag 28 oktober, vergaderde Chroetsjov met Dobrynin en Fomin. Ze hadden het over de onderhandelingen met de Verenigde Staten, en vooral over de overeenkomst die er aan zat te komen. Fomin had de dag ervoor weer met ABC-News correspondent John Scali gesproken, en die zei dat een Amerikaanse invasie op Cuba snel plaats zou kunnen vinden. Tijdens de vergadering kwam er een generaal binnen, die vertelde dat Kennedy om 5 uur het Amerikaanse volk zou toespreken. Chroetsjov verwachte het ergste. Dit kon de toespraak zijn over de invasie van Cuba, die mogelijk al onderweg was. Chroetsjov was helemaal niet klaar voor een oorlog, dus liet hij zijn adviseurs met spoed een brief opstellen, die Kennedy voor 5 uur moest bereiken. Om 9 uur ’s morgers ontving Kennedy het bericht van Chroetsjov:

Esteemed Mr. President:

I have received your message of October 27, 1962. I express my satisfaction and gratitude for the sense of proportion and understanding of the responsibility borne by you at present for the preservation of peace throughout the world.

In order to complete with greater speed the liquidation of the conflict... the Soviet Government... in addition to previously issued instructions on the cessation of further work at building sites for the weapons, has issued a new order on the dismantling of the weapons which you describe as "offensive," and their crating.

Dit bericht beëindigde eigenlijk de crisis. Veel mensen van het Executive Commitee waren opgelucht, maar sommige twijfelden aan het bericht. Zij dachten dat Chroetsjov op deze manier meer tijd wou winnen. Generaal LeMay stelde voor op maandag toch te beginnen met bombarderen. Kennedy daarentegen wist dat het bericht echt was, en schreef een reactie:

I welcome Chairman Khrushchev's statesmanlike decision to stop building bases in Cuba, dismantling offensive weapons and returning them to the Soviet Union. . . I think that you and I, with our heavy responsibilities for the maintenance of peace, were aware that developments were approaching a point where events could have become unmanageable. So I welcome this message and consider it an important contribution to peace.

Ondertussen, in Cuba, was Castro woedend. Chroetsjov had door de snelheid waarin hij moest reageren op Kennedy, geen tijd gehad om Castro te informeren over het besluit dat de Sovjet-Unie gemaakt had. Castro hoorde van de overeenkomst op de radio.

De crisis kwam tot rust die dag, maar was nog niet helemaal over. Beide partijen moesten nog werken aan de officiële overeenkomst. Castro werkte tegen de verwijdering, omdat hij zich bedrogen voelde door Chroetsjov. Later werkte hij toch mee, onder supervisie van de Verenigde Naties. De raketten werden verwijderd, en de bases werden afgebroken. Laat in de middag kwamen de eerste beelden door van de verwijdering van de raketten op Cuba. De raketten werden in de Russische schepen geladen, en terug naar de Sovjet-Unie vervoerd.

Een andere kwestie was die van de Russische Il-28 bommenwerpers, die ook gestationeerd waren op Cuba. Tijdens de eerste onderhandelingen hadden de Verenigde Staten dit laten glippen, om niet te veel eisen te stellen aan Chroetsjov. Maar omdat Chroetsjov in zijn brief had beloofd om alle offensieve wapens te verwijderen, werden de bommenwerpers, op aandringen van de Verenigde Staten, ook verwijderd.

4. Situatie na de crisis

Op 20 november werden de laatste wapens verwijderd van Cuba, samen met de achtergebleven bommenwerpers. Een dag later, op 21 november, hief president Kennedy de quarantaine op en het nationale veiligheidsniveau werd teruggezet van DEFCON 2 naar DEFCON 4.

Terugkijkend op de crisis, was de wereld op de rand van een wereldoorlog. Later zijn nog veel dingen uitgekomen, waar de Verenigde Staten tijdens de crisis niets vanaf wist. Als het op een invasie van Cuba was aangekomen, zouden de Amerikaanse troepen aardig verrast zijn geworden door de Russische legermacht. De Verenigde Staten hadden gerekend op ongeveer 10.000 Russische soldaten, en ongeveer 100.000 Cubaanse strijders. Later bleken er bijna 50.000 Russische soldaten op Cuba gestationeerd te zijn, met daarnaast 275.000 Cubanen. De geplande invasie, met 180.00 Amerikaanse soldaten, zou door dit leger tegengehouden worden.

5. Overzicht van de crisis

27 Juli 1962
Castro maakt duidelijk dat als er een eventuele aanval op Cuba komt door de VS, dit zal leiden tot een nieuwe wereldoorlog. Hij zegt ook dat hij hulp zal krijgen van de Sovjet Unie.

10 Augustus 1962
CIA Directeur McCone informeert Kennedy dat hij denkt dat de Sovjet Unie middellange afstandsraketten op Cuba gaat plaatsen.

31 Augustus 1962
Senator Keating zegt dat er bewijs is dat er Russische raketten op Cuba zijn. Hij dwingt Kennedy tot actie.

11 September 1962
Minister Groymko van buitenlande zaken van de Sovjet Unie maakt duidelijk dat een Amerikaanse aanval op Cuba oorlog betekend met de Sovjet Unie.

9 Oktober 1962
Kennedy wil een U-2 spionagevliegtuig foto’s laten maken van Cuba, maar door het slechte weer kan de vlucht niet door gaan.

10 Oktober 1962
Senator Keating beweert dat er nu 6 ballistische raketten geïnstalleerd worden op Cuba.

14 Oktober 1962
De U-2 maakt foto’s van Cuba. De foto’s leveren bewijs voor het bestaan van raketten op Cuba.

15 Oktober 1962
Na observatie van de genomen foto’s, worden raketcomponenten gespot bij San Christobal, gelijk aan die gezien zijn in Rusland.

16 Oktober 1962
Kennedy wordt geïnformeerd over de raketten in Cuba (foto’s van San Christobal). Hij regelt een vergadering van zijn Executive Comitee, tijdens de vergadering bespreekt hij mogelijke reacties en maatregelen tegen Cuba.

17 Oktober 1962
Nog meer foto’s komen binnen, het gaat nu al om misschien 32 raketten met een reikweidte tot 950 mijl. Deze kunnen binnen een week operationeel gemaakt worden. De Joint Chief of Staff wil een luchtaanval op Cuba.

18 Oktober 1962
Kennedy ontmoet Minister Grymko. Grymko beweert dat de raketten op Cuba alleen bedoelt zijn voor de verdediging van Cuba, niet voor offensieve doeleinden.

20 Oktober 1962
Kennedy annuleert zijn campagne tour vanwege ‘medische redenen’. Kennedy ontmoet zijn adviseurs en geeft bevel voor een defensieve quarantaine.

21 Oktober 1962
Bommenwerpers en Migs worden verzameld, aan de Noordelijke kust van Cuba worden meer raketinstallaties gebouwd. Generaal Taylor vertelt Kennedy dat een eventuele luchtaanval mogelijk niet alle raketten zal uitschakelen.

22 Oktober 1962
Kennedy informeert het volk over wat er aan de hand is in Cuba. Er worden meer mariniers naar Guantanamo Bay gestuurd. Kennedy ontmoet de leiders van het Congres, zij bieden steun, maar willen dat Kennedy meer actie onderneemt.

23 Oktober 1962
Robert Kennedy praat met de Russische ambassadeur Dobrynin. President Kennedy ontvangt een brief van Chroetsjov waarin hij de crisis een serieuze bedreiging vindt voor de vrede en voor de veiligheid van de mensen. De quarantaine wordt goedgekeurd door de OAS.

24 Oktober 1962
Russische schepen op weg naar Cuba draaien om. De militaire alertheid wordt verhoogd naar DEFCON 2, het hoogste ooit in de geschiedenis van de Verenigde Staten.

25 Oktober 1962
Kennedy zegt in een brief naar Chroetsjov dat de Sovjet-Unie verantwoordelijk is voor het ontstaan van de crisis. Het Executive Commitee stelt voor om de raketten in Turkije te verwijderen, als Chroetsjov zijn raketten uit Cuba weg haalt.

26 Oktober 1962
De Sovjet-Unie gaat sneller werken om de raketinstallaties af te krijgen. Veel zijn al operationeel.

27 Oktober 1962
Kennedy ontvangt een brief van Chroetsjov, waarin hij een zogenaamde ‘Missile Exchange’ voorstelt: De Amerikaanse raketten weg uit Turkije, de Russische raketten weg uit Cuba. Kennedy laat weten dat de Verenigde Staten Cuba niet binnen zullen vallen, als de raketten weg gehaald worden.

28 Oktober 1962
Chroetsjov gaat akkoord met het weghalen van de raketten op Cuba onder de supervisie van de Verenigde Naties. Het weghalen van de raketten start meteen.

20 November 1962
De quarantaine stopt nadat alle raketten weg zijn gehaald.

Januari 1963
De crisis is officieel over, de Verenigde Staten beloven Cuba niet binnen te vallen, en hun raketten uit Turkije weg te halen. De Sovjet-Unie haalt zijn troepen en wapens weg uit Cuba.

Bronvermelding

Z.R. Dittrich, De Geschiedenis van de Sovjet-Unie, SDU uitgeverij
H.M. Beliën, Europa in de wereld, Nijgh & van Ditmar
Het Cuba van Castro, Amsterdam Boek B.V. (1972)

[corse]

Januari 1963

De crisis is officieel over, de Verenigde Staten beloven Cuba niet binnen te vallen, en hun raketten uit Turkije weg te halen. De Sovjet-Unie haalt zijn troepen en wapens weg uit Cuba.

[The Common Sense]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Werken bij Scholieren.com? We zoeken 'n allround webdeveloper.

Mja, hoeveel verdient het?

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door The Common Sense

Mja, hoeveel verdient het?

SICKo - Michael Moore Documentary Part 1/13
http://www.youtube.com/watch?v=a7pCaK0aASE

Michael Moore in CUBA with 911-Victims
http://www.youtube.com/watch?v=7ncoFQdBIvU

9/11 Sicko and Cuban Healthcare
http://www.youtube.com/watch?v=dgNkd...eature=related

SiCKO- What Hospital Bills?
http://www.youtube.com/watch?v=V2sFT...eature=related

[Antoon]

En Corse die hier ganse schoolcursussen komt copy/pasten

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

En Corse die hier ganse schoolcursussen komt copy/pasten

Antoon,

De waarheid doet u pijn Antoon.
Maar je geraakt er wel over, tijd heelt alle wonden, ook die van jouw.
Vroeg of laat zal uw valse vlag verdwijnen.

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Dat doet hij hoor. Cuba staat in de top-10 van meest welvarende landen. Dat kunnen wij niet zeggen.

Lol? Ik heb zonet een lijst bekeken van de 20 meest welvarende landen ter wereld, Cuba nergens te vinden; België op 13.

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Lol? Ik heb zonet een lijst bekeken van de 20 meest welvarende landen ter wereld, Cuba nergens te vinden; België op 13.

Population, Health, and Human Well-Being-- Cuba
http://earthtrends.wri.org/pdf_libra...op_cou_192.pdf

[corse]

§ De biodiversiteit van Cuba is buitengewoon en uniek.
§ De economische wereldblokkade heeft de industrialisering van Cuba 50 jaar op ijs gelegd.
§ Hadden we de VS, 50 jaar terug een wereldboycot toegediend, de VS had er dan anders uitgezien en de 300.000 Europese wetenschappers die zich in de VS bevinden hadden hen nooit kunnen helpen, wat de Cubanen zonder wereldhandel gepresteerd hebben is ongelooflijk, deze prestatie kent zijn gelijke niet op onze totale planeet.

Cuba na Fidel Castro (deel 8). Arm maar ontwikkeld
http://cubanismo.net/cms/nl/artikels...aar-ontwikkeld


Cuba na Fidel Castro (deel 7). Hoeveel verdient een Cubaan nu eigenlijk?
http://cubanismo.net/cms/nl/artikels...n-nu-eigenlijk


Cuba na Fidel Castro (deel 9). Cuba vergeleken met Latijns-Amerika
http://cubanismo.net/cms/nl/artikels...atijns-amerika


Cuba na Fidel Castro (deel 10, slot). De verdeling van de rijkdom en toekomstperspectieven
http://cubanismo.net/cms/nl/artikels...tperspectieven

[bgf324]

Oorspronkelijk geplaatst door porpo

13 juli 2010 om 10u58
Fidel Castro waarschuwt de wereld
De Cubaanse revolutionaire leider Fidel Castro is even opnieuw in de openbaarheid getreden en heeft de wereld meteen gewaarschuwd voor een nucleaire oorlog in het Midden-Oosten.

Hij deed dat in een vooraf opgenomen televisie-interview voor de nationale omroep. het was zijn eerste televisieoptreden sinds 2007. Castro haalde als vanouds op dramatische wijze uit naar grote vijand nummer één, de Verenigde Staten. “De VS geven meer uit aan defensie dan alle landen samen”, brieste Castro, zwaaiend met cijfers.

Verder zei Castro, zoals steeds gekleed in trainingsjasje, dat hij ...

http://knack.rnews.be/nl/actualiteit...4773907639.htm


Of moet hij eerder voor een soort Fallujah-oorlog waarschuwen i.p.v nucleaire oorlog ?

Een nuclair conflict ten gevolge van godsdienstfundamentalisme?
Het is genen stoemen, de fidel.

[The Common Sense]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Het is genen stoemen, de fidel.

Allesbehalve.