Waarom gelukkig zijn het ergste is

[Operación Revolutio]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Je hoeft echt niks meer te doen. Geen drive, geen ambitie meer. Gelukkige mensen zijn de ergste levende vormen van inertie en conservatisme die je je kan voorstellen. Wat valt er voor hen nog te winnen dat de moeite waard is? Ze hebben alleen nog alles en zichzelf te verliezen. Maar omdat ze gelukkig zijn en dat willen blijven, maken ze zich zelfs daar geen zorgen om. Echte zelfvoldane kwallen...die niet eens reageren als je er een stok doorheen steekt.

Ge maar zo vrij of gelukkig rechtevenredig met uw capaciteit tot het vergaren ervan.

Dat impliceert:

- flexibiliteit
- verbeelding
- levenszin
- gezondheid
- moed
- discipline

etc.

Dus als ge een vastgeroest kasplantje zijt dat het wel heeft gehad met het uitzicht op behangpapier van '71, maar echt niet wil moven of iets nieuws ontdekken (al was het met het oog op "the bucketlist")...

't Is een vicieus cirkeltje, ni waar, met zelfgefabriceerde oogkleppen moeten leven...

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Operación Revolutio

Ge maar zo vrij of gelukkig rechtevenredig met uw capaciteit tot het vergaren ervan.

Dat impliceert:

- flexibiliteit
- verbeelding
- levenszin
- gezondheid
- moed
- discipline

etc.

Dus als ge een vastgeroest kasplantje zijt dat het wel heeft gehad met het uitzicht op behangpapier van '71, maar echt niet wil moven of iets nieuws ontdekken (al was het met het oog op "the bucketlist")...

't Is een vicieus cirkeltje, ni waar, met zelfgefabriceerde oogkleppen moeten leven...

Gij schijnt precies de formule van het geluk ontdekt te hebben.

Maar wat zijn de mensen, die al gelukkig zijn, daarmee? Misschien hadden ze hun eigen formule?