Nieuwe trent in franstalig België. - Pagina 2

Bob · 16 september 2012, 19:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Robrecht de Fries

Probleem bij zo een studielening blijft degenen die mislukken in de studies.

Studielening kwijtschelden bij mislukking ?

Robrecht de Fries · 16 september 2012, 19:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Lampedeir

Dus daarna terug betalen?

Het zou motiverend kunnen werken om toch maar zijn best te doen om te slagen... alhoewel: hebben jongeren tussen de 18 en 25 jaar daar wel allemaal genoeg verantwoordelijkheidszin voor? Dat betwijfel ik en als men niet slaagt en aan een lager loonniveau aan het werk moet, kan zo een terugbetaling zwaar doorwegen.

Robrecht de Fries · 16 september 2012, 19:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bob

Studielening kwijtschelden bij mislukking ?

Neen, dat lijkt me niet opportuun want dan verdwijnt de motivatie om te slagen en de verantwoordelijkheidszin nogal eens gauw.

Bob · 16 september 2012, 19:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Lampedeir

Dus daarna terug betalen?

Uiteraard. Dacht dat het systeem trouwens bestaat in verschillende landen.

Bob · 16 september 2012, 19:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Robrecht de Fries

Neen, dat lijkt me niet opportuun want dan verdwijnt de motivatie om te slagen en de verantwoordelijkheidszin nogal eens gauw.

Waarom ? Als iemand niet gemotiveerd is om te slagen, omdat hij het geld, dat hij voor te studeren gekregen heeft, dan moet terug betalen, dan begint hij beter niet aan zijn studies.

Lampedeir · 16 september 2012, 19:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bob

Uiteraard. Dacht dat het systeem trouwens bestaat in verschillende landen.

Hoe komt eigenlijk dat de kosten voor verdere studie's zo hoog zijn ?
Is daar eingelijk controle op of mogen ze maar raak vragen.

Bob · 16 september 2012, 19:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Lampedeir

Hoe komt eigenlijk dat de kosten voor verdere studie's zo hoog zijn ?
Is daar eingelijk controle op of mogen ze maar raak vragen.

Denk dat ge de kosten die de student zelf moet betalen, bedoeld. De werkelijke kosten liggen nog wel een pak hoger.
Iedereen moet uiteindelijk de kans krijgen om te studeren. Maar via een systeem van studiebeurzen en/of studieleningen moet dit toch mogelijk zijn.

Groentje-18 · 16 september 2012, 20:06

Ik heb zelf mijn studies gefinanciëerd (moeder werkloos, vader gestorven, nog andere kinderen in gezin) met behulp van een studiebeurs. Vakantiejobs kon ik niet altijd doen, simpelweg omdat wij vrij geïsoleerd wonen en ik er als lid van een familie zonder wagen vaak niet kon geraken. Als ik dan buiten mijn studies nog de tijd en energie vond natuurlijk.
Met die tijd en energie vinden ging het steeds minder want ik kreeg meer en meer last van lichamelijke klachten. Nooit werd er iets gevonden. Altijd simpele diagnoses na nog simpelere of afwezige onderzoeken, en ik werd wandelen gestuurd.
De klachten werden erger. Psychosomatisch, werd er gezegd. Tot ik crepeerde en besefte dat er iets niet klopte. Ik bleek een ernstige ziekte te hebben die zich al serieus met mij had geamuseerd al die tijd. Geen wonder dat ik 3/4e van mijn studententijd creperend in bed had doorgebracht, met een evenredige weerslag op mijn studies, sociale leven, ... en heel veel artsenbezoeken en medicijnen heb afgelegd die tot niets hebben geleid.
Na het ontdekken van mijn diagnose was ik al zeven jaar bezig over een studie van vijf jaar, dankzij het vele gesukkel waardoor ik vaak een hele zittijd (examenperiode) ineens miste. Niks geen respijt of compenserende maatregelen, want op papier was er niets mis met mij, dixit de competente artsen...
Bij de ontdekking van de diagnose, zat ik in mijn laatste jaar. Dit mocht ik toen niet verderzetten daar een operatie roet in het eten gooide. Het jaar erna kon ik pas verdergaan. Maar de financiële middelen waren op.
Ik heb me tot het ocmw gewend met heel veel schroom en gevoelens van vernedering, ze hebben het me toegekend. Geen 500 euro per maand, 100 euro huur had ik te betalen. Verder had ik niks en kon ik niks. Ik ben dus blijvend aan mijn spaargeld moeten gaan maarja, iets was beter dan niets. Het bedrag klopte niet, ik zou een bedrag voor een alleenstaande hebben moeten krijgen gezien ik op kot zat maarja...
Na een halfjaar begon een Turkse beambte wel zeer moeilijk te doen. Ze vroeg me uit, ik zag haar dingen foutief noteren in mijn dossier. Maar ik kraaide er niet naar. Ik was al blij als ik er weg was. Zo geschoffeerd ben ik nooit geworden, zo denigrerend nooit behandeld. Dat ik studeerde vond ze niet positief, maar decadent. Een recht op een masterdiploma had ik niet als ik haar mocht geloven. Toch niet met een leefloon. De meeste van haar leefloonstudenten kwamen voor een bso-diploma in 7e kansonderwijs godbetert. Dat ze me een uur liet wachten, terwijl ik 3 uur naar dit ocmw onderweg was vanuit mijn studentenstad, was normaal.
Op het belangrijkste OPO wat ik toen moest afleggen werd ik gebuisd wegens de lange stop door de behandeling van mijn ziekte. :-/
Plots kreeg ik dan - na één jaar <500 euro per maand te hebben gekregen - een brief dat het leefloon geschorst was. Zonder boe of bah, zonder poespas. Ik lag op dat moment in het ziekenhuis. De brief werd naar mijn thuis gestuurd terwijl ik héél duidelijk gezegd heb dat de post naar mijn kotadres moest gestuurd worden, wat meestal ook gebeurde...
Plots mocht ik kinkloppen en geld behalen op god weet welke manier, want ik lag in het ziekenhuis met een ziekte die opnieuw nooit gediagnosticeerd werd maar ik was in totaal wel een dikke twee maanden buiten strijd. Dit terwijl de ziekenhuisfacturen binnen bleven stromen.
Plots mocht ik het zelf rooien, omdat mijn studies dit jaar niets voorstelden om praktische redenen kon ik dit combineren met werk. Op mijn eerste job werd sommige maanden nog minder betaald dan het leefloon was... in dat geval moet het ocmw bijpassen. Denk je dat ze dat deden? Vergeet het.
Laten we het niet hebben over het feit dat ik drie �* vier maanden zonder ook maar één euro inkomen zat.
Daarna heb ik deftig werk gevonden voor twee luttele maanden. En toen begon mijn tweede zit. Weer geen inkomen. Naar ocmw, afgewezen. Van ene naar andere ocmw gestuurd, ocmw's die beginnen vechten over wie bevoegd is (studentenstad of thuisstad), maar toch beide weigeren... Ik heb het allemaal meegemaakt.
Eerst verbazing alom omdat ocmw 1 het gedurfd heeft mijn leefloon op een totaal onwettelijke manier stop te zetten, dan nog een beroep hiertegen waarin de vreemdste argumenten bovenkwamen die ze niet op voorhand hadden meegedeeld en mij voorstelden als een soort grootste schorem en uitschot van de samenleving dat volgens hun eigenlijk gewoon heel het jaar feestte, op vakantie ging en lui was (met die 400 euro die ik overhad zeker en waar ik ook nog eten en medische kosten mee moest betalen??? LOL!! Ik heb mijn vrienden nog amper kunnen zien omdat iets gaan drinken gewoonweg al niet meer tot mijn budgettaire mogelijkheden behoorde, laat staan iets gaan eten, gaan bowlen of wat dan ook) waarin met geen woord gerept was over mijn ziekte, nota bene de aanleiding dat ik bij de allerlaatste deur der nachtmerries moest gaan aankloppen...

Mijn pro deo advocaat dropte me en wou geen hoger beroep, omdat bij haar ook twijfels rezen door dit pleidooi waar ik geen tegenbewijzen van had. Ik wist de argumenten niet op voorhand zoals dat moést, plus hoe ga je bewijzen dat iets nooit heeft plaatsgevonden?

Het volgende ocmw sprak dan dus scha en schande over dit beleid en begreep hier niks van.
Daarna doorgeschoven naar de volgende sociaal assistente aan wie ik de situatie uitlegde, die zei doodleuk: "ah ja, dat is ons probleem niet" "je hebt je kans gehad" en toen ik zei dat mijn moeder mijn studies niet had kunnen betalen, dit nooit had gedaan en ik eigenlijk altijd al recht had gehad op een leefloon maar slechts het laatste jaar toen ik echt niks anders meer had dit had gevraagd zei ze "je moeder had dan maar moeten gaan werken ervoor hé".

Twee keer raden welke leeftijd, diploma's, mobiliteit, ... ze heeft.

Ik heb gezegd dat ik ziek was (dat wist ze natuurlijk al), dat ik hierdoor nooit mijn studietijd heb kunnen benutten zoals andere studenten en dus geen gebruik kon maken van die kansen, zeker omdat er geen compenserende maatregelen waren daar ik zogenaamd kerngezond was en geen ziekte had ... Tja dat was haar probleem niet ...
Ik kreeg zowaar een pleidooi van überhaupt het ocmw tegen verticale sociale mobiliteit.
Ik moest maar gaan werken. Het masterdiploma waar ik enkele opleidingsonderdelen van verwijderd ben (waar teveel tijd inkruipt om ze te combineren met een half- of full-time job en mijn energievermogens al kennende zeker met weekendwerk, daar ze een stage inhouden) mag ik dan maar op mijn rug schrijven hé?
Gezien ik door mijn eerste jaren studies gevlogen ben, betekent dat dat ik de laatste vijf jaar van mijn leven en een pak meer, die ik net heb gedaan omdat ik iéts wou betekenen voor de samenleving, omdat ik wou bijdragen aan de samenleving, omdat ik wou gaan werken, omdat ik mijn arbeidskansen wou verhogen, ... om die master te behalen dus gewoon zomaar voor niets gedaan heb.
Tja, mijn probleem blijkbaar.

Dat is toch ziedend?

Zeker als je weet wat ik daar gezien heb in het ocmw... Mensen die wel alle kansen krijgen, om opleidingen te gaan volgen van pak 'm beet vier jaar omdat ze Nederlands- of tweede landstaal onkundig zijn, allerlei hobby's en sporten te gaan beoefenen (iets waar ik de laatste drie jaar niet eens heb aan kunnen denken!!!!) , ... om dan een job te gaan uitoefenen waarvoor je weet dat ze allicht nooit in aanmerking komen omdat die ook presence vereisen terwijl ze daar binnenkomen nog erger alsof ...

wat gewoon voor hun betekent dat ze (in dit geval) vier jaar veilig van een leefloon van 750 euro kunnen profiteren om dan ... te blijven steken, haperen, toch te weinig kansen te hebben gekregen, gediscrimineerd te zijn, ... allicht op werkloos te vallen of nog een verlenging van het ocmw te zien?

En ze dachten dat ik deze bedoeling ook had (me in de hangmatten nestelen en forever studeren ofzoiets, lol!! ik heb alles uitgerekend gedaan net om later mijn kinderen niet in het gemarginaliseerde gezin te moeten grootbrengen waarin ik ben opgegroeid en om hen iets te geven, en om hen niet tot schaamte te moeten laten zeggen later dat hun moeder een sorry - werkloze nietsnut is die op kosten van een ander leeft!!!

Maar een veelbetekenende hoge functie heeft in de samenleving en vooral haar kinderen en gezin, maar ook de samenleving heel veel kan bieden.
Stank voor dank dus.

Ik heb nog niet eens recht op een pro deo advocaat. Al heb ik geen eurocent om ... Noch op alle voordelen waar leefloners recht op hebben, terwijl ik gewoon nog veel minder heb dan een leefloon! Het is godgeklaagd!! En het cynische van alles is dat toen ik de aanvraag ging indienen ik een lijst meekreeg waarop stond welke documenten ik moest indienen, zoals bv: een bewijs van de schorsing door de RVA!!! Wie wordt geschorst door de RVA? Toch niet de mensen die gaan solliciteren zoals gevraagd zou ik denken!!!

Nog iets anders, ik word dus gedwongen om elk soort werk aan te pakken (ik zei haar dat ik geen werk kon vinden, haar antwoord: ga naar een interimbureau terwijl ik al bij alle interimbureaus van twee provincies sta ingeschreven

). Nu ik heb gevraagd om te gaan poetsen met mijn bachelordiploam maar ook daarvoor heb je tegenwoordig een auto nodig of eigen vervoer ...

Maar dan vraag ik me af: durven ze dat ook tegen vreemdelingen zeggen, die effectief geen diploma hebben en laaggeschoold zijn en wiens profiel dus perfect overeenstemt om bepaalde jobs (handenarbeid, ...) uit te oefenen die hier al zo schaars zijn in deze kenniseconomie maar waar zelfs geen talenkennis voor nodig is, dat ze alle jobs moeten aannemen?
Ik denk het niet!!!! (Ik weet van niet, anders waren er geen 100000den vreemdelingen in ons land die al eeuwenlang leefloon trokken, of schommelen tussen leefloon - werkloosheids en invaliditeitsuitkeringen, vaak met valse papieren.

Groentje-18 · 16 september 2012, 20:08

Er werd me trouwens letterlijk gezegd: ja bij asielzoekers wordt dit soms toegestaan, een leefloon voor zo oude studenten (dat ik ziek was geweest al die tijd, had ze blijkbaar niet gehoord ...) maarja ... dat was ik niet hé!!!

In het vervolg zonder id-kaart binnen gaan maar een potje schoensmeer op mijn gezicht smeren of een hoofddoek opzetten en te veel zelfbruinende crème gebruiken leidt tot betere resultaten volgens mij.

In ieder geval is het leefloon bij studenten niet wat het zou moeten zijn en is het schandalig dat mensen in de meest ernstige en behoeftige situaties nu net volledig door de mazen van het sociale zekerheidsnet glippen wat pretendeert om totaal gesloten te zijn (wat voor buitenlanders ook zo is).

gertc · 17 september 2012, 08:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bob

Studielening kwijtschelden bij mislukking ?

Dus de 'studenten' die meer op café zitten dan in de aula krijgen hun studie gratis, en de succesvolle goede studenten moeten hun studie betalen? Ja, zo'n systeem lijkt me ideaal om de mensen aan te zetten hard te werken

.

Bob · 18 september 2012, 11:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door gertc

Dus de 'studenten' die meer op café zitten dan in de aula krijgen hun studie gratis, en de succesvolle goede studenten moeten hun studie betalen? Ja, zo'n systeem lijkt me ideaal om de mensen aan te zetten hard te werken

.

Maar zo gaat dat toch altijd. Degenen die te lui zijn om te werken krijgen hun geld gratis. Zo iets noemt men solidariteit. Onze vaderen hebben hiervoor gevochten.
Maar weet gij een betere oplossing, rekening houdend met de realiteit dat het geld al meer dan op is. Van een kale kei gaat men toch niets kunnen plukken, zeker niet zonder eerst een ernstige mentaliteitsverandering (en die zie ik de eerste tijd nog niet komen, het populisme is nog nooit zo in geweest als vandaag).

Meuh · 18 september 2012, 11:48

In theorie moet iedereen kunnen studeren, of de ouders het kunnen betalen of niet.
Ik vind het systeem dan ook goed dat je bij de studiebeurs één herkansing hebt: blijf je 2x zitten, pech gehad. Hier moet dan wel naar de hele situatie gekeken worden en in het geval van Groentje bijv. mag deze regel niet gelden omdat er een geldige reden was voor het niet slagen.

De jongeren die alleen gaan wonen en beroep doen op het OCMW. Hmmm, voor mij moet daar wel een goede en geldige reden tegenover staan dat ze alleen gaan wonen en hun ouders hen niet financieel bijstaan.

KInderen moeten alle kansen krijgen maar als ze ze niet benutten moeten wij als samenleving daar ook gevolgen aan koppelen. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor kinderen en studenten!

16 september 2012, 20:06	#28
Groentje-18 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 26 februari 2004 Berichten: 18.625	Ik heb zelf mijn studies gefinanciëerd (moeder werkloos, vader gestorven, nog andere kinderen in gezin) met behulp van een studiebeurs. Vakantiejobs kon ik niet altijd doen, simpelweg omdat wij vrij geïsoleerd wonen en ik er als lid van een familie zonder wagen vaak niet kon geraken. Als ik dan buiten mijn studies nog de tijd en energie vond natuurlijk. Met die tijd en energie vinden ging het steeds minder want ik kreeg meer en meer last van lichamelijke klachten. Nooit werd er iets gevonden. Altijd simpele diagnoses na nog simpelere of afwezige onderzoeken, en ik werd wandelen gestuurd. De klachten werden erger. Psychosomatisch, werd er gezegd. Tot ik crepeerde en besefte dat er iets niet klopte. Ik bleek een ernstige ziekte te hebben die zich al serieus met mij had geamuseerd al die tijd. Geen wonder dat ik 3/4e van mijn studententijd creperend in bed had doorgebracht, met een evenredige weerslag op mijn studies, sociale leven, ... en heel veel artsenbezoeken en medicijnen heb afgelegd die tot niets hebben geleid. Na het ontdekken van mijn diagnose was ik al zeven jaar bezig over een studie van vijf jaar, dankzij het vele gesukkel waardoor ik vaak een hele zittijd (examenperiode) ineens miste. Niks geen respijt of compenserende maatregelen, want op papier was er niets mis met mij, dixit de competente artsen... Bij de ontdekking van de diagnose, zat ik in mijn laatste jaar. Dit mocht ik toen niet verderzetten daar een operatie roet in het eten gooide. Het jaar erna kon ik pas verdergaan. Maar de financiële middelen waren op. Ik heb me tot het ocmw gewend met heel veel schroom en gevoelens van vernedering, ze hebben het me toegekend. Geen 500 euro per maand, 100 euro huur had ik te betalen. Verder had ik niks en kon ik niks. Ik ben dus blijvend aan mijn spaargeld moeten gaan maarja, iets was beter dan niets. Het bedrag klopte niet, ik zou een bedrag voor een alleenstaande hebben moeten krijgen gezien ik op kot zat maarja... Na een halfjaar begon een Turkse beambte wel zeer moeilijk te doen. Ze vroeg me uit, ik zag haar dingen foutief noteren in mijn dossier. Maar ik kraaide er niet naar. Ik was al blij als ik er weg was. Zo geschoffeerd ben ik nooit geworden, zo denigrerend nooit behandeld. Dat ik studeerde vond ze niet positief, maar decadent. Een recht op een masterdiploma had ik niet als ik haar mocht geloven. Toch niet met een leefloon. De meeste van haar leefloonstudenten kwamen voor een bso-diploma in 7e kansonderwijs godbetert. Dat ze me een uur liet wachten, terwijl ik 3 uur naar dit ocmw onderweg was vanuit mijn studentenstad, was normaal. Op het belangrijkste OPO wat ik toen moest afleggen werd ik gebuisd wegens de lange stop door de behandeling van mijn ziekte. :-/ Plots kreeg ik dan - na één jaar <500 euro per maand te hebben gekregen - een brief dat het leefloon geschorst was. Zonder boe of bah, zonder poespas. Ik lag op dat moment in het ziekenhuis. De brief werd naar mijn thuis gestuurd terwijl ik héél duidelijk gezegd heb dat de post naar mijn kotadres moest gestuurd worden, wat meestal ook gebeurde... Plots mocht ik kinkloppen en geld behalen op god weet welke manier, want ik lag in het ziekenhuis met een ziekte die opnieuw nooit gediagnosticeerd werd maar ik was in totaal wel een dikke twee maanden buiten strijd. Dit terwijl de ziekenhuisfacturen binnen bleven stromen. Plots mocht ik het zelf rooien, omdat mijn studies dit jaar niets voorstelden om praktische redenen kon ik dit combineren met werk. Op mijn eerste job werd sommige maanden nog minder betaald dan het leefloon was... in dat geval moet het ocmw bijpassen. Denk je dat ze dat deden? Vergeet het. Laten we het niet hebben over het feit dat ik drie �* vier maanden zonder ook maar één euro inkomen zat. Daarna heb ik deftig werk gevonden voor twee luttele maanden. En toen begon mijn tweede zit. Weer geen inkomen. Naar ocmw, afgewezen. Van ene naar andere ocmw gestuurd, ocmw's die beginnen vechten over wie bevoegd is (studentenstad of thuisstad), maar toch beide weigeren... Ik heb het allemaal meegemaakt. Eerst verbazing alom omdat ocmw 1 het gedurfd heeft mijn leefloon op een totaal onwettelijke manier stop te zetten, dan nog een beroep hiertegen waarin de vreemdste argumenten bovenkwamen die ze niet op voorhand hadden meegedeeld en mij voorstelden als een soort grootste schorem en uitschot van de samenleving dat volgens hun eigenlijk gewoon heel het jaar feestte, op vakantie ging en lui was (met die 400 euro die ik overhad zeker en waar ik ook nog eten en medische kosten mee moest betalen??? LOL!! Ik heb mijn vrienden nog amper kunnen zien omdat iets gaan drinken gewoonweg al niet meer tot mijn budgettaire mogelijkheden behoorde, laat staan iets gaan eten, gaan bowlen of wat dan ook) waarin met geen woord gerept was over mijn ziekte, nota bene de aanleiding dat ik bij de allerlaatste deur der nachtmerries moest gaan aankloppen... Mijn pro deo advocaat dropte me en wou geen hoger beroep, omdat bij haar ook twijfels rezen door dit pleidooi waar ik geen tegenbewijzen van had. Ik wist de argumenten niet op voorhand zoals dat moést, plus hoe ga je bewijzen dat iets nooit heeft plaatsgevonden? Het volgende ocmw sprak dan dus scha en schande over dit beleid en begreep hier niks van. Daarna doorgeschoven naar de volgende sociaal assistente aan wie ik de situatie uitlegde, die zei doodleuk: "ah ja, dat is ons probleem niet" "je hebt je kans gehad" en toen ik zei dat mijn moeder mijn studies niet had kunnen betalen, dit nooit had gedaan en ik eigenlijk altijd al recht had gehad op een leefloon maar slechts het laatste jaar toen ik echt niks anders meer had dit had gevraagd zei ze "je moeder had dan maar moeten gaan werken ervoor hé". Twee keer raden welke leeftijd, diploma's, mobiliteit, ... ze heeft. Ik heb gezegd dat ik ziek was (dat wist ze natuurlijk al), dat ik hierdoor nooit mijn studietijd heb kunnen benutten zoals andere studenten en dus geen gebruik kon maken van die kansen, zeker omdat er geen compenserende maatregelen waren daar ik zogenaamd kerngezond was en geen ziekte had ... Tja dat was haar probleem niet ... Ik kreeg zowaar een pleidooi van überhaupt het ocmw tegen verticale sociale mobiliteit. Ik moest maar gaan werken. Het masterdiploma waar ik enkele opleidingsonderdelen van verwijderd ben (waar teveel tijd inkruipt om ze te combineren met een half- of full-time job en mijn energievermogens al kennende zeker met weekendwerk, daar ze een stage inhouden) mag ik dan maar op mijn rug schrijven hé? Gezien ik door mijn eerste jaren studies gevlogen ben, betekent dat dat ik de laatste vijf jaar van mijn leven en een pak meer, die ik net heb gedaan omdat ik iéts wou betekenen voor de samenleving, omdat ik wou bijdragen aan de samenleving, omdat ik wou gaan werken, omdat ik mijn arbeidskansen wou verhogen, ... om die master te behalen dus gewoon zomaar voor niets gedaan heb. Tja, mijn probleem blijkbaar. Dat is toch ziedend? Zeker als je weet wat ik daar gezien heb in het ocmw... Mensen die wel alle kansen krijgen, om opleidingen te gaan volgen van pak 'm beet vier jaar omdat ze Nederlands- of tweede landstaal onkundig zijn, allerlei hobby's en sporten te gaan beoefenen (iets waar ik de laatste drie jaar niet eens heb aan kunnen denken!!!!) , ... om dan een job te gaan uitoefenen waarvoor je weet dat ze allicht nooit in aanmerking komen omdat die ook presence vereisen terwijl ze daar binnenkomen nog erger alsof ... wat gewoon voor hun betekent dat ze (in dit geval) vier jaar veilig van een leefloon van 750 euro kunnen profiteren om dan ... te blijven steken, haperen, toch te weinig kansen te hebben gekregen, gediscrimineerd te zijn, ... allicht op werkloos te vallen of nog een verlenging van het ocmw te zien? En ze dachten dat ik deze bedoeling ook had (me in de hangmatten nestelen en forever studeren ofzoiets, lol!! ik heb alles uitgerekend gedaan net om later mijn kinderen niet in het gemarginaliseerde gezin te moeten grootbrengen waarin ik ben opgegroeid en om hen iets te geven, en om hen niet tot schaamte te moeten laten zeggen later dat hun moeder een sorry - werkloze nietsnut is die op kosten van een ander leeft!!! Maar een veelbetekenende hoge functie heeft in de samenleving en vooral haar kinderen en gezin, maar ook de samenleving heel veel kan bieden. Stank voor dank dus. Ik heb nog niet eens recht op een pro deo advocaat. Al heb ik geen eurocent om ... Noch op alle voordelen waar leefloners recht op hebben, terwijl ik gewoon nog veel minder heb dan een leefloon! Het is godgeklaagd!! En het cynische van alles is dat toen ik de aanvraag ging indienen ik een lijst meekreeg waarop stond welke documenten ik moest indienen, zoals bv: een bewijs van de schorsing door de RVA!!! Wie wordt geschorst door de RVA? Toch niet de mensen die gaan solliciteren zoals gevraagd zou ik denken!!! Nog iets anders, ik word dus gedwongen om elk soort werk aan te pakken (ik zei haar dat ik geen werk kon vinden, haar antwoord: ga naar een interimbureau terwijl ik al bij alle interimbureaus van twee provincies sta ingeschreven ). Nu ik heb gevraagd om te gaan poetsen met mijn bachelordiploam maar ook daarvoor heb je tegenwoordig een auto nodig of eigen vervoer ... Maar dan vraag ik me af: durven ze dat ook tegen vreemdelingen zeggen, die effectief geen diploma hebben en laaggeschoold zijn en wiens profiel dus perfect overeenstemt om bepaalde jobs (handenarbeid, ...) uit te oefenen die hier al zo schaars zijn in deze kenniseconomie maar waar zelfs geen talenkennis voor nodig is, dat ze alle jobs moeten aannemen? Ik denk het niet!!!! (Ik weet van niet, anders waren er geen 100000den vreemdelingen in ons land die al eeuwenlang leefloon trokken, of schommelen tussen leefloon - werkloosheids en invaliditeitsuitkeringen, vaak met valse papieren. __________________ Bedankt!

16 september 2012, 20:08	#29
Groentje-18 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 26 februari 2004 Berichten: 18.625	Er werd me trouwens letterlijk gezegd: ja bij asielzoekers wordt dit soms toegestaan, een leefloon voor zo oude studenten (dat ik ziek was geweest al die tijd, had ze blijkbaar niet gehoord ...) maarja ... dat was ik niet hé!!! In het vervolg zonder id-kaart binnen gaan maar een potje schoensmeer op mijn gezicht smeren of een hoofddoek opzetten en te veel zelfbruinende crème gebruiken leidt tot betere resultaten volgens mij. In ieder geval is het leefloon bij studenten niet wat het zou moeten zijn en is het schandalig dat mensen in de meest ernstige en behoeftige situaties nu net volledig door de mazen van het sociale zekerheidsnet glippen wat pretendeert om totaal gesloten te zijn (wat voor buitenlanders ook zo is). __________________ Bedankt!

18 september 2012, 11:48	#32
Meuh Provinciaal Gedeputeerde Geregistreerd: 27 juli 2011 Locatie: Limburg Berichten: 972	In theorie moet iedereen kunnen studeren, of de ouders het kunnen betalen of niet. Ik vind het systeem dan ook goed dat je bij de studiebeurs één herkansing hebt: blijf je 2x zitten, pech gehad. Hier moet dan wel naar de hele situatie gekeken worden en in het geval van Groentje bijv. mag deze regel niet gelden omdat er een geldige reden was voor het niet slagen. De jongeren die alleen gaan wonen en beroep doen op het OCMW. Hmmm, voor mij moet daar wel een goede en geldige reden tegenover staan dat ze alleen gaan wonen en hun ouders hen niet financieel bijstaan. KInderen moeten alle kansen krijgen maar als ze ze niet benutten moeten wij als samenleving daar ook gevolgen aan koppelen. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor kinderen en studenten!