Schrijf een Totale ONZIN tekst (hersenoefening)

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door dewanand

namaste verloederde forum tijgers,

Hier wat voer om je botte rechtse hoektandjes eens bij te slijpen.

De missie in deze topic is om een Totale ONZIN tekst op te schrijven, en het aantal per forum tijgers is onbeperkt. Dus gooi je gordels los, laat hem uit je broek hangen of uit je BH en rammen, al jou onzin hier.

Wieroe is komen kijken en begint met de eerste ONZIN tekst als aftrapje:

Wieroe, de geile, blote, geniale Hindoe kat van Dewanand miauwt:

'Ik ben een geile, blote, doekjespoes in mijn dromen en baar een heel jihad leger om de wereld te redden van de invasie van het buitenaardse muizen leger. Ik ben Wieroe, de veredelde hindoe kat die de wereld moet redden door hele dag bloot, lui en werkeloos te liggen maffen in mijn warme mandjes op kosten van jullie, de domme belasting betalers. Ja, jullie betalen mijn Duitse kattenbrokjes uit 1940 dus ik ben jullie Katten Fuhrer, buk nu voor mij en miauw:

Heil Wieroe de lage kaste koelie katten Fuhrer'.

Voorwaarts mars, hou je poot stijf en je staart recht omhoog.

Wieroe
Uberkat.

Heil Wieroe de veredelde hindoe kat met de scherpe rechtse hoektandjes!

Miauw! grrrrrrrrrr! Vandaag was me het dagje wel als lage kaste koelie kat in de hangmat! Ai ai ai ai ai ai! Hindoe koelie kat heeft zorgen! Wowowowowowow! Hindoe koelie kat wilt ook geile sexy stoeipoezen neuken met zijn xxl stijve 20cm+ matrak! Dit moet niet enkel voorbehouden zijn voor Wieroe hindoe uberkatten!! Woeloeboeloeboeloe! Wieriehihibiboe! Hoehoehahahihoe! Walaboe! Boeboebababiboe!!!

En dus zal hindoe koelie slaafjes kat binnenkort Wieroe uberkat frituren in de frituur en samen met patat zijn bamiballen eens lekker bakken in hindoe cholesterol lage olie van mora en met sambal serveren aan de Vlaamse lapjeskatten! Hete Wieroe pinda kat heet dat! wihihihi woehahahahihoehoe! Wieroe in plaats van de koe! WielieboeBOEboe! Hihoe! Zizoe!!

[Klojo eerste klas]

Staat er al niet genoeg onzin in de andere draden ?

[reservespeler]

Gisteren kwam ik mezelf tegen. Ik wist niet eens dat ik daar was.
Plots was ik terug thuis terwijl ik niet wist dat ik weggeweest was.
Maar als ik niet weggeweest was, hoe kon ik mezelf daar dan tegenkomen?
Voortaan ga ik niet meer weg zonder dat ik het zelf weet, ik kan mezelf dan ook niet meer onbewust tegenkomen.

[Henri1]

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.
Waar ging ik heen, zo vraagt men zich af. Welnu, ik was op weg naar de grens, op precies dezelfde plek waar België eindigde en Nederland begon. Het was niet ver meer en vervolgens zou ik eventueel afreizen naar Sluiskil. In Sluiskil heb ik ooit een relatie gehad met een meisje dat later het kampioenschap schapen scheren zou winnen, wat ik toen nog niet wist. Ik was een onwetende jongen, slechts op zoek naar avontuur, vertier en nog iets, wat ik vergeten ben. Sonja, zo heette ze, wilde drie keer per dag seks. Ik vond één keer per maand voldoende. We vonden een compromis en het werd 39 keer per jaar. Zo ver kwam het echter niet. In een dispuut over het geslacht van een engel op een naaldpunt kregen we ruzie. Ik sloeg haar op de bek. Zij sloeg mij op de neus. Ach, de bek of de neus, wat maakt het uit, zolang we maar gelukkig zijn. Ik zag Sonja nooit meer terug, behalve op de kermis. Ik zat in de botsautootjes en zij op de rups. Verder contact hadden we niet.
Vergeet die hele Sonja. Ik fietste hard door. Opeens was er een oponthoud, omdat een vrachtwagen z'n lading had verloren. We zochten ernaar en vonden ze in de gracht. Het was een portie ingevroren vruchten met een raar smaakje. Ze werd terug in de vrachtwagen gegooid en nu kon eenieder z'n weg weder voortzetten naar waar hij onder andere heen moest. Eerst betaalde de vrachtwagenchauffeur ons, uit dankbaarheid, een drankje in café De Nieuwe Software, dat daar stond. De uitbaatster kende ik nog omdat ze, in de tijd dat ze verpleegster was, m'n grootmoeder Yvette had verzorgd vanwege zwerende wonden, een gat in haar hol, een puist en een doorligrug. We haalden herinneringen op. 'Je grootmoeder was één van de ambetantste wijven die ik ooit met een spons heb afgesopt,' zei de uitbaatster. 'Als je dat nog één keer zegt, geef ik je een stomp in je buik,' zei ik. Ze zweeg wijselijk en begon over iets anders te praten, bijvoorbeeld de islam. Daar wist ik weinig over te zeggen. Nochtans ben ik tot m'n vierentwintigste naar school geweest. M'n universitaire diploma hangt in een lijstje boven m'n bed.
Ik dronk twee Fanta's en een kop thee, om af te koelen, en daarna verliet ik het café, om door te rijden naar de grens. Jammer dat ik niet zo'n goede coureur ben. Anders had ik misschien wel een vijftiental jaar geleden de Amstel Gold Race gewonnen. Weet je wat, in het vervolg rijd ik in een auto naar de grens. Ik heb immers een rijbewijs. Dat hangt eveneens in een lijstje boven m'n bed. Op het praktische examen had ik met moeite de helft van de punten behaald. Ik was met de Opel Astra eerst bijna tegen een houten schutting gereden, daarna tegen een ijzeren schutting, en daarna tegen een schutting tout court. De examinator kreeg op een haar na een hartaanval. En hij had al zo'n zwak hart, zei hij. Zoals we weten is de combinatie zwak hart-hartaanval niet goed voor de gezondheid. Doch rijbewijs of geen rijbewijs, nu zat ik toch maar mooi op de fiets, en eindelijk kwamen eerst de grens en daarna Sluiskil in zicht. Dat is een gemeente. De bevolking leeft er vooral van landbouw, industrie, werkloosheid of een uitkering wegens ziekte. Ik heb de vorige burgemeester nog gekend. Die was net als ik een grote fan van Uriah Heep. We hebben zelfs nog weetjes over die groep uitgewisseld. Helaas overleed hij, na een doodsmak. Nog een kilometer. Eindelijk overbrugde ik die.

[Klojo eerste klas]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

[i]Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.......

Doet mij aan Brusselmans zijn gezever denken.....
Zit ik er ver naast ?

1 voorbeeld door een beroeps :
http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Op...e-tijden.dhtml

[Joachim Chiller]

camps : de wannabee op kosten vd staat levende dichter

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.
Waar ging ik heen, zo vraagt men zich af. Welnu, ik was op weg naar de grens, op precies dezelfde plek waar België eindigde en Nederland begon. Het was niet ver meer en vervolgens zou ik eventueel afreizen naar Sluiskil. In Sluiskil heb ik ooit een relatie gehad met een meisje dat later het kampioenschap schapen scheren zou winnen, wat ik toen nog niet wist. Ik was een onwetende jongen, slechts op zoek naar avontuur, vertier en nog iets, wat ik vergeten ben. Sonja, zo heette ze, wilde drie keer per dag seks. Ik vond één keer per maand voldoende. We vonden een compromis en het werd 39 keer per jaar. Zo ver kwam het echter niet. In een dispuut over het geslacht van een engel op een naaldpunt kregen we ruzie. Ik sloeg haar op de bek. Zij sloeg mij op de neus. Ach, de bek of de neus, wat maakt het uit, zolang we maar gelukkig zijn. Ik zag Sonja nooit meer terug, behalve op de kermis. Ik zat in de botsautootjes en zij op de rups. Verder contact hadden we niet.
Vergeet die hele Sonja. Ik fietste hard door. Opeens was er een oponthoud, omdat een vrachtwagen z'n lading had verloren. We zochten ernaar en vonden ze in de gracht. Het was een portie ingevroren vruchten met een raar smaakje. Ze werd terug in de vrachtwagen gegooid en nu kon eenieder z'n weg weder voortzetten naar waar hij onder andere heen moest. Eerst betaalde de vrachtwagenchauffeur ons, uit dankbaarheid, een drankje in café De Nieuwe Software, dat daar stond. De uitbaatster kende ik nog omdat ze, in de tijd dat ze verpleegster was, m'n grootmoeder Yvette had verzorgd vanwege zwerende wonden, een gat in haar hol, een puist en een doorligrug. We haalden herinneringen op. 'Je grootmoeder was één van de ambetantste wijven die ik ooit met een spons heb afgesopt,' zei de uitbaatster. 'Als je dat nog één keer zegt, geef ik je een stomp in je buik,' zei ik. Ze zweeg wijselijk en begon over iets anders te praten, bijvoorbeeld de islam. Daar wist ik weinig over te zeggen. Nochtans ben ik tot m'n vierentwintigste naar school geweest. M'n universitaire diploma hangt in een lijstje boven m'n bed.
Ik dronk twee Fanta's en een kop thee, om af te koelen, en daarna verliet ik het café, om door te rijden naar de grens. Jammer dat ik niet zo'n goede coureur ben. Anders had ik misschien wel een vijftiental jaar geleden de Amstel Gold Race gewonnen. Weet je wat, in het vervolg rijd ik in een auto naar de grens. Ik heb immers een rijbewijs. Dat hangt eveneens in een lijstje boven m'n bed. Op het praktische examen had ik met moeite de helft van de punten behaald. Ik was met de Opel Astra eerst bijna tegen een houten schutting gereden, daarna tegen een ijzeren schutting, en daarna tegen een schutting tout court. De examinator kreeg op een haar na een hartaanval. En hij had al zo'n zwak hart, zei hij. Zoals we weten is de combinatie zwak hart-hartaanval niet goed voor de gezondheid. Doch rijbewijs of geen rijbewijs, nu zat ik toch maar mooi op de fiets, en eindelijk kwamen eerst de grens en daarna Sluiskil in zicht. Dat is een gemeente. De bevolking leeft er vooral van landbouw, industrie, werkloosheid of een uitkering wegens ziekte. Ik heb de vorige burgemeester nog gekend. Die was net als ik een grote fan van Uriah Heep. We hebben zelfs nog weetjes over die groep uitgewisseld. Helaas overleed hij, na een doodsmak. Nog een kilometer. Eindelijk overbrugde ik die.

Henri?

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.
Waar ging ik heen, zo vraagt men zich af. Welnu, ik was op weg naar de grens, op precies dezelfde plek waar België eindigde en Nederland begon. Het was niet ver meer en vervolgens zou ik eventueel afreizen naar Sluiskil. In Sluiskil heb ik ooit een relatie gehad met een meisje dat later het kampioenschap schapen scheren zou winnen, wat ik toen nog niet wist. Ik was een onwetende jongen, slechts op zoek naar avontuur, vertier en nog iets, wat ik vergeten ben. Sonja, zo heette ze, wilde drie keer per dag seks. Ik vond één keer per maand voldoende. We vonden een compromis en het werd 39 keer per jaar. Zo ver kwam het echter niet. In een dispuut over het geslacht van een engel op een naaldpunt kregen we ruzie. Ik sloeg haar op de bek. Zij sloeg mij op de neus. Ach, de bek of de neus, wat maakt het uit, zolang we maar gelukkig zijn. Ik zag Sonja nooit meer terug, behalve op de kermis. Ik zat in de botsautootjes en zij op de rups. Verder contact hadden we niet.
Vergeet die hele Sonja. Ik fietste hard door. Opeens was er een oponthoud, omdat een vrachtwagen z'n lading had verloren. We zochten ernaar en vonden ze in de gracht. Het was een portie ingevroren vruchten met een raar smaakje. Ze werd terug in de vrachtwagen gegooid en nu kon eenieder z'n weg weder voortzetten naar waar hij onder andere heen moest. Eerst betaalde de vrachtwagenchauffeur ons, uit dankbaarheid, een drankje in café De Nieuwe Software, dat daar stond. De uitbaatster kende ik nog omdat ze, in de tijd dat ze verpleegster was, m'n grootmoeder Yvette had verzorgd vanwege zwerende wonden, een gat in haar hol, een puist en een doorligrug. We haalden herinneringen op. 'Je grootmoeder was één van de ambetantste wijven die ik ooit met een spons heb afgesopt,' zei de uitbaatster. 'Als je dat nog één keer zegt, geef ik je een stomp in je buik,' zei ik. Ze zweeg wijselijk en begon over iets anders te praten, bijvoorbeeld de islam. Daar wist ik weinig over te zeggen. Nochtans ben ik tot m'n vierentwintigste naar school geweest. M'n universitaire diploma hangt in een lijstje boven m'n bed.
Ik dronk twee Fanta's en een kop thee, om af te koelen, en daarna verliet ik het café, om door te rijden naar de grens. Jammer dat ik niet zo'n goede coureur ben. Anders had ik misschien wel een vijftiental jaar geleden de Amstel Gold Race gewonnen. Weet je wat, in het vervolg rijd ik in een auto naar de grens. Ik heb immers een rijbewijs. Dat hangt eveneens in een lijstje boven m'n bed. Op het praktische examen had ik met moeite de helft van de punten behaald. Ik was met de Opel Astra eerst bijna tegen een houten schutting gereden, daarna tegen een ijzeren schutting, en daarna tegen een schutting tout court. De examinator kreeg op een haar na een hartaanval. En hij had al zo'n zwak hart, zei hij. Zoals we weten is de combinatie zwak hart-hartaanval niet goed voor de gezondheid. Doch rijbewijs of geen rijbewijs, nu zat ik toch maar mooi op de fiets, en eindelijk kwamen eerst de grens en daarna Sluiskil in zicht. Dat is een gemeente. De bevolking leeft er vooral van landbouw, industrie, werkloosheid of een uitkering wegens ziekte. Ik heb de vorige burgemeester nog gekend. Die was net als ik een grote fan van Uriah Heep. We hebben zelfs nog weetjes over die groep uitgewisseld. Helaas overleed hij, na een doodsmak. Nog een kilometer. Eindelijk overbrugde ik die.

Henri?

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.
Waar ging ik heen, zo vraagt men zich af. Welnu, ik was op weg naar de grens, op precies dezelfde plek waar België eindigde en Nederland begon. Het was niet ver meer en vervolgens zou ik eventueel afreizen naar Sluiskil. In Sluiskil heb ik ooit een relatie gehad met een meisje dat later het kampioenschap schapen scheren zou winnen, wat ik toen nog niet wist. Ik was een onwetende jongen, slechts op zoek naar avontuur, vertier en nog iets, wat ik vergeten ben. Sonja, zo heette ze, wilde drie keer per dag seks. Ik vond één keer per maand voldoende. We vonden een compromis en het werd 39 keer per jaar. Zo ver kwam het echter niet. In een dispuut over het geslacht van een engel op een naaldpunt kregen we ruzie. Ik sloeg haar op de bek. Zij sloeg mij op de neus. Ach, de bek of de neus, wat maakt het uit, zolang we maar gelukkig zijn. Ik zag Sonja nooit meer terug, behalve op de kermis. Ik zat in de botsautootjes en zij op de rups. Verder contact hadden we niet.
Vergeet die hele Sonja. Ik fietste hard door. Opeens was er een oponthoud, omdat een vrachtwagen z'n lading had verloren. We zochten ernaar en vonden ze in de gracht. Het was een portie ingevroren vruchten met een raar smaakje. Ze werd terug in de vrachtwagen gegooid en nu kon eenieder z'n weg weder voortzetten naar waar hij onder andere heen moest. Eerst betaalde de vrachtwagenchauffeur ons, uit dankbaarheid, een drankje in café De Nieuwe Software, dat daar stond. De uitbaatster kende ik nog omdat ze, in de tijd dat ze verpleegster was, m'n grootmoeder Yvette had verzorgd vanwege zwerende wonden, een gat in haar hol, een puist en een doorligrug. We haalden herinneringen op. 'Je grootmoeder was één van de ambetantste wijven die ik ooit met een spons heb afgesopt,' zei de uitbaatster. 'Als je dat nog één keer zegt, geef ik je een stomp in je buik,' zei ik. Ze zweeg wijselijk en begon over iets anders te praten, bijvoorbeeld de islam. Daar wist ik weinig over te zeggen. Nochtans ben ik tot m'n vierentwintigste naar school geweest. M'n universitaire diploma hangt in een lijstje boven m'n bed.
Ik dronk twee Fanta's en een kop thee, om af te koelen, en daarna verliet ik het café, om door te rijden naar de grens. Jammer dat ik niet zo'n goede coureur ben. Anders had ik misschien wel een vijftiental jaar geleden de Amstel Gold Race gewonnen. Weet je wat, in het vervolg rijd ik in een auto naar de grens. Ik heb immers een rijbewijs. Dat hangt eveneens in een lijstje boven m'n bed. Op het praktische examen had ik met moeite de helft van de punten behaald. Ik was met de Opel Astra eerst bijna tegen een houten schutting gereden, daarna tegen een ijzeren schutting, en daarna tegen een schutting tout court. De examinator kreeg op een haar na een hartaanval. En hij had al zo'n zwak hart, zei hij. Zoals we weten is de combinatie zwak hart-hartaanval niet goed voor de gezondheid. Doch rijbewijs of geen rijbewijs, nu zat ik toch maar mooi op de fiets, en eindelijk kwamen eerst de grens en daarna Sluiskil in zicht. Dat is een gemeente. De bevolking leeft er vooral van landbouw, industrie, werkloosheid of een uitkering wegens ziekte. Ik heb de vorige burgemeester nog gekend. Die was net als ik een grote fan van Uriah Heep. We hebben zelfs nog weetjes over die groep uitgewisseld. Helaas overleed hij, na een doodsmak. Nog een kilometer. Eindelijk overbrugde ik die.

Henri?

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.
Waar ging ik heen, zo vraagt men zich af. Welnu, ik was op weg naar de grens, op precies dezelfde plek waar België eindigde en Nederland begon. Het was niet ver meer en vervolgens zou ik eventueel afreizen naar Sluiskil. In Sluiskil heb ik ooit een relatie gehad met een meisje dat later het kampioenschap schapen scheren zou winnen, wat ik toen nog niet wist. Ik was een onwetende jongen, slechts op zoek naar avontuur, vertier en nog iets, wat ik vergeten ben. Sonja, zo heette ze, wilde drie keer per dag seks. Ik vond één keer per maand voldoende. We vonden een compromis en het werd 39 keer per jaar. Zo ver kwam het echter niet. In een dispuut over het geslacht van een engel op een naaldpunt kregen we ruzie. Ik sloeg haar op de bek. Zij sloeg mij op de neus. Ach, de bek of de neus, wat maakt het uit, zolang we maar gelukkig zijn. Ik zag Sonja nooit meer terug, behalve op de kermis. Ik zat in de botsautootjes en zij op de rups. Verder contact hadden we niet.
Vergeet die hele Sonja. Ik fietste hard door. Opeens was er een oponthoud, omdat een vrachtwagen z'n lading had verloren. We zochten ernaar en vonden ze in de gracht. Het was een portie ingevroren vruchten met een raar smaakje. Ze werd terug in de vrachtwagen gegooid en nu kon eenieder z'n weg weder voortzetten naar waar hij onder andere heen moest. Eerst betaalde de vrachtwagenchauffeur ons, uit dankbaarheid, een drankje in café De Nieuwe Software, dat daar stond. De uitbaatster kende ik nog omdat ze, in de tijd dat ze verpleegster was, m'n grootmoeder Yvette had verzorgd vanwege zwerende wonden, een gat in haar hol, een puist en een doorligrug. We haalden herinneringen op. 'Je grootmoeder was één van de ambetantste wijven die ik ooit met een spons heb afgesopt,' zei de uitbaatster. 'Als je dat nog één keer zegt, geef ik je een stomp in je buik,' zei ik. Ze zweeg wijselijk en begon over iets anders te praten, bijvoorbeeld de islam. Daar wist ik weinig over te zeggen. Nochtans ben ik tot m'n vierentwintigste naar school geweest. M'n universitaire diploma hangt in een lijstje boven m'n bed.
Ik dronk twee Fanta's en een kop thee, om af te koelen, en daarna verliet ik het café, om door te rijden naar de grens. Jammer dat ik niet zo'n goede coureur ben. Anders had ik misschien wel een vijftiental jaar geleden de Amstel Gold Race gewonnen. Weet je wat, in het vervolg rijd ik in een auto naar de grens. Ik heb immers een rijbewijs. Dat hangt eveneens in een lijstje boven m'n bed. Op het praktische examen had ik met moeite de helft van de punten behaald. Ik was met de Opel Astra eerst bijna tegen een houten schutting gereden, daarna tegen een ijzeren schutting, en daarna tegen een schutting tout court. De examinator kreeg op een haar na een hartaanval. En hij had al zo'n zwak hart, zei hij. Zoals we weten is de combinatie zwak hart-hartaanval niet goed voor de gezondheid. Doch rijbewijs of geen rijbewijs, nu zat ik toch maar mooi op de fiets, en eindelijk kwamen eerst de grens en daarna Sluiskil in zicht. Dat is een gemeente. De bevolking leeft er vooral van landbouw, industrie, werkloosheid of een uitkering wegens ziekte. Ik heb de vorige burgemeester nog gekend. Die was net als ik een grote fan van Uriah Heep. We hebben zelfs nog weetjes over die groep uitgewisseld. Helaas overleed hij, na een doodsmak. Nog een kilometer. Eindelijk overbrugde ik die.

Henri?

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.
Waar ging ik heen, zo vraagt men zich af. Welnu, ik was op weg naar de grens, op precies dezelfde plek waar België eindigde en Nederland begon. Het was niet ver meer en vervolgens zou ik eventueel afreizen naar Sluiskil. In Sluiskil heb ik ooit een relatie gehad met een meisje dat later het kampioenschap schapen scheren zou winnen, wat ik toen nog niet wist. Ik was een onwetende jongen, slechts op zoek naar avontuur, vertier en nog iets, wat ik vergeten ben. Sonja, zo heette ze, wilde drie keer per dag seks. Ik vond één keer per maand voldoende. We vonden een compromis en het werd 39 keer per jaar. Zo ver kwam het echter niet. In een dispuut over het geslacht van een engel op een naaldpunt kregen we ruzie. Ik sloeg haar op de bek. Zij sloeg mij op de neus. Ach, de bek of de neus, wat maakt het uit, zolang we maar gelukkig zijn. Ik zag Sonja nooit meer terug, behalve op de kermis. Ik zat in de botsautootjes en zij op de rups. Verder contact hadden we niet.
Vergeet die hele Sonja. Ik fietste hard door. Opeens was er een oponthoud, omdat een vrachtwagen z'n lading had verloren. We zochten ernaar en vonden ze in de gracht. Het was een portie ingevroren vruchten met een raar smaakje. Ze werd terug in de vrachtwagen gegooid en nu kon eenieder z'n weg weder voortzetten naar waar hij onder andere heen moest. Eerst betaalde de vrachtwagenchauffeur ons, uit dankbaarheid, een drankje in café De Nieuwe Software, dat daar stond. De uitbaatster kende ik nog omdat ze, in de tijd dat ze verpleegster was, m'n grootmoeder Yvette had verzorgd vanwege zwerende wonden, een gat in haar hol, een puist en een doorligrug. We haalden herinneringen op. 'Je grootmoeder was één van de ambetantste wijven die ik ooit met een spons heb afgesopt,' zei de uitbaatster. 'Als je dat nog één keer zegt, geef ik je een stomp in je buik,' zei ik. Ze zweeg wijselijk en begon over iets anders te praten, bijvoorbeeld de islam. Daar wist ik weinig over te zeggen. Nochtans ben ik tot m'n vierentwintigste naar school geweest. M'n universitaire diploma hangt in een lijstje boven m'n bed.
Ik dronk twee Fanta's en een kop thee, om af te koelen, en daarna verliet ik het café, om door te rijden naar de grens. Jammer dat ik niet zo'n goede coureur ben. Anders had ik misschien wel een vijftiental jaar geleden de Amstel Gold Race gewonnen. Weet je wat, in het vervolg rijd ik in een auto naar de grens. Ik heb immers een rijbewijs. Dat hangt eveneens in een lijstje boven m'n bed. Op het praktische examen had ik met moeite de helft van de punten behaald. Ik was met de Opel Astra eerst bijna tegen een houten schutting gereden, daarna tegen een ijzeren schutting, en daarna tegen een schutting tout court. De examinator kreeg op een haar na een hartaanval. En hij had al zo'n zwak hart, zei hij. Zoals we weten is de combinatie zwak hart-hartaanval niet goed voor de gezondheid. Doch rijbewijs of geen rijbewijs, nu zat ik toch maar mooi op de fiets, en eindelijk kwamen eerst de grens en daarna Sluiskil in zicht. Dat is een gemeente. De bevolking leeft er vooral van landbouw, industrie, werkloosheid of een uitkering wegens ziekte. Ik heb de vorige burgemeester nog gekend. Die was net als ik een grote fan van Uriah Heep. We hebben zelfs nog weetjes over die groep uitgewisseld. Helaas overleed hij, na een doodsmak. Nog een kilometer. Eindelijk overbrugde ik die.

Henri?

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.
Waar ging ik heen, zo vraagt men zich af. Welnu, ik was op weg naar de grens, op precies dezelfde plek waar België eindigde en Nederland begon. Het was niet ver meer en vervolgens zou ik eventueel afreizen naar Sluiskil. In Sluiskil heb ik ooit een relatie gehad met een meisje dat later het kampioenschap schapen scheren zou winnen, wat ik toen nog niet wist. Ik was een onwetende jongen, slechts op zoek naar avontuur, vertier en nog iets, wat ik vergeten ben. Sonja, zo heette ze, wilde drie keer per dag seks. Ik vond één keer per maand voldoende. We vonden een compromis en het werd 39 keer per jaar. Zo ver kwam het echter niet. In een dispuut over het geslacht van een engel op een naaldpunt kregen we ruzie. Ik sloeg haar op de bek. Zij sloeg mij op de neus. Ach, de bek of de neus, wat maakt het uit, zolang we maar gelukkig zijn. Ik zag Sonja nooit meer terug, behalve op de kermis. Ik zat in de botsautootjes en zij op de rups. Verder contact hadden we niet.
Vergeet die hele Sonja. Ik fietste hard door. Opeens was er een oponthoud, omdat een vrachtwagen z'n lading had verloren. We zochten ernaar en vonden ze in de gracht. Het was een portie ingevroren vruchten met een raar smaakje. Ze werd terug in de vrachtwagen gegooid en nu kon eenieder z'n weg weder voortzetten naar waar hij onder andere heen moest. Eerst betaalde de vrachtwagenchauffeur ons, uit dankbaarheid, een drankje in café De Nieuwe Software, dat daar stond. De uitbaatster kende ik nog omdat ze, in de tijd dat ze verpleegster was, m'n grootmoeder Yvette had verzorgd vanwege zwerende wonden, een gat in haar hol, een puist en een doorligrug. We haalden herinneringen op. 'Je grootmoeder was één van de ambetantste wijven die ik ooit met een spons heb afgesopt,' zei de uitbaatster. 'Als je dat nog één keer zegt, geef ik je een stomp in je buik,' zei ik. Ze zweeg wijselijk en begon over iets anders te praten, bijvoorbeeld de islam. Daar wist ik weinig over te zeggen. Nochtans ben ik tot m'n vierentwintigste naar school geweest. M'n universitaire diploma hangt in een lijstje boven m'n bed.
Ik dronk twee Fanta's en een kop thee, om af te koelen, en daarna verliet ik het café, om door te rijden naar de grens. Jammer dat ik niet zo'n goede coureur ben. Anders had ik misschien wel een vijftiental jaar geleden de Amstel Gold Race gewonnen. Weet je wat, in het vervolg rijd ik in een auto naar de grens. Ik heb immers een rijbewijs. Dat hangt eveneens in een lijstje boven m'n bed. Op het praktische examen had ik met moeite de helft van de punten behaald. Ik was met de Opel Astra eerst bijna tegen een houten schutting gereden, daarna tegen een ijzeren schutting, en daarna tegen een schutting tout court. De examinator kreeg op een haar na een hartaanval. En hij had al zo'n zwak hart, zei hij. Zoals we weten is de combinatie zwak hart-hartaanval niet goed voor de gezondheid. Doch rijbewijs of geen rijbewijs, nu zat ik toch maar mooi op de fiets, en eindelijk kwamen eerst de grens en daarna Sluiskil in zicht. Dat is een gemeente. De bevolking leeft er vooral van landbouw, industrie, werkloosheid of een uitkering wegens ziekte. Ik heb de vorige burgemeester nog gekend. Die was net als ik een grote fan van Uriah Heep. We hebben zelfs nog weetjes over die groep uitgewisseld. Helaas overleed hij, na een doodsmak. Nog een kilometer. Eindelijk overbrugde ik die.

Henri?

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wie is de schrijver van onderstaande tekst ?

Ik moest pissen. Derhalve haalde ik m'n lul uit m'n broek en waterde ik overvloedig tegen de halfontwortelde beuk die was neergeknald door de bijkans blinde ex-jachtopziener. Ik at een paar vlierbessen en versterkte hierdoor de inwendige mens. Nu moest ik mijn reis voortzetten. Ik steeg op mijn fiets, een rijwiel dat nog had toebehoord aan mijn oom Charles, een leuke gozer met een snor. In de oorlog had hij veel goeds gedaan voor de Joden. Hij had hun elk een rijstkoek gegeven.
Waar ging ik heen, zo vraagt men zich af. Welnu, ik was op weg naar de grens, op precies dezelfde plek waar België eindigde en Nederland begon. Het was niet ver meer en vervolgens zou ik eventueel afreizen naar Sluiskil. In Sluiskil heb ik ooit een relatie gehad met een meisje dat later het kampioenschap schapen scheren zou winnen, wat ik toen nog niet wist. Ik was een onwetende jongen, slechts op zoek naar avontuur, vertier en nog iets, wat ik vergeten ben. Sonja, zo heette ze, wilde drie keer per dag seks. Ik vond één keer per maand voldoende. We vonden een compromis en het werd 39 keer per jaar. Zo ver kwam het echter niet. In een dispuut over het geslacht van een engel op een naaldpunt kregen we ruzie. Ik sloeg haar op de bek. Zij sloeg mij op de neus. Ach, de bek of de neus, wat maakt het uit, zolang we maar gelukkig zijn. Ik zag Sonja nooit meer terug, behalve op de kermis. Ik zat in de botsautootjes en zij op de rups. Verder contact hadden we niet.
Vergeet die hele Sonja. Ik fietste hard door. Opeens was er een oponthoud, omdat een vrachtwagen z'n lading had verloren. We zochten ernaar en vonden ze in de gracht. Het was een portie ingevroren vruchten met een raar smaakje. Ze werd terug in de vrachtwagen gegooid en nu kon eenieder z'n weg weder voortzetten naar waar hij onder andere heen moest. Eerst betaalde de vrachtwagenchauffeur ons, uit dankbaarheid, een drankje in café De Nieuwe Software, dat daar stond. De uitbaatster kende ik nog omdat ze, in de tijd dat ze verpleegster was, m'n grootmoeder Yvette had verzorgd vanwege zwerende wonden, een gat in haar hol, een puist en een doorligrug. We haalden herinneringen op. 'Je grootmoeder was één van de ambetantste wijven die ik ooit met een spons heb afgesopt,' zei de uitbaatster. 'Als je dat nog één keer zegt, geef ik je een stomp in je buik,' zei ik. Ze zweeg wijselijk en begon over iets anders te praten, bijvoorbeeld de islam. Daar wist ik weinig over te zeggen. Nochtans ben ik tot m'n vierentwintigste naar school geweest. M'n universitaire diploma hangt in een lijstje boven m'n bed.
Ik dronk twee Fanta's en een kop thee, om af te koelen, en daarna verliet ik het café, om door te rijden naar de grens. Jammer dat ik niet zo'n goede coureur ben. Anders had ik misschien wel een vijftiental jaar geleden de Amstel Gold Race gewonnen. Weet je wat, in het vervolg rijd ik in een auto naar de grens. Ik heb immers een rijbewijs. Dat hangt eveneens in een lijstje boven m'n bed. Op het praktische examen had ik met moeite de helft van de punten behaald. Ik was met de Opel Astra eerst bijna tegen een houten schutting gereden, daarna tegen een ijzeren schutting, en daarna tegen een schutting tout court. De examinator kreeg op een haar na een hartaanval. En hij had al zo'n zwak hart, zei hij. Zoals we weten is de combinatie zwak hart-hartaanval niet goed voor de gezondheid. Doch rijbewijs of geen rijbewijs, nu zat ik toch maar mooi op de fiets, en eindelijk kwamen eerst de grens en daarna Sluiskil in zicht. Dat is een gemeente. De bevolking leeft er vooral van landbouw, industrie, werkloosheid of een uitkering wegens ziekte. Ik heb de vorige burgemeester nog gekend. Die was net als ik een grote fan van Uriah Heep. We hebben zelfs nog weetjes over die groep uitgewisseld. Helaas overleed hij, na een doodsmak. Nog een kilometer. Eindelijk overbrugde ik die.

Henri?

[Klojo eerste klas]

Oorspronkelijk geplaatst door Klojo eerste klas

Doet mij aan Brusselmans zijn gezever denken.....
Zit ik er ver naast ?

1 voorbeeld door een beroeps :
http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Op...e-tijden.dhtml

Gevonden. 'k Zat er dus krak recht op... :
http://www.humo.be/humo-archief/2155...tste-kilometer

[Hypochonder]

Alles kaat koet.

[Joachim Chiller]

we doen het voor de burger

[Klojo eerste klas]

Ik doe dat subiet, direct, seffens, chef.
('chef' mag ook vervangen worden door de naam van je vrouw.....)

[Joachim Chiller]

laat ons een werkgroep opstarten

[Klojo eerste klas]

De chef is in vergadering......
(vertaling : De chef is een dutje aan 't doen )

[Joachim Chiller]

de chef gaat naar het archief ( neuken met de archivaris)