BUB: "Terroristen en Bart De Wever: één strijd"

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Ik ijver niet voor een vermindering van het aantal deelparlementen en -regeringen. Wel voor een volledige afschaffing ervan. Al de rest is gemorrel in de marge.

Als we dan toch bezig zijn: Waarom niet de hele Belgisch staat afschaffen? Gewoon de ongrondwettelijke separatie van 1830 terugdraaien. Als het je vooral om efficiëntie, eenvoud en respect voor de grondwet te doen is dan moet je daar toch vanzelfsprekend voor zijn, niet?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Als we dan toch bezig zijn: Waarom niet de hele Belgisch staat afschaffen? Gewoon de ongrondwettelijke separatie van 1830 terugdraaien. Als het je vooral om efficiëntie, eenvoud en respect voor de grondwet te doen is dan moet je daar toch vanzelfsprekend voor zijn, niet?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Brussel was nooit Vlaams. Het maakte historisch deel uit van het hertogdom Brabant en er werd een Nederduitse streektaal gesproken. Het maakte nooit deel uit van Vlaanderen.

Schijnbaar staat de geschiedenis volgens u op een bepaalde tijd stil. Dan fossiliseert alles en is er geen verandering meer mogelijk. Vrij onzinnig om zo te denken. Net zoals de grenzen van de vorstendommen in de Nederlanden door de tijd wijzigden (en ook de benamingen trouwens), zo kunnen begrippen ook na de tijd van het Ancien Régime een betekeniswijziging ondergaan. Dat is nu eenmaal gebeurd met een woord als Vlaanderen.

Volgens uw criterium zou een stad als Halle zelfs niet tot Vlaams-Brabant mogen horen. Indertijd viel de stad immers onder het gezag van de graaf van Henegouwen. En dan hebben we het nog niet gehad over Limburg...

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Schijnbaar staat de geschiedenis volgens u op een bepaalde tijd stil. Dan fossiliseert alles en is er geen verandering meer mogelijk. Vrij onzinnig om zo te denken. Net zoals de grenzen van de vorstendommen in de Nederlanden door de tijd wijzigden (en ook de benamingen trouwens), zo kunnen begrippen ook na de tijd van het Ancien Régime een betekeniswijziging ondergaan. Dat is nu eenmaal gebeurd met een woord als Vlaanderen.

Volgens uw criterium zou een stad als Halle zelfs niet tot Vlaams-Brabant mogen horen. Indertijd viel de stad immers onder het gezag van de graaf van Henegouwen. En dan hebben we het nog niet gehad over Limburg...

En volgens dat Criterium zou Luik zelfs niet bij België mogen horen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Ik ijver niet voor een vermindering van het aantal deelparlementen en -regeringen. Wel voor een volledige afschaffing ervan. Al de rest is gemorrel in de marge.

Wees consequent en pleit dan ook voor de afschaffing van alle gemeenteraden, schepencolleges, provincieraden en deputaties, enzovoort. En waarom ook geen grote kuis houden op Belgisch niveau? Gewoon één absolute monarch overhouden. Is dat niet efficiënt?!

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

En volgens dat Criterium zou Luik zelfs niet bij België mogen horen.

Alsook een flinke brok van wat nu de provincie Namen is.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

"De Schoofzak" zei dat er een probleem was, waardoor het federalisme veroorzaakt werd. Dat probleem was en is taalnationalisme.

Wat u als een probleem ziet en als "taalnationalisme" omschrijft, was slechts de reactie op de taalpolitiek van de Belgische staat. Had de Belgische staat van in het begin vanuit echte taalgelijkheid gewerkt, dan was er hoogstwaarschijnlijk nooit zoiets als de Vlaamse Beweging ontstaan.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

"De Schoofzak" zei dat er een probleem was, waardoor het federalisme veroorzaakt werd. Dat probleem was en is taalnationalisme.

De Schoof heeft met geen woord gezegd dat taalnationalisme het federalisme veroorzaakte. Dat woord staat niet eens in de Van Dale. Het werd dan ook de wereld ingestuurd door BUBbels die niets liever doen dan spuwen op de Vlamingen.

Als er al zoiets bestaat in Belgique zoals taalnationalisme dan kan dat alleen de Franstaligen verweten worden. Vraag dat maar aan Leterme. Maar daarvoor hebben de hielenlikkers van Franstalig Belgique dat woord niet voor bedacht.

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wees consequent en pleit dan ook voor de afschaffing van alle gemeenteraden, schepencolleges, provincieraden en deputaties, enzovoort. En waarom ook geen grote kuis houden op Belgisch niveau? Gewoon één absolute monarch overhouden. Is dat niet efficiënt?!

Het aspect van het aantal deelregeringen en -parlementen is slechts één element van kritiek op het federalisme. Indien ik uw redenering omdraai, moeten Frankrijk, Nederland en Luxemburg dus best een federatie worden ... of een absolute en centralistische monarchie.

Ik wens gewoon het federalisme te vervangen door het unitarisme, hetgeen overigens de enige grondwettelijke staatsvorm van ons land is.

Als u op deze link klikt (de verklaring tot herziening van de grondwet van 1968), zal u merken dat in 1970 de grondwet op een onwettelijke manier gewijzigd is. De gewestelijke instellingen en bevoegdheden zijn illegaal: artikel 107quater (“oude” nummering, nu artikel 39) werd illegaal ingevoerd en nooit voor herziening vatbaar verklaard;

Artikel 59bis (“oude” nummering, nu artikels 127-129) is eveneens illegaal, idem dus voor de gemeenschapsinstellingen en –bevoegdheden.

In tegenstelling tot de verruiming van het stemrecht na de eerste wereldoorlog of de toetreding van Belgie tot internationale instellingen die eerst ook buiten de grondwet om gebeurden, heeft men overigens deze federale toestand nooit geregulariseerd.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wat u als een probleem ziet en als "taalnationalisme" omschrijft, was slechts de reactie op de taalpolitiek van de Belgische staat. Had de Belgische staat van in het begin vanuit echte taalgelijkheid gewerkt, dan was er hoogstwaarschijnlijk nooit zoiets als de Vlaamse Beweging ontstaan.

Nogmaals. Het woord 'taalnationalisme" bestaat niet. Het komt uit het brein van BUBbels en heeft de bedoeling om er de Vlamingen mee te beschuldigen.

Bruno weet maar te goed dat het vanaf dag één na het Belgische separatisme van 1830 de bedoeling was om heel Belgique te verfransen. Iets wat de BUBbels zouden hebben toegejuicht.
De bewijzen dat het regime daar werk van maakte zijn overal terug te vinden. Op oude Vlaamse postkaarten waar alleen Frans op voorkomt. Op de voorgevel van de "Charbonage de Beeringen". Bij de vorming van een federale regering die nog steeds in de taal van de Franstalige minderheid gebeurt.

Het waren de Franstaligen die een tweetalig Belgique afwezen.

Dat de Vlamingen meer dan een eeuw moesten wachten op een Nederlandstalige grondwet wijst op taalracisme.

Dat in l'armée Belge �*lle officieren Franstalig waren en de Vlamingen het "gewone" kanonnenvlees wijst op Francofoon taalracisme.

De faciliteiten die Franstaligen eisen in Vlaanderen wijzen op taalracisme.

Dat zij Franstalige rechters eisen in Vlaanderen wijst op taalracisme.

Dat een Franstalige de taalwetten in Vlaanderen aan zijn laars lapte en toch burgemeester wilde worden wijst op taalracisme.

Dat de Franstaligen tot op vandaag de taalwetten in Brussel niet respecteren wijst op taalracisme, enz, enz...

Een voorbeeld van racististisch taalnationalisme gaf één van de Franse stichters van Belgique, Charles Rogiers. 15 jaar na het Belgische separatisme werd Vlaanderen geteisterd door hongersnood. Enkelen richtten hun blikken naar Brussel voor een behulpzame hand.

Dat de Vlamingen Frans leren, was Rogiers' antwoord, dan kunnen zij in Wallonië hun kost verdienen als knecht en meid. Zolang zij geen Frans kennen geven wij geen frank.

Een ander voorbeeld van taalnationalisme komt van kardinaal Mercier met de volgende woorden:

La Belgique sera latine ou elle ne sera pas.

Didier Reynders geeft een recenter voorbeeld van taalracisme in zijn verkiezingspamflet van 2007 met de volgende woorden:

`S'il y a une patrie �* donner aux francophones,
s'il y a une patrie �* leur faire aimer,
c'est une patrie francophone
que l’on pourrait appeler Belgique francophone'.

Bruno zou zich dood moeten schamen dat hij de Vlamingen taalracisme verwijt terwijl de bewijzen voor het rapen liggen dat de Franstaligen de taalracisten zijn.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Indien ik uw redenering omdraai, moeten Frankrijk, Nederland en Luxemburg dus best een federatie worden .

Frankrijk is inderdaad aan het "federaliseren", in de zin dat de regios daar meer bevoegdheden krijgen.

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Als we dan toch bezig zijn: Waarom niet de hele Belgisch staat afschaffen?

Omdat het draagvlak daarvoor 5% is?

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Frankrijk is inderdaad aan het "federaliseren", in de zin dat de regios daar meer bevoegdheden krijgen.

Interessant: ik wist niet dat de Franse staat meer dan een wetgevende macht kende ()

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Een ander voorbeeld van taalnationalisme komt van kardinaal Mercier met de volgende woorden:

Citaat:
La Belgique sera latine ou elle ne sera pas.

Die uitspraak heeft Mercier dus gedaan? In welk boek (of bron) staat dat te lezen?

Indien die uitspraak klopt, word ik lid van de VVB én van de N-VA.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Het aspect van het aantal deelregeringen en -parlementen is slechts één element van kritiek op het federalisme. Indien ik uw redenering omdraai, moeten Frankrijk, Nederland en Luxemburg dus best een federatie worden ... of een absolute en centralistische monarchie.

Ik wens gewoon het federalisme te vervangen door het unitarisme, hetgeen overigens de enige grondwettelijke staatsvorm van ons land is.

Als u op deze link klikt (de verklaring tot herziening van de grondwet van 1968), zal u merken dat in 1970 de grondwet op een onwettelijke manier gewijzigd is. De gewestelijke instellingen en bevoegdheden zijn illegaal: artikel 107quater (“oude” nummering, nu artikel 39) werd illegaal ingevoerd en nooit voor herziening vatbaar verklaard;

Artikel 59bis (“oude” nummering, nu artikels 127-129) is eveneens illegaal, idem dus voor de gemeenschapsinstellingen en –bevoegdheden.

In tegenstelling tot de verruiming van het stemrecht na de eerste wereldoorlog of de toetreding van Belgie tot internationale instellingen die eerst ook buiten de grondwet om gebeurden, heeft men overigens deze federale toestand nooit geregulariseerd.

Wat een zever!

De Belgische grondwet is bij élke staathervorming als een vodje papier behandeld. Ook door die fameuze van Di Rupo. Jij beroept je enkel op de grondwet als het in je nationalistische kraam past.

Hoeveel verkiezingen werden er al ongrondwettelijk gehouden, maar werden evengoed geldig verklaard? En waarom was dat zo? Toch wegens een ongrondwettelijke kieskring die veel te lang in stand werd gehouden? Een ongrondwettelijk onding waarvoor de benadeelden de prijs betaalden om hem "op te lossen"?

Wie gaf schaamteloos toe dat het Lombardakkoord "perfide maar efficiënt" was? Ook voor dat akkoord werd de Belgische grondwet verkracht. Waarom hebben we jou d�*�*r nooit op horen vitten? Toch niet omdat met dit perfide maar efficiënte akkoord het Vlaams Belang de pas werd afgesneden in Brussel?

Zeur voor mijn part verder tot Sint Juttemis. Jij weet evengoed als ik dat de unitaire droom die jij koestert NOOIT meer tot de mogelijkheden zal behoren. Ook het meest disfunctionele koningshuis ter wereld is op termijn gedoemd om te verdwijnen. Jouw club wil de royale (hans) vvorsten meer macht geven ipv ze in te perken. Het is geen toeval dat het bindend referendum met geen geweld in de grondwet geraakt.

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Wat een zever!

De Belgische grondwet is bij élke staathervorming als een vodje papier behandeld. Ook door die fameuze van Di Rupo. Jij beroept je enkel op de grondwet als het in je nationalistische kraam past.

De B.U.B. heeft de grondwetsschending van Di Rupo meermaals zeer sterk veroordeeld en er in maart 2012 zelfs een klacht tegen ingediend.

Ondertussen werden al twee klachten ingediend bij de Raad van Europa. N-VA én de Belgicistische BUB vinden dat die Raad, en dan meer bepaald de Commissie van Venetië, over de (on)grondwettelijkheid van het voorstel-Giet (dat artikel 195 wilde opschorten) moet oordelen.

(link naar Gazet van Antwerpen van 19 maart 2012)

Zie voorts ook:

TOELICHTING BIJ DE GRONDWETSSCHENDING

Op 6 april 2012 werd in het Belgisch Staatsblad de “overgangsmaatregel” die de “preconstituante” in artikel 195 van de Belgische Grondwet inlaste, gepubliceerd.

Zoals de B.U.B. eerder op omstandige wijze bewees, wordt de Grondwet hierdoor op minstens vijf manieren geschonden.

De lezer vindt infra de volledige tekst terug van deze staatsgreep van de particratie, d.w.z. in casu het parlement, de regering, de meerderheidspartijen en de groenen. De doelen van dit ernstig misdrijf lichten we kort toe (elk afzonderlijk punt verwijst naar het lid °1 – °15 van de overgangsbepaling).

Hieronder de tekst van het “nieuwe” artikel 195:

De federale wetgevende macht heeft het recht te verklaren dat er redenen zijn tot herziening van zodanige grondwettelijke bepaling als zij aanwijst.

Na deze verklaring zijn beide Kamers van rechtswege ontbonden.

Twee nieuwe Kamers worden overeenkomstig artikel 46 bijeengeroepen.

Deze Kamers beslissen, in overeenstemming met de Koning, over de punten die aan herziening zijn onderworpen.

In dit geval mogen de Kamers niet beraadslagen wanneer niet ten minste twee derden van de leden waaruit elke Kamer bestaat, aanwezig zijn; en een verandering is alleen dan aangenomen, indien zij ten minste twee derden van de stemmen heeft verkregen.

“Overgangsbepaling

Evenwel kunnen de Kamers, samengesteld ingevolge de vernieuwing van de Kamers van 13 juni 2010, in overeenstemming met de Koning, beslissen over de herziening van de volgende bepalingen, artikelen en groeperingen van artikelen, uitsluitend in de hierna aangeduide zin :

(punten °1-15)

Over de punten bedoeld in het eerste lid mogen de Kamers niet beraadslagen wanneer niet ten minste twee derden van de leden waaruit elke Kamer bestaat, aanwezig zijn; en een verandering is alleen dan aangenomen, indien zij ten minste twee derden van de stemmen heeft verkregen. Deze overgangsbepaling is geen verklaring in de zin van artikel 195, tweede lid.”

Wat wil de particratie wijzigen?

1° De macht van de federale overheid over de provincies en inzonderheid over de provinciale instellingen volledig uithollen. De gewesten zouden zelfs bevoegd worden om de provinciegrenzen te wijzigen.

2° Het recht op kinderbijslag in de Grondwet inschrijven. Het doel is om vervolgens de kinderbijslagen te splitsen (deze voorwaarde stond in het regeerakkoord).

3° De kieswetgeving wijzigen om regionale en Europese verkiezingen (en evt. ook federale verkiezingen) te doen samenvallen.

4° De machten van de Senaat uithollen en er een vergadering van maken die aangeduid wordt door de deelstaten.

5° zie (3)

6° Het enige tweetalige kiesarrondissement (BHV) voor de Kamer splitsen en in de faciliteitengemeenten rond Brussel de kieswetgeving enkel maar wijzigbaar maken door een dubbele meerderheid in de Kamer.

7° Het “Brussels gewest” de mogelijkheid geven om bepaalde gemeenschapsbevoegdheden uit te oefenen.

8° De samenwerkingsprocedures tussen de deelstaten vergemakkelijken (meer diplomatieke akkoorden dus en nog minder democratie).

9° Een belangenconflictenprocedure van de gewesten t.a.v. federale wetten in de personenbelasting uitsluiten (het zou er nog aan mankeren !).

10° De nieuwe taalregeling in het ‘ontdubbelde’ gerechtelijke arrondissement BHV enkel wijzigbaar maken door een dubbele meerderheid (in elke taalgroep dus) in de Kamer.

11° Erin voorzien dat de Raad van State en federale administratieve rechtscolleges zich kunnen uitspreken over de privaatrechtelijke gevolgen van hun beslissingen (communautair neutraal).

12° De gewesten in aangelegenheden die onder hun bevoegdheid vallen, via de federale minister van Justitie, een positief injunctierecht geven; het mogelijk maken om in dezelfde aangelegenheden, middels een bijzondere wet, erin te voorzien dat de “deelstaten” kunnen deelnemen aan a) het opsporings- en vervolgingsbeleid van het openbaar ministerie, b) de bindende richtlijnen van het strafrechtelijke beleid, c) de vertegenwoordiging in het College van procureurs-generaal, d) de kadernota Integrale veiligheid en e) het Nationaal Veiligheidsplan.

13° de nieuwe bevoegdheden en regels van de algemene vergadering van de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State enkel maar wijzigbaar maken door een bijzondere meerderheid (dit heeft te maken met de benoeming van de burgemeesters in de randgemeenten).

14° Zie (6) maar dan voor het Europese Parlement.

15° Ervoor zorgen dat de gewesten en gemeenschappen het Rekenhof tegen betaling opdrachten kunnen toevertrouwen.
Besluit:

Van deze 15 maatregelen kunnen er één echt communautair neutraal worden genoemd, in die zin dat ze geen afbreuk doet aan de Belgische eenheid (11). Al de rest is sleutelen aan het overbodige en tot falen gedoemd taalfederalisme.

De uitdrukkelijke aanslagen op de instellingen en zelfs de regeringsvorm zijn talrijk en komen vooral tot uitdrukking in (1), (2) en (4). Zowel de Senaat als de provincies verliezen hierdoor hun nationaal karakter, het bicameralisme wordt een holle doos en door de voorbereiding op de splitsing van de kinderbijslagen probeert men een bres te slaan in de unitaire sociale zekerheid.

Eén derde van de maatregelen gaan naar het aan diggelen slaan van unitaire en tweetalige arrondissementen (6, 10, 13, 14). Het unitaire karakter van de Belgische Justitie wordt bovendien expliciet ondermijnd (12).

Een aantal maatregelen maken het ongrondwettelijke federalisme nog ingewikkelder (7, 8), wat in zekere zin misschien geen slechte zaak is. Hoe ingewikkelder het systeem immers wordt, hoe vlugger het in elkaar zal storten.

Tenslotte bereidt (9) al de nieuwe financieringswet voor. Want, vergis u niet, deze aanslag op de staat moet voor de regering in 2013 opgevolgd worden door een nieuwe financieringswet die de “deelstaten” nog autonomer maakt. Erger nog, zij zullen nog meer federale bevoegdheden krijgen.

Hier vindt U de klacht die de B.U.B. op 9 maart 2012 heeft ingediend tegen de ongrondwettelijke grondwetsherziening die de particratie voor haar zesde staatshervorming voorbereidt.

Voor de B.U.B. is het belangrijk haar gehechtheid aan de grondwettelijke waarden te tonen, die in het verleden te dikwijls met de voeten werden getreden met als doel het op alle punten anti-Belgische federalisme in te voeren (zie ons programma).

KLACHT M.B.T. DE HERZIENING VAN DE BELGISCHE GRONDWET

Onlangs hebben acht partijen in de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers – in het kader van een zesde institutionele hervorming van de Belgische Staat[1] – een voorstel tot herziening van de Belgische Grondwet neergelegd[2]. Deze acht partijen zijn dezelfde als zij die in oktober 2011 het institutioneel akkoord afgesloten hebben[3], dat het regeerakkoord van december 2011 voorafging. Op 6 maart 2012 heeft de bevoegde Kamercommissie het ontwerp van (tijdelijke) herziening van artikel 195 van de Grondwet, dat de herzieningsprocedure regelt, goedgekeurd.

We onderzoeken eerst het normale verloop van de grondwetsherziening, vervolgens wat uitdrukkelijk niet mag bij een grondwetsherziening, daarna wat de acht partijen willen doen en – in een aparte paragraaf – of deze daden wel grondwettelijk zijn. Uit de tekst zal blijken dat wat deze partijen willen doen niet alleen op flagrante wijze de Belgische Grondwet schendt, maar ook de grondrechten van de burgers in het gedrang brengt.

De onderstaande punten zijn geformuleerd op basis van de constitutionele doctrine zoals die – zonder uitzondering – door alle Belgische constitutionalisten onderschreven wordt.

1. HET NORMALE VERLOOP VAN DE GRONDWETSHERZIENING[4]

De Belgische grondwetsherzieningen worden geregeld op basis van artikel 195 van de Belgische Grondwet dat het volgende bepaalt:

“De federale wetgevende macht heeft het recht te verklaren dat er redenen zijn tot herziening van zodanige grondwettelijke bepaling als zij aanwijst.

Na deze verklaring zijn beide Kamers van rechtswege ontbonden.

Twee nieuwe Kamers worden overeenkomstig artikel 46 bijeengeroepen.

Deze Kamers beslissen, in overeenstemming met de Koning, over de punten die aan herziening zijn onderworpen.

In dit geval mogen de Kamers niet beraadslagen wanneer niet ten minste twee derden van de leden waaruit elke Kamer bestaat, aanwezig zijn; en een verandering is alleen dan aangenomen, indien zij ten minste twee derden van de stemmen heeft verkregen.”

De herziening impliceert bijgevolg drie fasen:

1) De vorming van een “preconstituante” door de drie takken van de wetgevende macht, nl. de Koning – in de praktijk de federale regering[5] – de Kamer van Volksvertegenwoordigers en de Senaat. De “preconstituante” dient met een gewone meerderheid aan te geven dat er redenen zijn om de Grondwet te herzien. Ze omschrijft die redenen. De Kamers stemmen dit voorstel tot wijziging met een gewone meerderheid.

2) Nadat de verklaring tot herziening van de Grondwet in het Belgisch Staatsblad bekendgemaakt is, zijn de Kamers van rechtswege ontbonden. Binnen een termijn van veertig dagen verkiezen de Belgen een nieuw parlement[6]. Zo krijgen ze inspraak over de voorgelegde grondwetsherziening.

3) Tenslotte kan de “constituante” – de Kamers en de Koning – de Grondwet wijzigen[7]. In principe is de “constituante” niet gebonden door de redenen die de “preconstituante”[8] heeft opgegeven. De wijziging van de Grondwet treedt in werking op de dag van de publicatie ervan in het Belgisch Staatsblad.

2. WAT IS VERBODEN?

De Belgische grondwetsherzieningen zijn aan zeer strikte voorwaarden onderworpen.

1) De Grondwet kan niet worden gewijzigd wanneer een regering ontslagnemend is[9]. Op die regel wordt een uitzondering toegestaan wanneer er terzelfdertijd aan twee voorwaarden is voldaan: 1° de wetgevende Kamers zijn ten gevolge van een vroegere herzieningsverklaring al grondwetgevend en 2° de verklaring tot herziening van de Grondwet beperkt zich tot een overname van de vorige herzieningsverklaring[10].

2) De “constituante” kan enkel de lijst van de grondwetsartikels die de “preconstituante” tot herziening vatbaar heeft verklaard wijzigen.

3) Een grondwetswijziging kan niet plaatsvinden zonder consultatie van de kiezers.

4) Het is verboden om de Grondwet meer dan eenmaal te herzien binnen één legislatuur, tenzij de tweede wijziging een ander voorwerp heeft dan de eerste wijziging of, anders gezegd, wanneer de wijzigingen betrekking zouden hebben op verschillende in één artikel vervatte bepalingen.

5) Het is verboden om niet-partiële grondwetsherzieningen door te voeren, anders gezegd: men kan niet de hele Grondwet in één keer herzien.

6) De grondwetswijziging kan ook op bepaalde momenten niet worden doorgevoerd: in oorlogstijd of wanneer de Kamers verhinderd zijn om vrij bijeen te komen op het Belgische grondgebied (art. 196 Belg. GW) en tijdens een regentschap voor wat bepaalde artikelen betreft (art. 197 Belg. GW).

7) Het is verboden om een aantal aangelegenheden te herzien: 1° de artikels waarvan de Grondwet verbiedt dat ze ooit nog opnieuw kunnen worden ingevoerd[11]; 2° de grondwettelijke decreten van 18 en 24 november 1830 m.b.t. de uitroeping van de onafhankelijkheid van België en de eeuwigdurende uitsluiting van het Huis van Oranje-Nassau van elke macht in België (over dit tweede punt bestaat evenwel geen eensgezindheid onder de constitutionalisten).

8) Het is uitdrukkelijk verboden om de Belgische Grondwet geheel of gedeeltelijk op te schorten (art. 187 Belg. GW).

9) Het voorgaande geldt a fortiori voor artikel 195 van de Grondwet. De eminente grondwetsspecialist F. DELPEREE schreef hierover: “On dira que l’article 131 [nu: art. 195] de la Constitution peut, comme les autres, être révisé – ce qui n’est pas contesté. Mais son abrogation a pour effet de rompre, non avec un certain ordre constitutionnel, mais avec tout ordre constitutionnel. […] supprimer, �* l’occasion de la procédure de la révision, la procédure même de révision revient �* se saborder et �* détruire le fondement de sa compétence et de sa raison d’être. On dira […] que le constituant scie alors la branche sur laquelle il est assis”[12].

In 2003 was de toenmalige coalitie van plan om artikel 195 te versoepelen. Het oordeel van Delpérée was toen vernietigend: “C’est exécrable. Ce n’est pas la négation de l’Etat de droit, c’est le déni de l’Etat constitutionnel. On pourra �* l’avenir tout faire par des lois spéciales, rompant avec deux siècles au cours desquels tous les pouvoirs étaient exercés de la manière établie par la Constitution. Ce jour-l�*, je ferme la porte”[13].

Nog scherper was de mening van Senator Hugo VANDENBERGHE: “Het is een democratisch minimum dat de herziening van de Grondwet haar beslag krijgt over twee legislaturen. De voorstanders van een herziening binnen een en dezelfde legislatuur getuigen van een autoritaire afwijking. Dat is geen loze bewering. Opnieuw levert de geschiedenis twee frappante voorbeelden van de catastrofes die een democratie kunnen treffen als zij kiest voor de herziening van de Grondwet in één enkele fase. In de eerste plaats is er de Weimarrepubliek in het Duitsland van na de Eerste Wereldoorlog dat voortdreef op de populaire bekendheid van zijn leiders. Iedereen met enige bekendheid was minister, gewezen minister of kandidaat-minister. Deze republiek is geïmplodeerd. Adolf Hitler heeft de macht gegrepen omdat de Grondwet kon worden herzien zonder dat het Duitse Parlement hoefde te worden ontbonden. Ten tweede is er de Derde Franse republiek die eveneens een procedure kende waarbij een grondwetsherziening tijdens een enkele legislatuur kon worden afgehandeld. In juli 1940 is maarschalk Pétain dan ook aan de macht gekomen nadat het Parlement al zijn bevoegdheden, inclusief de grondwetgevende, aan hem had afgestaan”[14].

Delpérée (CDH) en Vandenberghe (CD&V) behoren nochtans tot de huidige meerderheid… De partij van laatstgenoemde heeft zich vroeger trouwens ook via haar kamerlid Servais Verherstraeten, nota bene huidig staatssecretaris voor institutionele hervormingen tegen een wijziging van art. 195 van de Grondwet uitgesproken…

Bovendien heeft grondwetspecialiste Johan Vande Lanotte, die momenteel minister van Economie is in de regering Di Rupo I, zonder blikken of blozen verklaard dat de schending van artikel 195 van de grondwet wettelijk is « omdat het artikel in het verleden al verschillende keren werd geschonden” (magazine Le Vif, 9 maart 2012). Volgens deze redenering worden moorden automatisch wettelijk omdat ze dikwijls geplaagd worden…

Het is in elk geval duidelijk zijn dat artikels 187 en 195 van de Belgische Grondwet geen vrijblijvende bepalingen zijn, maar wel de wezenlijke fundamenten waarop de Belgische rechtsstaat rust.

3. HOE VERLOOPT DE HUIDIGE GRONDWETSHERZIENING?

Na een langdurige institutionele crisis viel de regering Leterme-II op 26 april 2010 over het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde, zogezegd een ongrondwettige kieskring.
Hoewel de regering ontslagnemend was, werd een voorstel tot grondwetswijziging ingediend (Belgisch Staatsblad, 7 mei 2010).
Nadat op 13 juni 2010 federale wetgevende verkiezingen georganiseerd werden, belandde België in een permanente crisis die na 543 dagen voorlopig eindigde toen de nieuwe regering Di Rupo I in december 2011 de eed aflegde. Tevoren, in oktober 2011 was een communautair akkoord afgesloten, waarin de wijziging van grondwetsartikels werd opgenomen die nochtans niet voor herziening vatbaar verklaard waren[15]. Het communautair akkoord maakte van dit probleem geen gewag.
Door de indiening van een wetsvoorstel in de Kamer[16], weten we inmiddels hoe de meerderheidspartijen, gesteund door de ecologisten, te werk willen gaan.
Het voorstel kan als volgt samengevat worden:

a) de partijen beroepen zich op de verklaring tot herziening van de Grondwet d.d. 7 mei 2010;

b) de partijen stellen vast dat het voor de uitvoering van het institutionele akkoord inzake de “zesde staatshervorming” bepaalde grondwetsartikels herzien moeten worden, die niet ter herziening vatbaar verklaard waren;

c) daarom wensen ze een “overgangsbepaling” aan art. 195 van de Grondwet toe te voegen waardoor een dertigtal grondwetsartikels (of delen ervan) alsook een aantal titels veranderd kunnen worden;

d) De overgangsbepaling invoegen is een “specifieke en in de tijd beperkte procedure”, de constituante doet “op geen enkele manier uitspraak over de interpretatie van bestaande bepalingen van de Grondwet” en “de specifieke doelstelling van de procedure ingesteld door de overgangsbepaling impliceert dat deze slechts toepasselijk zal zijn gedurende de lopende legislatuur”.

e) Dit laatste feit noodzaakt, volgens de indieners van het voorstel, dat “de zin van de uit te voeren herzieningen uitdrukkelijk wordt vastgelegd en dat bijgevolg enkel herzieningen die daarmee overeenstemmen toegestaan zijn”.

f) De procedure komt niet in de plaats van de bestaande procedure – de herzieningsvatbaarheidsverklaring van mei 2010 blijft bewaard.

g) “Het spreekt voor zich dat de aanname van de overgangsbepaling […] niet de ontbinding van de Kamers met zich meebrengt”.

Artikel 195 zou tijdelijk op de volgende wijze aangevuld worden:

ART. 195 BELG. GW

De federale wetgevende macht heeft het recht te verklaren dat er redenen zijn tot herziening van zodanige grondwettelijke bepaling als zij aanwijst.

Na deze verklaring zijn beide Kamers van rechtswege ontbonden.

Twee nieuwe Kamers worden overeenkomstig artikel 46 bijeengeroepen.

Deze Kamers beslissen, in overeenstemming met de Koning, over de punten die aan herziening zijn onderworpen

In dit geval mogen de Kamers niet beraadslagen wanneer niet ten minste twee derden van de leden waaruit elke Kamer bestaat, aanwezig zijn; en een verandering is alleen dan aangenomen, indien zij ten minste twee derden van de stemmen heeft verkregen.

Overgangsbepaling

Evenwel kunnen de Kamers, samengesteld ingevolge de algehele vernieuwing van de Kamers van 13 juni 2010, in overeenstemming met de Koning, beslissen over de herziening van de volgende bepalingen, artikelen en groeperingen, uitsluitend in de hierna aangeduide zin:

[hierna volgt een lijst van 15 punten waarin de bepalingen, artikels en groeperingen staan][17]

In dit geval mogen de Kamers niet beraadslagen wanneer niet ten minste twee derden van de leden waaruit elke Kamer bestaat, aanwezig zijn; en een verandering is alleen dan aangenomen, indien zij ten minste twee derden van de stemmen heeft verkregen.

Deze overgangsbepaling is geen verklaring in de zin van artikel 195, tweede lid.

4. IS DEZE GRONDWETSHERZIENING GRONDWETTELIJK ?

I. ONGRONDWETTELIJKE HANDELINGEN

Het is ongrondwettelijk om bij een door de regering in lopende zake n hernomen verklaring aan bij de verklaring tot grondwetsherziening – in casu die van 2007 – nog artikels of bepalingen toe te voegen. Nochtans is dit bij de grondwetsherziening van mei 2010 gebeurd. Sterker nog, de ministerraad heeft dit op expliciete wijze toegegeven: “De regering stelt voor de artikelen opgenomen in de verklaring tot herziening van de Grondwet van 2007 (Belgisch Staatsblad (BS) 2 mei 2007) te hernemen en aan te vullen met nieuwe artikelen”[18].
Door het invoegen van een “tijdelijke” overgangsbepaling in artikel 195 wordt de unanieme grondwettelijke doctrine door de “constituante” overtreden door andere artikels te willen wijzigen die door de “preconstituante” niet voor herziening vatbaar verklaard zijn.
Bovendien is het eveneens illegaal om de grondwetswijziging aan de consultatie van de kiezers te onttrekken.
Hieruit vloeit voort dat bepaalde grondwettelijke rechten van de Belgen worden opgeschort, zo o.a. het recht op vrije verkiezingen voor de Kamer en voor de Senaat (art. 61, art. 67 Belg. GW)[19].
Het is de bedoeling van de “constituante” om artikel 195 tweemaal binnen dezelfde legislatuur te herzien, wat eveneens ongrondwettelijk is.
De overgangsbepaling is strijdig met artikel 187 van de Grondwet, dat stelt dat de grondwet nooit geheel of gedeeltelijk mag opgeschort worden. Welnu, in de feiten gaat het om een opschorting van artikel 195 van de grondwet.

II. BIJKOMENDE REDENEN

De preconstituante ging in tegen de principebepaling die stelt dat een ontslagnemende regering geen voorstel tot herziening van de Grondwet kan indienen (zie verklaring Belgisch Staatsblad, 7 mei 2010).
Men kan zich tevens de vraag stellen wat het recht op informatie van de burgers waard is, indien men aankondigt artikel 195 te wijzigen “om de procedure te veranderen” terwijl men in werkelijkheid artikel 195 wil opschorten. Bovendien heeft de overheid de burgers niet ingelicht van het feit dat de wijziging aan artikel 195 van de grondwet ook zou dienen om onmiddellijk artikels te wijzigen die niet voor herziening vatbaar waren verklaard.
De voor wijziging vatbaar verklaarde grondwetsartikels gaan ook over fundamentele aangelegenheden: het bicameralisme, de bevoegdheden van ondergeschikte besturen, de onderverdelingen van kieskringen. Men zou van een “(pre)constituante” toch mogen verwachten dat hier minder lichtzinnig mee omgesprongen wordt.
Het feit dat de grondwetsherziening aan de controle van de kiezers onttrokken wordt, wordt nog verzwaard door het feit dat België geen traditie van referenda kent. Daarom is het absoluut noodzakelijk dat de kiezers zich kunnen uitspreken over een grondwetsherziening, a fortiori als die zo ingrijpend is.
Door de gedeeltelijke opschorting van de Grondwet en a fortiori van één van de belangrijkste artikels van de Grondwet wordt er gebroken met de Belgische constitutionele orde en houdt België op een democratische rechtsstaat te zijn.
Deze geplande grondwetswijziging in België is minstens even erg en wellicht nog erger dan die in Hongarije werd doorgevoerd. Immers, hoewel de bepalingen die daar in de Grondwet opgenomen werden betwistbaar zijn, werden ze wel op een grondwettelijk correcte wijze aangenomen.
Tenslotte wordt door deze illegale manier van handelen een zeer gevaarlijk precedent geschapen: op de voorgestelde manier van handelen kan men immers de mensenrechten geheel of gedeeltelijk opschorten – wat nu al gedeeltelijk gebeurt – of de Belgische Staat afschaffen.



5. BESLUIT

De gestelde handelingen van de “preconstituante” alsook de geplande handelingen van de “constituante” zijn volstrekt ongrondwettelijk: minstens op vier verschillende wijzen: de aanvulling van de verklaring tot herziening van de grondwet door een regering in lopende zaken, de toevoeging van nieuwe te herziene artikels door de constituante, de opschorting van de grondwet en de niet-consultatie van de kiezers. Zo wordt de Grondwet op een ostentatieve en flagrante manier geschonden. Bovendien gaat het hier niet om een marginale, maar zeer fundamentele grondwetswijziging en heeft de opschorting betrekking op artikel 195 dat het fundament vormt van de hele Belgische constitutionele orde. Eveneens worden daarbij ook de rechten van de Belgische burgers met de voeten getreden en wordt een zeer gevaarlijk precedent naar de toekomst toe geschapen.

Kortom, in België wordt de Grondwet tijdelijk opzij geschoven en worden fundamentele democratische rechten van de Belgen op flagrante wijze geschonden.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Omdat het draagvlak daarvoor 5% is?

Sinds wanneer is draagvlak relevant? Voor België bestond er in 1830 ook geen draagvlak.
Hoeveel % heeft bij de laatste verkiezingen voor BUB gestemd?

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Interessant: ik wist niet dat de Franse staat meer dan een wetgevende macht kende ()

Heeft België meer dan een wetgevende macht dan?

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Heeft België meer dan een wetgevende macht dan?

elke federale staat heeft meerdere wetgevers.

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Voor België bestond er in 1830 ook geen draagvlak.

België bestond al. Overigens, kan u even aangeven waarom er voor de Belgische onafhankelijkheid geen draagvlak zou bestaan hebben? Indien u uw beweringen niet onderbouwt met ernstige, historische werken, ontsla ik mezelf ervan om er rekening mee te houden.