Bert Eriksson: ronduit beschamend!

[EXTREEM]

Ze hebben het verdient Tony en eriksson.

[Yann]

Oorspronkelijk geplaatst door zorroaster

Omdat Bert Eriksson ten tijde van de repressie net 17 jaar oud was en slechts lid van de Hitlerjugend. Zijn carrière in de fascistische beweging begint lang na de repressie, in tegenstelling tot Tony Van Dijck, die je wel in éénzelfde adem noemt. Leer uw geschiedenis vooraleer je slimmigheidjes gaat formuleren...

UW geschiedenis zorro.

En wat dan met Tony???

[zorroaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Yann

UW geschiedenis zorro.

Die van mij begint in 1985. Hoe de strapatsen van Eriksson dan mijn geschiedenis kunnen vormen, moet je me toch eens uitleggen.

Trouwens, zoek eens een ander goedkoop excuus om je flaters te verhullen.

[Yann]

En ipv hier op dit forum wat te zitten niksen, zou je u eens beter onverwijld met de splitsing van BHV bezighouden. Zondag of gene zondag!

[Yann]

Oorspronkelijk geplaatst door zorroaster

Die van mij begint in 1985. Hoe de strapatsen van Eriksson dan mijn geschiedenis kunnen vormen, moet je me toch eens uitleggen.

Trouwens, zoek eens een ander goedkoop excuus om je flaters te verhullen.

Welke flaters?

Eriksson heeft wel degelijk gecollaboreerd hoor.

[Jampie]

Oorspronkelijk geplaatst door EXTREEM

Ze hebben het verdient Tony en eriksson.

(S)Tony, Eriksson. Niets gaat boven Nokia.

[De schoofzak]

Erikson is een psychopaat. Alleen psychopaten vinden dat Erikson geen psychopaat is.

Maar het is inderdaad ook extremistisch om te blijven een link te leggen tussen de vele eerbare Flaminganten en 1) de zware misdaden van enkelen tijdens de oorlog, en 2) het blijven goedpraten door enkelen van deze misdaden.
Die misdaden en dat goedpraten moet je niet aanrekenen aan eerbare Flaminganten die alleen maar een andere indeling van hun overheid wensen. (Iemand kan voorstander zijn van fusies van gemeenten, of afschaffing van provincies, of invoering van distrikten in grote steden ... er zijn er ook die een andere indeling van de staatsgrens wensen. Dat heeft niets te maken met zij die in plaats van een demokratie een diktatuur wensen. Zelfs niet als sommige van die laatsten - en dan bedoel ik niet de extremistische gasten van amada - misbruik maken van de eersten.)

We zijn seffens 2005, en het wordt tijd dat we stoppen met de kleinkinderen te verwijten wat hun grootouders gedaan hebben.

[EXTREEM]

U hebt me wel verstaan JAMPIE.Indien niet bravo voor uw reactie

[Jampie]

Oorspronkelijk geplaatst door EXTREEM

U hebt me wel verstaan JAMPIE.Indien niet bravo voor uw reactie

U hebt mij ook verstaan. Indien niet, sorry voor uw gebrek aan gevoel voor humor.

[Pelgrim]

Opnieuw hebben de BUB sukkelaars weer het standaard argument gevonden om politieke tegenstanders te ontwijken.

Het begint echt routinematig te worden. Je doet maar, blijkbaar heeft het niet veel effect op de bevolking.

[Kim]

En over welk argument heeft u het als ik vragen mag?

[Pelgrim]

Simpel, men neme een geval van collaboratie en men schrijve dan ineens iets in de aard van 'vlaams nationalisme = nazisme'.

Maar het is wel een goei vraag, over welke 'argumenten' gaat het, want je kan het moeilijk een argument noemen

[Tyr de Dietser]

Eriksson heeft de Leider een eervolle rustplaats gegeven, dat is voor mij genoeg om gehuldigd te worden. Dat van Mussert is een ietwat sinistere vertoning, maar al bij al gaat het ook hier om het opbrengen van een beetje respect.

Eriksson Houzee!

[Pelgrim]

En mensen als Patriot zullen mensen als Tyrreke den Dietser hier waarschijnlijk weer aangrijpen als het gedroomde 'argument' waar ik het twee posts hierboven dus over had.

[R. Heydrich]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Bert Eriksson brengt fascistische helden postuum weer thuis
[size=1]De opgegraven resten van Cyriel Verschaeve.© rr

[/size]Na Cyriel Verschaeve en Staf De Clercq zou nu ook Anton Mussert een nieuwe begraafplaats te hebben gekregen dankzij de goede diensten van Bert Eriksson. Met Eriksson overleeft nog een oude kern van het Vlaams-nationalisme, die nog altijd droomt van een raszuiver en fascistisch Vlaanderen. Die nostalgie naar een verleden dat nooit heeft bestaan, drijft op bier, bombast en megalomanie.



HET is allemaal een groot geheim, maar toch kan Bert Eriksson er nooit over zwijgen. Al twee keer, zo is bekend, ging hij met het lijk van een nazi-collaborateur aan de haal, met de bedoeling er een in zijn ogen waardige begraafplaats aan te geven. Hij kon het bijgevolg niet laten om er de televisie bij te halen en de wereld te laten weten dat hij het nog een derde keer heeft gedaan. De eigenlijke operatie vond al enkele jaren geleden plaats, maar Eriksson liet er wat tijd overheen gaan. Want wat hij doet, is volgens de wet grafschennis, zodat hij de zaak eerst wou laten verjaren. De man heeft al eens een jaar effectieve gevangenisstraf opgelopen.

Nu hij aan een terminale longziekte lijdt, wilde Eriksson met het bekendmaken van die heldendaad kennelijk nog een laatste keer een triomf beleven. Toch in eigen kring. Op het scherm sprak hij maandag dan ook met de nodige bombastische zelfverzekerdheid. Het heeft hem ook nooit aan megalomanie ontbroken.

Net als alle zelfverklaarde idealisten negeert Eriksson alles wat niet in zijn kraam past. ,,Ik hou niet van de werkelijkheid'', zegt hij dan. Hij kiest voor een niet door feiten gehinderde schijnwereld, waarin voor twijfels geen plaats is, alleen voor zekerheden, al bestaan die uitsluitend uit ranzige ideologische clichés en onverteerde, holle frazen.

In die megalomanie noemt hij de achterzaal van zijn café meteen al een ,,commandobunker'', en een autotochtje van Antwerpen naar Brugge groeit in zijn fantasie uit tot de opmars van een legercolonne. Die schijnwereld is de enige context waarin deze cultureel miserabele, naar erkenning en waardering hunkerende persoonlijkheid zich nog kan ontpoppen tot de held die hij kennelijk altijd al wilde zijn.

Zo droomde Eriksson er in 1973 van dat hij als een zegevierende legeraanvoerder zijn intrede zou maken op de IJzerbedevaart. Daar zou hij zich - let wel, dit zijn 's mans eigen woorden - met vuistslagen een weg banen door de jubelende, hysterische massa. Het beeld lijkt op een weinig gesofisticeerde uitvergroting van de nazi-partijdagen in Nürnberg. Op het spreekgestoelte zou hij daarna ,,als een dr. Goebbels de massa voorbereiden op de komst van de Messias".

Met die Verlosser van Vlaanderen bedoelde hij de priester Cyriel Verschaeve, die zijn carrière in het Vlaams-nationalisme begon in de Frontbeweging, tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Zeer lang bleef hij als 'Ziener', ja 'Profeet' een ontzagwekkend icoon in de Vlaamse Beweging, zelfs nadat hij zich in de collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog tot een regelrechte nazi had ontpopt. Hij werd daar na de oorlog voor ter dood veroordeeld. Bij verstek, want bij het naderen van de Duitse nederlaag liet Verschaeve zijn volgelingen en bewonderaars in de steek om via het ineenstortende Duitsland naar Oostenrijk te vluchten, waar hij eind 1949 een vredige dood stierf.

Met enkele kompanen ging Eriksson in 1973 Verschaeves lijk weghalen, omdat het volgens hen in 'Heilige Vlaamse grond' hoorde te rusten. Het slotstuk van Operatie Brevier - zo heette het plan - zou er dan in bestaan iedereen te verrassen door op de eerstvolgende IJzerbedevaart met het lijk te komen aanzetten.

Erikssons martiale droom over hoe dat zijn beslag zou krijgen, was ook het enige onderdeel van de operatie dat min of meer nauwkeurig was uitgewerkt. De rest bleek al snel tegen te vallen. T

oen de stoere knapen van 'een speciaal daartoe getraind commando', voorzien van de nodige boterhammen, op weg togen naar Oostenrijk, werden ze al bij het overschrijden van de grens door heimwee overvallen. Bij een nachtelijke verkenning bleken ze te zijn vergeten dat het 's nachts weleens donker kan zijn, zodat ze er ook niet aan gedacht hadden dat ze misschien maar beter een zaklamp hadden kunnen meenemen.

De operatie draaide op een sisser uit omdat de pers en de politie lucht kregen van de zaak en de helden prompt in paniek raakten. Toen enkele journalisten hem erover wilden spreken, sidderde Eriksson: ,,Drie doorgewinterde pershaaien! Dat God me moge bijstaan!'' Hij raakte helemaal in de war en vond alleen nog soelaas in drank en pillen. Het lijk, dat een tijdje in een rommelhok was gedumpt, eindigde zonder het gedroomde eerbetoon onder een metersdikke laag beton in het West-Vlaamse Alveringem, het dorp waar Verschaeve lange tijd pastoor was.

Renommee

Vijf jaar later herhaalde Eriksson zijn stunt met Operatie Delta. Toen roofde hij het stoffelijke overschot van Staf De Clercq, de in 1942 gestorven stichter en leider van het fascistische Vlaams Nationaal Verbond (VNV). Die Vlaams-nationalistische partij had zich tijdens de Tweede Wereldoorlog volop in de collaboratie met de Duitse bezetter geëngageerd.

Staf De Clercq, gestorven in volle oorlogstijd, hield daar een praalgraf op de Kesterheide (in het Pajottenland) aan over. Na de bevrijding blies het verzet dat monument op, waarna de afgestorvene in het nabijgelegen Leerbeek werd begraven.

Daar gingen Eriksson en zijn medestanders het lijk opgraven, waarna ze toch de toestemming kregen om het begraven in Asse, naast het graf van De Clercqs vrouw. In het erecomité dat in 1979 een huldiging bij het nieuwe graf organiseerde, zaten naast onder anderen Karel Dillen - toen nog de voorzitter voor het leven van het Vlaams Blok- ook de toenmalige Volksunie-prominenten Jaak Gabriels en Vic Anciaux.

Eriksson kon nooit de verleiding weerstaan om openlijk prat te gaan op zijn macabere strapatsen. Over Operatie Brevier berichtte hij uitvoerig en openhartig, zij het ietwat naïef, in het tijdschrift Alarm , waarna hij dat relaas in 1992 nog eens in een boekje liet verschijnen. Zo krijgt een mens een reputatie - en om renommee was het hem ook te doen. Alles had alleen met symboliek te maken.

Die reputatie leidde ertoe dat Eriksson op een dag werd aangeklampt door een Nederlandse ex-Oostfrontstrijder, die hem het probleem Anton Mussert aankaartte. Mussert, de leider van de fascistische NSB, was na de oorlog wegens collaboratie ter dood veroordeeld, geëxecuteerd en in Den Haag begraven.

Een tiental jaar later ontvreemdde de Oostfronter de stoffelijke resten en begroef ze bij hem in de tuin. Maar enkele jaren geleden ging hij toch op zoek naar een veiliger haven ervoor. Voor al uw ontgravingen, slechts één adres: Bert Eriksson. Die wist wat hem te doen te stond. Hij haalde het gebeente weg en stopte het ,,ergens in Vlaanderen'' weer onder de grond. Zo beweerde hij althans begin deze week. Klopt niets van, zeggen de Nederlandse autoriteiten: ,,Het algemeen graf waarin Mussert in 1956 werd begraven, is tien jaar later geruimd. De overblijfselen van wie daar lag, zijn daarna zoals gebruikelijk uitgestrooid over het knokenveld.'' Benieuwd wat Eriksson daar weer tegenin brengt.

Feldwebel

Eriksson is altijd een marginale figuur geweest. Zijn wereld was altijd die van achterzalen van cafés, waar het geurt naar verschaald bier en sigarettenrook, waar veel te luid wordt gesproken en waar elke volle bierpul een nieuwe dosis moed en daadkracht aanreikt.

Van zijn overigens weinig doordachte fascistische dromerijen en zijn antisemitisme heeft Eriksson nooit een geheim gemaakt.

De oud-beroepsmilitair en latere cafébaas was tijdens de oorlog als prille tiener al lid van de Hitlerjeugd Vlaanderen. Het was letterlijk een jeugdzonde, maar het belette hem niet om te blijven militeren in extreem-rechtse rangen.

Zijn belangrijkste vehikel daarvoor was de Vlaamse Militantenorde (VMO), ooit opgericht als ordedienst van de jonge Volksunie, later ontbonden en vervolgens weer opgericht. Onder leiding van de altijd erg op militair vertoon gestelde Eriksson ontspoorde de VMO tot een extreem-rechtse knokploeg. In 1983 stelde de rechter de VMO dan ook als privé-militie buiten de wet. De veroordeling leverde Eriksson dat jaar effectieve gevangenisstraf op.

De vaak gênant-rechtse marginaliteit van de VMO en zijn leider belette niet dat zij geregeld konden rekenen op bescherming van de 'fatsoenlijke' fractie van de Vlaamse Beweging.

Toen Operatie Brevier kapseisde, hebben flamingantische vooraanstaanden als Rik De Ghein van het IJzerbedevaartcomité, de Volksunie-senator Leo Wouters, de West-Vlaamse provinciegouverneur Leo Van Ackere (CVP) en de abt van de Sint-Sixtusabdij ervoor gezorgd dat de brokken nog konden worden gelijmd.

Zo kon Eriksson buiten schot blijven. Op de IJzerbedevaart mochten hij en zijn VMO-kameraden voor hun exploot zelfs op een bijzondere huldiging rekenen. Het riep in hem weer de wildste visioenen op: ,,Als een Pruisische feldwebel schreeuwde ik mijn bevelen. () Over de brug verklaarde ik de stad Diksmuide als een open stad en liet ze inrukken. () Ik voelde me als een troepencommandant die zopas een veroverde stad binnentrok.''

Zich distantiëren van Eriksson kwam bij deze prominenten kennelijk niet op, integendeel. Dat bleek bij de volgende grafschennis, het geval-Staf De Clercq. De dubieuze historische betekenis van De Clercq en de betrokkenheid van Eriksson bij de zaak beletten niet dat onversneden democraten als Anciaux en Gabriels het gesol met De Clercqs lijk hebben gelegitimeerd door aanwezig te zijn op de De Clercq-hulde van 1979.

Het dubieuze gedrag van de VMO-hooligans en de discutabele ideeën die ze daarbij ten beste gaven, hebben de Vlaamse Beweging altijd veel kwaad berokkend. Ze hebben haar belet uit te groeien tot een brede volksbeweging.

Het is niet alleen uit onwetendheid of kwade wil dat zij - en zeker haar koninginnestuk, de IJzerbedevaart - lange tijd werd geassocieerd met extreem-rechts, waar altijd een bedenkelijke nostalgie naar de collaboratie omheen hing. De lankmoedigheid die veel flaminganten, ook in de christen-democratie, lang hebben opgebracht door de VMO te gedogen en zelfs te legitimeren, heeft extreem-rechts altijd aangemoedigd en gesterkt in zijn gelijk.

Die tijd is vandaag voorbij - het Vlaams Blok, het resultaat van die lankmoedigheid, is er te groot voor geworden. Nu is het de directe concurrent van de IJzerbedevaart, de door het Blok gepatroneerde IJzerwake, die Staf De Clercq nog officieel huldigt als een held en een Vlaams rolmodel. In dat verhaal behoort Bert Eriksson al bijna tot de geschiedenis. Voor Vlaams Belang is dat nog lang niet het geval.

Marc Reynebeau

Mag ik vragen wat daar beschamend aan is? Respect voor lieden als A. Mussert die gesterden hebben voor de nationaal-socialistische revolutie en een "betere" samenleving.

[Tyr de Dietser]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

En mensen als Patriot zullen mensen als Tyrreke den Dietser hier waarschijnlijk weer aangrijpen als het gedroomde 'argument' waar ik het twee posts hierboven dus over had.

Totaal onterecht natuurlijk. Ik ben niet als de doorsnee Vlaams-nationalist. Daar ben ik niet beschaamd over, maar ik wil anderzijds ook niet dat men de rest bestempeld omwille van mijn acties. Daavoor zal ik ze evenwel niet laten varen...

[Kim]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Simpel, men neme een geval van collaboratie en men schrijve dan ineens iets in de aard van 'vlaams nationalisme = nazisme'.

Maar het is wel een goei vraag, over welke 'argumenten' gaat het, want je kan het moeilijk een argument noemen

U begrijpt mijn punt niet (maar ja, dat zijn we gewend)

Mensen zoals Eriksson helpen Vlaams-nationalisten aan een nazi-reputatie. Ik heb geen enkel probleem met een vlaams-nationalist (we leven in een democratie en verschillende meningen moeten gehoord worden). Ik heb echter wel een probleem met mensen zoals Eriksson die de fouten van het verleden verheerlijken en nog altijd niet inzien dat ze fout zijn geweest.

Vlaams-nationalisten zoals Eriksson zijn fascisten. Dat wil echter niet zeggen dat elke vlaams-nationalist een nazi of een fascist is. Maar mensen zoals Eriksson zorgen ervoor dat Vlaams-nationalisme gelinkt wordt aan fascisme.

[Kim]

Oorspronkelijk geplaatst door R. Heydrich

Mag ik vragen wat daar beschamend aan is? Respect voor lieden als A. Mussert die gesterden hebben voor de nationaal-socialistische revolutie en een "betere" samenleving.

Dat bedoel ik nu net...

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Opnieuw hebben de BUB sukkelaars weer het standaard argument gevonden om politieke tegenstanders te ontwijken.

Het begint echt routinematig te worden. Je doet maar, blijkbaar heeft het niet veel effect op de bevolking.

Pelgrim, probeer eens één bericht te produceren zonder gescheld? Lukt dat? Probeer het eens.

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Bert Eriksson brengt fascistische helden postuum weer thuis
[size=1]De opgegraven resten van Cyriel Verschaeve.© rr
[/size]

Wat is het doel van dat artikel over een geesteszieke in het communautaire deel van dit forum ? Hoort dat niet ergens bij 'hedendaagse ziekten' of zo ?