Epos

[harriechristus]

hoofdstuk 2 : harrie naast God

1 - God heeft zichzelf geschapen.

Hoe fraai is de schepping, dat God middels eigen uiterlijk verschijnen (het heelal en de mensheid) van zichzelf bewust wordt als logische grondslag van het bestaan, dat wil zeggen: het innerlijke als grondslag van het uiterlijke en het uiterlijke als verschijning van het innerlijke.
Hijzelf is dan de eenheid van beiden, want wat zou God anders geschapen hebben dan zichzelf? God als eenheid van Geest en Lichaam, dat wil zeggen: als eenheid van inhoud en vorm. Nochtans wordt Hij in de mens pas van zichzelf bewust. Dus de beginnende Geest is nog niet de ware bewuste Geest, maar nog slechts de abstracte bewusteloze Logica.
Aldus liep kleine harrie in zijn kamertje rond alles te overpeinzen om zichzelf een duidelijk en helder beeld te vormen omtrent het raadsel der schepping. Was hijzelf niet God, die nu pas van zichzelf bewust werd? Een God die de wereld heeft geschapen en later pas bewust werd wat Hij had gedaan? Vreemd! Hoe kan God dan schuldig wezen als Hij het zelf niet wist?
Had Hij het geweten dan was Hij er niet aan begonnen. Had de Logica Hem niet gedwongen, dan had Hij het nooit gedaan. Nu betaalt Hij alsnog de prijs. Zijn lijden en zijn zwoegen, maar ook de vreugde om wat Hij tot stand had gebracht als beloning.
Kleine harrie moest even een traantje wegpinken van pure emotie tussen vreugde en verdriet.

[harriechristus]

2 - God is zo vreselijk eenzaam.

De volgende nacht kon harrie niet goed slapen. Hij was vol van medelijden met God, die in alle eeuwigheid volkomen alleen was geweest, zonder hemel en aarde en pas 4004 jaar voor de geboorte van Christus plotseling besloten had zijn almacht te laten blijken in zijn schepping. Blijkbaar omdat hij pas toen eindelijk behoefte had gekregen aan enig gezelschap. Maar waarom niet wat eerder of zelfs veel eerder?
Was het dan niet veel beter dat die eeuwige God vóór de schepping nog bewusteloos was geweest als volheid van het licht? Hoewel? Wat is licht als er niemand is om deze te zien? Nog een stapje terug en deze God als licht is de God als energie: de God van de oerknal. De God van de moderne New Age beweging.

[harriechristus]

3 - Kleine Harrie kijkt in zichzelf en ziet God.

Al denkende en dromende steeg kleine harrie boven zijn bed uit door het raam, steeds hoger en hoger boven de huizen van de stad naar de sterren, die hoog aan de hemel flonkerden, op zoek naar die lieve God, die daar ergens moest wonen. Liefde omringde hem in het eeuwige en oneindige Wezen, dat zich had uitgestrekt in eindeloos vele sterren en melkwegen.
Maar waar toch was de hemel, door geen enkele telescoop ooit aanschouwd? Toen een zachte stem hem toefluisterde: "Kijk in jezelf!" Kleine harrie ontwaarde een lichtgevende trap en iemand die tot hem nederdaalde. Deze leidde hem vervolgens naar boven en deed hem plaats nemen naast zich... naast zich op Zijn troon!
Harrie dorst door een mengeling van angst, ontzag en verrukking niet te kijken, maar hij wist het zeker: hij zat naast God!!

[harriechristus]

4 - Het wonder dat harrie boven zijn bed zweeft.

De dagen daarop zweefde kleine harrie boven zijn bed, helder schijnend als een ster. Het duurde 3 dagen. In die tijd was zijn moeder meerdere malen komen kijken. Ze was geheel en al verbijsterd over het wonder dat daar geschiedde en zij had zich steeds weer stilletjes teruggetrokken.
Ook de juffrouw van de kleuterschool was komen vragen naar kleine harrie en moeder had haar verteld wat daar gaande was. De juffrouw was stilletjes weer teruggegaan naar school, geheel en al in overpeinzing van wat ze gehoord had.
"Bestonden er nog wonderen in deze moderne tijd?"

[harriechristus]

Vervolg:

Terug tot de realiteit.

Na 3 dagen werd kleine harrie weer langzaam wakker uit zijn innerlijk visioen en uiterlijke gedaantewisseling. Hij was niet meer dezelfde en scheen te zweven en te stralen als ware hij zelf een God geworden. Als hij op straat liep keken de mensen hem verwonderd aan, maar dorsten verder niets te zeggen of te vragen.
Het duurde maanden voor hij weer tot de werkelijkheid was teruggekeerd.

[harriechristus]

5 - De seksualiteit en de schaamte.

Daarna nam zijn oude en vertrouwde onderzoekende Geest weer bezit van hem en sloeg hij opnieuw de Bijbel op: eerst heet het dat God de mens uit stof schept, uit de aarde genomen. (Genesis 2:7)
Maar na de zondeval is er sprake van de voortplanting door het samengaan van man en vrouw. En in dien zin wordt speciaal als eerste de schaamte genoemd. (Genesis 3:7) Later vallen dan de woorden: kroost... begeerte en zwangerschap.
Maar in ieder geval ontdekten zij dat zij naakt waren. En God verschijnt nu als donder! Want toen zij, bij het opkomen van de middagwind, de donder van Jahweh God in de tuin hoorden klinken, verborgen de mens en zijn vrouw zich voor Jahweh God tussen de bomen van de tuin.(Genesis 3:8) God is blijkbaar behoorlijk boos en is nog de oude natuur god, die het laat donderen.
Het kan niet anders of het eerste verhaal dat de mens uit stof was geschapen, was slechts een sprookje geweest voor de onschuldige kinderen. Maar dat na de zondeval de mens voor het eerst de ware toedracht te weten is gekomen.
Waar het hier blijkbaar om draait is het grote probleem van de seksuele voorlichting. God had daar grote moeite mee, vandaar dat hij de appel verbood en Adam en Eva liever onschuldig wilde houden, net zoals de ouders van nog niet zo lang geleden vóór onze moderne vrij schaamteloze tijd.
Maar tegelijkertijd het grote mysterie waarom de mens en ook God zich hiervoor schaamt. Hij laat er dan ook maar de Duivel voor opdraaien, die moet het gênante karweitje opknappen. En ook juist dat de mens hierin een gebod moet overtreden om zijn zelfstandigheid te bevestigen zelf als God te zijn.

[harriechristus]

vervolg

Voortplanting en onsterfelijkheid.

De mens, wezenlijk geroepen tot Gods eeuwige Geest en onsterfelijkheid, schaamt zich nu te ontdekken óók sterfelijk te zijn en zich te moeten voortplanten uit hevige dierlijke begeerte. De mens is gespleten in God en Dier en is de ongelukkig eenheid van beiden. Toch is de zondeval niet alleen maar een val, maar evenzeer een verhoging tot goddelijkheid. Het is een eerste ontwaken uit de onschuld tot een langdurige geestelijke strijd. Behalve het kwade leert hij immers ook het goede kennen.

[harriechristus]

6 - De Godin ontbreekt in de Bijbel.

God, die hemel en aarde schiep, heeft het allemaal voorbereid. Het is wezenlijk een strijd in Hemzelf. Zijn scheppen is evenzeer een vrouwelijk baren. Er is blijkbaar een ander die Hij nog niet kent, en moeilijk kan erkennen. Zij is zijn eigen schaduw, waar Hij geen raad mee weet en die alles op zijn kop zet, of beter: op haar voeten.
Vernederd tot een stukje uit zijn rib... staat zij nu in levende lijve voor Hem: de Godin! Het oorspronkelijke matriarchaat. De hele Bijbel is een misverstand, een puzzel uit vele stukjes van veel oudere boeken. God, die gemeend had alles te kunnen scheppen uit zijn Geest, was gestruikeld over vroegere voorstellingen en Hij had zich geschaamd naakt te staan tegenover de vrouw. Was Hij er maar nooit aan begonnen, want nu wachtte Hem een lange strijd.

Freud weet het allemaal te verklaren.

Maar Freud weet er wel raad mee, dacht kleine harrie, want wat is de Bijbel anders dan een seksueel voorlichtingsboek? "Waar komen de kleine kindertjes vandaan?" De schaamte verpakt in een zeer moeilijk verhaal. Het eerste geestelijke ontwaken van een kleuter van 3 jaar, maar door de volwassenen later gesublimeerd tot goddelijke proporties. Glashelder stond het nu voor zijn geestesoog waar het allemaal mee begonnen was en daarna gemaakt tot een steeds moeilijker verhaal. "Waar kom ik vandaan?" Daar ging het eigenlijk allemaal om.

[harriechristus]

7 - Verlangen naar Moeder.

Kleine harrie raakte nu helemaal van de kook. Uit volkomen vertwijfeling gooide hij nu zijn kleine armpjes in de lucht, eerst links en dan rechts en dan recht omhoog, terwijl hij daarbij zijn kleine kamertje in de rondte liep. Zijn hoofdje werd helemaal rood en hij wierp zijn boeken in het rond en struikelde herhaaldelijk over zijn speelgoed.
Hij was buiten zichzelf geraakt, volkomen in extase. Zijn ogen puilden uit en na enige minuten reeds was hij volkomen moe geraakt en zonk hij midden in zijn kamertje ineen tot berusting. Was hij uit het volkomen Niets geboren, of uit de Geest van God of eigenlijk uit zijn lieve moeder? Bij deze gedachte werd het warm om zijn hart en tranen stroomden over zijn wangen.

[harriechristus]

8 - Harrie als ruimtevaarder.

Toen kleine harrie na enige uren zijn ogen weer opende was zijn kamertje weer geheel leeg en de witte muren staarden hem weer aan. Hij pakte verf en kwast en schilderde de muren vol met religieuze voorstellingen over goden en godinnen in hemelse liefdes omarmingen. Geheel in geestverrukking aanschouwde hij zijn kunstwerk.
Er ontbrak echter nog iets aan en dat was een raam. Hij schilderde rap met rechte lijnen een raam met kozijn en een handvat om het raam te kunnen openen. Vervolgens greep hij deze en draaide het om en duwde het raam naar buiten. Tot zijn grote verbazing was de wereld verdwenen en schenen er slechts sterren rondom. Zijn kleine kamertje zweefde als een kubus in de ruimte. Beneden zich zag hij Moeder Aarde.
Hij was een ruimtevaarder geworden. Hij klom weer naar binnen om zijn ruimtevaartpak uit de kast te halen en zweefde een tijdje later aan zijn "navelstreng" naar buiten, als ware hij nu pas voor het eerst geboren. De flonkerende sterren boden een mooi uitzicht.
Zijn ruimteschip vloog met een snelheid van 40.000 km per uur rond onze aardbol. Gedurende een half uur was hij daarom aan de zonzijde van de aarde en het volgende half uur aan de nachtzijde. Aan de zonzijde was het bloedheet, zodat hij zich daar gevoelde als een gekookte garnaal. Terwijl het aan de nachtzijde bitterkoud was en zijn kleine piemeltje verschrompelde en bevroor tot een ijspegel als die van een eskimo. Het leven van een ruimtevaarder viel niet mee.

[harriechristus]

9 - Door de oneindigheid heen.

Hoe groot zou het heelal wel niet zijn? Kleine harrie knipte zijn navelstreng door en zweefde het heelal in, sneller, steeds sneller tot aan de snelheid van het licht.
Omdat de tijd volgens de formule van Einstein steeds langzamer ging lopen, ging zijn eigen snelheid schijnbaar nog sneller en sneller, zo snel dat de sterren in een mum van tijd aan hem voorbij schoten. Had Einstein daar wel aan gedacht?
Melkwegen tot clusters en superclusters schoten aan hem voorbij. En het hele heelal van 14 miljard lichtjaar was in een poep en een scheet doorkruist. En na een immense leegte kwam hij nog meer van zulke heelallen tegen.
Zou het heelal eindig of oneindig zijn? Zou het heelal zo maar ergens ophouden? Harrie had het meeste sympathie voor een oneindig heelal, maar je wist maar nooit. Opnieuw raakte harrie in verwarring over dit moeilijke probleem en angst bekroop hem dat hij, aan het einde van het heelal gekomen, zo maar in het Niets zou verdwijnen. Maar zou het heelal oneindig zijn dan vreesde hij steeds verder van huis te geraken en nooit meer de weg terug te kunnen vinden.
Of zou het zo zijn dat aan het einde van het heelal de hemel te vinden is of aan de andere kant de hel? En was hij wel de goede kant opgevlogen? Kleine harrie raakte in paniek en remde af om om te kunnen keren... maar hij ging reeds met de snelheid van het licht en zijn tijd was stil komen te staan...! De oneindigheid snelde nu aan hem voorbij in een klein moment van slechts 0 seconden! En door die oneindigheid heen keerde harrie weer aan de andere kant van het heelal terug... exact richting aarde!
Hij had precies op tijd afgeremd, niet om te kunnen keren, maar om door de oneindigheid heen bij zijn kubusvormige ruimteschip terecht te komen. Op aarde was er sindsdien een eeuwigheid verstreken, maar voor harrie slechts 3 dagen. Toch vond hij alles terug als van ouds. Dit raadsel kon hij niet zomaar meteen oplossen. Maar het kon niet anders zijn dat door de eeuwigheid heen dezelfde tijd weer terug kon keren, zoals door de oneindigheid dezelfde plaats.
Het moest wel Gods hogere lotsbeschikking zijn. Of was alles slechts een droom geweest? En was het ene in het andere over gegaan van het uiterlijke naar het innerlijke licht dat ook in de hemel schijnt?

[harriechristus]

vervolg

Weer thuis.

Harrie kroop zijn ruimteschip weer binnen. Inmiddels was er radiocontact met de aarde ontstaan. Zijn moeder riep dat hij weer naar beneden moest komen voor zijn boterham met pindakaas. Maar harrie was geheel en al in het dromenland door al het gebeurde en wilde daar verder over nadenken.

[harriechristus]

10 - Droom en realiteit zijn gelijk.

Aldus dacht harrie: wie kan bewijzen dat de wereld rondom ons werkelijk bestaat? Want de wereld kan net zo goed een droom zijn. Stel namelijk dat onze droomwereld de basis is van de realiteit, dus dat de realiteit ook een droom is.
Waar ik echter wel zeker van ben is dat Ik besta, dat wil zeggen: mijn bewustzijn is er voor mij, dus de wereld is er dan als mijn bewustzijn, maar ik weet niet zeker of die wereld buiten mijn bewustzijn een eigen zelfstandigheid heeft. Ik kan dat niet bewijzen, want dan moet ik mijn eigen bewustzijn weg doen. En dan is die wereld er juist niet meer voor mij.
Mijn bewijs dat de wereld bestaat is alleen maar de eenheid van de wereld en mijn bewustzijn, maar niet de zelfstandigheid van de wereld buiten mijn bewustzijn om.
Terwijl ik omgekeerd ook niet kan bewijzen dat mijn droomwereld geen zelfstandige wereld buiten mij zou kunnen zijn.
Dus evenzeer als de wereld een droom zou kunnen zijn, zou mijn droom realiteit kunnen zijn. Noch het ene noch het andere kan ik bewijzen, noch loochenen, dus het tegendeel bewijzen.
En daarmee kan ik evenmin bewijzen dat de mensen buiten mij in de wereld werkelijk bestaan, noch dat de mensen in mijn droom inderdaad slechts droomfiguren zijn, dat wil zeggen: alleen maar schijn zijn en geen werkelijke personen zouden kunnen zijn.

[harriechristus]

11 - De zekerheid van het eigen Ik.

Maar van mijn eigen Ik en mijn bewustzijn ben ik in ieder geval wel zeker. En dat Ik is het voortdurende middelpunt van mijn bewustzijn, dat wil zeggen: ik zie en denk alles vanuit mijn eigen Ik, want Ik ben het die ziet en hoort, denkt en voelt.
Ben ik dan zelf niet die eenzame God, die de schepper is van zijn eigen wereld? En de andere mensen daarom nooit enige echte substantiële werkelijkheid kan toekennen. Temeer daar ik ze altijd en alleen maar van de buitenkant kan bekijken en nooit echt van binnen uit, dat wil zeggen: de anderen nooit echt kan zijn. En ik kan slechts de illusie koesteren dat de anderen werkelijk bestaan.
Ik ben God en het voortdurende middelpunt van mijn droom. Wie ben ik? Mijn super-ego is geboren. Het hele heelal en de hele wereld en alle mensen zitten in mijzelf. Het is een projectie van mijn eigen geest. En evenzeer laat ik het hele heelal weer in mijzelf terugstromen als dat ik het naar buiten geprojecteerd heb.
Ik bedoel dat als ik in slaap val dan neem ik de wereld mee naar binnen en deze openbaart zich opnieuw in een heel andere gedaante als droom. Het is een wisselwerking tussen buitenkant en binnenkant, uiterlijk en innerlijk. En als ik wakker word dan stroomt alles weer naar buiten. Wie is er een grotere tovenaar dan ik zelf? Stond het niet reeds in het evangelie van Thomas?

[harriechristus]

Het AL

Ik, dat is het Al.
Het Al is hier nu ècht vanuit mijn hart gekomen.
En het Al is naar mij toegekomen.

12 - De wereld als Gods droom.

Wat was de schepping anders dan dat God op een goede (of kwade) dag had besloten dat zijn droom werkelijkheid zou zijn? Dus dat zijn innerlijke droom een uiterlijke droom zou worden. De scheiding tussen hemel en aarde was eigenlijk die tussen de innerlijke en de uiterlijke droom, waarbij hij zijn uiterlijke droom weer verdeelde in de aarde en de sterrenhemel. En de mensen per abuis die laatste voor de werkelijke hemel hielden in plaats van hun eigen innerlijk aan dromen, kunst en religie.
Het is die mysterieuze innerlijke wereld, die er is en er ook niet is. Het is de schijn, die tevens een hogere innerlijkheid openbaart. Het is niet de uiterlijke wereld van nuttigheid, maar de innerlijke wereld van zinvolheid, dat wil zeggen: van diepere betekenis.
Maar eigenlijk is alles een droom en het laatste oordeel zal alles weer teruggenomen worden tot een droom van God. De wereld zal ophouden als zelfstandigheid te bestaan. De mensen zullen verdwijnen tot droomfiguren. Alleen God zal overblijven, zoals het was vóór de schepping. Alleen Ik, dat wil zeggen: Gods Ik, hoewel harrie dan weer meende dat Gods Ik en zijn eigen Ik een en hetzelfde Ik waren! Ja, dat alle mensen eigenlijk een en hetzelfde IK bezaten en God zelf waren.
Ingewikkeld hoor!

[harriechristus]

13 - Vroegrijpe peutertjes op de kleuterschool.

Lieve kleine lezertjes en lezerinnetjes. Op dit punt gekomen vraag ik mij af of jullie het zeer warrige verhaal van kleine harrie nog wel kunnen volgen. Of dat jullie inmiddels een klein punthoofdje gekregen hebben van dat kleine eigenwijze peutertje.
Kleine harrie is nogal een warhoofdje, die in zijn kinderlijk enthousiasme alles door elkaar haalt en nog niet in staat is alles netjes op een rijtje te zetten en geduldig aan jullie uit te leggen.
Dat komt ook omdat harrie als vroegrijpe baby door zijn moeder al op 2-jarige leeftijd op een kleuterschool voor hoogbegaafde peutertjes was geplaatst; samen met bijvoorbeeld de kleine Einstein, Hegel en andere vroegrijpe warhoofdjes, zoals Freud en Jung en Marx en Nietzsche en Schopenhauer en vele andere dwaze psychologen en filosofen en andere geleerden. En ik meen zelfs ene Jezus, die overigens geen echte filosoof is, maar net doet alsof het allemaal van God komt, dat wil zeggen: hij roept gewoon maar wat er in hem op komt.
En daar op die school had harrie natuurlijk de meest rare ideeën vernomen en was volkomen door de war geraakt.

[harriechristus]

14 - Dialectiek als eenheid van tegendelen.

Nu hopen we maar dat ook de lezertjes en lezerinnetjes niet in de war zullen geraken, want in alles wat kleine harrie dacht en denkt zit wel degelijk een systeem, dat wil zeggen enige ordening, maar wel krachtens de dialectiek. Oei: wat een moeilijk woord, maar dialectiek betekent logica in de vorm van tegendeligheid of tegensprakigheid.
Dus zo dat alles in de werkelijkheid uit tegendelen is opgebouwd of zichzelf op allerlei mogelijke manieren tegenspreekt. En al die tegendelen vormen even zovele eenheden. Die logica is van Hegel. En die logica moet dan natuurlijk ook weer een tegendeel hebben en wel in de onlogica of de absurditeit. Die laatste kennen we dan vooral in de fantasie en de droom, maar waarin tevens bij dieper zoeken toch wel betekenis ontdekt kan worden, dus de redelijkheid van de onzin als licht in de duisternis.
Kortom: de wereld van kleine harrie was een mengeling van droom en realiteit, dus van logica en warhoofdigheid, zoals ook de Bijbel dezelfde kenmerken vertoont en in de wereld van Einstein en in de moderne wetenschap ook weer opduikt. Dat wil zeggen: men meent het allemaal wel zeker te weten, maar er klopt uiteindelijk weer geen reet van, want men draait zich altijd weer in nieuwe problemen. De onzin in de redelijkheid.

[harriechristus]

15 - Einstein als een goddelijke steen.

En als jullie ernstig bij je zelf te rade gaat dan zul je merken dat je ook in zo'n wereld leeft, dat wil zeggen: je meent het allemaal zeker te weten, maar tòch ook weer niet. Want steeds zul je merken dat iemand anders er weer heel anders over denkt, omdat iedereen in zijn eigen wereld leeft en dat brengt je telkens weer in verlegenheid.
Einstein heeft toen de knoop doorgehakt met zijn idee dat elke waarnemer gelijkberechtigd is, dat wil zeggen: elke waarnemer mag menen het stilstaande middelpunt van het gehele heelal te zijn. Maar kleine harrie was met dat idee nog verder gegaan door te menen God zelf te zijn.
En volgens hem betekende de naam Einstein dan ook: Ein-stein = een steen en een steen is het symbool van God als verschijning en absoluut Ik en standvastigheid in eigen middelpunt, dus van: er is er maar één, dat wil zeggen één God en dat ben Ik, zo vast en zeker als een steen, hardnekkig dus.
Alleen was het wel een versteend Ik en dat moest nog opgelost worden. En om God zelf te zijn, dat valt niet mee en als kleine peuter had hij dan toch nog wel de behoefte gevoeld aan een beschermende vaderhand en had toen weer gemeend dat God dan toch weer iemand anders moest zijn.
Ja, ja, zo lust ik ze ook wel!

[harriechristus]

16 - De Heilige Geest en het Hindoeisme.

Maar dat was dan bij nadere beschouwing en goedwillendheid een vroegrijp idee van kleine harrie omtrent de Heilige Geest als eenheid van Vader en Zoon. Wat ook al rudimentair in de Bijbel voorkomt* en door de katholieke kerk later verder uitgewerkt is.
Dat wil zeggen: ze hebben er een hoop bombarie van gemaakt dat God de Vader en God de Zoon precies gelijkwaardig moesten zijn en de ene niet een ietsie pietsie meer dan de ander.** Want dan zou Jezus weer geen echte gelijkwaardige God zijn, maar minder dan de Vader en dus het christendom minder dan het jodendom. Tenminste: dat laatste bedenk ik nu maar, maar zal wel juist zijn. Nou vooruit dan maar.
Maar er is heel wat strijd geweest en verkettering om zulk een onbenulligheid, maar anderzijds ook wel weer goed om daar over na te denken, want het is de grondslag der idee van de eenheid van God en Mens als de ware hogere God. Dus eigenlijk toch zeer belangrijk. Want door de idee van de drie-eenheid werd het monisme (dat er maar één God is) doorbroken, of zo dat het monisme in de idee der drie-eenheid een diepere betekenis heeft gekregen, namelijk niet als enkelheid, maar als eenheid.***
Maar als Jezus dan in alle eeuwigheid een gelijkwaardige God naast God is geweest in een eeuwige drie-eenheid, dan was God helemaal niet alleen geweest. Ja, dat was een zeer tegenstrijdige opvatting tussen jodendom en christendom. Hier klopte iets niet. En had de katholieke kerk ook niet Maria naar de hemel laten varen en besloten dat die ook al in alle eeuwigheid bij God was geweest? Zo kon het hele probleem achteraf toch nog opgelost worden. Niettegenstaande dat idee kon harrie de eenzaamheid van de God van het jodendom niet loslaten en bleef heen en weer gaan tussen het ene en het andere.
En verder komt de idee van de drie-eenheid ook wel voor in andere religies. Als eerste schiet mij dan hier de eenheid van Brahman en Atman te binnen in het Hindoeisme en dan ook de drie-eenheid van Brahma (God), Vishnu (de Zoon) en Shiva (de Duivel) als opeenvolgende ontwikkeling van scheppen, onderhouden en vernietigen... en terugkeer in de hemel zou ik er dan nog bij bedenken, dan is de cirkel rond. Overigens is Shiva ook de herschepper.
Dus als je dat maar goed in de gaten houdt dan is het hele verhaal van harrie niet zo warrig als het wel lijkt.

*Het begrip: drie-eenheid komt niet zo letterlijk voor in de bijbel, maar wel: "Ik en de Vader zijn één."(Johannes 10:30)
En verder: "Is er niet geschreven in Uw wet: Ik heb gezegd: Gij zijt Goden?"
(Dat is eigenlijk de Heilige Geest als Geest van de gemeenschap.) (Johannes 10:34, waarin terug verwezen wordt naar Psalm 82:6)
En ook: "..., opdat gij weten mocht dat de Vader in Mij is en Ik in de Vader." (Johannes 10:38)
"...en wie Mij aanschouwt, aanschouwt Hem, die Mij gezonden heeft." (Johannes 12:45)
Waarbij we het aanschouwen maar niet al te letterlijk moeten nemen als zien, want dat zou dan betekenen dat het lichaam van Jezus hetzelfde lichaam zou zijn als die van God de Vader.
Zoals nog duidelijker gezegd wordt bij Johannes 14:9: "Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien;..."
En in Mattheüs 28:19 zegt Jezus: ...en doopt hen in de naam des Vaders, des Zoons en des Heiligen Geestes...
Wie of wat dan die Geest is, wordt niet duidelijk uitgelegd, maar is blijkbaar een aparte essentie die van God uitgaat, zoals in Genesis 1:2: ...en de Geest Gods zweefde over de wateren.
Het enige wat dan ontbreekt is dat die heilige geest een derde is, dus dat valt eigenlijk nogal mee.
En dan ook nog Mattheus 28:19 Gaat henen en maakt alle volkeren tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes....
Dus staat het er eigenlijk toch wel in. Alleen het begrip drie-eenheid niet, maar een kniesoor die daar op let als de heilige geest toch apart wordt genoemd en de Geest van God alleen nog niet de heilige geest behoeft te zijn, deze is er pas door de Zoon erbij te betrekken. Anderzijds als Jezus niks van zichzelf is het tegendeel dat er dus maar één God is en Jezus alleen maar een dienaar, ook als zoon slechts een slaaf met (volgens @JohanAbrahams2) het Woord van de Vader. Het Zoon zijn heeft dan nog nauwelijks enige betekenis en niet meer dan een profeet. Dus wat de islamieten geloven.

**Johannes 14:28 ...want de Vader is meer dan ik.

***Dit idee van de drie-eenheid komt verder voor in de apostolische geloofsbelijdenis (170) en werd later nog eens extra ontwikkeld en uitgevochten in het concilies van Nicea in 325 (strijd tegen Arius als zou de Zoon minder zijn dan de Vader) en die van Constantinopel in 381 (toevoeging van de Heilige Geest) en in die van Toledo in 589, waarbij nog extra werd toegevoegd dat de Heilige Geest niet alleen uitging van de Vader, maar ook van de Zoon.

[harriechristus]

17 - De oneindige Ziel omvat de wereld.

Het is alleen maar zo dat kleine harrie in zijn ruimtereis steeds sneller is gegaan, zo snel als het licht en vervolgens in de oneindigheid en eeuwigheid verdwaald is geraakt. Dat wil zeggen dat normaal de oneindige droomwereld ondergeschikt is aan de eindigende realiteit.
Maar in diepere zin is de eindigende realiteit eigenlijk ondergeschikt aan de oneindige droom. Dus zo dat de eindigheid van het uiterlijke zien (want je kunt de oneindigheid niet zien of voorstellen) eigenlijk ondergeschikt is aan de innerlijke oneindigheid van het gevoelen en denken. Want we kennen wel het gevoelen en het denken van de oneindigheid, en dat is de oneindigheid van onze ziel en van onze geest.
Dat wil zeggen dat het heelal natuurlijk ook wel oneindig is, maar dat we het als zodanig niet waar kunnen nemen, maar wel innerlijk voelen en ook denken. Het is dus één en dezelfde realiteit die we op 2 manieren kunnen waarnemen, namelijk innerlijk en uiterlijk, als eindig en als oneindig. Ook te verdelen als hemel en aarde.
Raar, maar waar. Zoals je ook een theepot bijvoorbeeld op twee manieren kunt waarnemen, namelijk je kunt het zien en ook betasten. Beide waarnemingen zijn erg verschillend en toch betreffen ze dezelfde theepot.
Maar de oneindigheid van onze ziel omvat ook de eindigheid van het uiterlijk zien van de wereld. We kijken dus vanuit onze innerlijke oneindige ziel in de wereld, dus vanuit de oneindigheid in de eindigheid, vanuit ons gevoel omvatten we onze zintuiglijke waarneming.