steeds duurdere aardolie=chaotische toekomst europa en amerika?

[vercetti]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Van kernfusie weet ik bitter weinig.
Maar is het niet zo dat "echte" kernfusie net het midden houdt tussen fusie/splitsing van atomen en het maken van een zwart gat?
Stel u nu eens voor dat door fusie een zwart gat zo groot als een erwt gemaakt wordt?
Immers het maken van kernfusie is net alsof je een gigantische microwave/magnetisme waar de materie de antimaterie begint op te slokken maar dan oneindig groter waar de grens mogelijks wel eens kan overschreden worden. Stel u eens voor een centrifuge zo magnetisch die alle materie rondom begint op te slokken?
Graag uw visie?
U weet natuurlijk dat een zwart gat alle omliggende materie opslokt? Dus uiteindelijk ook de wereld!

En dan wil ik het nog niet hebben over de honderduizend jaar die nodig is om de afval af te breken.

Ik probeer uw uitleg te snappen maar het lukt niet (ik let nóóit op tijdens fysica -wat wilt u, maandagmorgen 1e lesuur-) maar ik neem aan dat uw vraag is; Wat gebeurt er als het uit de hand loopt, en er een zwart gat ontstaat.

http://www.fusie-energie.nl/artikelen/watisfusie.pdf Hier staat kernfusie in het lang en het breed uitgelegd. Ik heb het eens doorgelezen.

Waarom het niet zou kunnen gebeuren:
De zon maakt al miljarden energie dmv. kernfusie. Als er iets zou misgelopen zijn en er zo'n zwart gat zou ontstaan zijn, zouden we hier niet zijn denk ik.

[Phrea|K]

Het nieuwe Optimisme

Door Bart van Oosterhout Publicatiedatum: 21-01-2004

Waarom onheilsprofeten vaker tegengesproken moeten worden

Saddam Hoessein is gepakt, een volk is bevrijd van een gruwelijke dictator. Juichen de massa's overal ter wereld? Nee hoor, men verwacht dat het geweld zal toenemen. Voorspelbaar die reacties, want pessimisme is al jaren politiek correct. Maar een nieuwe generatie geeft weerwoord.

'Mensen zijn eigenlijk helemaal niet gebouwd op het omgaan met voorspoed. Dus als er geen ellende is, verzinnen we die gewoon'

'Diep van binnen is iedereen een optimist. Je moet wel,

anders kom je toch je nest niet uit?'

Herinnert u zich nog de millenniumbug? Computers zouden vastlopen, de beurzen zouden instorten, de elektriciteit uitvallen, en misdadigers zouden zich van de aldus ontstane duisternis bedienen om het land in anarchie te storten. De beschaving zou knarsend tot stilstand komen. In NRC Handelsblad tekende Jannetje Koelewijn op oudejaarsavond 2000 op hoe een angstig ouder echtpaar in afwachting van het laatste oordeel zijn bad alvast had laten vollopen om nog tenminste voor enkele dagen drinkwater te hebben.

Herinnert u zich nog de Club van Rome, met zijn voorspelling, gedaan in 1972, dat de olie binnen 25 jaar op zou zijn waardoor de mensheid zou vervallen tot een toestand die nog het meest deed denken aan de vroege Middeleeuwen?

Niets is er van uitgekomen. Niets is er ook uitgekomen van meer recente voorspellingen van onheilsprofeten. De oorlog in Irak mondde niet uit in een Derde Wereldoorlog. Zure regen bestaat niet meer. De armoede in de wereld neemt af. Auto's worden exponentieel schoner. Het gat in de ozonlaag is op zijn retour. Van het 'levensgevaarlijke' dioxine in ons voedsel is niemand zelfs maar ziek geworden. Genvoedsel blijkt volstrekt ongevaarlijk, hoe hard we ook proberen het tegendeel te bewijzen. Uit iedere economische crisis zijn we sterker te voorschijn gekomen. Het is maar een kleine greep uit de rijke verzameling.

Vermeende rampen

Natuurlijk laat de echte onheilsprofeet zich door dit soort feiten niet van de wijs brengen. Inventief als hij is, voorziet hij onvermoeibaar nieuwe vermeende rampen. Saddam Hoessein opgepakt? Ha, in Bagdad is de eerste bom alweer ontploft. Zie je wel, het glas is altijd half leeg. Het nieuwe millennium is voor de doemdenker uitstekend begonnen: 11 september, boekhoudschandalen, oorlogen. Move over hippie, met je halfzachte eeuw van Aquarius, denkt de pessimist, dit wordt mijn eeuw.

Wie meent dat er ondanks alles misschien toch wel enige vooruitgang valt te bespeuren, kan op luide hoon rekenen van de onheilsprofeten. Zo iemand is of gek of dom, en waarschijnlijk beide. Je ziet zo'n optimist al voor je, in de studio tegenover Jan Mulder in Barend en Van Dorp. 'Méén je dat nou!?', zal Mulder, voorovergebogen over de tafel met een woeste blik uitkramen, als een optimist bijvoorbeeld voorzichtig suggereert dat het toch mooi is dat dictators voor het eerst in de geschiedenis verantwoording moeten afleggen voor een rechtbank. 'Mán, doe niet zo naïef. Je bent niet goed bij je hóófd!' Jan Mulder is zo'n doemdenker van het agressieve soort, bij wie pessimisme is omgeslagen in een venijnig soort cynisme. Zo één die zichtbaar teleurgesteld is over ieder positief feit dat zich aandient. Dat is slechts een tijdelijke tegenslag in de onherroepelijke neergang. Niemand die hem tot de orde durft te roepen. Je wilt tenslotte niet dom lijken.

Op de vraag hoe het toch mogelijk is dat een dergelijk negativisme de dominante denktrant in Nederland is geworden, heeft filosoof Luuk van Middelaar wel een antwoord. Van Middelaar is de auteur van Politicide, een studie naar de moord op de politiek door links intellectueel Frankrijk. Daarmee bedoelt hij: hoe het bijna totalitaire morele gelijk van denkers als Sartre effectief iedere vorm van politieke discussie heeft weten te smoren. Van Middelaar ziet in onheilsprofeten vooral hedendaagse varianten op de calvinistische dominee. 'Je ziet bij milieufanatici en antiglobalisten hetzelfde stramien van redeneren. Het is een soort drietrapsraket. Eerst zeg je dat het heel erg slecht met de wereld gaat. Vervolgens geef je de toehoorders de schuld: dat het slecht gaat, ligt aan jullie. Dat gaat erin als koek, want het voorwerk is al gedaan, wij zijn allemaal door het protestantisme geïnjecteerd met het besef dat we zondaars zijn. Maar dan volgt fase drie: wanhoop niet, verlossing is nabij. U kunt er iets aan doen. Afhankelijk van wie er preekt, is dat dan afval scheiden, in god geloven of geld aan goede doelen schenken. Of links zijn. Want links is goed. Het tapt het utopisch verlangen af dat zo sterk in ons zit. Eerst was het de kerk die dat deed, vervolgens kwamen de grote ideologieën. Het is geen toeval dat de milieubeweging vanaf het begin van de jaren zeventig sterk in opkomst is, precies de periode waarin je dankzij Solzjenitsyn niet langer met goed fatsoen communist kon zijn, alsof die utopische energie een uitweg zocht.'

Ook volgens Filosoof René Gude, voormalig hoofdredacteur van Filosofie Magazine en tegenwoordig directeur van de Internationale School voor Wijsbegeerte (IsvW), 'was het vanaf de jaren zestig heel hip om alles van zijn zwartste kant te bekijken. De verklaring moet je zoeken in een teleurstelling over de het falen van de grote utopieën, en misschien ook in een zekere schaamte, omdat we dat falen niet hadden zien aankomen. Alles was beter dan naïef te zijn. Niet alleen links had daar het patent op. Iedere intellectueel was negatief. Vooral de commentatoren in de media, die dat vanuit hun positie ook makkelijk konden. Net zoals opvattingen over kunst zich verspreiden van die groep naar bredere laag heeft het pessimisme zich van daaruit verspreid. Het is een generatieding. Ik denk dat het vanaf nu snel zal uitsterven.'

Onhoudbaar cliché

Een representant van de nieuwe generatie waar Gude op doelt, is de Zweedse politicoloog/filosoof Johan Norberg. Geboren in hetzelfde jaar als Luuk van Middelaar, 1973, is hij net jong genoeg om ontsnapt te zijn aan het tijdperk van politieke polarisatie. In zijn studententijd stond hij net zo kritisch tegenover rechts als tegenover de antiglobalisten - een club die zijn wortels nog wel heeft in de verpolitiekte jaren zeventig. Zijn kennismaking met de Zweedse geschiedenis maakte hem ervan bewust dat het dogma van de anti's, dat zegt dat de rijken steeds rijker worden en de armen steeds armer, een onhoudbaar cliché was. Eerder dit jaar zei hij daarover in Intermediair: 'Kijk naar de wereld van 150 jaar geleden: de Zweden waren toen net zo arm als de Ethiopiërs nu. Kijk twintig jaar terug en je ziet het al: de meeste landen ter wereld zijn nu een stuk beter af dan toen. En dat komt niet omdat we computers en mobiele telefoons hebben gestolen van de mensen in Ethiopië.'

Het is volgens Norberg pertinent onjuist dat de armen in de wereld armer worden. Er is geen enkele statistiek ter wereld waaruit dat blijkt. De armen in de wereld worden juist rijker. Doemzeggers werpen tegen dat het niet de rijkdom is die telt, maar de kloof tussen arm en rijk. En die neemt alsmaar toe. 'Onjuist', zegt Norberg. 'Tussen 1960 en 1993 steeg de levensstandaard in de geïndustrialiseerde landen met een procent of tien. In de minst ontwikkelde landen verdubbelde hij. De kloof wordt kleiner. Het is niet een of andere rechtse lobbyclub die dat zegt, maar de UNDP, het ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties.'

Leve de Globalisering, het boek van Johan Norberg, brengt bij de lezer een soort shock teweeg: je beseft hoe diep wij dit soort feiten hebben weggestopt, omdat ze niet in ons fundamenteel pessimistisch wereldbeeld passen.

Een geestverwant van Norberg is de Deense statisticus Björn Lomborg. Als voormalig actief lid van Greenpeace geloofde hij heilig in het dogma dat de mens de aarde vernietigt. Tot hij een lezing bijwoonde van de Amerikaanse econoom Julian Simon. Simon is een merkwaardige figuur die een groot deel van zijn leven aan zware depressies leed, maar desondanks, of juist daarom, gedreven bleef werken aan zijn index van menselijke vooruitgang. Simon geloofde heilig dat de groei van de wereldbevolking geen probleem is, zoals doemdenkers ons voorhouden, maar juist zorgde voor een groeiend reserve van inventiviteit en dus meer welvaart. Pas na zijn dood in 1998 werd Simons standaardwerk The State of Humanity afgemaakt door zijn college Stephen Moore. In 2000 verscheen een populaire editie getiteld It's getting Better all the Time: 100 greatest trends of the Last 100 Years. Of het nu gaat om levensduur, tandbederf of de bestrijding van ziektes en het afnemend aantal oorlogen, Julian ziet vrijwel geen terrein waarop in de afgelopen honderd jaar geen progressie is geboekt.

Als statisticus - hij doceert dit vak aan de universiteit van Aarhus - voelde Lomborg zich uitgedaagd. Hij vlooide iedere vindbare bron na om te bewijzen dat de mens de natuur vernietigt - maar tot zijn eigen verbazing vond hij juist het tegenovergestelde. In zijn boek The Skeptical Environmentalist, een indrukwekkende verzameling statistieken over uitputting van natuurlijke hulpbronnen, overbevolking, lucht- en waterverontreiniging en biodiversiteit, uit onverdachte bronnen als de WHO en de Wereld Voedselorganisatie, kan hij niet anders dan concluderen dat de aarde er beter voorstaat dan honderd jaar geleden. Velen hebben geprobeerd het boek onderuit te halen, maar de meest aangehaalde critici zijn juist drie wetenschappers die het moesten ontgelden in Lomborgs boek. Thomas Lovejoy, Paul Ehrlich en John Holdren zijn alledrie doemdenkers die harde voorspellingen hebben gedaan over het opraken van de natuurlijke hulpbronnen en het uitsterven van diersoorten. Ze gingen zelfs een weddenschap aan met Julian Simon om tienduizend dollar - bepaalde schaarse grondstoffen zouden volgens hen nog schaarser en duurder worden. Een weddenschap die ze glansrijk verloren.

De conclusies van Norberg en Lomborg, die erop neerkomen dat het steeds beter gaat met de wereld, mogen misschien tegen onze intuïtie indruisen, de Russisch/Amerikaanse Nobelprijswinnaar economie Simon Kuznets toonde al in de jaren zestig aan dat ze allerminst tegen de logica zondigen. Van Kuznets is de hypothese dat de mate van inkomensongelijkheid in een land een omgekeerde U-curve volgt ten opzichte van de het gemiddelde inkomen. Anders gezegd: als een land industrialiseert, stijgen eerst de milieuvervuiling en de inkomensongelijkheid, maar in de volgende fasen van ontwikkeling nemen beide af. Logisch; er vormt zich een middenklasse en nieuwe technologieën maken de vroegere vervuilende praktijken overbodig. Wat de Scandinavische wetenschappers ontdekten, is niets anders dan de mondiale variant van Kuznets U-curve.

Gematigd optimistisch
In wezen zijn zowel Luuk van Middelaar als Norberg als Lomborg a-politieke figuren. Maar om het simpele feit dat ze zich gematigd optimistisch uitlaten over de koers van de wereld, worden ze neoliberaal genoemd, een term die overigens volstrekt betekenisloos is. Neoliberaal is een scheldwoord en behoeft dus geen verdere uitleg. Da's wel zo makkelijk.

De reden waarom de feiten uit de boeken van deze jonge wetenschappers zo moeilijk doordringen tot de wereld, zeggen zowel Norberg als Van Middelaar, is een diepgeworteld schuldgevoel. Rijk worden gaat gepaard met schuldgevoelens. Vooral als we er zelf niets voor gedaan hebben. Iedereen die ooit een psycholoog heeft bezocht, weet hoe verwoestend schuldgevoelens zijn voor de geestelijke gezondheid. Mannen krijgen er erectiestoornissen van, vrouwen een burnout. Mensen die de Lotto winnen gaan daar vaak vreselijk onder gebukt. Met koloniale mogendheden gebeurde iets soortgelijks. Gemotiveerd door schuldgevoel over hun verleden, hielden ze decennialang corrupte regimes de hand boven het hoofd, en zetten ze de geldkraan naar de voormalige koloniën open. Dat bleven ze doen, ook lang nadat de beroemde ontwikkelingseconoom Peter Bauer vaststelde dat deze geldstroom de ontwikkeling van de ontvangende landen juist tegenwerkte: de landen die de meeste hulp ontvingen, zijn het armst gebleven. (Terwijl de landen die zich openstelden voor investeringen van multinationals groeiden.) Dat dit soort ontwikkelingshulp eerder bedoeld was om het eigen geweten schoon te vegen dan daadwerkelijk te helpen, is een boodschap die felle weerstand oplevert, zoals Tweede-Kamerlid Ayaan Hirsi Ali onlangs ontdekte. 'Het idee dat de oplossing voor de derde wereld misschien niet in ons pessimistische schuld-en-boete-verhaal gevonden moet worden, maar in zoiets wreeds als de markt, en dus grotendeels buiten onze macht ligt, is gewoon onverdraaglijk', denkt Luuk van Middelaar.

René Gude

Een van de meest voor de hand liggende verklaringen voor de dominantie van negatief denken, zegt René Gude, 'is dat we in een stinkend rijke tijd leven en dat mensen eigenlijk helemaal niet gebouwd zijn op het omgaan met voorspoed. Wij zijn veel beter in het hoofd bieden aan tegenslagen. Als je met een bedreiging geconfronteerd wordt, weet je in ieder geval waar je voor staat en kun je reageren. Ellende is veel overzichtelijker. Dus als er geen ellende is, verzinnen we die gewoon.'

Gude, die onlangs een seminar bijwoonde over optimisme/pessimisme en dus goed in de materie ziet, herinnert eraan dat het woord optimisme oorspronkelijk verwijst naar optimum. 'De term is afkomstig van de Duitse filosoof Leibniz. Die meende dat we leven in de optimale, ofwel beste van alle mogelijke werelden, waarin zowel goed als kwaad een plaats hebben. Zijn volgelingen kregen de naam optimisten. Vandaar komt ook de uitdrukking dat optimisten geloven dat we in de beste van alle mogelijke werelden leven en pessimisten vrezen dat dit waar is. De pessimisten vonden juist dat alles klote is en dat dit maar een schijnwereld was in afwachting van een echte mooie, goede wereld. Da's een zeer romantisch beeld en dat zie je nog terug bij de pessimisten van vandaag.'

Op gejammer dat het alleen maar slechter wordt, heeft de 21e-eeuwer bepaald niet het patent. Al in het Gilgamesh Epos, een verzameling verzen op kleitabletten uit de derde millennium voor Christus en daarmee het oudste literaire werk ter wereld, ontvlucht koning Gilgamesh het jachtige leven in zijn stad Uruk, om in de wildernis tot bezinning te komen. Tweehonderd jaar geleden waren het in Engeland de Luddites die hun woede koelden op stoommachines, 'die donkere duivelse machines' in de woorden van de romantische dichter William Blake. Ze vinden hun moderne varianten in mensen als José Bové, de Franse boer die het boegbeeld werd van de antiglobaliseringsbeweging door een vestiging van McDonald's te lijf te gaan, omdat fastfood onze levenswijze vernietigt (het idee dat fastfood dat zou kunnen, is fascinerend). In de conservatieve politici met hun eeuwige geweeklaag over het verval van normen en waarden. En in linkse politici als Jan Marijnissen met zijn pathetische pamflet tegen 'de uitverkoop van de beschaving'.

Maar veel van dat soort negativisme is retoriek. 'Pessimisme is vooral een stijlmiddel', zegt René Gude. 'Ellende is nu eenmaal veel interessanter en grappiger dan geluk. Heb je ooit een goede optimistische grap gehoord? Het werkt in het openbaar, maar niet privé. Diep van binnen is iedereen een optimist. Je moet wel, anders kom je toch je nest niet uit?' Paul Schnabel, directeur van het Sociaal Cultureel Planbureau, dat in een jaarlijks rapport 'de sociale staat van Nederland' in kaart brengt, is dat met hem eens. Volgens hem zijn de meeste Nederlanders de laatste jaren weliswaar veel negatiever geworden over de wereld, maar zijn ze met hun eigen leven eigenlijk best tevreden.

Des te vreemder is de populariteit van pessimisme als je nagaat dat een optimistische kijk bijna een sine qua non is om te slagen in het leven. Leiders zijn bijna onveranderlijk optimistisch en hebben een rotsvast geloof in een betere toekomst. Dat geldt evenzeer voor de top van het bedrijfsleven (Bill Gates is een fervent aanhanger van de eerder genoemde Julian Simon), als van de politiek (met Nelson Mandela als lichtend voorbeeld). Dat cursussen positief denken zo populair zijn bij iedereen die op de corporate ladder omhoog wil, geeft te denken: blijkbaar is ons wereldbeeld van nature zo negatief dat we het eerst moeten afleren voor we optimaal kunnen functioneren.

Natuurlijk is het zo dat goeroes als Anthony Robbins en Emiel Ratelband het positief denken tot een niveau hebben gebracht dat het gevaarlijke nonsens wordt, en dat een gematigde negatieve kijk ons kan behoeden voor veel domme misstappen. Maar het is ook waar dat patiënten met een pessimistische kijk op hun eigen kansen aanzienlijk eerder doodgaan dan de anderen. Waarmee ze hun eigen gelijk (of zo je wilt hun ongelijk) voor de laatste maal bewezen hebben.

Dit artikel verscheen eerder in het weekblad Intermediair: 39e jaargang nummer 52/01, 24 december 2003.

Reageren? [email protected]

Bron: Libertarian.nl

Altijd leuk om toch eens een ander geluid te horen dan dat eeuwige pessimisme van anti-liberalen.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door vercetti

Ik probeer uw uitleg te snappen maar het lukt niet (ik let nóóit op tijdens fysica -wat wilt u, maandagmorgen 1e lesuur-) maar ik neem aan dat uw vraag is; Wat gebeurt er als het uit de hand loopt, en er een zwart gat ontstaat.

http://www.fusie-energie.nl/artikelen/watisfusie.pdf Hier staat kernfusie in het lang en het breed uitgelegd. Ik heb het eens doorgelezen.

Waarom het niet zou kunnen gebeuren:
De zon maakt al miljarden energie dmv. kernfusie. Als er iets zou misgelopen zijn en er zo'n zwart gat zou ontstaan zijn, zouden we hier niet zijn denk ik.

Daar zeg je het dus, we zouden hier niet meer lopen.
Ze geven er toch een uitleg aan dus denken ze er ook al eens over na.

[@lpha]

Oorspronkelijk geplaatst door vercetti

Ik probeer uw uitleg te snappen maar het lukt niet (ik let nóóit op tijdens fysica -wat wilt u, maandagmorgen 1e lesuur-) maar ik neem aan dat uw vraag is; Wat gebeurt er als het uit de hand loopt, en er een zwart gat ontstaat.

http://www.fusie-energie.nl/artikelen/watisfusie.pdf Hier staat kernfusie in het lang en het breed uitgelegd. Ik heb het eens doorgelezen.

Waarom het niet zou kunnen gebeuren:
De zon maakt al miljarden energie dmv. kernfusie. Als er iets zou misgelopen zijn en er zo'n zwart gat zou ontstaan zijn, zouden we hier niet zijn denk ik.

Veel weet ik er ook niet van maar een zwart gat kan pas onstaan bij enorme concentratie van masa. Een ster met een zware massa trekt massa naar zich toe tot ze na verloop van tijd zo zwaar zordt dat ze als het ware inklapt onder druk van de eigen massa. Haar massa is zo groot geworden dat zelfs electromagnetische stralingen zich niet meer aan haar zwaartekracht kunnen onttrekken. Hierdoor lijkt het voor de buitenwereld een zwart gat.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Inderdaad een vlieger verspild al gauw enkele duizenden liters per vlucht, ongeveer 10'000 op een lange vlucht zelfs en dan nog geen retourtje.
Een voyager die eens een toertje rond de maan doet heeft ongeveer 300 treinwagons pure kerosine opgebruikt en bijna alles aan de start.
Nu u moet weten dat er bijna wekelijks (of toch een poging) een sateliet in de ruimte gebracht wordt wereldwijd, dus tel maar uit voor zover dit mogelijk is allemaal.

Today's world fleet is about 70% more efficient per passenger kilometre than in the 1960s. Between 1990 and 2000, fuel efficiency improved by 17%. In 1998, the world's airlines consumed about 160 billion litres of fuel. This is equivalent to 4.8 litres for every passenger transported over 100 kilometres (or 49 passenger miles per US gallon).

The latest aircraft flying today often match the fuel consumption of modern passenger cars and in some cases – depending on speed and distance – even of high-speed trains. As technological and operational advances continue, a fuel consumption as low as 3 litres per 100 passenger-kilometres (or about 80 passenger miles per US gallon) is no longer uncommon.

bron: IATA

Vliegen is kwa olie verbruik dus verre van inefficient als men het vergelijkt met autos of zelfs treinen....het mooie aan de luchtvaartindustrie is dat er constant verbetering is in de efficientie omdat het gewoon economisch een noodzaak is. Onder de autos heeft men nog altijd de zware bakken, die veel verstoken en vrij vervuilend zijn. Dat heeft men totaal niet met vliegtuigen, want het is gewoon te duur om ze in de lucht te houden.

Lichter is beter, als die trend ook eens begon in te sijpelen bij de autoindustrie waren we al ergens. Ik erger me dood aan autos van 2 ton en meer die 1 passagier vervoeren.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door @lpha

Veel weet ik er ook niet van maar een zwart gat kan pas onstaan bij enorme concentratie van masa. Een ster met een zware massa trekt massa naar zich toe tot ze na verloop van tijd zo zwaar zordt dat ze als het ware inklapt onder druk van de eigen massa. Haar massa is zo groot geworden dat zelfs electromagnetische stralingen zich niet meer aan haar zwaartekracht kunnen onttrekken. Hierdoor lijkt het voor de buitenwereld een zwart gat.

Min of meer ontstaat een zwart gat als bv de atoomreaktie zijn energie bron verliest. Bv, de zon moest die zijn bronnen kwijt zijn ontstaat er een supernova waardoor hij implodeert (naar binnen toe dus). Zon is bv ook een kernfusie maar dan oneindig groter uiteraard. Vroeg of laat gaat dat dus gebeuren.
In principe kan men dus een zwart gat kunstmatig opwekken indien er voldoende kracht kan gevonden worden om die implosie kunstmatig na te bootsen. Eenmaal één gemaakt, kan men het niet meer stoppen. Het is ook de ruimtebrandstof van de toekomst min of meer. Antimaterie uit materie halen (beetje star trek dus) en zo die gebruiken als oneindige bron van voortstuwing. De theorie is dat alles materie is, ook licht die in de ruimte aanwezig is en die zouden ze dan weer willen gebruiken. Hoe? is nog ver van duidelijk uiteraard. In elk geval alle materie zijn atomen en die worden voor kernfusie in aanmerking genomen.
We hebben dus nog een zeer lange weg te ondergaan alvorens we het plaatje compleet krijgen en is kernfusie zeker het meest gevaarlijke ooit en tegelijk het meest nuttige samen.
Kijk naar tjernobil, die reaktoren zijn bedolven onder beton maar nog steeds bezig. In het gunstigste geval doven ze ooit ergens uit. In het ongunstige geval slaan ze op hol. Op hol naar waar?

Ook zwart licht bv zoals we die kennen als we snachts naar boven kijken zijn materie deeltjes. O.a. zijn ze al bewezen en opgevangen door een test met een soort van bak of doos diep onder de grond te houden en op één of andere manier kunnen ze zo de atomen deeltjes (materie dus) registreren.
Hoe alles juist verloopt weet ik niet. Maar de kenfusie die op hol zou slaan zou een enorm veld van magnetisme veroorzaken te vergelijken met een gigantische dynamo. Die begint dus in theorie zijn eigen fusie op te wekken los van de toevoeging zoals we nu doen.
Enfin het is zo een beetje een bedenking dus die ik aan het maken ben.

Zoals ik me eveneens afvraag waarom ze de tjernobil centrale niet met een a-bom kunnen stil leggen? Voor de straling moeten ze het niet meer laten! Of zouden ze bang zijn voor de reaktie hiervan?

[PHaZe]

Oorspronkelijk geplaatst door Horus

Het ziet er idd niet rooskleurig uit (tenzij je heelder dagen wiet rookt, dan kan je niet beter zitten, lekker ver weg van de realiteit).

Of misschien juist niet, alsof iedereen in "de realiteit" zo geconfronteerd wordt met het energieprobleem Ik ken genoeg mensen in "de realiteit" die doorgaan met de mentaliteit van "ze zagen al decennia over de oliecrisis, die komt toch niet.."

Ook al stijgen de prijzen alsmaar, niemand lijkt het te vatten. De voorspellingen waren voor een piek in de olieproductie rond het jaar 2000. Die is fijn wat uitgesteld door de politieke oliecrisis in de jaren '70, maar ik durf wedden dat we tegen 2010 zeker de gevolgen zullen merken.

Als je bedenkt dat bijna alle olievelden die vandaag in productie zijn, ontdenkt zijn voor 1970, doet je dat toch wel nadenken over de zaken. We gaan er ook niet zo makkelijk van afkomen als een andere energiebron zoeken, de toepassing van petrochemische stoffen is enorm uitgebreid en gaat zo veel verder dan energievoorziening!

[PHaZe]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Van kernfusie weet ik bitter weinig.
Maar is het niet zo dat "echte" kernfusie net het midden houdt tussen fusie/splitsing van atomen en het maken van een zwart gat?
Stel u nu eens voor dat door fusie een zwart gat zo groot als een erwt gemaakt wordt?
Immers het maken van kernfusie is net alsof je een gigantische microwave/magnetisme waar de materie de antimaterie begint op te slokken maar dan oneindig groter waar de grens mogelijks wel eens kan overschreden worden. Stel u eens voor een centrifuge zo magnetisch die alle materie rondom begint op te slokken?
Graag uw visie?
U weet natuurlijk dat een zwart gat alle omliggende materie opslokt? Dus uiteindelijk ook de wereld!

En dan wil ik het nog niet hebben over de honderduizend jaar die nodig is om de afval af te breken.

Kernfusie is heel anders dan kernsplitsing, je hebt dus niet meer het probleem van die "bergen levensgevaarlijk kernafval". Ga maar eens kijken op www.iter.org

Van zwarte gaten ken ik niet zo veel, maar ik kan je wel vertellen dat een zwart gat eerst een bepaalde energie moet opbouwen voor het kan beginnen planeten opslokken, anders stort het zwart gat gewoon in op zichzelf. Dus daar zou ik me ook maar niet te druk om maken

[Don Quichote]

Volgens Hertz zullen zwarte gaten bruikbare energie leveren.
De electomagnetische velden zorgen voor brandstof.
Als we zwarte gaten kunnen beletten van in mekaar te klappen.
Als je 'Zen en de dansende Woe-Li meesters' leest, is het erg aannemelijk dat het energieprobleem in de nabije toekomst opgelost wordt.

[PHaZe]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Maar de kenfusie die op hol zou slaan zou een enorm veld van magnetisme veroorzaken te vergelijken met een gigantische dynamo. Die begint dus in theorie zijn eigen fusie op te wekken los van de toevoeging zoals we nu doen.
Enfin het is zo een beetje een bedenking dus die ik aan het maken ben.

Sinds de ramp met Chernobyl worden vrijwel alle nieuwe Westerse kernreactors ontworpen met passieve veiligheid in plaats van actieve veiligheid (met een mechanisch aangedreven controle en koelsysteem zoals Chernobyl dat had). Dit houd in dat de reactie automatisch stilvalt als er iets misgaat, omdat ze door (de opbouw van het systeem) dan niet meer kan onderhouden worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Zoals ik me eveneens afvraag waarom ze de tjernobil centrale niet met een a-bom kunnen stil leggen? Voor de straling moeten ze het niet meer laten! Of zouden ze bang zijn voor de reaktie hiervan?

Ik begrijp je punt niet goed. Allereerst is de reactor (bij mijn weten) stilgevallen na de explosie van dat boeltje, wat men sindsdien probeert af te zonderen is het kernafval dat overblijft in het gebouw en de onmiddelijke omgeving. Dit kan namelijk op allerlei manieren verspreiden als het niet in een soort kunstmatige container zit. In die container, zegmaar bunker, het kan afval afbreken waardoor de straling verdwijnt na verloop van tijd, tot die tijd moet het afgesloten worden om te voorkomen dat er zich straling verspreid.

Maar stel nu dat de reactor nog draaide, watvoor nut zou het dan hebben om er een atoombom op te gooien? Of is dit een vreemde vorm van sarcasme?

[/\|cazar]

Volgens Hertz zullen zwarte gaten bruikbare energie leveren.
De electomagnetische velden zorgen voor brandstof.
Als we zwarte gaten kunnen beletten van in mekaar te klappen.
Als je 'Zen en de dansende Woe-Li meesters' leest, is het erg aannemelijk dat het energieprobleem in de nabije toekomst opgelost wordt.

[Don Quichote]

Is het geen kwestie van ongecontroleerde energie?
China-syndroom?

Gooi er een atoombom op...

Dat ze daar nog niet aan gedacht hebben is onbegrijpelijk.

Het leven zou zo eenvoudig zijn , mits wat toepassen van het gezonde boerenverstand.

[/\|cazar]

Gooi er een atoombom op... Dat ze daar nog niet aan gedacht hebben is onbegrijpelijk... Het leven zou zo eenvoudig zijn , mits wat toepassen van het gezonde boerenverstand

U bent in vorm, vandaag !

[Don Quichote]

Het lichaam wil nog, maar de geest is aan het wegkwijnen.

Mens catrafocus in corpurus sanna.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Don Quichote

Volgens Hertz zullen zwarte gaten bruikbare energie leveren.
De electomagnetische velden zorgen voor brandstof.
Als we zwarte gaten kunnen beletten van in mekaar te klappen.
Als je 'Zen en de dansende Woe-Li meesters' leest, is het erg aannemelijk dat het energieprobleem in de nabije toekomst opgelost wordt.

Voila, daar heb je het min of meer.
Zwarte gaten hebben ze nog niet kunnen opwekken, ze kunnen er ook bitter weinig over vertellen in principe want er is geen praktijk.
De electromagnetische velden zorgen voor brandstof, eenmaal er een "zwart" gat zou zijn is alles in zijn omgeving zijn brandstof en hij is enorm gulzig. Een zwart gat zo groot als een erwt zou de wereld opslorpen dus hij klapt niet in elkander.
En idd hij is natuurlijk de ultieme energie bron, de pepertum mobile maar dan moet je hem kunnen beheersen!

[@lpha]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Voila, daar heb je het min of meer.
Zwarte gaten hebben ze nog niet kunnen opwekken, ze kunnen er ook bitter weinig over vertellen in principe want er is geen praktijk.
De electromagnetische velden zorgen voor brandstof, eenmaal er een "zwart" gat zou zijn is alles in zijn omgeving zijn brandstof en hij is enorm gulzig. Een zwart gat zo groot als een erwt zou de wereld opslorpen dus hij klapt niet in elkander.
En idd hij is natuurlijk de ultieme energie bron, de pepertum mobile maar dan moet je hem kunnen beheersen!

Een zwart gat is onmogelijk op te wekken, laat staan te controleren.
Ik zou het eens moeten opzoeken maar als ik zeg dat het de massa van een gemiddeld sterrenstensel vergt zal ik er niet ver naast zitten denk ik.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Don Quichote

Is het geen kwestie van ongecontroleerde energie?
China-syndroom?

Gooi er een atoombom op...

Dat ze daar nog niet aan gedacht hebben is onbegrijpelijk.

Het leven zou zo eenvoudig zijn , mits wat toepassen van het gezonde boerenverstand.

Wel ja ze hadden eerst uw idee geprobeerd door de stekker uit te trekken maar stellen vast dat het niet zo lukt vandaag.
Dan hebben ze maar het tweede idee gedaan en er ettelijke miljoenen kilo's beton over gegoten. Zo zie je er ook niet veel meer van!

Ondertussen gaat hij nog steeds een versnelling hoger aan de gang en waar zal het stoppen?
Maar, hem platnuken daar durven ze dus niet aan en dus is de vraag waarom? Straling? Gans het gebied is tot honderden km in de omtrek bestraald dat het niet mooi meer is!

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door @lpha

Een zwart gat is onmogelijk op te wekken, laat staan te controleren.
Ik zou het eens moeten opzoeken maar als ik zeg dat het de massa van een gemiddeld sterrenstensel vergt zal ik er niet ver naast zitten denk ik.

Het is natuurlijk pure massa, maar je moet ze eerst zien te krijgen! Tot heden is dat bv door een imploderende ster, een zon (ook ster) of dergelijke dingen.
U moet weten dat een zwart gat reist door het heelal en er zijn er meer dan men denkt. Ganse melkwegstelsels verdwijnen in zwarte gaten trouwens. Indien hij groot genoeg wordt door voldoende omliggend voedsel te hebben.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door PHaZe

Sinds de ramp met Chernobyl worden vrijwel alle nieuwe Westerse kernreactors ontworpen met passieve veiligheid in plaats van actieve veiligheid (met een mechanisch aangedreven controle en koelsysteem zoals Chernobyl dat had). Dit houd in dat de reactie automatisch stilvalt als er iets misgaat, omdat ze door (de opbouw van het systeem) dan niet meer kan onderhouden worden.


Ik begrijp je punt niet goed. Allereerst is de reactor (bij mijn weten) stilgevallen na de explosie van dat boeltje, wat men sindsdien probeert af te zonderen is het kernafval dat overblijft in het gebouw en de onmiddelijke omgeving. Dit kan namelijk op allerlei manieren verspreiden als het niet in een soort kunstmatige container zit. In die container, zegmaar bunker, het kan afval afbreken waardoor de straling verdwijnt na verloop van tijd, tot die tijd moet het afgesloten worden om te voorkomen dat er zich straling verspreid.

Maar stel nu dat de reactor nog draaide, watvoor nut zou het dan hebben om er een atoombom op te gooien? Of is dit een vreemde vorm van sarcasme?

Met welk nut laten ze hem draaien en verder lekken?
Hij is beginnen lekken door op hol te slaan. En hij draait nog steeds maar de bronnen verschillen al eens van mening natuurlijk.
Gans het gebied is besmet met radioactieve straling dus als je hem door middel van een explosie zou kunnen stilleggen is dit wel een noodzaak denk ik. Als ze het niet doen is er een reden aanwezig. Vraag is welk? Overconsumptie?

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door PHaZe

Kernfusie is heel anders dan kernsplitsing, je hebt dus niet meer het probleem van die "bergen levensgevaarlijk kernafval". Ga maar eens kijken op www.iter.org

Van zwarte gaten ken ik niet zo veel, maar ik kan je wel vertellen dat een zwart gat eerst een bepaalde energie moet opbouwen voor het kan beginnen planeten opslokken, anders stort het zwart gat gewoon in op zichzelf. Dus daar zou ik me ook maar niet te druk om maken

Kernenergie kan uit twee soorten nucleaire reacties ontstaan: kernsplitsing en kernfusie. Brandstoffen voor kernsplitsing zijn uranium en plutonium.
Als het uranium of plutonium in een kerncentrale wordt gebombardeerd met neutronen, splijt het atoom in tweeën en komen meer neutronen vrij.
Deze "rondvliegende" neutronen kunnen weer andere atomen raken en een kettingreactie veroorzaken. De gezamenlijke massa van twee nieuwe atomen is minder dan die van het atoom van voor de splitsing. Het verschil is omgezet in warmte, die gebruikt wordt voor de opwekking van energie.
Na het opwekken van kernenergie uit kernsplitsing blijft men zitten met zeer gevaarlijk radioactief afval. Bij kernenergie uit kernfusie is dit niet het geval, omdat als brandstof niet uranium of plutonium, maar waterstof gebruikt wordt.
Het product van de kernfusiereactie is niet zwaar radioactief afval, maar het onschadelijke helium. Er moeten echter nog veel technische problemen worden opgelost, voordat kernfusie ingezet kan worden in de elektriciteitsproductie.

Bovendien staat afval los van het opwekken van energie die niet meer "kan" gecontroleerd worden, dan begint de meltdown bv ongeacht de aard van opwekking.

Met andere woorden is kernfusie zoals jij het bedoeld bv energie uit een emmertje water halen, waterstof energie dus.
Tja, dat is nog niet voor vandaag en niet te verwarren met waterstofbrandstof zoals ze voor wagens in de nabije toekomst zien te gebruiken want dat is geen kernfusie maar laag explosie.
Alles is explosief, stof ook!