Welk boek ben je aan het lezen? - Pagina 2

skaldis · 26 oktober 2005, 20:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Dien Houellebecq ofzoiets in Knack sprak me wel aan, ik weet niet of je dat interview las.

Neen, zegt me niets, zal de knack van vandaag zijn die jij bedoeld waarschijnlijk.Houellebecq of zoiets werd in dat boek 05 wel vermeld in het artikel 'Hoe schrijf ik een bestseller ?'

StevenNr1 · 26 oktober 2005, 20:59

Euh nee, een kleine maand geleden een lang interview

skaldis · 27 oktober 2005, 06:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Euh nee, een kleine maand geleden een lang interview

Ok diens uivre lees ik na de dertigers.

Teerke · 27 oktober 2005, 19:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Ik haat boeken lezen.

Zei Moppersmurf.

Teerke · 27 oktober 2005, 19:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

Uren bewondering voor groote kunstwerken * Toonkunst * Wagner. - door Cyriel Verschaeve

Niemand schrijft zo schoon als Cyriel Verschaeve.

Ene zwarte, ene kalot, een dichter van het 7de knoopsgat. Dat hij over Wagner schreef is niet verwonderlijk, den Dolf was ook gek van Wagner, of neen, hij was gewoon gek.
Verschaeve heeft net zoals vele pastoors tijdens de oorlog Vlaamse jongeren gehersenspoeld zodat ze tegen de Russen zouden gaan vechten aan het oostfront. Hij heeft dan ook vele doden en gewonden op zijn geweten.

http://users.pandora.be/louis.jacobs/Verschaeve.htm

satiper · 27 oktober 2005, 19:38

Bij de strips vind ik de Thorgal reeks wel goed.
Romans: momenteel te weinig tijd, maar de serie van de aardkinderen door Auel vond ik wel goed, hetzelfde voor de Amber serie van Zelazny (nog langer geleden), Heliconia reeks van Aldiss ook wel goed, en dan nog eentje van Forrest "wacht op mij aan de voet van de Berg " is me bijgebleven.

Nick_ · 18 januari 2007, 22:44

Gelezen in de wachtzaal bij de dokter:

Nick_ · 18 januari 2007, 22:47

En nu op het nachtkastje:

Athabasca van Alistair MacLean

Duupje · 18 januari 2007, 22:56

American psycho

Nick_ · 18 januari 2007, 22:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Duupje

American psycho

Schitterend!

Duupje · 18 januari 2007, 23:08

Vind ik ook, anders zou'k hem niet herlezen !

Pieke · 18 januari 2007, 23:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Duupje

Vind ik ook, anders zou'k hem niet herlezen !

Bespaar u de verfilming!

Duupje · 18 januari 2007, 23:15

Boeken zijn over het algemeen beter dan de verfilmingen. Allee, naar mijn bescheiden mening dan toch.

Pieke · 18 januari 2007, 23:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Tja... na het heengaan van Morris is het zowel met Asterix als Lucky Luke alleen maar bergaf gegaan.

on-topic : momenteel bezig in 'zwart huis' van Stephen King & Peter Straub

De talisman vond ik eigenlijk beter. Geruchten doen de ronde dat ze een aan een afsluiter aan het werken zijn.

garfield · 18 januari 2007, 23:19

Ben er aan 2 tegelijk bezig. ene thuis ene voor op den trein enzo

Den deze thuis

Den deze op den trein etc

skaldis · 18 januari 2007, 23:44

The valley of the horses in the earth-childeren reeks. Een maandje of zo geleden The clan of the cavebear gelezen. Wel de moeite. Meteen verkocht. Het tweede boek komt wel een beetje trager opgang vind ik. Zeer interessant om eens een kijkje te nemen in de gedachtenwereld van de prehistorische mens, hoewel ik eerlijkheidshalve moet vermelden dat ik me die gedachtenwereld wel een beetje veel anders voorstel. Haha. Heel veel anders.

Pieke · 18 januari 2007, 23:48

Ender's shadow, van Orson Scott Card

Hetzelfde verhaal als Ender's game, maar vanuit een ander personage.

Mag-ni-fi-cent

neutraalzwitserland · 19 januari 2007, 02:34

Ik wil even snel pleiten voor alles van Bret Easton Ellis en Don Delillo.

Paracelsus · 19 januari 2007, 03:00

Ik heb net "Opstanding" door Tolstoj uit. Ik ben over het algemeen verslingerd aan Russische literatuur. Gogolj en Dostojewski zijn ook ten zeerste aan te raden.

Ik wist niet dat Verschaeve over Wagner geschreven heeft. Klinkt best interessant voor een verstokte Wagneriaan als ikzelf...

En aan dat genie (Teerke) die het nog maar eens nodig vond Wagner te associeren met Hitler: ja het was zijn favoriete componist. En Shostakovitsj was Stalin's favoriet. Geen betere argumenten neen? Wat heeft een componist die een eeuw voor de nazis leefde nu met die ideologie te maken?

U bent ook niet het scherpste licht lijkt me...

Anna List · 19 januari 2007, 08:57

Ultramarijn : gewoon een heel mooi boek. Ben ongeveer halverweg nu, maar kan het zeker al aanraden.

Henk van Woerden - Ultramarijn
door Sarah Sloot
2 maart 2006

"In een speciaal daarvoor gereserveerd hok tussen twee hersenkwabjes bewaar ik mijn volgende vijf romans", vertelde Henk van Woerden na de publicatie van zijn nieuwste roman, Ultramarijn. Het liep anders, want hij kwam te overlijden nog voor hij een van die ideeën ten uitvoer had kunnen brengen. Dat maakt Ultramarijn tot het sluitstuk van het oeuvre van Van Woerden.

Ultramarijn neemt ons mee naar het gebied rondom de Middellandse Zee, waar Joakim en zijn halfzus Aysel leven. Wanneer Aysel en Joakim uit elkaar gehaald worden, vertrekt Aysel naar Duitsland om er een eethuisje te beginnen. Ze leert er een man kennen en krijgt een dochter, Özlem. Joakim blijft achter in zijn thuisland, maar mist zijn zus. Hij legt zich toe op het leren bespelen van de luit. Het gemis blijft. Vijfenveertig jaar beslaat het boek, jaren uit het leven van Joakim, Aysel en Özlem, waaruit drie periodes verteld worden.

Blauw

Ultramarijn werd, en wordt, gewonnen uit de halfedelsteen lapis lazuli. In Italië stond de kleur bekend als Azurro Oltramarino, 'het azuur van over zee'. Kleur kent geen barrières.

Lapis Lazuli
Beter dan Van Woerden zelf vertelt in zijn nawoord, kan de roman niet worden weergegeven. In het ene titelwoord, ultramarijn, ligt het hele verhaal besloten. Van Woerden heeft het relaas opgetekend dat hij zag in het diepe blauw, terwijl hij tegelijkertijd opmerkt dat "de volledige geschiedenis van blauw nog beschreven moet worden". Evenals de kleurstof maakt een deel van zijn personages de tocht tussen Azië en Europa, maar zij zijn mensen, zodat ze, in tegenstelling tot kleuren, wel barrières ondervinden. Van Woerden heeft zelf in verschillende landen gewoond, waaronder Afrika en Griekenland. In die landen heeft de schrijver de magie van verschillende culturen ervaren, die hij nu in zijn roman verwerkt en de lezer meegeeft. In de reizen die in Ultramarijn worden gemaakt, blijkt zijn voorliefde voor niet-Europese culturen; Aysel lijkt misplaatst in het ruwe Duitsland, kwijnt er verder en verder weg. Wanneer haar dochter de reis in omgekeerde richting aflegt, bloeit Özlem juist op.

Nuances
Ultramarijn is in staat melancholie en weemoed op te roepen door het genuanceerde woordgebruik. Dat wordt alleen al duidelijk in de tinten blauw die de revue passeren, maar ook in de vele verwijzingen naar Joakims muziek, zoals wanneer zijn leermeester hem onderwijst over het luitspel:

Voor alles is er stilte. Tegenover stilte staat algemene herrie. Maar herrie houdt geen toonhoogte. Klank wel, een klank heeft een nauwkeurige positie. Eén bepaalde toon is de andere niet. Tonen verschillen van elkaar, zoals de geuren van bloemen van elkaar verschillen.

Wanneer Joachim de luit bespeelt, wordt steeds opnieuw verwezen naar de makam, een manier van spelen die bekend staat om zijn melodische rijkdom en de ritmische schakeringen. De makam in de luitmuziek is zoals Ultramarijn is: rijk en genuanceerd.

Verlangen
Boven alles, echter, is Ultramarijn een verhaal van verlangen. Verlangen naar een thuis, verlangen naar liefde, verlangen naar lust, verlangen naar de toekomst, verlangen naar het verleden, dat terugkomt in de betekenis van de naam van Özlem, Aysels dochter. Bij dat traag voortkabbelende verlangen past eveneens het blauw dat een lijn door het verhaal vormt, want blauw is de kleur van hoop en rust. De rustige stijl weet Van Woerden het grootste deel van het verhaal vast te houden, vreemd genoeg met korte, heldere zinnen, in plaats van met lange beschrijvingen die vaak worden gebruikt om rust te brengen.

Het is spijtig dat de ideeënwereld van zijn schrijver met deze roman ten einde is gekomen.

26 oktober 2005, 20:59	#22
StevenNr1 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 mei 2004 Berichten: 11.386	Euh nee, een kleine maand geleden een lang interview Laatst gewijzigd door StevenNr1 : 26 oktober 2005 om 21:05.

27 oktober 2005, 19:38	#26
satiper Minister-President Geregistreerd: 13 mei 2005 Berichten: 5.004	Bij de strips vind ik de Thorgal reeks wel goed. Romans: momenteel te weinig tijd, maar de serie van de aardkinderen door Auel vond ik wel goed, hetzelfde voor de Amber serie van Zelazny (nog langer geleden), Heliconia reeks van Aldiss ook wel goed, en dan nog eentje van Forrest "wacht op mij aan de voet van de Berg " is me bijgebleven. Laatst gewijzigd door satiper : 27 oktober 2005 om 19:38.

18 januari 2007, 22:44	#27
Nick_ Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 4 december 2004 Locatie: Kuurne Berichten: 16.657	Gelezen in de wachtzaal bij de dokter: Bijgevoegde miniaturen

18 januari 2007, 23:19	#35
garfield Europees Commissaris Geregistreerd: 5 januari 2005 Locatie: Utopia of/en Hellhole Berichten: 6.224	Ben er aan 2 tegelijk bezig. ene thuis ene voor op den trein enzo Den deze thuis Den deze op den trein etc __________________ Let's make sure that history never forgets... the name... Enterprise

19 januari 2007, 03:00	#39
Paracelsus Minister Geregistreerd: 3 augustus 2005 Locatie: bij de meisjes van Mokroje Berichten: 3.104	Ik heb net "Opstanding" door Tolstoj uit. Ik ben over het algemeen verslingerd aan Russische literatuur. Gogolj en Dostojewski zijn ook ten zeerste aan te raden. Ik wist niet dat Verschaeve over Wagner geschreven heeft. Klinkt best interessant voor een verstokte Wagneriaan als ikzelf... En aan dat genie (Teerke) die het nog maar eens nodig vond Wagner te associeren met Hitler: ja het was zijn favoriete componist. En Shostakovitsj was Stalin's favoriet. Geen betere argumenten neen? Wat heeft een componist die een eeuw voor de nazis leefde nu met die ideologie te maken? U bent ook niet het scherpste licht lijkt me... Laatst gewijzigd door Paracelsus : 19 januari 2007 om 03:06. Reden: spylfyten

18 januari 2007, 22:47	#28
Nick_ Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 4 december 2004 Locatie: Kuurne Berichten: 16.657	En nu op het nachtkastje: Athabasca van Alistair MacLean

18 januari 2007, 23:44	#36
skaldis Banneling Geregistreerd: 22 maart 2004 Berichten: 3.520	The valley of the horses in the earth-childeren reeks. Een maandje of zo geleden The clan of the cavebear gelezen. Wel de moeite. Meteen verkocht. Het tweede boek komt wel een beetje trager opgang vind ik. Zeer interessant om eens een kijkje te nemen in de gedachtenwereld van de prehistorische mens, hoewel ik eerlijkheidshalve moet vermelden dat ik me die gedachtenwereld wel een beetje veel anders voorstel. Haha. Heel veel anders.

18 januari 2007, 23:48	#37
Pieke Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 17 februari 2005 Berichten: 8.177	Ender's shadow, van Orson Scott Card Hetzelfde verhaal als Ender's game, maar vanuit een ander personage. Mag-ni-fi-cent

19 januari 2007, 02:34	#38
neutraalzwitserland Schepen Geregistreerd: 12 augustus 2005 Locatie: Antwerpen Berichten: 413	Ik wil even snel pleiten voor alles van Bret Easton Ellis en Don Delillo.

19 januari 2007, 08:57	#40
Anna List Banneling Geregistreerd: 28 september 2004 Berichten: 106.558	Ultramarijn : gewoon een heel mooi boek. Ben ongeveer halverweg nu, maar kan het zeker al aanraden. Henk van Woerden - Ultramarijn door Sarah Sloot 2 maart 2006 "In een speciaal daarvoor gereserveerd hok tussen twee hersenkwabjes bewaar ik mijn volgende vijf romans", vertelde Henk van Woerden na de publicatie van zijn nieuwste roman, Ultramarijn. Het liep anders, want hij kwam te overlijden nog voor hij een van die ideeën ten uitvoer had kunnen brengen. Dat maakt Ultramarijn tot het sluitstuk van het oeuvre van Van Woerden. Ultramarijn neemt ons mee naar het gebied rondom de Middellandse Zee, waar Joakim en zijn halfzus Aysel leven. Wanneer Aysel en Joakim uit elkaar gehaald worden, vertrekt Aysel naar Duitsland om er een eethuisje te beginnen. Ze leert er een man kennen en krijgt een dochter, Özlem. Joakim blijft achter in zijn thuisland, maar mist zijn zus. Hij legt zich toe op het leren bespelen van de luit. Het gemis blijft. Vijfenveertig jaar beslaat het boek, jaren uit het leven van Joakim, Aysel en Özlem, waaruit drie periodes verteld worden. Blauw Ultramarijn werd, en wordt, gewonnen uit de halfedelsteen lapis lazuli. In Italië stond de kleur bekend als Azurro Oltramarino, 'het azuur van over zee'. Kleur kent geen barrières. Lapis Lazuli Beter dan Van Woerden zelf vertelt in zijn nawoord, kan de roman niet worden weergegeven. In het ene titelwoord, ultramarijn, ligt het hele verhaal besloten. Van Woerden heeft het relaas opgetekend dat hij zag in het diepe blauw, terwijl hij tegelijkertijd opmerkt dat "de volledige geschiedenis van blauw nog beschreven moet worden". Evenals de kleurstof maakt een deel van zijn personages de tocht tussen Azië en Europa, maar zij zijn mensen, zodat ze, in tegenstelling tot kleuren, wel barrières ondervinden. Van Woerden heeft zelf in verschillende landen gewoond, waaronder Afrika en Griekenland. In die landen heeft de schrijver de magie van verschillende culturen ervaren, die hij nu in zijn roman verwerkt en de lezer meegeeft. In de reizen die in Ultramarijn worden gemaakt, blijkt zijn voorliefde voor niet-Europese culturen; Aysel lijkt misplaatst in het ruwe Duitsland, kwijnt er verder en verder weg. Wanneer haar dochter de reis in omgekeerde richting aflegt, bloeit Özlem juist op. Nuances Ultramarijn is in staat melancholie en weemoed op te roepen door het genuanceerde woordgebruik. Dat wordt alleen al duidelijk in de tinten blauw die de revue passeren, maar ook in de vele verwijzingen naar Joakims muziek, zoals wanneer zijn leermeester hem onderwijst over het luitspel: Voor alles is er stilte. Tegenover stilte staat algemene herrie. Maar herrie houdt geen toonhoogte. Klank wel, een klank heeft een nauwkeurige positie. Eén bepaalde toon is de andere niet. Tonen verschillen van elkaar, zoals de geuren van bloemen van elkaar verschillen. Wanneer Joachim de luit bespeelt, wordt steeds opnieuw verwezen naar de makam, een manier van spelen die bekend staat om zijn melodische rijkdom en de ritmische schakeringen. De makam in de luitmuziek is zoals Ultramarijn is: rijk en genuanceerd. Verlangen Boven alles, echter, is Ultramarijn een verhaal van verlangen. Verlangen naar een thuis, verlangen naar liefde, verlangen naar lust, verlangen naar de toekomst, verlangen naar het verleden, dat terugkomt in de betekenis van de naam van Özlem, Aysels dochter. Bij dat traag voortkabbelende verlangen past eveneens het blauw dat een lijn door het verhaal vormt, want blauw is de kleur van hoop en rust. De rustige stijl weet Van Woerden het grootste deel van het verhaal vast te houden, vreemd genoeg met korte, heldere zinnen, in plaats van met lange beschrijvingen die vaak worden gebruikt om rust te brengen. Het is spijtig dat de ideeënwereld van zijn schrijver met deze roman ten einde is gekomen.