Anarchie en liberalisme

[1handclapping]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

Eventjes een gewaagde stelling: zou anarchie eigenlijk niks anders kunnen zijn dan een extreme vorm van liberalisme? Of omgekeerd, zou liberalisme geen verzwakte vorm van anarchie kunnen zijn?

Ik verklaar mij nader: als men op politiek en bestuurlijk vlak (dus NIET op economische) beide ideologieën (ik gebruik dit woord bij gebrek aan een alternatief) naast elkaar legt, tonen ze eigenlijk veel gelijkenissen:

- bij het liberaalgedachtegoed vertrekt men van het individu en van zijn eigen vrijheid. De Staat "krijgt" maar beperkte kernopdrachten en moet de individuele initiatieven niet in de weg staan.
Kan men dan niet zeggen, in het extreem geval, dat de Staat eigenlijk ALTIJD de individuele vrijheden beperkt, en dat ze het best volledig wordt afgeschaft?

- bij anarchie vertrekt men vanuit het standpunt dat er geen enkele hiërarchie bestaat, en dat niemand boven een andere geplaatst kan worden. Het bestaan van een Staat (en autoriteit) past niet in dit kader.
Ken men niet zeggen, in een "mildere" versie, dat er toch bepaalde vormen van sociale controle noodzakelijk zijn om chaos te vermijden, wat overeen kan komen met een "Staatachtig" systeem met zeer beperkte bevoegdheden?

Dit is natuurlijk maar een verkorte schets van de redenering, maar wat vinden jullie zelf?

Het doel van het historisch materialisme, het communisme is het afschaffen van de staat. Anarcho-liberalisme als extreme vorm van liberalisme zou dus het ondrdrukken van het proletariaat door de kapitalisten moeten opheffen kan dus niet kapitalistisch zijn.

Het grote misverstand is dat liberalen het zwwarste gewicht leggen op individuele vrijheid en dus het onderdrukken van het proletariaat in een overgangsfaze naar een ideale anarchistische maatschappij aanvaarden, terwijl de communistische anarchisten die onderdrukking van het proletariaat niet dulden, maar een meer regulerende staat (voorlopig) willen behouden.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Het doel van het historisch materialisme, het communisme is het afschaffen van de staat. Anarcho-liberalisme als extreme vorm van liberalisme zou dus het ondrdrukken van het proletariaat door de kapitalisten moeten opheffen kan dus niet kapitalistisch zijn.

Tenzij de marxistische visie op de geschiedenis verkeerd is, natuurlijk. Ah nee, dat kan niet hé. Klassenstrijd, juist, altijd en overal. Onderdrukking van het proletariaat en zo.

Maar zeg, die onderdrukking, is die niet vooral het gevolg geweest van het samenspannen van bepaalde ondernemers met bepaalde politieke belangen; zodat die ondernemers kartels konden sluiten en hun concurrenten verbieden; zodat ze werknemers als vee konden behandelen in plaats van gedwongen te zijn competitieve lonen en arbeidsvoorwaarden aan te bieden? Zou het met andere woorden niet kunnen dat ondernemers niet gebaat zijn bij liberalisme en dus hun toevlucht zoeken tot overheidsinmenging als het hen goed uitkomt? Zou het dus niet kunnen dat liberalisme, en zeker anarcholiberalisme, zulke inmengingen onmogelijk wil maken om de vrije markt te laten spelen - in de overtuiging dat zoiets wederzijds voordelig is?

Het grote misverstand is dat liberalen het zwwarste gewicht leggen op individuele vrijheid en dus het onderdrukken van het proletariaat in een overgangsfaze naar een ideale anarchistische maatschappij aanvaarden, terwijl de communistische anarchisten die onderdrukking van het proletariaat niet dulden, maar een meer regulerende staat (voorlopig) willen behouden.

De meeste liberalen willen de staat behouden trouwens. En waarom zouden de proletariërs gebaat zijn bij een inperking van hun individuele vrijheid? Waarom zou het inperken van de individuele vrijheid van een proletariër géén onderdrukking van die proletariër zijn, maar het pleiten voor méér vrijheid net wél onderdrukking?!