Moeder doodt 5 kinderen - Pagina 2

baarle · 1 maart 2007, 09:24

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh

Ik heb me altijd al afgevraagd wat mensen drijft tot zo'n (wanhoops-)daden?

Hier zijn vijf kinderen vermoord op een gruwelijke wijze, en men spreekt eufemistisch van een drama, een wanhoopsdaad etc.

Is het omdat de moordenaar toevallig de moeder is, dat kindermoord plots minder verwerpelijk wordt?

baarle · 1 maart 2007, 09:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Waarschijnlijk wanhoop voor iets wat wellicht alleen de moeder weet (ziekte?).

En de vader telt niet mee? Die was er toch om voor de kinderen te zorgen als de moeder zelfmoord wilde plegen?

Zover we met de huidige informatie kunnen zien, was er geen enkele reden om de kinderen te vermoorden dan plat egoïsme.

baarle · 1 maart 2007, 09:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door jurgen79

Volgens mij moet er dringend een debat op gang komen om tot bescherming over te gaan van kinderen welke ouders hebben die aan een zware depressie lijden.

Allé, we gaan weer ad hoc-wetjes maken die de impact van de ouders op hun kinderen nog verder gaan inperken...

Jaarlijks zijn tienduizenden ouders in dit land depressief, enkele honderden plegen zelfmoord, maar ze vermoorden hun kinderen niet.

baarle · 1 maart 2007, 09:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Laya

De vader is een arabier... zijn vrouw is al heel lang zwaar depressief en in therapie maar toch laat hij haar thuis alleen achter met de 5 kinderen 'voor zijn job'... need to say more? Meneer heeft hier ook zijn aandeel in als je't mij vraagt. Voor je me van racisme beschuldigt: mijn man is ook een arabier.

Dus als je vrouw depressief wordt moet je je werk opzeggen of onbetaald verlof pakken?

Desiderius · 1 maart 2007, 09:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

Moord blijft moord, ook als de dader de moeder. Ik zie niet in waarom men in dat geval plots "medelijden" zou moeten hebben met de moordenaar. Wie zijn egoïsme zo ver drijft dat zij haar kinderen meent te moeten doen boeten voor haar eigen onmacht om het leven aan te kunnen, verdient misprijzen. En dan heb ik het nog niet over de gruwelijke manier waarop de moorden zijn gepleegd. Als je in staat bent je kinderen om te brengen met messteken, waarom zou je dan beter zijn dan pedofielen die hun slachtoffer na gebruik wurgen?

Wie heeft het over 'medelijden'?

Inzicht is wat we nodig hebben; misschien kan er dan ooit iets gevonden worden om dit soort van drama's te voorkomen.

Depressieve mensen maken héél rare redeneringen, en zijn in alle opzichten 'ziek' te noemen. Wat daarom niet wegneemt dat ze volstrekt toerekeningsvatbaar kunnen zijn. En in dat geval is het dus idd. 'moord'.

So what?
Wat moeten we daar dan verder over zeggen, behalve dat het allemaal héél erg is wat er is gebeurd?
Moet er met alle geweld één of andere demon gezocht worden die we de schuld kunnen toeschuiven? Of volstaat het te zeggen dat de moeder de trappers is kwijtgeraakt?

baarle · 1 maart 2007, 09:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Wat moeten we daar dan verder over zeggen, behalve dat het allemaal héél erg is wat er is gebeurd?
Moet er met alle geweld één of andere demon gezocht worden die we de schuld kunnen toeschuiven? Of volstaat het te zeggen dat de moeder de trappers is kwijtgeraakt?

Neen, dat volstaat niet. Deze vijfvoudige kindermoord wordt best behandeld als een vijfvoudige kindermoord en niet als een "familiedrama". Hoewel het feit dat de moordenaar de mama is, in mijn ogen een verzwarende omstandigheid is (net zoals leraar of pastoor zijn een verzwarende omstandigheid is bij pedocriminaliteit). Het is niet alleen moord, maar het is ook één van de grofste misbruiken van vertrouwen die men zich kan inbeelden.

baarle · 1 maart 2007, 09:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Wie heeft het over 'medelijden'?

Verschillende posters in deze draad.

Citaat:

Depressieve mensen maken héél rare redeneringen, en zijn in alle opzichten 'ziek' te noemen. Wat daarom niet wegneemt dat ze volstrekt toerekeningsvatbaar kunnen zijn. En in dat geval is het dus idd. 'moord'.

Jaarlijks zijn tienduizenden ouders in dit land depressief, enkele honderden plegen zelfmoord, maar ze vermoorden hun kinderen niet.

De oorzaak moet dus niet in de eerste plaats bij de ziekte gezocht worden.

Morduk · 1 maart 2007, 09:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Inzicht is wat we nodig hebben; misschien kan er dan ooit iets gevonden worden om dit soort van drama's te voorkomen.

Ik hoor dat regematig bij zo'n drama's. Geloof je dat echt? Er zijn 10.000den individuen waarmee iets mis kan lopen, op grond van de meest individuele redenen.

Een andere populaire uitdrukking is: leren de signalen te detecteren. Uit veel van die voorvallen kan er onthouden worden dat er juist geen signalen waren die konden gedetecteerd worden. En als er niets te detecteren valt, hoe ga je dan preventief ingrijpen? We kunnen iedereen die er schijnbaar gelukkig uitziet toch niet gaan wantrouwen.

Ik geloof gewoonweg niet dat er een soort 'inzicht' te verwerven valt dat zo'n drama's kan voorkomen. Omdat er geen unviversele patronen bestaan volgens dewelke zich dergelijke toestanden voordoen en omdat je nu eenmaal in niemands hoofd kunt kijken.

Desiderius · 1 maart 2007, 09:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

Neen, dat volstaat niet. Deze vijfvoudige kindermoord wordt best behandeld als een vijfvoudige kindermoord en niet als een "familiedrama". Hoewel het feit dat de moordenaar de mama is, in mijn ogen een verzwarende omstandigheid is (net zoals leraar of pastoor zijn een verzwarende omstandigheid is bij pedocriminaliteit). Het is niet alleen moord, maar het is ook één van de grofste misbruiken van vertrouwen die men zich kan inbeelden.

What's the difference?
Doet het deugd om even de grote woorden boven te halen?
Lucht het op?

Zal het in de toekomst ook maar één gram verschil uitmaken hoe je dit drama kwalificeert? Noem het voor mijn part wat je maar wil, stop de moeder levenslang weg (zal zowiezo gebeuren), maar laat alsjeblieft de pathetiek achterwege. Het zijn de nabestaanden die van belang zijn nu. Niet het sussen van de onmacht van diegenen die langs de zijlijn staan toe te kijken.

Desiderius · 1 maart 2007, 09:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Morduk

Ik hoor dat regematig bij zo'n drama's. Geloof je dat echt? Er zijn 10.000den individuen waarmee iets mis kan lopen, op grond van de meest individuele redenen.

Een andere populaire uitdrukking is: leren de signalen te detecteren. Uit veel van die voorvallen kan er onthouden worden dat er juist geen signalen waren die konden gedetecteerd worden. En als er niets te detecteren valt, hoe ga je dan preventief ingrijpen? We kunnen moeilijk iedereen die er schijnbaar gelukkig uitziet toch niet gaan wantrouwen.

Ik geloof gewoonweg niet dat er een soort 'inzicht' te verwerven valt dat zo'n drama's kan voorkomen. Omdat er geen unviversele patronen bestaan volgens dewelke zich dergelijke toestanden voordoen en omdat je nu eenmaal in niemands hoofd kunt kijken.

Ik blijf optimist, Morduk...

Maar wellicht heb je gelijk: zolang er mensen rondlopen zullen we altijd voor verrassingen komen te staan.
Soms kan je enkel de vuisten ballen uit machteloosheid.

Maar dat neemt niet weg dat het voor psychologen een interessante casus moet zijn.

baarle · 1 maart 2007, 09:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Zal het in de toekomst ook maar één gram verschil uitmaken hoe je dit drama kwalificeert? Noem het voor mijn part wat je maar wil, stop de moeder levenslang weg (zal zowiezo gebeuren), maar laat alsjeblieft de pathetiek achterwege. Het zijn de nabestaanden die van belang zijn nu. Niet het sussen van de onmacht van diegenen die langs de zijlijn staan toe te kijken.

Wie men nu het meest in de picture zet, naar wie de populaire gevoelens uitgaan, wiens belangen men vooropzet, of men de moorden probeert te excuseren of integendeel de persoonlijke verantwoordelijkheid benadrukt... dat alles zal voor de toekomst, ondermeer voor tienduizenden kinderen die nu opgroeien, een essentieel verschil maken.

Enter · 1 maart 2007, 09:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Laya

De vader is een arabier... zijn vrouw is al heel lang zwaar depressief en in therapie maar toch laat hij haar thuis alleen achter met de 5 kinderen 'voor zijn job'... need to say more? Meneer heeft hier ook zijn aandeel in als je't mij vraagt. Voor je me van racisme beschuldigt: mijn man is ook een arabier.

En als hij niet gaan werken was, was het weer de zoveelste lui allochtoon.

Wat moest hij doen? Niet naar zijn werk gaan? Ontslag nemen en handje blijven vasthouden?

Wie denkt nu in godsnaam dat zijn/haar partner zoiets gaat doen? Dan blijf je ten eerste al niet samen.

baarle · 1 maart 2007, 09:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Enter

Wie denkt nu in godsnaam dat zijn/haar partner zoiets gaat doen?

"Een heel normaal gezin waar niets aan te zien was", aldus de buren.

Desiderius · 1 maart 2007, 09:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

Wie men nu het meest in de picture zet, naar wie de populaire gevoelens uitgaan, wiens belangen men vooropzet, of men de moorden probeert te excuseren of integendeel de persoonlijke verantwoordelijkheid benadrukt... dat alles zal voor de toekomst, ondermeer voor tienduizenden kinderen die nu opgroeien, een essentieel verschil maken.

Wie A zegt...

Leg me d�*t nu maar eens haarfijn uit.

Morduk · 1 maart 2007, 09:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Ik blijf optimist, Morduk...

Daar heb je gelijk in.

Want in weerwil van de vele berichtgeving over depressiviteit, kalmeermiddelenverslaving, zelfmoordwensen en ga zo maar door bij de Belgische bevolking, ben ik blij dat zo'n drama tenminste nog uitzonderlijk genoeg is om er terecht over geschokt te zijn.

Alleszins beter dan dat het een wekelijks rubriekje wordt in het journaal.

Anna List · 1 maart 2007, 10:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Sorry, dat moet zijn: blanke autochtone Belgische psycho-moeder doodt 5 kinderen.

Weer maar eens een voorbeeld van het verschil tussen de perfect verantwoordbare handtassenboefjes uit Marokko, en de totaal gestoorde blanke gekken die hun gezin uitmoorden, hun kinderen jaren lang in de kelder opsluiten of zichzelf van kant maken omdat de boekhouding niet klopt.

Geef mij maar den handtassendief van de Atlas.

ziekelijke lijkenpikker

baarle · 1 maart 2007, 10:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Wie A zegt...

Leg me d�*t nu maar eens haarfijn uit.

Gewoon even je in de plaats stellen van opgroeiende kinderen tussen pakweg vijf en veertien, die de berichtgeving hierover volgen. Dat zou moeten volstaan, denk ik.

Verder vraag ik me als libertair af hoe het staat met "persoonlijke verantwoordelijkheid" in onze maatschappij. Als iemand die vijf kinderen vermoordt, daar niet meer mag op aangesproken worden omwille van een of ander flauw excuus (depressie...), waarvoor zijn mensen dan nog wel verantwoordelijk?

Desiderius · 1 maart 2007, 10:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

Gewoon even je in de plaats stellen van opgroeiende kinderen tussen pakweg vijf en veertien, die de berichtgeving hierover volgen. Dat zou moeten volstaan, denk ik.

Nee toch niet.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

Verder vraag ik me als libertair af hoe het staat met "persoonlijke verantwoordelijkheid" in onze maatschappij. Als iemand die vijf kinderen vermoordt, daar niet meer mag op aangesproken worden omwille van een of ander flauw excuus (depressie...), waarvoor zijn mensen dan nog wel verantwoordelijk?

Wie heeft het over 'excuses'?
Misschien moeten we zo nu en dan wel eens leren dat 'shit just happens'. Er is niks dat je ertegen kan doen. En emo-zeik doet ook niks goeds. Als kindjes in het verleden bang zijn geweest voor die boze Dutroux, dan was dat vooral omdat e.e.a. op het neurastenieke af werd opgeblazen in de media. Misschien is het wel het verstandigste om jongeren toe te laten hun eigen gedacht daarover te vormen en vooral te leren dat er nu eenmaal dingen zijn in het leven die je NIET of zelfs NOOIT onder controle hebt.

baarle · 1 maart 2007, 10:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Nee toch niet.

Ook niet van kinderen in een wat labiele gezinssituatie (en dat zijn er toch nogal wat dezer dagen)?

In het jaar van mijn oudste hebben dit jaar al twee kinderen een zelfmoordpoging gedaan. Preventie!

Citaat:

Wie heeft het over 'excuses'?

Dat is nu al de tweede keer dat je zoiets vraagt terwijl deze draad er vol van staat.

Citaat:

Misschien moeten we zo nu en dan wel eens leren dat 'shit just happens'. Er is niks dat je ertegen kan doen. En emo-zeik doet ook niks goeds. Als kindjes in het verleden bang zijn geweest voor die boze Dutroux, dan was dat vooral omdat e.e.a. op het neurastenieke af werd opgeblazen in de media. Misschien is het wel het verstandigste om jongeren toe te laten hun eigen gedacht daarover te vormen en vooral te leren dat er nu eenmaal dingen zijn in het leven die je NIET of zelfs NOOIT onder controle hebt.

Wel, als de mogelijheid bestaat dat je als kind door een van je ouders doodgestoken wordt, dan is dat in mijn ogen toch niet iets als "shit happens". Als ons gerecht nog voor iets dient, dan is hier imho een signaal op zijn plaats dat men dit niet beschouwt als "iets wat depressieve mensen nu eenmaal doen".

Anna List · 1 maart 2007, 10:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

Gewoon even je in de plaats stellen van opgroeiende kinderen tussen pakweg vijf en veertien, die de berichtgeving hierover volgen. Dat zou moeten volstaan, denk ik.

Verder vraag ik me als libertair af hoe het staat met "persoonlijke verantwoordelijkheid" in onze maatschappij. Als iemand die vijf kinderen vermoordt, daar niet meer mag op aangesproken worden omwille van een of ander flauw excuus (depressie...), waarvoor zijn mensen dan nog wel verantwoordelijk?

Beste Baarle,

ik wens je geen depressie toe, maar mocht je weten wat dat is, je zou zulke nonsens niet verkopen. iemand die depressief is denkt niet normaal, niet logisch, en dat merkt ie pas na een paar dagen medicatie; plots verdwijnt die levensmoeheid, die doodwens dan, tengevolge wat chemicaliën (wat de ontoerekeningsvatbaarheid bijna fysiek bewijst) ... en dan kan de langzame moeizame wederopbouw (van een nieuw persoon, want zo ingrijpend is het)beginnen ... wellicht zal deze vrouw na deze daden daar nooit geraken ... wellicht ook hadden tijdige diagnose en medicatie dit drama kunnen voorkomen ...

ik kan hier maar één ding op zeggen, mijn medeleven voor ALLE betrokkenen, ik hoop dat ze de nodige steun krijgen

groet,
Anna