Problemen met registreren of reageren op de berichten?
Een verloren wachtwoord?
Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam.
|
Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
|||||||
| Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst |
| Godsdienst en levensovertuiging In dit forum kan je discussiëren over diverse godsdiensten en levensovertuigingen. |
 |
|
|
Discussietools |
10 april 2007, 18:27
|
#21 | |||
|
Minister
Geregistreerd: 23 november 2004
Berichten: 3.053
|
Citaat:
Citaat:
Weinig beroepen (als je het priesterschap al als een beroep kan beschouwen) waarvoor men zo met hart en ziel kiest. Iemand die priester wordt, zeker heden ten dage, daarvan mág je zeker zijn dat die met zijn hele wezen doordrongen is van zijn roeping. Niet alleen de leeglopende Kerken moet je erbij nemen, maar ook geniet een priester vandaag lang niet meer datzelfde respect dat vroeger vanzelfsprekend was; integendeel: hij staat maar al te vaak aan overtrokken kritiek bloot. En dan zwijgen we nog over de gevolgen van het priestertekort voor die kerels! Kortom, het is geen "naintoefaif" jobke hé, waarin je na de werkuren alle zorgen van het werk kan laten voor wat ze zijn, en waarin je privé en werk enigszins gescheiden houdt. Voor een priester géldt dat allemaal niet. En dat is géén voorwaarde (ook niet van mijn kant), doch een realiteit. Praat daarover maar eens met een priester, mocht je me niet geloven. Daarom, voor een goed begrip. Een priester die om godweetwelke reden in contact komt met mensen - zelfs al is het "lokmiddel" (zoals jij het noemt) een sportwagen - en die systematisch nalaat om met die mensen over geloof te praten, die is aan herbronning toe. Tenslotte wordt hij daarvoor betááld hé. Hij stáát ergens voor: voor christelijke waarden. Iedereen die om gelijk welke reden met priesters in contact staat wéét dat, en hoort dat ook te weten. En een priester die dan systematisch zijn pastoraat niét uitoefent, moet zich dringend bezinnen over de vraag waarmee hij bezig is en of hij nog wel geloofwaardig overkomt. Stel dat die jongeren zich enerzijds wél vergapen aan 's mans sportauto, doch anderzijds niet willen weten waarvoor hij stáát (een verkondiger van het evangelie, want dát is zijn kerntaak), mag hij die jongeren daar dan niet op wijzen dat zij mét de sportwagen zich ook af en toe zijn verkondiging eens mogen laten welgevallen? Daarmee heb ik niét gezegd dat hij dat altijd moet doen, 24/24 - 7/7. (Dat is wat jij van mijn woorden maakt.) En daarmee heb ik evenmin gezegd dat hij die jongeren moet veroordelen wanneer ze wél zijn sportwagen willen bekijken, doch hem anderzijds vragen zijn mond te houden over zijn geloof. Maar ik vind het zijn plicht om die jongeren af en toe, over het inconsequente van hun houding aan te spreken. Laat hij dat na, dan komt zijn geloofwaardigheid als priester sowieso in het gedrang. Niet omdat ik hem die voorwaarde opleg - wie ben ik? - maar gewoon omdat dat realiteit is. Een paar jaar terug in Assisi zat ik in een restaurantje aan tafel met twee priesters en nog één leek. Ik begin mijn maaltijd steevast met een kort moment van gebed, sla een snel en discreet kruisteken, wens mijn disgenoten smakelijk eten en begin te eten. Die andere leek deed dat ook, maar geen van de twee priesters die zelfs maar een moment van stilte in acht nemen. (Eventueel zonder kruisteken, tot daar aan toe.) Dat viel zowel de andere leek als mezelf op. We spraken hen daarop aan, niet uit een neiging hen ter verantwoording te roepen, doch gewoon uit nieuwsgierigheid. De ene antwoordde dat hij het gewoon vergeten was (kan gebeuren, priesters zijn ook maar mensen) maar de ander achtte een restaurant niet het gepaste decor om te bidden. Waarom niet? Daarop bleef hij het antwoord schuldig. Ik had de indruk dat hij zich a.h.w. schaamde voor zijn geloof. We zijn er ook niet verder op ingegaan. Maar qua geloofwaardigheid maakte hij niet alleen tegenover mij een slechte beurt. Zelf heb ik op de bedevaartsroute naar Compostela een tijdje een heel bescheiden onderkomen voor pelgrims gerund (als vrijwilliger). 's Avonds bereidde ik een warm avondmaal, en steevast laste ik een kort moment van bezinning en stilte in alvorens op te dienen. Niemand die daarover ook maar één negatieve opmerking maakte: de gelovigen onder hen baden mee, de niet-gelovigen respecteerden de stilte. Als gelovige mag (en moét ik in zekere zin zelfs) getuigen van datgene in de Bijbel dat me bezighoudt. En neen, ik ben géén geestelijke. Hoeveel te méér dan geldt die verkondigingsplicht niet voor priesters?! Een plicht, Esperanza! Tenslotte dienen die mannen daarvoor hé. Citaat:
Laatst gewijzigd door ElFlamencoLoco : 10 april 2007 om 18:27. |
|||
|
|
|
10 april 2007, 18:45
|
#22 | ||
|
Minister
Geregistreerd: 23 november 2004
Berichten: 3.053
|
Citaat:
Dat "hip en trendy"-gedoe is juist één van de grote oorzaken van de leegloop. Immers, wat vandaag "hip en trendy" is, is het morgen al niet meer. Als de Kerk met al die oppervlakkige tendenzen meeloopt, en haar ware boodschap dienomtwille verloochent, dan weet binnen de kortste keren niemand nog waarvoor zij stáát. Geen wonder dat er dan velen afhaken. Citaat:
Tussen haakjes: goud is element nummer 79 in de Tabel van Mendelejev. Volgens mij zijn noch het pauselijke gewaad, noch zijn troon, noch zijn paleis van element nummer 79 vervaardigd. Kunstschatten liggen er in Vaticaanstad bij de vleet, weinig andere plaatsen ter wereld waar er per vierkante meter zoveel van te vinden zijn. Het is relatief eenvoudig deze kunstschatten terplekke te gaan bekijken. In de Sint-Pieter mag je gratis binnen, en voor de Sixtijnse kapel koop je een ticketje en moet je wel even geduld oefenen omdat de rij wachtenden er meestal héél lang is. De kunstschatten die je niet te zien krijgt zijn dat niet omdat de paus er zo nodig plezier van moet beleven, maar omdat zij te kwetsbaar zijn om er hordes toeristen op los te laten. In Lascaux krijg je de originele grotschilderingen immers ook niet te zien, voor identiek dezelfde reden. En de David van Michelangelo die je in Firenze mag bewonderen is... ook al een kopie (verwonderlijk weinig mensen die dat weten). Het origineel is alleen door specialisten te bewonderen. Tussen twee haakjes: het originele Manneken Pis bestaat ook al niet meer... Wat Christus zélf vindt van het decorum dat volgens jou integraal uit element nummer 79 bestaat? Dat lees je in Matteüs 26, 6-13. Kwestie van Hem Zélf jouw vraag te laten beantwoorden. Dan zal je wel opvallen dat Zijn boodschap veel méér inhoudt dan hoe jij ze hierboven hebt pogen samen te vatten met de zinsnede "Jezus gaf Zijn bezittingen weg". Maar ja, dat heb je met dat "hip en trendy" gedoe. Wie Jezus' boodschap "hip en trendy" tracht te slijten, doet die boodschap zwaar onrecht... jammer maar helaas. |
||
|
|
|
|
11 april 2007, 07:01
|
#23 | |||||||||
|
Eur. Commissievoorzitter
Geregistreerd: 14 december 2004
Berichten: 8.453
|
In feite gaat deze discussie niet zozeer om die priester met zijn sportauto maar wel over de kwestie of een priester - of een katholiek tout court - al dan niet constant en/of al dan niet gevraagd, de Blijde Boodschap dient te verkondigen. Ik denk dat we het hierover eens kunnen zijn.
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
De kern van de zaak is dat een priester wat mij betreft hartstochtelijk over zijn geloof mag praten wanneer hij daarom gevraagd wordt. Indien er vanuit zijn gesprekspartner(s) geen vraag naar is moet hij deze laatste daar niet mee lastig vallen. Jij vindt dat misschien normaal (in de zin van gebruikelijk), maar ik niet. Citaat:
Citaat:
Citaat:
Waarom altijd weer dat uiterlijk vertoon? Het kijk-eens-naar-mij-hoe-vroom-ik-ben syndroom ? Ik vraag me af wat jouw reactie zijn zou indien een ongelovige zou verkiezen die stilte niet te "respecteren" door eenvoudigweg aan zijn maaltijd te beginnen... Ik ben benieuwd of dat respect wederzijds zou zijn...
__________________
Etiam si omnes, ego non. |
|||||||||
|
|
|
|
12 april 2007, 15:19
|
#24 | ||||
|
Parlementslid
Geregistreerd: 5 oktober 2006
Berichten: 1.508
|
Citaat:
De paus heeft daarvoor gekozen, ik niet. Maar dat neemt niet weg dat de kerk in zijn geheel ZOOOO rijk is als de zee diep... Dus als ik de paus zie opperen dat iedereen armoede moet bestrijden, dan denk ik "en gij?". Ieder jaar komen zoveel katholieke en ook niet katholieke organisaties smeken om geld bij mensen de hun geld moeten verdienen, uw paus zit op miljarden waarmee hij zoveel goed mee KAN doen, maar toch er voor kiest om het NIET te doen...Als je wil dat mensen delen, moet je het ook zelf doen.. Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
||||
|
|
|
|
12 april 2007, 19:55
|
#25 | ||||||||
|
Minister
Geregistreerd: 23 november 2004
Berichten: 3.053
|
Citaat:
Dat betekent niet dat hij tekort heeft aan eten en drinken. En zijn bedje staat ook elke avond klaar gedekt voor hem. Maar dat is voor mij en voor jou exact hetzelfde. Ik vind jouw stelling als zou de paus in zijn persoonlijke privéleven van al die kunstschatten kunnen genieten op zijn zachtst gezegd overtrokken. Leven in een paleis en baden in luxe wil nog niet zeggen dat je rijk bent. Vaak is het niet meer dan een vergulde kooi. Die man is véél minder vrij dan jij of ik. Zoals elke hoogwaardigheidsbekleder overal ter wereld heeft hij talrijke verplicht waar hij niet onderuit kan. Sommige van die verplichtingen zullen hem wellicht zwaar vallen. Wat heet jij overigens "rijk"? Geen zorgen over het reilen en zeilen van alledag is het deel van heel wat mensen, ook hier te lande. Noem jij die allemaal "rijk"? De meesten van die lui hebben alleszins een heel pak minder verplichtingen dan de paus. Citaat:
Wat moet hij met die kunstschatten doen, volgens jou? Ze verkopen? Aan wie? En mag hij desgevallend geen afdoende garanties vragen aan de nieuwe eigenaar ze te vrijwaren voor verval. Want tenslotte betreft het cultureel erfgoed van de hele mensheid. En wat doen we met de niet-verplaatsbare of verkoopbare kunstschatten? Hoe zie jij het in zijn werk gaan om bvb. het kerkgebouw van de Sint-Pieter te verkopen om dat geld aan de armen uit te delen? Citaat:
Wil dit daarom zeggen dat de Kerk het vrijwaren van het cultureel erfgoed dat zij a.h.w. "in pacht" heeft tot absolute topprioriteit moet verheffen? Natuurlijk niet. En dat doet zij ook niet. Voor elke euro die er besteed wordt aan het instandhouden van het cultureel erfgoed in de hele christelijke wereld (dus niet alleen het Vaticaan, doch evengoed de O.-L.-Vrouwetoren in Antwerpen bijvoorbeeld) komen véle euro's ten goede aan menselijke nood overal ter wereld. Vind jij het vreemd dat de Kerk voor het lenigen van die menselijke nood een beroep doet op de gelovigen? Of ben je misschien vergeten dat die gelovigen de Kerk z�*jn, en dat het Vaticaan slechts het topje van de berg is? Citaat:
In de loop der eeuwen is een deel van dat erfgoed verloren gegaan: de beeldenstorm, natuurrampen, doch ook confiscatie door staatsoverheden bijvoorbeeld. Doch zelfs datgene wat overblijft is nog gigantisch veel. En dan hebben we het niet alleen over "tastbaar" erfgoed zoals gebouwen, beelden en schilderijen, maar ook over heelder bibliotheken vol litteratuur en voldoende muziek dat wanneer ik me aan de piano of het orgel zou zetten, mijn hele leven nog niet voldoende zou zijn om al die bladzijden gespeeld te krijgen. De verheerlijking van God in beeld, woord en muziek is van alle tijden. Ook in prechristelijke culturen vind je dat al. Het is de mens gewoon eigen. Als jij daar kritiek op hebt, dan heb je eigenlijk kritiek op het verschijnsel mens zelf, dat zich doorheen zijn geschiedenis altijd al ingespannen heeft om Datgene of Diegene tastbaar, voelbaar, hoorbaar... te maken waarvoor hij woorden tekort schiet. In feite is er sedert Altamira en Lascaux weinig veranderd, hoor. Of anders gezegd: de mensheid mag dan mogelijk van nature geneigd tot het plegen van goede daden, het lenigen van menselijke nood - de grondgedachte van vele religies, waaronder uiteraard ook het christendom - diezelfde mensheid is van nature evengoed geneigd zich door het/de Onuitspreekbare te laten inspireren om kunst voort te brengen. Ik ken weinig mensen die niet onder de indruk raken wanneer Bachs Passacaglia uit de orgelkast de kerk a.h.w. binnenstroomt. En ik ken al even weinig mensen die hun indrukken onder woorden kunnen brengen. Maar Bach wist donders goed wat hij deed, en waardoor hij geïnspireerd werd toen hij die Passacaglia toondichtte. Dat is precies wat het christendom tot een religie (en in dit geval zelfs een godsdienst) maakt, Zyp. Nl. dat het niet blijft bij een louter lenigen van nood, maar dat er ook werk wordt gemaakt van het eer bewijzen aan God, met alle mogelijke talenten die Hij mensen daartoe gegeven heeft. Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
||||||||
|
|
|
|
12 april 2007, 21:43
|
#26 | |||||||||||||||||
|
Minister
Geregistreerd: 23 november 2004
Berichten: 3.053
|
Citaat:
Let wel, ik beweer niet dat een gelovige (of een priester) dit 24/24 - 7/7 moet doen. Maar het is een gelovige eigen dat hij voor zijn geloof uitkomt. Het is het christendom eigen dat gelovigen steeds opnieuw getuigen van Jezus' boodschap. En wel omdat Hij dat die gelovigen vraagt. Je leest het o.a. in de laatste verzen van het Matteüsevangelie: Citaat:
En dan zwijg ik erover dat die man daarvoor nog wordt betaald ook! Citaat:
Als die niet de minste poging onderneemt om die jongeren af en toe duidelijk te maken waarvoor hij staat, dan vind ik hem hoedanook in gebreke blijven. Daarom hoeft hij het nog niet te doen �* la Getuigen van Jehovah die de mensen te pas en te onpas komen lastigvallen. Zijn "voeling" met die jongeren moet hem in staat stellen om manier, plaats en tijdstip van verkondiging te bepalen. Als hij zelfs geen beroep doet op die "voeling", dan schiet hij niet alleen tekort in zijn pastoraat, zijn taak als priester, maar zelfs in het nakomen van het verzoek van Jezus tout court, dat voor elke gelovige geldt. En dat er priesters zijn die bewijzen dat het wél kan, bewijst o.a. père Gilbert, die - daarom niet altijd met woorden - tenminste een oprechte poging doet om bij de probleemjongeren tussen wie hij leeft en werkt een klimaat te scheppen waarin verkondiging om den duur wel een kans kan krijgen. Ik citeer eventjes uit een artikel uit Tertio: Citaat:
Verkondigen betekent dus geenszins "je geloof opdringen" of "de mensen ongevraagd lastigvallen". Het betekent gewoon je gesprekspartner laten weten waarvoor jijzelf staat. Komen we nu terug op die priester met zijn sportauto. Als die man er zelfs niet in slaagt die jongeren tenminste duidelijk te maken waarvoor hij staat, dan is hij aan herbronning toe. Citaat:
Maar vandaag de dag zien we het tegenovergestelde. Nog maar een paar jaar geleden liep onze federatiepastoor ei zo na een fiks pak slaag op, nadat een boze vader van een vormeling hem eventjes kwam vertellen dat dat joch onder géén beding een witte albe zou aantrekken tijdens de viering. De pastoor vertelde me hoe er 's avonds aangebeld werd; toen hij opendeed greep de kerel hem zonder veel boe of ba met de keel, dweilde hem tegen de muur, zei wat hij te zeggen had, en vertrok daarna zonder de pastoor de kans te geven hem van antwoord te dienen. Geef toe, dat is het andere uiterste. En dat hoort ook niet. Zo ga je niet met mensen om. Maar dat is de houding die priesters zich heden ten dage wel degelijk af en toe moeten laten welgevallen. Gelukkig lijkt er de laatste jaren een kentering aan te komen, waardoor een priester tenminste het respect krijgt dat hem toekomt. En dat hoeft niet méér respect te zijn dan jou of mij toekomt. Maar ook niet minder! Citaat:
Stel dat jou morgen een zware tegenslag treft. (Ik wens het je niet toe hoor, louter een werkhypothese.) Hoe gaat hij dan reageren? Nu ben ik realist genoeg om de kwetsbaarheid van zwaar getroffen mensen niet te misbruiken om aan zieltjeswinnerij te doen. En dat is ook niet wat ik onder "verkondiging" of "getuigen" versta. Het gaat er meer om om een klimaat te scheppen waarin die verkondiging kan (doch niet "moét") plaatsvinden. Precies datgene wat ook père Gilbert bedoelt. Immers, een bekering - vanuit mijn standpunt als gelovige - is niet de verdienste van de gelovige. Die is enkel het instrument; God Zélf bekeert de niet-gelovige. De inbreng van de gelovige blijft beperkt tot het scheppen van een klimaat waarin God Zijn werk kan doen. Of vanuit jouw standpunt als niet-gelovige: de niet-gelovige wordt zélf gelovig, niet omdat de gelovige hem dat zo vriendelijk vraagt (en nog minder omdat die hem daartoe verplicht of dwingt). Er is iets in het diepste van zijn wezen dat geraakt wordt, waardoor het leven nooit meer zal zijn als voorheen. Een gezonde en oprechte bekering is m.a.w. altijd vrij van elke dwang, elke verplichting, elke berekening (zo van "het ene plezier is het andere waard"). Een oprechte bekering gebeurt spontaan, en raakt de nieuwbakken gelovige tot in het merg van het bot. En daarom herhaal ik: een gelovige, en zeker een priester, die geen enkele inspanning levert om een klimaat te scheppen waarin God Zijn werk kan doen... is aan herbronning toe. Citaat:
En ik gebruik opzettelijk het woord "bijbedoeling", ondanks de negatieve connotatie die vaak met het begrip gepaard gaat. De bijbedoeling is immers niet verdoken of heimelijk. Zijn hoedanigheid als priester is je man toch bekend. Ik kan me best voorstellen dat hij al grappend opmerkingen maakt met je man over "dat God véél te goed is, omdat Hij zulke lekkere tabak laat groeien" of iets dergelijks. En ik kan me evengoed voorstellen dat jouw man die opmerkingen sportief pareert door te stellen dat "God niet bestaat", of iets in die zin. Citaat:
Uiteraard zijn er andere dingen des levens dan alleen maar het geloof. Ik stel ook nergens dat een priester daarmee 24/24 - 7/7 moet bezig zijn. Maar ik blijf het systematisch verwaarlozen van de oproep tot getuigen, in de geest - doch niet naar de letter, want ik lees de Bijbel niet letterlijk - van het citaat uit Matteüs van hierboven, niet kunnen vinden. En zeker niet voor een priester. Citaat:
Hij liet zich dit niet welgevallen, en gaf die kerels antwoord in de enige taal die zij verstonden: die van de vuist. Daarbij liep hij een messteek op, waarbij gelukkig geen vitale lichaamsdelen werden geraakt. Maar hij zou meteen weer hetzelfde gedaan hebben, mocht zich dergelijk incident nogmaals voordoen. Jazeker, zijn rijzige gestalte en zijn rechttoe rechtaan optreden imponeerde vele jongeren, net zoals bvb. het rock-imago van père Gilbert attractief is voor de jongeren uit de Parijse voorsteden. En net zoals een sportauto ook zo'n aantrekkingskracht kan uitoefenen. Dus, wanneer een priester de "eigenaar" is van hetzij een rijzige gestalte, een stel stevige knuisten, een rock-imago, een sportwagen of welk ander "lokmiddel" dan ook, dan mag en moet iedereen weten dat daaraan ook bijbedoelingen verbonden zijn. Open en bloot, niet heimelijk en niet verdoken. En wie die bijbedoelingen niet erkent, mag daarop af en toe wel eens gewezen worden. Het hoeft daarom nog niet altijd met de blote vuist hoor. (Het pleit alleszins voor die Braziliaan dat hij de blote vuist verkoos boven een wapen.) Citaat:
Maar als die priester systematisch niet duidelijk maakt waarvoor hij staat, zodat God niet werkzaam kan zijn, dan heeft hij hoedanook een probleem en is hij aan herbronning toe. Citaat:
Maar getuigen van je geloof kan je op vele manieren, ook op non-verbale wijze. En zeker een priester hoort zijn geloof op geregelde tijdstippen a.h.w. "uit te stralen". Daar kan hij niet onderuit. Citaat:
Citaat:
Vooraleer wij gevieren aan tafel gingen hadden we op een terrasje al nader kennisgemaakt. We wisten dus van mekaar dat we allevier gelovig waren. Als een gelovige aanstalten maakt voor een kort moment van gebed - bvb. n.a.v. het begin van de maaltijd - en een priester volgt hem daar zelfs niet in omdat hij de omgeving (dat restaurant dus) niet passend vindt, dan vind ik zulks zelfs geen zwak excuus; ik vind het er tout court géén!!! Waarover gaat het hier? Hierover: Citaat:
En dan zeggen dat dit in Assisi gebeurde, waar toch véél gelovigen rondstruinen, en waar het dus redelijk normaal wordt gevonden dat mensen een kruisteken slaan alvorens te gaan eten. Ook in de restaurants. Als het nu nog in Saoedi-Arabië was, waar je de religieuze politie op je dak krijgt... Citaat:
Op de Camino tref je lui van allerlei pluimage. Uiteraard zitten er mensen tussen die de tocht doen uit religieuze en/of spirituele overwegingen. Anderen willen vooral een flinke brok cultuur opsnuiven. Er zitten ook nogal wat mensen met psychische problemen: alcoholici, mensen die een dierbare verloren en het verlies niet meer te boven raken. En er zitten als vanouds ook de zgn. "coquillards" die schaamteloos misbruik maken van de goedgelovigheid, de onvoorzichtigheid en de (soms verregaande) nonchalance van de andere reizigers. En het moge je verbazen: maar ik ben er zelfs Joden, moslims en boeddhisten tegengekomen. (Mij verbaast dat overigens niks, maar dat is een andere discussie.) Wie de Camino wil afleggen met de gedachte dat hij het voorportaal van de hemel of zo betreedt, die blijft beter thuis. Want die loopt gegarandeerd dé desillusie van zijn leven op. Ik was een verwittigd man, en er dus twee waard. En het blijft een indringende ervaring, waar ik nog altijd met veel plezier, genoegdoening en blijdschap aan terugdenk, spijts de af en toe wat minder prettige dingen die ook mijn deel werden. Citaat:
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje op het scrabreuze af waarom ik me zou moeten gaan verantwoorden voor dat "uiterlijke vertoon". Krijgt jouw man ook soortgelijke vragen omdat hij zo overduidelijk geniet van een heerlijke Monte Cristo? (Ik rook zelf ook af een toe een lekkere stinkstok, hoor.) Kan je er inkomen dat gelovigen blij zijn omdat ze geloven, en dat zij die vreugde willen laten blijken? Geloof je deze EFL als hij zegt dat zijn geloof hem een gelukkig mens maakt, elke dag opnieuw? En zou je het hem kwalijk nemen, mocht hij je daarvan kond doen? (Wat bij deze is gebeurd.) Citaat:
Het is mijn ervaring dat de overgrote meerderheid van de niet-gelovigen zonder het minste probleem het korte moment van gebed respecteren. Net zoals zij bvb. een gepaste houding en kledij in acht nemen wanneer ze (uit culturele interesse) een kerkgebouw betreden. Hoe zou jij staan tegenover de kerkwachter die de niet-gelovige toerist zonder pardon aan de deur zet omdat hij ongegeneerd zijn ijsje likt? Of daar in strandkledij rondloopt? Of even zo leuk begint te joggen door de kooromgang? Of begint te roepen of te zingen "om de akoestiek uit te testen"? Alles heeft te maken met het respecteren van mekaars gevoeligheden, Esperanza. Een niet-gelovige die de gevoeligheid onderschrijft van een gelovige wanneer die een kort ogenblik van bezinning in acht neemt verdient respect. Net zoals de gelovige respect verdient wanneer hij een niet-gelovige met gepaste terughoudendheid benadert. (En dat is iets anders dan de niet-gelovige "passief" benaderen.) Ik heb de afgelopen jaren een flink stukje Zuid-Europa per fiets bezocht, steeds in het kader van een bedevaart naar Santiago de Compostela, en nadien ook naar Rome en Assisi. Als fietser ben je 's zomers uiteraard kortgebroekt. In sommige kerken kon ik zonder probleem in short binnen, zonder dat daar boze blikken mee gemoeid gingen. Elders trok ik gauw een joggingbroek aan. Een nonnetje, ergens te lande in Italië, zag het en sprak me er een beetje té lovend over aan. Ze vond het het ultieme eerbewijs aan de Allerhoogste, zo betoogde ze. Mijn antwoord ontnuchterde het brave mens enigszins: - Zuster, ik trek die lange broek niet aan uit eerbied voor de Allerhoogste. Die liet me naakt ter wereld komen, en wanneer ik sterf zal men vermoedelijk mijn lichaam weer geheel naakt uitkleden en wassen. En de Allerhoogste Zélf stierf poedelnaakt aan het kruis, ook al beelden we Hem altijd een beetje "zedig" af met een lendendoek om. - Maar waarom doet u het dan wel, meneer? - Gewoon uit eerbied voor de lokale gevoeligheden, zuster. Ik wil gewoon de mensen hier niet voor het hoofd stoten. Meer hoeft u er echt niet achter te zoeken. Zo heb ik een niet-gelovige oom, met wie ik als uitstekend overeenkom. En met die man praat ik over alles, behalve over... partijpolitiek. Want dat thema ligt hem héél gevoelig, en hij weet dat ik hemelsbreed met hem van mening daarover verschil. Waarmee ik maar wil zeggen dat het respecteren van mekaars gevoeligheden niet zozeer te maken heeft met of je gelovig bent of niet. En evenmin is het eenrichtingsverkeer. Dit respect situeert zich op vele domeinen, niet alleen op het religieuze... Tenslotte zijn we allemaal mensen. En EFL is éérst mens, en pas daarna gelovig mens. Betogen dat niet-gelovigen wel respect moeten opbrengen voor de gevoeligheden van gelovigen, en dat het omgekeerde niet waar is, is bijgevolg een vals discours. |
|||||||||||||||||
|
|
|
|
13 april 2007, 06:52
|
#27 | ||||
|
Eur. Commissievoorzitter
Geregistreerd: 14 december 2004
Berichten: 8.453
|
Citaat:
Ik stel vast dat we het grondig met elkaar oneens zijn. Meerdere posts, telkenmale enigszins anders geformuleerd, bevestigen het feit dat ik van mening ben dat katholieken (of gelovigen tout court) niet ongevraagd over hun geloof dienen te praten en dat jij van mening bent dat het zelfs hun "plicht" is. Het gevaar op een welles-nietes spelletje loert al om de hoek. Het hierbij laten? Citaat:
Citaat:
Citaat:
Ik ben op een leeftijd gekomen alwaar het in de bus krijgen van doodsbrieven bijna dagelijkse kost is geworden (nou ja, min of meer overdreven, maar je begrijpt me wel). Meestal uitnodigingen voor een kerkelijke begrafenis voor mensen die nog nooit in hun leven een kerk van dichtbij gezien hebben, dit even terzijde (ik kan me over dergelijke schijnheiligheid wel serieus opwinden...) . Hierdoor ben ik af en toe wel eens in een kerk aan te treffen. Wat mij opvalt is het feit dat wordt aangenomen dat iedereen, maar dan ook iedereen zonder uitzondering die aanwezig is, wordt aanzien als een katholiek. "WIJ zijn hier aanwezig om in gods aanwezigheid bla bla bla...". Als niet-gelovige neem ik uiteraard niet deel aan de ceremonieën. Ik schuif niet aan in de rij om die koperen plaat te kussen (de bedoeling hiervan is mij onbekend), evenmin ga ik een hostie halen. Bij het verlaten van de kerk raak ik ook die zilveren staaf niet aan om een kruisteken over de lijkkist te maken. Jij kan dit alles misschien brandmerken als een gebrek aan respect doch deelnemen aan een ceremonie waar ik niet achter sta of waarvan ik de achterligende bedoeling niet ken is niet mijn pakkie-an, vind ik eerder schijnheilig. Of je bent consequent of je bent het niet. Dit gezegd zijnde, moet ik je nu werkelijk beginnen vertellen over de boze blikken die mij toegeworpen worden ? Moet ik je vertellen over een geirriteerde ceremoniemeester die mij bijna van de stoel sleurde om aan te schuiven in de rij voor de hostie? Moet ik je vertellen over die hypocriete houding van zogenaamde opeens diepgelovige katholieken die er in het dagelijkse leven geen moer om geven? Respect van een "gelovige" naar een ongelovige toe? Nog niet veel van gemerkt, mijn beste, nog niet veel van bemerkt... PS. Of ik al dan niet respect zou opbrengen door die stilte in acht te nemen alvorens de maaltijd aan te vatten hangt af van de persoon in kwestie. Ik zou er geen problemen mee hebben mocht bvb. jij of Judokus die persoon zijn, een pilaarbijter zou evenwel op niet al te veel sympathie moeten rekenen...
__________________
Etiam si omnes, ego non. Laatst gewijzigd door Esperanza : 13 april 2007 om 07:00. |
||||
|
|
|
|
13 april 2007, 08:34
|
#28 | |
|
Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 16 oktober 2006
Locatie: Stiekem toch weer bovenbuur
Berichten: 15.430
|
Citaat:
__________________
Waarschuwing:
Dit onderschrift is pretentieus en kan (soms) bekend overkomen! |
|
|
|
|
|
13 april 2007, 17:21
|
#29 | ||||||||||
|
Minister
Geregistreerd: 23 november 2004
Berichten: 3.053
|
Citaat:
 Citaat:
En het is altijd beter in schoonheid te eindigen. Dus kom ik gaarne tegemoet aan jouw verzoek het hierbij te laten. Citaat:
Citaat:
Ik vond het bijna ergerlijk dat die man zich klaarblijkelijk verbaasde omdat uitgerekend de twee niet-geestelijken een kort (en discreet) moment van gebed hielden. Uiterlijk vertoon is iets anders dan zichtbaarheid. Citaat:
Ergerlijk hoe de tooghangers in café "Onder den Toren" hun pint halfleeg drinken, daarna "ten offer" trekken in de kerk of hun naamkaartje in de mand in het portaal deponeren, om vijf minuutjes later hun pint helemaal leeg te drinken. Toen onze pastoor bijna 7 jaar geleden hier aantrad vroeg hij waarvoor dat mandje diende in het portaal. "Opdat de mensen hier hun naamkaartje kunnen laten bij een begrafenis", luidde het antwoord van de koster. Waarop de pastoor dat mandje prompt wegrukte: "Als men nog niet meer de moeite kan doen om het lichaam vooraan in de kerk te komen groeten..." Hij vond het dus even schijnheilig als jij en ik. En hij heeft dat mandje tot viermaal toe weggerukt. Want de koster hing het achter zijn rug steeds opnieuw terug. Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Ofwel ben je consequent en dan mag je diegenen die jij hier (zeker niet ten onrechte) als schijnheilig beschouwt niet over één kam scheren met oprechte gelovigen... ... ofwel ben je het niet en plaats je mij onder dezelfde noemer als die schijnheiligen waarover ook ik me soms erger. Dat je van die schijnheiligen geen respect krijgt, moet je dus de oprechte gelovigen niet verwijten. Ik vind het tenminste sportief van je dat je het woord "gelovige" tussen aanhalingstekens hebt geplaatst. Citaat:
 |
||||||||||
|
|
|
|
14 april 2007, 06:47
|
#30 | |
|
Minister
Geregistreerd: 14 oktober 2004
Berichten: 3.023
|
Citaat:
Ascetisch stel ik me anders voor! |
|
|
|
|
|
14 april 2007, 07:15
|
#31 | |
|
Minister
Geregistreerd: 3 augustus 2005
Berichten: 3.697
|
Citaat:
__________________
Het onbekende verklaren met het bekende is een logische procedure, het bekende verklaren met het onbekende is een vorm van theologische waanzin. |
|
|
|
|
|
15 april 2007, 20:48
|
#32 | |
|
Eur. Commissievoorzitter
Geregistreerd: 5 april 2005
Berichten: 9.853
|
Citaat:
|
|
|
|
|
|
15 april 2007, 21:02
|
#33 | |
|
Parlementsvoorzitter
Geregistreerd: 7 juni 2006
Berichten: 2.232
|
Citaat:
__________________
pAx Et BoNuM |
|
|
|
|
|
15 april 2007, 22:01
|
#34 | |
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 7 september 2002
Locatie: Waregem
Berichten: 178.701
|
Citaat:
Dagelijks bid ik op meerdere ogenblikken zonder ook maar enig uiterlijk teken te stellen. Slechts in de geëigende omstandigheden zal ik mijn gebed ook laten vergezellen met een kruisteken, gekruiste handel, knielen, enz. In veel gevallen kan en hoeft het evenwel niet. |
|
|
|
|
|
15 april 2007, 22:06
|
#35 | |
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 7 september 2002
Locatie: Waregem
Berichten: 178.701
|
Citaat:
Als niet-katholiek hoeft u geenszins mee te doen. Wel meedoen is overigens in zulke omstandigheden juist een uiting van gebrek aan respect. |
|
|
|
|
|
16 april 2007, 07:45
|
#36 | |
|
Parlementsvoorzitter
Geregistreerd: 7 juni 2006
Berichten: 2.232
|
Citaat:
__________________
pAx Et BoNuM |
|
|
|
|
|
16 april 2007, 10:43
|
#37 | |
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 7 september 2002
Locatie: Waregem
Berichten: 178.701
|
Citaat:
|
|
|
|
|
|
16 april 2007, 15:31
|
#38 | |
|
Parlementslid
Geregistreerd: 5 oktober 2006
Berichten: 1.508
|
Citaat:
feit : Een paus die spreekt en preekt over het bestrijden van armoede vanop een berg geld... De rest zijn verontschuldigingen, uitvluchten, verzinsels om het toch maar niet zo te laten lijken... Niet kunnen, laat mij niet lachen, niet willen... |
|
|
|
|
|
16 april 2007, 15:36
|
#39 | |
|
Parlementslid
Geregistreerd: 5 oktober 2006
Berichten: 1.508
|
Citaat:
|
|
|
|
|
|
16 april 2007, 15:40
|
#40 | |
|
Parlementsvoorzitter
Geregistreerd: 7 juni 2006
Berichten: 2.232
|
Citaat:
__________________
pAx Et BoNuM |
|
|
|
|
|
|
|
