Wie het anders zegt is een leugenaar.

Vitae forma vocatur "uncle" <[email protected]>, die Mon, 9 Apr
2007 17:29:12 +0200, in littera <[email protected]> in
foro be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:

>"Fustigator" <[email protected]> wrote in message
>news:[email protected].. .
>>
>> Omdat ideologische rabiës het verstand aantast, inclusief de
>> spraakkunst- en spellings-zones.
>>
>
>Esto, amice!

Soms bevang je wel een vleugje realisme....
>u.
>
--
Fusti

"Fustigator" <[email protected]> wrote in message
news:[email protected]...
>
> Noenkel, Noenkel, je humor blijft me verheugen!
>

Ach, goedevriend: onze jarenlange virtuele vriendschap is oprechter&inniger
dan het familiale adderkluwen,- dat destijds zo pregnant beschreven werd
door FrançoisM en AndréG.
u.

Vitae forma vocatur "uncle" <[email protected]>, die Mon, 9 Apr
2007 23:06:39 +0200, in littera <[email protected]> in
foro be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:

>"Fustigator" <[email protected]> wrote in message
>news:[email protected].. .
>>
>> Noenkel, Noenkel, je humor blijft me verheugen!
>>
>
>Ach, goedevriend: onze jarenlange virtuele vriendschap is oprechter&inniger
>dan het familiale adderkluwen,- dat destijds zo pregnant beschreven werd
>door FrançoisM en AndréG.

Het moet denken aan "Le noeud de vipères" of "Le désert de l'amour"
of dacht je aan "Rencontres" of beter "La tentative amoureuse"?Het
geheel van onze innige relatie(s) zijnde "Sous le soleil de satan"
(maar dat is van Bernanos)
>u.
>
--
Fusti

"Fustigator" <[email protected]> schreef in bericht
news:[email protected]...
> Vitae forma vocatur "Carolus Magnus" <[email protected]>, die Mon, 9 Apr
> 2007 12:33:30 +0200, in littera <[email protected]>
> in foro be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:
>
> >"Fustigator" <[email protected]> schreef in bericht
> >news:[email protected].. .
> >> Vitae forma vocatur "Ghingis Khan" <[email protected]>, die Mon,
> >> 09 Apr 2007 08:46:23 GMT, in littera
> >> <[email protected]> in foro be.politics(et
> >> aliis) vere scripsit quod sequitur:
> >>
> >> >Franstaligen en wooncode
> >> >
> >> >Het Nieuwsblad (04.04.2007) kopte vorige week dat "al een op de vijf
> >> >volkstuintjes in Gentbrugge in Turkse handen is". Er stelde zich een
> >> >probleem, aangezien verschillende Turkse 'nieuwkomers' konden het
> >> >Nederlands niet of onvoldoende machtig waren.[enz]
> >>
> >> Met wat je je allemaal wel bezig houdt... :-(
> >> --
> >> Fusti
> >
> >Ik vind je doorgaans een groot kalf, maar af en toe -ach, zéér zelden-
kan
> >ik me achter jouw conclusie scharen.
> >
> Voor mij ben je *niets*, omdat je maar recenterwijze onder deze pseudo
> post, en ik de indentiteiten onder andere pseudo's niet wil bijhouden.

Waar heb je het over? Dit is mijn eerste alias.

> Met mij weet je tenmiste waar je aan toe bent.

Inderdaad, jij bent heel voorspelbaar <grin>

> Met het magma van de anonymiteit kan ik geen rekening houden.

Dat kan je enkel omdat je diep binnenin eigenlijk een fascist bent.

> Beter een "groot kalf" dan <niets>.

Dat is niet waar. Als 'niets' gelijk is aan nul, dan zit de kwalificatie van
'groot kalf' daar onder omdat het een negatieve connotatie bezit. 'Niets' is
eerder neutraal en staat dus in feite nog steeds boven 'Groot Kalf'.

> Mijn wijze raad: <<word iets >> en nog beter: <<word iemand >>

Een groot kalf is niet gemachtigd om wijze raad te geven aan iemand die
beter af is. Mijn wijze raad: delete alles waarmee ze jou geïndoctrineerd
hebben. Vanaf de erfzonde tot Paus Benedictus de nazi en lééf!

Vitae forma vocatur "Carolus Magnus" <[email protected]>, die Tue, 10 Apr
2007 10:04:26 +0200, in littera <[email protected]>
in foro be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:

>"Fustigator" <[email protected]> schreef in bericht
>news:[email protected].. .
>> Vitae forma vocatur "Carolus Magnus" <[email protected]>, die Mon, 9 Apr
>> 2007 12:33:30 +0200, in littera <[email protected]>
>> in foro be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:
>>
>> >"Fustigator" <[email protected]> schreef in bericht
>> >news:[email protected].. .
>> >> Vitae forma vocatur "Ghingis Khan" <[email protected]>, die Mon,
>> >> 09 Apr 2007 08:46:23 GMT, in littera
>> >> <[email protected]> in foro be.politics(et
>> >> aliis) vere scripsit quod sequitur:
>> >>
>> >> >Franstaligen en wooncode
>> >> >
>> >> >Het Nieuwsblad (04.04.2007) kopte vorige week dat "al een op de vijf
>> >> >volkstuintjes in Gentbrugge in Turkse handen is". Er stelde zich een
>> >> >probleem, aangezien verschillende Turkse 'nieuwkomers' konden het
>> >> >Nederlands niet of onvoldoende machtig waren.[enz]
>> >>
>> >> Met wat je je allemaal wel bezig houdt... :-(
>> >> --
>> >> Fusti
>> >
>> >Ik vind je doorgaans een groot kalf, maar af en toe -ach, zéér zelden-
>kan
>> >ik me achter jouw conclusie scharen.
>> >
>> Voor mij ben je *niets*, omdat je maar recenterwijze onder deze pseudo
>> post, en ik de indentiteiten onder andere pseudo's niet wil bijhouden.
>
>Waar heb je het over? Dit is mijn eerste alias.

Omdat jij het zegt?

>> Met mij weet je tenmiste waar je aan toe bent.
>
>Inderdaad, jij bent heel voorspelbaar <grin>

Als je dat kan plezieren.
>
>> Met het magma van de anonymiteit kan ik geen rekening houden.
>
>Dat kan je enkel omdat je diep binnenin eigenlijk een fascist bent.

Definieer "fascist".

Als voor jou iedere niet-linkse een fascist moet zijn, dan heb je
gelijk.
>
>> Beter een "groot kalf" dan <niets>.
>
>Dat is niet waar. Als 'niets' gelijk is aan nul, dan zit de kwalificatie van
>'groot kalf' daar onder omdat het een negatieve connotatie bezit. 'Niets' is
>eerder neutraal en staat dus in feite nog steeds boven 'Groot Kalf'.

Je moet echt leren logisch denken.

Het slechte is niet minder dan niets: het is het tegenovergestelde van
het goede en is dus negatief tov het goede maar heeft niets met het
<niets> te maken, daat het <niets> niet ergens tussen het kwade en het
goede gelegen is, maar is het niet-zijn.

>> Mijn wijze raad: <<word iets >> en nog beter: <<word iemand >>
>
>Een groot kalf is niet gemachtigd om wijze raad te geven aan iemand die
>beter af is.

Hoovaardige kwast! Jij beter dan een andere?

>Mijn wijze raad: delete alles waarmee ze jou geïndoctrineerd
>hebben. Vanaf de erfzonde tot Paus Benedictus de nazi en lééf!
>
Benedictus is geen nazi: zo denken is in strijd met de objectieve
werkelijkheid, hoovaardige atheïstje.


--
Fusti

"Fustigator" <[email protected]> schreef in bericht
news:[email protected]...
> Vitae forma vocatur "Carolus Magnus" <[email protected]>, die Tue, 10 Apr
> 2007 10:04:26 +0200, in littera <[email protected]>
> in foro be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:
>
> >"Fustigator" <[email protected]> schreef in bericht
> >news:[email protected].. .
> >> Vitae forma vocatur "Carolus Magnus" <[email protected]>, die Mon, 9 Apr
> >> 2007 12:33:30 +0200, in littera <[email protected]>
> >> in foro be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:
> >>
> >> >"Fustigator" <[email protected]> schreef in bericht
> >> >news:[email protected].. .
> >> >> Vitae forma vocatur "Ghingis Khan" <[email protected]>, die
Mon,
> >> >> 09 Apr 2007 08:46:23 GMT, in littera
> >> >> <[email protected]> in foro
be.politics(et
> >> >> aliis) vere scripsit quod sequitur:
> >> >>
> >> >> >Franstaligen en wooncode
> >> >> >
> >> >> >Het Nieuwsblad (04.04.2007) kopte vorige week dat "al een op de
vijf
> >> >> >volkstuintjes in Gentbrugge in Turkse handen is". Er stelde zich
een
> >> >> >probleem, aangezien verschillende Turkse 'nieuwkomers' konden het
> >> >> >Nederlands niet of onvoldoende machtig waren.[enz]
> >> >>
> >> >> Met wat je je allemaal wel bezig houdt... :-(
> >> >> --
> >> >> Fusti
> >> >
> >> >Ik vind je doorgaans een groot kalf, maar af en toe -ach, zéér zelden-
> >kan
> >> >ik me achter jouw conclusie scharen.
> >> >
> >> Voor mij ben je *niets*, omdat je maar recenterwijze onder deze pseudo
> >> post, en ik de indentiteiten onder andere pseudo's niet wil bijhouden.
> >
> >Waar heb je het over? Dit is mijn eerste alias.
>
> Omdat jij het zegt?

Inderdaad. En wie kan het beter weten dan ik?

> >> Met mij weet je tenmiste waar je aan toe bent.
> >
> >Inderdaad, jij bent heel voorspelbaar <grin>
>
> Als je dat kan plezieren.

Je kan er nu eenmaal niks aan doen. Het is jouw lot.

> >
> >> Met het magma van de anonymiteit kan ik geen rekening houden.
> >
> >Dat kan je enkel omdat je diep binnenin eigenlijk een fascist bent.
>
> Definieer "fascist".

Het begrip 'fascisme' is niet eenduidig te definiëren. Het is een dermate
complex en gevarieerd verschijnsel, dat het moeilijk in een beknopte
omschrijving is weer te geven. Toch zijn er wel een aantal basiskenmerken
van te geven, die het fascisme omschrijven en afbakenen in relatie tot
andere politieke stromingen. Deze zijn:
Het fascisme is de tegenstander van zowel de traditioneel linkse als rechtse
politieke partijen.
Het fascisme minacht contemporaine conservatieve instellingen.
Het fascisme vereert machtsvertoon en het gebruik van geweld, in zoverre dat
is gericht op de omverwerping van de bestaande maatschappelijke orde.
Het fascisme kent een autoritaire structuur met aan het hoofd daarvan een
leider aan wie charismatische eigenschappen worden toegeschreven.
Het fascisme streeft naar de instelling van een politieke dictatuur.
Het fascisme streeft naar de volledige controle over het maatschappelijk
leven en de sociale en culturele organisaties.
Het fascisme is extreem nationalistisch.
Het fascisme pleit voor een continue strijd om de eigen natie te kunnen doen
overleven temidden van andere staten.
Het fascisme berust in hoofdzaak op de maatschappelijke middenklasse.
Het fascisme streeft naar sociale eenheid en de opheffing van alle bestaande
klassen- en belangentegenstellingen.

Nationalistisch versus anti-democratisch als grondslag van fascisme
Een algemeen aanvaarde definitie van fascisme is ook moeilijk te geven omdat
de term fascisme te pas en onpas in het politiek debat wordt aangevoerd. Zo
zouden met name nationalisten fascistische trekjes tonen en niet personen
die het niet zo nauw nemen met democratische grondrechten als vrijheid van
meningsuiting en vrijheid van (on)geloof. Zo is een "democratische
fascistische partij" nog altijd een contradictio in terminis maar vaak haalt
het begrip "anti-democratisch" niet de veelal politiek correcte definities
van het begrip fascisme.

Geschiedenis
In de 19e eeuw was het nationalisme opgekomen, onder meer onder invloed van
de Franse Revolutie en de verbetering van de communicatiemogelijkheden. Rond
1900 kwamen in Europa de eerste bewegingen op die een uitlaatklep wilden
bieden voor onvrede, maar niet socialistisch waren, eerder nationalistisch.
Zij werden nog niet fascistisch genoemd, maar meestal iets als
'nationaal-syndicalistisch'. Ze zouden waarschijnlijk door de geschiedenis
vergeten zijn geraakt als de Eerste Wereldoorlog niet was uitgebroken. Na de
Eerste Wereldoorlog kwamen miljoenen veteranen terug van het front. Zij
konden in de gewone maatschappij vaak niet meer aarden, en raakten meestal
ook werkloos. Grenzen waren opnieuw getrokken, waardoor miljoenen ineens als
minderheid in een ander land kwamen te wonen. Veel Italianen vonden
bovendien dat Italië voor de honderdduizenden doden en de torenhoge
oorlogsschuld te weinig had teruggekregen. Daarnaast had de oorlog een
economische crisis tot gevolg. Velen zochten hun heil in communisme of
propageerden (uit angst hiervoor) een autoritair nationalistisch regime dat
de problemen kon oplossen.
In maart 1919 vormde Benito Mussolini in Milaan de Fasci di Combattimento.
Deze beweging was samengesteld uit knokploegen van veteranen, en beweerde de
orde te willen herstellen en Italië te geven waar het recht op had. In 1919
bezette Gabriele D'Annunzio de stad Rijeka en vormde daar de eerste
fascistische samenleving. De stad werd corporatistisch georganiseerd, het
leidersprincipe werd ingevoerd en Italianen die tegenstribbelden werden
verplicht wonderolie te drinken (Slovenen en Kroaten werden verdreven of
gedood). De Fasci di Combattimento werd uiteindelijk een politieke partij
die in 1922 een staatsgreep pleegde. Mussolini kon nu heel Italië naar
D'Annunzio's voorbeeld omvormen tot een fascistische staat.
Het regime kwam soms in een kwaad daglicht te staan (zie de moord op
Matteotti), maar veel Europeanen zagen heil in sterke autoritaire staten. In
de jaren 1920-23 was Europa in chaos gedompeld. Er was behoefte aan orde en
tucht en dit boden de fascisten. 'Indien mogelijk met liefde, indien nodig
met geweld', aldus Mussolini. Bovendien zag men in het fascisme een
bescherming tegen het communisme. En het werkte in Italië: de treinen reden
op tijd, de stakers gingen aan het werk en de studenten aan hun studie. In
grote delen van Europa werden autoritaire op fascisme lijkende regimes
geïnstalleerd. In de jaren '30 won het fascisme nog meer aan kracht door de
crisis en door het maatschappelijk tij dat van de losse jaren '20 naar
autoriteit was teruggekeerd. Italië kreeg in internationale zaken een
belangrijke stem in het kapittel. In 1933 kwam bovendien de NSDAP in
Duitsland aan de macht. En de Japanse militairen dachten over veel zaken
precies hetzelfde als de fascisten. In de escalatie van de spanning riep
Stalin de communisten op tot samenwerking met andere groepen om het fascisme
een halt toe te roepen.
Na de Tweede Wereldoorlog kwam het fascisme in een ideologisch isolement
terecht. Fascistische groeperingen raakten overal ter wereld in diskrediet.
Mussolini werd in 1943 afgezet en in 1945 vermoord. De oorlogsmisdaden van
de Duitse nationaal-socialisten en de Japanse overheid, met wie de
Italiaanse fascisten zich hadden verbonden, zorgden voor een definitieve
bezoedeling van het Italiaanse fascisme.

Ideologie
Op ideologisch vlak kan het fascisme worden ontleed in twee componenten:
rationeel versus irrationeel.

Rationeel
In rationele zin verkondigde het fascisme de staat als het kernstuk van zijn
doctrine. Voor de fascistische ideologen was de staat geen verzameling van
individuen, maar een zelfstandig organisme van hogere orde, een macht, die
alle vormen van zedelijk en verstandelijk leven van de mens samenvat en in
zich verenigt. Deze staat is totalitair in de zin, dat hij de wil en het
verstand van ieder individu omvat. In deze staatsconceptie bezitten alle
individuen en groepen wel een eigen functie, maar afzonderlijk geen
levensvatbaarheid. Hun bestaan krijgt slechts zin en waarde door de staat,
zodat Mussolini kon verklaren 'alles in de staat, niets tegen de staat,
niets buiten de staat'. De fascistische staat is ook absoluut van aard,
omdat hij als autonome persoonlijkheid met eigen waarde en eigen doel elk
individueel bestaan en alle particuliere belangen aan zich ondergeschikt
maakt en de normen van zijn gedrag in zichzelf vindt. Daarom kan de staat
zijn gezag ook niet ontlenen aan de individuen (b.v. als gevolg van
verkiezingen), maar slechts aan zichzelf. Het gezag is het onaantastbaar
bezit van de staat. De staat is in deze zin de eenheid van geest en wil van
het volk, die niet gevormd wordt door de gezamenlijke individuen of een
meerderheid van hen, maar door de elite. Dat verklaart waarom in het
fascisme een grote betekenis wordt toegekend aan de hiërarchie. Het fascisme
vervangt de rechtsstaat - immers slechts 'de speelbal der individuen' - door
de machtsstaat. Het gezag wordt niet gevormd van onderop, maar van bovenaf
opgelegd. Slechts de elite is in staat inzicht in de superieure doeleinden
van de staat te verwerven. Aldus werd de fascistische staat volgens streng
hiërarchische beginselen ingericht, waarbij alle leiding uitging van de
ultieme leider, die als dictator alle verantwoordelijkheid en macht droeg.
Deze leider werd geassisteerd door de door hem gekozen ondergeschikten.
Uiteraard werd daartoe ook de scheiding der machten - de trias politica -
verworpen en een complete suprematie gegeven aan de uitvoerende macht. In
overeenstemming met deze ideologie werden ten slotte ook de politieke
partijen ontbonden en de fascistische partijstaat ingevoerd. Aangezien de
individuen slechts bestonden in staatsverband, werden ook alle persoonlijke
vrijheden - zoals het recht van meningsuiting en van vergadering -
opgeheven. De totalitaire staat van het fascisme kon zich uiteraard niet
tevreden stellen met slechts het geven van leiding in politieke
aangelegenheden. Daarom werd ook de gehele beroepsbevolking georganiseerd in
zogenaamde corporaties. Dit corporatisme beoogde de tegenstellingen der
verschillende klassen weg te nemen en te verzoenen. In tegenspraak met de
traditionele opvatting over corporaties als lichamen met zelfstandige
rechts- en handelingsbevoegdheid, waren de fascistische corporaties echter
zuivere staatsorganen zonder rechtspersoonlijkheid. Voorts betekende het
begrip corporatieve staat in fascistische zin niet, dat de staat in handen
kwam van de corporaties, maar dat de corporaties instrumenten werden in
handen van de staat. Volgens de fascistische opvattingen diende het volk
zich niet in te laten met de politiek, doch slechts met de eigen
beroepsuitoefening. De politieke bemoeienis was het privilege van de elite.
De gewone burgers vormden zo het productieleger, dat zorg moest dragen voor
een zo hoog mogelijke nationale productie, die als één grote onderneming
werd georganiseerd en ingelijfd bij de staat. Slechts de staat was bij
machte alle economische en sociale tegenstellingen te overwinnen en de
eenheid van alle corporaties te verwezenlijken. Daarom dienden alle
corporaties ondergeschikt te zijn aan de staat.

Irrationeel
De fascistische ideologie was overigens niet uitsluitend rationeel van
karakter. Als reactie op de rationalistische en positivistische
levensbeschouwing van de 18e en 19e eeuw en in overeenstemming met zijn
vitalistische oorsprong werd de fascistische leer ook in sterke mate
gekenmerkt door irrationele elementen. Ondanks alle verstandelijke
constructies, die later aan zijn ideologie ten grondslag werden gelegd,
bleef het fascisme in eerste instantie gedreven worden door irrationele
motieven. Het stelde de intuïtieve schouwing van het geheel tegenover de
logische analyse, avontuur en gevaar tegenover veiligheid, de wilde
worsteling tegenover de 'gezapige' vrede, de daad tegenover de redenering,
de held tegenover de denker, de macht en het geweld tegenover het recht en
ten slotte de mythe tegenover de wetenschap. Het fascisme pretendeerde dan
ook niet slechts een politieke beweging te zijn, maar ook een spirituele
revolutie. Voor de fascist was de wereld niet de materiële wereld, die aan
de oppervlakte verschijnt. Tegenover de stelsels van het materialisme en het
positivisme plaatste het de geest op de voorgrond. Daarom diende het leven
van de fascist niet gericht te zijn op het egoïstische en momentane
genoegen, maar moest hij zich belast weten met een zending van plicht, offer
en ontbering, teneinde aldus een leven te veroveren, dat hem waardig was. Zo
noemde Mussolini het fascisme een religieuze conceptie, die de mens
beschouwt in zijn betrekking tot een hogere wet, een objectieve wil, die
boven het individu uitstijgt en het opvoedt tot de waardigheid van lid van
een geestelijke gemeenschap. Daarom werd het fascisme ook verkondigd als een
geloof. Slechts een geloof kon - aldus Mussolini �* inspireren tot de
verhevenheid van denken en handelen, die sommigen van zijn adepten hadden
bereikt. De onbewijsbare dogma's van het fascisme konden weliswaar
beredeneerd worden, maar slechts de gelovige overgave zou de inspiratie
kunnen verschaffen om de fascistische doelstellingen te bereiken. In dit
verband speelde ook 'de mythe' een voorname rol. Zij was een poëtisch
verhaal, dat niet op het verstand, maar op het gevoel en de verbeelding
gericht was en geen redelijk antwoord wenste te geven op de laatste vragen.
Zo werd de mythe gepropageerd als een pseudo-godsdienst, die de fascistische
denkbeelden en praktijken de wijding moest geven van een nieuwe heilsleer.
Als zodanig deden de mythe van de staat en de leider in brede kringen
opgeld, waarbij de duce als halfgod in de rol van verlosser kon poseren.
Hieronder volgt een aantal algemene nadere ideologische trekken van
fascisme, hoewel dit per land kan verschillen. Zo bevat fascisme in veel
gevallen racisme, maar niet altijd. Ook onder andere het leidersprincipe,
sociaal-darwinisme en de houding jegens religie en de persoonlijke vrijheden
kunnen verschillen. Bepaalde elementen kunnen ook in andere ideologieën
voorkomen en niet alle ideologieën die onderstaande principes nastreven
noemen of noemden zichzelf fascistisch.

Leidersbeginsel
Het fascisme gaat uit van collectivisme. De groep, collectief of natie gaat
altijd boven het belang van het individu. Lager geplaatsten hebben
kritiekloos te gehoorzamen aan hun superieuren. Orde, tucht en
gehoorzaamheid staan voorop. Superieuren hebben hierdoor een onbeperkte
bevoegdheid, maar zijn zelf onvoorwaardelijke gehoorzaamheid verschuldigd
aan de leiders die weer boven hen staan. Wanneer een leider zwak of corrupt
was, zou een sterkere of rechtschapener leider hem mogen afzetten en
vervangen, zoals een roedel wolven of leeuwen ook zwakkere mannetjes liet
afstoten door sterkere. Op deze wijze werd het gebrek aan controle
gecompenseerd. Uiteraard paste een democratische besluitvorming niet in dit
model: dit was alleen maar "vertragend geleuter" volgens de meeste
fascisten. Fascistische landen en organisaties zijn meestal piramidaal
gestructureerd met één sterke man aan het hoofd. Vaak kennen leiders van
fascistische dictaturen zichzelf de titel 'leider' toe. Zo noemde Benito
Mussolini zich il Duce, Adolf Hitler der Führer, Francisco Franco el
Caudillo, Ante Pavelic poglavnik en Ion Antonescu Condoctor.

Nationalisme
Fascisme was vaak sterk nationalistisch getint. Er werd sterke nadruk gelegd
op nationale symbolen, geschiedenis en tradities. De natie stond immers
boven het individu, en als de natie erop vooruitging, gingen ook alle
individuen erop vooruit. Daarnaast werd de eigen cultuur als superieur aan
andere verheerlijkt. In veel gevallen bevatte fascisme ook racistische
elementen. Dit leidt tot xenofobie, en in sommige gevallen tot pogroms,
massavervolgingen, deportaties en agressie jegens buurlanden.
Veel fascisten stellen bovendien dat hun land een slachtoffer is van
vijandige groeperingen, die het land in een deplorabele staat hebben
gebracht. Fascisten houden dergelijke groepen verantwoordelijk voor alles
wat er mis is in het land, en zijn dus van mening dat ze koste wat kost
onschadelijk gemaakt moeten worden. Vaak voorkomende zondebokken zijn Joden,
negers, zigeuners, vrijmetselaars, communisten, homoseksuelen,
gehandicapten, pacifisten en Jehova's getuigen.

Populisme
Fascistische dictaturen kennen vaak een zeer ver doorgedreven vorm van
populisme. Het is voor fascistische leiders niet alleen voldoende dat een
volk gehoorzaamt, het moet zich ook nog eens voor honderd procent inzetten
voor de 'goede zaak'. Het concept van de totale oorlog past dan ook goed bij
het fascisme, de gehele samenleving zet zich in voor hetzelfde doel. Behalve
als ondersteuning van de macht dient het volk voor fascisten vaak ook als
legitimering voor de macht: het hele volk zet zich in voor het fascisme, dus
dat betekent dat we goed bezig zijn.
[bewerk] Economie
Op economisch gebied pleitten vele fascisten voor corporatisme, maar anderen
stonden een "normaal" kapitalisme voor. Vaak bemoeide de overheid zich
intensief met de economie en het bedrijfsleven. De klassenstrijd van Marx
werd verworpen.
[bewerk] Vrijheden
Voor vrijheid van meningsuiting, privacy en een aantal andere vrijheden was
meestal geen plaats. Censuur en willekeurig optreden van de overheid zijn
niet slechts aan de orde van de dag, maar dienen op grond van het
leidersbeginsel ook getolereerd te worden. Godsdienst was in veel gevallen
een uitzondering: veel katholieke fascisten presenteerden zich als vrome
gelovigen en beschermers van de christelijke waarden tegen de losbandigheid
en het communisme. Bovendien was het geloof vaak onderdeel van de nationale
identiteit. Zolang de Kerk zich niet met politiek inliet werden geestelijken
en gelovigen met rust gelaten. En de Kerk steunde vaak uit angst voor het
"goddeloze communisme" het bewind.

Normen en waarden
Oude normen, waarden en tradities werden gecombineerd met doorvoeren van het
leidersbeginsel tot in de kleinste details van de samenleving. Het gezin was
erg belangrijk, waarin een traditionele taakverdeling werd gepropageerd. De
vader was de kostwinner en familiehoofd, terwijl de moeder diende voor de
kinderen te zorgen en het huishouden te doen. Het krijgen van veel kinderen
werd aangemoedigd terwijl homoseksualiteit, feminisme en deelname van
vrouwen in het arbeidsproces sterk werden afgekeurd (dit laatste verschafte
de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog een voordeel aangezien zij in
tegenstelling tot de Asmogendheden vrouwen in fabrieken konden laten werken
wanneer de mannen aan het front vochten). Sociaal Darwinisme speelde in alle
facetten van het leven een rol: de sterkere mocht de zwakkere uit de weg
ruimen, en een slechte leider mocht desgewenst afgezet worden. Normaal
gesproken was men een meerdere echter slaafse gehoorzaamheid verschuldigd
(trappen naar beneden en likken naar boven). Geweld werd verheerlijkt: zo
beweerde Mussolini "beter 1 dag een leeuw dan 100 jaar een lam". Italiaanse
fascistische kunst beeldde vaak uit dat oorlog een onderdeel was van het
dagelijks leven. Van geweld en oorlog werd een mens beter, sterker en
slimmer. Knokpartijen werden door de meeste fascisten dan ook niet geschuwd.
Tegenwoordig wint een andere uitleg van Mussolini's woorden steeds meer aan
populariteit: De strijd als defensieve maatregel, waarbij hij de
strijdvaardigheid van het volk prees en het beschermen van het gezin en de
natie hoog in vaandel staan.

Fascisme in relatie tot andere stromingen
Daar het fascisme meer een beweging dan een omlijnde ideologie was, is het
een bijzonder diffuus begrip. Het wordt dan ook vaak vergeleken met andere
politieke stromingen, waarbij zowel opvallende overeenkomsten als
verschillen te onderscheiden zijn.

Fascisme en nationaal-socialisme

Mussolini en Hitler - twee van 's werelds meest beroemde en beruchte
fascisten
Het nationaal-socialisme (nazisme) wordt vaak als een vorm van fascisme
gezien. Hitler was een groot bewonderaar van Mussolini en heeft ongetwijfeld
veel van zijn ideeën en principes overgenomen. Soms worden
nationaal-socialisme en fascisme echter van elkaar onderscheiden vanwege het
feit dat nationaal-socialisme zich veel meer richt op etniciteit en ras dan
fascisme. Men zou nationaal-socialisme dan kunnen zien als een combinatie
van fascisme en racisme. In het Italiaanse fascisme bestond (tot de jaren
'30) dan ook geen specifieke afkeur tegenover Joden. In de beginjaren van
het Italiaanse fascisme waren er zelfs enkele Joden, waaronder Magherita
Sarfatti, een maîtresse van Mussolini, fascistisch. Dit gold ook voor de
NSB, die uiteindelijk onder invloed van Rost van Tonningen en de NSDAP ook
antisemitisch werd, maar die aanvankelijk ook een aantal Joodse leden telde.

Fascisme en communisme
Fascisme (extreem-rechts) en communisme (extreem links) worden als de
uiteinden van het politieke spectrum gezien. De communistische ideologie
beïnhoudt een radicalisering van de klassenstrijd, de fascistische ideologie
kent daarentegen de klassencollaboratie (Sergio Panunzio), het samenwerken
van proletariaat en bourgeoisie. Beiden kennen dan ook een gezamenlijke
traditie van wederzijdse haat. Fascistische vergaderingen werden verstoord
door communisten en vice versa. Aanhangers van beide partijen bestreden
elkaar op alle mogelijke manieren. Kreeg een van hen regeringsmacht, dan
aarzelde deze niet de andere groep uit proberen te roeien (Rode en Witte
Terreur).
Toch waren in deze haatverhouding een paar uitzondering. In 1939 werd na het
ineenstorten van de Spaanse en Franse socialistische volksfronten het
Molotov-Ribbentroppact gesloten door Duitsland en de Sovjetunie. Bovendien
hebben beide groepen ook meer met elkaar gemeen dan ze zelf durven bekennen:
als extremen van het politieke spectrum schuwen ze geweld en repressie niet.
Sociaal-darwinisme komt ook voor in het idee dat het het natuurlijke recht
van het proletariaat zou zijn om de heersende klasse te vernietigen, hoewel
volgens het sociaal-darwinisme in feite de bourgeoisie als dominant en dus
meer geschikt om te overleven gezien werd. De staat bemoeit zich ook in een
totalitair communistisch systeem uitgebreid met de economie en individuele
vrijheden. Soms kan ook iets voorkomen dat op het leidersprincipe lijkt,
terwijl populisme en persoonsverheerlijking in veel communistische systemen
ook niet van de lucht waren. Zelfs antisemitisme en racisme waren niet van
de lucht: Joden werden als kapitalisten gezien en konden, evenals "zwarten"
(scheldnaam voor bewoners uit het zuiden van de USSR), maar moeilijk
carrière maken in de Sovjetunie. Stalin zelf heeft meer dan eens te kennen
gegeven dat hij een hekel had aan Joden.
Veel stalinistische leiders propageerden het nationalistische "socialisme in
één land" (Georghe-Dej), of racisme. Omgekeerd bestond ook binnen de NSDAP
een stroming die socialistische denkbeelden aanhing. Hiervan waren de
gebroeders Strasser en Roehm de bekendste vertegenwoordigers; na de Nacht
van de Lange Messen was hun rol in het nazisme echter uitgespeeld.
Door deze paradox is zelfs het denkbeeld ontstaan dat fascisme of
nationaal-socialisme en communisme zouden kunnen fuseren. Hieruit is het
nationaal-bolsjewisme in de jaren '90 in Rusland ontstaan, een politieke
ideologie die zowel nazi- als communistische elementen vertoont, en waarvan
het logo en de vlag gelijkenissen vertonen met zowel die van het Derde Rijk
als de Sovjetunie: een hamer en sikkel op een witte cirkel met een rode
achtergrond. Weliswaar is het idee ouder dan de jaren '90, maar de Russische
nationaal-communisten zijn de eersten die dit middels een zelfstandige
politieke partij onder die naam uitdragen. De aanhang omvat vooral jongeren
en extreem-linkse en -rechtse randfiguren en bezit geen enkele politieke
macht.
De ontstaansgeschiedenis en basis van het communisme en fascisme zijn
fundamenteel verschillend geweest. Het communisme had zijn oorsprong in de
arbeidersbeweging, een traditie waar het fascisme (ondanks de naam van
sommige fascistische partijen) weinig mee te maken had. Het feit dat beide
stromingen grote aantallen slachtoffers hebben gemaakt betekent niet dat ze
gelijkaardig zijn. Robert O. Paxton en Primo Levi hebben er bijvoorbeeld op
gewezen dat, hoewel ze beide regimes zonder meer misdadig en weerzinwekkend
noemen, de redenen waarom fascisme en stalinisme hun vijanden doodden
fundamenteel verschillend zijn. De slachtoffers van het stalinisme werden
vermoord als 'klassevijanden', een eigenschap die, hoewel in de praktijk
vaak willekeurig gebruikt, in principe veranderbaar is. Doelwitten van het
fascisme behoorden echter al vanaf hun geboorte tot een 'verkeerde' groep
met geen enkele mogelijkheid dat te veranderen. Ook beargumenteert Paxton
dat de moordpartijen onder het stalinisme van bovenaf zijn georchestreerd,
terwijl het in het fascisme niet ongebruikelijk was dat gewone burgers
zodanig werden opgehitst dat ze het recht in eigen hand namen en uit eigen
beweging tegenstanders vermoordden.
Daarnaast zijn er ook communisten die van mening zijn dat vergelijkingen
tussen het fascisme en communisme alleen worden gemaakt om - in het kader
van de Koude Oorlog - die laatste stroming in diskrediet te brengen.

Fascisme en autoritair conservatisme
Vaak worden autoritair conservatieve regimes ook fascistisch genoemd, met
name door hun tegenstanders. Voorbeelden van zulke regimes zijn het Portugal
van Antonio Salazar, het Argentinië van Juan Peron, het Roemenië van Ion
Antonescu, Vichy-Frankrijk en het Chili van Augusto Pinochet. Veel
politicologen maken echter een onderscheid tussen autoritair conservatisme
en fascisme. Een belangrijk kenmerk van conservatisme, is dat conservatieven
de situatie vaak zoveel mogelijk bij het oude laten, terwijl fascisten in
zeker zin 'revolutionair' zijn, en ze de samenleving overhoop willen gooien.
Verder willen fascisten de macht zoveel mogelijk centraliseren (bij staat,
leider of partij), terwijl conservatieven belang hechten aan
maatschappelijke organisaties (bijv. kerken) met een onafhankelijke positie.
Op het snijvlak van fascisme en autoritair conservatisme bevinden zich het
klerikaal fascisme en het falangisme. Een belangrijke vertegenwoordiger van
het klerikaal fascisme is de Oostenrijker Engelbert Dollfuss, die een
conservatieve dictatuur verstigde, maar veel elementen overnam van het
fascistische Italië. Francisco Franco was de belangrijkste vertegenwoordiger
van het falangisme. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog leunde Franco sterk
tegen het fascisme, en ontving hij steun van het fascistische Italië en
Duitsland. Na de oorlog drong hij de macht van de Falange Española echter
sterk terug, en begon zijn regime meer aan autoritair conservatieve
dictatuur te worden. Hierover bestaan verschillende interpretaties. Volgens
sommigen is Franco nooit echt een fascist geweest, en leunde hij alleen maar
op Hitler en Mussolini om de Spaanse Burgeroorlog te kunnen winnen. Volgens
anderen was hij wel degelijk een fascist, maar deed hij zich na de oorlog
voor als een autoritair conservatief om niet hetzelfde lot te ondergaan als
Mussolini en Hitler.

Fascisme en Latijns-Amerikaans populisme
Gelijktijdig met de opkomst van het fascisme in Europa kwamen in
Latijns-Amerika verschillende regimes op die in ieder geval sterk
populistisch waren en ook fascistische trekken vertoonden. Juan Perón in
Argentinië bijvoorbeeld, cultiveerde een sterke persoonlijkheidscultus en
liet zich El Conductor ("de bestuurder") noemen, een benaming die
vegelijkbaar is met Il Duce voor Mussolini. Perón schakelde socialistische
en communistische organisaties uit en toonde tijdens de Tweede Wereldoorlog
aanvankelijk sympathie voor de as-mogendheden. Getúlio Vargas' Brazilië
kende een gelijkwaardig regime. In 1937 voerde hij zijn Estado Novo in,
gebruikmakend van een vermeende communistische samenzwering, en zocht hij
toenadering tot Nazi-Duitsland, wat onder andere leidde tot de uitlevering
van een aantal politieke vluchtelingen aan Duitsland. Zowel Perón als Vargas
richtte de economie van hun land grotendeels corporatistisch in, en braken
de macht van de oligarchie. Vergelijkbare leiders waren Carlos Ibáñez del
Campo, die in Chili de traditionele liberalen en conservatieven opzij schoof
en de macht greep met behulp van Perón en Chileense fascisten, dr. Arnulfo
Arias, de Sturmbahnführer Mittelamerikas, in Panama en Maximiliano Hernández
Mart�*nez, die een boerenopstand aangreep om in El Salvador de macht over te
nemen en een nationalistisch en racistisch regime in te voeren.
Desalniettemin vertoonden al deze regimes ook grote verschillen met het
Europese fascisme. In geen enkele van de hierboven genoemde landen (met
uitzondering van El Salvador) heeft bijvoorbeeld een grootscheepse
vervolging van tegenstanders plaatsgevonden, laat staan een genocide. Verder
hadden de persoonsculti van de populistische leiders veel eerder hun
oorsprong in inheemse en Spaanse tradities, dan in het fascisme. Opvallend
is ook dat de Latijns-Amerikaanse populisten beduidend minder negatief
tegenover het feminisme en gelijke rechten voor vrouwen stonden dan de
Europese fascisten. Vargas, Perón en Arias voerden in hun landen zelfs het
vrouwenkiesrecht in, en Peróns echtgenote Evita had een openbare rol die in
een authentiek fascistische staat ondenkbaar zou zijn. Tenslotte werden de
bewegingen in Latijns-Amerika die wel openlijk fascistisch of
nationaalsocialistisch waren, vervolgd. De Braziliaanse integralisten van
Pl�*nio Salgado bijvoorbeeld, hoopten op de steun van Vargas, maar na diens
machtsovername werd de integralistische beweging verboden en vervolgd. De
nacionalistas in Argentinië en de Chileense nazi's ondervonden een
vergelijkbaar lot. Veel historici zien het Latijns-Amerikaanse populisme dan
ook als een autonome ontwikkeling, waarbij de leiders zich meer door de
uiterlijkheden dan door de inhoud van het fascisme hebben laten inspireren.


> Als voor jou iedere niet-linkse een fascist moet zijn, dan heb je
> gelijk.

Kijk eens aan.... je probeert me dingen in de mond te leggen die je zelf
verzint...

> >
> >> Beter een "groot kalf" dan <niets>.
> >
> >Dat is niet waar. Als 'niets' gelijk is aan nul, dan zit de kwalificatie
van
> >'groot kalf' daar onder omdat het een negatieve connotatie bezit. 'Niets'
is
> >eerder neutraal en staat dus in feite nog steeds boven 'Groot Kalf'.
>
> Je moet echt leren logisch denken.

IKNMBVHL :-) Zoals de 'erfzonde', het ontstaan van de aarde volgens de
bijbel en het ontkennen van de evolutietheorie resultaat zijn van logisch
denken???

> Het slechte is niet minder dan niets: het is het tegenovergestelde van
> het goede en is dus negatief tov het goede maar heeft niets met het
> <niets> te maken, daat het <niets> niet ergens tussen het kwade en het
> goede gelegen is, maar is het niet-zijn.

Alles hangt af welke parameters je hanteert. Niets is in bepaalde gevallen
meer dan negatief. Dan toch als je in dit universum leeft.

> >> Mijn wijze raad: <<word iets >> en nog beter: <<word iemand >>
> >
> >Een groot kalf is niet gemachtigd om wijze raad te geven aan iemand die
> >beter af is.
>
> Hoovaardige kwast! Jij beter dan een andere?

Beter *af*. En zéker beter dan jij.

> >Mijn wijze raad: delete alles waarmee ze jou geïndoctrineerd
> >hebben. Vanaf de erfzonde tot Paus Benedictus de nazi en lééf!
> >
> Benedictus is geen nazi: zo denken is in strijd met de objectieve
> werkelijkheid, hoovaardige atheïstje.

Ik kan verkeer zijn (h)oor...Was hij lid van de Hitler-jugend of van de
Wiener Sängerknaben?

"Fustigator" <[email protected]> wrote in message
news:[email protected]...
>
> Het moet denken aan "Le noeud de vipères" of "Le désert de l'amour"
> of dacht je aan "Rencontres" of beter "La tentative amoureuse"?Het
> geheel van onze innige relatie(s) zijnde "Sous le soleil de satan"
> (maar dat is van Bernanos)
>

Thérèse Desqueyroux, en Les nourritures terrestres.
u.

"Carolus Magnus" <[email protected]> wrote in message
news:[email protected]...
>
> Ik kan verkeer zijn (h)oor...Was hij lid van de Hitler-jugend of van de
> Wiener Sängerknaben?
>

1 zeer mooie.
Carole magne, ik mag je gaarne lezen.
u.

"uncle" <[email protected]> wrote in message
news:[email protected]...
>
> 1 zeer mooie.
>

Enne - ter voortzetting van deze vermetele gedachte - wil ik er dit nog aan
toevoegen: het eloquente sarcasme dat op bepol door mijn geestgenoten al
gedemonstreerd is, verdient geboekstaafd.
u.