Universele Verklaring van de Rechten van de Mens

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Al die rechtsen hier die niet geloven in universele rechten zijn de echte aanhangers van "multicul". Een dergelijk cultuurrelativisme is niet meer dan een apologie voor onderdrukking. Bollocks to that, I say: marteling is geen "confucianistische waarde", maar een misdaad, om maar één concreet voorbeeld te geven.

Maar marteling werd al verworpen voor Christus op deze aarde kwam. En mensenrechten hebben marteling niet tegengehouden. Integendeel, degenen die er het meest over spreken, zijn degenen die het nog doen ook.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door kilgore

De nationale grondwet moet altijd volstaan.Internationale verdragen geven geen meerwaarde.

Correct.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Mijn voorgaande post betekent natuurlijk niet dat ik voorstander ben van westerse neo-imperialistische interventies onder het mom van zogezegde "humanitaite inteventies".
Maar als het gaat om ernstige misdaden tegen de mensheid, genocides die bezig zijn, en dergelijke, dan zijn voor mij begrippen als "culturele eigenheid" of "nationale soevereiniteit" volledig inhoudsloze woorden, en zeker in het geval van repressieve dictaturen die deze concepten misbruiken om hun onderdrukking te kunnen blijven doorvoeren.

En selectieve tribunalen die er het resultaat van zijn zinnen u ongetwijfeld wel?

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Maar marteling werd al verworpen voor Christus op deze aarde kwam. En mensenrechten hebben marteling niet tegengehouden. Integendeel, degenen die er het meest over spreken, zijn degenen die het nog doen ook.

Nee, mensenrechten hebben martelingen niet tegenhouden, meestal toch niet, maar soms wel. Sommigen zijn vrijgelaten onder druk van mensenrechtengroeperingen. En het valt moeilijk in te schatten hoeveel meer mensen er zouden gemarteld worden, indien er geen mensenrechten zouden bestaan. Dit kan men niet in cijfers kwantificeren.

Maar ik sprak mij eigenlijk niet uit over de effectiviteit van de mensenrechten, maar over de universaliteit. Mijn punt was dat in principe elke mens volgens mij precies dezelfde rechten heeft als elke andere mens, los van geslacht, leeftijd, afkomst, huidskleur, sociale status, taal, religie, muziekvoorkeur, kledingsstijl,...
In principe dus, niet in de praktijk natuurlijk, jammer genoeg.

Je laatste zin is inderdaad vaak maar al te waar. "Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden" lijkt het devies te zijn van veel politici. Maar het feit dat mensenrechten worden misbruikt tijdens leugenachtige speeches die enkel electorale doeleinden hebben, is voor mij geen reden om het kind met het badwater weg te gooien.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

En selectieve tribunalen die er het resultaat van zijn zinnen u ongetwijfeld wel?

Wat bedoel je met "selectieve tribunalen", bedoel je het Joegoslavië-tribunaal?
Wel, nee, ik ben hier eigenlijk geen voorstander van. Degelijke ad hoc-tribunalen, die vaak de schijn van "overwinnaarsjustitie" met zich meedragen, vind ik geen goed systeem. Ik had het veel beter gevonden als Milosevic in Servië was berecht (en liefst een beetje sneller), in plaats van in Den Haag te sterven.
Alles wat niet met het lokaal recht kan worden opgelost, moet worden overgelaten aan een permanente internationele rechtbank, niet aan een geïmproviseerd tribunaal.

[garfield]

de vuilbak in met dat vodje papier.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door garfield

de vuilbak in met dat vodje papier.

Een top argumentatie. Proficiat!

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Geeft de mensen ook valse hoop.

En nog erger: de toepassing van mensenrechten ondergraaft de mensenrechten. Denk maar aan vrijheid van religie.

Weg met die rommel.

Back to reality.

Respect voor andere mensen zit tot op zekere hoogte in iedere mens, met of zonder bindende rechten.

De mensen die behoefte hebben aan mensenrechten, hebben ook meestal de middelen niet om naar de rechtbank te stappen, hetgeen van mensenrechten een simpele illusie maakt.

De universele mensenrechten zijn natuurlijk geen rechten zoals die gewoonlijk in een wet worden bepaald. Het is een moraal die de UVRM wil uitdrukken. Een universele moraal die is uitgedrukt in 30 artikels. http://www.unhchr.ch/udhr/lang/dut.htm
De achterliggende idee is dat de UVRM kan worden uitgedrukt in de wetten van de lidstaten van de VN.

De UVRM is voor een deel zeker utopisch. Daar heeft Frank van Dun wel gelijk in. Moraal heeft tenslotte altijd iets van utopie in zich. Kaïn doodde Abel volgens de bijbelse mythe. Uiteraard betekent dat niet, omdat broedermoord nog steeds voorkomt, dat het getolereerd zou moeten worden.

Ik heb het deze weken nogal druk. Later zal ik zeker nog dieper op Van Dun, Badiou en Žižek ingaan.

[Antoon]

Dat zoiets bestaat is goed, maar op welke manier je dat internationaal kunt implementeren is een ander paar mouwen.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Nee, mensenrechten hebben martelingen niet tegenhouden, meestal toch niet, maar soms wel. Sommigen zijn vrijgelaten onder druk van mensenrechtengroeperingen. En het valt moeilijk in te schatten hoeveel meer mensen er zouden gemarteld worden, indien er geen mensenrechten zouden bestaan. Dit kan men niet in cijfers kwantificeren.

Maar ik sprak mij eigenlijk niet uit over de effectiviteit van de mensenrechten, maar over de universaliteit. Mijn punt was dat in principe elke mens volgens mij precies dezelfde rechten heeft als elke andere mens, los van geslacht, leeftijd, afkomst, huidskleur, sociale status, taal, religie, muziekvoorkeur, kledingsstijl,...
In principe dus, niet in de praktijk natuurlijk, jammer genoeg.

Je laatste zin is inderdaad vaak maar al te waar. "Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden" lijkt het devies te zijn van veel politici. Maar het feit dat mensenrechten worden misbruikt tijdens leugenachtige speeches die enkel electorale doeleinden hebben, is voor mij geen reden om het kind met het badwater weg te gooien.

Mensenrechtengroeperingen bestonden ook al lang voor er mensenrechten in strikte zin waren. Deze moraal dient niet op juridische wijze benaderd te worden. Liefdadigheidsinstellingen kunnen even makkelijk druk uitoefenen zonder mensenrechten. Hangt enkel van de steun af die deze groeperingen ontvangen onder mensen. Die steun krijgen ze omdat mensen zich hier moreel tot aangesproken voelen, en niet omdat ze zich hiertoe verplicht voelen op grond van bindende mensenrechten die in de praktijk enkel misbruikt worden.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Wat bedoel je met "selectieve tribunalen", bedoel je het Joegoslavië-tribunaal?
Wel, nee, ik ben hier eigenlijk geen voorstander van. Degelijke ad hoc-tribunalen, die vaak de schijn van "overwinnaarsjustitie" met zich meedragen, vind ik geen goed systeem. Ik had het veel beter gevonden als Milosevic in Servië was berecht (en liefst een beetje sneller), in plaats van in Den Haag te sterven.
Alles wat niet met het lokaal recht kan worden opgelost, moet worden overgelaten aan een permanente internationele rechtbank, niet aan een geïmproviseerd tribunaal.

U vond de berechting van Saddam Hoessein een knap staaltje justitie op basis van mensenrechten?

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

De universele mensenrechten zijn natuurlijk geen rechten zoals die gewoonlijk in een wet worden bepaald. Het is een moraal die de UVRM wil uitdrukken. Een universele moraal die is uitgedrukt in 30 artikels. http://www.unhchr.ch/udhr/lang/dut.htm
De achterliggende idee is dat de UVRM kan worden uitgedrukt in de wetten van de lidstaten van de VN.

Onjuist. Het UVRM is internationaal gewoonterecht en enkele bepalingen zijn zelfs jus cogens met erga omnes effect. Internationaal gewoontrecht is juridisch bindend voor de internationale gemeenschap. Bovendien zijn er nog tal van verdragen gesloten die dezelfde mensenrechten neerleggen. Verdragen die door de partijen geratificeerd zijn. Zelfs op regionaal vlak, zoals in de Europa met het Hof in Straatsburg.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Dat zoiets bestaat is goed, maar op welke manier je dat internationaal kunt implementeren is een ander paar mouwen.

Iets dat je niet praktisch kan verwezenlijken is nutteloos.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

U vond de berechting van Saddam Hoessein een knap staaltje justitie op basis van mensenrechten?

Euh, nee... Dat bedoelde ik niet met het prefereren van lokaal recht. Ik had het bvb over de Waarheids- en Verzoeningscommissie van bisschop Tutu in Zuid-Afrika. Of het Cambodja-tribunaal, dat steun krijgt van de VN, maar wel in Cambodja zef wordt georganiseerd, met Cambodjaanse rechters.

De berechting van Saddam Hoessien was een duidelijk staaltje van overwinnaarsjustitie (met in dit geval de sjiïtische volgelingen van al Sadr als de overwinnaars). Nu, ik begrijp wel dat je wraakgevoelens koestert als je halve familie werd vermoord of gemarteld door het Saddam-regime, maar een dergelijk proces doet meer kwaad dan goed. De wraakgevoelens van de slachtoffers worden bevredigd, maar daar gaat het niet om bij rechstpraak. Het is belangrijk dat ook de beklaagde en zijn sympathisanten doordrongen worden van het besef dat "recht is geschied", dat de uitspraak billijk en rechtvaardig was. En dat was bij Saddam duidelijk niet het geval. En zo komt er geen catharsis, wat de kans op vrede en verzoening verkleint.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Mensenrechtengroeperingen bestonden ook al lang voor er mensenrechten in strikte zin waren. Deze moraal dient niet op juridische wijze benaderd te worden. Liefdadigheidsinstellingen kunnen even makkelijk druk uitoefenen zonder mensenrechten. Hangt enkel van de steun af die deze groeperingen ontvangen onder mensen. Die steun krijgen ze omdat mensen zich hier moreel tot aangesproken voelen, en niet omdat ze zich hiertoe verplicht voelen op grond van bindende mensenrechten die in de praktijk enkel misbruikt worden.

Hier heb je zeker een punt, vind ik. Moraal komt beter vanuit de mensen zelf dan dat deze moet worden opgelegd met wetten, dat vind ik ook.
Maar soms blijken wetten en zelfs niet-bindende verklaringen zoals de UVRM, zeer nuttig als hulpmiddel voor privé-organisaties zoals Amnesty of Human Rights Watch. Het is een instrument dat ze kunnen gebruiken om druk uit te oefenen op misdadige regimes.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Onjuist. Het UVRM is internationaal gewoonterecht en enkele bepalingen zijn zelfs jus cogens met erga omnes effect. Internationaal gewoontrecht is juridisch bindend voor de internationale gemeenschap. Bovendien zijn er nog tal van verdragen gesloten die dezelfde mensenrechten neerleggen. Verdragen die door de partijen geratificeerd zijn. Zelfs op regionaal vlak, zoals in de Europa met het Hof in Straatsburg.

Wat je zegt is volledig juist. En dan weet je ongetwijfeld ook dat enkel burgers van landen die het Europees Verdrag van de Mensenrechten hebben ondertekend, rechtstreekse toegang hebben tot Straatsburg om een proces aan te spannen. Burgers van landen uit andere regionale mensenrechtenakkoorden, hebben dat recht niet. De facto zijn de mensenrechten dus enkel bindend en afdwingbaar binnen de Raad van Europa

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Wat je zegt is volledig juist. En dan weet je ongetwijfeld ook dat enkel burgers van landen die het Europees Verdrag van de Mensenrechten hebben ondertekend, rechtstreekse toegang hebben tot Straatsburg om een proces aan te spannen. Burgers van landen uit andere regionale mensenrechtenakkoorden, hebben dat recht niet. De facto zijn de mensenrechten dus enkel bindend en afdwingbaar binnen de Raad van Europa

Afdwingbaar voor iedere rechtbank in Europa wil je zeggen, inclusief internationale verdragen en inclusief UVRM. Mensenrechten uit de internationale verdragen zijn overigens universeel en niet gebonden aan burgerschap.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Euh, nee... Dat bedoelde ik niet met het prefereren van lokaal recht. Ik had het bvb over de Waarheids- en Verzoeningscommissie van bisschop Tutu in Zuid-Afrika. Of het Cambodja-tribunaal, dat steun krijgt van de VN, maar wel in Cambodja zef wordt georganiseerd, met Cambodjaanse rechters.

Er zijn geen mensenrechten nodig om die mensen te berechten. Straf in verhouding tot schade stellen is voldoende en aanklagen op grond van onrechtmatige daad dan wel misdaad. Meer moet dat niet zijn. Nationaal kan dit inderdaad makkelijk opgelost worden en dan volstaat nationaal strafrecht en constitutie.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Hier heb je zeker een punt, vind ik. Moraal komt beter vanuit de mensen zelf dan dat deze moet worden opgelegd met wetten, dat vind ik ook.
Maar soms blijken wetten en zelfs niet-bindende verklaringen zoals de UVRM, zeer nuttig als hulpmiddel voor privé-organisaties zoals Amnesty of Human Rights Watch. Het is een instrument dat ze kunnen gebruiken om druk uit te oefenen op misdadige regimes.

Net zoals de bijbel een instrument was om druk uit te oefenen. Ik stel nogmaals: druk uitoefenen heeft qua effectiviteit niets te maken met je instrumenten, maar met je steun onder de bevolking.

[Jos Verhulst]

Hier is een stukje uit mijn vakantiedagboekje van vorige zomer, getiteld "De gesel van de mensenrechten" (met dank aan Frank Van Dun). Volgens mij zijn de mensenrechten een soort dierenrechten, maar dan voor mensen, die door de machthebbers tot een soort dier zijn gedegradeerd. Noteer ook de passage uit het wetsvoorstel 'T Sijen (Spirit): "Elke organisatie van private personen wiens oogmerk of activiteiten gekenmerkt worden door racistische, xenofobe, autoritaire of totalitaire opvattingen of bedoelingen, ongeacht of ze van politieke, ideologische, confessionele of filosofische aard zijn, die theoretisch of in de praktijk strijdig zijn met de beginselen van de democratie of de mensenrechten, met de goede werking van de democratische instellingen of andere grondslagen van de rechtstaat, is verboden." Als dat er doorkomt, dan wordt iedere georganiseerde verdediging van het natuurechtbeginsel tegen de 'mensenrechten' illegaal. Dit is dus wat ik, Van Dun lezend, vorige zomer noteerde:


"Tot mijn schande moet ik bekennen, dat ik vele jaren lang het mensenrechtendiscours niet heb doorzien. Toen ik enkele jaren geleden meewerkte aan het ‘vivantisch manifest’ verwees ik naar de mensenrechten en hetzelfde deed ik ook in een pleidooi, dat ik indertijd schreef over het basisinkomen. Nadien nam mijn wantrouwen jegens de mensenrechten voortdurend toe, en daarvoor waren twee redenen. Enerzijds merkte ik, dat allerhande mensenrechten in de praktijk dapper werden geschonden, zonder dat de mensenrechtenverdedigers van dienst hiertegen in het geweer kwamen. Integendeel, die zogenaamde verdedigers juichten de schendingen van harte toe. Zo ziet men dat de ‘Liga voor de Mensenrechten’ dapper meedoet aan de onderdrukking van het recht op vrije meningsuiting, en bijvoorbeeld de meningsuitingen van het toenmalige Vlaams Blok hielp vervolgen. Toch staat het recht op vrije meningsuiting nadrukkelijk vermeld in artikel 19 van de UVRM, en in dat artikel staan geen uitzonderingen vermeld verwijzende naar bijvoorbeeld ‘racisme’ of ‘discriminatie’ of ‘holocaust-negationisme’. Men leest dan, dat de meningsuitingen van het Vlaams Blok eigenlijk geen meningsuitingen zijn doch ‘misdaden’. Ook verneemt men, dat ‘woorden kunnen doden’. Blijkbaar zijn bepaalde meningen dus geen meningen maar dodelijk wapentuig, zoals bijvoorbeeld een kogel of een mes. Of neem artikel 18 van de UVRM, dat de godsdienstvrijheid garandeert. Dit artikel blijkt verenigbaar, niet enkel met de Belgische situatie (waarin bepaalde godsdiensten van staatswege geen godsdienst, maar ‘schadelijke sekte’ worden genoemd, waarna ze in laatstgenoemde hoedanigheid van staatswege kunnen worden belasterd), maar ook met een situatie als deze in Saoedi-Arabië, waarin zelfs private beoefening van een andere godsdienst als de islam buiten de wet is gesteld (Saoedi-Arabië wordt niet enkel met rust gelaten, maar maakt zelfs deel uit van de mensenrechtencommissie van de VN, die het respect voor bijvoorbeeld de godsdienstvrijheid in België in het oog moet houden). Het werd mij de laatste jaren gaandeweg duidelijk, dat de ‘mensenrechten’ in werkelijkheid geen enkel natuurlijk recht van enig individu beschermen, omwille van het feit dat deze rechten onderling contradictorisch zijn, zodat er steeds een instantie nodig is die boven de mensenrechten uittroont om in geval van botsende mensenrechten te bepalen welk mensenrecht in een bepaald geval de voorkeur krijgt. Die instantie blijkt dan een amorfe wezenheid te zijn, die in de wandeling als ‘internationale gemeenschap’ wordt aangeduid en die belichaamd wordt in allerlei supra-nationale organismen zoals bijvoorbeeld de Verenigde Naties of de Europese Unie.

De lectuur van de teksten van Frank van Dun over de mensenrechten bracht mij een essentiële stap vooruit. Zijn artikel “De Utopie van de Mensenrechten” (door Phaedrus gereproduceerd ter gelegenheid van de lezing, die van Dun op 03-05-06 gaf te Gent, en die ik bijwoonde) is heel verhelderend. Het is een tekst die verdient enkele malen te worden herlezen, en dat heb ik deze voormiddag dan ook gedaan, gezeten in de tuin van onze vakantiewoning, in de schaduw van een metershoge haag, terwijl de zon snel richting zenit, en de temperatuur richting dertig graden klom, zonder dat beide eindpunten evenwel werden bereikt.

Mensenrechten, zo betoogt van Dun, zijn helemaal geen rechten in de gewone zin: “De idee van ‘rechten’ – in tegenstelling tot bijvoorbeeld ‘begeerten’ of ‘gunsten’ – impliceert immers dat rechten een coherente orde (een rechtsorde) vormen. Dat wil zeggen dat het mogelijk is alle rechten tegelijk te respecteren. Voor de moderne mensenrechten is dat echter nu en in de voorzienbare toekomst niet mogelijk”. Van Dun geeft het voorbeeld van het ‘recht op gezondheid’ zoals geformuleerd door de onder auspiciën van de VN opgerichte Wereldgezondheidsorganisatie: “Gezondheid is een toestand van volledig fysiek, mentaal en sociaal welzijn en niet slechts de afwezigheid van ziekte of letsel. Het genot van de hoogst bereikbare maat van gezondheid is een van de fundamentele rechten van iedere mens zonder onderscheid van ras, religie, politieke overtuiging, economische of sociale situatie”. Dit betekent dat iedereen recht heeft op alle optimale zorgen voor gelijk welk letsel of gelijk welke frustratie. Zoiets is principieel niet realiseerbaar gezien de schaarste der middelen waarover de mensheid in haar geheel beschikt. Om ook maar een miniem deel van het geschetste ‘fundamentele recht’ voor eenieder te garanderen, zouden op grootscheepse schaal bij alle mensen middelen en rijkdom moeten worden weggenomen, wat natuurlijk weer ingaat tegen andere ‘fundamentele rechten’ van de aldus beroofden. Er moeten dus prioriteiten worden gesteld, door een instantie die boven de mensenrechten en de mensenrechtsubjecten uitstijgt. Die keuze gebeurt per definitie buiten het recht om, want de keuze moet juist de door het valse ‘recht’ opgeroepen problemen oplossen. Er is geen coherente orde of rechtsorde mogelijk en vermoedelijk is dit ook de bedoeling. De instantie die de prioriteiten bepaalt in geval van botsende rechten, doet dit per definitie niet op basis van recht, en dus op basis van willekeur of on-recht, wat leidt tot een toestand waarin een bewind van willekeur wordt uitgeoefend in naam van het allerhoogste recht.

Het belangrijkste inzicht lijkt mij te zijn, dat de mensenrechten een instrument zijn ter verdierlijking van de mens. Wat de mens onderscheidt van dieren, planten en mineralen, is dat hij een individueel oordeelsvermogen en een individueel geweten heeft. In zijn voordracht merkte van Dun op, dat ook dieren een stem hebben, maar dat alleen de mens kan spreken (dit onderscheid komt van Aristoteles). Een dier kan wel via zijn stem goedkeuring of weerzin uitdrukken, maar het kan geen gearticuleerde voorstellen lanceren of bespreken, noch daarover in gemeenschap beslissen. De particratische regimes die in Europa en Noord-Amerika de dienst uitmaken, verlenen de mens wel een ‘stem’, maar die stem is dierlijk in de zeer preciese betekenis, dat ze niet de drager kan zijn van een ondubbelzinnig uitgedrukte gedachte. Een burger kan in een particratisch regime via zijn ‘stem’ wel op een algemene en ongedifferentieerde wijze tevreden knorren, of loeiend zijn ongenoegen kenbaar maken (de zogenaamde ‘proteststem’). Hij heeft ‘recht’ op een dierlijke reactie, maar zijn menselijke aanleg om over concrete voorstellen een moreel oordeel te vellen, wordt niet aangesproken (maar integendeel gevaarlijk geacht). Mensenrechten zijn eigenlijk dierenrechten, aldus van Dun. Het zijn geen echte rechten, maar een soort verbintenis die de eigenaar van de dieren aangaat om zijn dieren goed te laten leven. In welke zin dit ‘goed leven’ moet worden opgevat, bepaalt evenwel de eigenaar en niet het begerige en stemhebbende, doch spraakloze dier. De mensenrechten zijn, aldus noteert van Dun, in laatste instantie uitdrukkingen van begerigheid: “Absolute, onvoorwaardelijke bevrediging is het fundamentele mensenrecht. Niet zijn morele maar zijn erotische natuur, zijn onbegrensde begerigheid, maakt de mens tot rechtssubject. Elke frustratie is een onrecht”. Van Dun brengt dit element met een ander in overeenstemming, namelijk de noodzaak voor de genieters van de mensenrechten, om hun vrijheid uit te leveren aan een soeverein die over hen heerst, zorgt voor de vrijwaring van hun ‘mensenrechten’, en daaraan ook zijn legitimiteit ontleent: “Vrijheid in klassieke zin (‘iedere mens oefent zelf zijn door die van anderen beperkte rechten uit’) en recht in de moderne zin (‘bevrediging van alle begeerten’) gaan niet samen. De tegenstelling verdwijnt wel als men ‘ware vrijheid’ definieert als een toestand van bevrediging of als beschikking over voldoende middelen om alle begeerten te stillen. Mensen moeten hun klassieke vrijheid inruilen voor de belofte van een waarborg tegen frustratie van welke aard dan ook. Door die ruil vallen vrijheid en recht opnieuw samen. In de woorden van Franklin Roosevelt himself, ‘Freedom means the supremacy of human rights everywhere’. In die opvatting wordt de wending naar het utopisme voltrokken. Zij correspondeert met een verschuiving in het beeld van de mens van een eindig, zelfstandig handelend moreel persoon naar een onbeperkte bundel van begeerten – de moderne homo economicus”. Een eerste implicatie van dit inzicht is natuurlijk, dat mensenrechten en daadwerkelijke democratie op basis van volkssoevereiniteit niet verenigbaar zijn. Het mensenrechtendiscours hoort bij het particratisch regime, waarin de burger niet soeverein is, en onder dwang staat om zijn soevereiniteit af te staan aan de particratie, die in ruil dan geacht wordt voor de bevrediging van zijn begeerten te zorgen. Een tweede (omgekeerde) implicatie is dat democratie niet moet of kan gericht zijn op bevrediging van eenieders begeerte.

Het mensenrechtendiscours is in de kern gericht op de machtsuitbreiding van de politiek kaste. De reeds geschetste reden is, dat volgens het mensenrechtendiscours iedereen recht heeft op zowat alles wat zijn hartje begeert, terwijl de middelen schaars zijn. Niet alle rechten kunnen geïmplementeerd worden; keuzes moeten worden gemaakt en prioriteiten moeten worden gesteld. En dit kan dus enkel geschieden door een instantie die boven de mensenrechten en dus boven de ‘mensen’ staat. Die instantie is zelf uiteindelijk ook weer een groep mensen, die bijgevolg de ware mensen zijn, die zich situeren boven de mensen die alleen maar de mensenrechten ‘genieten’ doch niet gemachtigd zijn diezelfde rechten te interpreteren of tegen elkaar af te wegen. De mensen die subject zijn van de mensenrechten verhouden zich ten opzichte van de mensen die de mensenrechten afwegen en interpreteren, zoals konijnen zich verhouden tegenover de konijnenkweker. De promotie van het idee, dat mensen en mensapen moeten worden ondergebracht in één ‘gemeenschap van gelijken’, waarbij mensapen in feite gelijkgesteld worden met niet toerekeningsvatbare mensen, heeft wat dit betreft een fundamentele betekenis".

Wie Parijs bezoekt moet eens het monument hieronder gaan bekijken. Het staat op de Champs de Mars, op een boogscheut van de Eifeltoren. Het is een vrijmetselend monument er ere van de mensenrechten/dierenrechten, en de betrokken tekst staat op het monument afgebeeld op twee stenen tafelen, zoals de tien geboden, met daarboven ondermeer passer & winkelhaak.