1 op 5 psychotherapeuten en psychiaters zijn verkrachters

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Psychologen hebben de opleiding 'psychologische wetenschappen' afgerond.
Hierna kunnen ze nog een master na master opleiding volgen voor psychotherapeut, maar deze beroepstitel is niet beschermd (tenzij dat ondertussen veranderd is). Iedereen mag zich dus psychotherapeut noemen, onafhankelijk van de studies. Degenen die een opleiding gevolgd hebben die tot deze titel leidt kunnen zich wel laten registeren bij een beroepsvereniging.
Een psycholoog is dus niet noodzakelijk ook een psychotherapeut. Maar een psychotherapeut zou eigenlijk wel een psycholoog moeten zijn. Dit is vaak niet het geval.

Psychiaters studeerden eerst geneeskunde en kozen dan voor het specialisme 'psychiatrie'.

Merci. (3/4de wist ik al, maar dat laatste 1/4de was aangenaam. ^^)

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Psychologie =/= psychiatrie
Of zijn psychotherapeuten een ander woord voor psychologen?

Nee de cijfers zijn gebaseerd op zelfrapportage bij psychiaters en psychotherapeuten die een academische opleiding hebben gevolgd.

Vandaar dat het ware percentage vermoedelijk veel hoger zal liggen, want het gaat hier om zelfrapportage, en bovendien loopt er een leger van amateurs rond die ook den therapeut uithangen, en die al helemaal niet bevraagd, noch gescreend worden.

Het zou me zelfs niet verbazen dat een meerderheid van niet-academisch geschoolde mannen die toch een psychotherapeutische praktijk opbouwen, dat expliciet doen met het oog op de bevrediging van hun sexuele behoeften.

[lomeanor]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Iedereen mag zichzelf nl. psychotherapeut noemen.

Correct. In tegenstelling tot in de rest van de westerse wereld mag iedereen zich hier jammer genoeg psychotherapeut noemen.

Dat zorgt er voor dat je als arts niet weet naar welke "psychotherapeut" je patiënten zullen gaan. Patiënten kennen ook vaak het diploma niet van hun "psychotherapeut" en komen daardoor in de handen van charlatans.
Artsen moeten vaak terugvallen op psychofarmaca alleen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door lomeanor

Correct. In tegenstelling tot in de rest van de westerse wereld mag iedereen zich hier jammer genoeg psychotherapeut noemen.

Dat zorgt er voor dat je als arts niet weet naar welke "psychotherapeut" je patiënten zullen gaan. Patiënten kennen ook vaak het diploma niet van hun "psychotherapeut" en komen daardoor in de handen van charlatans.
Artsen moeten vaak terugvallen op psychofarmaca alleen.

Inderdaad.
Een schande dat dit nog steeds niet beter wettelijk geregeld is, in een land met een torenhoog zelfmoordcijfer nota bene waar de vraag naar psyhische hulp dus wel reëel is.

De enige houvast die je nu hebt als arts/patiënt/gediplomeerd psychotherapeut... is nakijken of de psychotherapeut van uw voorkeur aangesloten is bij een beroepsvereniging. Dit geeft een kwaliteitsgarantie. De psychotherapeut kan zo ook laten merken dat hij geen 'charlatan' is.

[lomeanor]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Inderdaad.
Een schande dat dit nog steeds niet beter wettelijk geregeld is, in een land met een torenhoog zelfmoordcijfer nota bene waar de vraag naar psyhische hulp dus wel reëel is.

Volgens mijn prof van psychiatrie komt dat omdat Wallonië dwars ligt. Wallonië heeft immers een heel andere visie op psychotherapie dan de rest van de wereld.

[lomeanor]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Psychologen hebben de opleiding 'psychologische wetenschappen' afgerond.
Hierna kunnen ze nog een master na master opleiding volgen voor psychotherapeut, maar deze beroepstitel is niet beschermd (tenzij dat ondertussen veranderd is). Iedereen mag zich dus psychotherapeut noemen, onafhankelijk van de studies. Degenen die een opleiding gevolgd hebben die tot deze titel leidt kunnen zich wel laten registeren bij een beroepsvereniging.
Een psycholoog is dus niet noodzakelijk ook een psychotherapeut. Maar een psychotherapeut zou eigenlijk wel een psycholoog moeten zijn. Dit is vaak niet het geval.

Psychiaters studeerden eerst geneeskunde en kozen dan voor het specialisme 'psychiatrie'.

Maar om het heel verwarrend te maken: bij een psychiater kan je natuurlijk ook psychotherapie volgen.

[Groentje-18]

Ik wil uiteraard geenszins bepaalde handelingen goedpraten met deze post maar ik wil de feiten wel een beetje in hun context plaatsen.

Grof gesteld komt het erop neer dat er factoren in een therapeutische relatie zijn die een omgeving scheppen waardoor een misstap snel kan gebeuren.
Het succes van de behandeling is namelijk grotendeels afhankelijk van de relatie tussen de cliënt en de therapeut. Maar een relatie wordt soms te goed, en de grenzen voor beide partijen vaag. Het is dan uiteraard aan de therapeut om deze aan te geven.

Daarbij komt dat een cliënt die met seksueel misbruik te maken heeft gehad de grenzen kwijt is en deze opnieuw zal aftasten. Het is op zo'n momenten natuurlijk ook absoluut aan de therapeut om dan op de rem te gaan staan. Net hierdoor kan de cliënt opnieuw leren dat er wel degelijk grenzen zijn en dat deze door sommige mensen wel gerespecteerd worden.
De cliënt hoeft zelfs niet seksueel misbruikt te zijn hiervoor. Veel cliënten komen bij een therapeut terecht omdat ze in het echte leven geen voldoende goede banden hebben opgebouw met anderen waarmee ze hun lief en leed kunnen delen. Wanneer deze cliënten deze sterke band dan wel ervaren door hun therapeut, weten ze vaak niet hoe ze hierop gepast moeten reageren en denken ze dat ze de therapeut iets verschuldigd zijn. Opnieuw is het natuurlijk ook weer aan de therapeut erop te wijzen dat dit niet het geval is.

Maar moesten seksuele gevoelens absoluut geen rol spelen, in geen enkel moment van de therapeutische relatie, dan zou waarschijnlijk niet Freud de grondlegger zijn van de psychoanalyse, maar Breuer. Deze laatste is echter onmiddellijk met de behandeling van cliënten gestopt nadat hij zich gewaar werd van de seksuele 'ladingen' die binnen een relatie actief werden.

Anderzijds is het enorm eng dat net mensen die in de meest kwetsbare positie zitten, net op de (mogelijk enige) plaats waar ze zich veilig zouden moeten voelen, misbruikt worden. Zo gesteld kan je inderdaad spreken van psychopathie, en is het absoluut walgelijk en verwerpelijk. Want dat een seksuele relatie met een therapeut geen deel mag en kan uitmaken van de therapie, daarover zijn we het wel allemaal eens.
Ik hoop dat de ethische commissie en juridische diensten hun verantwoordelijkheid opnemen en heel streng tegen dit misbruik optreden. Ik ben het er eigenlijk mee eens dat dat minimaal ontzetting uit de functie moet inhouden.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door lomeanor

Volgens mijn prof van psychiatrie komt dat omdat Wallonië dwars ligt. Wallonië heeft immers een heel andere visie op psychotherapie dan de rest van de wereld.

Zit je ook alweer in Leuven?

Wie is het?

Onze proffen proberen ons te pushen om te zorgen voor een beter statuut. Ze zeggen dat er om de één of andere reden te weinig groepsgevoel is onder de psy's en dat er daardoor niet echt voor geknokt wordt.

[lomeanor]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Zit je ook alweer in Leuven?

Ja hoor.

Wie is het?

Prof. Demyttenaere.

Onze proffen proberen ons te pushen om te zorgen voor een beter statuut. Ze zeggen dat er om de één of andere reden te weinig groepsgevoel is onder de psy's en dat er daardoor niet echt voor geknokt wordt.

Als artsen hebben wij daar natuurlijk zoveel last niet van als de psychologen, maar toch is het knap lastig. Je weet immers niet bij wie je patiënt (die psychotherapie nodig heeft) terecht komt.

[lomeanor]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Daarbij komt dat een cliënt die met seksueel misbruik te maken heeft gehad de grenzen kwijt is en deze opnieuw zal aftasten. Het is op zo'n momenten natuurlijk ook absoluut aan de therapeut om dan op de rem te gaan staan. Net hierdoor kan de cliënt opnieuw leren dat er wel degelijk grenzen zijn en dat deze door sommige mensen wel gerespecteerd worden.
De cliënt hoeft zelfs niet seksueel misbruikt te zijn hiervoor. Veel cliënten komen bij een therapeut terecht omdat ze in het echte leven geen voldoende goede banden hebben opgebouw met anderen waarmee ze hun lief en leed kunnen delen. Wanneer deze cliënten deze sterke band dan wel ervaren door hun therapeut, weten ze vaak niet hoe ze hierop gepast moeten reageren en denken ze dat ze de therapeut iets verschuldigd zijn. Opnieuw is het natuurlijk ook weer aan de therapeut erop te wijzen dat dit niet het geval is.

Correct. De patiënt heeft nu eenmaal een basaal verwachtingspatroon dat deel uit maakt van zijn psychopathologie. Wat een patiënt bijvoorbeeld heeft beleefd met zijn eigen ouders in het kader van seksueel abusus, zal hij projecteren op de psychotherapeut (die net als de ouders in een gezagspositie zit) en hij zal zelfs proberen om dit uit te lokken. Dit soort interactie noemt men in de psychoanalyse "overdracht."

Natuurlijk is het belangrijk dat de psychotherapeut sterk staat en zich niet door deze "overdracht" laat vangen. De hulpverlener is ook maar een mens (heeft dus ook te maken met "tegenoverdracht") maar mag hier uiteraard niet aan toegeven teneinde de therapeutische relatie niet te beschadigen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door lomeanor

Ja hoor.

Prof. Demyttenaere.

Ah.
Bekende naam, doch (nog) geen les van gehad.

Als artsen hebben wij daar natuurlijk zoveel last niet van als de psychologen, maar toch is het knap lastig. Je weet immers niet bij wie je patiënt (die psychotherapie nodig heeft) terecht komt.

Ja, dat begrijp ik wel. Je kan ze dan best naar therapeuten sturen die verbonden zijn aan één of andere instelling. Dan loop je het minste risico en krijg je cliënt waarschijnlijk de meest professionele behandeling.
Op deze site kan je ook een lijst terugvinden van alle erkende psychotherapeuten: http://www.bfp-fbp.be/index.php?language=NL

[ingenious]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Inderdaad.
Een schande dat dit nog steeds niet beter wettelijk geregeld is, in een land met een torenhoog zelfmoordcijfer nota bene waar de vraag naar psyhische hulp dus wel reëel is.

De enige houvast die je nu hebt als arts/patiënt/gediplomeerd psychotherapeut... is nakijken of de psychotherapeut van uw voorkeur aangesloten is bij een beroepsvereniging. Dit geeft een kwaliteitsgarantie. De psychotherapeut kan zo ook laten merken dat hij geen 'charlatan' is.

welke kwaliteitsgarantie? en hoe kan zo'n aansluiting bij een beroepsvereniging dit bewijzen? welke testen moet je daar voor afleggen?

een beschermde titel voorkomt geen misbruik. er zijn artsen en psychiaters te veel die hun artsen misbruiken. en dit ondanks hun beschemde titel en jarenlange studie.

[Mitgard]

wat volgens mij ook vaak het geval is, is dat psychiaters in een kliniek of een paaz-afdeling rotzooien met de psycholoogjes.
zo 1 shrink heeft daar een harem van een stuk of zes psycholoogjes (meestal miekes van rond de 30) onder zich.
maar dat ziede overal, mannen die hun erotiserend machtspositie misbruiken om vrouwen te versieren. en vrouwen, zo week als bijenwas worden van mannen met macht.
het gedrag is zo primitief dat ge het bijna zoölogisch kunt benaderen.
en dan bestijgt het dominante alfa-mannetje het loopse wijfje en tijdens de copulatie brult het mannetje zijn overwinningskreet: 'who's the king baby! who's the king!'

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door lomeanor

Correct. De patiënt heeft nu eenmaal een basaal verwachtingspatroon dat deel uit maakt van zijn psychopathologie. Wat een patiënt bijvoorbeeld heeft beleefd met zijn eigen ouders in het kader van seksueel abusus, zal hij projecteren op de psychotherapeut (die net als de ouders in een gezagspositie zit) en hij zal zelfs proberen om dit uit te lokken. Dit soort interactie noemt men in de psychoanalyse "overdracht."

Och serieus?
Ik ben daarvan op de hoogte maar wou niet te concreet worden.

Natuurlijk is het belangrijk dat de psychotherapeut sterk staat en zich niet door deze "overdracht" laat vangen. De hulpverlener is ook maar een mens (heeft dus ook te maken met "tegenoverdracht") maar mag hier uiteraard niet aan toegeven teneinde de therapeutische relatie niet te beschadigen.[/quote]


Inderdaad.

[lomeanor]

Oorspronkelijk geplaatst door ingenious

welke kwaliteitsgarantie? en hoe kan zo'n aansluiting bij een beroepsvereniging dit bewijzen? welke testen moet je daar voor afleggen?

Het bewijst tenminste dat je een diploma hebt. Van mensen met een diplome wordt over het algemeen verwacht dat ze weten wat ze doen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door ingenious

welke kwaliteitsgarantie? en hoe kan zo'n aansluiting bij een beroepsvereniging dit bewijzen? welke testen moet je daar voor afleggen?

Diploma.

een beschermde titel voorkomt geen misbruik. er zijn artsen en psychiaters te veel die hun artsen misbruiken. en dit ondanks hun beschemde titel en jarenlange studie.

Daar ging deze discussie net over, maar dan over cliëntenmisbruik eigenlijk ipv artsen-.
Die 'te veel' vind ik overbodig.

Maar ik had het met lomeanor ergens anders over.

[ingenious]

Oorspronkelijk geplaatst door lomeanor

Het bewijst tenminste dat je een diploma hebt. Van mensen met een diplome wordt over het algemeen verwacht dat ze weten wat ze doen.

het wordt ervan verwacht. het is vaak niet zo. diploma is dus geen kwaliteitsgarantie, hooguit een kwaliteitsvermoeden. je kan echter een goed therapeut zijn zonder psychologiediploma, net zoals je een slechte therapeut kan zijn met een diploma.

en vooral, je kan een diploma hebben zonder lid te zijn van een beroepsvereniging. beroepsverenigingen staan vaak nogal gekend om hun corporatisme (de artsen voorop) en persoonlijk zou ik wrs bedanken voor lidmaatschap.

soit, een bescherming van de titel kan zinvol zijn, maar het zal misbruiken niet uitsluiten.

[ingenious]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Diploma.


Daar ging deze discussie net over, maar dan over cliëntenmisbruik eigenlijk ipv artsen-.

en ja, in die vorige post moet er patiënten ipv artsen staan.

Die 'te veel' vind ik overbodig.

elke misbruikte patient is er te veel lijkt me.

Maar ik had het met lomeanor ergens anders over.

jij bent wel degene die deze gegevens linkte met de bescherming van de titel. waarom?

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door ingenious

en ja, in die vorige post moet er patiënten ipv artsen staan.

elke misbruikte patient is er te veel lijkt me.

Dat zal wel zijn!
Je schreef: "er zijn artsen en psychiaters te veel die hun artsen misbruiken."
Ik wil zeggen, natuurlijk, iedere arts of psychiater of psychotherapeut die dat doet is er te veel! Dat er zijn die het doen is op zich al voldoende.

jij bent wel degene die deze gegevens linkte met de bescherming van de titel. waarom?

Omdat het daarover ging waar Lomeanor en ik over bezig waren, namelijk:

Lomeanor kloeg het feit dat artsen niet weten of ze hun cliënten naar een gediplomeerde psychotherapeut of een charlatan (geen diploma) stuurde aan. Dat geeft normalerwijze een indicatie over de kwaliteit van de behandeling die de cliënt zal krijgen.
Om je ervan te vergewissen dat de therapeut wel een diploma heeft kan je een beroep doen op de federatie van de psychologen. Enkel personen met een diploma zijn hierin opgenomen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door ingenious

het wordt ervan verwacht. het is vaak niet zo. diploma is dus geen kwaliteitsgarantie, hooguit een kwaliteitsvermoeden. je kan echter een goed therapeut zijn zonder psychologiediploma, net zoals je een slechte therapeut kan zijn met een diploma.

en vooral, je kan een diploma hebben zonder lid te zijn van een beroepsvereniging. beroepsverenigingen staan vaak nogal gekend om hun corporatisme (de artsen voorop) en persoonlijk zou ik wrs bedanken voor lidmaatschap.

Dat klopt.
Maar als gediplomeerde psychotherapeut is dat één van de enige instrumenten om je van ongediplomeerden te onderscheiden. Je kan natuurlijk ook je diploma aan de muur van de praktijk hangen en hopen dat 'mond-aan-mond-reclame' zijn werk doet enzovoort maar ...

soit, een bescherming van de titel kan zinvol zijn, maar het zal misbruiken niet uitsluiten.

Inderdaad.