vreemdelingenstandpunt.

[Gentenaar]

Seba schreef:

u bedoelt dat winst in een communistisch systeem datgene is waarvoor de consument teveel betaalt, aangezien de prijzen van vooraf aan vastgelegd zijn. In een zuivere vrije markt daarentegen verkrijgt men automatische een evenwichtsprijs waarbij vraag gelijk is aan aanbod.

Aha, en dat bestaat volgens jou, een zuivere vrije markt?

Ik kaats graag je verwijt over mijn overdreven simplisme terug naar jou, beste tsjeef, want wie over vrije markt spreekt, mag niet vergeten dat we steeds meer terechtkomen in een monopoliemaatschappij, waar de prijs aan geen enkel controlemechanisme meer voldoet, behalve aan de willekeur van de producent.

[Seba]

Oorspronkelijk geplaatst door Gentenaar

Seba schreef:

Aha, en dat bestaat volgens jou, een zuivere vrije markt?

Ik kaats graag je verwijt over mijn overdreven simplisme terug naar jou, beste tsjeef, want wie over vrije markt spreekt, mag niet vergeten dat we steeds meer terechtkomen in een monopoliemaatschappij, waar de prijs aan geen enkel controlemechanisme meer voldoet, behalve aan de willekeur van de producent.

daar heeft de overheid juist z'n plicht door anti-kartelmaatregelen etc.

[Gentenaar]

daar heeft de overheid juist z'n plicht door anti-kartelmaatregelen etc.

Noem me, voor de grap, eens de laatste anti-monopolistische maatregel die de overheid heeft uitgevaardigd?

(doe geen moeite, dit is een retorische vraag, ik geloof namelijk niet dat er 1 partij is die niet sidderend en bevend op de knieën gaat voor de multinationals.)

[Seba]

Oorspronkelijk geplaatst door Gentenaar

Noem me, voor de grap, eens de laatste anti-monopolistische maatregel die de overheid heeft uitgevaardigd?

(doe geen moeite, dit is een retorische vraag, ik geloof namelijk niet dat er 1 partij is die niet sidderend en bevend op de knieën gaat voor de multinationals.)

noem mij eens één Belgisch bedrijf waarvan u persoonlijk last lijdt omwille van zijn monopoliepositie?

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

Dan hebt u maar een bijzonder klein deel van de wereld gezien. Er zijn landen waar kwasi iedereen dat doet.

Fout boer bavo. In die landen wat jij bedoelt, hebben ze zelf bijna geen dozen.

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door Gentenaar

Peace schreef:

Volledig akkoord met wat je schrijft, Peace!

Alleen denk ik dat niet de vreemdelingen de oorzaak zijn, maar wel de zgn vrije markt, en de kapitalistische economie.

In de VS ben je als blanke nog steeds beter af dan als kleurling/Latino. Nochtans is elke blanke in de VS een immigrant, als je de Wet Van Filip Dewinter (zie forumdebat 2 weken geleden) volgt.

Het kapitalistisch systeem is tot nader order nog steeds het beste economische systeem. Je hebt echter veel soorten van kapitalisme. Bij ons hebben wij een meer sociaal kapitalisme. Wanneer dit sociaal kapitalisme een goede middenweg volgt tussen de verschillende lagen van de bevolking is dit best accepteerbaar.

Ken je bovendien het verschil tussen kapitalisme en communisme.

In een kapitalistisch systeem hebben de mensen met geld de macht.

In een communistisch systeem hebben de mensen met macht het geld.

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

Vele tienduizenden of meer. Kan u de staatsveiligheid dan eens een lijstje bezorgen? Of is het cijfer verzonnen?

Deze cijfers zijn gebaseerd op een stuk waarnemingsvermogen en gezond boerenversrtand

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

Er is geenenkel land dat meer mensen uit de armoede haalt dan de VS. Denk er eens zo over.

In Ecuador zie je bvb zo in welke streken veel mensen naar de VS getrokken zijn. Want daar zijn de boeren veel beter uitgerust, van het geld dat hun familieleden naar huis sturen.
En ook in de VS zelf: ondanks de grote instroom van immigranten, vaak met geen of weinig geld blijft het aantal armen procentueel ongeveer constant. Dat wil dus zeggen dat er jaarlijks vele uit de armoede gehaald worden.

Absoluut niet met jou akkoord.

Er stromen inderdaad wel veel armen naar de VS, maar het grootste gedeelte van die mensen raakt van de regen in de druip en erger.

Er zijn in de VS geen getallen bekend over het aantal mensen die totaal geen inkomen hebben.
het aandeel werklozen is (betrekkelijk) klein. Daar tegenover staat echter een enorme hoeveelheid mensen zonder inkomen die zelfs niet in de werkloosheids statistieken voorkomen.

Wanneer ik beweer dat de VS in feite een ontwikkelingsland is mag je dat rustig van mij aannemen.

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

1) de staatsschuld als percentage van het BNP is zeker niet de hoogste ter wereld.
2) in Nederland ligt de criminaliteit hoger dan in de VS. Over België zijn geen betrouwbare cijfers te vinden.

Het kan best zijn wat je daar beweerd, maar heb je daar ergens getallen over?
Ik ben gek op getallen 8)

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

Als jij de VS een kapitalistisch land noemt dan noem ik Nederland een communistisch land. Lijkt me een correcte vergelijking.

Over staatsschuld: heeft de VS problemen door zijn staatsschuld? Zo ja welke?

Over criminaliteit: bvb Singapore en Hong-Kong, die zijn volgens mij kapitalistischer dan de VS. Toch ligt de criminaliteit er nog lager. En in de VS ligt hij ook laag tov de rest van de wereld.
Criminaliteitsbestrijding onder communisme:
als voorbeeld diefstallen: diefstallen bestaan weinig onder communisme: eenvoudig de staat pikt al alles, zodat je niks meer hebt/kan produceren dat gepikt kan worden. Het aantal diefstallen daalt dus. Groot succes!

Wat mij opgevallen is.

Op misschien enkele uitzonderingen na moet ik vaststellen dat hoe multi racialer een land is hoe groter ook de criminaliteit is.

[Roland Duchâtelet]

Dit is in ieder geval een heel interessante discussie.
Laten we proberen even een geopiniëerde synthese te maken.

In de VS (waar ik al heel dikwijls geweest ben) heb je gebieden waar een zeer grote integratie is (silicon Valley, New York, ...) en dan gebeiden waar dat niet zo is. De integratie is volledig gecorreleerd met de economische welvaart. Hoe meer welvaart, hoe meer integratie.
Als iedereen aan de bak komt, dan is er geen racisme.

De reden waarom er in de VS nog heel wat miserie is, hangt samen met het feit dat de sociale zekerheid er zéér, zéér mager uitvalt.

Ik denk ook dat het publiek in België onvoldoende beseft dat ook het communisme zijn geode kanten had, en dat de juiste weg de middenweg is. Dat is de weg die Vivant uitgestippeld heeft: zéér veel sociale zekerheid, maar in de context van een vrije markt.

Ik ben net terug uit Cuba. De mensen hebben daar genoeg te eten (slechts 3 keer vlees per maand maar geen honger en waarom niet), ze hebben ongeveer gratis een woonst, gratis school en univ en gratis ziekenzorg, inclusief plastisch chirurgie.
Tot voor het tourisme waren de mensen ook niet jaloers want niemand kon een nieuwe auto betalen of andere toestanden zoals een gsm die wij hier voor een habbekrats kopen. De mensen zijn daar wellicht gelukkiger dan in de VS en misschien zelfs dan bij ons. Ze houden er van dansen en sex. Dat kost immers niets.

En, in Cuba heb je ook een ongelofelijke mengeling van allerlei rassen, die prima met elkaar opschieten.

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door Roland Duchâtelet

Dit is in ieder geval een heel interessante discussie.
Laten we proberen even een geopiniëerde synthese te maken.

In de VS (waar ik al heel dikwijls geweest ben) heb je gebieden waar een zeer grote integratie is (silicon Valley, New York, ...) en dan gebeiden waar dat niet zo is. De integratie is volledig gecorreleerd met de economische welvaart. Hoe meer welvaart, hoe meer integratie.
Als iedereen aan de bak komt, dan is er geen racisme.

De reden waarom er in de VS nog heel wat miserie is, hangt samen met het feit dat de sociale zekerheid er zéér, zéér mager uitvalt.

Ik denk ook dat het publiek in België onvoldoende beseft dat ook het communisme zijn geode kanten had, en dat de juiste weg de middenweg is. Dat is de weg die Vivant uitgestippeld heeft: zéér veel sociale zekerheid, maar in de context van een vrije markt.

Ik ben net terug uit Cuba. De mensen hebben daar genoeg te eten (slechts 3 keer vlees per maand maar geen honger en waarom niet), ze hebben ongeveer gratis een woonst, gratis school en univ en gratis ziekenzorg, inclusief plastisch chirurgie.
Tot voor het tourisme waren de mensen ook niet jaloers want niemand kon een nieuwe auto betalen of andere toestanden zoals een gsm die wij hier voor een habbekrats kopen. De mensen zijn daar wellicht gelukkiger dan in de VS en misschien zelfs dan bij ons. Ze houden er van dansen en sex. Dat kost immers niets.

En, in Cuba heb je ook een ongelofelijke mengeling van allerlei rassen, die prima met elkaar opschieten.

Wederom niet echt akkoord met hetgeen u over de VS schrijft.
Silicon Valley is vooral een werkstad. De mensen die er leven en werken zijn bijna zonder uitzondering geselecteerd door de bedrijven van die regio. Het is dus en heel select gezelschap. Dit heeft wederom tot gevolg dat het vooral mensen met een blanco strafregister en een hogere opleiding zijn. Bovendien is het aantal zwarten in deze regio eerder ondervertegenwoordigd. Silicon Valley is derhalve niet echt representatief te noemen voor de VS.

Wat NY betreft ben ik het helemaal niet met je eens. NY is mogelijk wel de grootste multiculturele flop van heel de VS. Er zijn gebieden waar blanken zelfs niet komen zoals de South Bronx, Haarlem e.a. De kans om in deze gebieden te overlijden aan een misdaad is vele malen groter dan bijvoorbeeld te sterven aan een verkeersongeval.
Ik ben eens in Januari/februari in NY geweest. Het was hartje winter en zelfs in Manhattan heb ik talloze mensen in dozen zien slapen, in de vrieskoude, gewoon in portieken zien liggen.

Zwart, blank, aziaten enz. leven er in feite grotendeels strikt gescheiden van elkaar. Het enigste gemeenschappelijke dat ze hebben is hun behoefte aan geld, geld, geld want dat is alles wat er telt.

Hetgeen u over Cuba schrijft, daar kan ik mij al eerder in vinden. Er is beslist geen ongebreidelde consumptie nodig om gelukkig te zijn. Onze wegwerp maatschapij is beslist niet de sleutel tot een waardevol leven. Het is bovendien enkel nog een vraag van tijd dat er een einde zal komen aan de economische groei in het westen.
Economische groei kan immers niet eindeloos doorgaan.
Ons economisch systeem is grotendeels gebaseerd op economische groei en de gevolgen zullen dan ook niet uitblijven.

Wil men de gevolgen van die economische veranderingen enigzins kunnen opvangen, dan zal het nodig zijn om onze gehele samenleving te hervormen. Wij kunnen het ons niet meer lang permitteren om met een steeds kleiner wordend aantal productieven, een steeds groter wordend aantal onproductieven van consumptie middelen te kunnen voorzien.

Persoonlijk vind ik dat er best goede ideeën in uw programma zitten, maar om die punten te kunnen verwezenlijken, zult u veel verder moeten gaan dan hetgeen u hier wilt laten overkomen.
U zult enkel kunnen slagen wanneer u de structurele werkloosheid kunt oplossen en de productiviteit aanzienlijk weet te verhogen.
Dit lukt echter enkel wanneer er een nagenoeg volledige immigratiestop komt en u een zeer groot gedeelte van de onproductieve vreemdelingen kunt terugsturen.
U zult bovendien ook nog een deel van de productieve vreemdelingen moeten vervangen door onproductieve Belgen.

Om dit te realiseren moet u echter verder gaan dan zelfs het Vlaams Blok dit tot op heden voorziet.

Dit is volgens mij de enigste wijze om uw standpunten te kunnen realiseren. Of heb ik dat mis.

[Roland Duchâtelet]

Wel, de vraag die men zich meer en meer moet gaan stellen is:
wat is het belangrijkste: werk geven aan mensen of hen een inkomen geven (voldoende koopkracht, eigenlijk zoals in Cuba).

Ik denk dat we de zaak moeten omdraaien tegenover nu.
Nu streven we naar vbolledige tewerkstelling om iedereen een inkomen te geven, bij een financiering van de sociale zekerheid door belasting op arbeid. De "volledige tewerkstelling" onder het huidig model is meer en meer een utopie aan het worden. Het lukt gewwon niet, sinds 25 jaar al.

Daarom zeggen wij: geef iedereen een (basis) inkomen, maak het werk vrij (van belastingen en regelementen) en dan zal iedereen die wil werken wel werk vinden (voornamelijk in de diensten sector, het werken voor elkaar).

Dus er is inderdaad een geheel nieuw economische visie nodig.
Die visie brengt Vivant. Het probleem is dat die visie vrij ingewikkeld is om aan niet economisch geschoolde mensen uit te leggen.

[Dilbert]

Oorspronkelijk geplaatst door Roland Duchâtelet

Het probleem is dat die visie vrij ingewikkeld is om aan niet economisch geschoolde mensen uit te leggen.

Vandaar de noodzaak om referenties op te bouwen bij economische guru's, zoals hoofdeconomen van grote financiele instellingen, de nationale bank, de ECB, professoren/academici, etc. En de noodzaak om voorbeelden te kunnen geven (demo's, trials) die uw ideeen illustreren.

[size=6]ZOLANG GE DAT NIET HEBT ZAL GEEN KAT U GELOVEN.[/size]
Ik ook niet trouwens, ondanks mijn economische scholing.

[Peace]

Roland,

Dus er is inderdaad een geheel nieuw economische visie nodig.
Die visie brengt Vivant. Het probleem is dat die visie vrij ingewikkeld is om aan niet economisch geschoolde mensen uit te leggen.

Ik ben economisch gevormd maar ik heb toch de nodige moeite om de haalbaarheid van uw theorieën een realistische kans van slagen te geven.

Probeert u misschien eens om uw theorieën enigzins te onderbouwen. Toont u ons de haalbaarheid met getallen aan en dan.
Eerlijk gezegd zie ik de haalbaarheid tot op heden totaal niet in.

Ik ben het volledig met u akkoord dat ons huidig economisch systeem in het westen enigzins moet bijgestuurd worden. Ik ben zeker geen tegenstander van uw theorieën maar u hebt mij totaal nog niet overtuigd over de haalbaarheid.

[Roland Duchâtelet]

U vraagt, wij draaien: hierbij de engelse versie van een studie uitgevoerd door professoren van de UCL over het Vivant model, waarvan de cijfers te vinden zijn op www.Vivant.org, onder "Programma".

ARTICLE ON VIVANT IN REGARDS ECONOMIQUES (bimonthly publication of the University of LOUVAIN-LA-NEUVE)


VIVANT’s Economic Programme: between Utopia and Realism

David de la Croix *
Jean-Pierre Vandeuren **

The campaign for the forthcoming parliamentary elections seems to have been well and truly opened by our traditional parties, which are already confronting the electorate with their virulent polemic. However, the voters appear rather indifferent to this agitation; a recent poll indicates that at least one third of them will vote only because it is mandatory to do so.

Two weighty factors underlying the apathy of the people towards the present political scene are probably the lack of any clear vision for the future of our society and the ever-increasing complexity of legislation. The main political parties all crowd into the centre and vie with each other in finding ingenious measures for adapting the social security system, the pillar of our redistributive society, in order to save it from the abyss it is falling into.

On these points, VIVANT, a political party founded in 1999 by the Antwerp businessman Roland Duchâtelet, has the merit of proposing an original alternative solution. He is presenting himself to the electorate with a programme based on granting a universal allowance of 500 euros to every adult up to age 65 and of 750 euros thereafter, financed by a consumption tax and accompanied by massive reductions in other types of benefit, in income tax and in social contributions.

Utopian? Or economically sound? The majority of the other political parties choose to regard VIVANT with a quizzical smile and thus relegate it to the obscurity from which it should never have emerged. On the other hand, an article in REGARDS ECONOMIQUES (October 2002) has chosen to take VIVANT seriously and to analyse the economic viability of its programme by means of a model of general equilibrium which can be calculated for succeeding generations.

In such a model, different generations coexist in any given period. These generations react to changes in economic policies in terms of savings, consumption, education and (early) retirement. Companies invest and produce, using labour and physical and human capital. The rate of internally-driven growth of the economy depends on how the different variables change. Furthermore, the model includes a detailed description of public accounts.

A model of this type is the ideal framework for studying the economic impact of introducing measures such as the grant of a universal allowance. The most important economic arguments for or against the measure depend on hypotheses concerning the behavioural changes that its introduction may bring about in economic actors. The purely accounting models used both by VIVANT (to demonstrate the viability of its programme) and by its detractors (to deny this viability) can not take account of behavioural change and therefore do not realise their objectives.

The REGARDS ECONOMIQUES study conducted in this manner arrives at two striking conclusions. First, it turns out not only that VIVANT’s proposal, when duly amended, can be implemented economically, but also that it is economically beneficial: by reference to a simulation corresponding to the institutional status quo, it brings about a significantly higher rate of economic growth in the period 2010 to 2030, with lasting effects on average well-being and an increase in the rate of activity of seniors who work. The amendment suggested consists in maintaining the present system of taxation of labour combined with a reduction by three-quarters of the levels of social contributions.

The second striking conclusion is that this positive overall benefit is accompanied by a reduction in the well-being of the cohorts born before 1980. This obstacle may be significantly moderated through accompanying measures such as reducing the rate at which public debt is reimbursed.

Another interesting point concerns where VIVANT’s model stands in the debate regarding the optimal magnitude of the redistribution system in our economies. The international organisations and a good many economists constantly criticise the social security systems of continental Europe on three grounds: an unemployment benefit system that provides little incentive to return to work; a social security financing system which penalises labour; and an old age pension system which is sensitive to demographic pressure. A universal allowance financed by a consumption tax deprives these arguments of their force. Incentive to work is restored, labour is penalised less and taxation falls less heavily on the younger generations. This allows the system proposed by VIVANT, amended as suggested, to redistribute more resources than the present system, while causing fewer distortions: under the new system the mass of transfers amounts to 28% of GDP against only 20% in the present system.




RESPONSE OF ROLAND DUCHATELET, FOUNDER OF VIVANT, TO MESSRS DE LA CROIX AND VANDEUREN

2 October 2002

Dear Mr de la Croix, dear Mr Vandeuren,

Thank you for showing an interest in VIVANT’s Programme.

Your approach, with a dynamic model, demonstrates, more than the purely “accounting” approach, that a universal allowance and liberation of labour have a very positive impact on employment and the economy.

Consequently, if the VIVANT model is coherent on the accounting level, it is valid also from the dynamic point of view. The effect on the economy is, indeed, a “plus” that we ignored in our comparison of the model with the 1999 situation, so as not to be accused of over-optimism.

It is correct that the alternative financing through consumption taxes proposed by VIVANT does not balance the budget. (You arrive at a deficit of 4.4% of GDP.) It is for this reason that our 1999 Programme, in addition to maintaining a low level of taxation on labour, talks also of a compensatory tax on Basic Income (called Basic Income Contribution); it applies to large industrial and service companies and brings in an estimated 7.8 billion euros (which you seem to have omitted from your calculation), or 3.9% of GDP (1998)...
This explains the difference between your calculations and ours.
Via this Basic Income Contribution the large industrial and service companies would themselves pay the Basic Income of their employees.
This is incidentally a necessity for companies that operate internationally: otherwise, products for export would be subsidised and would sell abroad at a price below their real cost for our community.

VIVANT’s “accounting” calculations do not take account of “growth rates”. They compare costs for a given year. The only supposition we have made is that of reduction of interest rates - which has already largely come to pass. And, incidentally, it is only owing to these reduced rates that the government has been able to balance its accounts in 2001.

The (Belgian Government) Office of the Plan, on the other hand, in its study on the future of the economy up to 2050, has used quite hypothetical and over-optimistic growth rates, with reductions in unemployment and increases in rates of activity, without any justification - other than that the European Union would it were so...

The Office of the Plan concludes (in spite of all these optimistic suppositions) that in 2050 the incomes of old age pensioners will be one-third lower in relation to those of the working population than they are today!

Thank you for helping to convince the public that it is high time to change the modes of functioning and financing of our welfare State.

Yours sincerely,

Roland DUCHÂTELET
(Founder and Chair of Vivant)


*Qualified researcher at the National Foundation for Social Research, Professor of Economics at the Catholic University of Louvan, IRES and CORE.

**Professor of Mathematics at the Catholic University of Louvain.

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door Roland Duchâtelet

U vraagt, wij draaien: hierbij de engelse versie van een studie uitgevoerd door professoren van de UCL over het Vivant model, waarvan de cijfers te vinden zijn op www.Vivant.org, onder "Programma".

ARTICLE ON VIVANT IN REGARDS ECONOMIQUES (bimonthly publication of the University of LOUVAIN-LA-NEUVE)


VIVANT’s Economic Programme: between Utopia and Realism

David de la Croix *
Jean-Pierre Vandeuren **

The campaign for the forthcoming parliamentary elections seems to have been well and truly opened by our traditional parties, which are already confronting the electorate with their virulent polemic. However, the voters appear rather indifferent to this agitation; a recent poll indicates that at least one third of them will vote only because it is mandatory to do so.

Two weighty factors underlying the apathy of the people towards the present political scene are probably the lack of any clear vision for the future of our society and the ever-increasing complexity of legislation. The main political parties all crowd into the centre and vie with each other in finding ingenious measures for adapting the social security system, the pillar of our redistributive society, in order to save it from the abyss it is falling into.

On these points, VIVANT, a political party founded in 1999 by the Antwerp businessman Roland Duchâtelet, has the merit of proposing an original alternative solution. He is presenting himself to the electorate with a programme based on granting a universal allowance of 500 euros to every adult up to age 65 and of 750 euros thereafter, financed by a consumption tax and accompanied by massive reductions in other types of benefit, in income tax and in social contributions.

Utopian? Or economically sound? The majority of the other political parties choose to regard VIVANT with a quizzical smile and thus relegate it to the obscurity from which it should never have emerged. On the other hand, an article in REGARDS ECONOMIQUES (October 2002) has chosen to take VIVANT seriously and to analyse the economic viability of its programme by means of a model of general equilibrium which can be calculated for succeeding generations.

In such a model, different generations coexist in any given period. These generations react to changes in economic policies in terms of savings, consumption, education and (early) retirement. Companies invest and produce, using labour and physical and human capital. The rate of internally-driven growth of the economy depends on how the different variables change. Furthermore, the model includes a detailed description of public accounts.

A model of this type is the ideal framework for studying the economic impact of introducing measures such as the grant of a universal allowance. The most important economic arguments for or against the measure depend on hypotheses concerning the behavioural changes that its introduction may bring about in economic actors. The purely accounting models used both by VIVANT (to demonstrate the viability of its programme) and by its detractors (to deny this viability) can not take account of behavioural change and therefore do not realise their objectives.

The REGARDS ECONOMIQUES study conducted in this manner arrives at two striking conclusions. First, it turns out not only that VIVANT’s proposal, when duly amended, can be implemented economically, but also that it is economically beneficial: by reference to a simulation corresponding to the institutional status quo, it brings about a significantly higher rate of economic growth in the period 2010 to 2030, with lasting effects on average well-being and an increase in the rate of activity of seniors who work. The amendment suggested consists in maintaining the present system of taxation of labour combined with a reduction by three-quarters of the levels of social contributions.

The second striking conclusion is that this positive overall benefit is accompanied by a reduction in the well-being of the cohorts born before 1980. This obstacle may be significantly moderated through accompanying measures such as reducing the rate at which public debt is reimbursed.

Another interesting point concerns where VIVANT’s model stands in the debate regarding the optimal magnitude of the redistribution system in our economies. The international organisations and a good many economists constantly criticise the social security systems of continental Europe on three grounds: an unemployment benefit system that provides little incentive to return to work; a social security financing system which penalises labour; and an old age pension system which is sensitive to demographic pressure. A universal allowance financed by a consumption tax deprives these arguments of their force. Incentive to work is restored, labour is penalised less and taxation falls less heavily on the younger generations. This allows the system proposed by VIVANT, amended as suggested, to redistribute more resources than the present system, while causing fewer distortions: under the new system the mass of transfers amounts to 28% of GDP against only 20% in the present system.




RESPONSE OF ROLAND DUCHATELET, FOUNDER OF VIVANT, TO MESSRS DE LA CROIX AND VANDEUREN

2 October 2002

Dear Mr de la Croix, dear Mr Vandeuren,

Thank you for showing an interest in VIVANT’s Programme.

Your approach, with a dynamic model, demonstrates, more than the purely “accounting” approach, that a universal allowance and liberation of labour have a very positive impact on employment and the economy.

Consequently, if the VIVANT model is coherent on the accounting level, it is valid also from the dynamic point of view. The effect on the economy is, indeed, a “plus” that we ignored in our comparison of the model with the 1999 situation, so as not to be accused of over-optimism.

It is correct that the alternative financing through consumption taxes proposed by VIVANT does not balance the budget. (You arrive at a deficit of 4.4% of GDP.) It is for this reason that our 1999 Programme, in addition to maintaining a low level of taxation on labour, talks also of a compensatory tax on Basic Income (called Basic Income Contribution); it applies to large industrial and service companies and brings in an estimated 7.8 billion euros (which you seem to have omitted from your calculation), or 3.9% of GDP (1998)...
This explains the difference between your calculations and ours.
Via this Basic Income Contribution the large industrial and service companies would themselves pay the Basic Income of their employees.
This is incidentally a necessity for companies that operate internationally: otherwise, products for export would be subsidised and would sell abroad at a price below their real cost for our community.

VIVANT’s “accounting” calculations do not take account of “growth rates”. They compare costs for a given year. The only supposition we have made is that of reduction of interest rates - which has already largely come to pass. And, incidentally, it is only owing to these reduced rates that the government has been able to balance its accounts in 2001.

The (Belgian Government) Office of the Plan, on the other hand, in its study on the future of the economy up to 2050, has used quite hypothetical and over-optimistic growth rates, with reductions in unemployment and increases in rates of activity, without any justification - other than that the European Union would it were so...

The Office of the Plan concludes (in spite of all these optimistic suppositions) that in 2050 the incomes of old age pensioners will be one-third lower in relation to those of the working population than they are today!

Thank you for helping to convince the public that it is high time to change the modes of functioning and financing of our welfare State.

Yours sincerely,

Roland DUCHÂTELET
(Founder and Chair of Vivant)


*Qualified researcher at the National Foundation for Social Research, Professor of Economics at the Catholic University of Louvan, IRES and CORE.

**Professor of Mathematics at the Catholic University of Louvain.

Ik heb met interesse de uiteenzetting over het basisinkomen gelezen en wil nogmaals benadrukken dat het niet onrealistisch is.
Volgens mij kan dit echter niet nationaal gerealiseerd worden maar enkel in EU verband. Dit geldt ook voor de fiscale omvorming van loonbelasting naar het enkel nog belasten van de consumptie.

Bovendien zal dit ook nooit kunnen slagen zolang de grenzen van Europa niet gesloten worden voor migranten.
Elk land mag maar zoveel migranten toelaten als dat het arbeidsplaatsen kan creeeren.
Wanneer wij bovendien tot een uitgewogen samenleving willen komen waarin niet een grote groep inactieve mensen profiteerd van de arbeidskracht van actieve mensen, dan zullen wij moeten overgaan tot het terugsturen van vreemdelingen die bij ons geen enkel economisch nut hebben maar in tegenstelling ons sociaal- en economisch systeem ondermijnen.

[boer_bavo]

Oorspronkelijk geplaatst door Peace

Het kan best zijn wat je daar beweerd, maar heb je daar ergens getallen over?
Ik ben gek op getallen 8)

België heeft in elk geval een hogere staatsschuld.


Afgezien van het vuurwapengeweld zijn de Verenigde Staten iets veiliger dan Nederland. Jaarlijks is ruim een kwart van de Nederlanders slachtoffer van minstens één misdrijf, terwijl in de Verenigde Staten jaarlijks ‘slechts’ een vijfde van de burgers slachtoffer is. Een deel van het verschil tussen Nederland en de Verenigde Staten is toe te schrijven aan fietsendiefstallen. Echter, alle vormen van diefstal, ook diefstal met geweld komen meer voor in Nederland dan in de Verenigde Staten. Ook inbraak in woningen is relatief zeldzaam in de Verenigde Staten.
http://www.meervrijheid.nl/

[Dilbert]

Oorspronkelijk geplaatst door Roland Duchâtelet

David de la Croix *
Jean-Pierre Vandeuren **

*Qualified researcher at the National Foundation for Social Research, Professor of Economics at the Catholic University of Louvan, IRES and CORE.

**Professor of Mathematics at the Catholic University of Louvain.

Dat is een begin, maar zeker niet voldoende als referenties.

De kunst is niet om gelijk te hebben, maar om gelijk te krijgen: perceptie, marketing, etc.

[Peace]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

België heeft in elk geval een hogere staatsschuld.


Afgezien van het vuurwapengeweld zijn de Verenigde Staten iets veiliger dan Nederland. Jaarlijks is ruim een kwart van de Nederlanders slachtoffer van minstens één misdrijf, terwijl in de Verenigde Staten jaarlijks ‘slechts’ een vijfde van de burgers slachtoffer is. Een deel van het verschil tussen Nederland en de Verenigde Staten is toe te schrijven aan fietsendiefstallen. Echter, alle vormen van diefstal, ook diefstal met geweld komen meer voor in Nederland dan in de Verenigde Staten. Ook inbraak in woningen is relatief zeldzaam in de Verenigde Staten.
http://www.meervrijheid.nl/

Misschien zouden wij onze grens met Nederland dan ook beter uit voorzorg voorzien van een muur gelijk in Israel.
Vies volkje die Hollanders, ik heb het altijd al geweten.

Of zou de oorzaak te zoeken zijn in het enorme aantal vreemdelingen in Nederland?