Russische vlag op het parlement van de Krim

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Het zegt wel iets over de aard van dat regime dat met ons belastinggeld in stand gehouden wordt.

"ONS" belastinggeld ?
Hoeveel zou dat zijn ?

[Boduo]

#41577 & 41578...
Antwoord ?

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Zucht

100 jaar ? Ik zou toch minstens beginnen van de Mongolen in de 12de eeuw hoor. Arme Russen.

Onderstaand kaartje moet de maximale afmeting geweest zijn ooit onder controle van de Mongools horde. Vooral in Iran werd een enorme ravage aangericht. Dat was toen een gesofisticeerde maatschappij dewelke omzeggens implodeerde ten gevolge de invasie van de Mongolen. Maar dat is geschiedenis.

(fig.)

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Je kan een Oekrainer van een Rus onderscheiden door te kijken op wiens kop Russische bommen vallen

(zelfs dat is niet zeker, als de Russen teveel wodka gezopen hebben...)

Mijns inziens is het in de meeste gevallen behoorlijk raak.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Mijns inziens is het in de meeste gevallen behoorlijk raak.

Mijns inziens maakt een GROOT land zich belachelijk door een veel kleiner land aan te vallen en WEINIG resultaat te boeken.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Mijns inziens maakt een GROOT land zich belachelijk door een veel kleiner land aan te vallen en WEINIG resultaat te boeken.

Putler = Hitler
Als Putler zegt dat Oekraïne bij de Russische Federatie moet ingelijfd worden dan vindt hij dat de Oekraïners dat maar moeten aanvaarden. Punt.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Mijns inziens maakt een GROOT land zich belachelijk door een veel kleiner land aan te vallen en WEINIG resultaat te boeken.

In reactie op dit bericht wil ik graag verwijzen naar onderstaande link waarin voldoende bewijzen te vinden zijn die uw stelling tegenspreken:

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Het neoconservatieve (en ook neoliberale) mantra nog eens herhaald:
https://twitter.com/ColumbiaBugle/st...41864626311168

"If Ukraine pulls out then we're all looking at a world war"

Dus, hier heb je het, zwart op wit, de Angelsaksen gaan er een wereldoorlog van maken.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Putler = Hitler
Als Putler zegt dat Oekraïne bij de Russische Federatie moet ingelijfd worden dan vindt hij dat de Oekraïners dat maar moeten aanvaarden. Punt.

Zever. Rusland is volledig akkoord met het principe dat ook Indonesie naar voor heeft gebracht, net als Elon Musk, namelijk dat het de inwoners van de betwiste gebieden zelf zijn die moeten beslissen bij wie ze horen, door middel van door de VN georganiseerde referenda in de betwiste gebieden. En raad eens wie het daar niet mee eens was?

[brother paul]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Zever. Rusland is volledig akkoord met het principe dat ook Indonesie naar voor heeft gebracht, net als Elon Musk, namelijk dat het de inwoners van de betwiste gebieden zelf zijn die moeten beslissen bij wie ze horen, door middel van door de VN georganiseerde referenda in de betwiste gebieden. En raad eens wie het daar niet mee eens was?

uiteraard kan dat via een referendum
maar er zijn nog een paar addenda te schrijven
1/ teruggeven van alle gestolen gronden aan oorspronkelijke eigenaars
2/ schadevergoeding voor alle aangerichte schade, doden,
3/ stemming gebeurt inclusief de vedreve bevolking die oorspronkelijk geregistreerd stond op die gronden en gebouwen
4/ de annexatiekeuze bestaat niet, een onafhankelijkheidskeuze is een keuze met gradaties in autonomie en respect voor russische taal voor taalminderheden op zijn Belgisch

[brother paul]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Onderstaand kaartje moet de maximale afmeting geweest zijn ooit onder controle van de Mongools horde. Vooral in Iran werd een enorme ravage aangericht. Dat was toen een gesofisticeerde maatschappij dewelke omzeggens implodeerde ten gevolge de invasie van de Mongolen. Maar dat is geschiedenis.

(fig.)

moraal van het verhaal: altijd al miserie geweest met die bende uit de russische steppe

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Zever. Rusland is volledig akkoord met het principe dat ook Indonesie naar voor heeft gebracht, net als Elon Musk, namelijk dat het de inwoners van de betwiste gebieden zelf zijn die moeten beslissen bij wie ze horen, door middel van door de VN georganiseerde referenda in de betwiste gebieden. En raad eens wie het daar niet mee eens was?

Niks te zeveren. sedert de implosie van de USSR in 1991 was Oekraiene een souvereine staat. En dat land wil het zo houden. Maar Putler wil mordicus de Russische Federatie terug de territoriale omvang van de USSR geven. Bijgevolg
pakt hij het op zijn Hitleriaans aan en poogt Oekraiene onder dwang in te lijven.
Maar hij is gedoemd te mislukken.

[Nr.10]

Een opinie uit Italië, machine-vertaald uit het Italiaans naar het Nederlands. Het uitgangspunt is (1) de multipolaire wereld en (2) de brug die gelegd wordt met "het oude hart van de wereld", het Middellandse Zeegebied. De auteur omschrijft de Angelsaksische wereld als het hedendaagse Carthago.

Het multipolaire Middellandse-Zee gebied:
de uitdaging voor een betere toekomst
_{Door Lorenzo Maria Pacini
6 jun 2023}

LINK

Het oude hart van de wereld

In de uitgebreide en gedetailleerde internationale beschouwing over
geopolitiek bestaat de neiging om na te denken over de grote
intercontinentale systemen, waarbij men zich vooral concentreert op de twee
grootmachten die de 20e eeuw heeft gewijd, namelijk de Verenigde Staten
van Amerika en de Russische Federatie, en deze op een bijna eenduidige
manier als referentiepunten neemt; wanneer zich nieuwe grootmachten
aandienen, zoals sinds het begin van onze eeuw het geval is, bestaat de
neiging om een vergelijking te maken met de twee grootmachten en de
betrekkingen en banden die met hen bestaan te bestuderen. Dit is naar mijn
mening een soort vormfout die volkomen legitiem is, maar tegelijkertijd moet
worden herzien.

Geopolitiek heeft namelijk sinds haar oprichting een bevoorrechte plaats
gegeven aan geografie, een van haar samenstellende wetenschappen,
waardoor geschiedenis op de tweede plaats kwam, een positionering die
meer te maken heeft met functionaliteit dan met disciplinair belang. Zonder
daarom onhandig te discrimineren, is er een soort luchtbel van het eeuwige
heden (of de eeuwige toekomst) gecreëerd waarin veel geopolitieke analyses
plaatsvinden, zonder rekening te houden met het verleden en de
historiografische constructie van geopolitieke gebeurtenissen, waarvan het
begrijpen onmisbaar is, niet alleen om het heden te begrijpen, maar vooral
om een richting voor de toekomst aan te geven.

Laten we eens denken aan het Middellandse Zeegebied. Het is het hart van
de zogenaamde 'Oude Wereld', een acroniem dat afkomstig is van de
ideologie van het Amerikaanse Occidentalisme, dat decennialang Europa
heeft doordrongen en waarvoor het verbreken van de banden tussen de
Europese volkeren en hun geografische en geologische context een primaire
plicht was. De fysionomie van Europa onderging in een eeuw tijd een grote
gedaanteverwisseling, waarbij het Middellandse Zeegebied, dat de bakermat
was geweest van beschavingsmodellen en grote rijken, werd verplaatst van
Londen naar Brussel, veel noordelijker dan de historische feiten. Een variatie
die niet alleen geografisch was, maar ook existentieel en dus, noologisch
gesproken, in staat om de manifestatie van de geest van de volkeren die het
continent bewoonden onomkeerbaar te veranderen.

Als Halford Mackinder twee of drie eeuwen eerder was geboren, zou hij
waarschijnlijk andere woorden over het Heartland hebben uitgesproken, die
we als volgt kunnen lenen: Hij die de Middellandse Zee beheerst, beheerst de
wereld'. Het Middellandse Zeegebied is dus niet het 'hartland van de Oude
Wereld', maar het 'oude hartland van de wereld', want tot de
machtsverschuiving richting de Atlantische Oceaan was het Middellandse
Zeegebied het zenuwcentrum en het object van lust en verovering. Als we
even naar de Europese geschiedenis kijken, lijkt dit eeuwenlang het
leidmotief te zijn geweest, van de oude Grieken tot ten minste de Grote
Oorlog. Het beheersen van de Middellandse Zee, gedefinieerd als een
gesloten zee en om die reden extreem vruchtbaar, rijk en strategisch
voordelig, betekende in die tijd het beheersen van de hele wereld. Want voor
alle doeleinden is de Middellandse Zee niet simpelweg het zuidelijke deel van
het continent Europa, met de Italiaanse geografische uitbreiding en de
eilanden; het is zelfs niet slechts een stukje water ingesloten tussen
prachtige vruchtbare kustlijnen; het is in de eerste plaats heerschappij.

Het Middellandse Zeegebied is altijd een grote open ruimte geweest waar
veel verschillende entiteiten zijn samengekomen, waarvan de
lotsbestemmingen sinds de verste tijdperken met elkaar zijn verweven,
stromen wevend met dichte relationele kavels die een rijkdom aan
identiteiten, culturen, kunsten en technieken hebben voortgebracht die ook
vandaag de dag nog elk ander volk doen verbleken. Een heroverweging van
het belang ervan, zonder daarom de 'klassieke' canons van de geopolitiek als
wetenschap te willen ondermijnen, kan echter een impuls geven aan
reflecties en analyses met een ander karakter dan het gebruikelijke westerse
centralisme van de hedendaagse politieke wetenschap.

De zee is multipolair

De zee heeft een zeer krachtige multipolaire afflatus. De Middellandse Zee is,
zoals gezegd, multipolair door zijn samenstelling, omdat het voortdurend de
controle en confrontatie heeft ervaren van een groot aantal territoriale cellen,
etnische groepen, talen, religies en economieën die verspreid zijn over de
randen van het maritieme universum. Het is het mare nostrum dat we in ons
bloed hebben geschreven, het is de plaats van concurrentie tussen regionale
en mondiale machten. De zee omsluit verschillende polen van het
geopolitieke schaakbord en stelt ons in staat deze te bereiken, ze vormt de
favoriete ruimte voor grootschalige bewegingen; ze beslaat ook het grootste
deel van de hele wereld en herbergt de belangrijkste hulpbronnen die de
internationale economie aandrijven.

Laten we echter nog eens naar de geschiedenis kijken: het Romeinse Rijk
wordt over het algemeen beschouwd als een tellurocratische macht. Rome
breidde zich echter niet alleen uit dankzij de legioenen die door de
uitgestrekte Midden-Europese hooglanden trokken, tot aan de grenzen van
de grote bergen in het oosten, maar ook en vanaf het allereerste begin
richting het vasteland door de grote zee over te steken. De multi-etnische en
multiculturele rijkdom van de veroveringen van wat het Rijk werd, vond juist
plaats dankzij de zee. Een samenvallen van strategische en doctrinaire
domeinen dat waarschijnlijk uniek is op de hele planeet. Deze grootsheid was
ook economisch juist dankzij de zee, die het mogelijk maakte om vanaf het
begin handel te drijven met het Oosten en het Zuiden, door een dicht
netwerk van handelsroutes over water en over land, zo goed aangelegd dat
ze vandaag de dag nog steeds goed functioneren.

In het Middellandse Zeegebied is Italië [1] van nature de houder van het
strategisch leiderschap (of, beter gezegd, zou dat moeten zijn), een
prominentie die de afgelopen tachtig jaar op beslissende wijze is
gedwarsboomd. Deze natuurlijke projectie vormt de kern van ons buitenlands
beleid sinds de tijd voordat Italië een eenheidsstaat was. De Europese Unie
en de NAVO [2] zijn zich terdege bewust van deze strategische ligging, zozeer
zelfs dat zowel het soft power beleid als de positionering van internationale
allianties [3][4][5] gericht zijn op de mediterrane volkeren.

Alleen al het concept van de uitgebreide Middellandse Zee, waarbij de zee
wordt beschouwd als een complex multidimensionaal domein dat
continentaal Europa, het Midden-Oosten en de noordelijke en subsahariaanse
gordels van het Afrikaanse continent kan omvatten, maar ook een verbinding
kan vormen met het Verre Oosten en zich natuurlijk in westelijke richting
naar de oceaan kan openen, is een ideale en strategische voortzetting van
het mare nostrum uit het Romeinse geheugen [6].

Verkeerd uitgelijnd Carthago, bezet Rome en de geschiedenis omgekeerd

Men kan begrijpen waarom de Anglo-Amerikaanse pool, die de thalassocratie
bij uitstek vormde, er strategisch belang bij had om het Middellandse
Zeegebied met zijn volkeren te onderwerpen. Een zekere mate van controle,
zowel direct als indirect, zou de exploitatie van die zee hebben gegarandeerd
op een manier die functioneel was voor hegemoniaal expansionisme, maar
ook de mogelijkheid om de groei en het herstel van Europese natiestaten
beperkt te houden en binnen beheersbare grenzen na de Eerste en Tweede
Wereldoorlog. Het onderwerpen van de regeringen aan de Middellandse Zee
garandeert controle over de Middellandse Zee, en dit is militair, financieel en
politiek gedaan in iets meer dan een eeuw van internationale betrekkingen,
gewapende conflicten en economische crises, maar altijd met een
nauwkeurig en samenhangend plan.

Carthago, de aartsvijand van Rome, is nu uitgelijnd en gedecentraliseerd,
geografisch niet langer op de plek waar het ooit was, maar bevindt zich
tussen Londen en Washington, en van daaruit heeft het met succes zijn plan
uitgevoerd om zich de zee waarover het ooit heerste opnieuw toe te eigenen.
De Zuilen van Hercules zijn overwonnen, ze zijn niet langer een
angstaanjagende natuurlijke en metafysische grens van het bestaan van de
mediterrane volkeren. De geschiedenis is in zekere zin omgekeerd omdat
Rome geen macht meer heeft en ondergeschikt is aan de erfgenamen van
Carthago, tot op het punt dat het onbestaan van een mediterrane beschaving
wordt gesuggereerd, wat mogelijk is door de voortzetting van een niet-
multipolaire, maar unipolaire wereld toe te laten, met Atlantische hegemonie.
Rome wordt in zekere zin bezet door de afgezanten van Carthago.

De mediterrane machten [7] hebben op zichzelf een enorm potentieel voor
wraak tegen de Anglo-Amerikaanse pool; een potentieel dat echter, althans
hypothetisch, niet in staat is om in zijn eentje de proporties van een
wereldomvattend thalassocratisch conflict aan te kunnen, waarbij door een
samenloop van elementen de Anglo-Amerikaanse pool in ieder geval groter,
sterker en beter georganiseerd is. Strategisch gezien zou de eventualiteit van
een conflict om de onafhankelijkheid te herwinnen een inspanning betekenen
die zo groot is dat het het risico van vernietiging met zich meebrengt;
economisch gezien zou dit een voldoende sterke autonomie vereisen om het
Middellandse Zeegebied los te koppelen van alle internationale economische
en politieke partnerschappen en afhankelijkheden.

De ontwrichting van Carthago is echter niet de ontwrichting van het
Middellandse Zeegebied en zijn volkeren, wat betekent dat er nog steeds
levensvatbare mogelijkheden zijn voor herovering.

Een mediterraan partnerschap

Aan het einde van deze discussie, in de hoop op de herbevestiging in een
multipolaire sleutel van het Middellandse Zeegebied met zijn volkeren, is het
interessant om een projectie te lanceren over een mogelijk mediterraan
partnerschap, samengesteld uit de landen die erdoor omgeven zijn en die
voldoende strategisch, geopolitiek en geo-economisch belang hebben bij de
herbevestiging van de macroregionale autonomie en het herstel van het
evenwicht tussen de heerschappij van het land en die van de zee, het
scharnierpunt van de historische grootsheid van Europa.

Zo'n partnerschap is feitelijk al mogelijk en tot op zekere hoogte
vertegenwoordigt de administratieve en strategische decentralisatie van de
NAVO, volgens sommigen, al zo'n bondgenootschap. In werkelijkheid is het
juist om los te komen van de Atlantische afhankelijkheid, en alleen langs
deze weg, dat een integrale mediterrane autonomie mogelijk zal zijn.
Nogmaals vanuit een multipolair perspectief zou het mediterrane
partnerschap het mogelijk maken om oude verdragen en allianties te
herstellen, waardoor de staten van het bekken zich zouden kunnen
consolideren als zenuwcentrum tussen Europa, Eurazië, Azië, het Midden-
Oosten en Afrika, met de mogelijkheid om een strategisch blok te
consolideren dat zo sterk is dat het het Amerikaanse continent op de
achtergrond zou laten verdwijnen ten opzichte van de hyperregio 'in het
oosten'.

Zo'n internationale overeenkomst zou de deur openen naar een enorme
versterking van allianties in een Europese sleutel - en niet noodzakelijkerwijs
volgens het model van de Europese Unie -, zowel economisch als strategisch,
waardoor het continentale blok sterker zou worden en een onaantastbaar
referentiepunt zou worden voor de routes en grenzen van de 'oude wereld',
zoals het dat bovendien is geweest in de eeuwen van de aanwezigheid van
de Europese rijken. Het is vandaag de dag moeilijk om aan een mediterraan
gecentreerd Europa te denken, en niet aan een Atlantisch gecentreerd
Europa, want toen de binnenlandse en internationale onafhankelijkheid
eenmaal verloren was gegaan, zorgden de banden die werden aangeknoopt
voor zo'n sterke onderwerping dat het voortbestaan van politieke instellingen
ervan afhing. Het is nog steeds moeilijk om Europese landen, in de eerste
plaats Italië, te zien als economische machten die de koers van de markten
kunnen dicteren en er niet aan onderworpen zijn.

Het is precies dit vooruitzicht van welvaart (pun intended) dat de Verenigde
Staten niet willen, maar dat de Europeanen, de Mediterranen, moeten
terugwinnen.

Lorenzo Maria Pacini

[1] Het zou nodig zijn om te verduidelijken, maar dit is niet de plaats, of
Italië is een macht 'meer' van Zee of Land, waar in de loop van de
geschiedenis, zelfs gewoon die van de unitaire staat, het heeft gevarieerd
zijn strategische overwicht meerdere malen.

[2] Het Middellandse Zeegebied vormt de 'zuidelijke flank' van het Atlantisch
Bondgenootschap, een definitie die het idee van geopolitieke onderwerping al
weergeeft. Partnerlanden vervullen een dubbele functie: coöperatief, d.w.z.
van interactie en militaire diplomatie tegenover partnerlanden in de regio,
ook in het kader van multilaterale initiatieven; operationeel, van
aanwezigheid en afschrikking.

[3] Het faillissement van Griekenland, een tragische episode in de
hedendaagse geschiedenis, is een mogelijk voorbeeld van wat er gebeurt
met landen die zich niet scharen achter de beslissing van Brussel en
Washington om dienstbaar te blijven aan een overzeese mogendheid.

[4] Italië, dat in het centrum van de Middellandse Zee ligt, ontvangt ook
bijna alle migratiestromen, aangewakkerd door een reeks oorzaken, een
situatie die de betrekkingen tussen de geallieerden en de Europese lidstaten
beïnvloedt.

[5] Niet onvermeld mag blijven de context van hybride oorlogen waarbinnen
de grijze zone de vervaging tussen Defensie en Veiligheid en tussen
binnenlandse en internationale conflicten steeds groter maakt.

[6] Het hele Middellandse Zeegebied wordt gekenmerkt door instabiliteit,
onzekerheid en een gearticuleerde dynamiek als gevolg van het conflict in
Libië, de grensspanningen tussen Marokko en Algerije, de politieke crisis in
Tunesië en de onopgeloste kwestie van de territoriale soevereiniteit van de
Westelijke Sahara. Daarnaast is er het sterk verslechterde veiligheidsbeeld
van de Sahel, dat wordt gekenmerkt door de verspreide aanwezigheid van
DAESH, de onveiligheid van de Golf van Guinee, die door het IMB
(International Maritime Bureau) wordt omschreven als een hotspot voor
piraterij in de wereld, en de Hoorn van Afrika. De instabiliteit in Jemen en de
gevolgen daarvan op de Bab El Mandeb en de crisis in Ethiopië in verband
met de regio Tigray aan de grens met Eritrea blijven bestaan. Wat de
gebieden buiten de "driehoek" betreft, mogen we de aanhoudende
kwetsbaarheid van de Balkan en Libanon niet vergeten, evenals de crisis in
Syrië, de energie- en territoriale concurrentie in het oostelijke Middellandse
Zeegebied, het opnieuw oplaaien van de Oekraïense crisis en die aan de
Turks-Syrische grens, tot aan de instabiliteit in Irak en de oplopende
spanningen in het gebied rond de Perzische Golf, met herhaalde aanvallen op
koopvaardijschepen en, meer recent, op kustlanden.

[7] Ervan uitgaande dat men kan spreken van machten.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door brother paul

uiteraard kan dat via een referendum
maar er zijn nog een paar addenda te schrijven
1/ teruggeven van alle gestolen gronden aan oorspronkelijke eigenaars
2/ schadevergoeding voor alle aangerichte schade, doden,
3/ stemming gebeurt inclusief de vedreve bevolking die oorspronkelijk geregistreerd stond op die gronden en gebouwen
4/ de annexatiekeuze bestaat niet, een onafhankelijkheidskeuze is een keuze met gradaties in autonomie en respect voor russische taal voor taalminderheden op zijn Belgisch

1) Dan moet er ook gekeken worden hoe die gronden verworven werden, met name hoe, in de maffieuze jaren 90, deze gronden exact op naam van de eigenaar kwamen te staan. Als blijkt dat dat maffieus gebeurde (99% van de gevallen over het algemeen) dan niet.

2) Op voorwaarde dat ook de VS en NAVO schadevergoeding uitbetalen aan elk slachtoffer in Irak, Libië, Servië, Vietnam, etc.

3) Akkoord, op basis van het bevolkingsregister van voor de oorlog. In Donbas zelfs van voor 2014, want het regime heeft daar veel appartementen onteigend en toegekend aan regime-aanhangers uit andere streken.

4) Wie zegt dat? Ze zouden de keuze krijgen tussen Rusland en Oekraïne, fair deal, nee?

Blijkbaar ben jij ook niet zo gerust in de afloop van zo'n referendum he

[brother paul]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

1) Dan moet er ook gekeken worden hoe die gronden verworven werden, met name hoe, in de maffieuze jaren 90, deze gronden exact op naam van de eigenaar kwamen te staan. Als blijkt dat dat maffieus gebeurde (99% van de gevallen over het algemeen) dan niet.

2) Op voorwaarde dat ook de VS en NAVO schadevergoeding uitbetalen aan elk slachtoffer in Irak, Libië, Servië, Vietnam, etc.

3) Akkoord, op basis van het bevolkingsregister van voor de oorlog. In Donbas zelfs van voor 2014, want het regime heeft daar veel appartementen onteigend en toegekend aan regime-aanhangers uit andere streken.

4) Wie zegt dat? Ze zouden de keuze krijgen tussen Rusland en Oekraïne, fair deal, nee?

Blijkbaar ben jij ook niet zo gerust in de afloop van zo'n referendum he

een dossier staat altijd op zichzelf, dus geen dossiers mixen zoals jij doet in 2

er is geen vraag vanuit ukraine om de krim weg te geven aan RU
dus RU koopt gewoon het land dat het wil bezitten in Krim en betaalt het
en n4/ waarom zou een referendum moeten gaan over bij welk land wil je horen als een zone maar overgezet wordt door gewapend conflict. Je draait situatie terug, en dan laat je burgers beslissen of ze russisch spreken of oekrains, maar bij welk land die zone behoort is geen discussie, het keert terug naar UKR, en de zogenaamde taalfaciliteitproblemen moeten opgelost worden

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door brother paul

een dossier staat altijd op zichzelf, dus geen dossiers mixen zoals jij doet in 2

er is geen vraag vanuit ukraine om de krim weg te geven aan RU
dus RU koopt gewoon het land dat het wil bezitten in Krim en betaalt het
en n4/ waarom zou een referendum moeten gaan over bij welk land wil je horen als een zone maar overgezet wordt door gewapend conflict. Je draait situatie terug, en dan laat je burgers beslissen of ze russisch spreken of oekrains, maar bij welk land die zone behoort is geen discussie, het keert terug naar UKR, en de zogenaamde taalfaciliteitproblemen moeten opgelost worden

2) Wie zegt dat? Oude dossiers kunnen altijd opgerakeld worden, zolang de misdaad niet verjaard is.(niet van toepassing in dit dossier) Als het Westen beide dossiers niet WIL koppelen, wat erg waarschijnlijk is, zegt dat genoeg. Dan komt er uiteraard ook geen enkele schadevergoeding wat de Russen betreft.

3) Rusland koopt niets. Het heeft hard gevochten voor de gebieden die nu bij Rusland horen. Maar uiteindelijk zijn het de burgers die er wonen die beslissen.

4) Er zijn voorbeelden genoeg van referenda waarbij de lokale inwoners kunnen kiezen bij welk land ze willen horen. Saarland bvb. Wat federalisme betreft, die kans heeft het regime gehad, ze heeft de voorstanders van federalisme letterlijk in de fik gestoken.(Odessa) Minsk verplichtte het regime om een federale staat te worden. Maar het regime trok zich daar niets van aan, liever oorlog.
Die oorlog kwam er dus met erg veel doden langs beide zijden. Nu gaat het niet meer over federalisme. Nu gaat het over leven of dood. Wie Russisch wil blijven spreken zal in de door het regime gecontroleerde gebieden opgepakt worden en mogelijk gemarteld worden, wie zich Oekraiener voelt zal dat beter niet te luid zeggen in de gebieden die bij Rusland zullen horen. De oplossing "op z'n Belgisch" was perfect mogelijk, maar het regime, gegijzeld door uiterst-rechts, zag dat niet zitten.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Niks te zeveren. sedert de implosie van de USSR in 1991 was Oekraiene een souvereine staat. En dat land wil het zo houden. Maar Putler wil mordicus de Russische Federatie terug de territoriale omvang van de USSR geven. Bijgevolg
pakt hij het op zijn Hitleriaans aan en poogt Oekraiene onder dwang in te lijven.
Maar hij is gedoemd te mislukken.

Zoals hierboven al aangetoond, de Oekraïense onafhankelijkheid was voorwaardelijk.(akkoorden van Belovesh en Almaty, zie boven)
1) Oekraïne en Rusland zouden samen in hetzelfde supranationaal verband blijven.
2) De rechten van de etnische Russen en russisch taligen zouden gevrijwaard blijven.

"Putler" ziet dat deze akkoorden niet nageleefd werden, en heeft dus het recht om in te grijpen. Hij heeft gezworen bij z'n aantreden dat hij de rechten van de Russisch taligen en etnische Russen buiten Rusland zou vrijwaren, en hij heeft woord gehouden. Natuurlijk was een vreedzame oplossing beter geweest, maar het regime heeft de Minsk vredesakkoorden gesaboteerd. Ook nu nog weigeren ze elke onderhandeling.

Als U het hebt over territoriale integriteit: als je dit strikt zou toepassen heeft Servië het recht om Kosovo nu binnen te vallen. Wedden dat Servië dan in de westerse media als agressor zal gebrandmerkt worden?

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

"ONS" belastinggeld ?
Hoeveel zou dat zijn ?

Reken zelf maar uit. Niet weinig. Niet enkel hetgeen België rechtstreeks geschonden heeft maar ook gemeenschappelijk in NAVO verband. Daarmee kon je al heel wat sociale woningen bouwen.

[tomm]

Het regime en het Westen kiezen duidelijk voor de militaire oplossing, in tegenstelling tot China, Indonesië, Afrikaanse landen, etc. die voor vrede kiezen.

Wel die militaire confrontatie is nu de realiteit, en dat betekent ook (onder andere) dat dammen beschoten worden. (gebeurde ook bij ons, zo wisten de Belgen de Westhoek uit Duitse handen te krijgen).
Wie die dam beschoten heeft weten we niet, maar nu staat het kanaal dat water naar de Krim voert droog, en hele gebieden die door Rusland gecontroleerd zijn, staan blank.

[jogo]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

1) Dan moet er ook gekeken worden hoe die gronden verworven werden, met name hoe, in de maffieuze jaren 90, deze gronden exact op naam van de eigenaar kwamen te staan. Als blijkt dat dat maffieus gebeurde (99% van de gevallen over het algemeen) dan niet.

2) Op voorwaarde dat ook de VS en NAVO schadevergoeding uitbetalen aan elk slachtoffer in Irak, Libië, Servië, Vietnam, etc.

3) Akkoord, op basis van het bevolkingsregister van voor de oorlog. In Donbas zelfs van voor 2014, want het regime heeft daar veel appartementen onteigend en toegekend aan regime-aanhangers uit andere streken.

4) Wie zegt dat? Ze zouden de keuze krijgen tussen Rusland en Oekraïne, fair deal, nee?

Blijkbaar ben jij ook niet zo gerust in de afloop van zo'n referendum he

Te veel voorwaarden bij referendum.
Ge ziet zelf ook wel dat door vechten de enige optie is

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door jogo

Te veel voorwaarden bij referendum.
Ge ziet zelf ook wel dat door vechten de enige optie is

Helemaal niet. Dat zijn voorwaarden die broer Paul er zelf aan toegevoegd heeft.
Het referendum zou maar over een vraag gaan: Oekraine of Rusland?
En de enige voorwaarde zou zijn dat iedereen de uitslag aanvaardt.