Russische vlag op het parlement van de Krim

[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Prigozhin verhuist naar Belarus en z'n militie wordt ingelijfd bij het reguliere leger. Eind goed al goed.
Hij kon "oprukken" omdat de Russen niet graag op eigen volk schieten, en ze daar ook geen orders toe kregen, want onderhandelingen waren in volle gang.

De woorden van Prigozhin worden altijd uit de context getrokken in het Westen. Prigozhin zelf is trouwens een hevige voorstander van de oorlog.

De Wagner groep is niet verloren maar worden bij het leger gevoegd.

Flightradar kan niet zien wie er in dat vliegtuig zit, en of dat echt wel Poetin's vliegtuig is. Vorig jaar schreef de westerse pers dat Poetin vergevorderde dementie had of kanker. Allemaal zever.

.

Waarschijnlijk zit Poetin ook in Belarus en zijn de onderhandelingen nog gaande.

Twee honden vechten om een been en de derde gaat er ras mee heen.
Ra Ra, wie is dat?

citaat NRC
Ondertussen maken Russische propagandisten overuren om de gebeurtenissen te duiden. In zijn avondshow drong Vladimir Solovjov aan op versterking van de Russische veiligheidsdiensten om binnenlandse dreigingen het hoofd te bieden. „De Russische Garde [een door Poetin in 2016 opgerichte elite-eenheid] kan zijn taken niet uitvoeren zonder zwaar materieel. Er moet een tankdivisie komen, fatsoenlijke luchtverdediging en nog veel meer, zodat ze niet alleen met pistolen en machinegeweren rond hoeven te lopen”, gromde een zichtbaar gefrustreerde Solovjov.

Hoe rustig Russen uiterlijk ook mogen lijken, onder de oppervlakte heerst wel degelijk verwarring over de situatie in het land, dat ineens een stuk instabieler is gebleken dan de media doen voorkomen. De Moskouse luchthavens zagen het weekend zwart van de mensen, de prijzen van vliegtickets stegen naar grote hoogtes, en ook per auto verlieten vele angstige Russen de stad. En dat Moskovieten „in verband met de moeilijke situatie” maandag plotseling een vrije dag kregen van hun burgemeester, leidde zeker onder werkgevers tot veel verwarring en vragen.

Hoewel het Kremlin zaterdagavond laat bekend maakte dat Prigozjin naar Wit-Rusland wordt verbannen, lijkt een nieuwe uitbarsting onontkoombaar. „De finale voor Rusland is nog lang niet in zicht”, schreef de Russische, tot ‘buitenlands agent’ bestempelde, oppositiepoliticus Lev Schlosberg uit Pskov op Twitter. „Prigozjin en Poetin zijn roofdieren van hetzelfde bloed. Ze zijn misschien bereid elkaar te doden in een gevecht, maar tot op het laatste moment zullen ze verbonden zijn door hun communicerende bloedvaten.

https://www.nrc.nl/nieuws/2023/06/25...ostov-a4168167

[Nr.10]

"Punish misinformation", spyware op de telefoons van journalisten om hun bronnen te achterhalen, ...

(fig.)

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

"Punish misinformation", spyware op de telefoons van journalisten om hun bronnen te achterhalen, ...

(fig.)

"Fake news" om de Russen te couilloneren mag natuurlijk wel nog, en alles dat niet past in het westerse verhaal, ook al is het niet fake, wordt verboden.
Dus bijvoorbeeld westerse bombardementen zijn per definitie humaan en maken per definitie geen burgerslachtoffers. Russische bombardementen daarentegen zijn per definitie een oorlogsmisdaad.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Bach

Wat extra zwaar getrainde troepen verwelkomen die hij op 100 km van Kiev kan stationeren? Zolang Lukashenko Prigozhin de baas kan is dat een goede deal voor wit Rusland. Ondertussen wordt Putin ervan gespaard te procederen tegen die wat hij beschuldigde van een mes in de rug te steken. Alzo kan de focus meer op externe vijanden blijven liggen. Sluw zou ik zeggen.

Ik denk dat Prigozhin het wat hoog in z'n bol kreeg. Mogelijk was de zogezegde aanval op zijn troepen een Amerikaanse provocatie. Ik denk dat Poetin al langer verveeld zat met de constante verbale aanvallen van Prigozhin, zoiets doe je niet in oorlogstijd en is een geweldig cadeau voor de vijand.

Belarus is een heel ander soort land dan Rusland. Het is een goed geoliede machine. Meer nog dan het huidige regime in Kiev.
Neem bvb. Roman Protasevich, de jonge man die op het vliegtuig zat dat afgeleid werd, en een van de kopstukken was van de mislukte poging tot Maidan, en ook lid van de Azov militie, die nog paradeerde in uiterst-rechtse publicaties met Azov uniform.

Nu is hij een bondgenoot van Lukashenko, en is hij getrouwd met de dochter van een vooraanstaande pro-Lukashenko politicus. Dankzij hem kreeg de regering zeer belangrijke informatie over wie achter de poging tot staatsgreep zat, en over op welke manier het Westen deze opstand organiseerde.



https://www.nytimes.com/2023/05/23/w...ch-pardon.html

De relatie tussen Poetin en Lukashenko is goed, maar de 2 zijn geen vrienden, Belarus gelijkt veel meer op de Sovjet-Unie dan op het Rusland van Poetin.

In Belarus zijn geen oligarchen, de grote bedrijven zijner nog in staatshanden. Zelfs Jonathan Holslag schreef positieve dingen toen hij het land bezocht.

https://www.jonathanholslag.be/2021/08/24/wit-rusland/

Wit-Rusland is een vreedzaam land. In tegenstelling tot de Russische grensprovincies zijn de steden keurig en de datsja’s op het platteland kleurrijk en mooi onderhouden. Het land heeft een bekoorlijk samenspel van uitgestrekte velden, wouden, meren, gemoedelijke mensen en een verbluffend veelzijdige fauna. Overal op het platteland zijn er markten waar fruit, groenten en bloemen worden verkocht. In Minsk zitten de terrassen vol. Er wordt gedanst op een stevige westerse beat en gepicknickt aan het water. Opvallend veel jongeren behelpen zich prima in het Engels en zijn vooral erg openhartig. Een hipster trimt baarden, overal kun je bio eten en er is een centrum voor jonge IT-bedrijfjes. De politie is minder zichtbaar op straat dan in eender welke West-Europese stad.
Achter de façade schuilt een andere samenleving. Als ik een koopcentrum binnenloop, valt het meteen op: dit is een planeconomie. Langs de marmeren trappen geen schreeuwerige reclame, maar vergulde hamers, sikkels en sterren.
Sinds enkele jaren zet Minsk zwaar in op China. De ene na de andere minister reist af naar Peking. De wapenfabrieken uit dit land hebben een flinke bijdrage geleverd aan de modernisering van de Chinese krijgsmacht, maar sinds kort is Wit-Rusland zelf wapens uit China beginnen in te voeren. De twee houden tegenwoordig ook gezamenlijke antiterreuroefeningen. Minsk wil daarmee vooral een signaal geven aan Moskou dat het ook andere strategische partnerschappen onderhoudt. Commercieel probeert het een landhaven op de nieuwe Zijderoute te worden. Even buiten het centrum investeerde het 200 miljoen dollar in een investeringszone: het Great Stone Park.
‘Kijk, doorgaans is het een zachte vorm van dictatuur, maar toen in januari dit jaar enkele duizenden mensen riepen om zijn ontslag, sloeg hij de demonstraties hard neer en vlogen honderden mensen in de gevangenis met de smoes dat zij deel zouden uitmaken van een terroristisch netwerk. Meestal is zijn bewind er een van economische discriminatie. Houd je je mond, dan mag je werken in een staatsbedrijf en anders vliegen jij en je familie eruit. De meeste mensen liggen eigenlijk niet wakker van de politiek. Ze kunnen in hun privéleven doen wat ze willen en zijn bang voor onrust. Bij de middenklasse, de opgeleide jongeren en de intellectuelen ligt dat anders.’
De avond voor mijn vertrek wandel ik naar ‘het eiland der tranen’, een van de vele gedenkplaatsen van de bloederige Tweede Wereldoorlog die Wit-Rusland een derde van zijn bevolking kostte. Net als elders in Wit-Rusland komen hier opvallend veel jonge mensen hun eer betuigen met knuffelberen en bloemen. Ik heb Wit-Rusland ervaren als een aangenaam land met fijne mensen, gecultiveerde mensen die trots zijn op hun cultuur en hun onafhankelijkheid. In het Bolshoiballettheater en de Filharmonie woonde ik voorstellingen bij van een ongekend hoog niveau voor een publiek dat ze intensief beleefde. In de restaurants experimenteerden chefs creatief met respect voor lokale tradities. De mensen waren ook minder gehaast en leken tijd te maken voor elkaar. Uit de meeste peilingen blijkt dat Wit-Rusland geen gelukkig land is, maar het ook niet slechter doet dan andere landen uit de voormalige Sovjet-Unie.

Wit-Rusland is uiteraard ook geen vrije samenleving. De economie is gestuurd, er is een personencultus rond de president en de politieke rechten zijn beperkt. Maar dit is geen wreedaardige dictatuur. Dit is een land dat zich geleidelijk aan zou kunnen ontwikkelen tot een democratie en een economie met meer ruimte voor private ondernemers. De sterke leider lijkt het goed voor te hebben met zijn mensen. De bevolking is goed opgeleid. Er staat een nieuwe generatie ruimdenkende beleidsmakers en ondernemers klaar. De meeste jongeren wilden vooral dat hun land als volwaardig deel van Europa zou worden beschouwd. Toen ik na een Bolshoiballet door het park terugliep naar het hotel, bedacht ik me dat we in West-Europa misschien ook wat genuanceerder mogen zijn. Hier in Wit-Rusland is de politieke macht verpletterend, maar is de cultuur veel minder aangetast door de verpletterende monoculturen van de commerciële massamedia en massaconsumptie.

Dit schreef hij in 2018 over Oekraïne:
KIEV – Ik ben aangekomen in Odessa, de parel van de Zwarte Zee en ongetwijfeld een van de mooiste steden van Oekraïne. Vanuit Odessa zal ik verder naar Kiev reizen. Het is bij dit bezoek niet mijn bedoeling om verslag uit te brengen van de oorlog in het oosten van Oekraïne, een oorlog die al aan meer dan 10.000 mensen het leven heeft gekost. Het is evenmin mijn doel om de toestand op de Krim te bestuderen. In de plaats daarvan wil ik een minder belicht aspect van het land onderzoeken: de dramatische economische aftakeling en de verarming. Die verrotting van binnenuit zou wel eens een veel grotere bedreiging voor het voortbestaan van Oekraïne kunnen vormen dan de oorlog in de afvallige regio Donbass of de aanhoudende spanningen met Rusland.
Wanneer ik het stadhuis nader, blijkt het hele voorplein te zijn afgezet door soldaten en politiemannen in gevechtsuitrusting. Het moeten er honderden zijn. Het lijkt wel alsof ze hier alsnog rekening houden met een Russische invasie, maar uiteindelijk blijkt er die dag een hoorzitting door te gaan over drie meisjes die omkwamen in een gruwelijke brand in een kinderverblijf. De overheid zou het gebouw hebben laten verkommeren. Veel manifestanten dagen er niet op. Het hoogtepunt van de demonstratie zijn een vijftal oudere vrouwen die met vellen papier in insteekhoesjes de wacht optrekken. ‘Mensen voelen zich bedonderd, maar protesteren helpt gewoon niet meer’, hoor ik van Julia Serebriakova, een jonge advocate en activiste. ‘Kijk maar eens rond. Deze politiemannen zijn gewoon de knokploegen van de burgemeester.’

‘Het gaat echt niet goed met Odessa’, vervolgt Julia als we verder wandelen. ‘De stad zinkt weg in de schulden. Het centrum hier is fraai en dat is goed voor het toerisme, maar wie profiteert er vooral van de verfraaiingswerken? Dat zijn de bedrijven van de burgemeester. Hij is aanbesteder en leverancier tegelijkertijd. Met een deel van de winst koopt hij steun in de gemeenteraad, maar hij schuwt evenmin geweld. Hij heeft van Odessa een maffiastad gemaakt.’ De naam van de burgemeester, Gennadiy Trukhanov, dook vorig jaar op in een wereldwijd onderzoek naar belastingontduiking. Miljoenen zou hij in de Maagdeneilanden hebben geparkeerd, maar het openbaar ministerie weigerde een onderzoek. Julia wil dat ik de mening van enkele andere jonge inwoners hoor en leidt mij mee naar de Impact Hub, een hippe plek voor sociale ondernemers iets buiten het historische centrum.

Het interieur van de Impact Hub houdt het midden tussen een Ikeacatalogus en een Wereldwinkel. Alles is in pastelgroen en hagelwit geschilderd. In het boekenrek prijken meerdere exemplaren van de biografie van Applestichter Steve Jobs. Aan goede intenties geen gebrek hier. ‘Het is onze ambitie om een sociale economie te stichten’, hoor ik van Alexandra, een 23-jarige marketingspecialiste. Dimitry, een IT-leraar, valt haar bij: ‘Juist, wij willen bijvoorbeeld bijdragen aan digitale democratie en het bestuur transparanter maken.’ Ik peil hoe zij de verhouding tussen de hub en het stadsbestuur zien. Riskeren ze niet het schaamlapje te worden, een dekmantel van het soort politiek dat de stad eerder uitbuit dan ze sterker maakt? Wat betekenen hun projectjes van enkele tientallen euro’s als Trukhanov met tientallen miljoenen euro’s blijkt te zijn gaan lopen?
Alexandra en Dimitry kijken me wat beduusd aan. ‘Wat wil je dan dat we doen? We moeten toch van onderuit starten. We moeten mensen warm maken voor verandering. We mogen ons niet machteloos bij de situatie neerleggen.’ Ik loop de hub buiten met gemengde gevoelens. Misschien worden de Oekraïense oligarchen gewoon wat slimmer in hun imagocampagnes en incorporeren zij idealistische jongeren in een systeem dat tot op het bot corrupt is.
Van de hub trek ik naar de Pishonivskastraat. Hier is het frisgroen ingeruild voor het vieze, fletse groen van de gevels van enkele oude appartementen.
Vijf hoog in een van de blokken heb ik afspraak met Zinaida Oleivich, een laborante van rond de veertig. De lift werkt niet, dus klim ik de betonnen trappen op. De gang is donker en riekt naar vuilnis. Het is drie uur ‘s middags maar langs bijna alle deurkieren klinkt het geluid van de televisie. In het tweekamerappartement leeft Zinaida met twee kinderen. Ze serveert me oploskoffie in een grote kop zonder oor, gaat tegenover me aan de keukentafel zitten en glimlacht: ‘Ik ben blij dat u ook wilt schrijven over het echte Oekraïne.’

Het verhaal van Zinaida is tragisch. Drie jaar geleden verloor zij haar man. ‘Victor had een zwaar ongeval op het werk, waardoor een ruggenwervel barstte en hij niet meer opnieuw aan de slag kon, maar het gebeurde even na de werkuren, waardoor de verzekering zich terugtrok. Jarenlang streden wij voor rechtvaardigheid, maar dat leverde geen resultaat op. We betaalden een fortuin aan advocaten en vroegen zelfs enkele politici om hulp, maar uiteindelijk bleken de twee rechters en het bouwbedrijf van mijn man onder één hoedje te spelen. Victor begon zich steeds meer als een ballast te voelen en benam zich uiteindelijk het leven.’

‘Dit is Oekraïne. Het is een jungle. Je bent volledig op jezelf aangewezen. Mensen zijn door en door cynisch want met geld koop je hier echt alles.’ Hoe ze dan rondkomt, vraag ik aan de tengere vrouw met de felblauwe ogen. ‘Tijdens het proces verloor ik mijn baan. Ik weet niet waarom, maar plotseling kreeg ik de bons. Ik probeerde elders en ook in scholen maar tevergeefs. Nu werk ik als kassierster. Ik verdien 105 euro per maand. De helft daarvan gaat naar elektriciteit en verwarming, de andere helft bijna integraal naar eten. Verzekeringen kan ik gewoon niet meer betalen.’ Zinaida is ontwapenend open en vertelt met zachte stem honderduit. Haar conclusie: ‘Het gaat slechter en slechter. Ik werk even hard als drie jaar geleden, maar door de stijgende prijzen is mijn wedde nog maar de helft waard. Het zijn echter vooral de mensen die in dit land niets meer waard zijn. De oligarchen kopen alles voor een prikje: onze stemmen, onze steun en onze arbeid. We moeten ons vooral koest houden en dat doen we ook.’

De economische toestand in Oekraïne is al een tijd belabberd, maar de oorlog in het oosten van het land maakte alles erger. Kiev besteedt nu ruim vier procent van het bruto binnenlands product aan defensie. Door de oorlog verloor het ook enkele belangrijke industrieën. De hryvnja, de Oekraïense munt, blijft maar in waarde dalen. Zestig procent van de bevolking leeft onder de armoedegrens en een gemiddelde Oekraïner verdient nu minder dan pakweg een gemiddelde Chinees. Oekraïne is het toonbeeld van een land dat niet alleen relatief verliest ten aanzien van andere landen, maar ook in absolute cijfers. De welvaart, de levenskwaliteit, de infrastructuur, de waardigheid: alles brokkelt af in dit land. Wie kan, zoekt andere oorden op. Bijna een miljoen Oekraïners werkt in het buitenland.
Ik maak me op om naar Kiev te reizen. De oude vertrekhal van de luchthaven is één groot uithangbord voor internationale rederijen die hier goedkope scheepsbemanning willen ronselen. Op het platform draait een Antonov-propellervliegtuig warm. Het toestel ziet er schrikwekkend oud uit. Bij het opstijgen dendert en davert het alsof het elk moment uit elkaar kan vallen, maar eens in de lucht blijkt de kist opvallend stabiel. Het vliegtuig is in het bezit van Motor-Sich, een bedrijf van een oligarch dat vanwege een recent ongeluk op de zwarte lijst staat, maar dat recent door China werd opgekocht omdat het nog wat nuttige technologie uit de Sovjet-Unie zou bezitten. Het is evenwel niet alleen Oekraïense technologie waar de Chinezen op uit zijn.
De Oekraïense bevolking dreigt nu ook zijn laatste troef kwijt te spelen: het enorme potentieel aan landbouwgrond. Oekraïne is van oudsher de graanschuur van Europa. Vooralsnog verbood de grondwet de verkoop van die grond. De regering overweegt om aan dat verbod een einde te maken en door de verkoop van grond aan buitenlandse investeerders het overheidstekort te reduceren. Verschillende Golfstaten toonden reeds hun belangstelling: de Verenigde Arabische Emiraten, Qatar en Saudi-Arabië stuurden reeds delegaties om investeringen in de landbouw te onderzoeken. Viktor Halasiuk, parlementslid en voorzitter van het parlementaire comité voor de economie, erkent de uitdagingen. ‘De kans is reëel dat buitenlandse investeerders hier onze landbouwgrond komen kopen en de gewassen zonder enige verwerking uitvoeren. Dan riskeren we van Oekraïne een soort Afrika te maken.’
Politici als Halasiuk zijn oprecht bezorgd over het economische beleid van de regering, maar net zoals de Impact Hub in Odessa niet echt impact leek te hebben op de lokale oligarchen, lijkt zelfs het nationale parlement niet veel greep te hebben op de president en een aantal getrouwen. ‘De president is vooral bezig met het in stand houden van zijn eigen positie en het bedienen van zijn vrienden. Het is echt al geen kwestie meer van Afrika te worden: we zijn reeds Afrika, met dezelfde clanpolitiek. Politieke postjes bieden toegang tot poen en met poen worden de politieke postjes versterkt. De grondstoffensector en de landbouw zijn onze goudmijnen en de oligarchen willen ze nu te gelde maken’: aan het woord is een ander parlementslid dat evenwel anoniem wenst te blijven.
De volgende dag ben ik te gast op het Kiev International Economic Forum. Het verkeer zit muurvast, dus ik arriveer een half uur te laat voor de discussie in een bomvol congrescentrum.
Tijdens de pauze loop ik langs enkele standhouders. Jonge ingenieurs van Antonov presenteren een onbemand vliegtuig dat gewassen kan besproeien: tien keer efficiënter en duurzamer dan een tractor. Wat verder staat een Chinese concurrent, onderdeel van een staatsbedrijf. De stand ziet er piekfijn uit. ‘We hopen dat als Chinese bedrijven hier gewassen komen telen, zij ook Chinese drones zullen gebruiken’, hoor ik.

‘s Avonds volgt dan een indrukwekkende receptie in de vergulde zalen van de nationale opera. Een robot dirigeert er een volksorkest. ‘Vooruitgang’, verkondigt een stem enthousiast. Daarna worden sprekers getrakteerd op oesters, champagne en hapjes geserveerd door blondines met rozenkransen in het haar. Een hoogst aantrekkelijke deejay op hoge hakken staat verveeld plaatjes te draaien. Het ijsblokje in mijn digestief wordt eerst keurig tot een diamant gesculpteerd. Een mecenas richt een woordje tot zijn gasten: ‘U hebt kunnen proeven van het échte Oekraïne. We hopen dat we op uw steun mogen rekenen om Oekraïne nog sterker te maken.’

Met die laatste paragraaf geeft Holslag duidelijk aan dat het regime vooral lucht verkoopt, facadistisch is, terwijl de werkelijkheid door en door rot is.

Operkelijk: Het is echt al geen kwestie meer van Afrika te worden: we zijn reeds Afrika

Dit is hetzelfde regime dat nu plots een toonbeeld van democratie en goed bestuur zou zijn. Enfin Holslag zelf heeft dat nooit zo letterlijk gezegd, hij weet dat dat een flagrante leugen zou zijn.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

Waarschijnlijk zit Poetin ook in Belarus en zijn de onderhandelingen nog gaande.

Twee honden vechten om een been en de derde gaat er ras mee heen.
Ra Ra, wie is dat?

citaat NRC
Ondertussen maken Russische propagandisten overuren om de gebeurtenissen te duiden. In zijn avondshow drong Vladimir Solovjov aan op versterking van de Russische veiligheidsdiensten om binnenlandse dreigingen het hoofd te bieden. „De Russische Garde [een door Poetin in 2016 opgerichte elite-eenheid] kan zijn taken niet uitvoeren zonder zwaar materieel. Er moet een tankdivisie komen, fatsoenlijke luchtverdediging en nog veel meer, zodat ze niet alleen met pistolen en machinegeweren rond hoeven te lopen”, gromde een zichtbaar gefrustreerde Solovjov.

Hoe rustig Russen uiterlijk ook mogen lijken, onder de oppervlakte heerst wel degelijk verwarring over de situatie in het land, dat ineens een stuk instabieler is gebleken dan de media doen voorkomen. De Moskouse luchthavens zagen het weekend zwart van de mensen, de prijzen van vliegtickets stegen naar grote hoogtes, en ook per auto verlieten vele angstige Russen de stad. En dat Moskovieten „in verband met de moeilijke situatie” maandag plotseling een vrije dag kregen van hun burgemeester, leidde zeker onder werkgevers tot veel verwarring en vragen.

Hoewel het Kremlin zaterdagavond laat bekend maakte dat Prigozjin naar Wit-Rusland wordt verbannen, lijkt een nieuwe uitbarsting onontkoombaar. „De finale voor Rusland is nog lang niet in zicht”, schreef de Russische, tot ‘buitenlands agent’ bestempelde, oppositiepoliticus Lev Schlosberg uit Pskov op Twitter. „Prigozjin en Poetin zijn roofdieren van hetzelfde bloed. Ze zijn misschien bereid elkaar te doden in een gevecht, maar tot op het laatste moment zullen ze verbonden zijn door hun communicerende bloedvaten.

https://www.nrc.nl/nieuws/2023/06/25...ostov-a4168167

Figuren als Schlosberg hebben duidelijk banden met Amerikaanse NGO's, maar werden niet vervolgd en konden deelnemen aan de verkiezingen. In z'n eigen regio kreeg hij 6% van de stemmen. De gemiddelde Rus spuugt zulke figuren uit.
Vorig jaar werd hij vervolgd "wegens het in deskrediet brengen van Russische militairen." De Russen worden wat harder voor de pro-westerse 5de kolonne in het land, nadat het Westen een economische oorlogsvoering tegen de Russen zijn gestart en ook in de praktijk militaire oorlog tegen Rusland voert. Mogelijk krijgt hij nog de kans om naar Israël te gaan en daar te blijven, hij heeft immers de dubbele nationaliteit.

https://en.wikipedia.org/wiki/Lev_Shlosberg

Het gevolg van heel deze kwestie zal zijn dat Rusland meer als Belarus en Oekraïne zal worden op politiek vlak, oppositie zal minder getolereerd worden, het Kremlin zal repressiever worden. Niet alleen de vijfde kolonne van het Westen wordt aangepakt (in de volksmond "liberasten" genoemd, voor eeuwig verbrand door hun samenwerking met het Jeltsin regime), je ziet ook al tekenen dat de communistische en nationalistische oppositie minder speelruimte krijgt. Het is oorlog.

[tomm]

djimi

1) Normaal gezien ga ik uit van het principe dat om het even welke ongevraagde 'agressor' op eender welke manier tot 'betere gedachten/gevoelens' kan & mag worden gebracht, al verdient het uiteraard wel aanbeveling 'collateral damage' zo véél mogelijk te vermijden.

Dus moordaanslagen op politici en partijen die beslisten om bvb. Servië, Libië en Irak aan te vallen, vindt U ok?

Toen destijds bijvoorbeeld Irak op grond van belachelijk doorzichtige leugens werd aangevallen door een 'coalition of the willing' van Blair & Bush, heb ik om geen enkele gesneuvelde 'willer' ook maar één traan gelaten.

"Dikke bult, eigen schuld", en géén beetje compassie, nooit.

Uiteindelijk zijn de Amerikaanse soldaten die daar omkwamen ook slachtoffers. Ze kwamen uit de armste families, en werden voorgelegen.
De elite, onder leiding van Bush en Blair, waren uiteraard de echte schuldigen. Het is diezelfde elite (grotendeels) die nu nog aan de macht is in het Westen.

Als de Irakezen erin geslaagd zouden zijn die agressors buiten te stampen, zou ik gereageerd hebben zoals ik straks ga reageren als/wanneer de Russen uit Oekraïne buiten gestampt worden: met een bescheiden vreugdedansje. Bescheiden, omdat ik zélf uiteraard zo goed als helemaal niks daartoe zou bijgedragen hebben.

De Amerikanen hebben Irak volledig verwoest achtergelaten. Het regime dat ze geïnstalleerd hebben behoort tot de corruptste ter wereld. Ze hebben ook handig gebruik gemaakt van de etnische en religieuze tegenstellingen in Irak, "verdeel en heers". De Russen willen geen olie van Oekraïne, ze spelen ook wel in op de etnische en culturele tegenstellingen in Oekraïne, maar slechts nadat deze door Maidan op scherp gesteld werden. Ze willen gewoon de Russisch talige gebieden bij Rusland. Moest het Westen het regime dwingen compromisvoorstellen te aanvaarden zoals referenda georganiseerd door de VN was de oorlog al lang ten einde.

Hoe méér opgefokte alfa's (en bèta's, gamma's, ...) elkaar - en uiteraard liefst énkel elkaar - naar de "Eeuwige Slachtvelden" helpen, hoe beter.

Rekent U daar ook Azov en co. bij? Of zijn dit GEEN opgefokte "alfa's, beta's en gamma's"?

U houdt wel een pacifistisch discours, maar bent niet consequent. U roept bvb., toch niet op dit forum, niet op om de westerse elite omver te gooien.

2) Zit de "Slavische ziel" in het DNA van de "Slaven", of is het een kwestie van opvoeding/'cultuur'?

Opvoeding, cultuur en omgeving.
Genetisch niet. Een mooi voorbeeld, een collega van mij van Congolese origine werd als jong kind geadopteerd door Belgen.
Hij wordt altijd in de zak gezet door Afrikaanse vrouwen. Hij ziet er Afrikaan uit, maar heeft totaal niet de cultuur en mentaliteit van een Afrikaanse man, bejegend vrouwen als een gemiddelde Belg. Als je dat met Afrikaanse doet, word je bijna per definitie bedrogen en belogen, en word je slaaf van al hun grilletjes. Afrikaanse mannen laten dat absoluut niet toe, en eisen respect en toewijding van hun vrouwen. Zelf zijn ze absoluut niet trouw, maar eisen het wel van hun vrouw. En op die manier eisen en krijgen ze ook respect van die vrouwen. Belgen vinden ze maar watjes, "geen echte mannen", goed om zoveel mogelijk de zot mee te houden en uit te buiten.

Ik zeg hem "betaal niets voor ze, eerst boemboem dan blabla". Wees doortastend en niet te lief. JE kunt wel cadeautjes kopen maar nooit als ze er zelf om vragen of in het begin van een relatie. " Maar opvoeding kun je moeilijk ongedaan maken.
Natuurlijk zijn er ook Afrikaanse vrouwen die Belg geworden zijn, door adoptie of door hier al heel lang te wonen, dat zijn dan gewoon Belgen.

En zijn 'bastaards' (bijvoorbeeld - The Horror! The Horror! - nakomelingen van een Rus en een Angelsakser) dan minder behept met die "Slavische ziel"?

Meer zelfs veel 100% etnische Russen Of Joodse Russen die al heel lang in het Westen wonen zijn gewoon westerlingen geworden. Je merkt het soms wel nog door bepaalde uitspattingen, drinkgedrag, etc. maar hoe langer ze in het Westen verblijven, hoe westerser ze worden.
Tenminste de Russen die niet in hun eigen milieu verblijven, degene die zich enkel omringen met andere ex-Sovjet mensen blijven gewoon Russen. Net als veel Marokkanen en Turken bij ons, die worden geen Belg omdat ze steeds nieuwe bruiden importeren uit de achterlijkste streken van Marokko en Turkije, en weinig contact hebben met de autochtone bevolking. Idem dito voor veel Congolezen hier.
Door heel veel naar Afrika te gaan, en mij daar te omringen door Afrikanen, niet in een blank ghetto, ben ik ook een beetje Afrikaan geworden. Een mens neemt zowiezo culturele gewoontes over van de mensen waarmee je je omringt.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

djimi

...

Jij misschien wel, maar veel andere mensen hebben daarvoor een soort "kader" nodig om het allemaal te kunnen bevatten.

...

Ik ook niet, maar sommige maatschappijen en mensen hebben daar nood aan.

Overigens bestaan er ook bij ons taboes, en niet weinig. Sommige daarvan zijn noodzakelijk volgens mij, zoals het taboe op mensen vermoorden of kinderen misbruiken.

...

"Religie" zoals ik die hier leren kennen heb - in de vorm van de 'Abrahamistische' cultussen van de dood - bood bovenal een 'kader' voor eeuwenlange pure onversneden HAAT:

anti-semitisme, homo-haat, vrouwenhaat, haat ten opzichte van andersdenkenden & wetenschappers, ...

Mensen vermoorden in naam van "God en z'n Klein Pierke" was helemaal géén 'taboe', wel integendeel: het was een 'nobel werk'.

De 'seculiere ideologieën' zijn in hetzelfde trieste bedje ziek, vandaar mijn steeds groter wordende hekel eraan.


Er bestaat trouwens evenmin een 'taboe' op kindermisbruik.

Het vergiftigen van ontvankelijke kindergeesten met regelrechte leugens (zoals bijvoorbeeld: "God ziet Ons" en anders is het wel de "Satan" die op de loer ligt of: "Wij bouwen voor U het Paradijs-op-Aarde") kan nog steeds ongehinderd en op grote schaal doorgaan, politiekers & reclamemakers misbruiken nog steeds zonder de minste gêne kinderen voor hun propaganda & publiciteit, ...

maar bovenal: 'oorlog' voeren en daarvoor grote aantallen papa's naar één of ander 'veld van eer' sturen om er te sneuvelen, of anders wel scholen & speelpleintjes & dergelijke kapot bombarderen wordt zéker in landen waar een gatachterlijke dictator de plak kan & mag zwaaien nog altijd als een 'grootse onderneming' verkocht.

Als er wérkelijk een 'taboe' zou rusten op 'kindermisbruik' zou het 'taboe' op 'speciale militaire operaties' nog véél groter moeten zijn, quod non.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

djimi

1) Dus moordaanslagen op politici en partijen die beslisten om bvb. Servië, Libië en Irak aan te vallen, vindt U ok?

...

2) Rekent U daar ook Azov en co. bij? Of zijn dit GEEN opgefokte "alfa's, beta's en gamma's"?

3) U houdt wel een pacifistisch discours, maar bent niet consequent. U roept bvb., toch niet op dit forum, niet op om de westerse elite omver te gooien.

4) Opvoeding, cultuur en omgeving. Genetisch niet.

... Een mens neemt zowiezo culturele gewoontes over van de mensen waarmee je je omringt.

1) Als daar geen 'collateral damage' bij komt kijken, ga ik er waarschijnlijk niet om janken. Maar ik geef toch de voorkeur aan een 'eerlijk' procès voor een 'betrouwbare' rechtbank (als dat even kan).

2) Uiteraard wel. Een handvol alfa's, iets méér bèta's, en nog veel méér gamma's.

Zonder twijfel een als de pest te mijden gezelschap, zoals er zo véél zijn, hé.

3) De geschiedenis heeft mij geleerd dat revoluties doorgaans hun eigen kinderen (en die van talloze onschuldige anderen) opvreten. Ik wil eigenlijk het liefst helemaal niks met 'vicieuze cirkels' te maken hebben.

"Make music, not war", dat is zo'n beetje mijn 'levensfilosofie'. Het is al moeilijk genoeg daar trouw aan te blijven.

4) Dus helemaal géén 'diepe ziel', maar een (vervangbaar) laagje vernis.

Meer hoefde ik eigenlijk niet te weten.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

"Religie" zoals ik die hier leren kennen heb - in de vorm van de 'Abrahamistische' cultussen van de dood - bood bovenal een 'kader' voor eeuwenlange pure onversneden HAAT:

anti-semitisme, homo-haat, vrouwenhaat, haat ten opzichte van andersdenkenden & wetenschappers, ...

Mensen vermoorden in naam van "God en z'n Klein Pierke" was helemaal géén 'taboe', wel integendeel: het was een 'nobel werk'.


Er bestaat trouwens evenmin een 'taboe' op kindermisbruik.

Het vergiftigen van ontvankelijke kindergeesten met regelrechte leugens (zoals bijvoorbeeld: "God ziet Ons" en anders is het wel de "Satan" die op de loer ligt of: "Wij bouwen voor U het Paradijs-op-Aarde") kan nog steeds ongehinderd en op grote schaal doorgaan, politiekers & reclamemakers misbruiken nog steeds zonder de minste gêne kinderen voor hun propaganda & publiciteit, ...

maar bovenal: 'oorlog' voeren en daarvoor grote aantallen papa's naar één of ander 'veld van eer' sturen om er te sneuvelen, of anders wel scholen & speelpleintjes & dergelijke kapot bombarderen wordt zéker in landen waar een gatachterlijke dictator de plak kan & mag zwaaien nog altijd als een 'grootse onderneming' verkocht.

Als er wérkelijk een 'taboe' zou rusten op 'kindermisbruik' zou het 'taboe' op 'speciale militaire operaties' nog véél groter moeten zijn, quod non.

Oorlog ga je nooit kunnen uitroeien, en de mens is per definitie egoïstisch. Daarom hadden communistische landen dikwijls een "harde hand" nodig.
En bij ons bestaat er ook een harde hand, alleen is die niet zichtbaar. De 1%, de elite, controleert politiek, media en economie. En kunnen ook ongemeen hard zijn, bvb. door hele economieën te ontregelen zoals Soros deed, door landen en maatschappijen te destabiliseren, door westerse interventies uit te lokken.
Als de westerse elite de ex-SU op allerlei manieren ondermijnt en anti-Russen aan de macht brengt en bewapend, is het logisch dat daar een militair conflict uit voortvloeit. Dat is in heel de wereld zo waar het Westen intervenieert en corrumpeert, steeds in hun eigen belang hoewel onze elites goed zijn in het verbergen van hun echte intenties en macht.

Met kindermisbruik bedoel ik natuurlijk seksueel of ander geweld tegen kinderen. Kinderen worden ook slachtoffer van beïnvloeding, oorlog, politieke spelletjes, etc. maar niet meer dan volwassenen.

[tomm]

djimi

1) Als daar geen 'collateral damage' bij komt kijken, ga ik er waarschijnlijk niet om janken. Maar ik geef toch de voorkeur aan een 'eerlijk' procès voor een 'betrouwbare' rechtbank (als dat even kan).

Uitgesloten, dat zal onze elite nooit toestaan. Misschien individuen kunnen wel "gepakt" worden, maar dan niet voor systematische misdrijven die deel uitmaken van het systeem, wel voor fait divers zoals "20 jaar geleden heeft hij eens z'n hand op m'n knie gelegd", of "hij heeft me zwart genoemd in plaats van gekleurd", metoo bullshit dus, nooit de essentie.

2) Uiteraard wel. Een handvol alfa's, iets méér bèta's, en nog veel méér gamma's.

Zonder twijfel een als de pest te mijden gezelschap, zoals er zo véél zijn, hé.

Ik denk dat de Azov leden het echt menen, die werden niet verplicht om te gaan vechten. Zoals je al zei, nationalisme is een gif dat mensen tot rare dingen aanzet. Dat geldt ook voor de Russen natuurlijk.

3) De geschiedenis heeft mij geleerd dat revoluties doorgaans hun eigen kinderen (en die van talloze onschuldige anderen) opvreten. Ik wil eigenlijk het liefst helemaal niks met 'vicieuze cirkels' te maken hebben.

Dat is zo, maar anderzijds zonder revoluties blijft alles bij het oude. En dat is in veel landen ook verre van ideaal. In bvb. Venezuela vloeide relatief weinig bloed toen het volk de Amerikaanse uitzuigers buitengooide. Maar de Amerikanen sloegen terug met economische oorlogsvoering, en net als in Cuba, heeft dat in zulke landen een veel groter effect dan op Rusland.

"Make music, not war", dat is zo'n beetje mijn 'levensfilosofie'. Het is al moeilijk genoeg daar trouw aan te blijven.

Maar met muziek alleen ga je de wereld niet veranderen, dat heeft geen enkele muzikant ooit voor elkaar gebracht. Het verlicht de zeden en is aangenaam, net als een goed glas wijn en andere geneugden des levens. Maar meer is het niet.

4) Dus helemaal géén 'diepe ziel', maar een (vervangbaar) laagje vernis.

Meer hoefde ik eigenlijk niet te weten.

Opvoeding en cultuur is veel meer dan een laagje vernis, het maakt mensen tot wie ze zijn.

[IJsboer]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Oorlog ga je nooit kunnen uitroeien, en de mens is per definitie egoïstisch. Daarom hadden communistische landen dikwijls een "harde hand" nodig.
En bij ons bestaat er ook een harde hand, alleen is die niet zichtbaar. De 1%, de elite, controleert politiek, media en economie. En kunnen ook ongemeen hard zijn, bvb. door hele economieën te ontregelen zoals Soros deed, door landen en maatschappijen te destabiliseren, door westerse interventies uit te lokken.
Als de westerse elite de ex-SU op allerlei manieren ondermijnt en anti-Russen aan de macht brengt en bewapend, is het logisch dat daar een militair conflict uit voortvloeit. Dat is in heel de wereld zo waar het Westen intervenieert en corrumpeert, steeds in hun eigen belang hoewel onze elites goed zijn in het verbergen van hun echte intenties en macht.

Met kindermisbruik bedoel ik natuurlijk seksueel of ander geweld tegen kinderen. Kinderen worden ook slachtoffer van beïnvloeding, oorlog, politieke spelletjes, etc. maar niet meer dan volwassenen.

Communisme bestaat theoretisch uit 2 stappen.

1: Eerst nemen we alles van u af.
2: Nadien geven we u alles wat je nodig hebt.

In praktijk wordt echter alleen stap 1 uitgevoerd.

[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Figuren als Schlosberg hebben duidelijk banden met Amerikaanse NGO's, maar werden niet vervolgd en konden deelnemen aan de verkiezingen. In z'n eigen regio kreeg hij 6% van de stemmen. De gemiddelde Rus spuugt zulke figuren uit.
Vorig jaar werd hij vervolgd "wegens het in deskrediet brengen van Russische militairen." De Russen worden wat harder voor de pro-westerse 5de kolonne in het land, nadat het Westen een economische oorlogsvoering tegen de Russen zijn gestart en ook in de praktijk militaire oorlog tegen Rusland voert. Mogelijk krijgt hij nog de kans om naar Israël te gaan en daar te blijven, hij heeft immers de dubbele nationaliteit.

https://en.wikipedia.org/wiki/Lev_Shlosberg

Het gevolg van heel deze kwestie zal zijn dat Rusland meer als Belarus en Oekraïne zal worden op politiek vlak, oppositie zal minder getolereerd worden, het Kremlin zal repressiever worden. Niet alleen de vijfde kolonne van het Westen wordt aangepakt (in de volksmond "liberasten" genoemd, voor eeuwig verbrand door hun samenwerking met het Jeltsin regime), je ziet ook al tekenen dat de communistische en nationalistische oppositie minder speelruimte krijgt. Het is oorlog.

Het Kremlin nog repressiever , kan dat nog?

De Tsaren tijd is ten einde gekomen door een revolutie.
De Sovjet Unie is ten einde gekomen door een opstand van Jeltsin.

Dus de Poetin tijd zal ook ten einde komen , door zijn verkeerde oorlog in Oekraine.
Alles is een kwestie van tijd , je weet niet hoe en wanneer , je weet alleen dat het komt.
Zo is het in Rusland altijd gegaan.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door IJsboer

Communisme bestaat theoretisch uit 2 stappen.

1: Eerst nemen we alles van u af.
2: Nadien geven we u alles wat je nodig hebt.

In praktijk wordt echter alleen stap 1 uitgevoerd.

In een land met heel ongelijke verhoudingen tussen rijk en arm, is de meerderheid "gagnant" bij zo'n formule.

Natuurlijk is het communisme ook geëvolueerd, kijk maar naar China.

In de praktijk wordt niet alles van je afgenomen. Maar wie heel erg rijk is, is niet zomaar vrij om te doen met dat geld wat je wil, het algemeen belang primeert.

Ik weet wel dat er hier extreme egoïsten bijzitten voor wie het algemeen belang hen gestolen kan worden. (omdat ze nog nooit in een land geweest zijn waar het algemeen belang niet bestaat, zoals Somalië, of bijna niet bestaat, zoals Kenia)
Weet dan wel dat je uiteindelijk toch zult moeten betalen voor je eigen veiligheid, want de arme meerderheid is uit op hje geld en je bezittingen.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

Het Kremlin nog repressiever , kan dat nog?

De Tsaren tijd is ten einde gekomen door een revolutie.
De Sovjet Unie is ten einde gekomen door een opstand van Jeltsin.

Dus de Poetin tijd zal ook ten einde komen , door zijn verkeerde oorlog in Oekraine.
Alles is een kwestie van tijd , je weet niet hoe en wanneer , je weet alleen dat het komt.
Zo is het in Rusland altijd gegaan.

Poetin z'n tijd is nog niet gekomen denk ik. Als dat komt wordt hij vervangen door iemand als Prigozhin of Zyuganov.

Wat het tsarenrijk betrof rommelde het al jaren, sinds 1905, net zoals in het Ottomaanse rijk en het Oostenrijks-Hongaarse rijk. Behalve dit incident met Prigozhin, dat welgeteld een dag duurde, rommelt het niet in Rusland. Marginale figuren als Navalny vormen geen bedreiging. En vermits Rusland autoritairder wordt vergroot dit de kans dat Poetin blijft.

Het begon pas te rommelen in de Sovjet-Unie toen Gorbatsjev iedereen, inclusief degene die het slecht voorhadden, een grote vorm van vrijheid gaf, die ook in het Westen niet bestond. Het ontaardde zeer vlug in chaos.

Het rijk van Jeltsin heeft maar 8 jaar geduurd, maar heeft heeft wel een grote indruk gemaakt. Dat een hoogontwikkeld land toch nog zo laag kon vallen, was een schok voor de meesten. Het rijk van JEltsin sleepte zich van crisis naar crisis.

Internationaal heeft Poetin de wind in de zeilen, met een steeds machtiger China als bondgenoot.

Je merkt dat, behalve in Oekraïne en Moldova, politiek redelijk stabiel is geworden in de ex-SU. Het regime in Kazakhstan, Azerbaidjan, Oezbekistan, Belarus, etc. zit stevig in het zadel, en Poetin is ook op weg om een regime te worden. Oekraïne is al helemaal een regime. Vroeger had je nog rivaliteit tussen verschillende strekkingen en oligarchen in Oekraïne, nu is Zelensky en zijn kliek heer en meester.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

...

1) Maar met muziek alleen ga je de wereld niet veranderen, dat heeft geen enkele muzikant ooit voor elkaar gebracht. Het verlicht de zeden en is aangenaam, net als een goed glas wijn en andere geneugden des levens. Maar meer is het niet.

2) Opvoeding en cultuur is veel meer dan een laagje vernis, het maakt mensen tot wie ze zijn.

1) Ik WIL 'de wereld' dan ook niet veranderen. Aangezien ik rekening moet houden met mijn talrijke beperkingen en zwakheden zou dat toch écht wel een belachelijk over-ambitieus project zijn, niet?

Bovendien is 'de wereld' al bij al meer dan goed genoeg.

Het komt er wat mij betreft vooral op aan mijn (en ja, ook uw) 'habitat' niet nog verder naar de kloten te helpen.

Als ik dan met mijn muziek af en toe eens voor een leuk moment kan & mag zorgen, ben ik eigenlijk al heel content.

2) Daar ben ik het volstrekt niet mee eens.

Dorst, honger, de onophoudelijke zoektocht naar een zo efficiënt mogelijke bescherming tegen de talrijke 'bedreigingen' en 'ongemakken' waarmee 'de buitenwereld' op de proppen komt, de al even onophoudelijke zoektocht naar genot en plezier, angst voor de dood, ... dié dingen maken de mensen tot wie ze zijn.

In het beste geval helpen opvoeding en cultuur een béétje bij het gemakkelijker maken van de taak van de 'behoeftenbevrediging', nogal vaak maken opvoeding en cultuur die taak net een pak moeilijker.

Ik begrijp dan ook niet zo goed waarom mensen zich daar zo hardnekkig aan vast blijven klampen.


Maar soit, laten we het toch maar weer over dat stukje stof aan/op het parlement van De Krim hebben.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Poetin z'n tijd is nog niet gekomen denk ik. Als dat komt wordt hij vervangen door iemand als Prigozhin of Zyuganov.

Wat het tsarenrijk betrof rommelde het al jaren, sinds 1905, net zoals in het Ottomaanse rijk en het Oostenrijks-Hongaarse rijk. Behalve dit incident met Prigozhin, dat welgeteld een dag duurde, rommelt het niet in Rusland. Marginale figuren als Navalny vormen geen bedreiging. En vermits Rusland autoritairder wordt vergroot dit de kans dat Poetin blijft.

Het begon pas te rommelen in de Sovjet-Unie toen Gorbatsjev iedereen, inclusief degene die het slecht voorhadden, een grote vorm van vrijheid gaf, die ook in het Westen niet bestond. Het ontaardde zeer vlug in chaos.

Het rijk van Jeltsin heeft maar 8 jaar geduurd, maar heeft heeft wel een grote indruk gemaakt. Dat een hoogontwikkeld land toch nog zo laag kon vallen, was een schok voor de meesten. Het rijk van JEltsin sleepte zich van crisis naar crisis.

Internationaal heeft Poetin de wind in de zeilen, met een steeds machtiger China als bondgenoot.

Je merkt dat, behalve in Oekraïne en Moldova, politiek redelijk stabiel is geworden in de ex-SU. Het regime in Kazakhstan, Azerbaidjan, Oezbekistan, Belarus, etc. zit stevig in het zadel, en Poetin is ook op weg om een regime te worden. Oekraïne is al helemaal een regime. Vroeger had je nog rivaliteit tussen verschillende strekkingen en oligarchen in Oekraïne, nu is Zelensky en zijn kliek heer en meester.

China. Wat is een volksrepubliek eigenlijk? En hoe kiest het zijn bondgenoten?

[dalibor]

Al die borstklopperij over de levensverwachting die in Rusland zou verbeterd zijn.

De ware cijfers zijn ontnuchterend.

Data van 2021: https://www.worlddata.info/life-expectancy.php

Rusland doet slechter dan landen als Senegal, Vietnam en Venezuela. Met een levensverwachting van 64,2 jaar voor mannen zijn ze in Europa de allerlaatste. Een Belgische man heeft 15 jaar meer levensverwachting, een Brit 14 jaar, een Italiaan 16 jaar en een Zwitser 18 jaar.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door dalibor

Al die borstklopperij over de levensverwachting die in Rusland zou verbeterd zijn.

De ware cijfers zijn ontnuchterend.

Data van 2021: https://www.worlddata.info/life-expectancy.php

Rusland doet slechter dan landen als Senegal, Vietnam en Venezuela. Met een levensverwachting van 64,2 jaar voor mannen zijn ze in Europa de allerlaatste. Een Belgische man heeft 15 jaar meer levensverwachting, een Brit 14 jaar, een Italiaan 16 jaar en een Zwitser 18 jaar.

Nu er inmiddels al zo véél jonge Russen hun 'Moedertje'/'vaderland' ontvlucht zijn, of anders domweg ervoor gesneuveld, zullen die cijfers er dus ook niet echt op verbeteren.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door dalibor

Al die borstklopperij over de levensverwachting die in Rusland zou verbeterd zijn.

De ware cijfers zijn ontnuchterend.

Data van 2021: https://www.worlddata.info/life-expectancy.php

Rusland doet slechter dan landen als Senegal, Vietnam en Venezuela. Met een levensverwachting van 64,2 jaar voor mannen zijn ze in Europa de allerlaatste. Een Belgische man heeft 15 jaar meer levensverwachting, een Brit 14 jaar, een Italiaan 16 jaar en een Zwitser 18 jaar.

De levensverwachting voor vrouwen is hoger dan in Oekraine. Voor mannen beide vrij laag.
De levensverwachting voor mannen is nog steeds vrij laag maar 7 jaar hoger dan in 2000.

Russen (net als Oekrainers) drinken en roken erg veel. Op het platteland en kleinere steden minstens een liter vodka per dag.
Gorbatsjov heeft alcohol een tijdje verboden maar men sloeg dan massaal aan het zelf stoken. Stalin wilde vodka vervangen door schuimwijn en bier en was tijdelijk succesvol. Zelf dronk Stalin liefst Armeense cognac. (is erg betaalbaar in ex-Sovjet landen,amper duurder dan vodka, maar Russen drinken het zoals vodka, dus het hele glas ineens leeg na een toast.) Stalin vond vodka horen bij de onbeschaafde lijfeigenen die in hutten en modder leefden. Hij wilde de Sovjet-Unie transformeren tot een beschaafd westers land (jawel, Stalin keek erg op naar de VS en Noord-West-Europa) en vodka hoorde daar niet bij. Stalin wilde de Russen "aan de wijn" en daarvoor werd onder andere de Krim en Moldova getransformeerd tot gigantische wijnlanderijen. Als je films uit die tijd bekijkt was het ideaal een burgerlijk gezinnetje met een "reguliere" levensstijl, de mama kleuterjuf en papa on de fabriek, met een fles wijn bij het avondeten en in het weekend gaan dansen, met wijn dus. Ook in republieken als Tajikistan. Beschaafd en Europees, zoals hij de toekomst van zijn land voor ogen had. Hij zou het de degeneratie van de jaren 90 vreselijk vinden.




Maar in de jaren 60 werd vodka opnieuw de belangrijkste drank, oude gewenten zijn moeilijk uit te roeirn. Ook onder de tsaren was alcoholisme een zwaar probleem. De meeste boeren waren toen lijfeigenen maar ze konden vodka krijgen van hun heer.
De consumptie van vodka is tussen 2000 en nu gehalveerd. Maar goed als je weet dat eindj jaren 90 een mannelijke Rus volgens sommige bronnen tot 2 liter vodka per dag dronk is dat nog veel. De president gaf toen het goede voorbeeld, die was constant crimineel zat. Komt daar ook nog bij dat Rusland toen overspoeld werd door goedkope en zuivere heroine uit Afghanistan. Zowel de Russische als Tadjiekse militairen organiseerden toen transporten voor de lucratieve Europese markten. Maar zo werden ook de Russische steden overspoeld.De gewoonte kwam van soldaten die in in Afghanistan gediend hadden.
Onder Poetin werden de Russische markten grotendeels afgesloten voor heroine. De economie veerde op en massale vodka consumptie hoort niet bij de levensstijl van de opkomende stedelijke middenklasse.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Nu er inmiddels al zo véél jonge Russen hun 'Moedertje'/'vaderland' ontvlucht zijn, of anders domweg ervoor gesneuveld, zullen die cijfers er dus ook niet echt op verbeteren.

Zie boven 25000 op een bevolking van 140 miljoen zal de statistieken niet beinvloeden.
Je moet ook weten dat veel mannen nu pas cirrose krijgen na decennia gigantisch veel drinken en de totale folie van de jaren 90. Dit zijn evoluties die je op lange termijn moet bekijken.