Economische meltdown begint op 26 augustus! - Pagina 27

corse · 30 oktober 2009, 15:19

Onder het mom van globaliserende financiën hebben de VS banken zich in de totale wereld verweven en het grootste deel van het wereldkapitaal opgesoupeerd met als gevolg een wereldcrisis.

Door deze verwevenheid werd met het geld van iedere wereldburger oorlog gemaakt, met wapenhandel en oorlog maken werd hun valse neoliberale schijneconomie recht gehouden naar het voorbeeld van Hitler, globalisme in zijn slechtste vorm!

Felix (be) · 1 november 2009, 23:20

CIT to file for bankruptcy

CIT files for bankruptcy protection after rescues fail

Citaat:

With roughly $60 billion in assets, CIT's filing is probably the fourth-largest bankruptcy in U.S. history.
The bankruptcy of Lehman Brothers, which collapsed last year, was the U.S.'s largest ever.

Dat wordt morgen een bloedrode dag en een definitieve trendomkeer.

Voor het slapen gaan nog snel het eerste deel van een vervolgserie over hoe Goldman "secretly bet on a crash on the housing market".
MCT exclusive series: How Goldman Sachs secretly bet on the housing crash

MIS · 2 november 2009, 00:15

Citaat:

Onder het mom van globaliserende financiën hebben de VS banken zich in de totale wereld verweven en het grootste deel van het wereldkapitaal opgesoupeerd met als gevolg een wereldcrisis

Straffe kost, en mijn baas zegt dat er geen geld meer is en dat dat de schuld is van de Walen. Hoe komt hij daar nu bij?

Pelgrim · 2 november 2009, 00:21

Dat is niet de schuld van de Walen maar van Belgique en het kapitalistisch systeem waar die staat de lokale afdeling van is.

corse · 2 november 2009, 13:11

De eerste tien maanden van 2009 legden in totaal 7.826 bedrijven de boeken neer.

MIS · 2 november 2009, 13:20

Citaat:

De eerste tien maanden van 2009 legden in totaal 7.826 bedrijven de boeken neer.

Sommigen leggen hun boeken doelbewust neer, ze gaan zover dat ze het verlies kunnen achterlaten in het ene bedrijf en starten gewoon een nieuwe onderneming, handigheidje van beperkte aansprakelijkheid. Op die manier kan men de staat leegplukken en zelf in het zwart verder werken. De winst zit dan ergens buiten het systeem.

corse · 2 november 2009, 14:06

De ambtenaar (ambetantenaar) de koning der zwartwerkers in de privaatsector:

De enige die je wezenlijk Marxistisch kan noemen in onze samenleving zijn staatsambtenaren, politiekers incluis.
Zij brengen deze Marxistische ideologie in praktijk door hun ambt (betrekking bij overheid of staat), waar deze ideologie op gebaseerd is.
Neoliberale politici zijn uiteraard het meest hypocriet, ze eten van twee walletjes dat waar ze uiteraard voor gekend zijn.
Indien deze “het privaat” enkel gebruiken voor zwartwerk of sluikwerk dan kunnen we spreken van de perfecte misdaad, pure hypocrisie dus.
Zeventig procent van de totale overheidsuitgaven gaat naar wedde van ambtenaren, niet vergeten, ook deze zijn consumenten.
32,1 procent van de werknemers in België was in 2007 in dienst van de overheid, dit met een loonkost van 7,5 miljard.
Wat neerkwam op een totaal van om en bij de 1,040 miljoen.
In Vlaanderen ging het om 30,16 procent, in Wallonië om 36,71 procent.
Jonge hooggeschoolden verkiezen nu een job bij de overheid.

De meeste zwartwerkende klusjesmannen zijn te vinden bij staatsambtenaren:

Gemeente, stad, provincie, leger, ministerie, Europa, binnenlandse veiligheidsdienst, Belgische opsporingsbrigade, brandweer, politie, postbodes, politiek, personeel openbare drinkwaterinstellingen, personeel openbare instellingen voor elektriciteitsvoorziening, enz.
In de hogere rangen van de staat of ….ambtenaren vinden we dan weer de cumuls d.w.z (het bekleden van meer dan één ambt of betrekking tegelijkertijd, bijbaan, nevenfuncties en deze vooral in de privé-sector.)
En in de hoogste rangen zijn het zogenoemde fictieve directeurs enz.

Eigelijk zijn alle ambtenaren de enige en echte reële communisten in onze samenleving.
Ze gebruiken het privé-sector enkel om zwart te werken, als dat niet hypocriet is.
De schuld hiervan slaat niet op de ambtenaren maar de ware schuldige is de privé die deze ondemocratische systemen toelaat.
Men zou natuurlijk ook kunnen stellen dat de ambtenaren vrijwillig afstand zou kunnen doen van deze ……, wegens: “Ondemocratisch tegenover de andere burgers of leden van onze samenleving”, maar deze sociale voeling is blijkbaar niet aanwezig, de instincten van hebberigheid, extreme weelde en decadentie overwinnen elke logica en sociale voeling.

Wat is dan het verschil tussen kapitalisme en communisme:

In het kapitalisme werkt de helft van de bevolking (ambtenaren), daarnaast zwart in de private sector.
In het communisme zijn alle mensen ambtenaren en werken ze daarnaast allen zwart onder elkaar.

De andere zwartwerkers in de privaatsector, de gemakkelijke hapjes die zonder problemen uit te buiten zijn:

Werklozen, werkonbekwame, zieken, gehandicapten, invaliden, jobstudenten, ongeval verzekering +…, gepensioneerden,
OCMW genieters, gebruikmakers van voedselbanken, niet geregistreerde buitenslapers, niet geregistreerde slaven van alle nationaliteiten tengevolge van globalisme, verarmde zelfstandigen, mensen van open gedetineerde instellingen, bijna 7,6 procent werkende Belgen leeft in armoede door hongerlonen, daardoor zwartwerk.
Mensen die bijna verplicht zijn zwart te werken door energie armoede, zwart arbeid door Ex-gedetineerden enz.

Het loon van de grootste en leidinggevende communisten: (onze politici en hun cumul*)

Eerste minister...... 11.040 euro per maand.
Kamervoorzitter.....ongeveer 16.000 euro per maand.
Senaatsvoorzitter....ongeveer 16.000 euro per maand.
Vlaams parlementsvoorzitter....ongeveer 16.000 euro per maand.
Voorzitter Brussels parlement...13.000 euro per maand.
Voorzitter Waals parlement.... 12.500 euro per maand.
Voorzitter Waalse gemeenschap...12.500 euro per maand.
De minister van buitenlandse zaken 11.040 euro per maand.
Vice premiers 11.040 euro per maand.
De Waalse ministers...... 11.016 euro per maand.
De andere ministers.... 10.726 euro per maand.
Federale staatssecretarissen...10.295 euro per maand.
De minister-president van het Brussels gewest...10.442 euro per maand...
En volksvertegenwoordigers...zo'n 5.500 euro per maand.

Vlaams parlementsvoorzitter Marleen Vanderpoorten:

De best betaalde politicus in België is niet de premier, en evenmin een minister.
Dat blijkt uit een onderzoek van De Standaard. Vanderpoorten (Open VLD) dankt haar koppositie aan het feit dat ze cumuleert.

1. Naast haar wedde als Vlaams parlementslid (79.511,99 euro),
2. Heeft ze ook een wedde als voorzitter van het Vlaams parlement (136.760,62 euro)
3. En als burgemeester van Lier (55.254,54 euro).

Samen is dat, aangevuld met vakantiegeld en onkostenvergoedingen en verminderd met een afdracht van 7,5 procent aan haar partij, goed voor de ronde som van 342.270,80 euro.

Best betaalde door de staat: Coburg Albert: 10,2 miljoen € jaarlijks, Coburg Fabiola: 1,4 miljoen € jaarlijks.

*Cumul:
Bekleding van meer dan één ambt of betrekking tegelijk, bijbaan, nevenfunctie.
Zwartwerk in Belgie, 40 miljard Euro per jaar. http://makr.knack.be/epaper/ShowVers...ijningId=26307

MIS · 2 november 2009, 14:09

Citaat:

Best betaalde door de staat: Coburg Albert: 10,2 miljoen € jaarlijks, Coburg Fabiola: 1,4 miljoen € jaarlijks

Vanwaar deze extreme ongelijkheid?

corse · 2 november 2009, 17:12

De adelvakbonden willen een nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst voor minimum lonen in de sector adel, ze willen de minimum lonen voor ex-koninginnen naar 5 miljoen Euro jaarlijks brengen.
En terecht het klasse verschil binnen de adel is veel te groot.
Er zal met terug werkende kracht een bedrag van 5,5 miljard Euro worden voorzien.
In compensatie wordt een kleinere appel gevraagd op de kop van de ex-koningin.
Dit om de werken van de kruisboogschutters te vergemakkelijken.

corse · 2 november 2009, 17:23

Bank CIT vijfde grootste faillissement in VS:

CIT kreeg eerder dit jaar geen nieuwe steun van de regering-Obama.

In december vorig jaar had de Amerikaanse overheid nochtans al 2,3 miljard dollar toegeschoven.

MIS · 2 november 2009, 17:25

Citaat:

De adelvakbonden willen een nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst voor minimum lonen in de sector adel, ze willen de minimum lonen voor ex-koninginnen naar 5 miljoen Euro jaarlijks brengen. En terecht het klasse verschil binnen de adel is veel te groot. Er zal met terug werkende kracht een bedrag van 5,5 miljard Euro worden voorzien. In compensatie wordt een kleinere appel gevraagd op de kop van de ex-koningin. Dit om de werken van de kruisboogschutters te vergemakkelijken.

Los van het resultaat mag het alvast verheugend genoemd worden dat er over nagedacht wordt. Biedt perspectieven, al is dat geen garantie op beterschap.

corse · 2 november 2009, 17:26

Bank, Hypotheek, verzekeringsbedrijven, speculanten, immobilia, risico-initiatief en multinationals hun privaatwinsten zijn voor aandeelhouders en managers, hun privaat verliezen echter zijn voor rekening van de belastingbetaler (Staat)!
Door hun “voorkennis” hebben de witteboordcriminelen alles leeggestolen.

Vroeger beroofde mensen banken, nu beroven banken en multinationals mensen.
Het wereld wijde corrupte en criminele gedrag van deze onbestrafte elitegangsters.
Managers, aandeelhouders, neoliberale en andere universitaire roven en stelen wat nog mogelijk is, ze schreeuwen en kreunen, we hebben alles leeggeroofd en we willen nu het geld van de belastingbetaler!

De vrijmarkt is zelfregulerend? (lachwekkend)
De regels van de markt moeten niet vrij zijn maar eerlijk!!
Om te geloven in de neoliberale vrijmarktdroom moet je wel slapen!
Hebberigheid moet dus toch onder controle gehouden worden.

MIS · 2 november 2009, 17:27

Citaat:

Bank CIT vijfde grootste faillissement in VS: CIT kreeg eerder dit jaar geen nieuwe steun van de regering-Obama. In december vorig jaar had de Amerikaanse overheid nochtans al 2,3 miljard dollar toegeschoven.

Stilaan maar zeker gaat de mondialisering verder, soms zien we niet zo goed wat er nu echt gebeurt maar dat had meer te maken de fragmentatie dan integratie.

corse · 2 november 2009, 17:36

Het neoliberalisme reorganiseert zich.

De laatste stuiptrekkingen van een systeem in ondergang:

Het is een valse bank, immobilia en krediet crisis.

Dit zou de werkelijke oorzaak zijn:

Er zijn te veel banken!
Versterking en monopolisering van banken is de opdracht van het IMF.
Alles wat maar enigszins concurrentie betekend moet ertussenuit.
Nationaal banken worden gecontroleerd door de nationale staat, wereldbanken niet.
Banken moeten op wereldniveau ongenaakbaar worden en boven elke staat en democratie staan.
Alles wat maar enigszins concurrentie betekend moet er tussenuit.
Deze neoliberale monopolisering is de meest ondemocratische en dictatoriale zet van de vrijmarkteconomie.
Deze valse crisis zal uiteindelijk elke democratische nationale staat op onze planeet aan banden leggen.
Nationale democratieën zijn een immens probleem voor het neoliberalisme.
De democratische bestuursvorm is gebaseerd op het menselijke gelijkheidsideaal.
Als iedereen vrij en gelijk in rechten en plichten geboren is (zoals in het eerste artikel van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens staat) dan heeft ook niemand méér recht dan een ander om bepaalde wetten vast te stellen of beslissingen te nemen.
Het boven de wet staan van banken is dus het einddoel.
Na deze reorganisatie zullen de overblijvende banken er veel sterker uitkomen.

Voor banken zijn dictaturen die hun volk onderdrukken en bodemschatten aan spotprijzen verkopen een makkelijk hapje, wat niet te versmaden is.
De grootste vijand van neoliberalisme is democratie.
Neoliberalisme vermoord de democratie!

MIS · 2 november 2009, 18:10

Citaat:

Na deze reorganisatie zullen de overblijvende banken er veel sterker uitkomen.

Een spel kan soms ontaarden in haar pathologische vorm om dan, net zoals de stelling dat economie zichzelf herstelt, terug tot haar essentie te komen. Wanneer we de evolutie beschouwen en zoals ook wetenschappelijk wordt aangetoond, zal er inderdaad teruggegaan worden tot het beginsel van het monopolyspel. Hiemee bedoelt men dat een wereldregering in de maak is van waaruit centraal zorg gedragen wordt voor welvaart en welzijn van alle leden van die gemeenschap. In de tussenfase zal dit gepaard gaan met een schijnbaar verlies van macht en rijkdom en dat leidt tot een acuut ervaren economische crisis. Wat, en dat net omwille van de crisis, niet gezien wordt is de verdere ontplooiing van het evolutionaire traject van wat we leven noemen. Het vasthouden aan een evolutionair niet aangepaste visie laat nog slechts vermoeden dat revolutie een welgekome oplossing zou bieden. De eenvoud van het logisch volgende wordt hierdoor gemist, net zoals het de menselijke traditie al meermaals is overkomen. Politiek, zoals hun ambt deze verantwoordelijkheid draagt, speelt hierin een cruciale rol. Vooralsnog kunnen we niet erkennen dat ze dat ook doen, het tegendeel lijkt zich te manifesteren.

MIS · 2 november 2009, 18:20

Citaat:

De grootste vijand van neoliberalisme is democratie. Neoliberalisme vermoord de democratie!

corse · 2 november 2009, 19:01

Voor de grote ogen:

. A brief history of neoliberalism - David Harvey

Na de Tweede Wereldoorlog zat het liberalisme in de verdrukking door het Keynesiaanse gedachtegoed. De overheersing van de socialistische denkbeelden, het geloof in de almacht van de staat en de mateloze overheidsinmenging op alle terreinen van de samenleving wurgde langzaam maar zeker het vrij initiatief en de vrijheid van het individu in het algemeen. De socialistische verzorgingsstaat kwam in de loop van de jaren zeventig echter steeds meer onder druk te staan. Inefficiëntie, bureaucratisering en overreglementering hebben toen geleid tot economische malaise, een haperend overheidsapparaat en torenhoge schulden. In de loop van de jaren ’70 werden de ideeën van nieuwe liberale denkers en economen als Ludwig von Mises, Milton Friedman en Friedrich Hayek internationaal ontdekt en toegepast. Het bleek de start van een absoluut geloof in de vrije markt als beste middel om welvaart te creëren en kreeg al snel de benaming ‘neoliberalisme’.

De invloed van deze beweging is tot op vandaag voelbaar in tal van denktanks, financiële instellingen en internationale organisaties zoals het IMF, de Wereldbank en de Wereld Handels Organisatie. Over deze al bij al jonge beweging – ze is nauwelijks dertig jaar oud – schreef David Harvey, professor aan de Universiteit van New York en auteur van talrijke teksten over globalisering en politieke economie, het boek A brief history of neoliberalism uitgegeven bij de Oxford University Press.
Op de voorkaft van het boek staan foto’s van vier prominente politici die tijdens de jaren zeventig en tachtig in hun beleid gebruik maakten van neoliberale recepten. Het zijn Deng Xiaoping, Margareth Tatcher, Ronald Reagan en Augusto Pinochet. De Chinese leider zette in 1978 de eerste schuchtere stappen van een communistisch geplande economie naar private initiatieven gebaseerd op economische vrijhandel.

De Britse eerste minister ging na haar verkiezing in mei 1979 onder haar roepnaam Iron Lady het gevecht aan met de machtige Britse vakbonden op weg naar privatisering en liberalisering van diverse economische sectoren. De nieuwe Amerikaanse president werd verkozen in 1980 met een ambitieus programma van deregulering en vrije marktwerking. Maar het eerste experiment met de toepassing van neoliberale recepten gebeurde al jaren voordien door Augusto Pinochet na zijn bloedige militaire coup in Chili, op 11 september 1973. Daarbij baseerde hij zich op de monetaire ideeën van de Amerikaanse econoom Milton Friedman die in 1976 de Nobelprijs voor Economie won. Opvallend is dat de vier personen op de voorkaft er op politiek democratisch vlak totaal andere standpunten op nahielden. Het toont volgens David Harvey aan dat het neoliberalisme geen alomvattende ideologie is, maar zich uitsluitend concentreert op het economische vlak.

Een van de meest invloedrijke denkers van de neoliberale beweging was zonder twijfel Friedrich Hayek, de winnaar van de Nobelprijs voor Economie in 1974. Zijn centrale standpunt was dat economische activiteiten niet effectief gepland en gecoördineerd kunnen worden door een centraal bureau. Het socialisme mislukt onvermijdelijk door de onmogelijkheid van zelfs de grootste computers om effectief gegevens over voorkeuren, mogelijkheden en omstandigheden van individuen en groepen te verzamelen en te analyseren. Alleen een systeem van gedecentraliseerde besluitvorming en op ruil gebaseerde samenwerking - ‘de onzichtbare hand’ - is geschikt voor een moderne complexe economie. Het veronderstelt tevens dat elkeen in staat is tot productieve arbeid en dat werkloosheid een vorm zelf gekozen luiheid is.

Maak de markten vrij en laat mensen zelf instaan voor hun sociale bescherming. Heel wat neoliberale politici en denkers zijn op die manier in het vaarwater terecht gekomen van het ‘libertarisme’ dat zich verzet tegen elke vorm van overheidsingrepen in de vrije markt. Zo verzetten zij zich tegen elke wet of regel die de individuele vrijheid van de mens en zijn eigendom aantast. Stemplicht beschouwen ze als een vorm van ongehoorde dwang, sociale zekerheid als een uitnodiging tot profitariaat, en belastingen als diefstal. Ze opteren voor een minimale staat die nog enkel instaat voor de bescherming van eigendommen en optreedt tegen geweldplegingen.

David Harvey wijst erop dat heel wat neoliberalen en libertariërs in die zin ook afkerig staan van de democratie. Ze hebben meer vertrouwen in politieke en financiële elites. De door libertariërs zo geprezen Murray Rothbard demonstreerde in zijn boek Government and the Economy wantrouwen in de democratie omdat hij die als een statisch gegeven beschouwde. Hij wordt daar tegenwoordig in gevolgd door libertarische denkers als Anthony de Jasay die in zijn boek The State het principe van de scheiding der machten in vraag stelt, en Hans-Hermann Hoppe die in zijn boek Democracy: The God that failed de democratie afwijst omdat ze weinig bekwame mensen aan het bewind brengt en zorgt voor grotere staatsinvloed. Hij verkiest dan ook een monarchie omdat een koning het land zal beschouwen als zijn eigendom en er dan ook beter zal voor zorgen.

De Franse filosoof Claude Lefort weerlegt de stelling van Rothbard dat de democratie statisch is. In zijn boek Het democratisch tekort legt hij terecht grote nadruk op de democratie als een geïnstitutionaliseerde en onophefbare onenigheid. Hiermee spoort hij met de Popperiaanse gedachte die stelt dat macht nooit definitief kan zijn en dat slecht regeren steeds kan worden bijgestuurd en afgestraft. Richard Nixon heeft dit trouwens aan den lijve ondervonden.

Dat neoliberalen ver af staan van het liberalisme demonstreert David Harvey met de actuele politiek van president Bush. Die pleit voor de vrije markt en de vrijhandel maar steunt tegelijk protectionistische maatregelen zoals staalheffingen en subsidies voor landbouw en textiel. Om de eigen markt af te schermen legt hij barrières op aan vreemde invoerders. Hij laat monopolies en oligopolies toe die de markt ontwrichten en de consument overleveren aan prijsafspraken en een gebrek aan keuzemogelijkheden. De notie vrijheid wordt aldus verengd tot een louter economisch gegeven. George W. Bush beloofde – zoals Reagan in de jaren tachtig – de overheidsuitgaven te zullen verminderen, maar in de praktijk gebeurt net het tegenovergestelde.

Op militair vlak voert hij een vorm van ‘military Keynesianism’, een reusachtige toename van de defensie-uitgaven waardoor het overheidsdeficit toeneemt. Om dit te compenseren snijdt hij fors in investeringen in het onderwijs, in de sociale bescherming en in noodzakelijke infrastructuur. Dit kwam in september nog aan het licht met de desastreuze gevolgen van de orkaan Katrina, waaruit bleek dat de overheid fors had gesnoeid in de noodzakelijke investeringsbudgetten voor de versterking van de dijken rond de stad New Orleans.

Ook in China leidde de neoliberale revolutie niet tot vrijheid en democratie. De levensstandaard voor heel wat mensen steeg inderdaad, maar tegelijk werden politieke hervormingen gecounterd, met als dramatisch hoogtepunt de bloedige onderdrukking van de studentenopstand in 1989 op het Tienanmenplein waarbij tal van slachtoffers vielen. De enorme opmars van China als economische macht doet vergeten dat nog steeds miljoenen mensen er in armoede en onvrijheid leven. De lonen blijven er extreem laag, de bescherming van de arbeiders is er onbestaande en van politiek liberalisme is er nog steeds geen sprake.

De auteur kijkt vervolgens naar Rusland en de impact van het neoliberalisme op de lokale economie. Opnieuw gaat het over zaken als monopolievorming, corruptie en een mentaliteit die haaks staat op het liberale gedachtegoed. Maar de auteur gaat vooral tekeer tegen de door de VS opgelegde idee van democratie in landen als Irak. David Harvey grijpt terug naar het uitgangspunt van president Roosevelt die stelde dat de eerste opdracht van de staat gericht is op de uitschakeling van honger en armoede onder de eigen bevolking en het verzekeren van de veiligheid van de eigen burgers. Hij verwijst naar actuele liberale denkers zoals Amartya Sen en zijn boek Vrijheid is vooruitgang waarin hij het heeft over de plicht van de overheid om mensen in staat te stellen hun vrijheid daadwerkelijk te kunnen beleven. Het is een politiek die de regering Bush momenteel niet voert.

De neoliberale economische politiek - op ethisch en maatschappelijk vlak gekoppeld aan een neoconservatief beleid - leidt tot een groeiende kloof tussen de ‘haves’ en de ‘have nots’. Wat de auteur het meest stoort is dat de VS haar neoliberale en neoconservatieve waarden als superieur beschouwt en wil opleggen aan anderen. De advocaten van het neoliberalisme gedragen zich als hogepriesters die hun ideologie beschouwen als een seculiere religie met het marktfundamentalisme als het centrale geloofspunt dat geen toetsing of alternatief verdraagt.
De tijd dat men het einde van de geschiedenis aankondigde is voorbij. Het valt op dat neoliberalen en libertariërs niet verder komen dan hun ‘klassiekers’ als Von Mises, Hayek, Rothbard en Friedman, alsof de wereld en het vrije marktdenken toen stopte.

Tal van burgers hebben in de praktijk vastgesteld en ondervonden welke schade een te ver doorgedreven privatisering, de afbraak van het sociaal zekerheidsstelsel en de ontmanteling van noodzakelijke functies van de staat heeft toegebracht. Er vaart een nieuwe wind doorheen het liberale denken, minder dogmatisch en minder zelfverzekerd. In de traditie van Karl Popper dat we onze hypotheses voortdurend genadeloos aan kritiek moeten onderwerpen omdat dé waarheid niet bestaat.

Hedendaagse liberale denkers als Amartya Sen, Hernando de Soto, Fernando Savater en Martha Nussbaum geven aan dat de overheid belangrijk is om te zorgen voor minimale voorzieningen of ‘fundamental opportunities’ die de mens in staat moeten stellen zelf keuzes te maken en inhoud te geven aan zijn of haar levensplan. Ze pleiten voor een goed onderwijs, degelijke sociale voorzieningen, een efficiënt juridisch systeem naast sterke mechanismen om de vrije mededinging te vrijwaren.
Het neoliberalisme is een aberratie van het liberalisme. Liberalen hebben steeds gepleit voor een combinatie van vrijheid en rechtvaardigheid. De ‘onzichtbare hand’ mag immers niet verglijden tot een ‘duistere klauw’, maar moet ervoor zorgen dat mensen steeds de kans krijgen om hun talenten te maximaliseren.

De vrijheid is voor liberalen veel meer dan economische vrijheid. Het gaat niet alleen om de bescherming van eigendommen, maar ook om de bescherming van de menselijke waardigheid van individuen. Het gaat om democratie en het wegnemen van hindernissen die de mens belemmeren om vrij te zijn. Het gaat ook om rechtvaardigheid teneinde het welzijn van de minst begunstigden te bevorderen. En dat kan alleen als een overheid het nodige doet om mensen in staat te stellen hun eigen levensplan in te vullen.

Het liberalisme behoeft geen adjectief als neo, radicaal, sociaal, links of rechts. David Harvey, A brief history of neoliberalism, Oxford University Press, 2005

Besluit:
Het neoliberalisme is een destructieve kracht.
Het tere weefsel van wat in de samenleving in lange tijd tot stand kwam, wordt in een oogwenk door het neoliberalisme verwoest.
Het neoliberale antwoord om eenvoudigweg te privatiseren wat vroeger publiek was, is even contraproductief als het besluit een defecte klok te repareren door het binnenwerk eruit te halen.

Antoon · 2 november 2009, 19:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door corse

.....

Vlaams parlementsvoorzitter Marleen Vanderpoorten:

De best betaalde politicus in België is niet de premier, en evenmin een minister.
Dat blijkt uit een onderzoek van De Standaard. Vanderpoorten (Open VLD) dankt haar koppositie aan het feit dat ze cumuleert.

1. Naast haar wedde als Vlaams parlementslid (79.511,99 euro),
2. Heeft ze ook een wedde als voorzitter van het Vlaams parlement (136.760,62 euro)
3. En als burgemeester van Lier (55.254,54 euro).

Samen is dat, aangevuld met vakantiegeld en onkostenvergoedingen en verminderd met een afdracht van 7,5 procent aan haar partij, goed voor de ronde som van 342.270,80 euro.

Heet de voorzitter van het Vlaams Parlement niet eerder Jan Peumans ?

Uw teksten zijn ouwe koek!

Antoon · 2 november 2009, 19:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door corse

De grootste vijand van neoliberalisme is democratie.
Neoliberalisme vermoord de democratie!

Wat een onzin. Er is gewoon geen democratie zonder liberalisme, en omgekeerd.

Antoon · 2 november 2009, 19:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Vanwaar deze extreme ongelijkheid?

30 oktober 2009, 15:19	#521
corse Banneling Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 10.608	Onder het mom van globaliserende financiën hebben de VS banken zich in de totale wereld verweven en het grootste deel van het wereldkapitaal opgesoupeerd met als gevolg een wereldcrisis. Door deze verwevenheid werd met het geld van iedere wereldburger oorlog gemaakt, met wapenhandel en oorlog maken werd hun valse neoliberale schijneconomie recht gehouden naar het voorbeeld van Hitler, globalisme in zijn slechtste vorm!

2 november 2009, 00:21	#524
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Dat is niet de schuld van de Walen maar van Belgique en het kapitalistisch systeem waar die staat de lokale afdeling van is.

2 november 2009, 13:11	#525
corse Banneling Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 10.608	De eerste tien maanden van 2009 legden in totaal 7.826 bedrijven de boeken neer.

2 november 2009, 14:06	#527
corse Banneling Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 10.608	De ambtenaar (ambetantenaar) de koning der zwartwerkers in de privaatsector: De enige die je wezenlijk Marxistisch kan noemen in onze samenleving zijn staatsambtenaren, politiekers incluis. Zij brengen deze Marxistische ideologie in praktijk door hun ambt (betrekking bij overheid of staat), waar deze ideologie op gebaseerd is. Neoliberale politici zijn uiteraard het meest hypocriet, ze eten van twee walletjes dat waar ze uiteraard voor gekend zijn. Indien deze “het privaat” enkel gebruiken voor zwartwerk of sluikwerk dan kunnen we spreken van de perfecte misdaad, pure hypocrisie dus. Zeventig procent van de totale overheidsuitgaven gaat naar wedde van ambtenaren, niet vergeten, ook deze zijn consumenten. 32,1 procent van de werknemers in België was in 2007 in dienst van de overheid, dit met een loonkost van 7,5 miljard. Wat neerkwam op een totaal van om en bij de 1,040 miljoen. In Vlaanderen ging het om 30,16 procent, in Wallonië om 36,71 procent. Jonge hooggeschoolden verkiezen nu een job bij de overheid. De meeste zwartwerkende klusjesmannen zijn te vinden bij staatsambtenaren: Gemeente, stad, provincie, leger, ministerie, Europa, binnenlandse veiligheidsdienst, Belgische opsporingsbrigade, brandweer, politie, postbodes, politiek, personeel openbare drinkwaterinstellingen, personeel openbare instellingen voor elektriciteitsvoorziening, enz. In de hogere rangen van de staat of ….ambtenaren vinden we dan weer de cumuls d.w.z (het bekleden van meer dan één ambt of betrekking tegelijkertijd, bijbaan, nevenfuncties en deze vooral in de privé-sector.) En in de hoogste rangen zijn het zogenoemde fictieve directeurs enz. Eigelijk zijn alle ambtenaren de enige en echte reële communisten in onze samenleving. Ze gebruiken het privé-sector enkel om zwart te werken, als dat niet hypocriet is. De schuld hiervan slaat niet op de ambtenaren maar de ware schuldige is de privé die deze ondemocratische systemen toelaat. Men zou natuurlijk ook kunnen stellen dat de ambtenaren vrijwillig afstand zou kunnen doen van deze ……, wegens: “Ondemocratisch tegenover de andere burgers of leden van onze samenleving”, maar deze sociale voeling is blijkbaar niet aanwezig, de instincten van hebberigheid, extreme weelde en decadentie overwinnen elke logica en sociale voeling. Wat is dan het verschil tussen kapitalisme en communisme: In het kapitalisme werkt de helft van de bevolking (ambtenaren), daarnaast zwart in de private sector. In het communisme zijn alle mensen ambtenaren en werken ze daarnaast allen zwart onder elkaar. De andere zwartwerkers in de privaatsector, de gemakkelijke hapjes die zonder problemen uit te buiten zijn: Werklozen, werkonbekwame, zieken, gehandicapten, invaliden, jobstudenten, ongeval verzekering +…, gepensioneerden, OCMW genieters, gebruikmakers van voedselbanken, niet geregistreerde buitenslapers, niet geregistreerde slaven van alle nationaliteiten tengevolge van globalisme, verarmde zelfstandigen, mensen van open gedetineerde instellingen, bijna 7,6 procent werkende Belgen leeft in armoede door hongerlonen, daardoor zwartwerk. Mensen die bijna verplicht zijn zwart te werken door energie armoede, zwart arbeid door Ex-gedetineerden enz. Het loon van de grootste en leidinggevende communisten: (onze politici en hun cumul) Eerste minister...... 11.040 euro per maand. Kamervoorzitter.....ongeveer 16.000 euro per maand. Senaatsvoorzitter....ongeveer 16.000 euro per maand. Vlaams parlementsvoorzitter....ongeveer 16.000 euro per maand. Voorzitter Brussels parlement...13.000 euro per maand. Voorzitter Waals parlement.... 12.500 euro per maand. Voorzitter Waalse gemeenschap...12.500 euro per maand. De minister van buitenlandse zaken 11.040 euro per maand. Vice premiers 11.040 euro per maand. De Waalse ministers...... 11.016 euro per maand. De andere ministers.... 10.726 euro per maand. Federale staatssecretarissen...10.295 euro per maand. De minister-president van het Brussels gewest...10.442 euro per maand... En volksvertegenwoordigers...zo'n 5.500 euro per maand. Vlaams parlementsvoorzitter Marleen Vanderpoorten: De best betaalde politicus in België is niet de premier, en evenmin een minister. Dat blijkt uit een onderzoek van De Standaard. Vanderpoorten (Open VLD) dankt haar koppositie aan het feit dat ze cumuleert. 1. Naast haar wedde als Vlaams parlementslid (79.511,99 euro), 2. Heeft ze ook een wedde als voorzitter van het Vlaams parlement (136.760,62 euro) 3. En als burgemeester van Lier (55.254,54 euro). Samen is dat, aangevuld met vakantiegeld en onkostenvergoedingen en verminderd met een afdracht van 7,5 procent aan haar partij, goed voor de ronde som van 342.270,80 euro. Best betaalde door de staat: Coburg Albert: 10,2 miljoen € jaarlijks, Coburg Fabiola: 1,4 miljoen € jaarlijks. Cumul: Bekleding van meer dan één ambt of betrekking tegelijk, bijbaan, nevenfunctie. Zwartwerk in Belgie, 40 miljard Euro per jaar. http://makr.knack.be/epaper/ShowVers...ijningId=26307

2 november 2009, 17:12	#529
corse Banneling Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 10.608	De adelvakbonden willen een nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst voor minimum lonen in de sector adel, ze willen de minimum lonen voor ex-koninginnen naar 5 miljoen Euro jaarlijks brengen. En terecht het klasse verschil binnen de adel is veel te groot. Er zal met terug werkende kracht een bedrag van 5,5 miljard Euro worden voorzien. In compensatie wordt een kleinere appel gevraagd op de kop van de ex-koningin. Dit om de werken van de kruisboogschutters te vergemakkelijken.

2 november 2009, 17:23	#530
corse Banneling Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 10.608	Bank CIT vijfde grootste faillissement in VS: CIT kreeg eerder dit jaar geen nieuwe steun van de regering-Obama. In december vorig jaar had de Amerikaanse overheid nochtans al 2,3 miljard dollar toegeschoven.

2 november 2009, 17:26	#532
corse Banneling Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 10.608	Bank, Hypotheek, verzekeringsbedrijven, speculanten, immobilia, risico-initiatief en multinationals hun privaatwinsten zijn voor aandeelhouders en managers, hun privaat verliezen echter zijn voor rekening van de belastingbetaler (Staat)! Door hun “voorkennis” hebben de witteboordcriminelen alles leeggestolen. Vroeger beroofde mensen banken, nu beroven banken en multinationals mensen. Het wereld wijde corrupte en criminele gedrag van deze onbestrafte elitegangsters. Managers, aandeelhouders, neoliberale en andere universitaire roven en stelen wat nog mogelijk is, ze schreeuwen en kreunen, we hebben alles leeggeroofd en we willen nu het geld van de belastingbetaler! De vrijmarkt is zelfregulerend? (lachwekkend) De regels van de markt moeten niet vrij zijn maar eerlijk!! Om te geloven in de neoliberale vrijmarktdroom moet je wel slapen! Hebberigheid moet dus toch onder controle gehouden worden.

2 november 2009, 17:36	#534
corse Banneling Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 10.608	Het neoliberalisme reorganiseert zich. De laatste stuiptrekkingen van een systeem in ondergang: Het is een valse bank, immobilia en krediet crisis. Dit zou de werkelijke oorzaak zijn: Er zijn te veel banken! Versterking en monopolisering van banken is de opdracht van het IMF. Alles wat maar enigszins concurrentie betekend moet ertussenuit. Nationaal banken worden gecontroleerd door de nationale staat, wereldbanken niet. Banken moeten op wereldniveau ongenaakbaar worden en boven elke staat en democratie staan. Alles wat maar enigszins concurrentie betekend moet er tussenuit. Deze neoliberale monopolisering is de meest ondemocratische en dictatoriale zet van de vrijmarkteconomie. Deze valse crisis zal uiteindelijk elke democratische nationale staat op onze planeet aan banden leggen. Nationale democratieën zijn een immens probleem voor het neoliberalisme. De democratische bestuursvorm is gebaseerd op het menselijke gelijkheidsideaal. Als iedereen vrij en gelijk in rechten en plichten geboren is (zoals in het eerste artikel van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens staat) dan heeft ook niemand méér recht dan een ander om bepaalde wetten vast te stellen of beslissingen te nemen. Het boven de wet staan van banken is dus het einddoel. Na deze reorganisatie zullen de overblijvende banken er veel sterker uitkomen. Voor banken zijn dictaturen die hun volk onderdrukken en bodemschatten aan spotprijzen verkopen een makkelijk hapje, wat niet te versmaden is. De grootste vijand van neoliberalisme is democratie. Neoliberalisme vermoord de democratie!

2 november 2009, 19:01	#537
corse Banneling Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 10.608	Voor de grote ogen: . A brief history of neoliberalism - David Harvey Na de Tweede Wereldoorlog zat het liberalisme in de verdrukking door het Keynesiaanse gedachtegoed. De overheersing van de socialistische denkbeelden, het geloof in de almacht van de staat en de mateloze overheidsinmenging op alle terreinen van de samenleving wurgde langzaam maar zeker het vrij initiatief en de vrijheid van het individu in het algemeen. De socialistische verzorgingsstaat kwam in de loop van de jaren zeventig echter steeds meer onder druk te staan. Inefficiëntie, bureaucratisering en overreglementering hebben toen geleid tot economische malaise, een haperend overheidsapparaat en torenhoge schulden. In de loop van de jaren ’70 werden de ideeën van nieuwe liberale denkers en economen als Ludwig von Mises, Milton Friedman en Friedrich Hayek internationaal ontdekt en toegepast. Het bleek de start van een absoluut geloof in de vrije markt als beste middel om welvaart te creëren en kreeg al snel de benaming ‘neoliberalisme’. De invloed van deze beweging is tot op vandaag voelbaar in tal van denktanks, financiële instellingen en internationale organisaties zoals het IMF, de Wereldbank en de Wereld Handels Organisatie. Over deze al bij al jonge beweging – ze is nauwelijks dertig jaar oud – schreef David Harvey, professor aan de Universiteit van New York en auteur van talrijke teksten over globalisering en politieke economie, het boek A brief history of neoliberalism uitgegeven bij de Oxford University Press. Op de voorkaft van het boek staan foto’s van vier prominente politici die tijdens de jaren zeventig en tachtig in hun beleid gebruik maakten van neoliberale recepten. Het zijn Deng Xiaoping, Margareth Tatcher, Ronald Reagan en Augusto Pinochet. De Chinese leider zette in 1978 de eerste schuchtere stappen van een communistisch geplande economie naar private initiatieven gebaseerd op economische vrijhandel. De Britse eerste minister ging na haar verkiezing in mei 1979 onder haar roepnaam Iron Lady het gevecht aan met de machtige Britse vakbonden op weg naar privatisering en liberalisering van diverse economische sectoren. De nieuwe Amerikaanse president werd verkozen in 1980 met een ambitieus programma van deregulering en vrije marktwerking. Maar het eerste experiment met de toepassing van neoliberale recepten gebeurde al jaren voordien door Augusto Pinochet na zijn bloedige militaire coup in Chili, op 11 september 1973. Daarbij baseerde hij zich op de monetaire ideeën van de Amerikaanse econoom Milton Friedman die in 1976 de Nobelprijs voor Economie won. Opvallend is dat de vier personen op de voorkaft er op politiek democratisch vlak totaal andere standpunten op nahielden. Het toont volgens David Harvey aan dat het neoliberalisme geen alomvattende ideologie is, maar zich uitsluitend concentreert op het economische vlak. Een van de meest invloedrijke denkers van de neoliberale beweging was zonder twijfel Friedrich Hayek, de winnaar van de Nobelprijs voor Economie in 1974. Zijn centrale standpunt was dat economische activiteiten niet effectief gepland en gecoördineerd kunnen worden door een centraal bureau. Het socialisme mislukt onvermijdelijk door de onmogelijkheid van zelfs de grootste computers om effectief gegevens over voorkeuren, mogelijkheden en omstandigheden van individuen en groepen te verzamelen en te analyseren. Alleen een systeem van gedecentraliseerde besluitvorming en op ruil gebaseerde samenwerking - ‘de onzichtbare hand’ - is geschikt voor een moderne complexe economie. Het veronderstelt tevens dat elkeen in staat is tot productieve arbeid en dat werkloosheid een vorm zelf gekozen luiheid is. Maak de markten vrij en laat mensen zelf instaan voor hun sociale bescherming. Heel wat neoliberale politici en denkers zijn op die manier in het vaarwater terecht gekomen van het ‘libertarisme’ dat zich verzet tegen elke vorm van overheidsingrepen in de vrije markt. Zo verzetten zij zich tegen elke wet of regel die de individuele vrijheid van de mens en zijn eigendom aantast. Stemplicht beschouwen ze als een vorm van ongehoorde dwang, sociale zekerheid als een uitnodiging tot profitariaat, en belastingen als diefstal. Ze opteren voor een minimale staat die nog enkel instaat voor de bescherming van eigendommen en optreedt tegen geweldplegingen. David Harvey wijst erop dat heel wat neoliberalen en libertariërs in die zin ook afkerig staan van de democratie. Ze hebben meer vertrouwen in politieke en financiële elites. De door libertariërs zo geprezen Murray Rothbard demonstreerde in zijn boek Government and the Economy wantrouwen in de democratie omdat hij die als een statisch gegeven beschouwde. Hij wordt daar tegenwoordig in gevolgd door libertarische denkers als Anthony de Jasay die in zijn boek The State het principe van de scheiding der machten in vraag stelt, en Hans-Hermann Hoppe die in zijn boek Democracy: The God that failed de democratie afwijst omdat ze weinig bekwame mensen aan het bewind brengt en zorgt voor grotere staatsinvloed. Hij verkiest dan ook een monarchie omdat een koning het land zal beschouwen als zijn eigendom en er dan ook beter zal voor zorgen. De Franse filosoof Claude Lefort weerlegt de stelling van Rothbard dat de democratie statisch is. In zijn boek Het democratisch tekort legt hij terecht grote nadruk op de democratie als een geïnstitutionaliseerde en onophefbare onenigheid. Hiermee spoort hij met de Popperiaanse gedachte die stelt dat macht nooit definitief kan zijn en dat slecht regeren steeds kan worden bijgestuurd en afgestraft. Richard Nixon heeft dit trouwens aan den lijve ondervonden. Dat neoliberalen ver af staan van het liberalisme demonstreert David Harvey met de actuele politiek van president Bush. Die pleit voor de vrije markt en de vrijhandel maar steunt tegelijk protectionistische maatregelen zoals staalheffingen en subsidies voor landbouw en textiel. Om de eigen markt af te schermen legt hij barrières op aan vreemde invoerders. Hij laat monopolies en oligopolies toe die de markt ontwrichten en de consument overleveren aan prijsafspraken en een gebrek aan keuzemogelijkheden. De notie vrijheid wordt aldus verengd tot een louter economisch gegeven. George W. Bush beloofde – zoals Reagan in de jaren tachtig – de overheidsuitgaven te zullen verminderen, maar in de praktijk gebeurt net het tegenovergestelde. Op militair vlak voert hij een vorm van ‘military Keynesianism’, een reusachtige toename van de defensie-uitgaven waardoor het overheidsdeficit toeneemt. Om dit te compenseren snijdt hij fors in investeringen in het onderwijs, in de sociale bescherming en in noodzakelijke infrastructuur. Dit kwam in september nog aan het licht met de desastreuze gevolgen van de orkaan Katrina, waaruit bleek dat de overheid fors had gesnoeid in de noodzakelijke investeringsbudgetten voor de versterking van de dijken rond de stad New Orleans. Ook in China leidde de neoliberale revolutie niet tot vrijheid en democratie. De levensstandaard voor heel wat mensen steeg inderdaad, maar tegelijk werden politieke hervormingen gecounterd, met als dramatisch hoogtepunt de bloedige onderdrukking van de studentenopstand in 1989 op het Tienanmenplein waarbij tal van slachtoffers vielen. De enorme opmars van China als economische macht doet vergeten dat nog steeds miljoenen mensen er in armoede en onvrijheid leven. De lonen blijven er extreem laag, de bescherming van de arbeiders is er onbestaande en van politiek liberalisme is er nog steeds geen sprake. De auteur kijkt vervolgens naar Rusland en de impact van het neoliberalisme op de lokale economie. Opnieuw gaat het over zaken als monopolievorming, corruptie en een mentaliteit die haaks staat op het liberale gedachtegoed. Maar de auteur gaat vooral tekeer tegen de door de VS opgelegde idee van democratie in landen als Irak. David Harvey grijpt terug naar het uitgangspunt van president Roosevelt die stelde dat de eerste opdracht van de staat gericht is op de uitschakeling van honger en armoede onder de eigen bevolking en het verzekeren van de veiligheid van de eigen burgers. Hij verwijst naar actuele liberale denkers zoals Amartya Sen en zijn boek Vrijheid is vooruitgang waarin hij het heeft over de plicht van de overheid om mensen in staat te stellen hun vrijheid daadwerkelijk te kunnen beleven. Het is een politiek die de regering Bush momenteel niet voert. De neoliberale economische politiek - op ethisch en maatschappelijk vlak gekoppeld aan een neoconservatief beleid - leidt tot een groeiende kloof tussen de ‘haves’ en de ‘have nots’. Wat de auteur het meest stoort is dat de VS haar neoliberale en neoconservatieve waarden als superieur beschouwt en wil opleggen aan anderen. De advocaten van het neoliberalisme gedragen zich als hogepriesters die hun ideologie beschouwen als een seculiere religie met het marktfundamentalisme als het centrale geloofspunt dat geen toetsing of alternatief verdraagt. De tijd dat men het einde van de geschiedenis aankondigde is voorbij. Het valt op dat neoliberalen en libertariërs niet verder komen dan hun ‘klassiekers’ als Von Mises, Hayek, Rothbard en Friedman, alsof de wereld en het vrije marktdenken toen stopte. Tal van burgers hebben in de praktijk vastgesteld en ondervonden welke schade een te ver doorgedreven privatisering, de afbraak van het sociaal zekerheidsstelsel en de ontmanteling van noodzakelijke functies van de staat heeft toegebracht. Er vaart een nieuwe wind doorheen het liberale denken, minder dogmatisch en minder zelfverzekerd. In de traditie van Karl Popper dat we onze hypotheses voortdurend genadeloos aan kritiek moeten onderwerpen omdat dé waarheid niet bestaat. Hedendaagse liberale denkers als Amartya Sen, Hernando de Soto, Fernando Savater en Martha Nussbaum geven aan dat de overheid belangrijk is om te zorgen voor minimale voorzieningen of ‘fundamental opportunities’ die de mens in staat moeten stellen zelf keuzes te maken en inhoud te geven aan zijn of haar levensplan. Ze pleiten voor een goed onderwijs, degelijke sociale voorzieningen, een efficiënt juridisch systeem naast sterke mechanismen om de vrije mededinging te vrijwaren. Het neoliberalisme is een aberratie van het liberalisme. Liberalen hebben steeds gepleit voor een combinatie van vrijheid en rechtvaardigheid. De ‘onzichtbare hand’ mag immers niet verglijden tot een ‘duistere klauw’, maar moet ervoor zorgen dat mensen steeds de kans krijgen om hun talenten te maximaliseren. De vrijheid is voor liberalen veel meer dan economische vrijheid. Het gaat niet alleen om de bescherming van eigendommen, maar ook om de bescherming van de menselijke waardigheid van individuen. Het gaat om democratie en het wegnemen van hindernissen die de mens belemmeren om vrij te zijn. Het gaat ook om rechtvaardigheid teneinde het welzijn van de minst begunstigden te bevorderen. En dat kan alleen als een overheid het nodige doet om mensen in staat te stellen hun eigen levensplan in te vullen. Het liberalisme behoeft geen adjectief als neo, radicaal, sociaal, links of rechts. David Harvey, A brief history of neoliberalism, Oxford University Press, 2005 Besluit: Het neoliberalisme is een destructieve kracht. Het tere weefsel van wat in de samenleving in lange tijd tot stand kwam, wordt in een oogwenk door het neoliberalisme verwoest. Het neoliberale antwoord om eenvoudigweg te privatiseren wat vroeger publiek was, is even contraproductief als het besluit een defecte klok te repareren door het binnenwerk eruit te halen.