De Verenigde Staten van Belgie, is samen met Luxemburg stabieler

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Herstel van het VKN?
In 1860 kwam België op vrijersvoeten terug bij Nederland omwille van de dreiging met annexatie door Napoleon III (onttroonde Louis-Philippe in 1848).
Premier Charles Rogier van België verklaarde zelfs dat het oude Koninkrijk der Nederlanden hersteld moest worden onder twee regeringen (dus als een confederatie) maar dit werd echter door Nederland geweigerd.

http://users.telenet.be/leo-belgicus/geschiedenis.htm

Eigenlijk zou ik de inhoud van die link al lang moeten van buiten kennen.

Elke Zuid-Nederlander trouwens! Kon ik maar effe minister van onderwijs zijn in Vlaanderen; ik zou wel weten hoe ik de eindtermen zou bijstellen....

Een korrekt geschiedeniscurriculum; niets daarvover in het programma van de NVA!

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Niemand die terug wil naar de Hollanders? Waar maak je je druk over?
In 1860 wilden we jullie er al niet meer bijhebben. Ga er maar vanuit dat we ons echt niet voor een tweede keer aan dezelfde steen zullen stoten.

Pardon, Willem III, bedoelt ge wellicht met die eerste 'we'!

Die tweede 'we' is me niet zo duidelijk. De Vox Populi? Die werd uiteraard nooit geraadpleegd.
Maar niet dat het mij deert. Want wat die zou gezegd hebben, zeker in een tijd van grote ongeletterdheid, zou toch maar enkel het resultaat geweest zijn van hoe men ze manipuleert en opruit. (Zie de gebeurtenissen in 1830.)

En momenteel is die volstrekt onbekwaam want terzake ongeïnformeerd in het noorden en gedesinformeerd in het zuiden.

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Met de Vlamingen valt uitstekend samen te werken, maar verder ieder voor zich en geen geduvel. Willen ze alleen verder zullen ze het prima redden met zes miljoen Vlamingen aan boord van hun natie.

Die laatste twee woorden doen me natuurlijk steigeren en doen de Founding Fathers der Nederlanden omdraaien in hun graf....

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Ik wil niet terug naar de Hollanders! Wel een herenigning!

Het eerste, daar zit een zekere hiërarchie in gebakken.
In het tweede zit een zekere gelijkwaardigheid.

Zoals u aangeeft een zekere mate van gelijkwaardigheid. U bedoelt echter mag ik aannemen volledige gelijkwaardigheid in een mogelijk te vinden constructie /samenwerkingsverband.

Op dat vlak zie ik geen belemmering (gelijkwaardigheid):
De hang naar meer gebied of groter is vrijwel verdwenen geraakt in Nederland/Holland in de 19e eeuw (Behalve land erbij uit zee )
Koning Willen stond zelfs op het punt Luxemburg te verkopen, als wel in 1860, 30 jaar na de afscheiding, zag men er geen brood meer in om op de uitnodiging van België in te gaan en het VKN te herhalen.

Hiervan uitgaand heeft Nederland geen aspiraties om Vlaanderen bij Nederland te willen hebben. Hooguit zoals u stelt een (verre gaande?) samenwerking.
In 1860 liet men blijken er volledig klaar mee te zijn, nadien zijn er dan ook nooit meer aspiraties of tekenen geweest dan men het in die richting heeft willen zoeken.



Wateroorlog, een sta in weg:
Wat een grote sta in weg is, is onze wateroorlog. Deze dateert niet vanaf de 19e eeuw, maar is al aan de gang sinds de 13e eeuw.
Vanaf de 19e eeuw ontstond er een regelrechte oorlog op twee fronten: Nederland traineerde de Westerschelde en België deed alle mogelijke moeite om de Maas onbevaarbaar te houden.
Waar Nederland het wapen toepaste om de Westerschelde te traineren, tapte België het water af van de Maas zodat deze nauwlijks te bevaren was.


Grensoverschrijdende rivieren:
België kent drie rivieren die allemaal in Frankrijk ontspringen en waarvan alleen de IJzer in eigen land in zee uitmondt.
Beide andere rivieren, de Schelde en de Maas, stromen naar Nederland om daar in de Noordzee uit te monden. België, als bovenstromer, was afhankelijk van Nederland voor de vaart over de Schelde naar zee.
Nederland als benedenstromer zag de bevaarbaarheid van de Maas tot nul reduceren door de wateraftappingen
in België. Dat samen leverde veel problemen op (Bron: artikel over de wateroorlog)


De Maas:
De invloed van de Antwerpse havenbaronnen reikte zover dat dit ten kostte ging van niet alleen Ned. Limburg, maar ook ten kostte van o.a. Belgisch Limburg. Met name Luik raakte hierdoor in het nauw.
België tapte z’n water af en hield de stand van de Maas laag.

De druk vanuit Belgisch Limburg op de Belgische regering had geen enkel effect om de Maas bevaarbaar te krijgen.
Uiteindelijk gaf men in Nederland het op om via overleg nog iets te kunnen bereiken en gooide het roer om, men lapte België aan z’n laars en nam zelf maatregelen om de Maas bevaarbaar te krijgen.


Limburg:
Voor de ontwikkeling van Limburg was dit van groot belang (opkomst van de steenkolen industrie).
De tegenwerking van België heeft er mee o.a. toe bijgedragen dat in het begin van de 20e eeuw de animo om nog bij België te willen horen tot vrijwel nul gekelderd was geraakt in Nederlands Limburg.

Toen in 1917 in Nederland het Algemeen Kiesrecht ingevoerd was (vrouwen in 1919) en
een volkstemming tot de mogelijkheden had behoord was er onder de Nederlands-Limburgers nagenoeg geen animo meer voor aansluiting bij België,
ondanks aandringen van de Belgen. Vaderlandsliefde is het echter nooit geworden (Bron: artikel over de wateroorlog)


Maas, Limburg en "Luikse" industrie:
Interessant is dat bijv. een Henry1 zich totaal niet lijkt te realiseren (Luik) dat vanwege de inspanning van Nederland om de Maas bevaarbaar te krijgen hij het juist van de Nederlanders moet
hebben en niet van de Antwerpse havenbaronnen.

Als de Maas nu geen grensrivier was geweest zou alleen geld een probleem zijn. Nu was er bij elk project ter verbetering van de Maas overleg met België nodig en dat scheen niet bereid de kosten van kanalisatie mede te dragen. Daar zaten de Antwerpse havenbaronnen achter, die hun concurrentiepositie zagen verslechteren als de vaart naar Rotterdam zou verbeteren.
De Luikse industrie daarentegen had alle belang bij een betere afvoerweg over de Maas

Tot 1921 ging het gestechel door en ook de lobby van de Belgische en Limburgse Maasverenigingen konden de
politieke strijd niet oplossen. Nederland besloot tot een alleengang en ging het Julianakanaal aanleggen


Verschillende visies:
De strijd om het water wordt hard gespeeld van beide kanten, zowel van Belgische kant als van Nederlandse kant.
De Belgische kant kent echter vrijwel maar één optiek: economie en handel.
Vanuit de Nederlandse kant wordt deze gevoerd vanuit een economische visie + een veiligheids optiek.
Waarbij de strijd tegen het water prevaleert. Als het in Nederland overstroomt valt er geen handel meer te drijven.

Primair voor een Nederlander is de strijd tegen het water, een crisis, Europa, wat men er ook bij kan halen, niets is belangrijker voor een Nederlander dan dat.
Gemiddeld dragen ze er ± €600 p/jr. aan bij en je zult ze er niet over horen klagen dat er op bezuinigd moet worden.

Vraag hen €4,5 miljard voor een JSF en ze vallen van hun stoel (De Noren betalen de JSF af in een looptijd van 30 jaar, Nederland: ?).
Peanuts als men nagaat wat ze voor beveiliging tegen water over hebben.
(De plannen voor de Deltawerken ontstonden in een tijd dat ze hun kont niet konden krabben, er was nagenoeg geen geld.
Geen Nederlander die ertegen was om daar veel geld aan te spenderen).


Hereniging vanuit de waterpolitiek gezien:
De totaal verschillende visie op het water is mijns inziens een reden waarom hereniging onhaalbaar is.
Een wateroorlog die al dateert vanaf de 13e eeuw wordt daarmee niet beëindigd, maar zal door blijven gaan.

Voor een Vlaming is moeilijk invoelbaar wat de wezenlijke achtergrond is als Nederlanders hen dwarszitten. Enerzijds zondermeer de handel, maar primair daarin is hun gevecht tegen het water.
Worden ze verplicht daarin concessies te doen zal de EU en de rest van wereld hen, evenals de Joden in Israel, een rotzorg zijn.


Mijns inziens zullen de Nederlanders mee daarom nooit zover gaan dat ze hun bevoegdheden geheel aan Europa over zullen geven. Van een VVD en een Pvda hoeft men op dat vlak niets te verwachten.
Ogenschijnlijk, maar in werkelijkheid zien ze Rutte als een lastpak.
Samson roept enerzijds waar het financieel betreft Europa, maar voor de rest pas op de plaats.
Op dat vlak zullen ze weinig van elkaar verschillen en vermoedelijk zelfs goed samen kunnen werken.

De risico’s nemen de komende 50-100 jaar flink toe vanwege het stijgen van de zeespiegel.
In Vlaanderen lijkt men daarentegen er nauwelijks oog voor te hebben.

De gedachte, we zien het vanzelf wel, kunnen de Nederlander zich niet veroorloven.
Men kan er dan ook zondermeer op rekenen dat de Nederlanders, naarmate de risico’s verder toenemen, ze zich bikkelhard op zullen stellen in de toekomst en
dit tot heftige confrontaties zal gaan leiden tussen Vlaanderen en Nederland.

Die verharding is al duidelijk merkbaar. De kans dat er nog een volgende verdieping van de Westerschelde in zit is vrijwel zo goed als uitgesloten.
Hun concurrentie positie hebben ze veiliggesteld door de aanleg van de 2e Maasvlakte (+ de veiligheid van Rotterdam daarmee tevens volledig veilig gesteld).
Voor de Nederlanders is, qua concurrentie, het dus niet werkelijk van het aller grootste belang om wel -/of niet uit te diepen, wel van groot belang is de toename van de onveiligheid.

Weet men geen ingenieus alternatief te bedenken zal de Westerschelde door een waterkering ooit afgesloten moeten worden, dan wel de Oosterschelde afsluiten.
Dat laatste zou de beste oplossing zijn, het is de enigste zeearm met een open verbinding naar zee met alle risico's vandien (hogere zeespiegel).
Elk ander land in Europa heeft dit door en heeft maatregelen genomen, de Belgen daarentegen zijn nog niet zover.


Sentiment:
Het gemiddeld anti Nederlandse sentiment in Vlaanderen zal hierdoor nog meer toenemen.
Wat Nederland beweegt interesseert hem niet daar het moeilijk in te voelen voor hem is.
Een tweede en belangrijke factor wat een hereniging moeilijker maakt.

[pajoske]

@Adrian M: ge zijt hier fameus met spek aan het schieten. Ik heb nu geen tijd om grondig te reageren. Vooral wat betreft de grensmaas.
Een tip: wie heeft de Zuid-Willemsvaart (dat water uit de Maas haalt) laten graven en om welke redenen?

[Henri1]

Ik zit nog altijd na te genieten over de overweldigende uitleg die ik van de man van Tienen heb gekregen over hoe ongelukkig die Luxemburgers wel zijn geweest ten tijde dat ze deel uitmaakten van België.
Subliem gewoon.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Wat een grote sta in weg is, is onze wateroorlog.

Dank U voor het in sé pro-orangistisch standpunt dat U me aanreikt.

Want een wateroorlog zou er immers niet zijn (geweest) en waren de Nederlanden 1 gebleven en in inmiddels bestuurlijk mooi geïntegreerd...

Een belangrijk argument, want als we sommingen mogen geloven zal de inzet van de oorlogen in de toekomst precies het water zijn....

De Nederlanden hebben dus de boot gemist maar misschien is het niet te laat om het tij te keren voor die grote storm losbarst. Al maak ik me ge illusies; het streven van een handvol Groot-Nederlanders zal een slag in het water blijken en de putten zullen gedempt worden als de kalveren verdronken zijn.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door pajoske

@Adrian M: ge zijt hier fameus met spek aan het schieten. Ik heb nu geen tijd om grondig te reageren. Vooral wat betreft de grensmaas.
Een tip: wie heeft de Zuid-Willemsvaart (dat water uit de Maas haalt) laten graven en om welke redenen?

Waterhuishouding en ook de geschiedenis ervan boeit me al een kleine 30 jaar.
Specifiek waar het Nederland aangaat. De Belgisch geschiedenis pas sinds ongeveer een jaar, benieuwd dus naar uw informatie hierover.

Kanaalprojecten tot 1839
Kanalen waren een passie van koning Willem I, waarvan hij de voordelen in Engeland had leren inzien.
Daar was de Industriële Revolutie op gang gekomen dankzij de aanleg van een netwerk van kanalen van productieplaatsen naar de kust.
In zijn nieuwe koninkrijk pakte Willem de verbetering van waterwegen en aanleg van nieuwe ferm aan. In de periode 1813-’39 werden de volgende nieuwe kanalen aangelegd of afgemaakt

Zuid Willemsvaart: 1822-1826
Nederland: 79 km
België: 43,5 km
Kosten: fl.4,5 miljoen


De Zuid-Willemsvaart en het na de scheiding tussen België en Nederland gegraven Kanaal Luik-Maastricht zouden samen de verbinding vormen tussen Luik en het rivierengebied benoorden Den Bosch en vandaar naar Rotterdam en Den Helder.
De Maas was slechts vijf maanden per jaar bevaarbaar en de beide kanalen vormden een lateraal kanaal dat de Maas omzeilde.

De financiering van beide kanalen was nooit op economische gronden rond te krijgen, zodat Willem I er een militaire rede bij moest halen (bevoorrading vesting Maastricht, inundatie vesting Den Bosch) met een bijpassende investering uit de schatkist, voor er een goedkeuring voor de aanleg kon komen.
De Zuid-Willemsvaart tot het Bassin in Maastricht werd in 1826 opengesteld, maar het aarzelend op gang komen van scheepvaartverkeer daarop deed het ergste vermoeden voor de rentabiliteit van het kanaal.
Ondanks dat het kanaal als doorgaande route gedacht was werd het vooral regionaal gebruikt met een accent op het Noord-Brabantse deel richting noorden.

De aanleg van de resterende kilometers naar Luik was zo kostbaar dat Willem I er voor terugschrok, ondanks aandringen van Luik.
Na de scheiding bleek dat de laatste 43 km van de Zuid-Willemsvaart op Belgisch grondgebied lag, om dan in de enclave Maastricht weer op Nederlandse bodem terecht te komen. De totale lengte van de vaart is 122,5 kilometer waarbij een hoogteverschil van 40 meter wordt overbrugd.
Om dit verval te overbruggen waren in 1826 21 sluizen nodig. In de 20e eeuw hebben voortdurende verbeteringen en omleggingen het Nederlandse deel van het kanaal steeds aangepast, zodat het vandaag nog in gebruik is.

Kanaal Bocholt-Herentals
Na de afscheiding begon België met de aanleg van een aantal kanalen van de Kempen westwaarts richting Antwerpen, met zo mogelijk een aansluiting op het Belgische deel van de Zuid- Willemsvaart.

Het Kanaal Bocholt-Herentals (Kempisch kanaal) werd 1843-’46 gegraven en sloot in de buurt van Lozen
aan op de Zuid-Willemsvaart. Deze omslachtige verbinding tussen Maas en Schelde werd pas na WO2 overbodig door de afronding van het Albertkanaal.

België begon via de Zuid-Willemsvaart water van de Maas te onttrekken voor het voeden van o.a. deze Kempische kanalen en om de aangrenzende landbouwgronden vruchtbaarder te maken, waardoor de Maas in Nederland over een nog langere periode onbevaarbaar werd.

Daarover werd intensief, langdurig en vooral tevergeefs onderhandeld met België.
Afgezien daarvan waren er in de Zuid-Willemsvaart ook te veel belemmeringen (sluizen) voor de scheepvaart. Drie liberale Kamerleden, onder wie Thorbecke, wilden in 1860 weten welke de middelen tot herstel zouden zijn, en hoeveel dat zou kosten. De enquêtecommissie stond onder leiding van Gevers Deynoot, die naast Thorbecke en het Limburgse Kamerlid Strens één van de initiatiefnemers was.

De commissie deed in haar verslag de aanbeveling krachtig verbetering van de Beneden-Maas aan te pakken. België zou daaraan moeten bijdragen.
Daarnaast moest er een verdrag met België komen over de wateraftappingen en dienden die aftappingen beperkt te worden.

Dat leidde in 1863 tot het Maastraktaat, dat niet bepaald gunstig uitpakte voor Nederland.
Gelijk met het Albertkanaal werd het Kanaal Briegden- Neerhalen gegraven (1930-’34) als verbindingskanaal tussen de Zuid-Willemsvaart en het Albertkanaal.

Het was meteen een Belgisch tappunt om de Zuid-Willemsvaart van water te voorzien, teneinde de Nederlandse weerstand (en boycot) tegen watertapping via het Kanaal Luik-Maastricht en Zuid- Willemsvaart te omzeilen. Dat dit nog steeds Maaswater was werd weggewuifd.




De Maas is een regenrivier met een lengte van 925 kilometer. Dit type rivier kent sterk variërende waterstanden, wat de bevaarbaarheid negatief beïnvloedt.
Slechts vijf maanden per jaar was de rivier redelijk bevaarbaar en in een overgangsfase konden slecht onbeladen of half beladen schepen passeren.

Dat had al tot het aanleggen van de Zuid-Willemsvaart geleid maar daar kwam een eind aan door de afscheiding van België uit het Koninkrijk der Nederlanden. Ook na het Verdrag van Londen in 1839 verbeterde er niets.
In korte tijd legde België op eigen grondgebied enkele kanalen aan die de Zuid-Willemsvaart met Antwerpen verbonden, die tegelijk de Kempen ontsloten en bevloeiden.

Vervelend werd het toen bleek dat voor de voeding van deze nieuwe kanalen opnieuw Maaswater nodig
was dat via de Zuid-Willemsvaart afgetapt werd. Afgezien van het feit dat de verhoogde stroomsnelheid van het kanaalwater de scheepvaart ernstig belemmerde, zeker stroomopwaarts, betekende het dat er minder water door de Maas zelf overbleef en over een nog kortere periode bevaarbaar bleek.

Nu had Nederland in het Maastrichtse Bassin een mogelijkheid de Belgen dwars te zitten, ook nog na de aanleg van het Kanaal Luik-Maastricht. Het Bassin had een uitlaatklep in een sluis naar de Maas om een verhoogd wateraanbod af te voeren.
Daarop legde België op eigen grondgebied bij Hocht een tappunt tussen Maas en kanaal aan en begonnen de aftappingen pas goed op gang te komen en werd de Maas bijna helemaal onbevaarbaar.

Nederland reageerde furieus en een conferentie volgde met als resultaat het Maastraktaat van 1863, waarop in 1879 nog een aanvulling kwam.
In het (in 1993 nog geldende) Maastraktaat kwamen Nederland en België overeen dat Nederland verplicht
was een bepaalde hoeveelheid via de Zuid-Willemsvaart aan België te leveren (in de praktijk 14 m3/s).
België was dan weer verplicht om een deel daarvan (in de praktijk 5 m3/s) naar Nederland terug te doen stromen via Lozen.
Het tappunt in Hocht werd weer gesloten, maar de verplichting tot minimale doorlating van water naar de Zuid-Willemsvaart betekende in de praktijk dat de bevaarbaarheid van de Maas niet veel verbeterde.

De ontwikkeling van kolenmijnen in Zuid-Limburg, begin 20e eeuw, maakten het probleem nijpend en Nederland onderzocht opnieuw de kanalisatie van de Maas.
Als de Maas nu geen grensrivier was geweest zou alleen geld een probleem zijn. Nu was er bij elk project ter verbetering van de Maas overleg met België nodig en dat scheen niet bereid de kosten van kanalisatie mede te dragen. Daar zaten de Antwerpse havenbaronnen achter, die hun concurrentiepositie zagen
verslechteren als de vaart naar Rotterdam zou verbeteren.

De Luikse industrie daarentegen had alle belang bij een betere afvoerweg over de Maas.
De regering in Den Haag moest ook keuzes maken: de benedenloop van de Maas kreeg een geheel nieuwe afwatering via de Bergse Maas en de Rijn met al zijn vertakkingen behoefde ook zeer kostbare verbeteringen.
Dat laatste was urgent geworden door de grote Rijnwerken in Duitsland die de afvoer van rivierwater door Duitsland verbeterden en daardoor in Nederland bijna jaarlijks voor overstromingen zorgden
Bronnen : wateroorlog

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Een wateroorlog die er niet zou geweest zijn waren de Nederlanden 1 gebleven en naar mekaar toegegroeid...

Het is zeker uit te sluiten dat die oorlog, die al vanaf de 13e eeuw duurt, daarmee gekanaliseerd zou zijn geraakt. Lijkt me wel een toepasselijke term in dit verband

Van Koning Willem kan veel beweerd worden, maar op dat vlak heeft hij zich, zowel voor het Zuiden, alswel voor het Noorden goed ingezet.
Waterhuishouding was z'n passie en hij dacht wat het zuiden betreft evengoed aan Wallonië is mijn indruk.

Blijkbaar zit het in de genen, onze kroonprins WA heeft van dezelfde passie last.
Bezoek regelmatig lezingen over waterhuishouding. Een ingenieur wist te vertellen dat hij er inderdaad veel vanaf weet en het geen schijn is vanuit z'n functie.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Het is zeker uit te sluiten dat die oorlog, die al vanaf de 13e eeuw duurt, daarmee gekanaliseerd zou zijn geraakt...

(Zie ook mijn wijzigingen in mijn vorige post.)
Hoezo? In de 13 e eeuw waren er mekaar bekonkurrerende vorstendommen die elk hun eigenbelang nastreefden en nu staat een zuidelijk blok tegenover een noordelijk.
In de mooi geïntegreerde Nederlanden echter, zou een geharmoniseerd waterbeleid kunnen gevoerd worden waarbij een gemeenschappelijk belang zou nagestreefd worden. De konkurrentie die we nu kennen en zullen kennen zou op termijn nefast voor beide partijen kunnen uitdraaien.
Hierboven gaf U hiervan trouwens reeds voorbeelden bij de vleet met als hoofdkenmerk een geldverspilling door werkzaamheden om mekaar de bekonkurreren. Oorlogsvoering is immers duur.

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Van Koning Willem kan veel beweerd worden, maar op dat vlak heeft hij zich, zowel voor het Zuiden, alswel voor het Noorden goed ingezet.
Waterhuishouding was z'n passie en hij dacht wat het zuiden betreft evengoed aan Wallonië is mijn indruk.

En ziedaar, die globale visie en aanpak in het belang van alle partijen, dat missen we nu dus.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

(Zie ook mijn wijzigingen in mijn vorige post.)
Hoezo? In de 13 e eeuw waren er mekaar bekonkurrerende vorstendommen die elk hun eigenbelang nastreefden en nu staat een zuidelijk blok tegenover een noordelijk.
In de mooi geïntegreerde Nederlanden echter, zou een geharmoniseerd waterbeleid kunnen gevoerd worden waarbij een gemeenschappelijk belang zou nagestreefd worden. De konkurrentie die we nu kennen en zullen kennen zou op termijn nefast voor beide partijen kunnen uitdraaien.
Hierboven gaf U hiervan trouwens reeds voorbeelden bij de vleet met als hoofdkenmerk een geldverspilling door werkzaamheden om mekaar de bekonkurreren. Oorlogsvoering is immers duur.

En ziedaar, die globale visie en aanpak in het belang van alle partijen, dat missen we nu dus.

Bij u opgekomen dat België ook met zichzelf concurreert?
Zeebrugge had allang de positie van Antwerpen over kunnen nemen wat betreft de grote zeeschepen en de grotere tonnage welke eraan gaat komen.

Zeebrugge en Rotterdam werken uitstekend samen, waar Antwerpen en Zeebrugge elkaar beconcurreren. Politiek gezien hebbben ze daarentegen het nakijken daar Antwerpen, zoiets als een vorstendom van weleer, de Belgische politiek in z'n klauwen heeft.
De Westerschelde kan niet tot in het oneindige uitgediept worden dat is totaal onmogelijk. Ingenieurs, ook Belgische ingenieurs, geven aan dat dit niet gaat en tot grote ellende zal gaan leiden.

[Jacob Van Artevelde]

Goed en wel, maar mijn punt blijft nog altijd overeind!
In de eengemaakte Nederlanden zou immers ook die geld- en energieverslindende konkurrentie tussen Zeebrugge en Antwerpen wellicht opgeheven worden....
Er zou een globale aanpak en visie komen!

[Hollander]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Eigenlijk zou ik de inhoud van die link al lang moeten van buiten kennen.

Elke Zuid-Nederlander trouwens! Kon ik maar effe minister van onderwijs zijn in Vlaanderen; ik zou wel weten hoe ik de eindtermen zou bijstellen....

Een korrekt geschiedeniscurriculum; niets daarvover in het programma van de NVA!

Vraag het eens na bij die lui.

Maar eerlijk is eerlijk. Hun prioriteit zal nu bij het verwerven van de macht liggen en niet bij het aanpassen van de kleinere zaken. Ik denk dat er veel zaken zullen worden rechtgezet eens de N-VA daadwerkelijk invloed krijgt.

[pajoske]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Van Koning Willem kan veel beweerd worden, maar op dat vlak heeft hij zich, zowel voor het Zuiden, alswel voor het Noorden goed ingezet.
Waterhuishouding was z'n passie en hij dacht wat het zuiden betreft evengoed aan Wallonië is mijn indruk.

Willem liet de Zuid-Willemsvaart graven. Hij tapte daarvoor water van de Maas af. Hij is dus oorzaak dat de Maas nog minder (zoals ge zelf schrijft was deze slechts 4/5 maanden per jaar bevaarbaar) water had.
maar door de aanleg van dat kanaal verloor deze streek (de grensmaas), van Maastricht tot Venlo zijn scheepvaart-economie, die gedurende bijna 1000 jaar een zeer belangrijke bron van inkomsten was.
Willem had maar één doel zijn Noorden zo goedkoop mogelijk verbinden met Luik. De welvaart in het zuiden interesseerde hem eigenlijk niet.

[roger verhiest]

Oorspronkelijk geplaatst door SDG

'België' dient dan ook niet groter, maar juist kleiner gemaakt te worden.

Beperk het tot de brusselse vijfhoek en een "corridor" met de breedte van een autosnelweg naar Knokke -Le - Zoute.

Ook het overwegen waard : elke gemeente in Luxemburg, Nederland en België
een "Benelux-enclave" geven die centraal geleid wordt door een centrale regering ; de rest van de gemeente mag dan onafhankelijk opereren, mits pragmatizsche afspraken met de "Beneluxenclave".

Ik geloof dat dit een "volmaakte" democratie zou kunnen zijn, waarbij de voordelen van een centrale staat samengaan met een volkse variant van het confederalisme...

[SDG]

Oorspronkelijk geplaatst door Hollander

Vraag het eens na bij die lui.

Maar eerlijk is eerlijk. Hun prioriteit zal nu bij het verwerven van de macht liggen en niet bij het aanpassen van de kleinere zaken. Ik denk dat er veel zaken zullen worden rechtgezet eens de N-VA daadwerkelijk invloed krijgt.

Een Vlaanderen dat niet langer onderhorig is aan Franstalig België zal, zonder dat dit daarvoor staatkundige consequenties moet hebben, mettertijd sowieso andere (lees: betere) verhoudingen met Nederland ontwikkelen.

[Roderik]

Oorspronkelijk geplaatst door SDG

Een Vlaanderen dat niet langer onderhorig is aan Franstalig België zal, zonder dat dit daarvoor staatkundige consequenties moet hebben, mettertijd sowieso andere (lees: betere) verhoudingen met Nederland ontwikkelen.

De tijd dringt

De haven van Antwerpen heeft een samengaan met Rottedam nodig, als de 2e Maasvlakte klaar is.

[Roderik]

Oorspronkelijk geplaatst door SDG

'België' dient dan ook niet groter, maar juist kleiner gemaakt te worden.

Of splitsen?en een nieuwe coalitie sluiten.
Wallonie met Luxemburg en Vlaanderen met Nederland?