Ik ben een blanke man - Pagina 3

Flanelcondoom · 11 februari 2009, 13:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door TypO

Hoe kan je nu fier zijn op iets dat je gewoon overkomen is?
Iets waar jezelf niks voor hebt moeten doen.
Voor hetzelfd geld was je een Rus of een Burkinees.
hebben die minder reden om fier te zijn?

Wat hebben de Turken uitgestoken opdat ze het"uitverkoren volk" zijn, waarop je fier kan zijn om er deel van uit te maken?

of bezondig je je gewoon aan platvloers nationalistisch gezwets?

Iemand die afkomstig is uit Burkina Faso is een Burkinabe, geen Burkinees.

Flanelcondoom · 11 februari 2009, 14:27

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sus Iratus

U bent nog meest van al een egocentrisch persoon die, getuige de vele door uw opgestarte draden over soortgelijke onderwerpen, nogal schijnt te worstelen met zijn eigen identiteit.

Dat niet alleen, hij is ook nog een Turk.

beste vriend · 11 februari 2009, 15:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ah, dat bedoel je. Mijn paspoort is sinds kort Belgisch. Ik heb doch een tijdje zonder paspoort geleefd, ja.

Volgens sommige mensen ben jij een Belg, vermits je Belgische papieren hebt. Voor anderen ben, en blijf je , een allochtoon. In elk geval, gefiliciteerd voor je kennis van het Nederlands . In hoeveel tijd heb je dat geleerd ? Waar ? In welke omstandigheden ?

beste vriend · 11 februari 2009, 15:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ah, dat bedoel je. Mijn paspoort is sinds kort Belgisch. Ik heb doch een tijdje zonder paspoort geleefd, ja.

Volgens sommige mensen ben jij een Belg, vermits je Belgische papieren hebt. Voor anderen ben, en blijf je , een allochtoon. In elk geval, gefiliciteerd voor je kennis van het Nederlands . In hoeveel tijd heb je dat geleerd ? Waar ? In welke omstandigheden ?

Flanelcondoom · 11 februari 2009, 15:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door beste vriend

Volgens sommige mensen ben jij een Belg, vermits je Belgische papieren hebt. Voor anderen ben, en blijf je , een allochtoon. In elk geval, gefiliciteerd voor je kennis van het Nederlands . In hoeveel tijd heb je dat geleerd ? Waar ? In welke omstandigheden ?

5 maanden, lagere school. Geen extra lessen.

Ik maak nog steeds teveel taalfouten naar mijn zin. Ik gebruik bijvoorbeeld vaak verkeerde voorzetsels bij werkwoorden.

beste vriend · 11 februari 2009, 15:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

5 maanden, lagere school. Geen extra lessen.

Ik maak nog steeds teveel taalfouten naar mijn zin. Ik gebruik bijvoorbeeld vaak verkeerde voorzetsels bij werkwoorden.

1ste generatie, vijf maanden...*zucht*...moesten ze allemaal zo zijn...

Flanelcondoom · 11 februari 2009, 15:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door beste vriend

1ste generatie, vijf maanden...*zucht*...moesten ze allemaal zo zijn...

Barbarenculturen die in grote aantallen naar hier komen en samenhokken. Je kan het die mensen niet kwalijk nemen. Ze weten niet beter.

Het is gelijk een kudde everzwijnen loslaten in je huis. Ze zullen alles overhoop gooien, maar je kunt het ze niet kwalijk nemen - het zijn everzwijnen.

guerin · 11 februari 2009, 16:17

Vermenging of Verscheidendheid ?

Het identitaire proces heeft tot gevolg de verdelingen in de bevolking te hebben, verdelingen die even absurd zijn als noodlottig*1. Om zijn dynamica te begrijpen, moet men het grijpen in zijn band met de crisis die de sociale overweging treft ; crisis die het creëert en die hij, in een soort vicieuze cirkel, helpt onderhouden.

De kritische geest, absoluut noodzakelijk voor elke overweging, kan slechts bloeien indien het individu zich op afstand bevind. De identificatie van het individu aan een willekeurige gemeenschap en de echte fusie die zich dan vaak uitwerkt, zijn een belangrijke hinderpaal. Zij verhindert om de vereiste afstand te nemen.

Cultuur en verwarring van betekenis

De identiteiten, de gemeenschappen waarvan sprake doen hier op het begrip „cultuur“ een beroep. laatstgenoemde kan op een grondgebied, een godsdienst, een persoonlijke stand, of om het even welke andere bijzonderheid*2 berusten. De polysemie van de term „cultuur“ (dat wil zeggen de verschillende betekenissen die deze term kan nemen) vergemakkelijkt de verwarring. Over het algemeen mengen identitairen handig in hun praatjes de twee grote betekenissen van dit woord*3.

Het recente verschijnen van de heel vage notie,, „culturele pluraliteit“, vergemakkelijkt dit toetredingsproces tot de identitaire ideologieën, te meer daar zij ook verchijnt met versies uit het woordenschat van de “Verlichten " *4, zoals de verdraagzaamheid of de gelijkheid, termen die in feite daar slechts zijn om automatisch tot „de naleving“ te inspireren en alsmede de durf tot een willekeurige heroverweging te vermijden

De beschermingswil van de culturen (aan de tweede betekenis van de term), die het bekende doel van alle identitarisme is, vormt een verschijnsel van blokkering dat de cultuur (de eerste betkenis van de term) in gevaar zet als werktuig van discussie om het te verstarren in een pluraliteit van culten. Het is geen toeval als men opmerkt dat dit verschijnen van het debat rond de culturen in de sociale beweging samengaat met de zege van de politieke ideologie en de sociale praktijken is geweest die het kapitalisme als onoverschrijdbaar beschuwen. Men moet hier opmerken dat de bewering die het kapitalisme als een onoverschrijdbaar manier van organisatie en dat hij enig in staat zou zijn om aan de materiële behoeften van de maatschappij te voldoen absoluut niet opnieuw ter discussie wordt gesteld wanneer een persoon een identiteit afkomstig van een erfdeel, in ruime mate mythisch, gemeenschappelijk aan een groep eist. De twee posities (inwilliging van van het onoverschrijdbaar kapitalisme en eis van „identitaire roots“) versterken de status-quo.

De tweede heeft ten doel de fierheid in te richten die de frustraties moeten dragen, van min of meer dramatisch intensiteit , inherent aan een piramidaal en inégalitaire systeem dat is verre van te bereiken dat hij, zelfs op economisch niveau rondbazuint.

Dit verband tussen het belang van de ondergane frustraties en de ontwikkeling van het identitaire gevoel is een constante in elk beheer van de crisissen van het kapitalisme. Dat men eenvoudigweg aan de vurigheid van de fans van Engels voetbal van de jaren 70 in de steden met economisch ramp denkt…

De cultuur van mijn grootmoeder Sinds enkele decennia’s, na het eind van „dertig roemrijk en in een beweging die zich omstreeks 1990 (die het eind van het marxisme als theorie van de overschrijding van het kapitalisme door zichzelf hebben gekend) heeft geaccentueerd, is het “in” om de culturen te verdedigen. Men vindt gemakkelijk een cultuur om te verdedigen en zelfs om op te rakelen. Bij talrijke overblijvende militanten van het marxisme wordt dit „culturialisatie“ als een wijze voorgesteld om zich tegen een kapitalisme te verzetten dat hun alles schijnt af te nemen, aangezien hij hun overtuigingen heeft afgenomen.

Deze weerstand voert graag „de cultuur van mijn grootmoeder“ aan, alsof dit rommel feminisme werkelijk het mogelijk maakte om niet met de anderen vermengd te worden, die die hun reactionaire mentaliteit te kennen geven en die hun bed, al lang, in de tradities, overtuigingen en culturen hebben gedaan. Maar verwijzing „naar mijn grootmoeder“, of,die aan „de dapperheid van ons volk“ en tenslotte, in alle gevallen „aan ons gemeenschappelijk erfdeel“of “patrimonium” ( die de cultuur en zijn volk zou baseren), in het collectieve onbewust, is het resultaat hetzelfde : de cultuur houdt op met zich op een evolutieve dynamica te bouwen om zich in een cultus in te richten. Het is trouwens duidelijk aan de cultus van „pater“ (de vader, de voorvaders) die naar de Latijnse etymologie van de term „”patrimonium” terugstuurt, en, op dit plan, dat deze „vaders“ grootmoeders zijn veranderd niets : telkens als de mensheid sacralisatiie van het erfdeel heeft ondergaan, heeft de stabiliteit van het dominerende systeem zich versterkt bevonden.

Dat legt de huidige synergie van de macht met vertegenwoordigers van verschillende vernegingen ter verdediging van de culturele roots en de faciliteit uit waarmee hij hun kan toekennen om de straatplaten in een onwaarschijnlijk dialect te verdubbelen, hun subsidies toestaan, en zelfs de bouw van religieuze gebouwen te financieren. In Frankrijk de gedeputeerden, van wie meerderheid sarkozyste is(en dus volledig reactionair) zelfs hebben een wet onlangs aangenomen van erkenning van regionale talen in het nationale erfdeel. In politiek is „de erkenning“ geen onschuldige term. Het is een praktijk die van de feodaliteit wordt geërft : die die erkent is aldus zeker daartegenover erkend te worden.

De betoging van de beurs(migranten uit noord-Afrika)

Als men een datum moest aanhalen die deze bocht markeert, dit verlaten van de sociale kritiek ten voordele van een communautaire plooi, zou men het kunnen vaststellen op de reacties die de eerste betoging van de beurs hebben gevolgd (1983). Dit had als slogan de vermenging genomen : „Frankrijk is als een brommer, om vooruit te gaan heeft het een vermenging nodig.“ Dit idee, dat een gemeenschap zich per vermenging bouwt, was zeer rechtvaardig. Het is trouwens daarom dat de elites van alle politieke en religieuze gehoorzaamheden zich hebben gehaasten om deze beweging van spontane en volks oorsprong terug te krijgen en om zijn doel te veranderen : men moest de vermenging laten opgeven ten voordele van „de culturele pluraliteit“.

Men kan zich zijn eigen regels voor leven niet wijden wanneer sommige die onveranderlijk zouden zijn. Elke capaciteit van autonomie is een vernieuwingscapaciteit. Deze capaciteit bevat per definitie de mogelijke kritiek van de bestaande waarheden. Zij doet op de réflexive cultuur een beroep, aan de overweging in kwestie. De kritiek betekent dan een keus. Zij sluit dus de afschaffing van bepaalde praktijken in. Echter dat wordt moeilijk, onmogelijk zelfs, in een samenleving die een nalevingsgevoel versterkt voor alles die voorvaderlijk is en die net zoveel blokken vormt : emotionele blokken (het zien van de vlag laat een traan pinken, de lofzang geeft koude rillingen,…), blok vooroordelen („moraal“,…), gestereotypeerde gedragshoudingen (rond de seksualiteit, van de voeding, van de kleding…).

Wanneer Victor Hugo, getuige van de revolutie die door Pasteur in de biologie wordt ingevoerd, „de wetenschap gaat vooruit schreef door zich door te halen“, vatte hij uitstekend het proces créatie-vernieling samen dat eigen is van de réflexieve culturele beweging en zelfs eigen aan het leven is. De talen zelf, aan de basis nochtans van de culturele bewondering, ontsnappen niet aan dit proces. Het is van de vernieling van het latijn dat de romaanse talen zijn onstaan. Als de traditionalisten van het tijdperk in hun slag, noch Catalaan, noch het Italiaan, noch de Roemeen, noch het Frans, noch tal van andere dialecten… zouden ontstaan zijn …en het Engels zou helemaal verschillend geweest zijn ! De talen dus zijn afkomstig van de vernieling van degenen die aan ze zijn voorafgegaan en van de vermenging, in alle tijdperken, met hun buurvrouwen (en soms zelfs met verre idiomen). Zij zijn niet afkomstig van het conservatisme en obscurantisme nodig aan de macht. De culturele pluraliteit is apartheid

Dit begrip van culturele uitwisseling, van vermenging dus, wordt aan de politieke en religieuze belangen tegenovergesteld die het behoud van de culturen ophemelen. Een culturele uitwisseling veronderstelt dat men een wijziging, soms wezenlijk aanvaardt, dat men een kritiek aanvaardt, een inbreng, een nieuwe verlichting. Integendeel beoogt het communautarisme de bescherming van een cultureel product zoals hij zich op een gegeven moment heeft verstard. Deze beschermingswil streeft ernaar elke uitwisseling in de toekomst onmogelijk te maken. „De culturele pluraliteit“ komt in een naast elkaar plaatsen van gemeenschappen tot uiting. Aangezien dit communautaire entiteiten in feite het resultaat van het opstappelen van frustraties-compensaties is die door handig opportunisten,worden geleid, is er nooit een reële uitwisseling die boven de folklore (muzikaal of ander)stijgt, en alles gebeurt in de blokkage en vaak in de confrontatie.

Het gevolg is dubbel : enerzijds komt de identitaire verdeling, zoals in de mooie tijd van de apartheid, tot een praktijk van „de afzonderlijke ontwikkeling“ (die tot gevolg heeft dat „de burger“ niet gelijk door de autoriteiten in Vlaanderen als in Wallonïe wordt behandeld), maar ook en vooral aan het psychologische onvermogen om de dingen te kunnen anders voorstellen dan zoals zij bestaan. De macht heeft blijk van bevoegdheid kunnen geven. Namens het eerbiedigen van de culturen, is er niet meer sprake om af te schaffen , is er slechts sprake om te behouden. Dit conservatisme idrenkt het heel politiek leven. Elke oppositie moet om in deze trand gedacht worden.

Verre van dit uitdrukkelijk bevel te integreren dat het systeem ons oplegt om zich te behouden, kunnen we verzekeren dat het verleden, het erfdeel, de beroemde cultuur waarin men ons zou willen opsluiten en tenslotte het kapitalisme en de Staat geen onoverschrijdbaar horizonnen zijn. Ver van alle conservatisme, we bevestigen, met een van onze metgezellen die de revolutie van 19 juli 1936 deden : „Wij vrezen voor de ruïnes niet, wij dragen een nieuwe wereld in onze harten.“

Een militant CNT-AIT van Toulouse

GZV · 11 februari 2009, 17:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door beste vriend

Volgens sommige mensen ben jij een Belg, vermits je Belgische papieren hebt. Voor anderen ben, en blijf je , een allochtoon. In elk geval, gefiliciteerd voor je kennis van het Nederlands . In hoeveel tijd heb je dat geleerd ? Waar ? In welke omstandigheden ?

ik ben blank en ben vlaming.op mijn paspoort staat belg,maar dat is een dikke leugen.

grimbergen · 11 februari 2009, 19:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Barbarenculturen die in grote aantallen naar hier komen en samenhokken. Je kan het die mensen niet kwalijk nemen. Ze weten niet beter.

Het is gelijk een kudde everzwijnen loslaten in je huis. Ze zullen alles overhoop gooien, maar je kunt het ze niet kwalijk nemen - het zijn everzwijnen.

Samenwerkende paardenkracht zal hen bijeendrijven en verjagen.

Flanelcondoom · 11 februari 2009, 20:04

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door grimbergen

Samenwerkende paardenkracht zal hen bijeendrijven en verjagen.

Prima idee. Enige voorkeur voor type van kavalerie?

Rizzz · 11 februari 2009, 23:48

@ Turkse Nederlander:
Waarom deze draad?
Volgens mij heeft Sus Iratus gelijk, je leeft niet in vrede met je eigen identiteit.

Zoethout002 · 11 februari 2009, 23:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Turkse Nederlander

Ik heb een aantal jaren geleden besloten dat ik een blanke man ben.

Ik heb een blanke huid, blanke gezichtskenmerken, donkerbruine haren en donkere ogen.

Gefeliciteerd, ik ben een Keltogermaanse man en niet een blanke gezien het woord blank gewoon blanco voor mij betekend.

Flanelcondoom · 11 februari 2009, 23:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rizzz

@ Turkse Nederlander:
Waarom deze draad?
Volgens mij heeft Sus Iratus gelijk, je leeft niet in vrede met je eigen identiteit.

Hij is een Turk.

Turkse Nederlander · 11 februari 2009, 23:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Hij is een Turk.

Dank je wel

Flanelcondoom · 11 februari 2009, 23:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Turkse Nederlander

Dank je wel

Alsjeblieft, Turk.

beste vriend · 11 februari 2009, 23:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GZV

ik ben blank en ben vlaming.op mijn paspoort staat belg,maar dat is een dikke leugen.

Ook juist.

Rizzz · 12 februari 2009, 00:41

Hij is Turk en hij is blank. Maakt het uit?
Ik snap nog steeds niet waar we naartoe willen met deze draad.

Flanelcondoom · 12 februari 2009, 00:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rizzz

Hij is Turk en hij is blank. Maakt het uit?
Ik snap nog steeds niet waar we naartoe willen met deze draad.

Ik weet het ook niet. Ik constateer enkel het feit dat hij een Turk is.

Maar waar deze draad voor dient, moet je vragen aan de topicstarter.

Rizzz · 12 februari 2009, 00:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ik weet het ook niet. Ik constateer enkel het feit dat hij een Turk is.

Maar waar deze draad voor dient, moet je vragen aan de topicstarter.

heb ik gedaan in post 52, geen antwoord.

11 februari 2009, 16:17	#48
guerin Minister Geregistreerd: 8 mei 2005 Berichten: 3.659	Vermenging of Verscheidendheid ? Het identitaire proces heeft tot gevolg de verdelingen in de bevolking te hebben, verdelingen die even absurd zijn als noodlottig1. Om zijn dynamica te begrijpen, moet men het grijpen in zijn band met de crisis die de sociale overweging treft ; crisis die het creëert en die hij, in een soort vicieuze cirkel, helpt onderhouden. De kritische geest, absoluut noodzakelijk voor elke overweging, kan slechts bloeien indien het individu zich op afstand bevind. De identificatie van het individu aan een willekeurige gemeenschap en de echte fusie die zich dan vaak uitwerkt, zijn een belangrijke hinderpaal. Zij verhindert om de vereiste afstand te nemen. Cultuur en verwarring van betekenis De identiteiten, de gemeenschappen waarvan sprake doen hier op het begrip „cultuur“ een beroep. laatstgenoemde kan op een grondgebied, een godsdienst, een persoonlijke stand, of om het even welke andere bijzonderheid2 berusten. De polysemie van de term „cultuur“ (dat wil zeggen de verschillende betekenissen die deze term kan nemen) vergemakkelijkt de verwarring. Over het algemeen mengen identitairen handig in hun praatjes de twee grote betekenissen van dit woord3. Het recente verschijnen van de heel vage notie,, „culturele pluraliteit“, vergemakkelijkt dit toetredingsproces tot de identitaire ideologieën, te meer daar zij ook verchijnt met versies uit het woordenschat van de “Verlichten " 4, zoals de verdraagzaamheid of de gelijkheid, termen die in feite daar slechts zijn om automatisch tot „de naleving“ te inspireren en alsmede de durf tot een willekeurige heroverweging te vermijden De beschermingswil van de culturen (aan de tweede betekenis van de term), die het bekende doel van alle identitarisme is, vormt een verschijnsel van blokkering dat de cultuur (de eerste betkenis van de term) in gevaar zet als werktuig van discussie om het te verstarren in een pluraliteit van culten. Het is geen toeval als men opmerkt dat dit verschijnen van het debat rond de culturen in de sociale beweging samengaat met de zege van de politieke ideologie en de sociale praktijken is geweest die het kapitalisme als onoverschrijdbaar beschuwen. Men moet hier opmerken dat de bewering die het kapitalisme als een onoverschrijdbaar manier van organisatie en dat hij enig in staat zou zijn om aan de materiële behoeften van de maatschappij te voldoen absoluut niet opnieuw ter discussie wordt gesteld wanneer een persoon een identiteit afkomstig van een erfdeel, in ruime mate mythisch, gemeenschappelijk aan een groep eist. De twee posities (inwilliging van van het onoverschrijdbaar kapitalisme en eis van „identitaire roots“) versterken de status-quo. De tweede heeft ten doel de fierheid in te richten die de frustraties moeten dragen, van min of meer dramatisch intensiteit , inherent aan een piramidaal en inégalitaire systeem dat is verre van te bereiken dat hij, zelfs op economisch niveau rondbazuint. Dit verband tussen het belang van de ondergane frustraties en de ontwikkeling van het identitaire gevoel is een constante in elk beheer van de crisissen van het kapitalisme. Dat men eenvoudigweg aan de vurigheid van de fans van Engels voetbal van de jaren 70 in de steden met economisch ramp denkt… De cultuur van mijn grootmoeder Sinds enkele decennia’s, na het eind van „dertig roemrijk en in een beweging die zich omstreeks 1990 (die het eind van het marxisme als theorie van de overschrijding van het kapitalisme door zichzelf hebben gekend) heeft geaccentueerd, is het “in” om de culturen te verdedigen. Men vindt gemakkelijk een cultuur om te verdedigen en zelfs om op te rakelen. Bij talrijke overblijvende militanten van het marxisme wordt dit „culturialisatie“ als een wijze voorgesteld om zich tegen een kapitalisme te verzetten dat hun alles schijnt af te nemen, aangezien hij hun overtuigingen heeft afgenomen. Deze weerstand voert graag „de cultuur van mijn grootmoeder“ aan, alsof dit rommel feminisme werkelijk het mogelijk maakte om niet met de anderen vermengd te worden, die die hun reactionaire mentaliteit te kennen geven en die hun bed, al lang, in de tradities, overtuigingen en culturen hebben gedaan. Maar verwijzing „naar mijn grootmoeder“, of,die aan „de dapperheid van ons volk“ en tenslotte, in alle gevallen „aan ons gemeenschappelijk erfdeel“of “patrimonium” ( die de cultuur en zijn volk zou baseren), in het collectieve onbewust, is het resultaat hetzelfde : de cultuur houdt op met zich op een evolutieve dynamica te bouwen om zich in een cultus in te richten. Het is trouwens duidelijk aan de cultus van „pater“ (de vader, de voorvaders) die naar de Latijnse etymologie van de term „”patrimonium” terugstuurt, en, op dit plan, dat deze „vaders“ grootmoeders zijn veranderd niets : telkens als de mensheid sacralisatiie van het erfdeel heeft ondergaan, heeft de stabiliteit van het dominerende systeem zich versterkt bevonden. Dat legt de huidige synergie van de macht met vertegenwoordigers van verschillende vernegingen ter verdediging van de culturele roots en de faciliteit uit waarmee hij hun kan toekennen om de straatplaten in een onwaarschijnlijk dialect te verdubbelen, hun subsidies toestaan, en zelfs de bouw van religieuze gebouwen te financieren. In Frankrijk de gedeputeerden, van wie meerderheid sarkozyste is(en dus volledig reactionair) zelfs hebben een wet onlangs aangenomen van erkenning van regionale talen in het nationale erfdeel. In politiek is „de erkenning“ geen onschuldige term. Het is een praktijk die van de feodaliteit wordt geërft : die die erkent is aldus zeker daartegenover erkend te worden. De betoging van de beurs(migranten uit noord-Afrika) Als men een datum moest aanhalen die deze bocht markeert, dit verlaten van de sociale kritiek ten voordele van een communautaire plooi, zou men het kunnen vaststellen op de reacties die de eerste betoging van de beurs hebben gevolgd (1983). Dit had als slogan de vermenging genomen : „Frankrijk is als een brommer, om vooruit te gaan heeft het een vermenging nodig.“ Dit idee, dat een gemeenschap zich per vermenging bouwt, was zeer rechtvaardig. Het is trouwens daarom dat de elites van alle politieke en religieuze gehoorzaamheden zich hebben gehaasten om deze beweging van spontane en volks oorsprong terug te krijgen en om zijn doel te veranderen : men moest de vermenging laten opgeven ten voordele van „de culturele pluraliteit“. Men kan zich zijn eigen regels voor leven niet wijden wanneer sommige die onveranderlijk zouden zijn. Elke capaciteit van autonomie is een vernieuwingscapaciteit. Deze capaciteit bevat per definitie de mogelijke kritiek van de bestaande waarheden. Zij doet op de réflexive cultuur een beroep, aan de overweging in kwestie. De kritiek betekent dan een keus. Zij sluit dus de afschaffing van bepaalde praktijken in. Echter dat wordt moeilijk, onmogelijk zelfs, in een samenleving die een nalevingsgevoel versterkt voor alles die voorvaderlijk is en die net zoveel blokken vormt : emotionele blokken (het zien van de vlag laat een traan pinken, de lofzang geeft koude rillingen,…), blok vooroordelen („moraal“,…), gestereotypeerde gedragshoudingen (rond de seksualiteit, van de voeding, van de kleding…). Wanneer Victor Hugo, getuige van de revolutie die door Pasteur in de biologie wordt ingevoerd, „de wetenschap gaat vooruit schreef door zich door te halen“, vatte hij uitstekend het proces créatie-vernieling samen dat eigen is van de réflexieve culturele beweging en zelfs eigen aan het leven is. De talen zelf, aan de basis nochtans van de culturele bewondering, ontsnappen niet aan dit proces. Het is van de vernieling van het latijn dat de romaanse talen zijn onstaan. Als de traditionalisten van het tijdperk in hun slag, noch Catalaan, noch het Italiaan, noch de Roemeen, noch het Frans, noch tal van andere dialecten… zouden ontstaan zijn …en het Engels zou helemaal verschillend geweest zijn ! De talen dus zijn afkomstig van de vernieling van degenen die aan ze zijn voorafgegaan en van de vermenging, in alle tijdperken, met hun buurvrouwen (en soms zelfs met verre idiomen). Zij zijn niet afkomstig van het conservatisme en obscurantisme nodig aan de macht. De culturele pluraliteit is apartheid Dit begrip van culturele uitwisseling, van vermenging dus, wordt aan de politieke en religieuze belangen tegenovergesteld die het behoud van de culturen ophemelen. Een culturele uitwisseling veronderstelt dat men een wijziging, soms wezenlijk aanvaardt, dat men een kritiek aanvaardt, een inbreng, een nieuwe verlichting. Integendeel beoogt het communautarisme de bescherming van een cultureel product zoals hij zich op een gegeven moment heeft verstard. Deze beschermingswil streeft ernaar elke uitwisseling in de toekomst onmogelijk te maken. „De culturele pluraliteit“ komt in een naast elkaar plaatsen van gemeenschappen tot uiting. Aangezien dit communautaire entiteiten in feite het resultaat van het opstappelen van frustraties-compensaties is die door handig opportunisten,worden geleid, is er nooit een reële uitwisseling die boven de folklore (muzikaal of ander)stijgt, en alles gebeurt in de blokkage en vaak in de confrontatie. Het gevolg is dubbel : enerzijds komt de identitaire verdeling, zoals in de mooie tijd van de apartheid, tot een praktijk van „de afzonderlijke ontwikkeling“ (die tot gevolg heeft dat „de burger“ niet gelijk door de autoriteiten in Vlaanderen als in Wallonïe wordt behandeld), maar ook en vooral aan het psychologische onvermogen om de dingen te kunnen anders voorstellen dan zoals zij bestaan. De macht heeft blijk van bevoegdheid kunnen geven. Namens het eerbiedigen van de culturen, is er niet meer sprake om af te schaffen , is er slechts sprake om te behouden. Dit conservatisme idrenkt het heel politiek leven. Elke oppositie moet om in deze trand gedacht worden. Verre van dit uitdrukkelijk bevel te integreren dat het systeem ons oplegt om zich te behouden, kunnen we verzekeren dat het verleden, het erfdeel, de beroemde cultuur waarin men ons zou willen opsluiten en tenslotte het kapitalisme en de Staat geen onoverschrijdbaar horizonnen zijn. Ver van alle conservatisme, we bevestigen, met een van onze metgezellen die de revolutie van 19 juli 1936 deden : „Wij vrezen voor de ruïnes niet, wij dragen een nieuwe wereld in onze harten.“ Een militant CNT-AIT van Toulouse __________________ De profiteurs,dat zijn deze met zwembaden in hun tuinen,te veel autos op hun opritten enz

11 februari 2009, 23:48	#52
Rizzz Parlementslid Geregistreerd: 31 augustus 2007 Locatie: Wollongong, NSW, Australia Berichten: 1.727	@ Turkse Nederlander: Waarom deze draad? Volgens mij heeft Sus Iratus gelijk, je leeft niet in vrede met je eigen identiteit.

12 februari 2009, 00:41	#58
Rizzz Parlementslid Geregistreerd: 31 augustus 2007 Locatie: Wollongong, NSW, Australia Berichten: 1.727	Hij is Turk en hij is blank. Maakt het uit? Ik snap nog steeds niet waar we naartoe willen met deze draad.