De europese dimensie van Vivant : Marilena di Stasi

[sapere_aude!]

Het programma van Vivant is trouwens ook al wetenschappelijk onderzocht. Hier volgt een samenvatting.

David de la Croix[1] et Jean-Pierre Vandeuren[2]



La campagne pour les prochaines élections législatives semble bien lancée par nos partis traditionnels qui ont déj�* amorcé de virulentes polémiques face aux futurs électeurs. Ces derniers paraissent cependant fort indifférents �* cette agitation puisqu’un récent sondage indique qu’au moins un tiers d’entre eux ne se rendra aux urnes que par obligation.

L’absence de vision claire pour la société de demain et la complexification croissante des textes de loi sont probablement deux facteurs non négligeables de ce désintérêt du citoyen pour la scène politique actuelle : les partis en présence s’y pressent tous au centre et rivalisent d’ingéniosité dans l’invention de mesures adaptatives destinées �* sauver la sécurité sociale, pilier de notre société de redistribution, du gouffre dans lequel elle s’enfonce.

De ces points de vue, « Vivant », parti politique créé en 1999 �* l’initiative de l’homme d’affaire anversois, Roland Duchâtelet, a le mérite de proposer une solution alternative originale. Il se présente aux électeurs avec un programme qui repose sur l’octroi d’une allocation universelle de 500 euros pour tout adulte jusque 65 ans et de 750 euros au-del�*, financée par une taxe �* la consommation et accompagnée d’une réduction massive des autres formes de transferts, de l’impôt sur le revenu et des cotisations sociales.

Utopique ou réalisable économiquement ? La plupart des autres partis politiques choisissent de balayer « Vivant » d’un sourire narquois et d’ainsi pouvoir le reléguer dans la confidentialité dont il n’aurait jamais du émerger. Au contraire, l’article de Regards Economiques choisit de le prendre au sérieux et d’en analyser la viabilité économique au moyen d’un modèle d’équilibre général calculable �* générations imbriquées. Dans un tel modèle, �* chaque période coexistent différentes générations. Celles-ci réagissent aux changements de politiques économiques en termes d’épargnes, de consommation, d’éducation et de (pré-)retraite. Des entreprises investissent et produisent, en utilisant du travail, du capital physique et humain. Le taux de croissance de l’économie est endogène et dépend de l’évolution des différentes variables. En outre, le modèle intègre une description détaillée des comptes publics. Ce type de modèle est le cadre idéal pour l’étude de l’impact économique de l’introduction de mesures telles que l’octroi d’une allocation universelle. En effet, les arguments économiques les plus importants en faveur ou �* l’encontre de cette dernière s’appuient sur des hypothèses de modifications de comportement des agents économiques que l’allocation universelle est sensée induire. Les modèles purement comptables utilisés �* la fois par « Vivant » (pour justifier la viabilité de son programme) et par ses détracteurs (pour critiquer cette viabilité) ne peuvent pas tenir compte de tels changements de comportement et ne rencontrent donc pas valablement leur objectif.

L’étude ainsi menée aboutit �* deux conclusions frappantes. D’abord, il s’avère que la proposition de « Vivant », dûment amendée, n’est pas seulement économiquement réalisable, mais aussi économiquement bénéfique, puisque, par rapport �* une simulation de référence correspondant au statu quo institutionnel, elle engendre des taux de croissance sensiblement plus élevés dans la période 2010-30, avec des effets durables sur le bien-être moyen et une augmentation du taux d’activité des travailleurs âgés. L’amendement suggéré consiste en le maintien du système d’impôt actuel sur le travail, joint �* une réduction de ¾ du montant des cotisations sociales. La deuxième conclusion frappante est que ce bénéfice global positif a pour prix une réduction du bien-être des cohortes nées avant 1980. Cet obstacle peut-être sensiblement amenuisé par des mesures d’accompagnement, comme une réduction du rythme de remboursement de la dette publique.

Un autre point intéressant concerne le positionnement du modèle de « Vivant » dans le débat sur la taille optimale du système de redistribution de nos économies. La sécurité sociale des pays d’Europe continentale est sans cesse critiquée par les organisations internationales et bon nombre d’économistes pour trois raisons : un système d’assurance chômage peu incitatif, un système de financement de la sécurité sociale qui pénalise le facteur travail, et un système de pension soumis �* la pression démographique. Avec une allocation universelle financée par la taxe sur la consommation, ces critiques perdent de leur force. L’incitation au travail est restaurée, le facteur travail est moins pénalisé et la base taxable repose moins sur les jeunes générations. Ceci permet au système proposé par « Vivant », et amendé avec nos suggestions, de redistribuer davantage de ressources que le système actuel, tout en entraînant moins de distorsions : la masse des transferts réalisée par le nouveau système est de 28 % du PIB, alors qu’elle n’est que de 20 % avec le système actuel.



--------------------------------------------------------------------------------

[1] Chercheur qualifié du FNRS, professeur d’économie �* l’UCL, IRES & CORE.

[2] Professeur de mathématique �* l’UCL.

(het is nu natuurlijk uitkijken naar meer onderzoeken, 1 zwaluw maakt de lente niet, is het niet)

[sapere_aude!]

Oorspronkelijk geplaatst door Kaiser

VIVANT kan misschien een pornoster uit Italie nemen die net als Anne
Vandermeersch haar 2 loezen toont om stemmen te winnen en dat de VLD DAT INDERTIJD HEEFT BUITENGEDONDERD

ja, dat zouden ze kunnen doen
andere voorstellen ?

[boer_bavo]

Oorspronkelijk geplaatst door Eric Verhulst

Neen. mijn uitgangspunt is dat het systeem nu in een (niet-optimaal) evenwichtspunt zit. Verlaag de loonbelasting en er komen jobs bij omdat het evenwichtspunt zich verplaatst. Dit is een positieve spiraal. Er zullen meer initiativen genomen worden, meer ondernemingen opgericht en minder failliessementen zijn en de mensen zullen meer verdienen enz. met als neven-effect (maar zeer essentieel anders had dit geen zin) dat er meer economische output komt.

Dat we nu in een niet-optimaal evenwichtspunt zitten is me ook duidelijk. Volgens mij is de negative income tax of basisinkomen een prima weg om uit dat evenwicht te geraken.
De belasting op arbeid verschuiven naar consumptie (en even groot laten) maakt niks uit. Meer zelfs, zal leiden tot meer ontwijken van de belastingen.
Je start met de stelling: verlaag de loonbelasting en er komen jobs bij. Die stelling klopt voor een aantal laaggeschoolden. Maar enkel omdat daar de loonkost nu zo hoog is doordat hun lonen zo hoog zijn, door ons sociaal vangnet en minimumloon en andere wetten die het aantrekkelijker maken om niet te werken dan om te werken. Vervang die sociale maatregelen door een basisinkomen, en de problemen stellen zich niet meer.
Verlaag de loonkost, maar laat die hangmat hetzelfde? Uw maatregelen zullen weinig effect hebben. Want de hangmat zal groter moeten worden, want door de BTW-verhogingen stijgt het geld nodig voor een gelijkaardig leven.
Voor de mensen die ver genoeg van die werkloosheidsval zitten maakt het weinig uit, gezien hun loonkost door de markt wordt bepaald. Daar is de hele bevolking al actief. De loonlast blijft dan min of meer stabiel. Het inkomen van die gezinnen stijgt er niet door, want consumptie wordt duurder.

[Eric Verhulst]

Je wil hier suggereren dat consumptie slecht is. Daarmee ben ik het niet eens.

Neen, sommige consumptie is minder goed omdat er maatschappelijke gevolgen zijn. Bv. pollutie geeft astma, 'fast food' kan tot veel meer hartziektes leiden (in de US wordt McDo opdezelfde manier aangevallen als de tabaksindustrie).

Ik zie nog steeds niet in hoe je meer jobs zou krijgen door de loonlasten van arbeid naar consumptie te verschuiven, als je een basisinkomen hebt, en de andere anti-werkwetten verdwijnen (bvb minimumlonen).

Zie o.a. de conclusies in de posting van sapere. De loonbelasting wordt door de werkgevers betaald. Als die voor hetzelfde geld tweemaal zoveel mensen kunnen aannemen, dan gaan ze dat ook grosso modo doen (is wel sector afhankelijk, zal meer gebeuren in kleinere bedrijven en in de service sector).

[boer_bavo]

Oorspronkelijk geplaatst door Eric Verhulst

Neen, sommige consumptie is minder goed omdat er maatschappelijke gevolgen zijn. Bv. pollutie geeft astma, 'fast food' kan tot veel meer hartziektes leiden (in de US wordt McDo opdezelfde manier aangevallen als de tabaksindustrie).

Uit je post leidt ik af dat alle consumptie slecht is. Want alle consumptie (en dus niet enkel de ongezonde) moet meer belast worden. En inkomens minder.
Consumptie is niet slecht.

[Tegendradigaard]

Ik vind dat ze nogal nen ongelukkige naam heeft. Marleen van de STASI.
Maar allez 't kon erger zijn. 't kon ook Marleen van de Gestapo zijn geweest.

[Eric Verhulst]

Dat we nu in een niet-optimaal evenwichtspunt zitten is me ook duidelijk. Volgens mij is de negative income tax of basisinkomen een prima weg om uit dat evenwicht te geraken.

Negatieve inkomsten taks werkt anders en heeft een groot nadeel, namelijk dat dit pas de eventele teruggave van de belasting pas veel later gebeurd (nu : 2 jaar wachten). Mensen met kleine en onzekere inkomen hebben daar niks aan. Basisinkomen is meer iest zoals een inkomen van de OCMW maar zonder de administratieve overlast.

De belasting op arbeid verschuiven naar consumptie (en even groot laten) maakt niks uit. Meer zelfs, zal leiden tot meer ontwijken van de belastingen.

Stel dat we 200 euro loonbelasting afschaffen en dat het nettoloon 100 euro was, dus een loonkost van 300 euro. Die 200 euro ging voordien naar de overheid. Stel dat we door vereenvouding van allerlei dingen (waaronder inning van belastingen, etc.) de kost van de overheid reduceren met 50 euro. Dan moet er nog maar 150 euro uit de verbruikers BTW komen (geen 200 !). Als werknemer krijg je 100 euro en daarvan gaat ongeveer 20 euro naar de overheid als BTW. Dus nog 130 euro te zoeken. Die zal komen van een algemene verhoging van de BTW (particuleiren zijn niet de grootste BTW betalers). Volgens een berekening van Vivant moet de BTW met zo'n 33 % omhoog. Dus omdat de werknemer een even groot besteedbaar inkomen zou hebben, meit zijn nieuw nettoloon 133 euro worden. Dus de werkgever heeft nog altijd 167 euro extra. Daarvan kan hij bv. een extra werknemer aannemen (die ook 133 euro krijgt). De rest kan besteed worden aan bv. extra lokalen, machines, reele loonsverhoging, enz. (let wel deze berekening is enkel een illustrerend cijfer voorbeeld).

Je start met de stelling: verlaag de loonbelasting en er komen jobs bij. Die stelling klopt voor een aantal laaggeschoolden.

De problemen zijn omwille van de progessieve inkomsten belasting erger voor de hooggeschoolden want dat drukt op hun nettoloon. In het buitenland (vb US) kunnen ze tot drie maal meer krijgen. Op dit moment zijn zlefs landen zoals India geduchte concurrenten aan het worden, ook voor hooggeschoold werk.

Verlaag de loonkost, maar laat die hangmat hetzelfde? Uw maatregelen zullen weinig effect hebben. Want de hangmat zal groter moeten worden, want door de BTW-verhogingen stijgt het geld nodig voor een gelijkaardig leven.

Zie hierboven. Natuurlijk moet het basisinkomen laag genoeg zijn om de werklossheidsval te vermijden. Let wel die val is er nu vooral door het feit dat door de loonbelasting er niet genoeg nettoloon overblijft. Het probleem vandaag zijn niet de te hoge nettolonen, maar de te hoge loonbelasting. (=2/3 van de loonkost)

[Eric Verhulst]

Uit je post leidt ik af dat alle consumptie slecht is. Want alle consumptie (en dus niet enkel de ongezonde) moet meer belast worden. En inkomens minder.
Consumptie is niet slecht.

Alle consumptie wordt nu ook belast. Niet omdat het als slecht beschouwd wordt maar omdat de overheid geld nodig heeft. Ik heb nergens gezegd dat consumptie slecht is. Ik zeg alleen dat indien men als gemeenschap kiest om het overheidsinkomen niet via loonbelasting maar via verbruikersbelasting te halen (hetgeen lager zal zijn voor het individu), dan is dat een maatschappelijke keuze die dan meer toelaat maar ook gaat verplichten van keuzes te maken welke consumptie eerder bevorderd, dan wel afgeremd zou moeten worden. Bv. als de olie voorraden opgeraken en wij moeten dat invoeren, dan kan alternatieve energieproduktie aangemoedigd worden door energie van windmolens met een lage BTW te belasten, terwijl olie zwaar bealst wordt. dat verandert niets aan de consumptie zelf van de energie. Ik denk eerder dat de economische groei en een herstructuratie van de overheid in het Vivant scenario de consumptie zal doen toenemen want we gaam met zijn allen gemiddeld veel meer verdienen in termen van besteedbaar inkomen.
Noteer dat men op dezelfde manier vermogengsbelastingen, geldtransactiebelastingen, enz. gebruikt als instrument van maatschappelijke keuzes. (dit gebeurt ook vandaag)

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Tegendradigaard

Ik vind dat ze nogal nen ongelukkige naam heeft. Marleen van de STASI.
Maar allez 't kon erger zijn. 't kon ook Marleen van de Gestapo zijn geweest.

Vertaal Marleen eens in alle europese talen

[Eric Verhulst]

Ja, en probeer het dan eens met Tegendradigaard (komt zeker uit een van de nieuwe lidstaten).

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Eric Verhulst

Ja, en probeer het dan eens met Tegendradigaard (komt zeker uit een van de nieuwe lidstaten).

Sorry, te moeilijk, verder dan 'au contraire' kom ik niet.

[sapere_aude!]

Dat we nu in een niet-optimaal evenwichtspunt zitten is me ook duidelijk. Volgens mij is de negative income tax of basisinkomen een prima weg om uit dat evenwicht te geraken.

met een negatieve taks kom je weer in hetzelfde baantje van een grote, logge en dure administratie. De kost van de administratie komt er juist door de hele rits aan inkomens en vermogensonderzoeken. Als je in een bepaalde mate voor uitkeringen zorgt voor iedereen, dan valt de kost van die administratie weg.

Wat in het systeem van Vivant wel belangrijk is, denk ik, is dat er gezorgd wordt voor een goede gestructureerde mogelijkheid tot omscholing van de werklozen. Er gaan bedrijven zijn die veel nieuwe mensen willen aannemen, maar die mensen moeten er ook zijn. Een organisatie als de VDAB moet op hele korte tijd mensen kunnen omscholen naar de vereisten van de nieuwe vraag. Anders gaan we blijven zitten met een vorm van frictiewerkloosheid.

[Eric Verhulst]

Wat in het systeem van Vivant wel belangrijk is, denk ik, is dat er gezorgd wordt voor een goede gestructureerde mogelijkheid tot omscholing van de werklozen. Er gaan bedrijven zijn die veel nieuwe mensen willen aannemen, maar die mensen moeten er ook zijn. Een organisatie als de VDAB moet op hele korte tijd mensen kunnen omscholen naar de vereisten van de nieuwe vraag. Anders gaan we blijven zitten met een vorm van frictiewerkloosheid.

(Om)scholing, eerder permanente vorming, blijft een taak waar de overheid een rol moet blijven hebben, want dit is strategisch. Anderzijds is het zo dat als de loonkost drastisch naar beneden gaat, bedrijven gemakkelijker zelf voor opleiding gaan betalen. Nu zit iedereen in een eng keurslijf de laatste euro eruit te persen om overeind te blijven en heb je van die bijna belachelijke advertenties waarbij ze alleen mensen willen zien met een heel specifieke kennis, zelfs over nieuwe zaken. In het Vivant systeem zal de frictie werkloosheid denk ik eerder toenemen, maar dat is dan een weerspiegeling van meer soepelheid en vrijheid om te werken. Veranderen van job is ook een vorm van permanente vorming en zelfs een bewezen bron van economische groei omdat iemand die verandert van job ook kennis meebrengt.

Ter aanvulling. Uit De Tijd : Frank Vandenbroucke, de federale minister van Werk, zet de deur open voor een versoepeling van overuren. Hij sloot gisteren een akkoord met de bouwsector over een verdubbeling van het aantal overuren. Vandenbroucke spreekt van een ‘belangrijk precedent’. ‘Ik ben mij ervan bewust dat we meer flexibiliteit op de arbeidsmarkt moeten creëren, en een realistischer benadering van de overuren moeten nastreven. Temeer omdat het zwartwerk kan terugdringen’.

Zelfs de SP.A begint eindelijk schoorvoetend toe te passen wat Vivant al lang zegt. Moesten ze nu nog eens echt doordenken i.p.v die beperkte, halve maatregeltjes in de marge. Hoeveel tijd is daar al niet in gekropen ?

[boer_bavo]

Oorspronkelijk geplaatst door Eric Verhulst

Negatieve inkomsten taks werkt anders en heeft een groot nadeel, namelijk dat dit pas de eventele teruggave van de belasting pas veel later gebeurd (nu : 2 jaar wachten). Mensen met kleine en onzekere inkomen hebben daar niks aan. Basisinkomen is meer iest zoals een inkomen van de OCMW maar zonder de administratieve overlast.

Negative income tax = Basisinkomen
Het idee komt van Milton Friedman (nobelprijswinnaar economie) uit het boek "Capitalism and Freedom" van 1962. Ik wou gewoon eens een andere naam lanceren omdat het basisinkomen teveel met Vivant geassocieerd is, terwijl het idee eigenlijk al veel ouder is.
Er zijn trouwens grote experimenten mee gedaan in de VS toen.
http://www.econlib.org/library/Enc/N...IncomeTax.html

[boer_bavo]

Eric,
we geraken er niet uit hé. Maar goed: geef mij eens concreet de voordelen van belasten op consumptie ipv op inkomen als:
1) de belasting op inkomen al gedaald is door besparingen in de overheid
2) de werkloosheidsval door het basisinkomen is weggevallen

Ik geef je één voordeel: alle inkomens worden er meer door belast, ook die uit kapitaal
Ik geef je ook het belangrijkste nadeel: de taks wordt meer dan 50%. Echte Luxeproducten zullen dus bijna enkel in het buitenland gekocht worden. Waardoor je opbrengst te klein wordt, ...

Het lijkt me dan ook beter om de belasting te spreiden over inkomen én consumptie, en niet alles op consumptie te zetten. Ik denk dat de totale balans van dat te doen zelfs negatief is.

[Eric Verhulst]

Ja, het basisidee is hetzelfde. Het probleem zit in de uitwerking, NIB is een grote hoop administratie en net zoals elke belastingscontrole de deur naar ontwjking. Het probleem is dat de politici liever zo'n schemakes gebruiken. Ipv. van de transfers direct te laten gebeuren, geven ze liever met veel tam-tam een habbekrats die administratie en tijd vergt. (bv. heel dat cheque gedoe. vb : startercheques van 300 euro) maar die hen en de administratie in een machtspositie houdt. NIB mist vooral zijn doel omdat de kleine inkomens (die de grootste doelgroep zou moeten zijn), geen twee jaar kunnen wachten op hun belastings return. Daar is het Vivant voorstel veel beter. Er wordt weliswaar onvoorwaardelijk een basisinkomen uitgekeerd, maar de adminstratie ervan kost ook bijna niets. Elke burger heeft alleen een bankrekening nodig. De rest is met een computer programma.

[sapere_aude!]

Negative income tax = Basisinkomen

Ik dacht, en kan fout zijn, dat negatieve taks aangepast werd aan het inkomen. In het geval dat het gewoon een forfaitair basisinkomen is, is het inderdaad hetzelfde en zaten we gewoon even op een andere golflengte.

[Eric Verhulst]

Een basisinkomen is een vast, gegarandeerd inkomen. Bv. 500 a 100 euro elke maand. Wordt gewoon op uw rekening gestort maar vervangt dan wel ALLE andere en nu bestaamde vervangingsinkomen. Het is niet belast, dus als je gaat werken, komt uw loon er gewoon bij.

Bij NIB, is er een belastingschaal zoals nu. Beneden een bepaald inkomen, krijgt je geld terug van de belastingen, zodat je gemiddeld (over het jaar van de aangifte) een minimum inkomen hebt (dat dus bestaat uit het aangeven inkomen en de teruggave van een deel van de belastingen). Boven die som moet je bij betalen. Je ziet het probleem. Ten eerste, hoe wordt het inkomen vastgesteld ? (er zijn verschillende componenten). En vooral als je in de minder dan mimimum inkomens zit, moet je lang wachten op je geld. Het helpt ook weinig als je bv. voor twee maand geen werk hebt, want de vervanginsginkomen zijn hier ook weggevallen. Conclusie : basis idee is goed, maar de uitwerking houdt duidelijk geen rekening met de werkelijkheid.

[sapere_aude!]

het idee wordt de laatste tijd alleen nog verdedigd door enkele ultraliberalen in de Verenigde Staten. Ik denk niet dat het vergelijkbaar is met het Vivant systeem.

Oorspronkelijk geplaatst door eric verhulst

Zelfs de SP.A begint eindelijk schoorvoetend toe te passen wat Vivant al lang zegt. Moesten ze nu nog eens echt doordenken i.p.v die beperkte, halve maatregeltjes in de marge. Hoeveel tijd is daar al niet in gekropen ?

Het verbaast mij dat de SP-a openlijk stelt dat er meer flexibiliteit nodig is, terwijl dat juist een punt is waar hun vakbonden heel hard tegen opkomen.

[Dilbert]

Oorspronkelijk geplaatst door sapere_aude!

Als je economische geschoold bent, zoals ik, dan zal je wel weten hoe moeilijk het is om creativiteit en innovatie in een bedrijfsomgeving te kregen. Het start altijd met enkelingen die heel hard geloven in hun "ding".

Eigenlijk ben ik burgerlijk ingenieur, door bijscholing econonoom, door ervaring senior manager en qua benadering van problemen wetenschapper. Tijdens bijna mijn volledige carriere (tot nu toe) zat ik in technologische innovatie: R&D in alle facetten. Wat me opvalt in het Vivant verhaal is de grote gelijkenis met de dingen die gebeuren in een bedrijf rond "innovatie", of bij een algemeen technologische innovatie (impact op de markt en de marktspelers).

Het hebben van een goed idee is (zoals u terecht aangaf) niet genoeg. Het idee moet in een "technisch product" worden gegoten. Het product moet door een technologische evolutie (met trials en demo's) waarbij de "techneuten" worden overtuigd (met aan de top enkele guru's). Dan moet het idee in een "markt product" worden gegoten, en gaan er heel andere marketing elementen spelen nodig om de grote markt te overtuigen. Deze laatste luisteren vooral naar elkaar, naar onafhankelijke referenties van het product en het bedrijf die het product verkoopt, en NIET naar de technische aspecten.

M.a.w. Vivanters hebben nog onvoldoende door dat het geen zin heeft om de massa (de markt) te proberen overtuigen met inhoudelijke discussies. Eerst moet de stap worden gezet om onafhankelijke referenties te krijgen: zowel van de werking van het idee in de praktijk (zoiets van "kijk in XXX hebben ze YYY gedaan, en zie eens hoe goed het werkt"), als van referenties van authoriteiten in het vakdomein. Bvb. een Geert Noels zou een goede referentie zijn. Een nobelprijswinnaar uit 1962 niet. Duchatelet, als succesvol ondernemer, is een referentie maar is niet onafhankelijk. Die twee universiteitsmensen die via simulatie de Vivant ideeen hebben onderzocht zijn nobele onbekenden en dus geen erkende authoriteiten.

Vivant heeft een beperkte "versheid". Indien na verloop van tijd Vivant er niet in slaagt de hoger genoemde drempels te overwinnen, dan zal het verdwijnen. Vivant zal dan immers een tegenvoorbeeld geworden zijn van zijn eigen ideeen. "Waarom komt er niets van ? De ideeen zullen niet deugen zeker." En hoe"visibeler" Vivant is hoe sneller die versheid afneemt.