Steeds meer mensen overbodig: de doodstrijd van het kapitalisme ==> identiteit?

[Bovenbuur]

@Corse: machines zijn tegenwoordig vrijwel altijd eigendom van een bedrijf, aangeschaft met het geld van beleggers en banken. De topmannen die de dienst uitmaken zijn tegenwoordig niet meer de eigenaren. Wie geld heeft kan daar geld mee maken, ja, dat is zo. Ik heb ook geen intentie om dat te veranderen, want dat geld van die investeerders en banken helpt wel de economie draaiende te houden.

@Patrickve:
De vraag is of die manager van 10 miljoen per jaar het echt zoveel beter doet dan zeg een manager van 5 miljoen per jaar. Er zijn heel veel enorm dikbetaalde topmannen (en vrouwen), en uiteindelijk is hun werk mijns inziens niet zoveel belangrijker voor het bedrijf dan dat van een topwetenschapper op de researchafdeling, een toptrainer bij de opleidingsafdeling of een toprecruiter op human resources. Alles wat zij draaiende houden word door anderen bedacht, geproduceerd en uitgevoerd. Als de wereld eerlijk was zou een topmanager niet honderd keer zoveel verdienen als de top in al die andere velden (en in die schatting ben ik misschien nog wel vrij optimistisch over wat die wetenschappers verdienen). Verder blijkt motivatie weinig te maken te hebben met hoeveel je verdient, maar wel met hoeveel je minder verdient dan die ene collega en hoeveel je er per jaar bij krijgt. Topmanagers worden door hun salaris niet meer gemotiveerd dan andere toppers, simpelweg omdat ze gemiddeld gesproken ook maar gemiddeld verdienen, maar dan wel met een veel hoger gemiddelde. De reden dat dat gemiddelde zoveel hoger ligt kan wel deels in de marktwerking liggen, maar omdat er zoveel managers zijn en het verschil in prestaties niet groter zal zijn als in andere gebieden is dat niet genoeg om het te verklaren. En het feit dat ze hun eigen salarisstrookje uitschrijven kan toch in ieder geval niet in hun nadeel werken.

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

@Corse: machines zijn tegenwoordig vrijwel altijd eigendom van een bedrijf, aangeschaft met het geld van beleggers en banken. De topmannen die de dienst uitmaken zijn tegenwoordig niet meer de eigenaren. Wie geld heeft kan daar geld mee maken, ja, dat is zo. Ik heb ook geen intentie om dat te veranderen, want dat geld van die investeerders en banken helpt wel de economie draaiende te houden.

@Patrickve:
De vraag is of die manager van 10 miljoen per jaar het echt zoveel beter doet dan zeg een manager van 5 miljoen per jaar. Er zijn heel veel enorm dikbetaalde topmannen (en vrouwen), en uiteindelijk is hun werk mijns inziens niet zoveel belangrijker voor het bedrijf dan dat van een topwetenschapper op de researchafdeling, een toptrainer bij de opleidingsafdeling of een toprecruiter op human resources. Alles wat zij draaiende houden word door anderen bedacht, geproduceerd en uitgevoerd. Als de wereld eerlijk was zou een topmanager niet honderd keer zoveel verdienen als de top in al die andere velden (en in die schatting ben ik misschien nog wel vrij optimistisch over wat die wetenschappers verdienen). Verder blijkt motivatie weinig te maken te hebben met hoeveel je verdient, maar wel met hoeveel je minder verdient dan die ene collega en hoeveel je er per jaar bij krijgt. Topmanagers worden door hun salaris niet meer gemotiveerd dan andere toppers, simpelweg omdat ze gemiddeld gesproken ook maar gemiddeld verdienen, maar dan wel met een veel hoger gemiddelde. De reden dat dat gemiddelde zoveel hoger ligt kan wel deels in de marktwerking liggen, maar omdat er zoveel managers zijn en het verschil in prestaties niet groter zal zijn als in andere gebieden is dat niet genoeg om het te verklaren. En het feit dat ze hun eigen salarisstrookje uitschrijven kan toch in ieder geval niet in hun nadeel werken.

Half geautomatiseerde bedrijven moderniseren voor 90% naar meer of beter geautomatiseerde bedrijven met de gelden die reeds door halfgeautomatiseerde systemen verdiend zijn.

De meeste bedrijven worden nog steeds bestuurd of staan onder controle van de oorspronkelijke eigenaren, managers worden meestal ingezet wanneer de eigenaar te oud wordt of ziekte.

De meeste bedrijven ondergaan een evolutie waarbij ze zich in hoogconjunctuur kunnen moderniseren en automatiseren zonder geld van banken en investeerders.

Multinationale bedrijven is een andere zaak, indien er 100 filialen zijn verspreid over de totale wereld, dan zijn het de goed renderende die de andere mee moderniseren en automatiseren.

Slecht 10 % van alle bedrijven automatiseert en moderniseert met bank of investeringsgelden.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

@Patrickve:
De vraag is of die manager van 10 miljoen per jaar het echt zoveel beter doet dan zeg een manager van 5 miljoen per jaar. Er zijn heel veel enorm dikbetaalde topmannen (en vrouwen), en uiteindelijk is hun werk mijns inziens niet zoveel belangrijker voor het bedrijf dan dat van een topwetenschapper op de researchafdeling, een toptrainer bij de opleidingsafdeling of een toprecruiter op human resources.

Nee, maar ze hebben veel meer macht om het bedrijf schade toe te brengen. Die schade is een mate voor hun loon. Bedenk het zo: "hoeveel geven jullie mij opdat ik jullie bedrijf NIET naar de kl*ten help" ?
Het antwoord op die vraag is zijn loon ongeveer

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

@Corse: machines zijn tegenwoordig vrijwel altijd eigendom van een bedrijf, aangeschaft met het geld van beleggers en banken. De topmannen die de dienst uitmaken zijn tegenwoordig niet meer de eigenaren. Wie geld heeft kan daar geld mee maken, ja, dat is zo. Ik heb ook geen intentie om dat te veranderen, want dat geld van die investeerders en banken helpt wel de economie draaiende te houden.

@Patrickve:
De vraag is of die manager van 10 miljoen per jaar het echt zoveel beter doet dan zeg een manager van 5 miljoen per jaar. Er zijn heel veel enorm dikbetaalde topmannen (en vrouwen), en uiteindelijk is hun werk mijns inziens niet zoveel belangrijker voor het bedrijf dan dat van een topwetenschapper op de researchafdeling, een toptrainer bij de opleidingsafdeling of een toprecruiter op human resources. Alles wat zij draaiende houden word door anderen bedacht, geproduceerd en uitgevoerd. Als de wereld eerlijk was zou een topmanager niet honderd keer zoveel verdienen als de top in al die andere velden (en in die schatting ben ik misschien nog wel vrij optimistisch over wat die wetenschappers verdienen). Verder blijkt motivatie weinig te maken te hebben met hoeveel je verdient, maar wel met hoeveel je minder verdient dan die ene collega en hoeveel je er per jaar bij krijgt. Topmanagers worden door hun salaris niet meer gemotiveerd dan andere toppers, simpelweg omdat ze gemiddeld gesproken ook maar gemiddeld verdienen, maar dan wel met een veel hoger gemiddelde. De reden dat dat gemiddelde zoveel hoger ligt kan wel deels in de marktwerking liggen, maar omdat er zoveel managers zijn en het verschil in prestaties niet groter zal zijn als in andere gebieden is dat niet genoeg om het te verklaren. En het feit dat ze hun eigen salarisstrookje uitschrijven kan toch in ieder geval niet in hun nadeel werken.

Hoe minder managers, hoe beter de productiviteit.

Managers, aandeelhouders en kaderpersoneel zijn te duur in België.
Arbeiders niet, die renderen en consumeren.

Het groeiende aantal managers in Nederland en België is slecht voor de economie, dat blijkt uit onderzoek van de TU Delft.
De toewijding van werknemers neemt af omdat de managers zich te veel met de werkvloer bemoeien.
En dat is schadelijk voor de arbeidsproductiviteit en de technologische vooruitgang van landen.
De door de universiteiten opgefokte en gebrainwashte managers zien hun beroep als een religie die tot waanzin leid en de wereld economie vernietigt.
De managementcursussen zijn nog enkel gericht op het neoliberaal denken, dit met enkel woeker winst als doel, ten koste van wat ook.
Deze 20 tot 30 jaar oude (managementdoctrine) zienswijze is nu volledig voorbijgestreefd.
Ze verhuizen de bedrijven naar lageloonlanden om hun aandeelhouders tevreden te stellen en vergeten daarbij dat economie een middel is en geen doel op zich.
Zonder scrupules worden hier sociale kerkhoven achtergelaten.
Enkel en alleen door de leerstof in de scholen van managementcursussen aan te passen aan de nieuwe sociaaleconomie en niet aan het neoliberale denken, zo kunnen we onze economie redden.
Managers bepalen hun eigen loon en uitstappremie, goedgekeurd door de raad van bestuur.

Niet rechtvaardig:

Werknemers kunnen door de toenemende managersbureaucratie steeds minder deelnemen in de ondernemingsbeslissingen.
Bovendien voelen ze zich door de inkomensongelijkheid niet rechtvaardig behandeld waardoor hun arbeidsvreugde en betrokkenheid daalt en dat is schadelijk voor de productiviteit.

De lonen van managers worden steeds vergeleken met lonen van collega’s uit de VS, wat vals is, men dient ze te vergelijken met Oostblok collega’s, lonen van werknemers worden ook vergeleken met Oostbloklonen.

· Beter nog, vergelijk Europese managerlonen met Chinese managerlonen en pas ze aan, onze managers dienen het voorbeeld te geven voor de nieuwe concurrentieslag met de lageloonlanden.
· Een goede Chinese manager verdient ongeveer 777 Euro per maand, wat het Europees minimum loon is, voldoende dus ook voor onze managers.
· Managers, aandeelhouders en kaderpersoneel zijn te duur in België.
Arbeiders niet, die renderen.

Sommige lonen en uitstappremies van managers tarten alle verbeelding:

(vijfhonderdduizend € loon per maand en 4 miljoen € uitstappremie)
Wat de gemiddelde veelverdiener in Europa op één jaar verdient, moet de gemiddelde weinig verdiener 100 tot 300 jaar voor werken.
Deze absurditeiten zijn onmenselijk en moeten dringend aan banden gelegd worden, managers zijn geen supermensen.
Hij die anderen controleert kan machtig zijn, maar hij die zichzelf kan controleren is machtiger, wie bewaakt de bewakers?
Deze vorm van extremisme is een gevaar voor onze samenleving en demotiveert alle mensen die werken, ondernemen en al diegenen die een belangrijke bijdrage tot onze samenleving leveren voor een normaal loon.
Om dit extremisme te voorkomen moeten we onze basis wetgeving veranderen, democratiseren en aanpassen aan de moderne tijden.
Het maken van misbruik van onze democratische open samenleving kan niet, elke samenleving op onze planeet heeft spelregels, om een open samenleving te garanderen moet men het brengen van democratie in de private verdiensten respecteren.

Trendwatchers bevestigen dat de huidige managers zichzelf overschatten en daardoor zichzelf te grote lonen en uitstappremies toekennen, het bedrijf, aandeelhouders en de samenleving zijn nogmaals de gedupeerden.
Het is al te gemakkelijk om anderen te dwingen flexibel te zijn als je zelf geen ruggengraat hebt.
Managers zingen luidkeels de internationale van de winst en vergeten daarbij dat economie een middel is en geen doel op zich, ook hier betaald de samenleving het gelag.
Wiedeking, naar verluidt de best betaalde bedrijfsleider van Duitsland, krijgt een vertrekpremie van 50 miljoen euro.

Vele onbekwame managers kennen de functie van onze economie tegenover de samenleving niet.
De valsheid van hun denken berust hierin:
Ze discuteren over de loonmatiging van werknemers, daarvoor laten ze dan bedrijven naar lageloonlanden verhuizen.
Goede lonen van werknemers hebben immers altijd de drang naar automatisering en modernisering gestimuleerd, wat voor onze totale samenleving een zeer goede zaak was, de koopkracht en levensstandaard steeg.

In West Europa is hard labeur verdwenen door automatisering en modernisering en niet door het verhuizen van onze bedrijven naar lage-loonlanden!

De totale vrijheid van bedrijven om zich uit een samenleving terug te trekken wegens arbeidskost is voor deze samenleving slecht.
Onbegrensde managersvrijheid zal ons uiteindelijk naar het stenen tijdperk terugslingeren.
In tegenstelling tot ordinaire bandieten, die je geld of je leven willen, willen neoliberale managers je geld én je leven!
Om onze economie te verbeteren en om terug in de spiraal van de hoogconjunctuur te komen moeten we zoals vroeger de bedrijven stimuleren om te automatiseren en moderniseren dit om de arbeidskost te verminderen, dit om te kunnen concurreren met andere.
De goedkoopste arbeidskost is nog altijd een volledig geautomatiseerde economie.
Door verenigde krachten van wetenschappers, machinebouwers, ingenieurs en arbeiders kan onze economie zich verder volledig automatiseren wat onze totale samenleving ten goede komt, dit is het einddoel van elke beschaafde en intelligente samenleving.
Managers staan in voor de coördinatie en organisatie van deze, meer niet.

Angelsaksische landen:

De verhouding tussen management en productiviteitsgroei werd in kaart gebracht van diverse landen waaronder Nederland, België, Duitsland en de VS. Nederland zit in de Europese middengroep.
In Angelsaksische landen zit nog een groter aantal managers.
Daar is dan ook een relatief lagere arbeidsproductiviteitsgroei te zien. (bron: ZIBB)

Betutteling:

Door te veel betutteling van managers gaat de zelfcreativiteit en daardoor de productiviteit van wetenschappers, machinebouwers, ingenieurs en arbeiders omlaag, wat logisch is, de mens is geen jaknikkende machine.

De “verantwoordelijkheid” van managers is om mee te lachen, die bestaat er meestal in dat ze hooguit hun ontslag krijgen als ze falen of niet voldoen, dit om daarna elders te herbeginnen aan hetzelfde of meer loon, uiteraard met de alle verbeelding tartende ontslagvergoeding.

1. Directe en effectieve personenverantwoordelijkheid:

Deze is er als men met een kind een drukke straat oversteekt en de hand van het kind loslaat.

2. Fictieve verantwoordelijkheid:

Deze vorm van verantwoordelijkheid vinden we terug bij managers (die zoals men terecht zegt) “onbestaande of irreële verantwoordelijkheid” is.

Managers kunnen onder verschillende statuten worden aangenomen, aan de hand van hun statuut, ervaring en kennis kunnen ze al dan niet zelf hun loon en uitstappremie bepalen.

§ Er zijn er die freelance (niet in vast dienstverband) zijn, (zelf RSZ betalen)
§ Het zijn vooral diegenen die zelf hun loon en uitstapvergoeding bepalen, uiteraard goedgekeurd door de raad van bestuur en eventuele contractuele verbondenheid.
§ Het is vooral hun ervaring en hun populariteit in het tijdelijk omhoog jagen van de winsten die hun de mogelijkheid geeft om zulke uitkeringen (die alle verbeelding tarten) te krijgen, achteraf betaalt de samenleving weer het gelag uiteraard.
§ Niet vergeten dat er ook managers zijn die door wanbeleid, goede bedrijven in record tempo naar een faillissement brengen.
§ Er zijn er zelfs die record bedragen krijgen van bedrijven om andere bedrijven bewust failliet te managen, en daarna spot goedkoop opgekocht worden door….., een systeem dat veel in de VS en Italië gebruikt wordt en in het vakjargon “verplicht buiten concurrentie plaatsen” genoemd wordt.
§ Er zijn er die in vast dienstverband zijn.
§ Er zijn goede en slechte managers, zoals er slechte en goede arbeiders, bedienden, wetenschappers, machinebouwers en ingenieurs zijn.

Goede managers en goed bestuur:

Of nu een goede manager een:

· Staatsbedrijf bestuurt met als aandeelhouders: de samenleving.
· Of een privaatbedrijf met als aandeelhouders: de rijke privaat elite.

Dat is natuurlijk identiek, belangrijk is goed bestuur.

Er zijn jaarlijks een paar miljoen privaat bedrijven die op onze planeet bankroet gaan aan wanbeleid of andere, privaat is zeker niet synoniem voor perfectie.
Er zijn tevens ook staatsbedrijven die ongezond zijn door wanbeleid en andere.

We mogen vooral niet:

Het kind met het badwater weggieten.

Economie is een middel:

De essentie is: een goed bestuur en geen uitbuiting zo simpel is het.
Economie is een middel en geen doel op zich.

Controle:

Controle zal er natuurlijk moeten zijn, dat zien we nu met de privaat banken, speculanten en immobilia en hun wereldhold-up.
Degelijke controle levert goede en blijvende werking van bedrijven, of ze de gemeenschap of privaataandeelhouders toebehoren heeft geen belang, belangrijk is dat ze de gemeenschap dienen.

Bedrijf verdienste:

De verdiensten van bedrijven moeten kunnen zonder beperkingen, dit binnen de wetgeving uiteraard.

Persoonlijke privaat verdienste:

Tevens zal er een maximum aan het privaatinkomen voor éénieder moeten gesteld worden.
Er bestaan geen supermensen ook niet bij managers, aandeelhouders, speculanten en immobilia.
Banken hebben schuld, maar zolang ze hun managers belonen met 5 miljoen euro voor hun wanbeheer en een nieuwe job, dan zal er uiteraard niets veranderen.

Lonen van de hefboomfonds managers:

1. David Tepper (Appaloosa Management): 4 miljard dollar

2. George Soros (Soros Fund Management): 3,3 miljard dollar

3. James Simons (Renaissance Tech.): 2,5 miljard dollar

4. John Paulson (Paulson & Co.): 2,3 miljard dollar

5. Steve Cohen (SAC Capital Adv.): 1,4 miljard dollar

Lonen van bedrijfsleiders:

1. Ray Irani (Occidental Petroleum): 52,2 miljoen dollar

2. Robert Iger (Walt Disney): 20,8 miljoen dollar

3. Samuel Palmisano (IBM): 20,1 miljoen dollar

4. William Weldon (Johnson & Johnson): 19,8 miljoen dollar

5. Jay Fishman (Travelers): 19,5 miljoen dollar

Straffen:

Dwangarbeid is op termijn een geschikt middel om deze elite te bestraffen, ze doen op deze manier iets terug voor de samenleving.
Hun gestolen goederen en gelden worden door de staat verbeurd verklaart en komen terug aan de respectievelijke eigenaars, de gemeenschap, opgeruimd staat netjes.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Nee, maar ze hebben veel meer macht om het bedrijf schade toe te brengen. Die schade is een mate voor hun loon. Bedenk het zo: "hoeveel geven jullie mij opdat ik jullie bedrijf NIET naar de kl*ten help" ?
Het antwoord op die vraag is zijn loon ongeveer

Maar dan stelt hij die vraag dus aan zichzelf? Hij betaald tenslotte zijn eigen loon. Bovendien krijgen managers op dat niveau die het niet goed doen ook altijd nog een met diamanten ingelegde gouden handdruk.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Maar dan stelt hij die vraag dus aan zichzelf? Hij betaald tenslotte zijn eigen loon. Bovendien krijgen managers op dat niveau die het niet goed doen ook altijd nog een met diamanten ingelegde gouden handdruk.

Eh, het zou mij verwonderen dat een CEO helemaal alleen zijn eigen loon bepaalt. Als dat zo is, dan zou ik als CEO gewoon het bedrijf verkopen, en mij de opbrengst van die verkoop als loon toe-eigenen. Miljaar, just genoeg, zie. Geen winst nadat alle lonen (het mijne inbegrepen) uitbetaald zijn... geen dividenden dit jaar...

[Bebob]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Maar dan stelt hij die vraag dus aan zichzelf? Hij betaald tenslotte zijn eigen loon. Bovendien krijgen managers op dat niveau die het niet goed doen ook altijd nog een met diamanten ingelegde gouden handdruk.

Dat is inderdaad een probleem van goed bestuur van een onderneming. Optimaal voor de onderneming zou zijn dat goed gedrag aangemoedigd wordt en slecht gedrag ontmoedigd. Maar blijkbaar is dat niet zo simpel. Wat is de motivatie van topmanagers? Waarom leveren ze goed werk en hoe creëer je de juiste motivatoren om mensen goed werk te laten leveren? En ook belangrijk, aan welke beperkingen is het beleid dat je kan voeren onderhevig? Heb je beperkte kennis, beperkte controle mogelijkheden, ...

Al die problemen en vragen zorgen ervoor dat een goed beleid om met managers om te gaan niet zo eenvoudig is. Dus het is niet verwonderlijk dat er fouten gebeuren. Relevant is hier: kan het beter? En dat is niet volledig duidelijk. Zelfs al is de huidige situatie verre van optimaal, betekent dat niet dat we er kritiek op kunnen geven. We leven niet in utopia, dus optimaliteit bestaat gewoon niet.

Wat we ons wel kunnen afvragen is of de motivatie er is om een beter beleid te voeren. En dat is er duidelijk wel. Heb je een betere beloningspolitiek, dan maak je meer winst. Dus aandeelhouders hebben reden genoeg om te zoeken naar de beste beloningspolitiek. In dit geval zorgt winstmaximliserend gedrag voor een zoektocht naar betere verloningsschemas.

En dan een laatste vraag: wat gaat het jou aan? Het gaat hier over geld dat aandeelhouders geven aan managers. Waarom denk jij daar over te mogen oordelen? Het is toch niet jouw geld, dus het is toch niet uw probleem.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Bebob

Dat is inderdaad een probleem van goed bestuur van een onderneming. Optimaal voor de onderneming zou zijn dat goed gedrag aangemoedigd wordt en slecht gedrag ontmoedigd. Maar blijkbaar is dat niet zo simpel. Wat is de motivatie van topmanagers? Waarom leveren ze goed werk en hoe creëer je de juiste motivatoren om mensen goed werk te laten leveren? En ook belangrijk, aan welke beperkingen is het beleid dat je kan voeren onderhevig? Heb je beperkte kennis, beperkte controle mogelijkheden, ...

Al die problemen en vragen zorgen ervoor dat een goed beleid om met managers om te gaan niet zo eenvoudig is. Dus het is niet verwonderlijk dat er fouten gebeuren. Relevant is hier: kan het beter? En dat is niet volledig duidelijk. Zelfs al is de huidige situatie verre van optimaal, betekent dat niet dat we er kritiek op kunnen geven. We leven niet in utopia, dus optimaliteit bestaat gewoon niet.

Wat we ons wel kunnen afvragen is of de motivatie er is om een beter beleid te voeren. En dat is er duidelijk wel. Heb je een betere beloningspolitiek, dan maak je meer winst. Dus aandeelhouders hebben reden genoeg om te zoeken naar de beste beloningspolitiek. In dit geval zorgt winstmaximliserend gedrag voor een zoektocht naar betere verloningsschemas.

En dan een laatste vraag: wat gaat het jou aan? Het gaat hier over geld dat aandeelhouders geven aan managers. Waarom denk jij daar over te mogen oordelen? Het is toch niet jouw geld, dus het is toch niet uw probleem.

De hoge beloningen voor managers zijn totaal nutteloos, erger nog: zie onderstaande animatie.
RSA Animate - Drive: The surprising truth about what motivates us

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

De hoge beloningen voor managers zijn totaal nutteloos, erger nog: zie onderstaande animatie.
RSA Animate - Drive: The surprising truth about what motivates us

Heel grappig. Over 't laatst heb ik een uiteenzetting gegeven aan mijne chef met de directie erbij over goed management ( ) en dat komt overeen met wat ik diene kwiebus al jaren probeer diets te maken: autonomie binnen het kader van een gegeven opdracht, en zingeving aan het werk, zijn de voornaamste middelen om mensen te motiveren ; en niet wat onnozel bonuskes, onnozel titelkes en een hoe langer hoe zotter organigram om plaatskes te vinden voor mensen die het goed doen.

Maar het spotje (dat heel goed is he) maakt een verkeerde veronderstelling:

men vergelijkt "geld" (en blijkbaar GEEN zingeving, autonomie en dergelijk) met "weinig geld" en blijkbaar WEL zingeving autonomie en dergelijke.

Hij legt niet uit waarom je, onder GELIJK BLIJVENDE CONDITIES van motivering, met een hoger loon een slechtere prestatie bekomt.

Ik kan dat WEL begrijpen hoor. Vanaf een te hoog loon ga je mensen aantrekken puur voor 't loon, en niet meer geinteresseert in de essentie van de taak zelf.

[Bebob]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

De hoge beloningen voor managers zijn totaal nutteloos, erger nog: zie onderstaande animatie.
RSA Animate - Drive: The surprising truth about what motivates us

Ik ga eigenlijk volledig akkoord met deze video. Imo is dat een van de verklaringen waarom er schijnbaar zoveel verkeerd liep bij het uitkeren van bonussen ed.

Maar de vraag is: waarom worden zoveel bonussen gegeven? Eén verklaring is dat mensen gewoon niet goed begrepen hoe bonussen werkten. Als dit zo is, dan is dat eigenlijk goed nieuws. Een vrije markt is de beste manier om informatie te verspreiden. De beste technieken creëren meer winst, degenen met meer winst groeien en worden gekopieerd.

Maar misschien hebben die hoge lonen en bonussen nog andere functies dan deze van motiveren? Iets waarop het filmpje geen antwoord op geeft.

Het probleem van overheidsregulering is dat het 1 one-size-fits-all regel oplegt aan iedereen. Experimentatie en de verspreiding van de best practices dat normaal gebeurt via de vrije markt wordt verboden. Als er dan ergens een fout in deze overheidsregel zit, zal deze nooit gevonden worden. In de mate dat mensen kunnen falen is het onverstandig om de individuele vrijheid en innovatie te beperken via een uniforme regel.

[corse]

De lonen van managers worden steeds vergeleken met lonen van collega’s uit de VS, wat vals is, men dient ze te vergelijken met Oostblok collega’s, lonen van werknemers worden ook vergeleken met Oostbloklonen.

· Beter nog, vergelijk Europese managerlonen met Chinese managerlonen en pas ze aan, onze managers dienen het voorbeeld te geven voor de nieuwe concurrentieslag met de lageloonlanden.
· Een goede Chinese manager verdient ongeveer 777 Euro per maand, wat het Europees minimum loon is, voldoende dus ook voor onze managers.
Managers, aandeelhouders en kaderpersoneel zijn te duur in België.
Arbeiders niet, die renderen.

[the_dude]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

De lonen van managers worden steeds vergeleken met lonen van collega’s uit de VS, wat vals is, men dient ze te vergelijken met Oostblok collega’s, lonen van werknemers worden ook vergeleken met Oostbloklonen.

· Beter nog, vergelijk Europese managerlonen met Chinese managerlonen en pas ze aan, onze managers dienen het voorbeeld te geven voor de nieuwe concurrentieslag met de lageloonlanden.
· Een goede Chinese manager verdient ongeveer 777 Euro per maand, wat het Europees minimum loon is, voldoende dus ook voor onze managers.
Managers, aandeelhouders en kaderpersoneel zijn te duur in België.
Arbeiders niet, die renderen.

²

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door Bebob

Ik denk dat ze dat al doen. Mensen hebben een voortdurend tekort aan productie. Of het nu is om nieuwe technische snufjes te kunnen betalen, of gezondheidszorg, of pensioenen, mensen willen steeds meer en meer.

Neem nu bvb de goederen die aanzien worden als levensnoodzakelijk. Vroeger waren levensnoodzakelijke goederen: bescherming tegen de elementen (berenvel + grot) en voedsel. Al de rest was luxe. Maar naarmate de productie toeneemt, worden luxegoederen meer en meer als levensnoodzakelijk aanzien: bvb: onderwijs, centrale verwarming, pc, internet, auto,...

2

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

2

Economische groei is zeker geen referentie voor welzijn:

De kwaliteit van een samenleving bestaat niet uit het aantal miljonairs, maar hoe men omgaat met zwakken, ouderen, jongeren, gezondheidszorg, werklozen, milieu en de nodige tijd voor het zelf degelijk opvoeden van kinderen, ze zijn de toekomst en de volgende generatie.

Wanneer de meeste mensen in een samenleving sociaal en financieel armer worden en het milieu verloederd, dan kan je echt geen goede punten geven aan een economie, minstens moet toch een meerderheid van de mensen het beter krijgen en de natuur moet zich kunnen herstellen, wat nu niet het geval is.

· Het rendement van een economie moet niet altijd winst en groei zijn, als de totale samenleving het goed heeft, dit is het beste rendement uiteraard.
· Hoge levensstandaard en welvaart voor iedereen, dit is uiteraard een tegenstelling.
· Hoge levensstandaard en welvaart kan enkel in een neoliberaal systeem en voor een bepaalde elite en op kosten van andere uiteraard.

Hoge levensstandaard en welvaart voor iedereen zouden betekenen:

1. Miljoenen vliegtuigen voor reizigers meer.
2. Een paar miljard luxe auto’s meer.
3. Een paar miljard luxe huizen meer.
4. Een paar miljard luxe boten meer.
5. Een paar miljard luxe hotels meer.
6. Honderden miljarden nutteloze consumptie goederen meer.
7. De natuur wordt omgevormd tot één grote vervuilende industrie en stortgebied.

Lees even wat Fidel daar over zegt:

De dreiging van de klimaatverandering is ernstig, het is dringend en het groeit.
Geen enkele natie, groot of klein, rijk of arm, kan aan de impact van de klimaatverandering ontsnappen.
Een stijgende zeespiegel bedreigt elke kustlijn.
Meer krachtige stormen en overstromingen bedreigen elk continent.
Economieën mogen groeien, maar zonder gevaar voor onze planeet.
De toekomst is niet langer een keuze tussen een groeiende economie en een schonere planeet, hun voortbestaan is afhankelijk van beide.
Het onbeperkte afval van niet-hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen, met name olie en gas, geaccumuleerd over honderden miljoenen jaren, deze worden uitgeput binnen amper twee eeuwen in het huidige tempo van verbruik, deze zijn de fundamentele oorzaken van de klimaatverandering.
Belangrijk is het vinden van oplossingen die leiden tot het voortbestaan van onze soort.
De mens is voor zijn overleving afhankelijk van de biodiversiteit van onze planeet.
Fidel Castro Ruz

Essentiële bestaansmiddelen:

· Dat de mens enkele essentiële bestaansmiddelen nodig heeft om te kunnen leven en gelukkig zijn is uiteraard normaal.
· Maar de hoeveelheid bestaansmiddelen heeft niets met hun geluk te maken.
· Uit onderzoek blijkt dat de factoren gezondheid, opleiding en welzijn in grote mate het geluk beïnvloeden, gezondheid is de belangrijkste factor.
· Een goed uitgebouwde gezondheidszorg is dus zeer belangrijk, vooral omdat we slechts enkele jaren in gezonde toestand op deze planeet doorbrengen, de aftakeling door ouderdom en ziekten gaat sneller dan je denkt.

Analyse:

Een herverdeling van welzijn over zoveel mogelijk mensen is ook een herverdeling van vrijheid over een zo groot mogelijke groep mensen, het hoeft zeker geen welvaart te zijn.
Want zonder voldoende mogelijkheden, middelen en verstand heb je immers geen vrijheid.

Welvaart betekent niet welzijn:

Beperkte materiele zaken verwerven is een noodzaak, maar deze zeker niet ten koste van een half mensenleven.

Geluk is het gemeenschappelijk doel van de mensheid, het gemiddelde geluksgevoel is de laatste 50 jaar gedaald.

Meer mensen voelen zich ongelukkig door:

· Financies
· Inkomensonzekerheid
· Werkonzekerheid
· Schulden door krediet.
· Boven de stand moeten leven om mee te kunnen met de rest.
· 50 jaar werken in fabrieken, magazijnen of burelen, een verloren leven.

Het maakt mensen angstig, ongelukkig en depressief.
Te veel materiele waarden onderdrukken het geluk.
Mensen die focussen op geld, status, roem en materiele waarden zijn statistisch gezien ongelukkiger en hebben meer fysieke en psychische gezondheidsproblemen.

Het meest ongelukkig zijn mensen tussen de 25 en 50 jaar dit vooral door:

· Bouwen.
· Huur.
· Voeding.
· Energieprijzen
· Mobiliteitsproblemen.
· Kinderen niet zelf kunnen opvoeden.
· Carrière met stress
· Leningen afbetalen.
· Enz, enz.

De godin van vooruitgang, luxe, materialisme en tijd is in werkelijkheid een grote hoer, een nymfomane die niet te verzadigen is.

Deze godin tracht ons zoveel mogelijk van de essentie van het leven af te houden, vb:

Beoordeel je succes aan wat je moet opgeven om het te bereiken en wat je moet opgeven om het te behouden.
Beoordeel materiele waarden in dienst van hun functie en niet enkel in dienst van hun schoonheid.
Schoonheid ontstaat meestal door de zuivering van overtolligheden.
In de laatste pyjama die men in het leven draagt zijn geen zakken.

Nadelen van een kredietsysteem en een te ver doorgedreven welvaart:

Minder of slecht sociaal leven.
Slechte werkomstandigheden en minder loon moeten aanvaarden.
Het verplicht zijn om 45 of 50 jaar 8 u. per dag te werken.
Het verplicht zijn om met het economisch rad mee te draaien.
Meer dan 56.000 gevallen van familiaal geweld, de meestal mannelijke daders behoren tot de leeftijdsgroep 25-40 jaar.
Kinderen niet zelf te kunnen opvoeden.
Geen tijd om creatief te zijn of om eigen cultuur te kunnen genieten.
Geen tijd om van de mooie dingen des levens te genieten.
Verloren generaties door overbodige materiele welstand (luxe) (zin of onzin)
Bodemschatten en grondstoffen worden in snel tempo omgezet naar storthopen.
Ongeveer 80% van de totale mondiale milieu-impact wordt veroorzaakt door 25% van de wereldbevolking, de zogenaamde mondiale consumptieklasse, krediet is de basis van dit systeem.

De vrije wil:

Het krediet systeem is daardoor geen vrije wil systeem maar een manipulatie systeem.
Volkeren moeten in de eerste plaats zichzelf kunnen zijn, (dit zonder de opgedrongen inmenging en bemoeienissen van buitenstaanders: fabrieken, banken, kredietinstellingen en industrie) dit is pure en echte vrijheid, manipulerende reclame en krediet zijn de boosdoeners van deze enorme crisis.
Veel belovende intresten enz, dit vooral om (krediet verleners) en de vrijmarkteigenaars en zwendelaars snel rijk te maken!

Geluk is het gemeenschappelijk doel van de mensheid:

Je kan je natuurlijk afvragen of de miljardairs van onze planeet, aan de hand van hun hoeveelheid geld meer gelukkig zijn dan normaalverdieners.

Van Warren Buffett zijn hoofd zou het geluk natuurlijk afdruipen, maar dat is blijkbaar niet zo.
Geluk is blijkbaar niet recht evenredig met hoeveelheid geld.

Het tegengestelde is meermaals waar, hoe meer geld hoe ongelukkiger:

· Mensen met veel geld kunnen niet meer of zelden lachen.
· Kunnen niet spontaan zijn.
· Zijn zelden vrolijkheid of vriendelijk van uit het hart.
· Zijn nooit tevreden en zorgeloos.
· Hebben weinig een ontspannen gevoel.
· Hebben geen of weinig vertrouwen in de medemens.
· Lachen niet spontaan maar gemaakt.
· Zijn met niets nog blij.
· Kunnen niet meer genieten en zijn meestal respectloos.
· Zijn zelden geliefd, enkel voor hun geld uiteraard.

In de kamer van het geluk hebben blijkbaar de demonen status, geld, roem, leugens, bedrog, egoïsme en eigenbelang geen toegang.

Er zijn vele voorbeelden dat geld niet gelukkig maakt:

· Mensen die denken dat geluk recht evenredig is met een hoeveelheid geld en materiele welstand zijn dom en onervaren.
· Ik heb in mijn leven veel gerezen en met honderden verschillende culturen over deze problematiek gesproken, ik kan u garanderen dat de hoeveelheid geld of bezit niets met geluk te maken heeft, het tegengestelde is wel waar.
· Ik heb vele gewone mensen ontmoet die zeer gelukkig waren en daar ook voor uit kwamen.
· Je kon gewoon voelen dat deze mensen gelukkig zijn.
· Dat de mens enkele essentiële bestaansmiddelen nodig heeft om te kunnen leven en gelukkig zijn is uiteraard normaal.
· Maar de hoeveelheid bestaansmiddelen heeft niets met hun geluk te maken uiteraard.

Wat mij opgevallen is, dat het echte geluk totaal niets met materiele welstand of geld te maken heeft maar wel met het reine zijn:

Tevredenheid, zorgeloosheid, spontaniteit, levensvreugde, vriendelijkheid, ontspannen gevoel, vertrouwen, gezondheid, lachen, blijheid, genieten, respect, gezelligheid, gastvrijheid, fantasie en verbeelding, een vleugje humor, liefde en geliefd worden, tijd maken om goed en gezond te eten en drinken in goed gezelschap maakt gelukzalig, met een ontspannen gevoel ontstaan de beste ideeën.

Al deze samen is het geluksgevoel, het geluk bestaat uit deze kleine stukjes.

Vrijemarktsamenleving:

· Dit is niet mijn visie, ik stel enkel vast!
· In de huidige tijd hoor je veel dat vooral “Arabieren en andere volkeren” een voorbeeld moeten nemen aan onze vrijemarktsamenleving.
· Ik ben bijna 50 jaar vertrouwd met vrije markt en ik ken de weinige voordelen en de vele nadelen.
· Ik vind ook dat wij ons systeem “zeker niet” moeten uitdragen, promoten of opdringen aan andere volkeren.
· Ik had en heb het geluk en tijd gehad (ondernemer) om veel te kunnen reizen op onze planeet en vele volkeren en culturen te kunnen ontmoeten, er zijn vele culturen die vooral schoner en meer in evenwicht met de natuur leven en vooral minder vervuilen.
· Het familieleven in het westen is volledig gedegenereerd, ieder is enkel en alleen met zichzelf bezig, het doorgeschoten individualisme dat tot grote eenzaamheid en egoïsme leidt.

Met andere woorden:

België is een prachtig land maar het zou moeten overdekt zijn (Grapje)
Onze samenleving is volledig vervuild, kanker is daardoor het grootste probleem geworden!
Je kan hier relatief goed aan de kost komen, (maar hoe lang nog) met de nodige consequenties.
En voor de rest vind ik niet dat wij het recht hebben om ons systeem te promoten en dat wij vooral “niet” te hoog van de toren moeten blazen.


Natuurdocumentaire van de Franse regisseur Yann Arthus Bertrand (2,27 minuten)
http://www.youtube.com/watch?v=G8Ioz...layer_embedded

Earth Day 2009: Take it to Heart | From HeartMath (2,25 minuten)
http://www.youtube.com/watch?v=ze7KQ...ayer_embedded#!

(Part 1) Indigenous Native American Prophecy (Elders Speak part 1) (6,37 minuten)
http://www.youtube.com/watch?v=g7cyl...layer_embedded

(Part 3) Indigenous Native American Prophecy (Elders Speak part 3)
http://www.youtube.com/watch?v=9piIz...layer_embedded (7,55 minuten)

Home: Natuurdoc. Volledig, de Franse regisseur Yann Arthus Bertrand (1u.33.)
http://www.youtube.com/watch?v=jqxEN...eature=channel

[Robinus V]

Iemand die een deel van de productie automatiseert, mag daar voor beloond worden. Minder moeten werken om hetzelfde te hebben is geen slecht ding.

Diegenen die voor de automatisering gezorgd hebben, zijn na een tijd dood en de machines blijven draaien. Iemand die niet voor de automatisering gezorgd heeft, gaat met de opbrengst lopen. Daar klopt in mijn ogen iets niet.

De opbrengst van machines waarvan de oorspronkelijke eigenaar niet meer leeft, zou niet slechts in handen mogen komen van enkelen. Ik spreek nu over de producten die de machine produceert min de kosten voor grondstoffen, een aanvulling van het inkomen van zij die de grondstoffen kopen, de lonen van zij die de machines herstellen, ...

Het deel waarvoor niemand moet bijdragen is een deel waarvoor iedereen evenveel bijdraagt en is dus een deel dat volledig gelijk verdeeld dient te worden onder alle mensen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Diegenen die voor de automatisering gezorgd hebben, zijn na een tijd dood en de machines blijven draaien. Iemand die niet voor de automatisering gezorgd heeft, gaat met de opbrengst lopen. Daar klopt in mijn ogen iets niet.

Patenten hebben dan ook een eindige levensduur, he. Maar het punt is nu het volgende, en met bezit zit je steeds maar met hetzelfde "probleem": je kan het verkopen, of je kan het geven aan mensen die je graag ziet (je kinderen bijvoorbeeld).

Stel Jef heeft een machine uitgevonden die de produktie van produkt X veel gemakkelijker maakt, bijvoorbeeld, een machine die het mogelijk maakt om noten automatisch te kraken.

Jef zelf heeft maar een enkele noteboom, dus met die machine kan hij zelf niet veel doen, maar er zijn fabrieken die noten verwerken, en de eigenaar van die fabriek vindt de machine van Jef heel interessant.
Nu is Jef geen onnozelaar, en neemt een patent op die machine. De eigenaar van de fabriek die zo enkele tientallen machines wil installeren, betaalt niet alleen de bouw van die machines, maar ook, gedurende 20 jaar, een licentie op die machines aan Jef. Er zijn waarschijnlijk nog veel andere managers van andere fabrieken die Jef's machine goed zouden kunnen gebruiken. De eigenaar van de fabriek betaalt Jef elke maand 1000 Euro voor de licentie, wat een klein bedrag is gezien de winst die hij kan maken in zijn fabriek: zakken gevuld met gekraakte noten worden ongeveer 30 keer sneller gevuld, hij kan met minder personeel veel meer noten verkopen, en het vrijgekomen personeel aanwenden om meer erwten te verpakken. Maw, met ongeveer dezelfde arbeid produceert hij veel meer verpakte noten en erwten dan ervoor, zijn winstmarge neemt goed toe, hij kan zijn verkoopprijs verlagen en de mensen kopen meer van zijn spul.

Maar Jef heeft geen zin om zelf dat patent te beheren en met al die fabrikanten in kontakt te komen en zo, en reklame te maken voor zijn machine. Hij zou eigenlijk gewoon een groot huis willen kopen voor zijn zoon.

Hij VERKOOPT zijn patent nu aan Jules, voor 500 000 Euro, nu kan hij een huis kopen voor zijn zoon.

Jules heeft 500 000 Euro op tafel gelegd, want Jules denkt dat hij vele fabriekseigenaars gaat kunnen overtuigen om de machine die Jef heeft uitgevonden, te gebruiken, en Jules gaat daar nu de licentierechten van krijgen.

Misschien wel. Misschien wordt Jef's machine een wereldwijd succes, en wordt Jules stinkend rijk. Misschien ook niet. Het kan zijn dat hij geen enkel andere licentie verkocht krijgt, en in dat geval heeft Jules zijn broek gescheurd: hij gaat gedurende 20 jaar 12 000 Euro krijgen, ofte 240 000 Euro in totaal, terwijl hij daar 500 000 Euro voor heeft neergeteld. Maar, misschien vindt hij nog 5 of 6 fabriekseigenaren ergens in de wereld, en dan stroomt de poen binnen. Het is een risico.

Is Jules een bedrieger ? Hij heeft de machine niet uitgevonden.
Mag de zoon van Jef zijn groot huis niet hebben ?

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Iemand die een deel van de productie automatiseert, mag daar voor beloond worden. Minder moeten werken om hetzelfde te hebben is geen slecht ding.

Diegenen die voor de automatisering gezorgd hebben, zijn na een tijd dood en de machines blijven draaien. Iemand die niet voor de automatisering gezorgd heeft, gaat met de opbrengst lopen. Daar klopt in mijn ogen iets niet.

De opbrengst van machines waarvan de oorspronkelijke eigenaar niet meer leeft, zou niet slechts in handen mogen komen van enkelen. Ik spreek nu over de producten die de machine produceert min de kosten voor grondstoffen, een aanvulling van het inkomen van zij die de grondstoffen kopen, de lonen van zij die de machines herstellen, ...

Het deel waarvoor niemand moet bijdragen is een deel waarvoor iedereen evenveel bijdraagt en is dus een deel dat volledig gelijk verdeeld dient te worden onder alle mensen.

Juist!

[Robinus V]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Patenten hebben dan ook een eindige levensduur, he. Maar het punt is nu het volgende, en met bezit zit je steeds maar met hetzelfde "probleem": je kan het verkopen, of je kan het geven aan mensen die je graag ziet (je kinderen bijvoorbeeld).

...

Is Jules een bedrieger ? Hij heeft de machine niet uitgevonden.
Mag de zoon van Jef zijn groot huis niet hebben ?

Ik had het eigenlijk niet over patenten, maar, goed, over het verkopen van patenten wil ik ook wel eens een woordje kwijt.

Een bedrieger zou ik Jules niet noemen, maar op zijn minst wel een bevoordeelde gelukzak. Het is best mogelijk dat Willy beter dan Jules is in het promoten van die notenkraker, maar gewoon geen geld heeft om het patent te kopen. Een beter en eerlijker systeem zou dan zijn om iedereen toe te staan om het product van Jef te verkopen aan fabrieken en i.p.v. het patent te verkopen aan iemand een percentage te geven per verkochte notenkraker aan diegenen die notenkrakers verkopen.

De zoon van Jef mag wat mij betreft een zo groot huis hebben als hij wil, maar hij moet het wel ofwel zelf betalen ofwel terugbetalen. De zoon van Piet zou misschien veel meer van dat huis kunnen genieten, maar die heeft pech dat hij geen rijke vader heeft. De zoon van Jef gratis en voor niets een huis geven en die van Piet niet, terwijl beide zonen nog geen prestatie geleverd hebben, is gewoon discriminatie.

Privé-initiatief mag beloond worden, maar privé-initiatief moet dan wel voor iedereen mogelijk zijn.

Privé-initiatief mag beloond worden, maar het hebben van een ouder die privé-initiatieven neemt niet.

Ik ben geen voorstander van een systeem waarbij iedereen evenveel krijgt, ongeacht wat die presteert.

Ik ben echter ook geen voorstander van een systeem waarbij mensen die evenveel presteren niet evenveel beloond worden.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Ik had het eigenlijk niet over patenten, maar, goed, over het verkopen van patenten wil ik ook wel eens een woordje kwijt.

Een bedrieger zou ik Jules niet noemen, maar op zijn minst wel een bevoordeelde gelukzak. Het is best mogelijk dat Willy beter dan Jules is in het promoten van die notenkraker, maar gewoon geen geld heeft om het patent te kopen.

Tja
Willy mag natuurlijk altijd proberen een lening aan te gaan, maar dan neemt hij wel een redelijk groot risico he: als hij te pretentieus is, dan gaat hij gewoon bankroet. Gezien het hoge risico zal een bank hem enkel dat geld maar willen lenen tegen een hoge interestvoet (= risicopremie). Maar als Willy zeker is van zijn stuk, mag hij dat altijd doen.

Het gaat er hem namelijk niet om wie in principe de beste promotor is van dat patent, maar wel wie nu daadwerkelijk zijn geld en risico stopt waar zijn mond is.

Jules was degene die het avontuur is aangegaan.

Een beter en eerlijker systeem zou dan zijn om iedereen toe te staan om het product van Jef te verkopen aan fabrieken en i.p.v. het patent te verkopen aan iemand een percentage te geven per verkochte notenkraker aan diegenen die notenkrakers verkopen.

Eh, en hoe komt Jef dan aan zijn grote som om een huis voor zijn zoon te kopen ? Want dat was zijn bedoeling, he !

De zoon van Jef mag wat mij betreft een zo groot huis hebben als hij wil, maar hij moet het wel ofwel zelf betalen ofwel terugbetalen. De zoon van Piet zou misschien veel meer van dat huis kunnen genieten, maar die heeft pech dat hij geen rijke vader heeft.

Jij vindt dus dat je aan je kinderen geen kadeaus mag geven ? Jij vindt dus dat je je niet mag inspannen om geld te verdienen om je kinderen het beter te laten hebben ? Dat is een nogal "maatschappelijke" visie van de mensenmaatschappij "je hebt kinderen gemaakt voor "de volgende generatie mensenmaatschappij" of zoiets... alsof ze deel uitmaken van een soort van groep waar iedereen gelijk zou moeten zijn.

Nee, je hebt JOUW kinderen gemaakt, en toevallig zijn er ook nog andere kinderen op de wereld, en de bedoeling is toch wel dat de jouwe het goed hebben, en wat er met die andere gebeurt heeft toch niet veel belang, niewaar ?

Maar goed. Aangezien Jef's enige bedoeling was om zijn zoon een groot huis te kopen, en dat het daarvoor was dat hij dat patent genomen had en verkocht heeft, als hij dat niet zou mogen doen, dan zal Jef zijn uitvinding gewoon voor zichzelf houden, he. Rijkdom aan kinderen kunnen doorgeven is namelijk een heel sterke motiveringsfactor, soms zelfs sterker dan voor zichzelf als men het al vrij goed heeft. Neem dat weg en mensen zoals Jef worden niet meer produktief (of erger, houden hun produktie van de markt).

De zoon van Jef gratis en voor niets een huis geven en die van Piet niet, terwijl beide zonen nog geen prestatie geleverd hebben, is gewoon discriminatie.

Uiteraard: het is dan ook Jef die die beslissing neemt, omdat het ZIJN huis is, en UITERAARD discrimineert Jef andere kinderen ten opzichte van de zijne !! Ik ook he. Ik zorg voor mijn kinderen. Niet voor die van de buren. Die zijn eventueel geschikt als speelkameraadjes voor de mijne, maar daar stopt het toch ook, nee ?

Privé-initiatief mag beloond worden, maar privé-initiatief moet dan wel voor iedereen mogelijk zijn.

Maar dat is het dan ook, dank zij het financiele systeem: je kan altijd, als je denkt een goed idee te hebben voor een initiatief, financiering trachten te bekomen hiervoor, via de beurs of via zakenbanken of dergelijke.

Privé-initiatief mag beloond worden, maar het hebben van een ouder die privé-initiatieven neemt niet.

Tja, dan ontneem je wel veel motivering. En bovendien raak je aan iets heel fundamenteels, namelijk het streven van mensen om voor hun kinderen te zorgen. Mensen maken niet, als groep, een "nieuwe generatie". Mensen maken, elk voor zich, kinderen van zichzelf. Het kan mij totaal niet schelen wat er gaat gebeuren in de toekomst met de kinderen van de buren, maar wel met die van mij. Ik werk niet aan een "toekomstige mensengeneratie" of "toekomstige mensenmaatschappij". Ik geef om enkele individu's die in de toekomst zullen leven, maar dat is het dan ook.

Ik ben echter ook geen voorstander van een systeem waarbij mensen die evenveel presteren niet evenveel beloond worden.

Het punt is dat het heel moeilijk is om, buiten een vrije markt om, te evalueren wat een prestatie nu waard is (en de dag dat je dat overlaat aan mensen, ttz, een soort evaluator-ambtenaar, minister of weet ik veel, dan is het hek helemaal van de dam: dan mag die persoon dus beslissen wat zijn broers en zussen en kinderen en vrienden gaan verdienen ten opzichte van de rest, corruptie van de bovenste plank gegarandeerd).

Het is nog veel moeilijker om zo een systeem in te voeren (en opnieuw, de beslissers die het gaan invoeren gaan natuurlijk het systeem zo ontwerpen dat ze zelf ruim bediend worden).

Maar er is nog een ander probleem bij het verbieden van het nalaten van bezittingen aan kinderen, behalve de demotivering. Ik weet niet hoe anderen er over denken, maar ik persoonlijk zou dan mijn bezittingen vernietigen, nog liever dan ze aan "de anderen" over te laten, als mijn kinderen die toch niet mogen hebben. Als ik woningen zou hebben zou ik die laten afbranden, en met het geld dat ik heb en niet zou kunnen doorgeven, zou ik dingen opkopen en ze vernietigen (voedsel bijvoorbeeld).

Dat is een beetje zoals in sommige primitieve beschavingen waar men bij iemand's dood zijn hele hebben en houden mee met het lijk op een grote houtstapel legde en er de fik in stak.

Natuurlijk, als ik een rijke zakenman zou zijn, zou dat wel jammer zijn, dat ik mijn fabrieken laat vernietigen en met het vele geld dat ik nog zou hebben, graan en zo zou opkopen om het met motorolie te vernielen, kwestie van mijn bezittingen tot ongeveer nul te herleiden als mijn dood nadert. Er zou zelfs een business kunnen ontstaan: een aangeboden dienst om iemand's hebben en houden professioneel naar de knoppen te helpen bij diens dood.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door Bebob

Maar de vraag is: waarom worden zoveel bonussen gegeven?

Een veel interessanter vraag is waarom toplonen blijkbaar alleen maar een "probleem" zijn als het topmanagers zijn die ze verdienen, niet als het topacteurs of topsporters zijn.