Islam geen belemmering voor EU-lidmaatschap Turkije.

[Joriske]

Oorspronkelijk geplaatst door Elmacioglu

armenië moet eerst bezette gebieden teruggeven aan azerbaidjan.

Ja, wanneer Azerbeidjan het bestaans- en zelfbeschikkingrecht van de Armeniërs van Karabakh erkent.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Elmacioglu

Binnenkort komt er een Turkse deelstaat midden in Europa! Als jullie zulke dingens uit jullie duim kunne zuigen waarom wij niet? En voor ons is de kans groter dat het zal lukken. En wat zijn de Vlamingen (van vremde afkomst) toch bijdehand als het om griekse resten gaat in Turkije. Vergeet niet in Europa leven er evenveel Turken als in Vlaanderen vlamingen wonen!!!! Dus kans dat wij mensen wegjagen is groter dan Bulgaren of Grieken 40 000 en 110 000 in Istanbul.

De Turken gijzelen uiteraard niet alleen Constantinopel: ze gijzelen héél Europa (West-Europa, Duitsland, de Balkan) samen met het voetvolk van de Islamitische Internationale!

Hopelijk krijgen we hier dringend Servische (of Griekse of Bulgaarse) instructeurs om de vreemdelingeninvasie af te slaan!

[TC]

Aan piano en Elmacioglu..

Nogmaals leer jullie geschiedenis !!! Ik ga deze tekst hier ook nog eens posten totdat jullie hem gelezen hebben, want ik ben er van overtuigd dat jullie dat niet gedaan hebben.

Toch ff doen zou ik zeggen en dan zul je begrijpen dat de islam WEL en probleem is !!!

Turkse misdaden tegen Europa
Europeaan, leer je geschiedenis!

Hoe een deel van het leefgebied der Europeanen op brute wijze van haar oorspronkelijke bewoners werd geroofd en wat het in bloed geschreven lot van deze mensen werd.

Europa. We staan aan de vooravond van misschien wel het belangrijkste moment dat de toekomst van ons continent zal bepalen: De eventuele toetreding van Turkije tot de EU. De vraag alleen al roept bij veel mensen onbegrip op. Hoe kan het ook anders? Behoren de Turken geografisch, raciaal, cultureel en taalkundig tot de grote levensboom die Europa heet, en waarvan elke tak een Europees volk vertegenwoordigt? Neen. Bovendien vormt Turkije al 1000 jaar een constant gevaar voor ons continent. Binnen nationalistische kringen is dit luid en duidelijk, maar voor Jan publiek kenbaar nog niet helemaal.

De discussie over de grenzen van Europa worden bij deze affaire vaak aangehaald. Wat zijn deze grenzen nu eigenlijk en wie/wat bepaald deze? De volgende definitie zou kunnen worden afgegeven: “Europa is het leefgebied der blanke volkeren, het gebied waar zij zijn geworteld. Waar dit ophoudt wordt ook automatisch de geografische grens van Europa bepaald”.

Als we dus een flinke duik in de geschiedenis nemen dan zullen we zien dat ons continent in het noordwesten werd gedomineerd door de Germaanse volkeren, centraal en west Europa door Keltische, Zuid Europa door Latijnse en Zuid/oost Europa door Griekse volkeren. Dit laatst genoemde gebied en haar bewoners zouden een zeer belangrijke rol gaan spelen in de geschiedenis van Europa en het verloop daarvan. Dit gebied bestreek niet alleen het huidige Griekenland maar ook wat tegenwoordig Klein Azië wordt genoemd, en het kustgebied langs de zwarte zee. Deze gebieden (met als basis het huidige Griekenland) zouden in haar totaliteit de wieg van de Europese cultuur worden. Denken we maar aan de glorie der Kretenzers en de Myceeners en zelfs de Trojanen (Jazeker, ook zij behoorden tot hen), de Doriers, Ioniers en zo velen anderen. De Ionische kust (huidige Klein Azië) zou de broedplaats worden de filosofie (Thales, Heraclitus). Wetenschappen als wiskunde (Pythagoras), astronomie en geneeskunde (Hipocrates) zouden hier ook tot bloei komen en onze Europese cultuur en haar sociaal/maatschappelijke/politieke structuur tot op de dag van vandaag beïnvloeden en bepalen. Terecht noemt met het Hellenisme de moeder van Europa.

Aangezien de Grieken min of meer de oostgrenzen van het Europese continent vaststelden was het logisch dat zij als eerste Europeanen te maken zouden krijgen met de Aziatische stammen uit het oosten. De ‘’barbaren’’ zoals zij door de Grieken werden genoemd. Het zou deze volkeren nooit lukken om deze gebieden te veroveren tot zo’n 1000 jaar geleden (Los van de korte Perzische overheersing van de Ionische staten in Klein Azië en later Romeinse- en Frankische bezetting). Het zouden niet de machtige Perzen of de verfijnd culturele Arabieren zijn, maar een nomadisch Tartaars/Mongools volk dat een deel van het leefgebied der Grieken zouden bezetten en daarmee met beiden voeten op Europees grondgebied zou staan. Zij hadden het eerste slachtoffer van hun bezetting gemaakt: De Grieken van Ionie, de Pontus en Oost-Thracie. Een gebied waar ooit de Griekse cultuur 5000 jaren lang bloeide kwam hiermee tot een bloedig en verwoestend einde.

Als Nederlanders en trotse Europeanen is het onze plicht om het lot van de mensen en deze gebieden ons aan te trekken. Het gaat ons ook aan. Wat zou immers Europese solidariteit dan moeten voorstellen? Toch niet de Euro mag ik aannemen? Aangezien (en dat verbaast ons niet) het linkse lobby zich graag inzet voor allerlei zaken mbt minderhedenproblematiek waar dan ook te wereld, zolang deze geen blanken treft, zullen wij dit middels dit schrijven, wel doen. Niet in Zuid-Afrika of Zimbabwe, maar in ons eigen Europa, in gebieden die lang vergeten zijn en van oorsprong Europees waren. Maakt u zich gereed voor een reis door de geschiedenis.

De invasie van Turkse stammen is in 2 golven volbracht. De Seldjuken Turken kwamen rond de 11de eeuw en de Ottomanen volgenden later, zo aan het begin van de 13de eeuw.

Door middel van terreur, genocide en gewelddadige islamisering, wisten de Turken een voor hun buitenlands gebied in hun greep te houden en de oorspronkelijke bewoners, de Grieken, op deze wijze proberen te elimineren. Tevens gebruikten de Turken dezelfde technieken jegens de Armeniërs in centraal en noordoost huidig Turkije en tegen de Koerden en Arabieren in huidig zuidoost Turkije.

In de 8ste eeuw, trokken de Oguz Turken, een nomaden stam dat deel uitmaakt van Tartaars/Mongoolse stammen uit de Mongoolse steppen, westwaarts en vestigden zich in wat tegenwoordig Turkestan heet (voormalig Sovjet republiek in Centraal-Azie). De Seldjuken waren een Turkse stam die deel uitmaakte van de Oguz Turken. Zij trokken zuidelijker in de richting van Perzie en het huidige Irak waar zij als huurlingen vochten in de legers van de Kalief's van Bagdad die in jarenlange oorlogen waren verstreken met de legers van het Byzantijnse rijk.

Gevolg van deze nieuwe thuishaven van de Seldjuken was dat zij in contact kwamen met de geavanceerde Perzische en Arabische cultuur. Hierdoor werd hun taal beïnvloed en namen zij het Arabisch schrift over, evenals het nieuwe geloof uit het Oosten: de Islam. Ondanks dit alles bleven zij hun nomadische karakter en bewustzijn behouden.

Aan het einde van de 11de eeuw lukte het de Seldjukse koning Alp Arslan de verschillende fracties binnen zijn stam te verenigen en viel het koninkrijk Armenië binnen. Niet veel later zou hij het machtige Byzantium binnenvallen en de Byzantijnse legers verslaan in 1071 bij de slag van Manzikert. Dit is een belangrijk keerpunt in de geschiedenis want na deze overwinning zouden de Seldjuken hun voet op Klein Aziatische bodem zetten en de Byzantijnse provincies hiervan bezetten. Tot op dat moment leefde er geen enkele Turk in deze gebieden! Deze gebieden waren dicht bevolkt en de over grote meerderheid was Grieks, met name de kuststreken. De Armeniërs waren de andere bevolkingsgroep in het gebied, maar meer landinwaarts in het gebied van Anatolie.

Toen Genghis Khan eind 12de eeuw westwaarts van Mongolië oprukte, moesten Turkse stammen die zich in Turkestan hadden gevestigd dit gebied verlaten. Geleid door Suleyman-Shah makten zij koers richting het westen. Deze stammen probeerden zich te vestigen ten oosten van Klein-Azie maar stuitte op hevig verzet van Armeniërs. Inmiddels waren de bezette gebieden een sultanaat geworden en zocht Suleyman-Shah zijn heil bij zijn de Seldjukse Sultan. Hier zouden zijn krijgers dienen als persoonlijke lijfwachten van de Sultan.

De kleinzoon van Suleyman, Osman zou later in het begin van de 13de eeuw tot Sultan worden benoemd en zou alle Turkse stammen in het sultanaat de benaming Ottomanen geven.

Al gauw constateerden de leiders van Ottomanen dat zij in en minderheid waren ten opzichte van de oorspronkelijke bevolking. Het was dus een moeilijke taak om al deze mensen en het grote gebied waarin zij leefden volledig te kunnen controleren. Om dit toch te kunnen realiseren maakten zij gebruik van inhumane en barbaarse methodes, die als volgt kort kunnen worden samengevat:

1).Ze kondigde de staat van de ‘’krijger’’ af. Concreet betekende dit, dat de staat de ede had afgenomen om een heilige oorlog te beginnen tegen de niet-gelovigen, de blanke christelijke populatie (met name de Griekse) van Klein Azië. Al gauw gingen zij over tot de gewelddadige verislamiseren van deze bevolkingsgroepen. Dit zou hoofdzakelijk tussen de 11de en 14de hebben plaatsgevonden. Dit resulteerde dat inderdaad de meerderheid in deze gebieden moslim zou zijn, maar opmerkelijk genoeg zou maar 15% tot 20% van deze moslims tot echte Turken raciaal gerekend kunnen worden. Dit schrijft de Duitse professor in antropologie, Dhr. Wolf Bernard. Het resterende aantal waren dus blanke moslims! Door de generaties heen zouden ze ook het Turkse bewustzijn overnemen. Vandaag de dag is dit ook nog altijd te zien. Een klein percentage van de Turkse bevolking, met name in Klein Azië heeft duidelijke Europese raciale karakteristieken in hun uiterlijk. Ze zijn overduidelijk blank maar in hun bewustzijn zijn ze Turks. Maar ook zouden in loop der eeuwen velen Tartaren en ander Turks/nomadische groepen richting en in Klein Azië zich vestigen, evenals verislamiseerde Armeniërs en dus veranderde de ethische samenstelling van Klein Azië geleidelijk. De Pontus streek en de kustgebieden van Klein Azië zouden nog wel in over grote meerheid Grieks en Christelijk zijn. Het totale aantal Grieken dat in Klein Azië en de Pontus leefde aan het begin van de 20ste eeuw bedroeg ongeveer 4,5 miljoen

In de eeuwen die zouden volgen zijn miljoenen inwoners van Klein Azië vermoord, met als dieptepunt de ethische zuiveringen van begin 20ste eeuw. Dit om de ethische samenstelling van het gebied te veranderen.

Het exacte aantal van de slachtoffers van de Turkse moordpartijen door de eeuwen heen is niet bekend. Zoals ik al zij gaat het om enkele miljoenen. Alleen al in de 20ste eeuw zijn 1,5 miljoen Armeniërs en er ongeveer 2 miljoen Grieken in Klein Azië en de Pontus vermoord, de meeste van hen stierven in opgerichte concentratie kampen in het oosten van het huidige Turkije.

2.) Ze ontvoerden christelijke kinderen van hun gezinnen (voornamelijk Griekse, maar later ook, Bulgaarse, Albanese, Roemeense en Servische kinderen). Het aantal van Griekse kinderen dat in deze periode zou zijn ontvoerd (13de eeuw tot begin 18de eeuw, hierna zou dit verderfelijke fenomeen ophouden te bestaan) is geschat op 1,5 miljoen. (Zowel uit Klein Azië als het later ook uit door de Turken bezette huidige Griekenland).

Deze kinderen werden onmenselijk hard behandeld en in speciale kampen opgeleid met het woord van de koran en het idee dat de Sultan hun vader was. Ze werden getraind om gewetenloze strijders en moordenaars te worden. Ironisch genoeg werden zij de moordenaars hun eigen volk! Deze speciale eenheden werden de Janitsaries genoemd. De elite eenheden van het Ottomaanse leger bestond dus uit gehersenspoelde Europese kinderen die de opdracht hadden hun eigen mensen uit te roeien.

Op deze manier, door middel van terreur en moord, wisten de Turken Klein Azië onder controle te houden. Een gebied dat voor hen vreemd was en waar de Griekse cultuur duizenden jaren bloeide

De Turken deden én doen er alles aan om het Hellenistisch erfgoed te vernietigen en elk spoor wat eraan herinnerd moet verdwijnen. De oudheden aan de ‘’Turkse Riviera’’ worden ontzien gezien dit commercieel niet verantwoord zou zijn voor het toerisme….

In 2 eerdere gevallen van overheersing van Klein Azië (1 keer door de Romeinen en 1 keer door de Franken) waren de Grieken overdragers van cultuur aan hun nieuwe heersers. Zowel de Romeinen als de Franken hebben veel geleerd en overgenomen. Ook was er geen sprake van brutale overheersing, integendeel zelfs. Maar in het geval van de Turken was het anders. En doelend op de ‘’culturele overdracht’’ kan men duidelijk zien dat de Turken dit niet wensten, integendeel zij wilden dit erfgoed vernietigen. Iets wat met de Romeinen en Franken zeer zeker niet het geval was. Deze nomadische stammen bezaten niet de culturele bagage en civilisatie om dat te kunnen, een dergelijke identiteit hadden ze niet.

In het Ottomaanse rijk heerste geen wet, ten minste niet in de geciviliseerde betekenis van het woord. Het ‘’woord’’ van de Sultan en zijn wil waren de wet. De locale heersers (Pashas) waren vrij om in hun gebieden te doen en laten wat zij wensten zolang natuurlijk de Sultan er mee akkoord ging. Dit betekende dat de bezette bevolking was overgeleverd aan de wensen en lusten van de Pasha. Je zou haast denken dat een dergelijke structuur nooit een lang leven kan garanderen voor een zo groot rijk als dat van de Ottomanen met zoveel verschillende ethische groepen. Toch was het de ‘’wet van de slachter’’ die al deze verschillende etnische groepen in dat grote rijk in de tang wist te houden.

Als op 29 mei 1453 Constantinopel in de handen van de Turken valt, wordt ook het huidige Griekenland ingerekend. Het zou echter nog duren tot 1468 vooraleer geheel Griekenland onderdeel wordt van het Ottomaanse rijk. Slechts één streek, de Mani, in de regio van de Peleponessos zou nooit officieel in Turkse handen zou vallen vanwege het hevige verzet. De bezetting van het huidige Griekenland was net zo bruut en gewelddadig als dat in Klein Azië, Oost Thracie en de Pontus. Denken we maar aan de massa slachtpartijen van Grieken op de eilanden Kreta en Chios. Maar er zijn een paar wezenlijke verschillen. Ten eerste was er geen sprake van verislamisering, ondanks alle pogingen die de Turkten waagden. Ook verzette de Griekse bevolking zich erg tegen de bezetter, daar men zich realiseerde wat hun volksgenoten in Klein Azië en de Pontus was overkomen. De verislamisering was dus mislukt. Het tweede belangrijke verschil is dat Griekenland niet werd geconfronteerd met gedeporteerde Turken en verislamiseerde Armeniërs zoals dat wel het geval was in Klein Azië, Oost-Thracie en de Pontus. Dit vanwege het feit dat er een natuurlijke barrière was: de Egeische zee en de Bosporus. Daarbij kwam nog eens dat de kustgebieden van Klein Azië nog altijd in overgrote meerderheid Grieks en Christelijk waren en een soort etnische bufferzone vormden. Natuurlijk zijn er wel enkele tienduizenden Turken Griekenland binnengekomen. Velen van hen zouden zelfs verislamiseerde Grieken uit Klein Azië en Thracie zijn die inmiddels door de eeuwen heen waren verturkst. Zij leefden in kleine enclaves en hadden geen interactie met de Griekse bevolking. De tegenstelling van Islam en Christendom (Dat door de Grieken uitermate sterk werd beleefd tot op de dag van vandaag) in combinatie met de wreedheid van de bezetter versterkte deze afkeer jegens de bezetter alleen maar meer. Zodoende was er ook geen sprake van Turkse inmenging in de Griekse bevolking. Dit laatste is uitermate belangrijk. Dit is een proces dat namelijk alleen plaats kan vinden indien er sprake is van interraciale huwelijken en deze hebben in Griekenland (in die periode van Ottomaanse overheersing) slechts zelden plaatsgevonden. Mede dankzij (hoe typisch dit ook mag klinken) de bovenaangehaalde redenen hebben de Grieken hun identiteit in alle opzichten weten te behouden. Toen op 25 maart 1821 (na vele mislukte en neergeslagen pogingen) de Grieken hun onafhankelijkheidsstrijd afkondigde zouden duizenden Turken die in de enclaves woonden worden afgeslacht. De Turken die de wraakacties van de Grieken zouden overleven vluchten naar het noorden van Griekenland (wat nog niet vrij was) waar zij tot 1922 zouden verblijven.

In 1828 lukt het de Grieken om hun onafhankelijkheid te winnen. Het betreft hier echter alleen Zuid-Griekenland. Pas in 1918 zijn ook West-Thracie, Epirus en Macedonië vrij. Maar dit gold niet voor hun broeders in Oost Thracie, Klein Azië en de Pontus. Maar hier later meer over.

De genocide van Oost Thracie, de Pontus en Klein Azië in de 20ste eeuw.

Toen aan het begin van de 20ste Kemal Ataturk zijn sociaal/maatschappelijk revolutie afkondigde, met zijn ‘’nieuwe turken’’ beweging (het ‘’nieuwe’’ stond voor het ‘’liberalisme’’ wat Kemal Ataturk propageerde) lukte het hem om de Sultan buitenspel te zetten betreffende de organisatie van het overgebleven rijk. Kemal Ataturk werd geboren in de joodse wijk van Thessaloniki, te Griekenland. Iets wat erg opmerkelijk is, evenals zijn uiterlijk (donker blond haar en lichte ogen) laat zien dat is hij afstammeling is van of Janitsaries of van verislamiseerde Grieken uit Thracie. Maar hoe dan ook was hij een Turk in hart en ziel. Wat hij voor ogen had was het creëren van een homogene Turkse staat, maar om dit te volbrengen moesten natuurlijk de verschillende etnische groepen deze prijs met hun bloed betalen.

Aan de kustgebieden van Klein Azië waren de Grieken in de meerderheid, en in het oosten van het huidige Turkije waren de Armeniërs dit, aan de kust van de zwarte zee- de Pontus, wederom de Grieken en in het zuidoosten van het huidige Turkije waren dat de Koerden.

Zoals men kan begrijpen kon een verandering van etnische samenstelling in deze gebieden alleen tot stand komen middels etnische zuivering. De zogenaamde liberale nieuwe Turk gebruikte dezelfde barbaarse methoden die de Sultans al eeuwen toepasten op deze bevolkingsgroepen.

De tekst van een declaratie uit die tijd zegt genoeg: ‘’De Ottomanisatie van alle inwoners van het Ottomaanse rijk zal geschieden door middel van geweld gezien het door overtuiging nooit is volbracht’’. Deze declaratie verscheen op 3 oktober 1911 in de London Times.

De eerste slachtoffers van deze declaratie waren de Grieken. Plundering, moorden en deportaties van Grieken naar het oosten van Turkije waar zij tot het einde van hun (korte)leven zouden doorbrengen in concentratiekampen waren het begin van het totale einde van de Grieken van Klein Azië. Gedurende de Balkan oorlog van 1912-13 laaide het geweld enorm op en op 25 mei 1914 moest ook de Grieks Orthodoxe kerk en haar geloof het doen gelden. Tegelijke tijd werden wederom Turkse bevolkingsgroepen uit het oosten verplaatst naar de ‘lege’’ plekken.

De uitbraak van de Eerste Wereld Oorlog was voor de Turken de perfecte gelegenheid om de etnische zuiveringen te volbrengen.

In deze periode zouden circa 1 miljoen Grieken worden vermoord. Deze etnische zuiveringen waren niet onopvallend gebleven bij de ‘’Geallieerden’’ uit de Eerste Wereld oorlog. Aan het eind van de oorlog constateerden de Geallieerden dat het leven en eer van de Griekse bevolking niet langer gegarandeerd kon worden onder deze omstandigheden in het Ottomaanse rijk.

In 1920 zou Alexander Millerand, voorzitter van de geallieerde hoge raad de volgende verklaring afleggen die evenals werd opgenomen in het verdrag van Sevres: ‘’De Turkse overheid heeft gefaald in haar plicht haar niet-Turkse burgers te beschermen tegen het geweld, de plunderingen en de moordpartijen. Integendeel zijn er veel indicaties dat deze zelfde Turkse overheid verantwoordelijk was voor de coördinatie en uitvoering van deze gruwelijkheden. Zij heeft geen enkele actie ondernomen om de niet-Turkse burgers te beschermen. Om deze reden heeft de Raad besloten om alle gebieden waar de meerderheid van de bevolking niet-Turks is onafhankelijkheid toe te kennen. Concreet betekende dit dat Klein Azië en de Pontus in wederom Griekse handen zouden komen na velen eeuwen. Maar dit betekende ook dat de Armeniërs weer hun eigen staat zouden krijgen evenals de Koerden. Men begrijpt dat als dit daadwerkelijk zou zijn gebeurd, Turkije maar een klein landje zou zijn geweest, misschien zelfs nooit zou hebben bestaan..

Het verdrag van Serves werd ondertekend door de Turkse regering maar Kemal Ataturk weigerde het later te erkennen.

Maar eerst nog even terug naar de gebeurtenissen van Eerste Wereld oorlog.

Bij het uitbreken van de Eerste wereldoorlog kiezen de Turken de kant van het Grote Duitse Rijk en dat van Oosterijk-Hongarije. De Grieken die op dat moment nog in oorlog waren met de Turken werden noodgedwongen betrokken in het conflict. Engeland en Frankrijk waren vastbesloten om het Ottomaanse rijk te verslaan en het grondstof rijke gebied in het oosten (Irak, Jordanië, Syrië, Palestina) te verdelen. De beider grootmachten uit West Europa misbruikte de Grieks-Turkse oorlog en beloofde de Grieken dat bij de opdeling van het Ottomaanse rijk delen van hun oude gebieden hen zouden worden toegewezen

Gezien de Ottomanen waren verslagen en de grootmachten het plan hadden om het grote Ottomaanse rijk te verdelen in districten, gaven zij het toezicht over de districten van Oost-Thracie en Smyrna aan de Grieken. Dit werd besloten in het Verdrag van Sevres. Deze 2 districten maakten deel uit van Klein Azië en na vele eeuwen waren Griekse gebieden weer in handen van Grieken. Maar niet voor lang. Ook voorzag het verdrag van Sevres de creatie van een onafhankelijk Pontus staat! Helaas is dit ook nooit gerealiseerd. Even dacht men in Griekenland dat oude glorie zou herleven en dat hun broeders in geheel Oost Thracie, Klein Azië en de Pontus vrij zouden zijn en uiteindelijk weer zouden herenigd worden met het moederland. Maar wat ging er mis?

Toen het Griekse leger haar militaire campagne startte in 1919 volgde overwinning na overwinning. De Grieken die gedreven waren door wraakgevoelens jegens de Turken maar vooral door de liefde voor hun erfgoed, waren geen partij voor het zwaar verzwakte Turkse leger. Al gauw zou geheel Klein Azië en de Pontus in Griekse handen zijn. Maar voor de Grieken was dit niet genoeg. Ze hadden nu weliswaar de oude gebieden heroverd en hun Griekse broeders bevrijd, alleen resten er nog een ding: De definitieve afrekening met de Turken. De Grieken bleven oprukken en drongen zo diep Turkije binnen, zover dat zij op 5 km Ankara waren genaderd, waar ook het hoofdkwartier van de Turkse strijdkrachten zich bevond. Een eventuele overname van Ankara zou betekenen dat de Turken definitief zouden zijn verslagen en dat de Oost Thracie, Pontus, en Klein Azië weer Grieks en dus Europees grondgebied zouden worden. Dit zou grote geopolitieke en economische gevolgen hebben voor de regio. Concreet zou dit betekenen dat De Grieken de Bosporus onder hun controle zouden krijgen en dus de toegang en afvoer naar de Zwarte zee. De Egische zee en geheel de oostelijke middellande zee zou onder controle van de Grieken zijn en dus de hele af en aanvoer naar het midden oosten ook. Geografisch zou Griekenland wel bijna 2 keer zo groot worden en haar populatie met zo’n 3 miljoen Grieken op dat moment vergroot worden. Kortom we hadden te maken met de wedergeboorte van een grootmacht. Uiteraard was dit niet wat de Engelsen en Fransen voor ogen hadden. Was het niet zo dat zij 3 grote rijken ten val hadden gebracht tijdens de Eerste Wereld Oorlog? De vernietiging van het Grote Duitsland en Oostenrijk-Hongarije moest leiden tot de complete machtsovername in Europa door met name de Engelsen. De vernietiging van het Ottomaanse rijk moest leiden tot vrije toegang en invloed in het midden oosten voor de Engelsen en niet tot de creatie van een nieuwe Europese supermacht. Nee, dat zou hun plannen erg verstoren.

Immers zag men in Kemal Ataturk iemand die het Westen de hand uitreikte en wilde afrekenen met het sultanistich verleden (scheiding van kerk en staat, afschaffing van het Arabisch schrift). Bovendien was Turkije dusdanig verzwakt dat zij een makkelijke prooi was voor de Engelsen om dusdanig haar invloed in het ‘nieuwe’ Turkije te doen gelden en haar te blijven controleren. De keuze was dus gemaakt. Turkije was een zeer geschikte buffer voor de middenoosten politiek zoals die destijds door de Engelsen werd beleefd en later ook voor de Amerikanen.

Dit resulteerde in de plotselinge stopzetting van wapenleveranties aan Griekenland, door zowel Engeland als Frankrijk. De wapenleveranciers hadden immers een nieuwe partner: Kemal Ataturk! Als klap op de vuurpeil betuigde de pas opgerichte Sovjet Unie haar steun aan Kemal die vertaald werd in het leveren van wapens en financiële steun. Het is immers bekend dat Kemal nauwe banden onderhield met de een van de communistische kopstukken, Trotsky.

Dit betekende het einde voor de Griekse campagne. Het was het moment dat Kemal genadeloos zou terugslaan en het ideaal van een wederom Groot Griekenland in duigen zou vallen.

De Grieken werden terugdreven naar de kust van Klein Azië. Het Griekse front was gevallen. De Turken veroverden Klein Azie en de Pontus. De Griekse bevolking die nog niet zo lang geleden de Griekse strijdkrachten als verlossers zagen, sloegen nu samen met het verslagen Griekse leger op de vlucht voor de Turkse horden. Men realiseerde zich goed dat een periode van moordpartijen en plundering zou ontwaken. Oude bloedige tijden herleefden, maar deze keer waren Kemal en zijn Kemalistiche beweging van ‘’Nieuwe Turken’’ vastberaden definitief af te rekenen met de Griekse bevolking.

Op 8 september 1922 vielen de Turken de kustplaats Smyrna binnen. Ze zetten de stad in brand en het plunderen de Griekse winkels en huizen, verkrachtingen en het zaaien van dood en verderf was hun moto. Momenten van horror en terreur waren aangebroken. De bisschop van Smyrna, Christostomus, zou publiekelijk worden vernederd en vervolgens worden vermoord. De Amerikaanse consul in Smyrna, George Horton, beschreef gedetailleerd de Turkse misdaden in zijn boek ‘’The blight of asia minor’’ (Indianapolis, Bobb and Meryl, 1925). Maar ook de streek van de Pontus en alle andere Griekse dorpen waren blootgesteld en de bloeddorstige Turken. Hun plan van totale etnische zuivering van Klein Azië, de Pontus en Oost Thracie leek te gaan lukken. Tegelijker tijd emigreerden duizenden Turken uit het oostelijk gebied van Turkije om de huizen en bezittingen van de Grieken maar ook die van Armeniërs in te nemen. Het demografische karakter van Klein Azië en de Pontus begon te radicaal te veranderen.

Het verdrag van Laussane dat in 1922 de Grieks-Turkse oorlog zou beëindigen was natuurlijk desastreus voor de Grieken. Over de bijna 1 miljoen Grieken die zouden zijn vermoord tijdens de oorlog van 1919-1922 wordt met geen woord gerept. De 1,5 miljoen vluchtelingen moeten emigreren naar het moederland. Hier tegen over stelt het verdrag, moeten de 300.000 Turken die nog in Macedonië, Epirus en Thracie wonen, worden gerepatrieerd. Deze zogenaamde uitwisseling van bevolkingsgroepen zou inderdaad worden uitgevoerd. Echter realiseert zich men niet ten onrechte iets belangrijks: De 300.000 genoemde Turken waren door de Turken in de tijd van Ottomaanse overheersing naar het huidige Griekenland gedeporteerd. Terwijl de 1,5 miljoen Grieken gedwongen werden ontworteld van het land waar zij al duizenden jaren leefden en woonden en moesten emigreren naar wat tegenwoordig en toen de grenzen van de Griekse staat bepaalde. Een uitermate wezenlijk verschil wat totaal genegeerd werd en word tot op de dag van vandaag. Immers hadden deze mensen geen keus. Hun huizen waren al verbrand en geplunderd of de Turken hadden hun huizen al ingenomen. Ze hadden niets meer. In 1922 stierf niet alleen de hoop en het ideaal van het Grote Hellas (Megali Hellas) waar men eindelijk na 500 jaar weer naar uitkeek in Griekenland, Oost Thracie, Pontus en Klein Azië maar stierf ook het Hellenisme in de laatst 3 genoemde gebieden en met name Klein Azië.

Dit was het begin van de Turkse staat in samenstelling zoals deze vandaag bekend is. Gebaseerd op etnische zuivering, dood en verderf. Haar geschiedenis is geschreven met bloed.

Karakteristiek is de tekst uit de New York Times van 26 november 1979: “Volgens de meest recente statistieken, is de Christelijke populatie in Turkije teruggebracht van 4,5 miljoen in het begin van de 20ste eeuw naar 150.000. Van deze 150.000 zijn de Grieken niet meer dan 7000 (1979) terwijl in 1922 na de slachtingen en moordpartijen dat er nog ongeveer 1,5 miljoen waren.’’

In Klein Azië wonen vandaag de dag niet veel Grieken meer, enkele duizenden. Het is een uitstervende soort. Het zijn de eerste Indianen van Europa. …

In de Pontus is dat anders. Een groot aantal dat de slachtingen overleefde bleef. Hun aantal wordt vandaag de dag op 500.000 tot 1.000.000 geschat maar voor de Turkse overheid zijn zij Turks en islamiet. Deze Grieken werden gedwongen met geweld in 1923 om de islam tot hun geloof aan te nemen en werden als ‘’Turk’’ geregistreerd. Ook hun namen werden veranderd en Griekse scholen en kerken werden verwoest. Tot vandaag de dag leven deze mensen in het geheim als Griekse christenen, bang voor represailles van de Turkse overheid. In het openbaar mogen zij niet Grieks spreken want strenge straffen staan hier tegenover. Ze leven zeer geïsoleerd en hebben bijna geen interactie met de Turken. Het is dus de Turkse overheid niet gelukt om het hellenisme totaal uit te roeien in het huidige Turkije.

De Pontianen zelf zijn er zeker van dat zij ooit hun onafhankelijkheid zullen terug winnen en zich weer bij het moederland zullen voegen, met hun Griekse namen en hun Griekse identiteit. Het is ook typerend en veelzeggend dat vandaag de dag het gebied van de Pontus zwaar gemilitariseerd is. Dit omdat de laatste 4 decennia een geheim guerrilla oorlog aan de gang is in de bergen van de Pontus. Iets wat zowel door de Griekse als Turkse overheid wordt doodgezwegen. Het feit dat het hoofdkwartier van de MIT(Turkse geheime dienst) niet gestationeerd is in Ankara of in het Koerdisch gebied maar in de Pontus is veelzeggend en geeft aan dat de Turken de Griekse minderheid nog altijd vrezen.

De nacht van terreur in Constantinopel.

Het verdrag van Lausanne 1923 was niet voorzien van een dergelijke migratie van de Grieken die op dat moment in Constantinopel woonden. Zij hoefden niet te emigreren naar wat tegenwoordig de huidige Griekse staat is.

In het begin van de 20ste eeuw woonden er 300.000 Grieken in Constantinopel. Het was hen gelukt om ondanks de eeuwen lange onderdrukking en intimidatie van de Turkse bezetter te overleven. Maar nadat Klein Azië en de Pontus etnisch waren gezuiverd, waren de Turken vastbesloten ook de Grieken van Constantinopel te elimineren en alle middelen waren hiervoor geoorloofd. Systematisch gingen de Turken als volgt te werk:

1.In mei 1941 werden grote getallen van Griekse mannen tussen 18-38 gedwongen om deel te nemen in het Turkse leger. Hun intentie was om hen te laten omkomen tijdens hun dienstplicht in het kader van de ‘’gedwongen arbeid’’ bataljons. Dit plan was niet succesvol omdat de geallieerden zich hier fel hadden tegen gekeerd en de Duitsers in 1942 de slag om Stalingrad verloren. De Turkse overheid hield rekening met de koers van de oorlog en ontsloeg al deze Griekse mannen.

2. Op 11 november 1942 riep de Turkse overheid een nieuw taxatie/belastingwet in het leven, toepasbaar alleen op de niet-islamitische bevolkingsgroepen en mbt tot hun persoonlijke bezittingen. De taxateurs hadden vrij spel in het taxeren van deze bezittingen. De niet-moslims hadden niet het recht om in beroep te gaan tegen de beslissingen. Zoals men begrijpt werden de goederen erg zwaar belast. Als de eigenaren niet in staat waren de belasting te betalen werden de goederen en bezittingen hen ontnomen en zij zelf werden verbannen naar strafkampen in Ackale, in Anatolie. Gevolg van deze barbaarse en onmenselijke wet en manier van uitvoering was dat in 1955 nog maar 25.000 niet-moslims over waren van de totale 450.000, van hen waren 300.000 Grieken en 150.000 Armeniers. Op 6 september 1955 waren de Turkse autoriteiten besloten om ook de resterende Grieken weg te bannen uit Constantinopel.

Het volgende had plaatsgevonden: Op zaterdag 3 september 1955, vroeg de echtgenote van de Turkse consul in Thessaloniki(Griekenland) aan een Griekse fotograaf beeldmateriaal te maken van het huis en de wijk waar Kemal Ataturk was geboren. Het huis van Kemal Ataturk bevond zich namelijk naast het consulaat. De volgende dag vertrok zij naar Turkije. Vlak na middernacht van 5 op 6 september 1955 explodeerde een bom in de tuin van het Turkse consulaat met als gevolg dat de ramen van beiden gebouwen waren gesprongen. De Griekse autoriteiten waren snel op de plek waar het allemaal had afgespeeld en eenmaal aangekomen maakten zij opmerkelijke bevindingen. Niet alleen ontdekte ze nog 2 niet-ontplofte bommen maar ook dat er een Turkse wacht aanwezig was. Nader onderzoek wees uit dat het de explosieven afkomstig uit Turkije waren en dat volgens de verklaring van de Turkse wacht hij samen met een Turkse student genaamd Oktai Egin Faik die rechten studeerde aan de universiteit van Thessaloniki, de explosieven Griekenland had binnen gesmokkeld.

Op 6 september 1955 verschenen in de Turkse kranten foto’s (die in opdracht waren gemaakt door de echtgenote van de Turkse consul) van het huis van Kemal Ataturk met daarbij de Turkse verdraaide versie van het verhaal, die niet meer of minder het incident beschreef als een daad van Griekse provocatie. De Turkse overheid organiseerde een wraakactie. Een grote groep Turken werden uit Anatolië per trein en legervoertuigen naar Constantinopel vervoerd om wraak te nemen. Deze wraak hield niets minder in dan een aanval op de Griekse wijk en haar inwoners. Gezien het feit dat deze wraakacties in de vroege ochtenduren begonnen, vlak nadat de kranten waren verschenen maakt overduidelijk dat de Turkse overheid dit allemaal had voorgeprogrammeerd.

Om rond 6 uur s’ochtends viel de woedende Turkse menigte de Griekse wijk binnen. Wat volgde was afgrijselijk. De Turken plunderden de Griekse winkels om deze vervolgens in vlammen te laten opgaan. Huizen werden bestormd en binnengevallen, vrouwen en kinderen werden verkracht, mannen mishandeld. Maar ook oude Griekse monumenten werden verwoest. Men deed er alles aan om alles wat Grieks was te vernietigen, niets mocht er nog op wijzen dat dit ooit een glorieus Griekse stad was. Dit allemaal onder het toezicht van de Turkse politie! De wreedheden zouden de hele dag voortduren en pas om 2 uur s’nachts worden beëindigd. “Vandaag jullie bezittingen, morgen jullie leven’’ was het slogan waarmee de menigte haar wreedheden beëindigde.

De resultaten van vandalisme van die dag waren de volgende:

De theologische school van Halki, de Marasleios School, De Zappio School voor meisjes waren erg beschadigd en grotendeels verwoest.

Van de 83 Grieks-orthodoxe kerken, waren er 59 verbrand en totaal verwoest, iconen en andere monumenten van onschatbare culturele waarden waren zwaar beschadigd of verwoest.

De graftomben van de Griekse bisschoppen waren verwoest evenals Griekse graven.

3000 huizen waren leeggeplunderd en verwoest

4348 Griekse winkels waren geplunderd en verwoest

200 Griekse vrouwen verkracht

Honderden Griekse mannen werden gevangen genomen, gemarteld.

15 Grieken zouden worden vermoord, waaronder een 90-jarige monnik die levend werd verbrand in het Valoukli klooster.Vele anderen zouden zware brandwonden oplopen. De Bisschop Yennadios zou, nadat hij door de menigte aan zijn baard door de straten zou worden gesleurd en mishandeld ook levend worden verbrand.

Na deze gebeurtenissen vluchten de meeste Grieken naar Griekenland om hun leven te redden. De meeste van hen hadden geen persoonlijke bezittingen meer.

In 1923 woonden er 300.000 Grieken in Constantinopel. In 1975 waren dat er nog maar 15.000 en vandaag de dag nog maar 4.000. Door de jaren heen verlieten steeds meer Grieken Constantinopel omdat het leven hen daar ondraaglijk werd gemaakt. Mensen die daar waren geboren net zoals hun voorouders honderden en duizenden jaren daarvoor toen de stad ‘’Byzantium’’ werd gesticht om vervolgens de glorieuze hoofdstad van het Byzantijnse rijk te worden onder de naam Constantinopel, dat ooit het middelpunt van de wereld werd genoemd, de rijkste culturele en materiele stad. Nu een derde wereld reuze-dorp dat Istanbul heet. Vandaag de dag herinnerd niets meer aan dit glorieuze Helleense verleden, enkel nog wat overgebleven oude monumenten en de 4000 Grieken die nog over zijn. Totdat het moment komt dat zij zullen sterven, dan is ook de laatste druppel Grieks bloed verdwenen uit haar Constaninopel.

De tragedie van Imvros en Tenedos
Eerder beschreven we wat het verdrag van Laussane inhield, dat in 1923 werd ondertekend.

Dit verdrag had niet alleen desastreuze gevolgen voor de Griekse bewoners van Klein Azië maar ook voor de twee eilanden Imvros en Tenedos. Deze 2 eilanden zij overigens de enige 2 omvangrijke bewoonde eilanden die Turkije vandaag de dag bezit. Een cadeautje dus van de grootmachten. Immers alle eilanden in de Egische zee waren Grieks, dus Imvros en Tenedos ook. Maar waarom werden deze 2 eilanden aan Turkije toegewezen? Wat bewoog men? De reden is simpel, in het kader van het totale plan (wat we eerder al beschreven) wat de grootmachten voor oog hadden met Turkije paste deze beslissing mooi in het plaatje. 2 eilanden die vlak bij de toegang van de Bosporus liggen, ideaal als controle posten voor de af- en aanvoer naar de zwarte zee. Turkije had immers ook toch Oost-Thracie toegewezen gekregen. Dus had zij de hele Bosporus onder haar controle.

Imvros en Tenedos dus, 2 eilanden net zo gewoon Grieks als elk ander Grieks eiland tot 1923.

In 1912 werden deze eiland van het Ottomaanse juk bevrijd door de Griekse marine. In artikel 14 van het verdrag van Laussane werd aangenomen dat deze eilanden een legale vorm van zelfbestuur zouden krijgen, erkend door de Turkse overheid. Maar in de praktijk kwam hier niets van terecht. Groot bewijs hiervan is het feit dat in beide eilanden in 1923 15.000 Grieken woonden en vandaag de dag misschien net enkele honderden. Om dit resultaat te realiseren, gebruikte de Turkse overheid de volgende ‘’technieken:

Grieken die naar het moederland afreisden, kregen geen toestemming om het eiland weer te betreden. Als gevolg werden hun bezittingen ingenomen. Hun plekken werden ingenomen door Turken.

Griekse scholen werden gesloten en Grieks mocht niet meer openbaar gesproken worden.

Imvros was omgebouwd tot een soort open gevangenis waar Turkse criminelen vrij werden losgelaten, die op hun beurt de lokale Griekse bevolking terroriseerde.

Op deze manier lukte het de Turkse overheid om ook hier de etnische samenstelling compleet te veranderen via de voor haar bekende weg van terreur en intimidatie.

Cyprus: Het bittere einde van de Griekse tragedie
Het letterlijk en figuurlijke ‘’Griekse drama’’ dat de Griekse bevolking buiten de grenzen van het huidige Griekenland zou in 1974 ten einde komen, zonder echter zoals men doet vermoeden en inmiddels weet, een goed einde.

Cyprus, een prachtig eiland in de in de oostelijke uithoek van de middellandse zee. Het eiland van de Griekse godin van de liefde Afrodite. Het meest zuid/oostelijke plekje van Europa. Jazeker van Europa! Zoals we eerder hebben gezien is Europa geografisch moeilijk vast te stellen en gezien Cyprus een onderdeel was en is van het Hellenisme kan het niet anders dan bij Europa horen.

Cyprus werd duizenden jaren geleden min of meer ontdekt en gekoloniseerd door de Kretenzers. Vervolgens zouden verschillende andere Griekse volkeren dit eiland gaan bezoeken en zich er vestigen. Denk aan de Myceneers, de Acheers, de Ioniers en de Macedoniërs. Dit resulteerde in een diep gewortelde Hellenisme en bloei daarvan op het eiland, zo sterk dat de Cyprioten en hun Helleense identiteit de verschillende veroveraars van het eiland in de eeuwen die zouden volgen overleven.

Dat dit eiland zo geliefd was door omringende grootmachten is niet vreemd. Een prima uitvalbasis die de handel van oost naar west prima onder controle kon houden. Een kruispunt van drie werelddelen. De Egyptenaren de Feniciers, de Perzen waren de eerste niet Europese veroveraars van het eiland. Vervolgens zouden de Romeinen, de kruisridders en als laatst de Venetianen het eiland in hun macht krijgen.

Maar geen bezetting was zo wreed en gewetenloos als die van de Turken.

De Turken kwamen in bezit van het eiland in 1571 nadat zij het veroverd hadden op de Venetianen. Deze bezetting zou op 8 juni 1878 tot een einde komen middels de verkoop van het eiland aan de Britten. Dit in ruil voor Britse militaire steun.

Het verdrag van Laussane in 1923 maakt een eind aan eventuele potentiële claims die de Turken op het eiland zouden leggen dat voor 82% bewoond was door Grieken. De resterende 18% waren Turks. Toch geld hier ook hetzelfde als wat erin Klein Azië was gebeurd met de komst van de Turken in de 11de en 13de eeuw. Sommigen Grieken werden verislamiseert en namen na enkele generaties het Turks bewustzijn over. Dat gold dus ook voor hier. Hoe groot dit percentage van de 18 % was is niet zeker, echter ‘’verraad’’ het uiterlijk meestal wel het geval is. Toch zijn ook deze mensen Turks in hart en ziel.

In artikel 21 van het verdrag werd de Turkse minderheid de gelegenheid voorgelegd om het eiland te verlaten en als Turken te gaan leven in Turkije of er te blijven als Britse burgers.

Toen het eenmaal duidelijk was dat Cyprus eindelijk bevrijd zou worden van de Britse bezetter, begonnen de Turken alles wat het verdrag van Laussane voorzag te negeren en startte er een campagne van terreur jegens de Griekse meerderheid die snakte naar zelfstandigheid en hereniging met het moederland, Griekenland.

In november 1957 richtte (de huidig premier van het Turkse bezette noordelijke deel) Rauf Denktash de terroristische organisatie TMT op. Deze organisatie werd gesubsidieerd door de Turkse overheid vanuit Ankara en werden getraind door Turkse militairen. Op 12 juni 1958

werden 8 onschuldige burgers uit het dorpje Kondomenos vermoord door TMT terroristen. Dit gebeurde vlakbij een Turks dorp Geunyeli zonder enige aanleiding. In het jaar dat volgde en het steeds duidelijker werd dat Cyprus onafhankelijk zou worden, stuurde de Turkse marine een schip volgeladen met wapens om de TMT eenheden te ondersteunen. Echter werd dit schip door de Britse autoriteiten onderschept. Maar de signalen vanuit Ankara waren duidelijk.

Uiteindelijk zou Cyprus volledig onafhankelijk worden op 16 augustus 1960.

In 1963, na jaren van geweld en intimidatie van de TMT tegen de Griekse bewoners, met name in het noorden van Cyprus, zouden de Turken commando eenheden naar Cyprus sturen om de TMT te ondersteunen. Het zou ook tot gevechten komen met de pas net opgerichte Nationale Garde van Cyprus.

In 1967 zouden Turkse troepen de strategisch van belang liggende snelweg van Larnaka naar Limasol bezetten en VN waarnemers aanvallen.

De jaren die zouden volgen waren relatief rustig voor beide bevolkingsgroepen.

Echter gebeurde op 20 juli 1974 hetgeen dat de meeste al sinds de onafhankelijkheid vreesden: Een Turkse militaire invasie. Een zwaarbewapend leger van 40.000 man sterk en 400 tanks en met volledige luchtdekking viel het noordelijke gedeelte van het eiland binnen. Een invasie die al was voorbereid sinds de jaren 50. De eenheden van de Nationale Garde en Griekse soldaten die er gestationeerd waren vochten dapper. 5% van het eiland was toen in Turkse handen. Al gauw werd een staakt-het-vuren afgekondigd door de VN maar op 14 augustus zou de invasie een vervolg hebben. Met continue napalm bombardementen op Griekse dorpen in het noorden en heftige gevechten tegen de- in minderheid- vechtende Nationale Gardisten zouden de Turken uiteindelijk 38% van het totale eiland in hun bezit krijgen.

De Grieken die legaal de eigenaren waren van bijna al het grondgebied in het noordelijke deel van Cyprus en de meerderheid vormden van de bevolking in het gebied, werden met geweld van hun huizen verjaagd. De ethische zuivering van Grieken in het noorden van Cyprus dat nu door de Turken was bezet was begonnen. Velen werden gevangen genomen en naar gevangen kampen in Turkije gestuurd waarvan zij nooit zouden wederkeren. Het rode kruis en de VN kregen nooit toegang tot deze concentratiekampen in oost Turkije. Vandaag zijn nog steeds 1619 mannen, vrouwen en kinderen vermist die zijn gedeporteerd naar deze kampen.

In totaal zouden 200.000 Grieken worden verdreven van hun land en huizen, al hun bezittingen werden in beslag genomen. In totaal zouden 5000 Grieken worden vermoord en 1000 vrouwen worden verkracht. Dit is overigens allemaal vermeld in de rapporten van het Rode Kruis en de VN.

Premie Bullent Encevit (later ook nog premier van Turkije) van Turkije, die de invasie had ingelast zou zelfs hebben gedreigd met totale overname van het Griekse eiland. Zo’n 20.000 Grieken zouden toch in het noorden verblijven onder dwang nadat en nieuw ‘staakt-het-vuren’’ was afgekondigd. Maar ook zij zouden vervolgens worden blootgesteld aan de onmenselijke methodes van etnisch zuiveren die de turken toepasten. Vandaag zijn er nog zo’n 800 over, merendeels bejaarden. De plekken van de verjaagde Grieken werden meteen ingenomen door 150.000 Turken die vanuit Turkije naar Cyprus werden geïmmigreerd. Zij namen de bezittingen en huizen over van de verjaagde Griekse oorspronkelijke eigenaren. Het aantal van deze kolonisten zou met de jaren groeien.

Opmerkelijk is wel dat van de 120.000 Turks Cyprioten die op het eiland woonden in het noorden voordat de invasie plaatsvond, zo’n 60.000 emigreerden naar west Europa.

Vandaag de dag zijn er 35.000 manschappen van het Turkse leger op Cyprus gestationeerd in het bezette gebied. Daarnaast zijn er nog zo’n 400 tanks aanwezig en 2 marine basissen, allemaal om de veiligheid van de Turks-cyprioten te garanderen…

Een etnische minderheid (18% van de totale bevolking) die in 1964 maar 12% van het territoriale grondgebied in haar bezit had, is nu heer en meester over 37% van het eiland.

Op 13 februari 1975 kondigde de Turkse overheid het bezet noordelijke gedeelte van Cyprus aan als een Turkse federale staat. Deze werd door de VN (Resolutie 367, 1975) veroordeeld. In 1983 werd de ‘’Turkse Republiek van Cyprus’’ aangekondigd die uiteraard opnieuw door de VN werd veroordeeld in de resoluties 541(1983) en later in 550(1984). Turkije was (en is) het enige land dat het noordelijke bezette gedeelte van Cyprus erkende als ‘staat’’.

Vanaf 1974 tot heden doet de Turkse bezetter er alles aan om alles wat cultureel met Griekenland te maken heeft in het bezette noordelijke gebied, te verwoesten. Oude monumenten uit de klassieke tijd, kerken en andere waardevolle culturele Griekse monumenten worden verwaarloosd, beschadigd en verwoest. Maar ook agressie tegen Grieken is nog altijd ‘’in’’. Hoogtepunt was de brute moord op Tasos Isaak in 1996 nadat Grieks-Cypriotische demonstranten, tijdens een demonstratie in de neutrale zone, waren aangevallen door Grijze wolven die als tegenbetogers in grote aantallen (gestuurd vanuit Turkije door de MIT) daar aanwezig waren. Deze beelden waren destijds live op de Cypriotische TV te zien!. Op de dag van zijn begrafenis werd zijn neef Solomos Spyrou in koelen bloede door een Turks politiebeambte doodgeschoten. Spyrou was een vlaggenpaal in de neutrale zone ingeklommen en probeerde de bezettersvlag te verwijderen.

Maar het is interessesant om even stil te staan bij de gebeurtenissen van 1974. We zullen hier niet al te diep op in gaan gezien de complexiteit, maar enige belangrijke feiten verklaren een heleboel, misschien zelfs alles.

Gedurende de periode van 1967-1974 waren de kolonels in Griekenland aan de macht, een in het begin van haar periode een streng militair regime dat min of meer in het zadel was geholpen door de VSA. Leider van de coup in 1967 was Giorgios Papadopoulos, oorlogsheld (net als de andere kolonels) van de Grieks-Italiaanse oorlog in 1940. Papadopoulos heeft nooit ontkend of bevestigd dat hij met de hulp van- of zelfs voor de CIA zou hebben gewerkt. Wat als een paal boven water staat is dat hij een vurige Griekse patriot was die alle middelen (zelfs dus de VSA) wilde gebruiken om van Griekenland weer een sterke bloeiende natie te maken. Bewijs hiervan is dat toen het duidelijk werd dat de Amerikanen hem gebruikten voor hun plannen in het Midden-Oosten, hij een koers los van de VSA wilde varen. Hij weigerde mee te werken aan verlenen van de luchtmachtbasis op Kreta voor de militaire doeleinden van de VSA. Het was duidelijk dat dit te maken had met de crisis in het Midden-Oosten en de steun van de VSA aan Israël. Voor de Amerikanen was het duidelijk: Papadopoulos moest weg. In 1973 werd hij van zijn positie verstoten en zijn plek werd ingenomen door kolonel Ioannides die naïef als hij was de VSA maar al te graag van dienst wilde zijn. Maar Cyprus was van veel groter belang voor de VSA. Immers wie Cyprus controleert, controleert het hele midden Oosten.

Op dat zelfde moment waren er op Cyprus plannen om een referendum te houden in 1974 waarin de bevolking kon kiezen voor een hereniging met het moederland Griekenland.

Dit zou roet in het eten gooien van de plannen die de VSA met Cyprus had. Men profiteerde van de hetze die President (bisschop) Makarios voerde tegen de nationalisten die een felle voorstander waren van hereniging. Makarios echter vreesde voor zijn positie als president en bracht het verhaal in de wereld dat Athene samen met de nationalisten op Cyprus een coup aan het voorbereiden waren. Natuurlijk was dit het moment waar de VSA op had gewacht. Minister van buitenlandse zaken Henry Kissinger (VSA) en zijn haviken op het Pentagon hadden nu het groen licht gegeven aan haar loopjongen Turkije om de klus te klaren: Cyprus mocht nooit wederom eigendom van Griekenland worden.

In Griekenland echter kwam vlak na de invasie het kolonels regime, nu onder leiding van Ioannides, ten val. Toevallig? De ‘democratische’’ nieuwe premier Karamanlis deed niets om Cyprus te redden. Vandaag wordt in Griekenland als hoofd argument van het uitblijven van militaire respons, de zogenaamde ‘’incapabeliteit’’ van het Griekse leger in 1974. Iets wat een leugen is. Recente documenten hebben aangetoond dat het Griekse leger destijds wel zeer zeker in staat was om de invasie te weerstaan. Immers hadden de gestationeerde militairen en de Nationale Garde ondanks hun kleine aantal, de Turken enorme weerstand geboden en een Griekse troepenmacht had zeker Cyprus kunnen redden.

De enige reden dat een militaire reactie van Griekenland uitbleef, was omdat de VSA en Engeland dit niet wensten gezien hun belangen in het Midden-Oosten. En Turkije was natuurlijk al hun buffer in het gebied. In een geheim document dat de Engelse inlichtingendienst en het ministerie van defensie openbaar maakt in 1992 stond het volgende opmerkelijke: “In 1974 heeft de bevelhebber van de Britse NAVO troepen op haar basis op Kreta het bevel gegeven richting Athene dat de straaljagers die gereed waren naar Cyprus te vliegen aan de grond moesten blijven. Gebeurde dit niet dan zouden zij uit de lucht worden geschoten’’. Dit was de reactie van NAVO ‘’bondgenoot’’ Engeland aan NAVO ‘’bondgenoot’’ Griekenland. Dit verklaart ook waarom zoveel mannen die in 1974 klaar stonden om te vertrekken opeens een ‘bericht’’ ontvingen dat de tegenaanval was afgeblazen. De conclusies zijn aan u.

Dit misschien voor sommigen saaie stukje tekst is toch noodzakelijk om de tragedie van Cyprus te kunnen begrijpen. Verwikkeld in duistere machtsspelletjes. 30 Jaren lang werd Cyprus en haar roep naar gerechtigheid genegeerd. Vandaag staan we aan de vooravond van de terechte toetreding van Cyprus (het vrije gedeelte)in de EU. We weten allemaal waar de EU werkelijk voor staat en wiens belangen zij dient. Het kan dus ook niet anders dat er voor Cyprus weer een duistere rol is weggelegd. Men (EU + VN = VSA) eist dat Cyprus wordt ‘’herenigd’’. Dit is niets anders dan legalisatie van de bezetting. Over illegale bezetting wordt niet eens meer gesproken. Een federale staat moet het worden. Alleen dan kan Cyprus toetreden tot de EU in zijn geheel. Gebeurt dit niet dan zal alleen het vrije gedeelte lid worden. Uiteraard moet Cyprus weer herenigd worden. Maar onder de volgende voorwaarden:

De 35.000 gelegerde troepen moeten het eiland verlaten.

Alle kolonisten die na 74 vanuit Turkije zijn geïmmigreerd moeten repatriëren.

De bezettingen en huizen worden teruggeleverd aan alle 200.000 weggejaagde Grieken.

De Turkse minderheid mag op Cyprus blijven wonen zoals dat het verdrag van Laussane voorschrijft

In de toekomst zal een referendum bepalen of Cyprus zal worden herenigd met Griekenland

Kijkend naar deze eisen en met in het achterhoofd wetend dat Turkije nog altijd het troetelkindje is van het Westen zal dit nooit gebeuren. Het zal een zware tegenvaller zijn voor de EU als voor 1 mei geen overeenkomst is gekomen tussen de Grieks-Cyprioten en de illegale bezetters. Zo niet dan valt het plan van de EU in duigen en ook dat van de VSA. Het hangt weer samen met dat zo cliché maar al te waar klinkende ‘middenoosten politiek’’. Over welk plan denkt u dat we spreken? Maar dat lijkt me duidelijk! Ik hoor u denken: Een toetreding en legalisering van de bezetting zal de springplank voor Turkije zijn tot toetreding bij de EU! Juist! En dat mag NOOIT gebeuren. Zeg dus ‘JA’ tegen een toetreding van een vrij Cyprus in zijn geheel of in huidige vrije staat en zeg “NEE’’ tegen de Turkse bezetting

Slotwoord
Men zegt dat de geschiedenis zich altijd herhaalt. En als we kort terugkijken naar de voorafgaande tekst en vervolgens kijken naar de huidige situatie in ons Europa dan kunnen we de volgende parallellen trekken: De Turkse staan aan de poorten van Brussel onder leiding van Premier Erdogan net zoals Sultan Mehmed II voor de poorten van Constantinopel stond op 29 mei 1453. Net als toen hadden ze al delen van Europees erfgoed al enige eeuwen onder controle, we hebben het gezien: Klein Azië, Oost -Thracie, de Pontus. Vervang deze gebieden met Nederland, België, Duitsland. Goed, van complete controle is (nog) geen sprake maar de soldaten van toen zijn de Turkse migranten van nu, en de Turkse sabel is vervangen door een veel erger wapen: een overheid die onder invloed van de linkse lobby die er alles aan doet om onze Europese cultuur ten gronde te richten. Vervang de etnische zuivering van Grieken met het op legale manier, middels door die zelfde overheid, overname van wijken met winkels en koffiehuizen, moskeen en islamitische scholen. Zelfs complete panden in de binnensteden waarin horeca gelegenheden worden gehuisvest zijn in hun handen. Complete gedeelten van de grote steden zijn dus inmiddels Turks. Natuurlijk is er een verschil. Maar het principe is hetzelfde.

De schreeuw om hulp van Keizer Constantijn Paleologos richting west Europa om hulp werd in 1453 genegeerd. Vandaag is iedereen die van Europa houd, een Constantijn die een ultieme poging waagt om de massa in dit geval te bewegen en zich te verzetten tegen de complete overname van Turkije als zij Brussel zou enteren, een schreeuw om verzoek dat iedereen zal vechten voor haar Europees identiteit en erfgoed.

Natuurlijk hebben de principes van de EU niets met liefde en koestering voor Europa en haar erfgoed te maken. Men kent alleen het principe van het grootkapitaal, een monster dat verkleed is als ‘’Europese Unie’’, met als enige doel de totale verloedering en decadentie van ons continent. Hoe anders kan men dan verklaren dat men in Brussel überhaupt de kandidatuur van en Aziatisch land serieus neemt. De term Europese Unie is een prachtige term als de grondprincipes liefde, koestering en geloof voor- en in onze Europese identiteit en erfgoed zouden zijn.

Daarom zeggen wij massaal "Neen!!" tegen de toetreding van de Turkije tot de Eu!!!

Als je dit gelezen hebt, dan zou je bijna durven stellen dat je weet waar hitler zijn mosterd gehaald heeft !!!!!!!!!

[gm10]

Oorspronkelijk geplaatst door TC

...

wat een eenzijdige verdraaiing van de feiten

[jOOSt]

Er bleven berichten binnenkomen over marteling, waarbij steeds meer gebruik werd gemaakt van martelmethoden die geen zichtbare sporen op het lichaam achterlaten. Gedetineerden werden onder meer bewerkt met stroomstoten, opgehangen aan de armen, en onderworpen aan falaka (slaag op de voetzolen). Slachtoffers maakten verder melding van harde slaag, seksueel misbruik, besproeid worden met koud water uit een hogedrukspuit; geheel ontkleed worden tijdens verhoor, bedreigingen met dood en verkrachting, andere vormen van psychologische marteling; en beperking van slaap, voedsel, drinken en toiletgebruik. Naar verluidt werden gedetineerde vrouwen en meisjes veelvuldig seksueel misbruikt en bedreigd met verkrachting. Een aantal vrouwen werd verkracht.
Tot de slachtoffers behoorden pro-Koerdische, islamistische of linkse activisten, of mensen die zich opgaven voor Koerdisch taalonderwijs. Anderen werden gedetineerd op verdenking van criminele delicten of enkel en alleen omdat ze geen gehoor gaven aan de bevelen van veiligheidsfunctionarissen. Mensen die verdacht werden van diefstal of inbraak, onder wie talloze kinderen, werden regelmatig geslagen terwijl ze in hechtenis zaten.

Dit heb ik gehaald van amnesty international (http://www.aivl.be/). Het toont maar weer eens wat voor een fijne jongens die turken zijn. Of is Amnesty International ook een leugenorganisatie? En linkse rakkers, jullie makkers in Turkije worden ook niet bepaald zachtaardig behandeld.

[C uit W]

Griekse volkeren. Dit laatst genoemde gebied en haar bewoners zouden een zeer belangrijke rol gaan spelen in de geschiedenis van Europa en het verloop daarvan. Dit gebied bestreek niet alleen het huidige Griekenland maar ook wat tegenwoordig Klein Azië wordt genoemd, en het kustgebied langs de zwarte zee. Deze gebieden (met als basis het huidige Griekenland) zouden in haar totaliteit de wieg van de Europese cultuur worden. Denken we maar aan de glorie der Kretenzers en de Myceeners en zelfs de Trojanen (Jazeker, ook zij behoorden tot hen)

Nee, de Trojanen waren Germanen.

Voor de rest, goeie tekst

[Turkse Nederlander]

TC, waarom heb je het niet over de misdaden tegen de menselijkheid van de Europeanen?

1) 50 milljoen doden tijdens WOII, inclusief 6 miljoen Joden uitgemoord. Deze misdaad is al groter dan wat de Turken alles bijelkaar hebben gedaan.
2) Bezetting en uitbating van het continent Afrika voor meer dan 300 jaar
3) Slavernij van de negerbevolking wat eeuwen heeft geduurd. Hierbij zijn na schatting 100 miljoen negers omgekomen
4) Totale vernietiging van de Indianen in Noord Amerika
5) Totale vernietiging van de Aboriginals in Australie.

De lijst is nog veeeeeeeeeeeel langer.

[Turkse Nederlander]

Oorspronkelijk geplaatst door Joriske

Turkije moet schuld Armeense genocide erkennen
NRC Handelsblad 15 april 2004

Zolang Turkije de Armeense genocide niet erkent, behoort het niet tot ‘Europa’, vindt Peter van Ham.

Het is wonderlijk hoe selectief ons historisch besef is. Terwijl de jodenvervolging een prominente plaats in de westerse geschiedenisboeken inneemt, zijn andere massamoorden gladweg vergeten. En hoe langer geleden en verder weg de genocide werd gepleegd, hoe zwakker de emotionele echo wordt. Dit geldt ook voor de Turkse genocide op de Armeense bevolking die in 1915 ruim één miljoen burgers het leven heeft gekost en die volgende week overal ter wereld wordt herdacht.

Opeenvolgende Turkse regeringen hebben geweigerd deze zwarte bladzijde in haar geschiedenis onder ogen te zien. Maar nu Turkije waarschijnlijk volgend jaar begint met toetredingsonderhandelingen met de Europese Unie, wordt het de hoogste tijd dat Ankara de moedwillige en systematische uitroeiing van de Armeense bevolking door het Turkse leger erkent. Wie lid wil worden van de EU moet - analoog aan het Duitse mea maxima culpa na de Tweede Wereldoorlog - eerlijk met het eigen verleden omgaan. De EU is immers ook een waardengemeenschap, en daar horen landen die een genocide verloochenen niet bij.

Gedurende de periode 1915-1918 heeft het Turkse leger bijna alle Armeense dorpen binnen het Ottomaanse Rijk geëvacueerd en honderdduizenden burgers vermoord of via barbaarse hongermarsen van West-Turkije naar Syrië gedeporteerd. Deze gebeurtenissen zijn zeer goed gedocumenteerd en hoewel enige onenigheid bestaat over het exacte aantal slachtoffers, staat één ding vast: dit was de eerste genocide van de 20ste eeuw die bovendien tot voorbeeld heeft gediend voor Hitlers holocaust. De nazi’s konden immers uit de lauwe reactie van het Westen op de Armeense genocide opmaken dat ook zij met de vernietiging van de joden konden wegkomen, als dat maar zorgvuldig buiten de aandacht van de internationale media kon worden gehouden.

Het gaat er hier niet om oude koeien uit de sloot te halen. Maar wanneer Turkije over een aantal jaren volwaardig lid wordt van de EU, wordt Armenië ons directe buurland. De Armeens-Turkse betrekkingen zijn echter nog steeds zeer slecht, met name omdat deze historische angel er nog nooit is uitgehaald. De regering in Jerevan eist dat Turkije de genocide als historisch feit erkent. Zij wordt daarin gesteund door verschillende Europese parlementen.

Zo hebben onder meer de Franse, Belgische, Griekse en Zwitserse parlementen geëist dat Ankara de volkerenmoord moet toegeven; ook het Europees Parlement heeft al in 1987 verklaard dat Ankara’s weigering de historische gebeurtenissen te erkennen, een belemmering vormt voor het Turkse EU-lidmaatschap. Ook Paus Johannes Paulus II heeft Turkije tot deze stap opgeroepen. Het Amerikaanse Congres besloot in 2000, na een heftig debat, uiteindelijk de Armeense genocide niet tot een belangrijk discussiepunt met Ankara te verheffen, met name omdat Turkije dreigde met sluiting van de Amerikaanse militaire bases op haar grondgebied.

Nederland kent een zeer kleine Armeense gemeenschap waardoor het vraagstuk vooralsnog niet op de politieke agenda is beland. Minister van Buitenlandse Zaken Bot weigerde in een Kamerdebat van afgelopen december de kwestie van de Armeense genocide als een politiek relevant feit te erkennen. Dit is niet alleen verwonderlijk, maar tevens onverstandig. Hoe zouden wij het vinden wanneer het hedendaagse Duitsland de holocaust zou afdoen als historisch onjuist en irrelevant?

Er zijn voorbeelden waaruit blijkt dat alleen het erkennen van de historische waarheid kan leiden tot politieke toenadering en zelfs hernieuwd vertrouwen tussen landen. Te denken valt een het conflict over de massamoorden in Katyn. Pas in 1990 heeft de Russische regering erkend dat het sovjetleger de 4.400 Poolse officieren heeft vermoord, en niet - zoals lang door Moskou werd beweerd - dat de nazi’s dat hebben gedaan. Ook de Kroatische regering heeft vorige maand een begin gemaakt om de eigen geschiedenis in alle eerlijkheid te beoordelen. Het initiatief van premier Ivo Sanader om de misdaden van de Kroatische Ustasa tijdens de Tweede Wereldoorlog te onderzoeken en te erkennen, passen in zijn streven om binnen afzienbare tijd tot de EU toe te treden. Dit voorbeeld zou door Turkije moeten worden gevolgd.

Het heikele punt is immers dat het proces van Europese eenwording staat of valt met wederzijds politiek vertrouwen en solidariteit. De EU is niet een tijdelijk samenwerkingsverband, maar een opzet voor een nieuwe politieke entiteit. Zonder saamhorigheidsgevoel en oprechtheid heeft de EU geen toekomst. Dit is het grote verschil tussen Europa en andere continenten. Aangezien Japan nooit heeft erkend dat het in Korea en China tijdens WO II de grootste gruweldaden heeft begaan, blijft elke vorm van samenwerking oppervlakkig. Wanneer Turkije deel wil uitmaken van Europa zal het lering moeten trekken uit de voorbeelden van Duitsland en Japan. Alleen wanneer Ankara ondubbelzinnig de historische feiten onder ogen ziet kan sprake zijn van werkelijke ‘Europeanisering’. Dit betekent dat de Armeense genocide in de Turkse geschiedenisboekjes moet komen, waardoor er eindelijk een einde komt aan het Ottomaanse denkbeeld dat Turkije op de een of andere manier superieur is aan de buurlanden.

Dr. P. van Ham is plaatsvervangend hoofd onderzoek van het Instituut Clingendael.

Ik had het instituut Clingendael een email gestuurd over dit bericht. Daarbij presenteerde ik bewijzen tegen de verzonnen Armenocide. Ze hebben mij nog steed geen mail teruggestuurd. Ik heb al in een topic alle meningen die de verzonnen Armenocide ondersteunen naar het rijk der fabeltjes gestuurd. Zelfs de Armenier Joriske kon niets inbrengen tegen de argumenten die ik aanvoerde. Ik ben bereid met iedereen hierover te discussieren, zelfs met Armeense historici.

[Mitgard]

Oorspronkelijk geplaatst door Turk4Ever

TC, waarom heb je het niet over de misdaden tegen de menselijkheid van de Europeanen?


2) Bezetting en uitbating van het continent Afrika voor meer dan 300 jaar
3) Slavernij van de negerbevolking wat eeuwen heeft geduurd. Hierbij zijn na schatting 100 miljoen negers omgekomen
4) Totale vernietiging van de Indianen in Noord Amerika
5) Totale vernietiging van de Aboriginals in Australie.

De lijst is nog veeeeeeeeeeeel langer.

de wereld is aan de sterken.
snap dat nu toch eens.

[Turkse Nederlander]

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

de wereld is aan de sterken.
snap dat nu toch eens.

Dan moet TC ook niet komen met verhalen over wat de Turken de arme Europeanen hebben aangedaan. Alsof de Europeanen de Turken nooit wat hebben aangedaan. Tijdens WOI zijn er bijvoorbeeld 3 miljoen Turkse burgers omgekomen.

[jOOSt]

Oorspronkelijk geplaatst door Turk4Ever

TC, waarom heb je het niet over de misdaden tegen de menselijkheid van de Europeanen?

1) 50 milljoen doden tijdens WOII, inclusief 6 miljoen Joden uitgemoord. Deze misdaad is al groter dan wat de Turken alles bijelkaar hebben gedaan.
2) Bezetting en uitbating van het continent Afrika voor meer dan 300 jaar
3) Slavernij van de negerbevolking wat eeuwen heeft geduurd. Hierbij zijn na schatting 100 miljoen negers omgekomen
4) Totale vernietiging van de Indianen in Noord Amerika
5) Totale vernietiging van de Aboriginals in Australie.

De lijst is nog veeeeeeeeeeeel langer.

Turken zijn dus geen europeanen. Leuk dat u dat ingezien hebt. Ik geef u daar grif gelijk in....wat moeten de vreedzames turkjes komen doen bij de barbaarse europeanen? Laat ze maar een unie opstarten met hun Irak en Iranbroedertjes. Fijn en gezellig in hun derde wereldhoek.

[circe]

Tijdens WOI zijn er bijvoorbeeld 3 miljoen Turkse burgers omgekomen.

Dan hadden ze maar de "goeie" kant moeten kiezen!

[JusticeLover]

Dan hadden ze maar de "goeie" kant moeten kiezen!

Op wat slaagt deze na? Men vraagt u niet wat men beter kon doen gewoon ter inliching.

Dan moesten 6miljoen joden in opstand komen tegen Hitler!

[European Voice]

Ik vind dit eigenlijk maar een rare discussie. Zijn er ECHT mensen die geloven dat Turkije lid kan worden van de Europese Unie???? Zoals hierboven al meerdere malen is aangehaald ligt Turkije voor een groot deel in Azië, en dat is het belangrijkste punt tegen. We zijn een EUROPESE Unie, rember? Er staat in het verdrag van Rome van 1958 dat elk EUROPEES land het recht heeft om toetreding te vragen tot de EEG (nu EU), ze waren toen enkel vergeten te zeggen welke landen Europees zijn maar dat Aziatische landen Aziatisch zijn daar hadden ze WEL rekening mee gehouden hoor.

Moesten we Turkije laten toedreden dan moeten we Rusland ook toelaten en waarschijnlijk ook elke vroegere kolonie en ook China omdat Hong-Kong vroeger Brits was en misschien zelfs de VSA omdat hun wortels hier liggen. En als dat allemaal gebeurt is zullen we zien dat de EU een economische vorm van de VN is geworden en dat Vrije Handel in elk land van de wereld is doorgedrongen EN dat het WHO zonder een actieve rol te spelen toch heeft bereikt wat ze altijd al heeft willen bereiken.

Toch gek dat vooral de linksen voor een toedreding van Turkije zijn terwijl die kan leiden tot een geliberaliseerde wereld waar ze dan weer tegen zijn

[European Voice]

Oorspronkelijk geplaatst door Turk4Ever

Dan moet TC ook niet komen met verhalen over wat de Turken de arme Europeanen hebben aangedaan. Alsof de Europeanen de Turken nooit wat hebben aangedaan. Tijdens WOI zijn er bijvoorbeeld 3 miljoen Turkse burgers omgekomen.

Tijdens WO I zijn er nog veeeeeeeeeeel meer Europeanen omgekomen. En uw punt was....

[Turkse Nederlander]

Overigens is Europa geen werelddeel. Zeggen dat Europa een apart werelddeel is totaal idioot. Europa is een onderdeel van Azie. Dit staat in het world factbook van de CIA over Antarctica:

total: 14 million sq km
note: fifth-largest continent, following Asia, Africa, North America, and South America, but larger than Australia and the subcontinent of Europe
land: 14 million sq km (280,000 sq km ice-free, 13.72 million sq km ice-covered) (est.)

Europa staat dus vermeld als SUBcontinent.

[Turkse Nederlander]

Oorspronkelijk geplaatst door Willem de Spreker

Turken zijn dus geen europeanen. Leuk dat u dat ingezien hebt. Ik geef u daar grif gelijk in....wat moeten de vreedzames turkjes komen doen bij de barbaarse europeanen? Laat ze maar een unie opstarten met hun Irak en Iranbroedertjes. Fijn en gezellig in hun derde wereldhoek.

Iraniers en Arabieren zijn onze broeders niet.

[European Voice]

Oorspronkelijk geplaatst door Turk4Ever

Overigens is Europa geen werelddeel. Zeggen dat Europa een apart werelddeel is totaal idioot. Europa is een onderdeel van Azie. Dit staat in het world factbook van de CIA over Antarctica:

total: 14 million sq km
note: fifth-largest continent, following Asia, Africa, North America, and South America, but larger than Australia and the subcontinent of Europe
land: 14 million sq km (280,000 sq km ice-free, 13.72 million sq km ice-covered) (est.)

Europa staat dus vermeld als SUBcontinent.

Wie gelooft nu in godsnaam die Amerikaanse Europa haters van de CIA,

[jOOSt]

Oorspronkelijk geplaatst door Turk4Ever

Iraniers en Arabieren zijn onze broeders niet.

Het zijn toch ook moslimpjes of niet. Dan heb je alvast dit gemeen in jullie unie. Jullie kunnen lekker samen bij de koffie of de couscous zeveren over de profeet en de koran.

[groentje]

Oorspronkelijk geplaatst door Willem de Spreker

Het zijn toch ook moslimpjes of niet. Dan heb je alvast dit gemeen in jullie unie. Jullie kunnen lekker samen bij de koffie of de couscous zeveren over de profeet en de koran.

Man, toch, stop yapping!

Geografisch gezien is Turkije meer Europees dan Cyprus, taalkundig horen de Finnen, Hongaren, Maltezen en Basken evenmin bij Europa, cultureel is Turkije een land met een democratische traditie, van een paar decennia, islamitisch, maar geseculariseerd. Dictatuur is er ook geweest, maar hoelang zijn de landen van het Oostblok democratisch? Is Spanje democratisch? Portugal? Griekenland?
Turken zijn geen Arabieren, zoals de Iraqi's, en zijn evenmin Perzen, die een Indo-Europese taal spreken.

Als de genocide op de Armeniërs geen georganiseerde volkerenmoord was, dan was er toch wel heel veel etnisch geweld, en heeft men hen toch zwaar behandeld, waardoor velen zijn gestorven van ontbering. En cijfers lopen inderdaad uiteen, omdat Turkije nog steeds een diepgravend onderzoek tegenhoudt. Ongetwijfeld zijn de huidige machthebbers daar niet voor verantwoordelijk, ik kan me zo niet meteen een Turks politicus voor de geest halen, die reeds actief was rond 1920. En mogelijk was het een ander regime, die verantwoordelijk was voor de doden. De Bondsrepubliek Duitsland heeft echter ook geboet voor de misdaden begaan door het Duitse Rijk...

Elmaci, sommige uitspraken plaatsen je op het niveau van Guderian. Plat racistisch-nationalistische praat, die dan nog eens oproept tot geweld, of op zijn minst geweld verheerlijkt of vergoeilijkt, zijn niet welkom. Of denkt iemand er anders over?