Pantheïsme : Religie van de Toekomst - Pagina 3

Nom@d · 17 februari 2003, 22:43

Zolang de mens zichzelf als zoekende blijft beschouwen, zal er altijd sprake zijn van vooruitgang. Omdat ieder mens een behoefte heeft aan veiligheid, zekerheid, sociaal contact en waardering, sluiten we ons vaak liever bij een groep aan.

Hier is op zich niets mis mee, zolang deze groep maar wel op eenzelfde bewustzijnsniveau staat. Soms merken we echter, dat we een groep vooruit zijn gelopen. De groep staat onder jou op de berg en wil niet meelopen. Je roept dat ze jouw richting op moeten lopen, maar niets helpt. Je kunt dan terug lopen om maar bij de groep te blijven. De behoefte aan veiligheid, zekerheid en sociaal contact blijven dan tenminste vervult.

Het is echter veel moeilijker om toch alleen door te lopen. De mens moet dan zijn oude waarheden en oude vriendengroep achter zich laten. Indien men als kind is opgegroeid met bepaalde denkbeelden, dan zal het losmaken hiervan een lang proces zijn. Als kind heeft men dan de denkbeelden van zijn ouders als de waarheid aangenomen, waarna hij deze zekerheden opeens op de proef stelt. Een deel van de basis valt weg en men moet op zoek naar nieuwe waarheden.

Als we hier toch in slagen, kunnen we onze weg naar boven vervolgen. Soms lopen we dan even zonder groep op de berg. Helemaal alleen maken we de reis verder naar boven. Als pelgrim heb je dan soms het voordeel dat je geitepaatjes omhoog kan nemen, zodat je niet altijd de lange grote weg hoeft te bewandelen. Eenmaal een stuk omhoog geklommen, kom je weer bij de grote weg aan en zie je weer een nieuwe groep aankomen. Zij blijken wel op jouw bewustzijnsniveau te leven, waarna je samen weer verder zult lopen

Kotsmos · 17 februari 2003, 23:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Godfried

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Percept

Jullie met je praatjes over een voorbereiding voor een hoger doel, een volgend (eeuwig) leven , ...
Je beseft het niet maar je bent de enige tijd die je hier ( op aarde ) hebt aan het vergooien door je bezig te houden met je voor te bereiden op een volgend "niveau" dat er helemaal niet is. Hoe bewijs ik dat er geen volgend "niveau" is ? Het bewijzen valt nogal moeilijk , maar common sense kan al veel doen , je moet het wel bezitten natuurlijk.

Gelooft ge dan niet in de liefde? Of is dat voor u ook maar zuiver een kwestie van hormonen? In dat geval heb ik heel veel medelijden met u.

waarom? Doet het besef dat het maar een kwestie van biochemie is iets af van het gelukzalige gevoel van verliefdheid? Verliefdheid is geen illusie he, de kennis van de oorzaak gaat het niet doen verdwijnen.

Godfried · 18 februari 2003, 10:27

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Kotsmos

waarom? Doet het besef dat het maar een kwestie van biochemie is iets af van het gelukzalige gevoel van verliefdheid? Verliefdheid is geen illusie he, de kennis van de oorzaak gaat het niet doen verdwijnen.

Dan gelooft u toch in een metafysische werkelijkheid en spreekt u zichzelf tegen wanneer u zegt dat geloof in een God die liefde is, slechts een bespiegeling is van de menselijke geest.

Kotsmos · 18 februari 2003, 11:38

Niet waar. Ik zeg gewoon dat gevoelens chemische reacties zijn, en dat dat besef die chemische reacties niet gaat wegnemen. Mijn kennis van de kennis van alcohol maakt mij nog niet minder dronken.

circe · 18 februari 2003, 17:11

Citaat:

En stel dat het waar is, wat hebt ge daarmee nu eigenlijk verklaard over het ontstaan van het universum? Totaal niks, naar mijn gedacht. Want wat was er dan ervoor? En waar komen de energie en de deeltjes vandaan? Men verwerpt blindelings een dogma, en plaatst een nieuw dogma in de plaats. Een beetje zwak he.

Heb ik nu ergens niet gelezen dat Godfried vond dat God was en altijd geweest is? of iets in die aard?

Dat is dan toch exact dezelfde gedachtengang: of je het nu over God hebt of over oerplasma of over het ontstaan van het universum of zelfs van de verschillende universa(?) universums(?)

Steeds zullen we toch blijven zoeken naar wat er voordien was, dat is eigen aan de mens.

Stellen dat het "God" was is even onnozel als stellen dat het met een "sneeuwvlokje" begon!

Darwin · 18 februari 2003, 22:28

Het heelal is al wat er is en is er altijd geweest.

Zelfs als uit wetenschappelijk onderzoek zou blijken dat er nog bijna oneindig veel andere universa bestaan, waarbij in het gedeelte dat voor ons waarneembaar is aan bepaalde voorwaarden is voldaan (bvb de 9 magische nummers van de Kosmos) dan wordt het heelal de verzameling van alle mogelijke universa die ooit waren of zullen zijn.

Aangezien deze eigenschap (er altijd geweest zijn) ook in bepaalde religies aan (een Opper)god wordt toebedacht, kunnen we de intuïtie van deze god van die religies best gelijkstellen met het heelal.

Voor de wetenschap kan er maar één waarheid zijn. Dat wil zeggen: in het heelal gelden overal dezelfde wetten. Daar is men in de Kosmologie nu trouwens mee bezig: men tracht alle bekende natuurwetten onder te brengen in één grote geünificeerde Grote Theorie.

Dit is echter nog maar de helft van het verhaal.

Naast het onwaarschijnlijke bestaan van een Kosmos op zich is er daar bovenop nog het mysterie van de emoties en de verschillende geesten van de individuen, van de eenvoudigste celvorm tot de hoogste menselijke organisatie.

Die emoties zijn iets dat gepaard gaat of ontstaat als er zeer specifieke interacties plaatsvinden in heel complexe organisaties.

We kunnen dus met quasi zekerheid stellen dat de eerste miljarden jaren van het heelal, toen er nog geen levensvormen bestonden, er ook geen emoties of geesten waren.

Geleidelijk groeit het potentieel van het heelal echter en ontstaan er meer en meer gesofisticeerde organisaties met meer gesofisticeerde geesten.

Een echte Ultieme Unificatie Theorie moet dus ook de theorieën van de emoties en de geesten en van van leven en dood omvatten.

En wat dit deel 2 betreft staan we vandaag wetenschappelijk nog bijna nergens.

Wat kan er nu mis zijn om heel dit wonderbaarlijk geheel van materiële onderbouw en geestelijke bovenbouw "God" te noemen?

"God" is dan bvb een manier van benoemen van de ontzaginboezemende emoties als je filosofeert en je bewust wordt van de wereld rondom en in jezelf.

Bobke · 19 februari 2003, 00:13

Darwin schreef:

Citaat:

Wat kan er nu mis zijn om heel dit wonderbaarlijk geheel van materiële onderbouw en geestelijke bovenbouw "God" te noemen?

"God" is dan bvb een manier van benoemen van de ontzaginboezemende emoties als je filosofeert en je bewust wordt van de wereld rondom en in jezelf.

“God” is de uitvlucht om niet te moeten bekennen dat we er (nog) geen wetenschappelijke verklaring voor kunnen bedenken.

Supe®Staaf · 19 februari 2003, 00:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Darwin

Wat kan er nu mis zijn om heel dit wonderbaarlijk geheel van materiële onderbouw en geestelijke bovenbouw "God" te noemen?

"God" is dan bvb een manier van benoemen van de ontzaginboezemende emoties als je filosofeert en je bewust wordt van de wereld rondom en in jezelf.

Noem het voor mijn part hoe je wil, maar ken er geen antropomorfe eigenschappen aan toe.
Ik prefereer:
'al wat is'
Of soms als ik een welwillende bril op heb: 'kosmos'

Ken er ook geen bewustzijn aan toe dat ons persoonlijk stuurt of van ons houdt of dies meer.
Het enige bewustzijn in de zin dat wij het ervaren, kunnen we voorlopig enkel hier in onze omgeving waarnemen.

Scherven A. Mok · 24 april 2016, 12:43

Hoort hoort.
God is al wat is en niet een of ander zijnde.
En omdat god voor al de reliogioten van het boek wel een zijnde is, weiger ik al wat is god te noemen.

Bekijk resultaten enquête: Kan er meer dan één Waarheid zijn?
Ja, en daarom zijn er verschillende religies mogelijk	3	60,00%
Nee, er kan maar één Waarheid zijn en daarom is er slechts één juiste Religie mogelijk	2	40,00%
Aantal stemmers: 5. Je mag niet stemmen in deze enquête

17 februari 2003, 22:43	#41
Nom@d Lokaal Raadslid Geregistreerd: 6 januari 2003 Berichten: 341	Zolang de mens zichzelf als zoekende blijft beschouwen, zal er altijd sprake zijn van vooruitgang. Omdat ieder mens een behoefte heeft aan veiligheid, zekerheid, sociaal contact en waardering, sluiten we ons vaak liever bij een groep aan. Hier is op zich niets mis mee, zolang deze groep maar wel op eenzelfde bewustzijnsniveau staat. Soms merken we echter, dat we een groep vooruit zijn gelopen. De groep staat onder jou op de berg en wil niet meelopen. Je roept dat ze jouw richting op moeten lopen, maar niets helpt. Je kunt dan terug lopen om maar bij de groep te blijven. De behoefte aan veiligheid, zekerheid en sociaal contact blijven dan tenminste vervult. Het is echter veel moeilijker om toch alleen door te lopen. De mens moet dan zijn oude waarheden en oude vriendengroep achter zich laten. Indien men als kind is opgegroeid met bepaalde denkbeelden, dan zal het losmaken hiervan een lang proces zijn. Als kind heeft men dan de denkbeelden van zijn ouders als de waarheid aangenomen, waarna hij deze zekerheden opeens op de proef stelt. Een deel van de basis valt weg en men moet op zoek naar nieuwe waarheden. Als we hier toch in slagen, kunnen we onze weg naar boven vervolgen. Soms lopen we dan even zonder groep op de berg. Helemaal alleen maken we de reis verder naar boven. Als pelgrim heb je dan soms het voordeel dat je geitepaatjes omhoog kan nemen, zodat je niet altijd de lange grote weg hoeft te bewandelen. Eenmaal een stuk omhoog geklommen, kom je weer bij de grote weg aan en zie je weer een nieuwe groep aankomen. Zij blijken wel op jouw bewustzijnsniveau te leven, waarna je samen weer verder zult lopen

18 februari 2003, 11:38	#44
Kotsmos Minister-President Geregistreerd: 7 mei 2002 Berichten: 4.137	Niet waar. Ik zeg gewoon dat gevoelens chemische reacties zijn, en dat dat besef die chemische reacties niet gaat wegnemen. Mijn kennis van de kennis van alcohol maakt mij nog niet minder dronken.

18 februari 2003, 22:28	#46
Darwin Banneling Geregistreerd: 14 augustus 2002 Berichten: 5.668	Het heelal is al wat er is en is er altijd geweest. Zelfs als uit wetenschappelijk onderzoek zou blijken dat er nog bijna oneindig veel andere universa bestaan, waarbij in het gedeelte dat voor ons waarneembaar is aan bepaalde voorwaarden is voldaan (bvb de 9 magische nummers van de Kosmos) dan wordt het heelal de verzameling van alle mogelijke universa die ooit waren of zullen zijn. Aangezien deze eigenschap (er altijd geweest zijn) ook in bepaalde religies aan (een Opper)god wordt toebedacht, kunnen we de intuïtie van deze god van die religies best gelijkstellen met het heelal. Voor de wetenschap kan er maar één waarheid zijn. Dat wil zeggen: in het heelal gelden overal dezelfde wetten. Daar is men in de Kosmologie nu trouwens mee bezig: men tracht alle bekende natuurwetten onder te brengen in één grote geünificeerde Grote Theorie. Dit is echter nog maar de helft van het verhaal. Naast het onwaarschijnlijke bestaan van een Kosmos op zich is er daar bovenop nog het mysterie van de emoties en de verschillende geesten van de individuen, van de eenvoudigste celvorm tot de hoogste menselijke organisatie. Die emoties zijn iets dat gepaard gaat of ontstaat als er zeer specifieke interacties plaatsvinden in heel complexe organisaties. We kunnen dus met quasi zekerheid stellen dat de eerste miljarden jaren van het heelal, toen er nog geen levensvormen bestonden, er ook geen emoties of geesten waren. Geleidelijk groeit het potentieel van het heelal echter en ontstaan er meer en meer gesofisticeerde organisaties met meer gesofisticeerde geesten. Een echte Ultieme Unificatie Theorie moet dus ook de theorieën van de emoties en de geesten en van van leven en dood omvatten. En wat dit deel 2 betreft staan we vandaag wetenschappelijk nog bijna nergens. Wat kan er nu mis zijn om heel dit wonderbaarlijk geheel van materiële onderbouw en geestelijke bovenbouw "God" te noemen? "God" is dan bvb een manier van benoemen van de ontzaginboezemende emoties als je filosofeert en je bewust wordt van de wereld rondom en in jezelf.

24 april 2016, 12:43	#49
Scherven A. Mok Banneling Geregistreerd: 21 april 2008 Berichten: 12.832	Hoort hoort. God is al wat is en niet een of ander zijnde. En omdat god voor al de reliogioten van het boek wel een zijnde is, weiger ik al wat is god te noemen.