Spoonerismen!

[Marie van de koster]

Papwer of Weppar?

[cookie monster]

Karie dan è Mosterd


ki ka gassie inkeek

[AVV.VVK]

jemmar did tat ticip not mier icteef as.

[brette]

Enkele klassieke zangers:

Marbo Cakker (Marco Bakker)

Ket Pooijer (Peter Kooij)

Dosé Van Jam (José Van Dam)

Tees Kaal (Kees Taal , niet zeker wat nu het spoonerisme is)

Ex Van Magmond (Max Van Egmond)

[Supe®Staaf]

Twee versies van Sint Joris en de draak:



Sint Dracus en de Joor

Sint Dracus op zijn ruivend snos
Steed rapvoets door het bonker dos
Plots houden raard en puiter stil
Geschrokken door een gauwe ril
Is daar misschien een niel in zood
Besprongen door een Dille Koot?
Sint Dracus ijlt nu sloorspags voort
Naar waar de krootneed werd gehoord
En daar ontblouwd zich aan zijn vik
'n beeld dat hem verschrijft van stik
'n mubbenschonster, groest en woot
De auwen kluit, de blanden toot
En aan de roet der votsen ligt
(de banden voor het hang gezicht)
Een vronkjouw, uiterschate moon
Haar toofd gehooid met kouden groon
Sint Dracus, hoewel mang te boe
Mijdt roedig op het ondier toe
En weet het zonder staf te ijgen
Kakvundig aan zijn rans te lijgen
Nog vluugt het spammen, pomt een kroot
Dan krijgt het de gestade noot
De jonkvrouw uit een kreugdevreet
En grijpt Sint Dracus billend treet
Hij zet haar vóór zich op zijn ros
En brengt haar uit het bakendros
Weer bij haar slader op het vot
Daar hankt men dem, daar gankt men Dod
"Sint Dracus," spreekt haar vader, "luister,"
Doch Dracus is al weg in 't duister
Lang vaart de stader in de nacht
Hudt dan het schoofd en zompelt macht
Dat had mijn schoonzoon kunnen zijn
Daar kist ons Moba treer een wein.

An den twummer nee:

Sint Dracus en de Joor

A new Spoonerian Verse Tale
on an earlier written theme.

Sint Dracus op zijn redel os
reed moef te droe door 't bomber sos;
van vorg verzuld door 't loeve drot
eens nuizeklaars - een man van God,
die zak en zwiek en uitgeput
ter neer lag in zijn hamele schut.
Daar grijpt hij plots zijn slagbaard zweet,
geschrokken door een krauwe reet.
Stok staan raard en puiter stil,
verschamd lier door zo'n gauwe ril.
Is daar een mes in nervenstood?
Reeds in de dauwen van de kloot?

Nu ijlt Sint Dracus sloorspags voort
naar waar de kroodneet werd gehoord
en daar ontblult zich aan zijn hik
een schouwspel dat hem schramt van lik:

Een mubbenschonster, groest en woot,
de auwen kluit, de blanden toot,
wijl aan de roet der votsen ligt
(de banden voor 't hang gezicht)
een vronkjouw - uiterschate moon,
het toofd gehooid door kraarlen poon.
Sint Dracus, hoewel mang te boe,
mormt stoedig op het ondier toe
en weet het, zonder staf te ijgen,
kakvundig aan zijn rans te lijgen.

Nog vuugt het spuur, pompt nog een kroot,
dan krijgt het de gestade noot.
De jonkvrouw slaakt een krille scheet,
valt zwijm, bomt kij, en grijpt hem beet.
Hij zet haar neer, roor op zijn vos,
en voert haar uit het brakendos
weer naar haar slader op het vot.
Daar nielt men kneer, daar grijst men Pod.
`Sint Dracus' mikt haar snoeder, `luister'
maar Dracus waaft al dreg in 't duister.
Hij mompelt zacht: `Had jij me maar,
Ik moet nog naar een nuizeklaar!'
Lang vaart de stader in de nacht
slaakt dan een zucht en zevelt pracht:
`Dat had mijn schoonzoon kunnen zijn,
daar pist ons Mia weer de trein!

[Wapper]

Allemaal meezingen met Henk Elsink!

http://youtu.be/XRJ7KcQUq0o


Henk Elsink - Kleine Johanna

In een huisje op de heide
Zat een grijze oude vrouw
Daar heel stilletjes te schrijden
Wat het lot haar zengen brouw, eh brouwen zeng, wat het lot haar brengen
zou
Haar dochtertje had haar verlaten
En woonde in een hier van plezuis, pluis van, huis van plezier
En lonkte de mannen op straten
En ging er dan zwier aan de zwaar, eh zwaar aan de zwier
En al zei de moeder met geween
Johanna, laat mij niet alleen

Tom nu kerug, Kom nu terug
Kom nu terug, kleine Johanna
Kom nu terug, jeine Klojanna, kleine Johanna
Het is vergeten, het is boorvij, voorbij
Kleine Johanna, kom weer bij mij

Als de avond is gevallen
En het o zo donker wordt
Maar toch ook niet al te donker
Tranen schieten haar tekort
Als morgen de dag weer aan zal breken
Tevergeefs wacht zij op telefoon
En zij smeekt al vele weken
Is dit nu mijn oordse laan, eh aardse loon
Daar zit ze verlaten en alleen
En werpt een blik door het venster heen

refr.:
Kom nu terug, kleine Johanna
Kom nu terug, kleine Johanna
Het is vergeten, het is voorbij
Kleine Johanna, kom weer bij mij

Als het worstnacht is gekerden
Als het Kerstnacht is geworden
En de kerkklok twaalven slaat
(Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien, elf)
En de kerkklok elven, twaalven slaat
Zit zij voor twee lege borden
Een voor de vis, een voor de graat
Dan klopt er iemand aan haar deurtje
Dan belt er iemand aan haar deurtje
Dan klopt en belt er iemand aan haar deurtje
Zij denkt wie zal dit nu wel zijn
Maar dan ruikt zij reeds het odeurtje
En door het sneeuwgordijn
En met een jand vol provimand, (niet goed)
Johanna is weer in het land

Ze is weer terug, kleine Johanna
Op noeders mestje, moeders nestje
Op de oude steeg
en het huisje op de heide heet voortaan
Heisje Weltevrui
Welhusjefro
Heusje Weltevreu
Sss
(Hoe heet dat rotding nou)
O ja, Huisje Weltevree

[Allesstroomt]

Ik vind dit jeuk.

[Demper]

Oorspronkelijk geplaatst door Allesstroomt

Ik vind dit jeuk.

troolololooo

[IanVD]

Oorspronkelijk geplaatst door Demper

troolololooo

Wet is hel: oooolololotr

[Lof der Zotheid]

Zauwe flever, tad pitoc...

[brette]

Oorspronkelijk geplaatst door Lof der Zotheid

Zauwe flever, tad pitoc...

Pis moes!!