De heilige drie-eenheid van de Geest.

[harriechristus]

Er zijn twee manieren om ons bestaan te verklaren, namelijk ten eerste uit het Niets als het meest lagere en eenvoudige, en ten tweede uit God als de hogere.

[harriechristus]

Maar God moet nog eerst verklaard worden, en daarom is de verklaring uit Niets het beste, want Niets is immers Niets en behoeft niet verklaard te worden.

[harriechristus]

En ook God is uit het Niets.

[harriechristus]

God heeft zichzelf uit het Niets geschapen krachtens de Logica der tegenstrijdigheid dat het Niets IS.

[harriechristus]

In den beginne was God dus nog helemaal NIETS, denk maar aan het Nirwana van Boeddha dat het Niets betekent.

[harriechristus]

En uit het NIETS kwam het ZIJN, als God uit de duivel, als het licht uit de duisternis.

[harriechristus]

Maar het ZIJN was nog een God van NIKS, je mag het eigenlijk nog geen God noemen.
En ook het NIETS was nog geen echte duivel.
En kwaad deed HET nog helemaal niet, integendeel, want HET heeft het ZIJN geschapen.

[harriechristus]

Alles is uit het NIETS geschapen uit de Geest der tegenstrijdigheid dat het NIETS IS, een ZIJN is.
Dat is dan ook de reden dat wij het NIETS kunnen denken als bewijs dat het een ZIJN is, het ZIJN van een gedachte.

[harriechristus]

Het ZIJN is uit het NIETS verschenen en aldus is het ZIJN ook meer dan slechts NIETS, maar als ook duidelijk onderscheiden en ook duidelijk verschillend is het de VERSCHIJNING.

[harriechristus]

De verschijning is enerzijds slechts schijn, dus eigenlijk niets en anderzijds is de schijn er wel degelijk, dus positief als een zijn.

[harriechristus]

Tegenover het ZIJN als Verschijning krijgt het NIETS nu de betekenis het WEZEN te zijn, waaruit de VERSCHIJNING immers is voortgekomen.
De eenheid van Niets en Zijn zijn nu een eenheid van WEZEN en VERSCHIJNING geworden.
Het WEZEN is aldus het innerlijke met de VERSCHIJNING als het uiterlijke.
Zo is ook GOD een WEZEN dat kan verschijnen.

Maar het WEZEN als het wezenlijke als het innerlijke is dus eigenlijk NIETS.

[harriechristus]

De eerste meest abstracte verschijning is die van de tijd.
Zodat er dan ook in de Bijbel staat geschreven: In den beginne....want het begin is het eerste tijdsbegrip.
Met het begin begint ook de tijd als verschijning.

[harriechristus]

Maar omdat de tijd eeuwig is, is er nooit een begin geweest.
De tijd is slechts een begin in de logica daar waar het NIETS tot ZIJN wordt.
Daar begint ook meteen het begrip van tijd in het begrip van het WORDEN.

[harriechristus]

De tijd is een drie-eenheid van toekomst, heden en verleden.

De toekomst is als potentialiteit, het heden als uiterlijke realiteit en het verleden is als eenheid van potentialiteit en uiterlijke realiteit de innerlijke realiteit als hemel.
Het is de herinnering.

[harriechristus]

Maar de tijd verschijnt in het heden als de ruimte, ook al reeds als een eenheid van Zijn en Niets, want de ruimte is er wel als Zijn, maar als leeg is de ruimte tevens NIETS.

[harriechristus]

Maar de ruimte is niet alleen een eenheid van zijn en niets, maar ook een onderscheid tussen de volle ruimte als de dingen en niets als de leegte daar tussen.

[harriechristus]

Maar beiden zijn ook weer een eenheid van zijn en niets, want de zogenaamde volle dingen blijken toch weer grotendeels leeg te zijn en de zogenaamde leegte bevat ook weer dingen, zoals bijvoorbeeld het licht en andere straling.

[harriechristus]

En speciaal de eenheid van Zijn en Niets als eenheid van de dingen en de leegte heeft Democritus tot de gedachte gebracht dat de materie uit atomen moest bestaan, met daar omheen de leegte.

[harriechristus]

Maar hij dacht de atomen als ondeelbaar, terwijl ze toch grootte bezaten.
Logischerwijs zouden ook de atomen weer uit zijn en niets moeten bestaan, net als de materie.
Dus dan zouden zij deelbaar moeten zijn in nog kleinere delen tot in het oneindige.
Want als de atomen grootte bezitten, hoe klein dan ook, dan zijn zij oneindig groot ten opzichte van een oneindig klein punt.
En dat zou wel gek zijn als iets dat oneindig groot is niet deelbaar is en slechts een continuüm van materie.
Hetzelfde denkt de wetenschap dat er elementaire deeltje zijn die ondeelbaar zijn, maar toch allerlei eigenschappen bezitten, die met ondeelbare dus eenvoudige deeltjes niet verklaard kunnen worden, maar een inwendige structuur moeten bezitten, dus verder deelbaar moeten zijn.

[harriechristus]

De oneindige deelbaarheid der atomen is al reeds door Aristoteles gedacht, maar niet zo dat ze al reeds oneindig gedeeld zijn, maar slechts als een eindeloos gebeuren zonder ooit het oneindig gedeeld zijn te bereiken wat dan uitkomt op een oneindig klein punt*.
En anders zo volgens Aristoteles volgens mij dat met een zeer scherp mes de deeltjes steeds weer moeten worden gedeeld.
En voordat dat geschiedt, de deeltjes dus wel degelijk ongedeeld zijn als een materieel continuüm.

*Dat zou dan de ware betekenis van atoom zijn als ondeelbaar, wat Hegel dan ook denkt.
Anders moet het atoom keihard zijn en niet te delen volgens Democritus en de moderne wetenschap.