Epos

[harriechristus]

18 - Door de eeuwigheid heen.

En de reis van harrie was niet alleen een probleem van eindigheid en oneindigheid, maar ook van tijdelijkheid en eeuwigheid, zodat harrie een eeuwigheid later toch weer in dezelfde wereld terecht kon komen, omdat elk moment van de wereld eeuwig in de innerlijke hemel blijft bestaan en naar eigen keuze weer van binnen naar buiten getreden kan worden.
Of was de verklaring eigenlijk niet nog veel eenvoudiger, namelijk dat zoals harrie door de lichtsnelheid en stilstand van de tijd niet alleen door de oneindigheid heen aan de andere kant van het heelal op dezelfde plek weer terug kwam, óók door de eeuwigheid heen in hetzelfde tijdsstip was teruggekeerd?
Of zijn beide verklaringen niet juist? Ik denk van wel.
En bovendien was de wereld, die harrie weer binnen kwam toch ook weer anders als functie van de eigen persoonlijke droom. Dat wil zeggen: iedereen bekijkt de wereld op zijn eigen manier, dus er zijn net zoveel werelden als er levende wezens zijn.
Dit zeer moeilijke, maar ook zeer interessante onderwerp over het bestaan van een hogere dimensie heeft nog veel meer uitleg en beschouwing nodig, en ik hoop hier later nog op terug te komen. Maar in ieder geval denkt kleine harrie dat zijn eigen innerlijk die hogere dimensie is, want daar zit de tijd als herinnering. De tijd is immers metafysisch. En in het eigen innerlijk zit ook de hemel.
Dus het eigen innerlijk is de hogere dimensie "waar God woont"!

Weer teruggekeerd.

In ieder geval, hoe het ook zij: harrie was in zijn ruimteschip teruggekeerd. En hij gevoelde sterk de behoefte al zijn bevindingen nog eens flink overhoop te gooien en mogelijkerwijs daardoor enige hogere orde in de chaos te brengen. En om later als hij weer op aarde zou zijn terug gekeerd van al zijn ideeën en avonturen verslag te kunnen doen op de kleuterschool.

Einde hoofdstuk 2

[harriechristus]

Hoofdstuk 3 : de poppen.

1 - De redevoering.

Hij gevoelde sterk de behoefte alles nog eens te recapituleren. Hij pakte daarom zijn poppen en zette deze netjes in een rijtje voor zijn neus. Maar vanwege de gewichtloosheid zweefden ze al gauw alle kanten op en hij moest ze daarom met een touwtje vastbinden.
"Beste poppen!", zeide hij, "zoals gij wel zult weten, heeft onze lieve God de wereld geschapen en wel in 6 dagen. Nu is er echter een grote mate van ongeloof ontstaan onder de poppen en wel door het feit dat de wetenschap beweert dat het allemaal onzin is en dat het heelal door een zogenaamde Oerknal uit het Niets tot aanschijn is gekomen."
Kleine harrie had deze problematiek als beginnend redenaar aardig weten te formuleren in prachtige volzinnen. Maar omdat hij zelf natuurlijk ook gewichtloos was geworden, zweefde hij nu ondersteboven en achterstevoren uit de richting van de poppen vandaan de andere kant op en zag ze niet meer. Hij meende nu zelfs te horen dat de poppen hem heimelijk achter zijn rug uitlachten. Er zat nu niets anders op zichzelf ook met een touw vast te binden. Dat duurde enige tijd, maar het lukte.
Kleine harrie begon nu opnieuw, en keek aandachtig naar de poppen of ze hem konden volgen of enig teken van onbegrip lieten blijken. Het popje Maanstonde keek hem echter zeer lief aan met grote wimper ogen en een volle rode mond, dus harrie meende te moeten concluderen dat hij op het goede spoor zat... hoewel hij neiging had aan andere dingen te gaan denken.
Maar hij vervolgde aldus: "maar volgens mijn bevindingen zijn deze 2 visies best met elkaar te rijmen. Als we namelijk met enige goede wil in de schepping van de wereld in 6 dagen de evolutie van het heelal en de evolutie van het leven op aarde van Darwin willen herkennen... dus als een primitief wetenschappelijk vermoeden. Want het kan niet anders zijn of God zelf was de eerste grote wetenschapper..."

[harriechristus]

2 - Pop Ekki.

Nu kreeg pop Ekki echter een groot rood hoofd en riep: "de natuur IS!"... waarschijnlijk bedoelende dat er niets anders kon zijn dan de natuur en elk vermoeden van een persoonlijke schepper lariekoek moest zijn.
Maar kleine harrie liet zich niet van zijn stuk brengen en vervolgde quasi rustig: "God is de Logos... dat wil zeggen: God is het Woord... zoals in het Johannes-evangelie ook staat geschreven: in den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God... alle dingen zijn door hetzelve gemaakt en zonder hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is..."
Kleine harrie wilde doorgaan uit de bijbel te reciteren, maar pop Ekki bleef maar roepen: "de natuur IS"... En dat ergerde kleine harrie dermate dat hij pop Ekki een flinke prop papier in zijn mond deed, zodat hij niks meer kon zeggen. En hij vervolgde op schijnbaar kalme toon: "want zoals Philo van Alexandrië ook al zeide: "vóór dat God de wereld schiep moet hij een plan gehad hebben, een logisch plan. Want de wetenschap zal er toch zeker wel mee eens zijn dat aan alles een logisch concept ten grondslag ligt".
Nu begon pop Shade zich mateloos te ergeren en riep: "alles is door toeval ontstaan!" Kleine harrie stopte ook hem een prop papier in de mond. En hij vervolgde met boze stem: "toeval is geen wetenschappelijke verklaring, maar een duidelijk teken van onvermogen iets logisch te verklaren. Want hoe kan zoiets belangrijks als het ontstaan van het heelal en het leven nu op toeval berusten. We zeggen toch ook niet dat a2 + b2 = c2 op toeval berust, maar we willen dan een bewijsvoering. Of ook dat een steen valt zou dan toeval zijn in plaats van door de zwaartekracht, hoewel nog nooit iemand de zwaartekracht heeft aan kunnen tonen..."
Pop Maanstonde riep toen instemmend: "inderdaad: toeval bestaat niet!"

[harriechristus]

3 - Een katholieke pop.

Nu riep een andere pop, Lumen geheten, weer dat de wetenschap alles proefondervindelijk kon bewijzen, en ook deze stoute pop stopte harrie met boosaardig genoegen een flinke prop in de mond. "Pas na afloop mogen jullie wat zeggen", zeide hij, "laat mij toch eerst rustig mijn verhaal afmaken. Alle andere poppen waren nu voldoende geïntimideerd en keken nu wat angstig en bedrukt voor zich uit.
Alleen Maanstonde bleef lief kijken en harrie vatte weer moed... "zoals ik al zeide is de Logica de grondslag van de schepping en God IS die Logica. Maar die Logica is nog niet van zichzelf bewust. Dat wil zeggen: God is nog geen bewuste concrete persoon, maar alleen nog maar de Logica daarvan, dus alleen nog maar het concept van een persoon. Want zoals het ook in de gnostische scheppingsleer wordt vermeld: God is het Oerlicht, het Pleroma, dat als zodanig nog onbewust was..."
Nu begon een andere pop zich mateloos te ergeren en overwon zijn angst voor straf en riep hard op: "alles wat in de bijbel staat is letterlijk waar. Je bent een ketter!" Bij het woord ketter dacht harrie aan de kruistochten tegen de Katharen en de mateloze dictatuur en de wreedheid van de katholieke kerk. Het was blijkbaar een katholieke pop... ook gezien zijn schijnheilig zalvend boter gezicht. Harrie werd nu mateloos boos en greep die opstandige pop bij de lurven en deed het luik van het ruimteschip open om hem even buiten te zetten om af te koelen.
"Ga hier je ouweltjes maar uitdelen!", riep kleine harrie hem na.

[harriechristus]

4 - Koffiepauze.

Door alles was harrie danig van zijn stuk geraakt. Hij had niet gedacht dat zijn anders zo lieve poppen zo lastig en opstandig konden zijn. Misschien kwam dat door de moeilijkheid van het onderwerp en ook omdat de moderne poppen geen enkele kennis van de bijbel meer bezaten, behalve natuurlijk die mafketel van een pop paus Pius. Ze wisten wel iets van wetenschap, maar in de oppervlakkige overtuiging dat de wetenschap alles kon bewijzen en alle geloof en filosofie fantasie was.
Harrie besloot 15 minuten koffiepauze in te lassen om de gemoederen tot bedaren te brengen. En hij deelde verder ook gebak uit in de hoop zijn poppen alsnog wat positiever te kunnen stemmen. Hij haalde zijn katholieke pop weer binnen en vroeg hem goed bedoelend, met de intentie om hem weer voor zich te winnen: "en, heb je nu de hemel gezien?" Maar het kwam nogal sarcastisch uit zijn mond tevoorschijn en had een averechtse uitwerking.
"Gij zult eeuwig branden in de hel!", riep pop paus Pius, want het kon niet anders of zo moest hij wel heten. "Vuile Jezus verrader!", riep pop Maanstonde nu om harrie te helpen, maar dat ging weer een beetje te ver en harrie probeerde nu de zaak te sussen door beiden een stuk taart toe te stoppen.
De verdere koffiepauze verliep naar wens, want allen genoten van de gebak en de koffie. Sommige poppen waren aan het discussiëren geslagen over het aangesneden onderwerp en dat was alleen maar heugelijk te noemen om tot een beter begrip te geraken van elkanders mening. Als ze elkaar maar niet naar de strot vlogen, want als het over God ging konden de gemoederen nogal verhit raken. Na afloop besloot harrie de poppen weer los te maken en vrijelijk te laten zweven en ook de proppen uit de diverse monden te halen om niet voor dictator uitgemaakt te worden.
Hij begon nu opnieuw door over de ruimtevaart te spreken en het feit dat daarmede een nieuw tijdperk was aangebroken. "The Age of Aquarius... het tijdperk van de Waterman!", riep een klein lief popje en harrie zeide toegefelijk: "ja, het tijdperk van de Waterman!" En hoewel hij eigenlijk niets van astrologie geloofde, wilde hij niet opnieuw de fout maken de poppen tegen zich in het harnas te jagen.
"En", vervolgde hij: "in een nieuw tijdperk is het ook tijd voor een nieuwe visie!"
"Ja!", riepen alle poppen nu in het koor: "in een nieuw tijdperk is het tijd voor een nieuwe visie!" Ook de poppen wilden zich blijkbaar van hun beste kant laten zien om niet weer opnieuw tot ruzie te geraken.

[harriechristus]

5 - God is de logica.

"En",... ging harrie voorzichtig voort,... "aan mij is de grootse taak gegeven om godsdienst en wetenschap met elkander te verzoenen..." Nu meende harrie dat enkele poppen wat ongelovig naar hem keken en anderen wat schamper van: wat verbeeldt hij zich wel! En om het ijs te breken meende harrie populair te moeten doen door te zeggen: "ik voel het aan mijn water!"
Dat kwam weer niet goed aan bij de damespoppen en daarom corrigeerde harrie zich door te zeggen: "pardon, ik voel het aan mijn Waterman!" Maar nu was harrie volgens eigen oordeel toch te ver gegaan en hij kreeg een groot rood hoofd. Maar het kleine lieve popje Jomanda, die de Oosterse religie was toegedaan, vond het allemaal prachtig en voelde zich zeer ontroerd door harrie's woorden, voordracht en vooral over die Waterman, met rood hoofd daarbij en keek hem liefdevol begrijpend aan.
Maar harrie wilde helemaal geen oosterse goeroe worden en veegde zich nu het zweet van het voorhoofd, nam een slokje water en vervolgde hakkelend: "God is de Geest van het heelal! En die Geest was vóór de schepping al potentieel aanwezig als logica. Dat wil zeggen: als plan of concept voor de schepping, maar deze logica was nog onbewust. En in de schepping kreeg die logica een uiterlijke bestaansvorm in het heelal. Maar in de mens, maar ook in de poppen, wordt deze Geest tot bewustzijn in het wetenschappelijke en filosofische denken. Maar eerst in het geloof, want het geloof is aan het denken vooraf gegaan."

[harriechristus]

6 - Weid mijn poppen.

Kleine harrie had het allemaal heel mooi geformuleerd en enige poppen keken hem bewonderend aan. "Ja, die kleine harrie was geen domme jongen!" Andere poppen begrepen er niets van en keken meewarig in het rond. Maar de koffie en het gebak in de pauze vergoedde veel en daarom zeiden ze verder niks en legden zich neer bij het onvermijdelijke: "een diepere Geest was over hen gekomen, waar ze niks van begrepen!"
Maar ze verlangden terug naar hun onschuldige poppentijd. Misschien zouden ze nu wel mensen worden net als harrie. Ze keken elkaar aan en schenen elkaar op dit punt plotseling allemaal te begrijpen als hadden ze een mystiek telepathisch contact. Ook harrie gevoelde nu wat er in hen omging. Onwillekeurig keek hij nu omhoog in de hoop dat er redding zou komen uit de hemel op dit heilige en cruciale moment.
Ook alle poppen keken nu omhoog en dit was zeer ontroerend. Alle zielen hadden zich verenigd tot een eeuwige en oneindige ziel, dus tot een collectieve poppenziel. Het luik van het ruimteschip ging nu op wonderbaarlijke wijze van zelf open en de poppen en harrie zweefden naar buiten. Daar flonkerden de sterren. En de hemel ging open en een engel Gods verscheen en deze zeide heel duidelijk met diepe goddelijke stem: "weid mijn schapen*... pardon: mijn poppen!"

*Zie ook Johannes 21:15-17

[harriechristus]

7 - Terug op de kleuterschool.

De volgende morgen werd kleine harrie wakker in het bewustzijn een zalige droom gehad te hebben. Hoe was het mogelijk, dat hij in zijn onderbewustzijn al zoveel wist? Had het iets met reïncarnatie te maken? Droeg hij de oneindige wijsheid van de hele mensheid in zich? Was hij in het vorige leven een filosoof geweest? En hoe moest hij dat rijmen met zijn kleine peuterbestaan? Of was alles wat nu gebeurde een herinnering van een volwassen man, dus zo dat hij geen reïncarnatie was van het verleden, maar van de toekomst?
Op de kleuterschool gekomen herinnerde hij zich dat hij van plan was geweest zijn hele verhaal aan de andere kleuters te vertellen en daarvoor zijn poppen eerst als oefenpubliek had gebruikt. Met succes overigens, maar hij gevoelde zich nog niet rijp om nu al meteen na het eerste succes zijn buitengewoon pientere klasgenoten met zijn warrig verhaal lastig te vallen. Het kon nog wel enige uitstel verdragen. Bij een eerste succes is het wijs enige bescheidenheid te betrachten en niet te menen meteen weer succes te moeten hebben. Zijn klasgenoten waren geen meegaande poppen, maar zeer geniale en uitgekookte dwarsliggers.

[harriechristus]

8 - Kleine Eva.

Enfin: in de pauze ging hij rustig spelen in de zandbak en maakte een weg met een bruggetje, waarin ook weer dezelfde weg via een bocht onderdoor liep. Deze voorstelling bevredigde hem in hoge mate. Achter hem was kleine Eva komen staan, die vond dat hij het erg mooi gemaakt had. Ze had zelf een emmer met een schepje in haar handen en ze vroeg kleine harrie of deze mee wilde doen met het graven van een grote kuil.
Kleine harrie vond het een goed plan en ze gingen samen aan de slag. Ze groeven samen een kuil en een bank rondom, zodat ze daarop konden gaan zitten. Ze hadden nu samen een huisje en bedachten dat er nog een kindje bij moest komen want dan konden ze vader en moedertje spelen. Maar waar ze dat kindje vandaan moesten halen, dat was hun nog een raadsel. Ze keken elkaar voorlopig alleen maar lief en goedwillend aan, maar dat was geen slecht begin en beloofde wat voor de toekomst.
Maar het volgende probleem was dat harrie natuurlijk aan het werk moest om geld op tafel te kunnen leggen om het huishouden draaiende te houden. Tja, maar wat moest kleine harrie dan doen? "Ik word later een filosoof", zei kleine harrie toen dapper. "Een filosoof, wat is dat nou?", vroeg kleine Eva. En kleine harrie antwoordde: "Een filosoof is iemand, die heel diep kan nadenken over hoe God de wereld heeft geschapen."
Eva vond het machtig interessant en keek kleine harrie bewonderend aan. Zij had zelf ook wel eens diep over God nagedacht en zich afgevraagd of God soms een hele lange baard had en waar Hij zou wonen. Nou, dat wist harrie niet precies, dat wil zeggen: van die baard, maar wel dat God in de hemel woonde en ook dat de hemel in je eigen droomwereld was. Eva vond het allemaal prachtig wat kleine harrie zeide en keek hem met haar grote wimpers liefdevol aan.
Harrie meende in haar plotseling de pop Maanstonde te herkennen en zeide dat ook: "volgens mij ben jij de reïncarnatie van de pop Maanstonde!" Eva kreeg toen een vuurrood hoofd als was zij in haar diepste wezen en geheimenis geraakt en zich daardoor naakt en betrapt voelde. Het ontroerde harrie en hij legde zijn arm om haar heen. Zo zaten zij stilletjes bij elkaar, ieder voor zich met zijn en haar eigen gedachten. Ja, het was een mooi stel en een klein huisje hadden ze ook al. Toen klonk de bel en het speelkwartiertje was voorbij.

[harriechristus]

9 - Liefde en seks.

Sindsdien was de kleine harrie helemaal in de wolken over zijn kleine Eva. Alle diepe filosofie was als sneeuw voor de zon verdwenen en hij was gewoon weer een kleine kleuter van 3 jaar. Elke dag speelde hij met kleine Eva in de zandbak. Het probleem met de kindjes was snel opgelost, want Eva had een popje van thuis meegenomen en toen had harrie ook een pop meegenomen.
Met haar emmertje en schepje bakte Eva mooie zandtaarten. En van zand maakten ze ook nog een TV-toestel plus bankstel, zodat ze echt vadertje en moedertje konden spelen. Voor de kindjes moesten er dan nog twee bedjes komen plus nog een groot bed voor hun beidjes.
Toen die klaar waren werden de beide kindjes er met veel liefde in gevleid en ging Eva in het grote bed liggen. "Kom maar lekker bij me liggen, lieve schat!", zei kleine Eva toen tegen kleine harrie. Ze lag er zeer lief en uitnodigend bij met haar handjes en mollige armpjes achter haar hoofd gevouwen. Harrie ging toen naast haar liggen en begon met haar te vrijen.
Eva vond het prachtig en begon harrie te knuffelen. Harrie gaf haar toen een kusje en Eva kuste harrie terug. Maar wat nu? Harrie was nogal manlijk voortvarend en onderzoekend en begon ook maar meteen onder haar rokje te voelen. Maar toen zeide kleine Eva abrupt en zeer zelfverzekerd, maar ook met een wat vreemde stem, alsof die uit een andere wereld kwam: "Ik wil liefde en geen seks!"
Harrie schrok ervan en voelde zich meteen diep schuldig. Wat had hij verkeerd gedaan? Het zweet liep hem nu langs het voorhoofd en hij bleef verder stil naast Eva liggen en zeide niks meer. Zij scheen hem nu plotseling een wezen uit een andere wereld toe, vooral omdat haar stem zo vreemd had geklonken alsof deze de stem van een Godin was geweest uit de hemel.
Een goddelijk raadsbesluit had hem de les willen lezen niet van een streng verboden vrucht te eten. Hij trachtte nu de hele zaak te bagatelliseren, door zich voor te stellen dat kleine Eva het gezegde ongetwijfeld door haar moeder had horen zeggen als haar vader weer eens lastig was.
Maar dat deed niets af aan de ernst ervan, integendeel: moeder en dochter waren het in deze blijkbaar geheel met elkaar eens in een goddelijke eenheid van de zalige ziel.

[harriechristus]

10 - Lees.

Die avond voelde harrie zich nogal bedrukt, want het hele drama liet hem niet los. Het duurde lang voor hij eindelijk in slaap viel, maar nauwelijks sliep hij of een engel Gods verscheen hem in een droom en overhandigde hem een groot bijbelboek, sloeg deze open en zeide: "Lees!" En daarbij wees hij met een vinger naar een bepaalde tekst.
Harrie werd wakker en het eerste wat hij deed was de bijbel te pakken om naar de desbetreffende tekst te zoeken, maar hoe hij ook zocht, hij vond het niet. Toen verscheen de engel Gods opnieuw en deze zeide nogmaals: "Lees!", maar nu duidelijk geërgerd. De engel wees opnieuw en nu zag harrie de bedoelde tekst: genesis 1:7 En God maakte het uitspansel en Hij scheidde de wateren, die onder het uitspansel waren van de wateren die boven het uitspansel waren. En het was alzo. 8 En God noemde het uitspansel hemel... 10 En God noemde het droge aarde.
Harrie begreep daaruit dat God scheiding had gemaakt tussen hemel en aarde, maar verder begreep hij niet wat de bedoeling was. Hij ging naar bed en viel in slaap. De volgende dag besloot hij het hele probleem aan kleine Eva voor te leggen. Maar op school was ze niet en ze verscheen ook niet in het speelkwartier. Moedeloos kuierde harrie wat rond in de zandbak, toen hij van boven een stem hoorde roepen: "Hallo, harrie, ik ben hier!"
Harrie keek omhoog en zag kleine Eva tussen de wolken aan de hemel verschijnen met kleine engelvleugeltjes. Harrie was blij verrast en wilde ook gaan vliegen om haar te bereiken. Maar hoe hij ook wapperde met zijn kleine armpjes, het werden geen vleugeltjes. En hij kwam nog geen meter de lucht in en hij viel bij elke sprong weer pardoes op de grond.
Alle andere peuters keken verbaasd naar harrie's dwaze sprongen en begonnen hem na te doen, deels om hem in de maling te nemen, deels omdat ze het ook wel grappig vonden, maar ze wisten niet dat harrie dat deed om kleine Eva te bereiken. Dit alles maakte harrie volkomen moedeloos en hij ging op de grond zitten en hij keek treurig voor zich uit. Daarna keek hij nog eens omhoog en zag kleine Eva niet meer. Verdrietig ging hij naar huis, geheel en al vergeten dat hij nog naar school had gemoeten.

[harriechristus]

11 - Hemel en aarde.

Thuis gekomen overdacht hij het gebeurde, toen hij plotseling de betekenis doorzag. God had scheiding gebracht tussen hemel en aarde als tussen man en vrouw, als tussen God en Godin. Daarbij was de vrouw als Godin in de hemel gebleven en de man als God was de aarde toegewezen. Want had hij Eva niet in de hemel gezien en was hij zelf niet op de grond gebleven?
De oorspronkelijke God van vóór de schepping was die van de innerlijke liefde als eenheid van God en Godin en de schepping was niet een werkelijk scheppen geweest, maar een ongelukkig oordeel, dat wil zeggen: een onderscheid, een begrenzing, deling van de oorspronkelijke eenheid in hemel en aarde.
Daarbij was de innerlijke hemel veruiterlijkt en verwart met het uiterlijke heelal, namelijk het uitspansel met al zijn sterren, dat overigens een hemels schouwspel is, dus die verwarring is heel begrijpelijk. De dubbelheid van hemel en aarde als innerlijk en uiterlijk, had zich verplaatst naar de aarde zelf als aarde en het uitspansel, dus als uiterlijke hemel. Het kan niet anders of in de hemel zelf moet ook zo'n dubbelheid bestaan. De zogenaamde schepping was niet anders dan het creëren van onderscheid: het ongelukkige oordeel, de analyse, het uiteenvallen van de eenheid en harmonie in tegenstrijdigheden.
Maar waarom het onderscheid in de hemel was gekomen, dat begreep harrie nog niet. Maar het eeuwige was verwisseld voor het tijdelijke; de eenheid voor het onderscheid; het goddelijke voor het menselijke; de onsterfelijkheid voor het sterfelijke.
Het laatste oordeel zou dan geen werkelijk oordeel zijn, maar juist het opheffen van het oordeel tot de oorspronkelijke eenheid: de synthese. En oordeel betekent volgens Hegel ook: "Ur-teil", dat wil zeggen: oorspronkelijke deling. Maar waarom had er dan zo nodig gedeeld moeten worden?
Innerlijk vroeg hij het aan Eva, die zou het vast wel weten.
"Omwille van de voortplanting!", fluisterde zij hem in het oor. "Ja, natuurlijk!", dacht harrie, "omwille van de voortplanting!"

[harriechristus]

12 - De man creëert de wereld.

Ook bij andere religies was vaak sprake van het onderscheid van hemel en aarde als tussen man en vrouw, God en Godin. Maar het vreemde was dat dan meestal de hemel manlijk was en de aarde vrouwelijk. Het kon niet anders of er waren hier twee grote leugens aan het werk geweest: ten eerste die van de schepping, die geen schepping was, maar een scheiding van de oorspronkelijke eenheid.
En ten tweede de grote leugen dat de man de hemel was in plaats van de vrouw. De hele bijbel was naar de bescheiden mening van kleine harrie een falsificatie, een omdraaiing, als je dat zo zou kunnen zeggen, van het oorspronkelijke matriarchaat in het latere patriarchaat. Of zo dat de oorspronkelijke eenheid van beiden: God en Godin, nog oorspronkelijker was geweest.
En deze was daarna uiteen gevallen in een ongelukkige strijd om de macht tussen beiden, waarbij eerst de vrouw het won en degene was die het hele heelal en alle leven gebaard had uit haar hemelse baarmoeder. Haar scheppende macht was heel duidelijk zichtbaar.
En later had de man, steeds meer bewust geworden van de macht van zijn denkende Geest, om daarmede een wereld te scheppen en te ordenen, de vrouw als Godin verdrongen. De vrouw baart het leven, maar de man creëert de wereld.

[harriechristus]

13 - De Chinezen.

Maar bij de Chinezen was het zo dat de oorspronkelijke eenheid van man en vrouw als zijnde Yang en Yin het Tao was en het Tao gelijk gesteld was aan Niets. Dat was nog vreemder. Zou het heelal dan toch uit het Niets voortgekomen zijn? Of zo dat de herinnering aan die gelukkig Oer-eenheid door de eeuwen heen vervaagd was tot helemaal Niets?
Dat wil zeggen: men was het helemaal vergeten. Ja, het was niet werkelijk Niets, maar het totaal onbegrijpelijke, boven ons verstand. Het weten van het niet-weten. Maar inderdaad: het verstand kan de eeuwige en oneindige Liefde niet vatten, dat kan slechts de Rede. Want het verstand haalt alles alleen maar uit elkaar, dat wil zeggen: analyseert en meent uit de delen alles te kunnen verklaren, terwijl de Rede het omgekeerde doet en juist de Eenheid zoekt en deze als grondslag neemt.

[harriechristus]

14 - Het absolute Niets.

Het eeuwige en oneindige zonder enig onderscheid. De ultieme vrede en gelukzaligheid: de hoogste vorm van Liefde, lijkt sprekend op helemaal... Niets? Dat wil zeggen: als men het allang is vergeten en de inhoud is verschrompeld en er niks meer overblijft. Want de Duivel heeft ervan gegeten... en alleen de lege vorm wordt nog gebenedijd.
En dan tracht de logica van het abstracte verstand de zaak nog te redden om het oorspronkelijke nog terug te kunnen vinden. Maar ook de dialectiek van de Chinezen is nog niet bij machte de eenheid van tegendelen te vinden als iets hogers en positiefs en frutselt het in elkaar tot Niets, als iets boven alle verstand.
Bij Boeddha vinden we op dezelfde wijze het Nirwana als zijnde Niets, als bevrijding van alle aardse begeerte, maar waar over zelf niks gezegd kan worden. Maar het is niet Niets, maar eeuwig en oneindig en het Niets is slechts de toegangspoort naar de verloren hemel van de Liefde van God en Godin, de grote belofte dat het allemaal anders kan.
God zij geprezen dat ik de sleutel heb gevonden, dacht kleine harrie, maar nu nog het slot waarin het past.

[Bach]

[harriechristus]

15 - De bijbel als mythe.

Dus er is nog een grote leugen, dacht harrie: de omdraaiing van het oneindige in het Niets. Dat is de derde grote leugen en misschien zijn er nog meer. Misschien is de hele schepping plus voortplanting en alles wat daarna komt een eindeloos leugenverhaal... de aaneenrijging van de ene leugen aan de andere.
Leest men zo de bijbel en vergelijkt men deze ook met de menselijke geschiedenis, dan is het niet moeilijk dit zo te aanvaarden. Zelfs de hele bijbel, eerst aan God toegeschreven, blijkt nu een menselijk verzinsel. Dat wil zeggen: een leugenverhaal in de zevende eeuw voor christus bedacht omwille van politieke motieven. En wel om het toenmalige koninkrijk Juda onder koning Josia (639-609) een gedegen historisch-religieuze achtergrond te geven, toen in de tempel het wetboek "gevonden" werd.*
Het boek was niet voor niets altijd zwart... het was niet door God, maar door de duivel bedacht om de mensheid op een dwaalspoor te brengen.

*Kleine harrie had blijkbaar het boek van Israel Finkelstein en Neil Asher Silberman gelezen: de bijbel als mythe. (Opgravingen vertellen een ander verhaal.)

[harriechristus]

16 - Te vroeg naar school.

Zo liep kleine harrie te denken en te puzzelen en helemaal vol van eigen gedachten liep hij richting kleuterschool. In zijn enthousiasme was hij echter een uur te vroeg naar school gegaan en stond nu veel te vroeg voor het grote kleuterschoolhek, dat nog gesloten was. Ook was hij helemaal vergeten zijn boterham met chocoladevlokken te nuttigen en hij had ook zijn moeder helemaal niet gemist, zo vol was hij van zijn ideeën.
Ja, harrie was al een echte verstrooide professor. Zijn gedachten, dromen en voorstellingen ontsproten als bloemen uit zijn ziel. En hij wist nauwelijks meer het verschil tussen droom en realiteit en verwarde vaak het ene met het andere. En zijn grote taak scheen hem toe dat hij zou bewijzen dat het ene inderdaad gelijk was aan het andere. Nu: hij was daarin al een heel eind gevorderd.

einde hoofdstuk 3

[harriechristus]

Hoofdstuk 4 : de filosofie van Hegel.

Paragraaf 1 - Kleine Hegel. - Het Niets IS! -

Kleine harrie zocht een zitplaatsje in de zon voor het schoolhek, want het was 's morgens vroeg nog fris. Zo zat hij daar voor zich uit te mijmeren, denkende aan zware filosofische, godsdienstige en wetenschappelijke problemen en dan ook nog aan zijn lieve Eva, die hij nu al een hele tijd miste, maar die gelukkig uit de hemel verschenen was.
Hoe wonderbaarlijk was het dat zij in zo'n korte tijd veranderd was van pop tot mens en van mens tot een hemelwezen. Al zo peinzende kon hij niet nalaten in zijn neusgaten te pulken en de reeds droge snotpegeltjes tot balletjes te draaien en weg te schieten met duim en wijsvinger. De vrouw is een wonderbaarlijk wezen, dacht hij nog, toen zijn klasgenoot kleine Hegel aan kwam lopen.
"Hallo!", zeide deze, "wat ben jij vroeg!"
"Ja", zeide kleine harrie, "ik ben wat te vroeg uit mijn bed gerold en in plaats van een uurtje na te blijven, kan ik ook wel een uurtje vroeger komen."
Kleine Hegel begreep de absurde gedachtesprong van kleine harrie, en zeide: "Ja, ook ik ben wat te vroeg, maar dat komt omdat ik bezig ben met het absolute systeem van de logica, en dat ligt me nogal zwaar op de maag en ik heb daarom vanmorgen maar niks gegeten om meteen hier naar toe te komen om jou te kunnen ontmoeten".
Blijkbaar was kleine Hegel ook nog telepathisch begaafd, en hij vervolgde: "Het oorspronkelijke oordeel, zoals ik je de vorige keer al verteld heb, dus het Ur-teil, is de oorspronkelijke deling van wat nog zelf ongedeeld is, dat wil zeggen de Eenheid, die echter als abstracte Eenheid nog de Eenheid van Niets is, dus zelf Niets is"*.
Dat klonk kleine harrie nogal duister in de oren, maar hij was gewend dat Hegel ook een mysticus was en dat onder al die schijnbare onzin toch wel iets zinrijks kon schuilen. "Je bedoelt dat je het hele heelal uit het Niets wilt verklaren!", reageerde kleine harrie.
"Ja, dat bedoel ik eigenlijk", zeide kleine Hegel, om het zijn vriend niet al te moeilijk te maken. "Want", zeide hij toen... en daarbij zwaaide hij met zijn kleine armpjes enthousiast in de lucht; en werd zijn hoofd daarbij behoorlijk rood... "het Niets IS!"
"Dat wil zeggen: het Niets dat IS, is een paradoxaal begrip, in zichzelf tegenstrijdig, zichzelf barende tot het Zijn, dus het Zijn van Niets. En dat het Niets bestaat, dus IS, dus het tegendeel van zichzelf is, dat blijkt wel daaruit, dat de tijd, die bestaat, toch helemaal Niets is, dat wil zeggen: metafysisch is. Het Niets bestaat en wel als tijd."

*In de eenheid als zodanig is nog geen onderscheid en dan zit er nog helemaal niks in, is een lege doos.

[harriechristus]

2 - De eenheid van Niets en Zijn is het Worden.

Het duizelde harrie bij deze woordenvloed. Hij had kleine Hegel wel meer aangehoord, dus hij was wel gewend aan zijn ideeën en betoogtrant, maar elke keer had hij het gevoel in een reuzenrad rondgedraaid te worden en tegelijkertijd een metafysische supergoochelaar aan het werk te zien.
"Kun je het niet eenvoudiger uitleggen?", vroeg kleine harrie timide.
Hegel stak opnieuw van wal: "Het Zijn in het algemeen, dat wil zeggen het abstracte Zijn als zodanig, dus zonder enige verdere inhoud en bepaling, is helemaal Niets. En het Niets anderzijds IS! Dus Zijn en Niets zijn identieke begrippen, dat wil zeggen dat ze enerzijds verschillend zijn, maar anderzijds ook gelijk.
Dat is overigens ook de algemene waarheid van de logica, die zegt dat het ene het andere is, bijvoorbeeld in 1 + 1 = 2. Of in: de mens IS een levend wezen. En zo is het Zijn Niets en het Niets IS. Maar ze zijn ook verschillend en dus in zichzelf tegenstrijdig, want ze zijn zichzelf en tevens iets anders. En om die tegenstrijdigheid op te heffen, dus dat ze ook beide de ander zijn, bewegen ze zich naar elkaar toe, dat wil zeggen: de ene verandert in de ander en andersom.
De beweging of verandering is namelijk de eenheid van het zichzelf zijn en tevens iets anders zijn als het midden van beiden. Deze synthese is dus het Worden als verandering van Zijn in Niets en Niets in Zijn, dus als eenheid van verdwijnen en verschijnen, want het verdwijnen is de verandering van Zijn in Niets en verschijnen de verandering van Niets in Zijn.