Traditie

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door schaveiger

Allegorisch kun je stellen dat ze niets meer zagen dan ervoor en dat ze naakt voor de kennis stonden, ttz dat ze het onderscheid niet konden maken tussen goed en kwaad.

Zou het niet eerder andersom zijn, dat zij het verschil niet kenden voordat ze in de zgn. 'appel' beten, maar dat zij daarna in de polariteit, in de splitsing vielen. Zij aten toch van de Boom der Kennis van Goed en Kwaad ? Dat impliceert toch dat zij hierdoor pas het verschil zagen tussen wat goed is en wat kwaad is. Voordat zij beten, bestond er kennelijk geen goed en geen kwaad, alles was nog één en onverdeeld.

Misschien valt het ontstaan van de schizofrene splitsing tussen lichaam en geest neurologisch te verklaren door het eten van hallucinogene planten ? Ik denk daarbij aan paddestoelen. De oercultus, die vooraf ging aan elke religie, schijnt te maken te hebben gehad met de vliegenzwam (let ook op de rode kleur). Allegorisch is men die gaan voorstellen als appel, vooral later, toen de kennis misschien verloren is gegaan. Er zijn natuurlijk ook wel sexuele connotaties aan te verbinden, maar de boom en de slang staan in rechtstreeks verband met de paddestoel.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Grellig

Had dat niet te maken met het einde van de vasten leeuw?Aangezien eieren heel voedzaam zijn,ofzoiets...............

In de Daklozenkrant van Pasen staat er een hele uitleg over, maar dat wist ik niet...ik kreeg het krantje toevallig in handen eergisteren. Daar staat de volledige traditie van de paaseieren in uitgelegd.
De traditie om versierde, bewerkte of beschilderde eieren te schenken, is veel ouder dan het christendom. Het ei is immers zonder enige twijfel het oudste en meest universele symbool van de vruchtbaarheid en sinds de oudheid zijn er aan dat feest tal van rituelen verbonden. Zo hadden de Egyptenaren en de Perzen de gewoonte om eieren in felle lentekleuren te schilderen en die dan aan hun naasten te schenken, als zinnebeeld voor de hernieuwing van het leven. Ook in de Oekraïne worden als sinds de prehistorie, bij het begin van de lente, eieren versierd. En in het oude Gallië schreven de druïden magische krachten toe aan slangeneieren. Eigenlijk ging het hier om een bepaald soort ronde stenen, die volgens de wijzen ontsproten waren uit het kwijl der serpenten. Wanneer ze zo'n steen vonden, maakten ze zich razendsnel uit de voeten omdat ze dachten dat de slangen hen anders zouden blijven achtervolgen.
Het onderschrijft alles wat ik erover gezegd heb. Maar het verven van de eitjes blijkt een Middeleeuws gebruik te zijn. In de 4de eeuw verzette de kerk zich nog fel tegen de gewoonte om paaseieren uit te wisselen, maar daar trok de kleine man zich weinig van aan. Je had wel een beetje gelijk dat het met de vasten te maken had: tijdens de 40 dagen durende vastentijd stapelden de eieren zich op in de provisiekast. Het beste middel om ze kwijt te raken was dan ze aan de kinderen te schenken.

In de XIIde eeuw was het gebruik om eieren uit te wisselen die eerst in de kerk ingezegend waren. Ook de adel volgde dat gebruik en deed een beroep op schilders, goudsmeden en etsers, die de eitjes prachtig versierden.

De traditie om de eieren te verstoppen gaat terug tot de XVIde eeuw. Ook aan het Franse hof bij de Lodewijks, werden de prachtigste eieren uitgewisseld. Zo gaat het verhaal dat Lodewijk XIV aan Melle de lavallière een paasei bezorgde waarin een stukje van het kruis van Christus verstopt zat. En Lodewijk XV schonk eieren aan zijn minnaressen, die beschilderd waren door grote kunstenaars als Watteau, Bouchet of Lancret.

De haas heeft er natuurlijk mee te maken omdat iedereen weet dat het zo'n vruchtbaar dier is. Net als de eieren zelf is hij een symbool voor de vruchtbaarheid.

[schaveiger]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Zou het niet eerder andersom zijn, dat zij het verschil niet kenden voordat ze in de zgn. 'appel' beten, maar dat zij daarna in de polariteit, in de splitsing vielen. Zij aten toch van de Boom der Kennis van Goed en Kwaad ? Dat impliceert toch dat zij hierdoor pas het verschil zagen tussen wat goed is en wat kwaad is. Voordat zij beten, bestond er kennelijk geen goed en geen kwaad, alles was nog één en onverdeeld.

Misschien valt het ontstaan van de schizofrene splitsing tussen lichaam en geest neurologisch te verklaren door het eten van hallucinogene planten ? Ik denk daarbij aan paddestoelen. De oercultus, die vooraf ging aan elke religie, schijnt te maken te hebben gehad met de vliegenzwam (let ook op de rode kleur). Allegorisch is men die gaan voorstellen als appel, vooral later, toen de kennis misschien verloren is gegaan. Er zijn natuurlijk ook wel sexuele connotaties aan te verbinden, maar de boom en de slang staan in rechtstreeks verband met de paddestoel.

Juist, hun naaktheid ontstond NA het eten van de appel. Naakt zou voor mij hier onbeschermd tegen het kwaad betekenen.

Die boom wordt dikwijls afgebeeld als een wijnrank (je weet wel, "in vinas veritas").
Dood en leven zijn in de slang op zo'n unieke wijze symbolisch verenigd, dat er nauwelijks culturen bestaan die geen aandacht aan dit dier hebben geschonken. Ook in de bijbel is de slang enerzijds een symbool van het kwaad en oorzaak van de zondeval, anderzijds symbool van het leven; Mozes richtte in de woestijn een ijzeren slang op, en ook de staf van Aäron veranderde in een slang, die de staven van de Egyptische tovenaars verslond. De wereldslang Jörmungandr (Midgardsormr) is een Germaans symbool van de ringzee rondom de aarde, net als zijn Oudegyptische pendant Apep (Apophis), die het schip van de zonnegod Re bedreigt. Curieuze symbolische opvattingen bevat de vroegchristelijke tekst 'Physiologus', die eerst op de 'verjonging' van de slang bij het afwerpen van zijn huid ingaat (ook de mens moet de 'ouderdom van de wereld' afwerpen en verjongd naar het eeuwige leven streven), en dan vertelt dat de slang bij het drinken uit de bron zijn gif in zijn hol achterlaat, om het water niet te verontreinigen (zo moet de mens die naar de eeuwige lafenis gaat, het gif van zijn zonden achterlaten). Verder leest men dat de slang alleen geklede mensen bijt en terugdeinst voor naakte mensen; derhalve moet de mens het 'vijgenblad van de lust' als gewaad van de oude mens afleggen en 'ontbloot van de zonde zijn', opdat de Boze hem niet kan belagen. Tenslotte zou een in het nauw gebrachte slang alleen zijn kop beschermen en de rest van zijn lijf blootgeven. De mens moet alleen zijn hoofd, dat is Christus, beschermen en niet verloochenen, maar zijn lichaam opofferen zoals de martelaren. Rijk aan symboliek is de zichzelf in de staart bijtende slang, Ouroboros, als zinnebeeld van de eeuwige cyclische herhaling of van de eeuwigheid in het algemeen. In de alchemistische beeldenwereld speelt deze een rol als zinnebeeld van cyclisch verlopende processen (verdamping, condensatie, verdamping, veelvuldig herhaald), waarbij het stadium van de 'sublimatie' vaak door vleugels werd aangeduid. De negatieve rol van de slang staat in de symboliek op de voorgrond, bijvoorbeeld wegens de giftige slangenbeet, en dieren die slangen doden (adelaar, ooievaar, valk) kregen dan ook een positieve symbolische betekenis. Oudere mythologieën kennen echter ook een duister positief aspect van de slang, die in relatie staat met aarde en onderwereld en bijvoorbeeld als huisslang de zegen van de zielen van voorouders kon vertegenwoordigen (in tal van sagen komen gekroonde slangen voor, die met melk gevoed worden) en die ook bij het geloof aan genezing en wedergeboorte een rol speelt (esculaapslang, gewijd aan Asclepius, de god van de geneeskunde). De uracusslang, de agressieve cobra, belichaamde in het oude Egypte de kroon van de farao en bespoog diens vijanden met zijn gif, en omgordde ook de zonneschijf van Re en andere zonneboden. In de pre-Columbiaanse culturen van Midden-Amerika speelt de slang (Azteeks: cóatl) een rol als vijfde dagsymbool van de kalender. Voor degenen die in dit teken geboren zijn, voorspelt hij doorgaans weinig goeds, omdat de slang als arm en onbehuisd geldt. Het zijn handelsreizigers of krijgers, die zonder vast onderkomen moeten rondtrekken. De met de groene veren van de quetzalvogel getooide Quetzalecóatl (gevederde slang; bij de Maya's Kukulcan genaamd) is daarentegen een belangrijke scheppergod, waarbij de symbolische hoedanigheden van vogel en slang blijkbaar als dualistisch geheel, dat hemel en aarde verbindt, in een wezen verenigd zijn. De polariteit vogel / slang figureert onder meer ook in het wapen van Mexico City (Azteeks: Tenochtitlán), dat een op een cactus zittende adelaar met een slang in de klauwen vertoont. Deze combinatie komt men in de hele wereld tegen, als symbool van tegenstellingen en hun onderlinge verhouding. Van oudsher bestaat er angst voor slangen, die door de psychoanalyse als huiver voor een 'fallussymbool' wordt geïnterpreteerd en die men in oude mythische voorstellingen nog versterkt terugvindt in de vorm van de basilisk en de draak. In esoterische leren van Aziatische origine is de aan het uiteinde van de wervelkolom opgerolde 'Kunalini'-slang een symbool van de levensenergie, die door meditatie moet worden opgewekt. In de Oudindische symboliek spelen slangewezens, de halfgoddelijke Naga's, een belangrijke rol als 'wachters van de schatten van de aarde'. De goede en gelukbrengende demonen worden dikwijls plastisch voorgesteld in de gedaante van mensen met slangenlijven, als poortwachters van tempels. Gifslangen werden daarentegen volgens de mythe door de aan een griffioen herinnerende 'goudgevederde zonnevogel Garoeda' (half mens, half adelaar) met de snavel gegrepen en gedood. Toch was de slang naast de koe en de aap het meest vereerde dier, voornamelijk wegens zijn vervelling (symbool van het zich vernieuwende leven) en wegens zijn nauwe relatie met het levenselement water (vruchtbaarheid). De god Visjnoe rust op een wereldslang; om de wereldberg Meroe rolden goden en reuzen het lijf van de slang Vasoeki, toen ze de melkzee van de oertijd tot boter karnden. De cobragodin Manasa heerste op aarde tijdens de slaapperioden van Visjnoe. In China is de slang (sje) het vijfde diersymbool van de dierenriem en geldt als zeer listig, maar ook als gevaarlijk. Mensen met 'dubbele tong' hebben in de volksmond een slangenhart. Rivieren werden echter wel wegens hun kronkelige loop als slangen voorgesteld, en in sagen en sprookjes schenken dankbare slangen parels. Het bezit van een slangenhuid belooft rijkdom; dromen over slangen worden ook in China meestal seksueel geïnterpreteerd - het slangenlijf wordt met de penis vergeleken, de driehoekige kop met de vrouwelijke schaamstreek. In de Chinese astrologie beheerst de slang de jaren 2001, 2013 en elk volgend twaalfde jaar. In Zuidoostafrikaanse culturen belichaamden reuzenslangen, zoals op oude rotsschilderingen te zien is, de regen en het water in het algemeen, waarbij ze - ook in mythen - vaak als gehoornde fabeldieren optreden. Oostafrikaanse rotstekeningen schijnen ook te duiden op de voorstelling van een incarnatie van het met heuvels en rotsachtige verhevenheden bezaaide aardoppervlak (aardslang met verticale kronkelingen). Het Japanse shintoïsme kent een slangenkopmythe, die doet denken aan de Griekse sage van de strijd van Heracles met de negenkoppige Hydra: de stormgod Soesano-o versloeg na zware strijd de achtkoppige reuzenslang Jamata-no-orochi, ontdekte in zijn staart een heilig zwaard, bevrijdde de door het monster gevangen gehouden prinses Inada-hime en huwde haar, als een soort Oostaziatische Perscus of Sint Joris. De stormwind geldt ook in Japan als een verwoestende kracht (hij vernietigde de door de zonnegodin Amaterasoe aangelegde heilige rijstvelden), maar ook als reinigend, waardoor Soesano-o de rol van slangendoder kon aannemen.

De slang in de paradijsboom, die Eva tot ongehoorzaamheid verleidt, heet in de middeleeuws-joodse legende Samael (overeenkomend met de hellevorst Lucifer) en krijgt de volgende gedachten toegeschreven: 'Als ik met de man spreek, zal hij niet naar me luisteren, want het is moeilijk, een man van zin te doen veranderen. Daarom spreek ik liever eerst met de vrouw, die lichtzinniger is. Ik weet dat ze naar me zal luisteren, want de vrouw leent aan ieder het oor!'

De dieptepsychologie ziet in de slang, zoals in ieder reptiel, een diersymbool dat teruggaat op de voortijd van de aarde en de mensheid en dat, zoals E. Aeppli het formuleert, in een 'duister gebied van de natuur huist ... een beeld van bijzondere, oorspronkelijke krachten. De slang vormt ook volgens alle psychologische ervaring een sterk symbool van psychische energie. Wie in een droom een slang tegenkomt, stuit op krachten uit ik-vreemde diepten van de ziel, zo oud, zou men kunnen zeggen, als dit dier uit de voortijd zelf is.' In zegswijzen speelt de slang doorgaans een negatieve rol (listig, vals als een slang; een slang of serpent van een wijf; kronkelen als een slang, e.d.). Middeleeuws beeld werkt toont een naakte vrouw die twee slangen, de ondeugden Luxuria en Voluptas, aan de borst koestert; leen slang (of: een adder) aan de boezem koesteren' betekende al in de Oudheid 'zeer ondankbaar bejegend worden'.

Niet zo'n rechtstreekse link naar de paddestoel, of heb ik iets gemist?