Gemeenteraadsverkiezingen: is een stem op een radicaallinkse partij zinnig?

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door KingHagar

Het is helemaal geen kwestie van een groeiend bewustzijn, het is vooral een goed begrip van hoe je een partij opbouwt.
Onze organisatie vóór de naamsverandering naar LSP was hoofdzakelijk gericht op primitieve accumulatie: Een groep revolutionairen bijeen krijgen die bereid zijn om zich met een ijzeren discipline te vormen in de ideeën van het marxisme, en ook behoorlijk grote opofferingen willen doen om te partij uit te bouwen op alle vlakken. Ook al wilden we toen wel aandacht hebben om agitatorischer te werk te gaan en ook bredere lagen van de bevolking aan te trekken, de fase van partijopbouw waar we toen inzaten liet dat gewoon niet of zeer beperkt toe. En het is logisch dat je je dan vooral op jongeren richt: zij zijn nog niet zo gevormd door de burgerlijke propagandamachine, staan meer open voor andere ideeën, en hebben veel vrije tijd om het enorme werk dat voor ons lag, nl. de fundamenten van een revolutionaire partij leggen, te kunnen verrichten.

Vandaag zijn we stilaan in een andere fase van partij-opbouw aan het komen, toch zeker in de grotere afdelingen (kleinere afdelingen hebben die luxe nog niet natuurlijk). Door onze goed-draaiende jongerenwerking hebben we een voortdurende toestroom van jonge scholieren en studenten die onze flexibele militeermachine in stand houden, en trekken we nu ook meer arbeiders aan, om verschillende redenen, maar zeker ook omdat we meer in staat om hen een lidmaatschap aan te bieden dat haalbaar is in combinatie met een job en kinderen. De focus op primitieve accumulatie van de afgelopen 15 jaar begint dus duidelijk zijn vruchten af te werpen, en arbeiders vinden het zelfs zeer interessant dat ze voor het politiek en syndicaal werk een beroep kunnen doen op een jonge en flexibele organisatie van linkse socialisten.
Natuurlijk blijft LSP nog altijd een revolutionaire kaderorganisatie, die in vergelijking met alle burgerlijke partijen een pak meer engagement vraagt van haar leden. Alle leden weten welke inspanningen het vraagt om jezelf te vormen tot een kader van een organisatie als LSP, maar iedereen kan nu meer op zijn/haar eigen tempo die inspanningen leveren, wat de drempel minder hoog maakt.

Wel, mijn vraag over Karl Vörlander is niet beantwoord geweest, en jouw richting bevalt me niet.

Als ik dus meer vertrouw op de filosofie van Karl Vörlander, neokantiaans marxist, zal dat dan botsen met jullie partij (gesteld dat ik kandidaat-lid was)? In hoeverre laten jullie dan speelruimte toe voor andere filosofen?

[KingHagar]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Wel, mijn vraag over Karl Vörlander is niet beantwoord geweest, en jouw richting bevalt me niet.

Als ik dus meer vertrouw op de filosofie van Karl Vörlander, neokantiaans marxist, zal dat dan botsen met jullie partij (gesteld dat ik kandidaat-lid was)? In hoeverre laten jullie dan speelruimte toe voor andere filosofen?

ik lees blijkbaar over je vraag rond Karl Vörlander, want ik zie ze niet staan. Ik ken die man ook helemaal niet, en afgaande van zijn beschrijving, een neokantiaaanse marxist, denk ik dat we daar wel serieuse meningsverschillen mee zullen hebben.

Btw: Peter Vanderbiest, lid van LSP en filosoof, heeft vorig jaar een goed boek geschreven met onze kritieken op Kant in verwerkt. Het is online te lezen op www.marxisme.net

[font=Verdana][size=2]"Kant als grondlegger van het Duitse idealisme. Een situering van de transcendentale filosofie ter herdenking van het 200-jarig overlijden van Immanuel Kant
In het nieuwe boek van Peter Van der Biest wordt naar aanleiding van het 200-jarig overlijden van Immanuel Kant een marxistisch antwoord geformuleerd op diens filosofie. Het is een lijvig en zwaar boek geworden. Maar het is zeker nuttig voor studenten filosofie die geconfronteerd worden met de opvattingen van Kant. "[/size][/font]

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Wat mij zeer flagrant lijkt, is dat er niet echt een inhoudelijke discussie wordt gehouden. Ik kan best begrijpen dat je moet scoren op gemeentelijk vlak, maar de afdeling ontbreekt duidelijk aan elk afgebakend discours. Maar dat houdt wel in dat het een opportuniteit is voor degenen die wel verstand hebben van het links gedachtegoed .

Dat komt mij wel bekend voor. Ik ben maar bekend met de basics van marxisme en socialisme (ik heb Het Kapitaal ooit eens summier doorbladert, maar nog niet de moed gehad het daadwerkelijk te lezen). Als ik dus in links radicale kringen vertoef sta ik altijd een beetje in de schaduw, maar dat is heel anders als ik bij 'onwetenden' terechtkom, dan blaas ik die zo omver met mijn uitgebreide kennis over de grote zaken des werelds

Nu ja, eigenlijk zegt dat meer over deze postmodernistische tijden dan over mijn intellectueel niveau...

Wel, ik ga proberen zoveel mogelijk naar de debatten te gaan van de SFL, en misschien verzeil ik nog in de SAP. Trouwens, hoe kan je je lid maken van de SFL? Gewoon die 15 euro storten

Niet, wij vormen nog geen gestructureerde organisatie. Je kan niet 'lid' worden, je kan wel vrijblijvend meehelpen debatten en acties en zo meer op te zetten. Ons doel is eigenlijk om lokale kerngroepen bijeen te brengen van gelijkgestemden, het bouwen aan een partij of zoiets is wel wat voorbarig denk ik.

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

ik heb zelf bvb al eens overwogen om me ook bij de LSP te engageren, maar ik weet niet of die mensen me wel gaan accepteren als ik tegelijk ook met een links-vlaamse beweging bezig ben.

Je kunt maar proberen hee... Je zal wel ermee moeten leven dat LSP-MAS één partij, is en dat op alle nationale vergaderingen zowel Vlaamse als Waalse militanten zijn, en dat alles ook wordt vertaalt in het frans.

Anderzijds worden er nu discussies gevoerd om een marxistische analyse van het nationale vraagstuk van België. Waarin uiteindelijk dit jaar een standpunt zal bepaald worden. En als militant kan je uiteraard, daar wel in meediscussieren, en er zeker geluisterd worden. Of we daarmee een vlaams standpunt naar voren zouden brengen, in een gemengde partij, dat is een andere zaak natuurlijk...

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door Groot-Links

Ik ben nu delegé voor het ABVV sinds een dik jaar en hoewel ik in de non-profit werk en we strijd moesten leveren rond concrete eisen is het enorm moeilijk gebleken om mensen te motiveren tot staking en acties, laat staan dat ik ze met theoretische politieke ideeën zou kunnen overtuigen.

Ondertussen hebben we een groep van LSP-delegees in de non-profit, die een werking opbouwt rond het strijdsyndicalisme, en ook een appart blad verspreid - "Polsslag".

Mocht je geinteresseerd zijn, kan je natuurlijk altijd contact opnemen...

[KingHagar]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Wel, mijn vraag over Karl Vörlander is niet beantwoord geweest, en jouw richting bevalt me niet.

Als ik dus meer vertrouw op de filosofie van Karl Vörlander, neokantiaans marxist, zal dat dan botsen met jullie partij (gesteld dat ik kandidaat-lid was)? In hoeverre laten jullie dan speelruimte toe voor andere filosofen?

Nog een aanvulling: ik denk niet dat iemand met een technocratische visie op het socialisme ooit het lidmaatschap van LSP aangeboden zal krijgen. Daarvoor zijn de meningsverschillen net iets te uiteenlopend.

Strijden voor Vlaamse zelfbeschikking is iets anders natuurlijk, dus of Pelgrim lid zou kunnen zijn van LSP dat sluit ik niet uit. Maar moest Pelgrim ooit interesse tonen dan kan hij altijd iets laten weten

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door KingHagar

Nog een aanvulling: ik denk niet dat iemand met een technocratische visie op het socialisme ooit het lidmaatschap van LSP aangeboden zal krijgen. Daarvoor zijn de meningsverschillen net iets te uiteenlopend.

Strijden voor Vlaamse zelfbeschikking is iets anders natuurlijk, dus of Pelgrim lid zou kunnen zijn van LSP dat sluit ik niet uit. Maar moest Pelgrim ooit interesse tonen dan kan hij altijd iets laten weten

Alles valt te bezien wat je verstaat onder technocratie. Er zijn 3 stromingen met die naam.

Wat Saint-Simon verstond onder technocratie was politiek aanzien als een deskundigheid, waaronder het socialisme als complementair werd beschouwd. Het waren trouwens de Franse filosofen zoals Saint-Simon, Blanc, etc... die als eerste het concept klassenstrijd projecteerden op de maatschappij, niet Marx . De oplossing is duidelijk wel verschillend, vermits het gestoeld is op evolutie, zoals ook een eeuw later Schumpeter dat zag. De stroming is dus realistisch in zijn doelen, en tracht het irrationalisme te bannen uit het staatsgezag. Niets voor niets is ook het positivisme van Comte, onterecht aanzien als een andere stroming binnen de technocratie, voortgekomen uit de econometrie van de visie van Saint-Simon. Saint-simon was dus: 1. Een echte socialist, 1 van de grondlegger van de Franse opstanden in de 19de eeuw 2. die politiek aanzag als een academisch gegeven 3. Die revoluties nuttig vond bij onrechtvaardige situaties, maar niet de revolutie als doel op zich vond.

[Groot-Links]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Ondertussen hebben we een groep van LSP-delegees in de non-profit, die een werking opbouwt rond het strijdsyndicalisme, en ook een appart blad verspreid - "Polsslag".

Mocht je geinteresseerd zijn, kan je natuurlijk altijd contact opnemen...

Bedankt voor het aanbod maar op dit moment heb ik mezelf voorgenomen dat ik me enkel en alleen met m'n werk (inclusief vakbond dan) en gezin wil bezighouden.
Ik volg LSP, PVDA, Vonk, SAP en SP.a wel maar ik denk dat ik eerder materiaal ben voor een mainstream arbeiderspartij dan een revolutionaire voorhoedepartij.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door KingHagar

Nog een aanvulling: ik denk niet dat iemand met een technocratische visie op het socialisme ooit het lidmaatschap van LSP aangeboden zal krijgen. Daarvoor zijn de meningsverschillen net iets te uiteenlopend.

Praetorian kwam het al een deeltje uitleggen, maar ik wil toch ook even mijn interpretatie meegeven:
Als marxist zal je het ongetwijfeld wel met me eens zijn dat de technologie een bevrijdende factor is voor de werkende mens ( of dat zou toch moeten zijn). Helaas kan niet iedereen die technologie begrijpen, laat staan uitvinden. Gezien de essentiële rol van wetenschap en technologie in de maatschappij zal het dus onontkomelijk zijn dat er een bepaalde 'klasse'' van experts in hun vakgebied zal ontstaan die een overproportionele invloed zullen hebben op het beleid.
Staat dat basisdemocratie vanuit de arbeiders in de weg? Nee, helemaal niet. Ik denk dat in een communistische maatschappij er zoiets als 'natuurlijk leiderschap ' zal ontstaan. Mensen met een gedegen kennis ter zake over een bepaald onderwerp (ingenieurs bvb, of dokters) zullen bij politieke debatten over dat bepaalde onderwerp gelden als adviseurs die serieus zullen genomen worden. Wanneer op een volksvergadering over het al dan niet vaccineren van de bewoners de dokter zijn zeg doet, spreekt het vanzelf dat men de mening van die dokter meer zal in overweging nemen dan de mening van de loodgieter. Omgekeerd, wanneer dan een discussie over de waterleiding plaats heeft, zal de loodgieter met veel meer kennis ter zake kunnen spreken.
Dat is wat ik versta onder technocratie: de (spontane) leiding van de 'slimmeren' in hun vakgebied. Dus, technocratie en socialisme liggen in elkaars verlengde.
Misschien heeft praetorian een ander idee?

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Je kunt maar proberen hee... Je zal wel ermee moeten leven dat LSP-MAS één partij, is en dat op alle nationale vergaderingen zowel Vlaamse als Waalse militanten zijn, en dat alles ook wordt vertaalt in het frans.

Nee, ik heb daar geen problemen mee, ik zou ook niet weten waarom, zoals ik al heb gezegd zijn het niet de waalse arbeiders die ik als de vijand beschouw. Dat ze er op staan dat die vergaderingen ook in het Frans worden gedaan kan ik alleen maar toejuichen, dat betekent dat ze zich niet neerleggen bij de Engelse dominantie en opkomen voor hun volkstaal.
Ik kom geregeld op tweetalige bijeenkomsten van de Esperantobeweging, dus daar heb ik al ervaring mee. (Al gaat Esperanto me net iets beter af dan Frans...)

[KingHagar]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Praetorian kwam het al een deeltje uitleggen, maar ik wil toch ook even mijn interpretatie meegeven:
Als marxist zal je het ongetwijfeld wel met me eens zijn dat de technologie een bevrijdende factor is voor de werkende mens ( of dat zou toch moeten zijn). Helaas kan niet iedereen die technologie begrijpen, laat staan uitvinden. Gezien de essentiële rol van wetenschap en technologie in de maatschappij zal het dus onontkomelijk zijn dat er een bepaalde 'klasse'' van experts in hun vakgebied zal ontstaan die een overproportionele invloed zullen hebben op het beleid.
Staat dat basisdemocratie vanuit de arbeiders in de weg? Nee, helemaal niet. Ik denk dat in een communistische maatschappij er zoiets als 'natuurlijk leiderschap ' zal ontstaan. Mensen met een gedegen kennis ter zake over een bepaald onderwerp (ingenieurs bvb, of dokters) zullen bij politieke debatten over dat bepaalde onderwerp gelden als adviseurs die serieus zullen genomen worden. Wanneer op een volksvergadering over het al dan niet vaccineren van de bewoners de dokter zijn zeg doet, spreekt het vanzelf dat men de mening van die dokter meer zal in overweging nemen dan de mening van de loodgieter. Omgekeerd, wanneer dan een discussie over de waterleiding plaats heeft, zal de loodgieter met veel meer kennis ter zake kunnen spreken.
Dat is wat ik versta onder technocratie: de (spontane) leiding van de 'slimmeren' in hun vakgebied. Dus, technocratie en socialisme liggen in elkaars verlengde.
Misschien heeft praetorian een ander idee?





Nee, ik heb daar geen problemen mee, ik zou ook niet weten waarom, zoals ik al heb gezegd zijn het niet de waalse arbeiders die ik als de vijand beschouw. Dat ze er op staan dat die vergaderingen ook in het Frans worden gedaan kan ik alleen maar toejuichen, dat betekent dat ze zich niet neerleggen bij de Engelse dominantie en opkomen voor hun volkstaal.
Ik kom geregeld op tweetalige bijeenkomsten van de Esperantobeweging, dus daar heb ik al ervaring mee. (Al gaat Esperanto me net iets beter af dan Frans...)

Als ik eens wat meer tijd heb wil ik wel mijn kritiek op die technocratische visie opschrijven. Maar nu is het ff druk.

[driewerf]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Wel, bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen was dat een groot strijdpunt bij mij. Bij de federale verkiezingen stem ik op 1 van de lilliputters () van de radicaallinkse zijde als proteststem tegen het centrumbeleid van de Sp.a.
Maar bij de gemeenteraadsverkiezingen zijn er maar hoogstens 4 belangrijke spelers, dus lijkt het mij strategischer om toch op de Sp.a te stemmen. Ook heeft de animo-afdeling van mijn gemeente gevraagd om in hun tak te komen (ze hebben dringend vers bloed nodig, veel te weinig vrijwilligers), waar ze zich opmaken voor de volgende verkiezingen. Is het dan immoreel van mij om te heulen met onze sociaal-gereformeerde vrienden? Maar tegelijk is het de enige kans om het blauw-oranje-bastion te doorbreken. En gaan ze daar wel een radicaallinkse flamingant tolereren? Dilemma, dilemma's...

Zeg eens jullie mening.

Alvorens in te gaan op de kern van de zaak is het goed om eens naar het verleden te kijken.
Bij de eerste Zwarte Zondag was de ontslagnemende regering een CVP-SP regering onder leiding van Martens. Hoewel het aangeduid werd als dè Zwarte Zondag gingen de regeringspartijen vrolijk verder. Dehaene wordt aan boord gehesen, maar voor de rest business as usual. 1995, nieuwe verkiezingen, nieuwe vooruitgang van het Blok en nieuw verlies voor CVP-SP. Dehaene doet vrolijk verder. 1999: de fameuze dioxineverkiezingen. Naast enorme winst voor Agalev zien we weer: winst voor het Blok. CVP wordt gedumpt. Paars-groen wordt uitgeprobeerd. We hebben dus een VLD-SP.a-Agalev-regering. Aardverschuiving! De CVP na 40 jaar van de macht verdreven! Deze regering ging alles anders doen. Snel en efficient! Modelstaat! Nu ging het Blok teruggedrongen worden. Tot...jawel, 2003. Agalev afgestraft. En het Blok? Dat ging er nog maar eens op vooruit.
Tot daar de federale verkiezingen. Maar ook op Vlaams niveau, 18 mei 2004 ging het Blok er nog maar eens op vooruit. (ondertussen was CVP gemuteerd in CD&V, Agalev had zich verpopt tot Groen!).

Dus noch de CD&V, noch de VLD noch Groen! noch SP.a zijn er ooit ergens in geslaagd het blok terug te dringen. Nog nooit, en nog nergens is dit gebeurd. Allen zijn ze gewogen, en te licht bevonden.

Waarom?
Alle partijen, en de bevriende journalisten (Yves Desmedt op kop) hebben telkens de schuld bij 'de kiezer' gelegd. Racistisch, verzuurd, verwend, what ever. Als de hand maar niet in eigen boezem moet worden gestoken. Als de balk in de eigen ogen maar niet moet worden gezien.
Want één ding werd nooit in vraag gesteld door de traditionele partijen: het beleid. Een beleid dat bestaat uit privatiseringen, liberaliseringen, snoeien in sociale voorzieningen en sociale bescherming, afkalving van werkzekerheid, een beleid gericht op een betere middenklasse. Maar ook een beleid dat een ideale voedingsbodem legt voor een zondebokpropaganda. En migranten en Walen vormen hier inderdaad de ideale zondebokken. Maar in essentie gaat het om de neoliberale aanvallen. In essentie gaat het erom de sociaaldemocratie haar arbeidersbasis volledig heeft veloochend (overigens is dit een fenomeen op Europees niveau, lees wat dit betreft maar eens le Monde Diplomatique van mei 2005, p 12-13).

Het klinkt heel verleidelijk en logisch om SP.a te stemmen 'als minste kwaad', of 'om ze naar links te trekken'. Maar helaas, zo werkt dat niet. Net zoals bij de herverkiezing van Chirac tegen Le Pen, 'stemmen met de neus dicht' niet zichtbaar was. Eens het bolletje rood gekleurd ben je er niet meer meester van. Eens het bolletje rood zal dat automatisch gezien worden als een goedkeuring van het beleid. En dus als een aanmoediging om dat beleid verder te zetten.
En dus ja, ik zou toch maar een stem op een oppositiepartijtje overwegen (LSP of PVDA).

[Pelgrim]

Goede opmerking eigenlijk. Nu weet ik weer waarom ik in ANtwerpen nog nooit op de SPA heb gestemd, of op groen.

[Groot-Links]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Alvorens in te gaan op de kern van de zaak is het goed om eens naar het verleden te kijken.
Bij de eerste Zwarte Zondag was de ontslagnemende regering een CVP-SP regering onder leiding van Martens. Hoewel het aangeduid werd als dè Zwarte Zondag gingen de regeringspartijen vrolijk verder. Dehaene wordt aan boord gehesen, maar voor de rest business as usual. 1995, nieuwe verkiezingen, nieuwe vooruitgang van het Blok en nieuw verlies voor CVP-SP. Dehaene doet vrolijk verder. 1999: de fameuze dioxineverkiezingen. Naast enorme winst voor Agalev zien we weer: winst voor het Blok. CVP wordt gedumpt. Paars-groen wordt uitgeprobeerd. We hebben dus een VLD-SP.a-Agalev-regering. Aardverschuiving! De CVP na 40 jaar van de macht verdreven! Deze regering ging alles anders doen. Snel en efficient! Modelstaat! Nu ging het Blok teruggedrongen worden. Tot...jawel, 2003. Agalev afgestraft. En het Blok? Dat ging er nog maar eens op vooruit.
Tot daar de federale verkiezingen. Maar ook op Vlaams niveau, 18 mei 2004 ging het Blok er nog maar eens op vooruit. (ondertussen was CVP gemuteerd in CD&V, Agalev had zich verpopt tot Groen!).

Dus noch de CD&V, noch de VLD noch Groen! noch SP.a zijn er ooit ergens in geslaagd het blok terug te dringen. Nog nooit, en nog nergens is dit gebeurd. Allen zijn ze gewogen, en te licht bevonden.

Waarom?
Alle partijen, en de bevriende journalisten (Yves Desmedt op kop) hebben telkens de schuld bij 'de kiezer' gelegd. Racistisch, verzuurd, verwend, what ever. Als de hand maar niet in eigen boezem moet worden gestoken. Als de balk in de eigen ogen maar niet moet worden gezien.
Want één ding werd nooit in vraag gesteld door de traditionele partijen: het beleid. Een beleid dat bestaat uit privatiseringen, liberaliseringen, snoeien in sociale voorzieningen en sociale bescherming, afkalving van werkzekerheid, een beleid gericht op een betere middenklasse. Maar ook een beleid dat een ideale voedingsbodem legt voor een zondebokpropaganda. En migranten en Walen vormen hier inderdaad de ideale zondebokken. Maar in essentie gaat het om de neoliberale aanvallen. In essentie gaat het erom de sociaaldemocratie haar arbeidersbasis volledig heeft veloochend (overigens is dit een fenomeen op Europees niveau, lees wat dit betreft maar eens le Monde Diplomatique van mei 2005, p 12-13).

Het klinkt heel verleidelijk en logisch om SP.a te stemmen 'als minste kwaad', of 'om ze naar links te trekken'. Maar helaas, zo werkt dat niet. Net zoals bij de herverkiezing van Chirac tegen Le Pen, 'stemmen met de neus dicht' niet zichtbaar was. Eens het bolletje rood gekleurd ben je er niet meer meester van. Eens het bolletje rood zal dat automatisch gezien worden als een goedkeuring van het beleid. En dus als een aanmoediging om dat beleid verder te zetten.
En dus ja, ik zou toch maar een stem op een oppositiepartijtje overwegen (LSP of PVDA).

Terechte opmerkingen allemaal, toch blijft het moeilijk om je niet te laten vangen door de idee van de "nuttige stem".

Ik denk dat velen het moeilijk hebben om voor een partij te stemmen die bijna zeker onder de 5% blijft.
Opiniepeilingen lijken hier zeker een perverse rol in te spelen.

Als bvb aangeduid wordt dat Groen of Sp.a stemmen zullen verliezen aan rechts dan denk ik dat vele mensen die misschien voor radicaal-links zouden kiezen toch weer de gevestigde linkse partijen te hulp schieten met hun "nuttige stem"

Net voor de verkiezingen zie je de SP(a) zich steeds weer profileren als de superbeschermers van de sociale zekerheid maar eens de verkiezingen voorbij zijn de werklozen weer loslopend wild en heb je spijt van die nuttige stem.

Ik heb me alvast voorgenomen om me hier in het vervolg alvast niet meer aan te laten vangen al weet ik begot niet of het dan PVDA of LSP zal worden.

[KingHagar]

Oorspronkelijk geplaatst door Groot-Links

Terechte opmerkingen allemaal, toch blijft het moeilijk om je niet te laten vangen door de idee van de "nuttige stem".

Ik denk dat velen het moeilijk hebben om voor een partij te stemmen die bijna zeker onder de 5% blijft.
Opiniepeilingen lijken hier zeker een perverse rol in te spelen.

Als bvb aangeduid wordt dat Groen of Sp.a stemmen zullen verliezen aan rechts dan denk ik dat vele mensen die misschien voor radicaal-links zouden kiezen toch weer de gevestigde linkse partijen te hulp schieten met hun "nuttige stem"

Net voor de verkiezingen zie je de SP(a) zich steeds weer profileren als de superbeschermers van de sociale zekerheid maar eens de verkiezingen voorbij zijn de werklozen weer loslopend wild en heb je spijt van die nuttige stem.

Ik heb me alvast voorgenomen om me hier in het vervolg alvast niet meer aan te laten vangen al weet ik begot niet of het dan PVDA of LSP zal worden.

Die verleiding waarvan je spreekt, bestaat er nog vooral door een gebrek aan een alternatief. LSP en PvdA worden (nog) niet als een waardig alternatief gezien, waardoor mensen die weigeren op extreem-rechts te stemmen nog vaak bij de traditionele partijen uitkomen, ook al weten ze wel dat het de zaak alleen maar verergert.

Er is maar 1 mogelijkheid om die vicieuse cirkel te doorbreken, en dat is dat de politiek bewuste lagen onder de arbeiders zich losrukken van de sociaal- en christen- democratie en een politiek verlengstuk van de strijd uitbouwen. Dat gaat LSP niet in de plaats van de werkende mensen kunnen doen, we kunnen wel het idee zo breed mogelijk verspreiden. Maar ik heb er alle vertrouwen in, het voorstel rond een nieuwe arbeiderspartij vindt wel ingang bij werkende mensen. Vroeg of laat ontstaan hier ook de eerste initiatieven zoals bijvoorbeeld in Duitsland.

[Groot-Links]

Oorspronkelijk geplaatst door KingHagar

Die verleiding waarvan je spreekt, bestaat er nog vooral door een gebrek aan een alternatief. LSP en PvdA worden (nog) niet als een waardig alternatief gezien, waardoor mensen die weigeren op extreem-rechts te stemmen nog vaak bij de traditionele partijen uitkomen, ook al weten ze wel dat het de zaak alleen maar verergert.

Er is maar 1 mogelijkheid om die vicieuse cirkel te doorbreken, en dat is dat de politiek bewuste lagen onder de arbeiders zich losrukken van de sociaal- en christen- democratie en een politiek verlengstuk van de strijd uitbouwen. Dat gaat LSP niet in de plaats van de werkende mensen kunnen doen, we kunnen wel het idee zo breed mogelijk verspreiden. Maar ik heb er alle vertrouwen in, het voorstel rond een nieuwe arbeiderspartij vindt wel ingang bij werkende mensen. Vroeg of laat ontstaan hier ook de eerste initiatieven zoals bijvoorbeeld in Duitsland.

Ik heb de indruk dat dit idee toch vooral leeft bij LSP of SAP met dan bvb. het werken binnen de Nederlandse SP voor ogen of zo maar wat de PVDA betreft heb ik eerder de indruk dat ze het met hun eigen partij willen klaren al proberen ze wel wat meer samen te werken met KWB, vakbonden, ...

Als iemand van PVDA-strekking hierop zou kunnen antwoorden, 't zou verhelderend zijn.

[KingHagar]

Oorspronkelijk geplaatst door Groot-Links

Ik heb de indruk dat dit idee toch vooral leeft bij LSP of SAP met dan bvb. het werken binnen de Nederlandse SP voor ogen of zo maar wat de PVDA betreft heb ik eerder de indruk dat ze het met hun eigen partij willen klaren al proberen ze wel wat meer samen te werken met KWB, vakbonden, ...
.

Tuurlijk, heb je gelijk in, ik beweerde ook niet het tegendeel.

PvdA ziet niet wat de de meerwaarde van brede arbeiderspartij zou kunnen zijn. Ze stelden ooit in de Solidair, als reactie op onze oproep, dat ze niet goed begrepen waarom LSP (toen nog ML) opriep voor nog een andere partij, terwijl we er toch al een partij aan het uitbouwen waren... Volgens hen was er maar 1 arbeiderspartij, en dat was de PvdA, en de arbeiders zouden in periode van strijd wel automatisch in grote getalen naar de PvdA komen.
Ondertussen zijn we wel een paar jaar, inclusief een aantal U-turns, verder, en lijkt er wel wat veranderd in hun houding. Vooral na het debacle met Resist lijken ze terug wat meer open te staan voor samenwerking met andere organisaties. Maar nog altijd gaan ze niet verder dan frontvorming rond bepaalde thema's (zullen ze daar ook de verkiezingen onder verstaan, dat valt nog af te wachten...) en zien ze het nut niet in om de oproep voor een brede arbeiderspartij te ondersteunen. Nu, ik denk wel dat eenmaal een dergelijk initiatief gelanceerd, de PvdA'ers wel zullen bijdraaien en inzien dat revolutionaire krachten dergelijke zaken moeten ondersteunen en mee uitbouwen. Ze gaan het terrein niet uitsluitend aan LSP laten, dat beseffen we wel

En dan de SAP. Ik ben zopas nog op een debat van hen in Antwerpen geweest (met alle respect, maar de opkomst was weer eens een bewijs dat ze aan het doodbloeden zijn), en ook zij nemen helemaal niet, toch niet op een actieve manier, onze oproep over. Ze vinden het allemaal wel ok, zo een nieuwe arbeiderspartij enzo, maar geloven er eigenlijk niet in, en denken dat we al onze krachten in "de bewegingen" moeten steken. Zelfs tussen partij-opbouw en het ondersteunen van bewegingen zien ze een tegenstelling. Laat staan dat ze een oproep voor een nieuwe arbeiderspartij op een actieve manier mee gaan onderschrijven. Maar ook van hen verwacht ik wel dat eens het zover is, ze er wel in zullen stappen.

Bij de Vonk ligt het anders natuurlijk, zij zijn ronduit tegen onze oproep, en ik zie ze er ook nooit instappen. Tenzij ze een U-turn van jewelste maken, maar dat is niet echt van hun gewoonte. Spijtig natuurlijk, want in tegenstelling tot bij de SAP zitten daar nog wel een aantal revolutionairen, ik hoop dat ze de zinloosheid van hun orientatie naar de SP.A snel inzien.

[Groot-Links]

Oorspronkelijk geplaatst door KingHagar

Tuurlijk, heb je gelijk in, ik beweerde ook niet het tegendeel.

PvdA ziet niet wat de de meerwaarde van brede arbeiderspartij zou kunnen zijn. Ze stelden ooit in de Solidair, als reactie op onze oproep, dat ze niet goed begrepen waarom LSP (toen nog ML) opriep voor nog een andere partij, terwijl we er toch al een partij aan het uitbouwen waren... Volgens hen was er maar 1 arbeiderspartij, en dat was de PvdA, en de arbeiders zouden in periode van strijd wel automatisch in grote getalen naar de PvdA komen.
Ondertussen zijn we wel een paar jaar, inclusief een aantal U-turns, verder, en lijkt er wel wat veranderd in hun houding. Vooral na het debacle met Resist lijken ze terug wat meer open te staan voor samenwerking met andere organisaties. Maar nog altijd gaan ze niet verder dan frontvorming rond bepaalde thema's (zullen ze daar ook de verkiezingen onder verstaan, dat valt nog af te wachten...) en zien ze het nut niet in om de oproep voor een brede arbeiderspartij te ondersteunen. Nu, ik denk wel dat eenmaal een dergelijk initiatief gelanceerd, de PvdA'ers wel zullen bijdraaien en inzien dat revolutionaire krachten dergelijke zaken moeten ondersteunen en mee uitbouwen. Ze gaan het terrein niet uitsluitend aan LSP laten, dat beseffen we wel

De SP in Nl is natuurlijk ook wel ontstaan uit een communistische partij die reformistisch werd.
Misschien moeten ze bij de PVDA ook maar kiezen voor een PVDA-light met een kleinere revolutionaire vleugel. 't Zou waarschijnlijk meer stemmen opleveren dan nu.

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door Groot-Links

De SP in Nl is natuurlijk ook wel ontstaan uit een communistische partij die reformistisch werd.
Misschien moeten ze bij de PVDA ook maar kiezen voor een PVDA-light met een kleinere revolutionaire vleugel. 't Zou waarschijnlijk meer stemmen opleveren dan nu.

Nu, ze zijn wel vrij "light" de laatste tijd hoor, en veel heeft dat hun niet opgeleverd...

De hele manier hoe ze de laatste tijd zijn bezig geweest over het kiwimodel, zonder een woord te reppen over het economisch systeem. Om nog maar te zwijgen over al hun randorganisaties.

Overigens was resist ook een poging om zich meer opportunistisch op te stellen. Maar dat was uiteraard een blunder van formaat (was trouwens de eerste reden waarom ik nooit bij de PVDA aangesloten ben. Op het moment dat ik geïnteresseerd raakte in radicaal-links, was dat net voor de verkiezingen met resist, enkele jaren terug.)

Dus de kans dat pvda een tweede SP wordt is vrij klein...

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Ik denk dat in een communistische maatschappij er zoiets als 'natuurlijk leiderschap ' zal ontstaan. Mensen met een gedegen kennis ter zake over een bepaald onderwerp (ingenieurs bvb, of dokters) zullen bij politieke debatten over dat bepaalde onderwerp gelden als adviseurs die serieus zullen genomen worden. Wanneer op een volksvergadering over het al dan niet vaccineren van de bewoners de dokter zijn zeg doet, spreekt het vanzelf dat men de mening van die dokter meer zal in overweging nemen dan de mening van de loodgieter. Omgekeerd, wanneer dan een discussie over de waterleiding plaats heeft, zal de loodgieter met veel meer kennis ter zake kunnen spreken.

Die technocratie is toch niets nieuws? Politieke leiders formuleren doelstellingen, vragen advies aan experten over welke doelstellingen haalbaar zijn met welke middelen en tegen welke prijs (en welke niet), en hakken op basis daarvan de knopen door, waarna ze de uitvoering van de beslissingen weer aan experts ten velde overlaten. Uiteraard kaderen de doelstellingen in een bepaalde ideologie - of dat nu een communistische of een liberale is, maakt in se niets uit: de werkwijze is dezelfde, nl. met een beroep op 'experten'.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Die technocratie is toch niets nieuws? Politieke leiders formuleren doelstellingen, vragen advies aan experten over welke doelstellingen haalbaar zijn met welke middelen en tegen welke prijs (en welke niet), en hakken op basis daarvan de knopen door, waarna ze de uitvoering van de beslissingen weer aan experts ten velde overlaten. Uiteraard kaderen de doelstellingen in een bepaalde ideologie - of dat nu een communistische of een liberale is, maakt in se niets uit: de werkwijze is dezelfde, nl. met een beroep op 'experten'.

Saint-Simon: experts zijn bevoegd om beslissingen te nemen
Mijn visie over de technocratie, beïnvloedt door Plato: gemengde constitutie tussen experts en directe democratie of gedelegeerd model.