Minister Vervotte zoekt 400 depressieve mensen voor proefproject

[Zwarte Spion]

Na de gemeenteraadsverkiezingen zal ze depressieven genoeg vinden...aan linkerzijde!

[oliepiek]

ZwarteSpion komt zijn dagelijkse behoefte op dit forum doen. Gelieve veel toiletpapier klaar te houden.

[Jeanne d'Arc]

De 400 depressieve mensen die Minister Inge Vervotte nodig heeft om aan haar proefproject deel te nemen, zullen nooit uit eigen initiatief deelnemen. daarvoor zijn ze te depressief. De psychiatrie zal zo wieso de "gemakkelijke" gevallen doorsturen.
Als het hele project dan lukt, heeft zij weer een pluim op haar hoed gestoken.
Goed voor de volgende verkiezingen.
En zo kunnen we blijven doorgaan met de bevolking te sussen.

Welgemeende groeten,

[@lpha]

Oorspronkelijk geplaatst door Jeanne d'Arc

De 400 depressieve mensen die Minister Inge Vervotte nodig heeft om aan haar proefproject deel te nemen, zullen nooit uit eigen initiatief deelnemen. daarvoor zijn ze te depressief. De psychiatrie zal zo wieso de "gemakkelijke" gevallen doorsturen.
Als het hele project dan lukt, heeft zij weer een pluim op haar hoed gestoken.
Goed voor de volgende verkiezingen.
En zo kunnen we blijven doorgaan met de bevolking te sussen.

Welgemeende groeten,

Ik ben bang dat je gelijk hebt.
Tiens, dat komt me ergens bekent voor deze tactiek

[Nynorsk]

Ik vraag me trouwens af wat de politiek zich in godsnaam komt moeien met wetenschappelijk onderzoek. Politiek moet zich 'bewijzen', onderzoek niét: wetenschappelijk gezien is het even waardevol aan te tonen dat iets werkt dan als iets niet werkt.

Het onderzoek naar de therapie waar Vervotte mee zit te zwaaien, loopt trouwens al een tijdje - ze moet nu niet gaan doen alsof ze opeens op iets 'nieuws' is gestoten.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas

een goed seksleven is denk ik eerder preventief heel belangrijk - heet manneken heeft echter zeker wel een belangrijk punt - het probleem met depressieve mensen is in de meditatietherapie ook dat ze nogal moeilijk tot mediteren aan te zetten zijn. Mocht het experiment falen dan ben ik op voorhand al zeker dat dat de reden zal zijn. Je kan mensen niet dwingen te mediteren - ze moeten het zelf doen - maar als ze het doen dan helpt het altijd.

Toen ik depressief was kwam dat doordat ik geen enkele zin en geen enkel doel meer kon ontdekken om nog voor te leven. Dan val je stil, je hebt geen enkele ambitie meer, voelt je nutteloos en overbodig.

Het is moeilijk mensen te motiveren voor iets, vooral als ze al depressief zijn of in de psychiatrie zitten. Toch denk ik dat VWS hierin voor sommigen een rol zou kunnen spelen: door opnieuw zin te verlenen en de strijd aan te binden tegen onrecht en neoliberaal kapitalisme heb ik opnieuw de moed gevonden om verder te doen, om het niet op te geven en werkeloos af te wachten totdat het helemaal te laat is.

[King of beggars and fleas]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Toen ik depressief was kwam dat doordat ik geen enkele zin en geen enkel doel meer kon ontdekken om nog voor te leven. Dan val je stil, je hebt geen enkele ambitie meer, voelt je nutteloos en overbodig.

Het is moeilijk mensen te motiveren voor iets, vooral als ze al depressief zijn of in de psychiatrie zitten. Toch denk ik dat VWS hierin voor sommigen een rol zou kunnen spelen: door opnieuw zin te verlenen en de strijd aan te binden tegen onrecht en neoliberaal kapitalisme heb ik opnieuw de moed gevonden om verder te doen, om het niet op te geven en werkeloos af te wachten totdat het helemaal te laat is.

idd en in india noemen ze die vorm v "therapie" karma of bakthi - yoga.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door napoleondegrote

Dat betwijfel ik. Ik denk integendeel dat 'de eeuwige optimisten' zichzelf vanalles wijsmaken en vermijden van na te denken of stil te staan bij wat de betreurde filosoof Leopold Flam 'de catastrofale werkelijkheid' noemde.

Je zult nu eenmaal altijd mensen hebben die niet beschikken over dat relativeringsvermogen, zelfbegoochelingsvermogen, of verdringingsvermogen dat blijkbaar nodig is om depressievrij door het leven te gaan.
Het hangt er natuurlijk ook vanaf waar je je prioriteiten legt. Als je content bent met geldverdienen, eten, drinken slapen en consumeren, dan ben je hier in het westen voorlopig nog wel in orde.

Als je iets meer, of liever iets anders verwachtte, dan ben je wel serieus de pineut natuurlijk...

Bottom line: ieder depressief mens moet proberen zijn eigen leven zinvol 'in te richten'; dat zal dikwijls mislukken, soms tot acute en chronische depressies leiden, eventueel tot complicaties zoals verslavingen of zelfs zelfmoord.

Maar we hebben geen andere keus; de modernste ontwikkelingen in de wetenschap spreken van 'parallele werelden', maar voorlopig moeten we het doen met deze ene godverdomde gruwelijke afzichtelijke en afschuwelijke werkelijkheid die onze wereld is...
Spijtig...

Ik vind dat er in jouw posting veel waarheid schuilt ditmaal. Leopold Flam is een interessante filosoof. Een van zijn bekendste boeken heet trouwens 'De filosofie van de Eros'.
Het is inderdaad het zinverlies dat veel mensen depressief maakt, of, zoals bij mij, het gedurende langere tijd te veel werken en teveel uren moeten kloppen. Op termijn geraak je niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk uitgeput en je weerstand verdwijnt.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Jeanne d'Arc

De 400 depressieve mensen die Minister Inge Vervotte nodig heeft om aan haar proefproject deel te nemen, zullen nooit uit eigen initiatief deelnemen. daarvoor zijn ze te depressief. De psychiatrie zal zo wieso de "gemakkelijke" gevallen doorsturen.
Als het hele project dan lukt, heeft zij weer een pluim op haar hoed gestoken.
Goed voor de volgende verkiezingen.
En zo kunnen we blijven doorgaan met de bevolking te sussen.

Welgemeende groeten,

Welkom op dit forum, Jeanne D'arc. Wat je hier zegt zou wel eens waar kunnen zijn. Een aantal mensen komen hier wellicht wel voor in aanmerking, maar het is slechts een kleine groep.
Veel depressieve mensen zullen hier niet toe te motiveren zijn.

Toch zou ik Inge Vervotte nog even de kans geven om iets aan de kansarmoede en de misstanden binnen de armoedebestrijding te doen, we moeten haar kabinet even de tijd geven om enkele zinvolle stappen te ondernemen. Indien dit niet gebeurt, zullen we over een tijdje terug in actie komen. Alleen zal de actie dan harder zijn, en veel breder gevoerd worden.

[napoleondegrote]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Ik vind dat er in jouw posting veel waarheid schuilt ditmaal. Leopold Flam is een interessante filosoof. Een van zijn bekendste boeken heet trouwens 'De filosofie van de Eros'.
Het is inderdaad het zinverlies dat veel mensen depressief maakt, of, zoals bij mij, het gedurende langere tijd te veel werken en teveel uren moeten kloppen. Op termijn geraak je niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk uitgeput en je weerstand verdwijnt.

Tja, het zinverlies, of misschien beter: het opgeven van er zelf een zin aan te proberen geven(want meer moeten we niet verwachten), gepaard met sterk verlies aan interesse in zaken waar we normaal toch veel interesse in hadden.
Dat zijn de gevaarlijkste symptomen, me dunkt.
Soms kan het een gevolg zijn van uiterlijke faktoren, maar dikwijls speelt ook gewoon de geestelijke constitutie van betrokkene de hoofdrol.
Enfin, allemaal hoogst onaangename toestanden die ik niemand toewens.[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by napoleondegrote on 29-08-2005 at 18:33
Reason:
--------------------------------

Tja, het zinverlies, of misschien beter: het opgeven van er zelf een zin aan te proberen geven(want meer moeten we niet verwachten), gepaard met sterk verlies aan interesse in zaken waar we normaal toch veel interesse in hadden.
Dat zijn de gevaarlijkste symptomen, me dunkt.
Soms kan het een gevolg zijn van uiterlijke faktoren, maar dikwijls speelt ook gewoon de geestelijke constitutie van betrokkene de hoofdrol.
Enfin, allemaal hoogst onaangename toestanden die ik niemand toewens.[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Tja, het zinverlies, of misschien beter: het opgeven van er zelf een zin aan te proberen geven(want meer moeten we niet verwachten), gepaard met sterk verlies aan interesse in zaken waar we normaal toch veel interesse in hadden.
Dat zijn de gevaarlijkste symptomen, me dunkt.
Soms kan het een gevolg zijn van uiterlijke faktoren, maar dikwijls speelt ook gewoon de geestelijke constitutie van betrokkene de hoofdrol.
Enfin, allemaal hoogst onaangename toestanden die ik niemand niet toewens.[/size]

[/edit]

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Toen ik depressief was kwam dat doordat ik geen enkele zin en geen enkel doel meer kon ontdekken om nog voor te leven. Dan val je stil, je hebt geen enkele ambitie meer, voelt je nutteloos en overbodig.

Het is moeilijk mensen te motiveren voor iets, vooral als ze al depressief zijn of in de psychiatrie zitten. Toch denk ik dat VWS hierin voor sommigen een rol zou kunnen spelen: door opnieuw zin te verlenen en de strijd aan te binden tegen onrecht en neoliberaal kapitalisme heb ik opnieuw de moed gevonden om verder te doen, om het niet op te geven en werkeloos af te wachten totdat het helemaal te laat is.

Bravo Limburgse Leeuw!

Dat vind ik nu eens echt chapeau!

Idd! Laat de mensen maar eens zien waar een leeuw voor staat!

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door napoleondegrote

Tja, het zinverlies, of misschien beter: het opgeven van er zelf een zin aan te proberen geven(want meer moeten we niet verwachten), gepaard met sterk verlies aan interesse in zaken waar we normaal toch veel interesse in hadden.

Inderdaad, toen ik zwaar depressief was verloor ik mijn interesse in de zaken die ik nochtans heel graag doe. En als ik probeerde een boek te lezen of zo, viel ik altijd weer in slaap of kreeg ik koppijn en zo. Echt vervelend was dat. Het enige dat ik nog deed was liggen en piekeren en slapen.

Dat zijn de gevaarlijkste symptomen, me dunkt.

Ik ben gelukkig niet het 'zelfmoordenaarstype', ik richt het niet op mezelf. Maar veel mensen plegen zelfmoord, in een schrikbarend groeiend aantal per jaar. Dat is een aanduiding dat het verkeerd loopt in de maatschappij, omdat deze niet meer op mensenmaat gemaakt is.

Soms kan het een gevolg zijn van uiterlijke faktoren, maar dikwijls speelt ook gewoon de geestelijke constitutie van betrokkene de hoofdrol.
Enfin, allemaal hoogst onaangename toestanden die ik niemand toewens.

Mijn indruk is dat je ook uit ervaring spreekt waar het depressie en onlustgevoelens betreft. Het is inderdaad een wisselwerking tussen de buitenwereld en de persoon. Maar de persoon heeft op dat ogenblik niet meer de 'drive' om op te staan.
Bij mij is het beginnen veranderen toen ik de mensen van Sta Op leerde kennen, toen kwam ik weer onder de mensen, bouwde nieuwe contacten op met gemotiveerde mensen en niet alleen met andere depressievelingen en probleemgevallen. En dat is de fout van de psychiatrie: men zet al die mensen bij elkaar waardoor ze elkaar ook nog eens wederzijds negatief gaan beïnvloeden, i.p.v. ze te motiveren tot actie.

[Groentje-18]

Waarom is het eigenlijk niet mogelijk dat alle depressieve mensen elkaar gaan opzoeken, hun lief en leed delen met elkaar en collectief actie ondernemen. Om de rest van de wereld en hunzelf te behoeden voor de depressie, die het gevolg is van een maatschappij gebaseerd op oppervlakkigheid?
En ons zo laten inzien dat we niet op de goede weg zitten, niet meer op mensenmaat, zoals de Limburgse Leeuw hierboven zei, vind ik een heel mooie uitdrukking daarvan.

[napoleondegrote]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Waarom is het eigenlijk niet mogelijk dat alle depressieve mensen elkaar gaan opzoeken, hun lief en leed delen met elkaar en collectief actie ondernemen. Om de rest van de wereld en hunzelf te behoeden voor de depressie, die het gevolg is van een maatschappij gebaseerd op oppervlakkigheid?
En ons zo laten inzien dat we niet op de goede weg zitten, niet meer op mensenmaat, zoals de Limburgse Leeuw hierboven zei, vind ik een heel mooie uitdrukking daarvan.

Omdat depressieve mensen liefst zichzelf isoleren van de rest, wegkruipen in een hoekje; zij hebben dikwijls niet meer de energie om de simpelste dingen thuis te doen, buiten te komen enzovoort. Liefst willen ze alleen gelaten worden, omdat ze veel ervaring hebben met onbegrip van de buitenwereld.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Bravo Limburgse Leeuw!

Dat vind ik nu eens echt chapeau!

Idd! Laat de mensen maar eens zien waar een leeuw voor staat!

De moed hebben om vanuit een minoritaire positie de strijd aan te binden met het cynisme van de overheden en van de partijen in het algemeen.
De moed hebben om weer op te staan en te wandelen in de zon, te spreken met mensen en contacten te leggen.
De moed hebben om je eigen kwalen, ziekte en onlust opzij te zetten en opnieuw je grenzen af te tasten (en daar zit een probleem, omdat je door bepaalde aandoeningen niet meer in staat bent alles te doen wat je vroeger deed. Dat vereist aanvaarding, maar ook actie om opnieuw je grens te verkennen).
Gisteren heb ik geprobeerd om te posten op Politics, maar heb me even later weer uitgelogd omdat ik teveel spanningen in mijn hoofd voelde. Maar dat neemt niet weg dat we iedere dag proberen, proberen en nog eens proberen om hier het ritme bij te houden, ook al is dat voor mij een hele opgave.

Ik durfde vroeger niet spreken doordat ik verlegen was, angstig, mezelf belast voelde met 'schuld' en omdat ik denkelijk een minderwaardigheidsgevoel had ontwikkeld.
Door actief te worden in een beweging als Sta Op of VWS doe je eigenlijk aan psychotherapie, want je herstelt het contact met de buitenwereld en je overwint je angsten voor de maatschappij en de mensen. Al is het maar door jezelf te verplichten mensen aan te spreken met een petitie of door een actie te doen samen met anderen, een betoging of iets anders, het betekent steeds weer een ZELFOVERWINNING en een overwinning van je ANGST.
Vroeger was ik op een vergadering liefst onder de tafel gekropen en liep het zweet over mijn rug en kon ik mijn handen niet stilhouden. De ONZEKERHEID was te groot. Maar nu durf ik zelf het woord nemen als ik vind dat het verkeerd loopt in een discussie. Ik durf mijn standpunten naar voor brengen en die van anderen betwijfelen, ook al trachten sommigen zich altijd weer boven je te stellen door een hiërarchie in te voeren. Maar de hiërarchie bestaat slechts in zoverre ze door de onderdrukten erkend wordt.

Sinds de maatschappij me heeft afgeschreven (omdat ik door mijn ziekte niet flexibel en genormeerd genoeg ben en niet stressbestendig genoeg om 70 uren per week met lasten te sleuren) heb ik geen angst meer, uiteindelijk hebben we niks meer te verliezen.
De maatschappij behoudt haar macht over de mensen door de ANGST te cultiveren, door de DREIGING van de staat en de door multinationals geïnduceerde NOODDRUFT.

Daarom wil ik iedereen oproepen niet toe te geven aan de politiek van de angst, die door de overheid en de rechtse partijen wordt verspreid. Maar om zelf te spreken en het woord te nemen en die irrationele angsten te overwinnen.

[/\|cazar]

Zou je depressie niet kunnen zien als een protestmars van je geest/lichaam ?
Dat je gedwongen wordt een andere weg te bewandelen ?
Misschien is de depressie wel het genezingsproces an sich, misschien leidt het wel vanzelf tot die verandering van gedachtepatronen omdat mensen ze zelf ontdekken, op voorwaarde natuurlijk dat de charlatans ( psychiaters, dokters ) die mensen met rust laten.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Waarom is het eigenlijk niet mogelijk dat alle depressieve mensen elkaar gaan opzoeken, hun lief en leed delen met elkaar en collectief actie ondernemen.

Het probleem is dat als depressieve mensen ELKAAR opzoeken, dat ze meestal niet veel beter worden. Depressieve mensen moeten juist omringd worden door gemotiveerde durvers die hen elke dag opnieuw uitdagen en overhalen om mee te doen en niet op te geven.

Om de rest van de wereld en hunzelf te behoeden voor de depressie, die het gevolg is van een maatschappij gebaseerd op oppervlakkigheid?

Het sleutelwoord is STRESS, en de terugslag daarvan vormt depressie. De oppervlakkigheid van de maatschappij is een gevolg van relativisme, extreem relativisme, waardoor het allemaal niks meer uitmaakt voor de mensen.
De mensen denken dat ze tot niks meer in staat zijn omdat de wetenschap beslist wat ze mogen dromen en wat niet. Omdat de politiek, een keiharde geldoorlog onder etiketten, hun 'management' is, en niet de krachten aan de basis van de samenleving.
Omdat men gehoopt had de religie af te schaffen. Maar in een extreem relativisme zijn er ook geen duidelijke waarden, alleen nog maar intellectualistische

En ons zo laten inzien dat we niet op de goede weg zitten, niet meer op mensenmaat, zoals de Limburgse Leeuw hierboven zei, vind ik een heel mooie uitdrukking daarvan.

We zitten op de verkeerde weg sinds lange tijd. Het ontstaan van bureaucratieën, maar ook van kapitalisme en industrialisering door de eeuwen heen, heeft een formele maatschappij geschapen die koud en gevoelloos is. Dat heeft niks meer te maken met verhoudingen tussen mensen, want al die zaken zijn een beetje hun eigen leven gaan leiden.
Ook het technowetenschappelijk optimisme van de neoliberale vooruitgangsideologen is niet op mensenmaat. De grootste massa heeft moeite om de ontwikkelingen bij te benen.
Ik hoef maar naar mezelf te kijken: ik ben nog geen veertig, maar voel me al hopeloos ouderwets en uitgeteld.

[napoleondegrote]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

De moed hebben om vanuit een minoritaire positie de strijd aan te binden met het cynisme van de overheden en van de partijen in het algemeen.
De moed hebben om weer op te staan en te wandelen in de zon, te spreken met mensen en contacten te leggen.
De moed hebben om je eigen kwalen, ziekte en onlust opzij te zetten en opnieuw je grenzen af te tasten (en daar zit een probleem, omdat je door bepaalde aandoeningen niet meer in staat bent alles te doen wat je vroeger deed. Dat vereist aanvaarding, maar ook actie om opnieuw je grens te verkennen).
Gisteren heb ik geprobeerd om te posten op Politics, maar heb me even later weer uitgelogd omdat ik teveel spanningen in mijn hoofd voelde. Maar dat neemt niet weg dat we iedere dag proberen, proberen en nog eens proberen om hier het ritme bij te houden, ook al is dat voor mij een hele opgave.

Ik durfde vroeger niet spreken doordat ik verlegen was, angstig, mezelf belast voelde met 'schuld' en omdat ik denkelijk een minderwaardigheidsgevoel had ontwikkeld.
Door actief te worden in een beweging als Sta Op of VWS doe je eigenlijk aan psychotherapie, want je herstelt het contact met de buitenwereld en je overwint je angsten voor de maatschappij en de mensen. Al is het maar door jezelf te verplichten mensen aan te spreken met een petitie of door een actie te doen samen met anderen, een betoging of iets anders, het betekent steeds weer een ZELFOVERWINNING en een overwinning van je ANGST.
Vroeger was ik op een vergadering liefst onder de tafel gekropen en liep het zweet over mijn rug en kon ik mijn handen niet stilhouden. De ONZEKERHEID was te groot. Maar nu durf ik zelf het woord nemen als ik vind dat het verkeerd loopt in een discussie. Ik durf mijn standpunten naar voor brengen en die van anderen betwijfelen, ook al trachten sommigen zich altijd weer boven je te stellen door een hiërarchie in te voeren. Maar de hiërarchie bestaat slechts in zoverre ze door de onderdrukten erkend wordt.

Sinds de maatschappij me heeft afgeschreven (omdat ik door mijn ziekte niet flexibel en genormeerd genoeg ben en niet stressbestendig genoeg om 70 uren per week met lasten te sleuren) heb ik geen angst meer, uiteindelijk hebben we niks meer te verliezen.
De maatschappij behoudt haar macht over de mensen door de ANGST te cultiveren, door de DREIGING van de staat en de door multinationals geïnduceerde NOODDRUFT.

Daarom wil ik iedereen oproepen niet toe te geven aan de politiek van de angst, die door de overheid en de rechtse partijen wordt verspreid. Maar om zelf te spreken en het woord te nemen en die irrationele angsten te overwinnen.

Uiteindelijk wint de zgn. 'samenleving' en de 'staat' toch. Maar er zit wel iets moois in om met vlag en wimpel onder te gaan...

[napoleondegrote]

Oorspronkelijk geplaatst door /\|cazar

Zou je depressie niet kunnen zien als een protestmars van je geest/lichaam ?
Dat je gedwongen wordt een andere weg te bewandelen ?
Misschien is de depressie wel het genezingsproces an sich, misschien leidt het wel vanzelf tot die verandering van gedachtepatronen omdat mensen ze zelf ontdekken, op voorwaarde natuurlijk dat de charlatans ( psychiaters, dokters ) die mensen met rust laten.

Ja, ik denk dat dit nog de meest haalbare houding tegenover depressie is; ik hoop het althans, want mij zullen ze bij gene psychiater of therapeut nog zien...

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door /\|cazar

Zou je depressie niet kunnen zien als een protestmars van je geest/lichaam ?
Dat je gedwongen wordt een andere weg te bewandelen ?
Misschien is de depressie wel het genezingsproces an sich, misschien leidt het wel vanzelf tot die verandering van gedachtepatronen omdat mensen ze zelf ontdekken, op voorwaarde natuurlijk dat de charlatans ( psychiaters, dokters ) die mensen met rust laten.

Dat is een feit, Alcazar. Je lichaam en geest raken 'opgebrand', ook als de depressie veroorzaakt wordt door dingen uit het verleden, trauma's e.d.
Dat veroorzaakt allemaal interne conflicten bij een mens en hij of zij steekt dan onevenredig veel energie in het oplossen van die conflicten, waardoor men uitgeput geraakt. Aan de rest, aan de buitenwereld, komt men dan vaak niet meer toe.

Ook teveel werken, te hard, te lang, niet kunnen loslaten, met je kameraden op café over werk praten, bij je vriendin over werk bezig zijn, 's nachts nog dromen dat je aan het werken bent, enz... is een teken van psychose en dat keert zich vroeg of laat tegen de persoon zelf, dan word je depri. Moe, niet in de zin van moe zijn na een gezonde lichamelijke inspanning of een sportprestatie, maar werkelijk MOE ZIJN, 'HET' MOE ZIJN, alles moe zijn.

Psychiaters en zo zijn vaak charlatans. Medicatie is de grootste charlatan. De geneeskunde is vaak een hoer, en de apotheker is haar pooier.