Goede beheersing van het nederlands is het begin van een goede integratie

[marjan]

De tekst 'to catch a wolf', werd geschreven door Mohammed Bouyeri, alias Abu Zohair, de moordenaar van Theo Van Gogh. Deze tekst circuleerde reeds een half jaar voor de moord in kringen van moslimjongeren in Antwerpen.
Wie niet wereldvreemd is, vaak reist en regelmatig op stap gaat in onze grootsteden, zal ook wel inzien dat steden als Brussel en Antwerpen over twintig jaar zullen bestaan uit moslimenclaves. Deze mensen staan NIET open voor andere culturen, andere overtuigingen, andere godsdiensten, andere meningen....maar streven naar één enkele, erg bekrompen, retrograde monocultuur...die zich afsluit voor diversiteit, die zich afsluit van alles wat 'niet-islamitisch' en 'anders' is.

[Mahdi]

Hieronder nogmaals de tekst van Mohammed B:



TO CATCH A WOLF


Als een eskimo op een wolf gaat jagen dan smeert hij eerst zijn mes in met bloed van een dier en laat dat bevriezen. Dan smeert hij er weer een laag bloed overheen, en weer een, totdat het mes helemaal bedekt is met bevroren bloed. Het is net een aardbeien-ijsje. Vervolgens zet de jager het mes met de punt omhoog vast in de sneeuw. Wanneer een wolf met zijn extreem scherpe reukzin het bloed ruikt en het lokaas ontdekt begint hij er aan te likken en proeft het bevroren bloed. Hij begint sneller te likken, en steeds harder likt hij het bloed van het mes af zodat de vlijmscherpe kanten van het mes tevoorschijn komen. De wolf blijft fanatiek aan het mes likken in de koude poolnacht. En zijn verlangen en genot naar bloed wordt zo groot dat de wolf de vlijmscherpe kanten van het mes op zijn eigen tong niet voelt. En hij heeft ook niet in de gaten het moment waarop zijn onverzadigbare dorst naar bloed gelest wordt door zijn EIGEN warme bloed. Zijn honger en dorst naar bloed en vlees vragen steeds meer - totdat bij het ochtendgloren de jager de wolf in de sneeuw vindt, doodgebloed.

Beste broeders en zusters, dit verhaal heb ik als introductie gebruikt om wat duidelijk te maken. Het is een jachttechniek die door de eskimo's wordt gebruikt om een wolf uit te schakelen.
Als we een parallel trekken met de maatschappijen waarin wij leven, dan zien wij een soortgelijke jachttechniek worden gebruikt door de vijanden van de mensheid.
Er zijn duisteren satanische krachten die overal op de wereld hun zaad van het kwaad hebben gezaaid. Dit zaad, in de Islamitische landen, is sinds het oude kolonialisme gezaaid en heeft gedurende de laatste eeuw haar wortels diep en stevig in de grond geschoten. Sinds de val van het Ottomaanse rijk en daarmee de val van de Islamitische Khalifaat, zijn de vijanden van de Islam bezig geweest om stapsgewijs hun plannen van de totale destructie van de Islam te bewerkstelligen. De eens zo machtige en trotse Moslim Ummah is nu niets meer dan een stomdronken gefrustreerde natie geworden die aan de stoep van het Westen staat om te bedelen voor een stukje brood. En zijn eer is niets meer waard dan dat van een blaffende zwerfhond; waarop elk voorbijganger zich afreageert door zijn gal op te spugen. De eens zo trotse Ummah, die de mensheid geleidt heeft naar materiële rijkdom en spiritueel geluk, is niets meer dan een schaduw van haarzelf geworden en wiens grootse verleden nu slechts voor wordt gelezen bij het slapen gaan; alsof het een sprookje is uit het boek van duizend en één nacht.

Ja beste broeders en zusters, de Moslim Ummah heeft een diepte punt bereikt die nog nooit een ander volk heeft meegemaakt. De trots is gekrenkt, de eer is aangetast en de bezittingen en het bloed zijn geschonden.
De aarde beeft, de hemel huilt en de windt raast als een bezetenen. Zoveel onrecht, zoveel ellende, zoveel pijn, zoveel tranen, zoveel moslimbloed dat elke dag de grond in vloeit. Het is moeilijk om niet bedroefd en moedeloos te zijn onder de bedelving van zoveel vreselijke beelden en berichtgevingen over onze broeders en zusters over de hele wereld.

Beste broeders en zusters, het is tijd dat we eens goed naar onszelf gaan kijken, want we zijn ziek. De Islamitische Ummah lijkt getroffen te zijn door een kankergezwel dat zich door haar hele lichaam heeft uitgezaaid. We bevinden ons op een afgrond, die het ernaar uit ziet slechts een kwestie van tijd is voordat we te pletter vallen.
Wij zijn een gefrustreerde natie die verraden zijn door de zogenaamde leiders van deze Ummah. De leiders die zichzelf als goedkope hoeren aan het Westen verkopen. Zij, die het toelaten dat de geesten en zielen van de Islamitische jeugd vergiftigd wordt door het kufr gif.

Zoals we uit de berichtgevingen kunnen horen en zien, is er een heuse campagne gaande om de Islam vanaf de wortels uit te roeien. Uit Marokko horen we dagelijks verontrustende berichten van broeders en zusters die stelselmatig worden opgepakt, om ze vervolgens in de beestachtige kerkers op te sluiten en ze op de meest gruwelijke manier te martelen en te verkrachten. Het meest verschrikkelijke zijn niet de martelingen die deze broeders en zusters ondergaan, maar het aller verschrikkelijkste is dat WIJ ze hebben verraden door onze STILTE.
Omdat ik zelf een Marokkaanse achtergrond heb, wil ik graag even stil blijven staan bij dit land en specifiek bij de koning. Deze koning, die zich in de media voordoet als de vernieuwer en modernisator van Marokko, heeft onlangs nog een pluim van zijn grootste pooier Bush gekregen. Deze Marokkaanse hoer, die het ernaar schijnt ook nog eens een poot te zijn, heeft (samen met zijn familie) het vaderland verkocht dat met het bloed, zweet en tranen van de Mujahideen bevrijd is van de Westerse slavendrijvers en totaal onderworpen aan de Satan. Deze koning, die de democratie met het zwaard wil opleggen is niets anders dan een beestachtige tiran die zichzelf graag in Armani pakjes hijst om zijn pooiers tevreden te stellen.

Koning Miep de zesde (je bent de naam Mohammed niet waard), mocht je deze brief ooit onder je ogen krijgen, weet dat je met je beleid een grens bent overschreden door onze geleerden, broeders en zusters gevangen te nemen en hen in je kerkers te werpen. Weet, dat de du'as (gebeden) van deze nobele onschuldige zielen, die slechts worden gemarteld omdat zij slechts zeggen dat Allah hun Heer is; en niet Amerika of de zichzelf bekroonde Amir Al Moeminien, door Allah uiteindelijk (insha'Allah) verhoord zullen worden. Weet, Miep de zesde, dat het mijn grootse wens is om te zien hoe jouw borstkas wordt opengescheurd en te zien hoe jouw rouwe kloppende hart uit je lichaam wordt gerukt en dan vervolgens te zien hoe de dood naar je rotte ziel grijpt om het onder je geschreeuw en tegenstribbeling naar de kerkers van de Hel te slepen. Weet, dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de aarde je macht en koninkrijk opslokt.

Zo, nu ik deze opgekropte frustratie en woede gekanaliseerd heb door het op papier te schrijven, moet ik zeggen dat het oplucht. Maar wat nog meer oplucht en helemaal bevrijdend is; is het bewustzijn dat de macht van dit soort tirannen in feite helemaal niks voorstelt, want de werkelijke macht behoort geheel aan Allah alléén. Dus in feite is er helemaal geen reden om bang te zijn voor dit soort monsterlijke tirannen. Deze tirannen hebben hun macht te danken aan het feit dat wij ze al die jaren hebben toegelaten om ons te lokken naar de vallen die zij voor ons hebben gezet.

Zij hebben ons gelokt met allerlei soorten definities zoals: emancipatie, vrijheid, democratie, gelijke rechten en nog meer van dat onzin en ons de "democratische fop-lollie" verkocht; met de belofte het land in één groot Democratisch Pretpark te hervormen. Terwijl anderen zich langzaamaan doodlikken aan deze fop-lollie, wordt de rest naar de weilanden van de abattoirs bijeengedreven. En degenen die zich uit alle macht van deze weilanden willen bevrijden en anderen wakker willen schudden door hen erop toe te wijzen dat de "democratische pretpark" slechts een camouflage is van het slachthuis waarin ze uiteindelijk in zullen belanden; krijgen als eerste een vrijkaartje om de Democratische Martel kamer attractie te bezoeken. De massa, die de smaak van deze lollies wel kan waarderen, heeft intussen niet in de gaten dat ze zich langzaam maar zeker doodlikken aan deze democratische lollies.

Ja beste lezer, het kan heel goed mogelijk zijn dat jij je nu aan één van deze lollies tegoed doet. De lekkere smaak ervan wakkert slechts noch meer honger, in plaats dat het je honger lest. Je dreigt in je eigen lusten te verdrinken in de veronderstelling vrij te zijn, terwijl je in feite een gevangene bent van je eigen wensen. Je bent niets meer dan een slaaf van jezelf geworden, die samen met de massa door een stelletje cowboys als vee bij elkaar zijn gedreven en die op het punt staan om je uit te melken en te verkopen of meteen te slachten. Je behoeftes worden op deze "democratische manier" nooit bevredigd, maar slechts aangewakkerd totdat je eraan bezwijkt.

De koffieshops, die zogenaamd een uiting zijn van het gedoogbeleid, is een voorbeeld van zo'n fop-lollie. De vijanden van de mensheid hebben ze ingesteld als ruimtes om de geesten en zielen te doden.. Gedreven door geldwellust en een officiële vergunning van de "democratische vampiers", zijn zij in elke hoek van de grote steden geplaatst. Het kan geen toeval zijn dat tevens in deze steden de concentratie van de Islamitische jeugd het grootst is. Het meest frappante van dit alles is dat deze ruimtes worden geëxploiteerd door mensen die haar "eigen kinderen" met deze troep vergiftigd, zodat de "democratische vampiers" hun handen in onschuld kunnen wassen.
Deze geldvampiers die met hun "amusement beleid" de steden vol gooien met koffieshops, barretjes, discotheken, gokhallen enz.; hebben maar één doel: DE MENSEN VERSLAAFD LATEN RAKEN AAN HUN EIGEN WENSEN, zodat ze hen dan vervolgens financieel kunnen uitmelken. Wanneer de mensen op een gegeven moment bezwijken aan de gevolgen van deze psychologische loopgraven oorlog en het slachtoffer worden van hun eigen wensen, dan heeft de overheid hier ook een oplossing voor: een dodelijk injectienaald, dat verpakt wordt in een mooi woord: EUTHANASIE. Vervolgens kan dit zielige slachtoffer als brandstof voor de vuilverbranding dienen en deze lichaamsrecycling als modetrend geïntroduceerd worden onder het woord 'crematie'.

Als we de moeder van alle Democratieën, Amerika, als voorbeeld nemen en de maatschappelijke statistieken (criminaliteit, geweld enz.) van dat land vergelijken met andere landen; dan kunnen we niet anders concluderen dat dit land door en door ziek is. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de hele maatschappelijke orde in één grote chaos vervalt. De lachende derden in dit grote monopoliespel zijn de democratische vampiers. Zij versterken hun lichamen, door hun niet te lessen dorst naar onschuldig bloed hun aderen in te spuiten. Zij, die hun voordeel halen uit al dit geweld en chaos.

Ik wil graag de volgende vragen aan deze vampiers stellen, via de persoon van mr. Bush, mr. Blair, mr. Chirack, mr. Balkenende en anderen:

Hoe komt het toch dat jullie bankkluizen vol zitten met goud, terwijl er bijna tot geen goudmijn in jullie landen te vinden is?

Hoe komt het toch dat een rijk werelddeel als Afrika straatarm is? Hoe komt het toch dat al die geweren, landmijnen, tanks en ander vernietigend oorlogsmateriaal, die in jullie Democratische landen geproduceerd zijn, een weg vinden naar deze arme slachtoffers?

Hoe komt het toch dat jullie meteen diegenen de oorlog verklaren, die jullie valse kleed van beschaving optillen om de mensen te laten zien wat voor duisternis en ranzige rottigheid zich daarachter bevindt?

Waarom zeggen jullie niet gewoon dat jullie een stelletje plunderaars zijn? Waarom zeggen jullie niet gewoon dat jullie jezelf in de geesten van de mensen hebben genesteld, zo diep zelfs, dat de gewone "zombiemens" zich de verkeerde vragen stelt?

Een vraag aan de zombiemens: is het gerechtvaardigd dat een verhongerend mens wordt doodgeschoten, omdat hij in een voedselcontainer inbreekt om zijn familie te voeden? Waarom stel je jezelf de verkeerde vragen? Ben je soms de controle over je eigen redernatie vermogen verloren? Wat geeft in hemelsnaam aan al die buitenlandse troepen, die EEN HEEL LAND LEEGPLUNDEREN onder het mom van economische wederopbouw, het recht om te bepalen wat goed en slecht is?

Meneer Balkenende: hoe komt het toch dat een beroepsmoordenaar naar een land wordt uitgezonden en door de media van dit land als een held wordt neergezet; en hoe komt het dat het slachtoffer van deze beroepsmoordenaar als een crimineel wordt afgeschilderd?

Hoe komt het toch wereldleiders, dat een uitgemergeld verhongerend Afrikaans kind omringd wordt door gieren die wachten totdat het sterft, zodat ze vervolgens de overgebleven huid van dit arme kind van zijn botten af kunnen scheuren en slechts een karkas achterlaten als getuige van deze afschuwelijke scène? Hoe komt het toch wereldleiders, dat dit arme kind op een goudmijn sterft of oliebron, terwijl dit kind niet eens een rijstkorrel heeft om te eten? Hoe komt het toch, dat jullie het leiderschap van de mensheid claimen en tegelijkertijd dezelfde mensheid naar haar eigen afgrond drijven?

JULLIE ZIJN NIETS ANDERS DAN LEUGENAARS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Aangezien de Nederlandse politiek haar burgers (vooral allochtonen = moslims) stimuleert om actief deel te nemen aan maatschappelijke vraagstukken en de burgers stimuleert om haar verantwoordelijkheid hierin te nemen; zijn er inderdaad mensen opgestaan die deze maatschappelijke verantwoordelijkheid op zich hebben genomen. Deze mensen hebben zich niet alleen de maatschappelijke verantwoordelijkheid van Nederland aangetrokken, maar die van de hele wereld en het tot hun taak gemaakt om deze te bevrijden van vooral de leugenachtige democratische slavernij.

Mr. Remkes, we zijn inderdaad opgestaan om de mensen aan te sporen en uit te nodigen voor de Jihaad. Waarom? Omdat we het onrecht niet langer kunnen verdragen. Dat de moskeeën ook oproepen tot de Jihaad is een grove leugen! Waarom? Omdat deze moskeeën de Islam hebben verkocht en de waarheid achter hun ruggen hebben verborgen. U en de politieke verantwoordelijken kunnen de massa manipuleren en vertellen dat we terroristen zijn en dat we een gevaar zijn voor de Democratische rechtsgang; vervolgens kunnen jullie allerlei wetten, die ons het zwijgen zouden moeten opleggen verzinnen om ons vervolgens op te pakken. Of jullie kunnen ieder Marokkaan die LA ILAHA ILLA ALLAH zegt in connectie brengen met Casablanca en het "vuile werk" overlaten aan de Noord Afrikaanse slang; zodat jullie je valse geweten kunnen sussen. Bij Allah, met dit beleid hebben jullie inderdaad jullie eigen leugens bevestigd. Als jullie iets duidelijk maken met jullie nieuwe beleid, dan is het wel dat er een gezag in het leven dient te komen dat los staat van de wensen en paranoia van mensen. Een rechtvaardig beleid dat onafhankelijk van tijd, plaats en menselijke gedachtes is en dat duurzame normen en waarden, die in het menszijn verankerd zijn, cultiveert. In een zekere zin bewijzen jullie met al dat geknutsel en geschuif van wetten dat jullie het democratische spel steeds maar naar jullie eigen hand willen zetten, omdat jullie ook in de gaten hebben dat jullie normen, waarden, opvattingen, concepten enz. slechts begrippen zijn die aangekaart worden om jullie eigen leugens mee af te schermen.

Deze volgende woorden zou ik graag aan de arrogante zelfverzekerde mr. Wilders willen richten: Het is inderdaad ons doel om de leugen en haar aanhangers te terroriseren met: LA ILAHA ILLA ALLAH. Het is inderdaad ons doel om het zwaard van LA ILAHA ILLA ALLAH tegen het leugenachtige kankergezwel te gebruiken. Het is inderdaad ons doel om met LA ILAHA ILLA ALLAH een revolutie op gang te zetten, die uw rotte democratische rechtsgang omverwerpt. En insha Allah zullen we jou en je kompanen, inclusief mevrouw Verdonk, op jullie knieën laten gaan voor de Heer der Werelden. En bij deze doe ik inderdaad nog een oproep om de jeugd voor de Jihaad te recruteren:

WORDT WAKKER! KIJK OM JE HEEN! DE MOSLIMS WORDEN AFGESLACHT EN JIJ KAN HELEMAAL NIKS DOEN, OMDAT JIJZELF AAN HET DOODBLOEDEN BENT! Bevrijdt jezelf! Kom uit die koffieshop, kom uit die bar, kom uit die hoek. Geef gehoor aan de oproep van LA ILAHA ILLA ALLAH. Sluit je aan bij de karavaan van de Martelaren. Rijst op uit jullie diepe slaap, rijst op en schudt het stof van de vernedering van je af. Rijst op en geef gehoor aan de roep van HAJJA AL JIHAAD. Rijst op met de vlag van LA ILAHA ILLA ALLAH boven jullie hoofden. Roept samen als één stem ALLAHU AKBAR, ALLAHU AKBAR, ALLAHU AKBAR, laat met jullie stem de bergen beven, de harten van de ongelovigen sidderen. ALLAHU AKBAR, laat de tronen van de tirannen stuk trillen. ALLAHU AKBAR.

Er zal met de Genade van Allah inderdaad een generatie opstaan die de dood als schild rondt onze Ummah met haar eigen bloed en zielen zal optrekken. [SIZE=3]Het is slechts een kwestie van tijd voordat de ridders van Allah het Haagse Binnenhof naar binnen marcheren en in het middenplein de vlag van TAWHEED zullen ophijsen. Ze zullen (insha'Allah) het parlement omdopen tot Shariah rechtbank en de voorzittershamer zal het Islamitische vonnis bekrachtigen[/SIZE], haar gong zal de Islamitische wet net als de rimpels van een vallende druppel in een meer zich over de rest van Nederland verspreiden. Uit het torentje van Kok zal (insha'Allah) LA ILAHA ILLA ALLAH klinken en deze woorden zullen door de wind gedragen worden en zich mengen met andere woorden van lofprijzing, die van alle richtingen en windstreken samenkomen. Deze lofprijzingen zullen vervolgens onze Meester op Zijn Troon bereiken en de Islamitische Ummah zal zich als één lichaam neerwerpen voor de Heer der werelden.
Misschien zullen wij dit allemaal niet meemaken, maar het is een profetie die zeker zal plaatsvinden. Allah zal ZIJN recht en ZIJN vrede op deze aarde weer laten heersen. Tot die tijd zullen we het volgende gebed in onze gebeden opzeggen:

O, Degene die het Boek heeft neergezonden; en de wolken vooruit stuwt; en de partijen heeft verdreven: VERDRIJF de Amerikanen en haar bondgenoten uit onze Islamitische landen. O, bij Wie het hart toestemming vraagt om te kloppen; beveel het hart van Blair te stoppen met kloppen. O, bij Wiens Naam de cellen zich delen; beveel de cellen in Bush's lichaam om zich onophoudelijk te delen. YA ALLAH, scheur het zwijnen lichaam van Sharon in stukken door een martelaarsbom, voer zijn ingewanden aan de straathonden. Verpletter elk leider die niet volgens Uw recht heerst. O, Allah wij smeken U bij elke Schone Naam van U, waarmee U Uw zelf heeft benoemd; of in Uw Boek heeft geopenbaard; of aan één van uw schepselen heeft geleerd; of voor ons verborgen hebt gehouden: Geef de overwinning aan Uw ridders, die Uw Naam op hun vaandels dragen. YA ALLAH maak ze standvastig in hun edele streven naar het Martelaarschap. O, Allah sluit hun rijen en verenig hun woord. YA ALLAH werpt in de harten van de ongelovigen vrees; drijft hen in grote getale bij elkaar en roei ze uit; laat niemand van hen aan Uw wraak ontkomen. Laat hun vliegtuigen in uw hemelen in brand vliegen. Laat hun duikboten en hun vliegdekschepen op de bodem van Uw oceanen zinken. Laat Uw aarde hun tanken en alle andere pantservoertuigen opslokken. O, Allah, laat deze vijanden op de Islamitische markten verkocht worden voor de prijs van een paar versleten sokken. Allahoemma Amien, Allahoemma Amien, Allahoemma Amien.

Meneer Donner, wat is uw volgende wetsvoorstel om ons terroristen een halt toe te roepen? We zullen met u afwachten en dit kleine werkje afsluiten met een paar woorden waar uw macht bij wegsmelt:


ALLAHU MAUWLANA WALA MAUWLA LAKOEM

[phoebe]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

In de afwezigheid van multiculturaliteit is er dus monoculturaliteit. Wat is er daar zo verdomd wenselijk aan???

Waarom gaat u eens geen vrijwilligerswerk doen in landen als Nigeria, Soedan, Burundï, Irak,India....
ach ja, wat een simpele repliek, als het het een niet is is het beslist het andere...
U moet gewoon de geschiedenis na gaan, en het koppelen aan het hedendaagse.
Ik zal een voorbeeld geven: Toen men in het antieke Athene over vreemdelingen sprak hadden ze het over "barbaren" toegegeven deze term had toen niet zo een negatieve bijklank al dat het nu tegenwoordig heeft, de Grieken bedoelde eigenlijk dat de "barbari" niet tot hun cultuur behoorden. natuurlijk vonden zij hun eigen beschaving de beste, maar dat doen ook alle andere culturen joden, islamieten, christenen, hindoes...

In een multiculturele samenleving worden al deze beschavingsvormen evenwel geacht om zonder problemen met elkaar te leven. De geschiedenis leert nogthans dat -al dan niet met bloedige botsingen- één cultuur de bovenhand krijgt, je kan dat racistisch vinden, gebaseerd op de theoriën van Darwin en de sociobiologen, maar het is niet anders: van twee culturen zal de zwakste steeds weggeselecteerd worden. Of met andere woorden de sterkste zal steeds de zwakkere onderdrukken, of in het ergste geval uitroeien.
Dat was zo met de Indianen die in zuid/noord Amerika bijna helemaal werden uitgeroeid door de blanken, dat was zo voor de 10tallen miljoenen zwarte die het juk ondergingen van de arabische slavenhandelaars, voorbeelden genoeg. En of men het graag hoort of niet ook vandaag zijn er botsingen in de hele wereld. Van Indonesië tot Nigeria, van de Balkan tot zuid Afrika...
Er bestaan dus al twee goede redenen om tegen de multiflauwecul te zijn
Deze utopie wordt nooit realiteit en er worden miljoene mensenlevens voor vernietigt.
Celsus verklaarde het al:als het mogelijk zou zijn, dat alle volkeren van Europa, Azië,Afrika zowel binnen als buiten de Heleense cultuur, verenigd zouden worden in een gemeenschappelijk geloof, zou men succes kunnen hebben. Maar dat is een puur waanidee, gezien de verscheidenheid van de volkeren en hun zeden. Wie een dergelijk doel nastreeft, bewijst door dit feit zelf dat hij blind is. (boek IV van zijn Alethes Logos)

Men zou dan ook beter het recht op eigen grondgebied verdedigen inplaats van zich krampachtig vast te houden aan het multicultureele idiaal.
zoals bijvoorbeels ex Joegoslavië waar men tegen beter weten in katolieke Kroaten, orthodoxe Serviërs en islamitische Bosniërs, wilde doen samenleven, met jarenlange oorlogen tot gevolg. Of in Ruanda en Burundi, waar men nog steeds de multi-etnische samenleving probeert door te zetten, ondanks talrijke en zeer bloederige burgeroorlogen, 10duizenden Hutu's en Tutsi's werden vermoord in 1957.1963.1967. In 1972 viel een kwart miljoen doden en bij een regelrechte genocide van 1994 bijna 1miljoen..Het is zeer de vraag of het multicultureele dogma zoveel slachtoffers waard is.

Ook in de Verenigde Stataen dat onterecht als een melting pot omschreven wordt zijn er culturele botsingen.
Er is immers nauwelijks spraken van een smeltkoers, elke megapolis in de V.S. wordt gekenmerkt door een segregatieproces waarbij de verschillende bevolkingsgroepen in hun 'eigen' stadsdeel worden terug gedrongen. Hierdoor ontstond steenvast een "little Italy, een zwarte wijk, een "little Odessa, een chinatown enz...
Talloze amerikaanse auteurs stellen zonder omwegen vast dat er in sommige steden een almost complete seperation bestaat tussen blanken, zwarten, aziaaten en hispanics.
U moet maar eens naar New York trekken en er de subway nemen, je kan dan met eigen ogen vaststellen dat de huidskleur van de metro reizigers veranderd naarmate men de stations voorbijrijdt. En dat ondanks alle mogelijke intergratiemaatregelen zoals er zijn: de affermitive action, de censuur van de political correctness, de scolastic aptitude tests (test waarbij kleurlingen minder goede resultaten nodig hebben dan blanken om tot hoger onderwijs te worden toegelaten) en de busing (blanke kinderen werden verplicht met een bus naar zwarte scholen te gaan en omgekeerd)

Dat een dergelijk segregatie niet het eindprobleem vormt in deze multicul wordt afdoende bewezen door de rassenrellen die met regelmaat van de klok plaatsvinden in de Amerikaanse grootsteden en wel sedert de jaren '60.
Ook in ons avondland, in Groot Brittannië wonen er groote groepen Afrikaanen, Indiërs, Pakistani, beelde van massale islamitische betogingen doen al sinds de jaren '80 de wereld rond
In Frankrijk met zijn massale Magrebijnen bestaat al meer dan 20 jaar speciale intergratieprogamma's die miljarden "francs" hebben gekost, maar zoals zowat elke week weer blijkt in de brandende banlieues hebben deze programma's weinig of niets opgelevert.
In Nederland van hetzelfde, alsook voor Duitsland...

Naast de juist vernoemde en voor iedereen toch wel zichtbare nadelen van de massale immigratie (cultuurshock, ontworteling, sociale desintergratie,criminaliteit) bestaan er ook een aantal van meer economische aard wellicht minder bekend bij het grote publiek.
het aantrekken van goedkopere gastarbeiders gaat ten nadele van de lonen van de eigen werkmensen, de groep immigranten vormt immers een soort van economische buffer tegen looneisen.
gastarbeid gaat op termijn ten koste van onze economie zelf, en dit omdat bepaalde sectoren teren op die goedkope arbeid en niet investeren in rationalisatie en nieuwe technologie (waardoor ze uiteindelijk uit de markt geduwd worden door bijvoorbeeld Japan en Zuid Aziaatische bedrijven, daar die dat wel doen)
De braindrain vanuit de ontwikkelingslanden (de emigratie van gekwalifiseerde arbeidskrachten naar het Noorden) de toestand in de landen van de "derde wereld" nog hopelozer, wat dan weer aanleiding geeft tot de uitwijking van nog meer economische vluchtelingen en tegelijk nog een grotere afhankelijkheid van deze onderontwikkelde landen van onze hulp.
Ik ben dan ook een voorstander dat de honderdduizenden vreemde studenten die in europa afstuderen, verplicht moeten worden naar hun land terug te keren. Het is immers volstrekt irrationeel om hen hier bijvoorbeeld geneeskunde te laten uitoefenen en tegelijk onze eigen "artsen zonder grenzen" naar ginder te sturen.
De goedmenende leiders van een aantal landen schreeuwen immers om universitaire en gekwalificeerde arbeidskrachten (Marokko bv)

Er zijn nog een paar redenen om het Multiculturele als ultima ratio krachtig af te wijzen...

Zo het argument dat ik dikwijls tegenkom dat stelt: dat verschillende culturen ook verschillende antwoorden kunnen geven op de wezelijke vragen die de mensheid bezig houden...
Existentïele die ook in dit millenium open blijven en nieuwe vragen die ongetwijfeld nog op ons zullen afkomen. Er valt voor te vrezen dat de mensheid haar veelzijdigheid van denkpatronen verliest in de grijze brij van de multiflauwecul en de one-world-ideologie.
Men kan nu reeds stellen dat de zogenaamde progressieve denkers al te gemakkelijk voorbij gaan aan een argument dat nauw bij het vorige aansluit:hoe multicultureler een maatschappij, hoe moeilijker het wordt om een etnische concensus binnen de samenleving te bereiken.
Meer zelfs: een van de grootste rampen die een samenleving kan treffen, is precies dat geen maatschappelijke concensus meer bestaat over fundamentele principes. Juist nu men weet dat de XXIe eeuw heel wat belangrijke ethische vragen zullen beantwoord moeten worden, willen sommige van ons elke verstandhouding onmogelijk maken door een massale immigratie vanuit heel andere culturen.Dat leide in de VS tot een maatschapij waarin de verschillende bevolkingsgroepen elkaar qua taal niet meer verstaan, en uiteindelijk wellicht tot een toren van Babel waarin men elkaar niet eens meer wil begrijpen. Wie bijwijlen het de visie hoort van Europeese imams, zal moeten toegeven dat 'een breed maatschappelijk debat' met hen op vele vlakken niet eens kan. Het is dus volstrekte onzin om volksnationalisten te verwijten dat zij door hun 'vreemdelingenstandpunt' "DE sociale cohesie aantasten" het is precies andersom!.Sedert 20jaar lopen er allerhande educatieve intergratieprojecten maar ze sterven stuk voor stuk een stille dood. Dat is ook begrijpelijk men doorziet de huichelactigheid van de regeringsleiders, en ondertussen wordt de jeugd op de schoolen steeds meer geconfronteerd met afpersing, steaming, agressie,sexsuele intimidatie en de "omerta"...De beruchte minderjarige 'joneren' genieten immers een soort van diplomatieke onschendbaarheid vanwege de regering.
Sammenvattend: de alom geprezen democratie kan enkel en alleen werken in een samenleving waarbij een groote meerderheid van de mensen een algemeen akkoord bestaat over een aantal fundamentele principes. De overrompeling door vreemde culturen met heel andere principes, bedreigt met andere woorden onze democratie. Wie dit niet wil zien lijd aan een soort van geestelijke constipatie.

[Casca]

Een heel mooie lange post, waarin u een aantal keer het 'falen' van de multiculturaliteit uitzet en doet alsof deze altijd tot conflict leidt en tot 'slechte dinges'. Goed, ik ken ook andere voorbeelden... er zijn meerdere grote beschaving (waaronder ook de Romeinse) die, in tegenstelling tot wat u schijnt te menen, wel degelijk groot zijn geworden doordat ze bepaalde kenmerken en soms zelfs complete culturen assimileerden.

Oorspronkelijk geplaatst door phoebe

Sammenvattend: de alom geprezen democratie kan enkel en alleen werken in een samenleving waarbij een groote meerderheid van de mensen een algemeen akkoord bestaat over een aantal fundamentele principes. De overrompeling door vreemde culturen met heel andere principes, bedreigt met andere woorden onze democratie. Wie dit niet wil zien lijd aan een soort van geestelijke constipatie.

Uw samenvatting is dan weer heel wat duidelijker dan het voorgaande geraas... En inderdaad, hier lijkt het zelfs heel eventjes dat het water tussen ons beiden niet zo diep is: er zijn inderdaad een aantal fundamentele principes waarnaar men zich moet schikken in onze samenleving. Wat u echter niet lijkt te willen beseffen is dat het perfect mogelijk is om uit een andere cultuur te komen en zich te schikken naar die vuistregels. Daarvoor zijn er natuurlijk wel toegevingen nodig van degene die migreert. Er kan dus makkelijk een multiculturele samenleving bestaan, zolang maar niet iedereen zijn onversneden eigen cultuur (een begrip trouwens meer een meer misbruikt) probeert te beleven... Geven en nemen...

[phoebe]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Nu, uw beurt om te antwoorden op mijn vraag:
In de afwezigheid van multiculturaliteit is er dus monoculturaliteit. Wat is er daar zo verdomd wenselijk aan???

Ook is het enorm inconsequent om vanuit linkse te prediken voor de grootst mogelijke verschijdenheid als het gaat om dieren en planten, maar niet bij mensen. Linkse ecologisten willen -terecht- de walvissen reden en de fauna en flora van het amazonegebied voor vernieteging behoeden, maar tegelijk pleiten ze voor een smeltkoers als het de mensheid betreft.
Of anders gesteld het is onlogisch om rechtse critisi in dit debat de mond te willen snoeren met het argument dat onze Europese volkeren "VERIJKT" worden door de andere volkeren maar tegelijk aan te sturen op het verdwijnen van zowel de ene als de andere door het promoten van de smeltkoersDit laatste kan wat gefoceerd klinken maar een nuchtere kijk geeft aan dat het wel degelijk deze richting kan uitgaan.
Het is immers zo dat de 20 welvarenste landen van de wereld alle behoren tot de Westerse cultuur. In vergelijking met de mensenmassa's in Afrika, Azië en Zuid Amerika genieten de bevolkingen van italië tot ijsland, over de VS en canada tot Nieuw Zeeland en Australië een grote welvaart en een groot welzijn. linksen hebben ongelijk - wat niet uitzonderlijk is - waneer ze koppig blijven ontkennen dat dit ook maar iets te maken heeft met de aanwezige cultuurgemeenschap.Men kan toch moeilijk de Helleense filosofie en wetenschap verklaren door het klimaat op de eilanden in de Egeïsche zee?een multiculturele profeet is voor dergelijke overwegingen even ontvanklijk als een dove voor het gesproken woord, maar dat belet niet dat ze pertinent zijn.
Dan is er nog het demografisch probleem en dat kan dan wel gevoelig liggen op het internationale politieke forum. De bevolkingsexplosie doet zich uitsluitend voor in de "derde wereld" terwijl de demografische nulgroei reeds gerealiseerd is in het Noorden. Daar precies knelt het schoentje.

En dan komen ze aan de linkerzijde af met het ogenschijnlijke correct lijkende argument dat "Europa toch al een mengelmoes vormt..."
en "een raszuiver volk dat bestaat toch niet meer"
Waardoor -steeds volgens de linkse propagandisten-verzet tegen de immigratie geen zin meer heeft. Afgezien van het feit dat ze hier in een biologisch-racistische redenering treden, kan men opmerken dat die etnische vermenging zich voor het allergrootste deel beperkte tot de Europeanen zelf. Binnen ons werelddeel waren er inderdaad migratiebewegingen, maar de immigratie buiten Europa bleef tot voor kort zeer miniem. En zoals bekend is het niet de intra-Europeese migratie die torenhoge problemen stelt, maar juist de import van grote groepen niet-Europese inwijkelingen die komen uit een heel andere cultuur. Ook hier verkeken de progressievelingen een mooie kans om even niet te raaskallen
Een volgende redeneerfout van de multiculturalisten bestaat erin het toelaten van immigratie voor te stellen als een humaan gebaar, met namen het "bieden van een kans" aan de arme drommels van "de derde wereld" of immigratie als ware het een mensenrecht!. Nu moet een alert mens altijd op zijn hoede zijn waneer men, er tegenwoordig de mensenrechten bijsleurt, maar bovendien vergeten deze grote humanisten te melden dat er grote massa's op z'n kans zitten te wachten: niet minder dan 3miljard mensen moeten rondkomen met 2 of 3 euro per dag. Zelfs als de overgrote meerderheid nietnaar hier reist en bijvoorbeels slechts 5% zijn "kans" grijpt, betekent dit 150miljoen Aziatische, Afrikaanse...imigranten extra.
Het zou een verwoestend effect hebben op de sociale zekerheid en onze samenleving in het algemeen.
Er zou moeten onderzocht worden waarom dit slag van mensen (multiculturisten) er een koekoeksmentaliteit op nahouden en of zij dergelijke zelfverloochening predikken omwille van een eigen identiteitsprobleem.
In dezelfde weg met ons trant licht de redenering dat een en ander onheroepelijk en dat we "hoe dan ook afstevenen op de multi-etnische samenleving door de moderne transport en communicatiemogelijkheden"
Deze mogelijkheden zouden -steeds volgens de linkse visie- de internationale handel doen toenemen... en aangezien mensen die met elkaar handel drijven geen oorlog voeren, kan de universele maatschappij alleen een kwestie van tijd zijn.
Links maakt hierbij zoals gewoonlijk de grote fout er niet even de geschiedenisboeken op na te lezen. Daaruit blijkt immers dat vele oorlogen precies zijn begonnen om handelsbelangen, productie mogelijkheden, afzetmarkten en/of strategische vooraden. Er was in 1900 allicht meer internationale handel dan een eeuw daarvoor, en toch kregen we te maken met de eerste wereldoorlog?. En weerklonk het wapengekletter in de Golfoorlog niet omwille van petroleum? Wie durft er beweren dat het zwarte goud niet de aanleiding zal zijn voor nieuwe conflicten?
of een andere optie zal het recente superioriteitsgevoel van de nieuwe mogendheden in Oost Azië binnen enkele decenia niet botsen met het volgens hen voorbijgestreefde Westen, zullen zij daarbij onder leiding van China niet één machtig economisch blok tegen ons vormen?...handel, transport,communicatie brengen volkeren met elkaar in contact,jawel,maar daarom leveren zij niet noodzakelijk een goede verstandhouding op.

Met datzelfde "moderne transport en communicatiemiddelen" pogen de multiculturisten ons ook op een andere manier voor een voldongen feit te plaatsen. De redenering gaat als volgt: door de media zonder grenzen wordt de aantrekkingskracht van het rijke Noorden (wij) steeds groter en tegelijk nemen de mogelijkheden toe om vanuit het arme Zuiden (zij) naar hier te reizen. hun conclusie luid weeral: de multicultuur is onafwendbaar...
Nu is het voor een arme drommel uit bv Sri Lanka vandaag inderdaad iets makkelijker om naar europa te reizen dan een eeuw geleden.., net zoals werkloze jongeren in pakweg een Senegalees dorp tegenwoordig met begerige ogen kunnen kijken naar de blonde luxepoppen uit een of andere tv-soap.
Alleen stelt men zich blijkbaar niet de vraag of de bevolking van Europa met massale immigratie uit die landen gediend is. Meer zelfs men geeft maar node toe dat er steeds meer protest weerklinkt. Protest dat wel degelijk ingegeven wordt door de wetenschap dat zo'n immigratie leid tot ontworteling van hele volksgemeenschappen. Je kan zelfs opperen dat dergelijke ontworteling wellicht gewild is door een bepaald dogmatische linkerzijde, omdat zij de mensen meer vatbaar maken voor conditionering. Juist de déracinement maakt de individuele mens inderdaad kwetsbaar, omdat hij/zij geen vaste referentiepunten meer heeft (de normale zeden en gebruiken die men mee krijgt, voornamelijk in zijn jeugd) Het zou toch bekend moeten zijn dat marxisten en andere collectivisten de samenleving graag kneden naar hun utopisch maatschappijmodel. natuurlijk hebben andere evenzeer gemanipuleerd met als uitersten Mussolini en Hitler. Maar die zijn nu niet aan de macht, verre van ze zijn zo dood als een pier.
Wel aan het bewind zijn machthebbers die een aantal basisrechten ontzeggen aan de critisi van hun beleid. Men mag het bijvoorbeeld met tremelo in de stem opnemen voor de Zuid Amerikaanse indiaanen, die terecht hun grondgebied en hun cultuur willen beschermen, maar dit wordt ontzegt aan de Europeanen die hetzelfde nastreeft.
Zoals bekend waarborgt de grondwet van alle Westerse democratieën nogthans sedert de XIXe eeuw een aantal fundamentele rechten voor alle burgers. Met name de vrije meningsuiting, de eerbiedeging van het prive leven, de vrijheid om vreedzaam te vergaderen, de onschendbaarheid van het briefgeheim en de vrije drukpers. Ondermeer die vrije pers werd beschermd omdat toendertijd nogal wat autoritaire regimes censuur uitoefende en hun politieke tegenstanders de mond snoerden. Deze bescherming is des te uitgesprokener omdat men het grondwetsartikel slechts kan wijzigen met een meerderheid van 2/3den in de volksvertegenwoordiging, kwestie van het een toevallige coallitie moeilijk te maken om aan dit grondrecht te tornen. Toch ziet men in steeds meer Europeese landen dat aan de vrije meningsuiting afbreuk wordt gedaan: het artikel dat persmisdrijven alleen door het volk (Assiesenjury) laat beoordelen, wordt aangepast voor wat betreft kritiek op de multiculturele ideologie. Terwijl het precies de bedoeling van de grondwetgevers was om de oppositie bij het schrijven van politieke pamfletten te beschermen. De van bovenaf opgelegde multiculturele maatschappij houd dus ook een bedreiging in voor bepaalde democratische verworvenheden. In een normale democratie moet elk debat kunnen gevoerd worden op het publieke forum en in de volksvertegenwoordeging, zonder dit vrije debat is er geen democratie meer. Volksvertegenwoordigers mogen bovendien enkel op hun standpunten beoordeeld worden door het volk, zij moeten, alleen rekenschap afleggen via de verkiezingen en niet voor politiek benoemde rechters, toch gaat men op dit heilloze pad verder...
Al deze wereldrijke bezwaren tegen de multiflauwecul vormen evenwel geen pleidooi voor een geweldadige etnische zuivering op Europees grondgebied. Er zijn hier steeds vreemdelingen aanwezig geweest, dat zal morgen niet anders zijn. Alleen mag men de tollerantiedrempel niet overschrijden. Het is slechts waneer in een land een kleine minderheid aan vreemdelingen aanwezig is, die zich bovendien schikt naar de plaatselijke wetten en gebruiken dat haar aanwezigheid blijvend aanvaard wordt, en intergratie mogelijk is. Wat niet zo raar is kijk maar naar de wet Gol, deze justitieminister Jean Gol herschreef de vreemdelingenwet in 1984 : De ministerraad kan vreemdelingen van andere dan EU vreemdelingen, verbieden zich te vestigen in bepaalde gemeenten indien hij oordeelt dat de aangroei van de vreemde bevolking in deze gemeente het algemeen belang schaadt" deze wet werd mede ondertekend door Gol zijn collega's zijnde: Willy De Clercq, Leo Tindemans, Jean Luc Dehane.
Het kan en het mag dus , te meer daar het Europees verdrag voor de rechten van de mens eveneens deze beperking op de vestiging voor vreemdelingen toelaat (artikel 2,4°) Bij dit alles moge het duidelijk zijn dat er qua tollerantie grote verschillen bestaan in functie va cultuurverwantschap, is deze groot dan aanvaard de bevolking de vestiging van een groter aantal vreemdelingen, is deze klein of zelfs onbestaande, dan ligt de tollerantie bij de bevolking bijzonder laag. Ondanks deze evidenties worden in vele Europese landen, België op kop, de noties van burgerschap en nationaliteit helemaal van hun inhoud ontdaan. Vroeger kreeg een kind de Belgische nationaliteit als minstens een van de ouders die nationaliteit bezit (burgerschap omwille van de afstamming of ius sanguinis) Vreemdelingen konden enkel omwille van verdienste en bij uitzondering genaturaliseerd worden. Tegenwoordig moeten de Nieuwe Belgen echter géén verdienste bewijzen, geen enkele band met onze cultuur hebben, geen enkele intergratiewil betonen om de Belgische nationaliteit te verwerven. Ze moeten zlfs de taal niet kennen.
Protest helpt niet, het is zelfs strafbaar, evenmin als men een nest razende wespen kan bepraten, kan men de huidige machthebbers niet tot rede brengen. Erger nog, veel is niet genoeg voor de multiculturalisten: sedert kort duikt er het pleidooi op voor het ius domicilli waarbij een persoon eenvoudigweg burgerrechten zou krijgen omdat hij in een land verblijft. Andere verlichte geesten noemen dit het ius loci maar het principe blijft hetzelfde: door het inwonerschap geniet men net als de autochtone bevolking alle rechten. Met als gevolg natuurlijk dat al wie hier binnen geraakt kan zeggen "J'y suis, j'y reste". Ook het feit dat de nieuwe Belgen hun oorspronkelijke nationaliteit behouden en zij dus over twee nationaliteiten beschikken is dat een joekel van een contradictio in terminis, kan blijkbaar de overheden niet verontrusten.

[Casca]

Tegen wie bent u nu eigenlijk bezig, mij of 'links'?

... blijven fulmineren zou ik zo zeggen... alleen was het leuk geweest als u nog gepoogd had om in te gaan op wat ik zei

[phoebe]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Een heel mooie lange post, waarin u een aantal keer het 'falen' van de multiculturaliteit uitzet en doet alsof deze altijd tot conflict leidt en tot 'slechte dinges'.

Kan er eigenlijk nog wat dieper op in gaan...
U doet anders weinig moeite om dit ook daadwerkelijk tegen te spreken...

Goed, ik ken ook andere voorbeelden... er zijn meerdere grote beschaving (waaronder ook de Romeinse) die, in tegenstelling tot wat u schijnt te menen, wel degelijk groot zijn geworden doordat ze bepaalde kenmerken en soms zelfs complete culturen assimileerden.

De Romeinse Beschaving is naar mijn mening ook tenval gegaan....
Geef hiervan dan een voorbeeld.

Uw samenvatting is dan weer heel wat duidelijker dan het voorgaande geraas... En inderdaad, hier lijkt het zelfs heel eventjes dat het water tussen ons beiden niet zo diep is: er zijn inderdaad een aantal fundamentele principes waarnaar men zich moet schikken in onze samenleving. Wat u echter niet lijkt te willen beseffen is dat het perfect mogelijk is om uit een andere cultuur te komen en zich te schikken naar die vuistregels.

Wat u blijkbaar nog altijd niet door heeft, waarschijnlijk omdat u m'n vorige posting (en) niet zo heel grondig gelezen heeft is dat er zo iets bestaat als een tollerantie drempel, lees het anders maar eens opnieuw...

Daarvoor zijn er natuurlijk wel toegevingen nodig van degene die migreert. Er kan dus makkelijk een multiculturele samenleving bestaan, zolang maar niet iedereen zijn onversneden eigen cultuur (een begrip trouwens meer een meer misbruikt) probeert te beleven... Geven en nemen...

En we gooien er nog wat cultuurrelativisme tegen aan...
Mensen zijn geen abstracte wezens, en onze "cultuur" bepaald in hoge maten wie we zijn, we halen er onze normen en waarden uit.

[phoebe]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Tegen wie bent u nu eigenlijk bezig, mij of 'links'?

Het profiel past anders wel ruim aan bij uw stellingen, en vindt een betere aansluiting dan wat men noemt rechts.
Immers u bent een onomwonden voorstander van het "multiculturele"
u slaagt er zelfs in de zelfde "pro multicul" propaganda te etaleren als de andere multiflauwekul "verdedigers.
1. multicultureel is fijn want je kan allerhande exotische gerechten benuttigen
2. Multicultureel is fijn omdat je naar exotische muziek kan luisteren
3. Multicul is fijn omdat je, je kind een vreemde naam kan geven (kwestie van originaliteit in het absude kan deze tellen)
...

... blijven fulmineren zou ik zo zeggen... alleen was het leuk geweest als u nog gepoogd had om in te gaan op wat ik zei

Niks van "fulmineren" U geeft u punten op waarom multiflauwecul zo verijkend is, (nogal wat oppervlakkig) en ik ga daar gewoon dieper op in.
Ik ben niet eens volledig geweest.
Het zou tof zijn zou er enige diepgang zijn in het verklaren waarom multicultuur zo fijn en verijkend zou zijn, bij deze is dit nog niet aan de oppervlakte gekomen door de verdedigers van de multicul.

[Casca]

Oorspronkelijk geplaatst door phoebe

De Romeinse Beschaving is naar mijn mening ook tenval gegaan....

De Romeinse beschaving is groot geworden doordat ze van de culturen die ze veroverde elementen assimileerde die ze kon gebruiken. Ook was het in het Romeinse rijk tot op een zekere hoogte toegestaan voor inwoners om hun eigen cultuur te behouden. En sorry, een beschaving die het duizend jaar trekt die doet dat wel goed geloof ik...

Wat u blijkbaar nog altijd niet door heeft, waarschijnlijk omdat u m'n vorige posting (en) niet zo heel grondig gelezen heeft is dat er zo iets bestaat als een tollerantie drempel, lees het anders maar eens opnieuw...

Deze tolerantiedrempel is een subjectief gegeven... Voor u is die blijkbaar bereikt, voor nog veel meer mensen niet.

En we gooien er nog wat cultuurrelativisme tegen aan...
Mensen zijn geen abstracte wezens, en onze "cultuur" bepaald in hoge maten wie we zijn, we halen er onze normen en waarden uit.

Jaja, wie we zijn is het gevolg van socialisatie, helemaal mee eens, maar indien men migreert dan houdt men ook rekening ermee dat men veranderingen gaat moeten aanbrengen. Normen en waarden zijn geen statische begrippen, u heeft waarschijnlijk zelf ook andere denkbeelden dan 10 jaar geleden.

Het profiel past anders wel ruim aan bij uw stellingen, en vindt een betere aansluiting dan wat men noemt rechts.
Immers u bent een onomwonden voorstander van het "multiculturele"
u slaagt er zelfs in de zelfde "pro multicul" propaganda te etaleren als de andere multiflauwekul "verdedigers.
1. multicultureel is fijn want je kan allerhande exotische gerechten benuttigen
2. Multicultureel is fijn omdat je naar exotische muziek kan luisteren
3. Multicul is fijn omdat je, je kind een vreemde naam kan geven (kwestie van originaliteit in het absude kan deze tellen)
...

Ik heb veel vrienden die in uw wereldje hier helemaal niet zouden mogen zijn en ik ben elke week meer dan 12 uur met mijn kunst, die zonder culturele uitwisseling hier niet zou zijn. Voor mij gaat het dus wel degelijk redelijk diep, die 'oppervlakkige voordelen van de multiculturaliteit'. Dat ik die voorbeelden heb gepakt was omdat die snel bij mij opkwamen. Ik vind trouwens muziek en eten 2 heel belangrijke dingen in het leven...

Het grote waanbeeld van de tegenstanders van de multiculturaliteit is dat ze een cultuur als een statisch begrip beschouwen, terwijl elke cultuur zelf het resultaat is van uitwisseling met andere culturen. Culturen evolueren, en omdat men het gevoel heeft dat niet alles was zoals het was (of zoals het volgens u moet zijn) grote doemvoorspellingen maken over "de islamisering van Europa" is gewoon paranoide...

[phoebe]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

De Romeinse beschaving is groot geworden doordat ze van de culturen die ze veroverde elementen assimileerde die ze kon gebruiken. Ook was het in het Romeinse rijk tot op een zekere hoogte toegestaan voor inwoners om hun eigen cultuur te behouden. En sorry, een beschaving die het duizend jaar trekt die doet dat wel goed geloof ik...

als u daar zeker van bent wie ben ik om dat dan te betwijfelen...
Het Romijnse Rijk ging juist ten onder door, moreel verval, een verzwakte demografie, verdeeldheid en massale immigratie. Juist hetzelfde gold trouwens ook voor het Heleense rijk...
Als u denkt dat immigratie de sterkte was van deze beschavingen, zij vormde de ondergang van deze beschaving.
Welnu wie niet ziende blind is en aan een vorm van geestelijke constipatie lijd, moet vast stellen dat het met onze beschaving met muizenstapjes dezelfde kant op gaat. De parallellen tussen wat er toen geschiede en wat er zich nu voor onze ogen afspeelt, spreken voor zich.

Deze tolerantiedrempel is een subjectief gegeven... Voor u is die blijkbaar bereikt, voor nog veel meer mensen niet.

dat ze dan met z'n allen naar hier komen, immers we hebben toch een veel groter grondgebied dan pakweg Canada...

Jaja, wie we zijn is het gevolg van socialisatie, helemaal mee eens, maar indien men migreert dan houdt men ook rekening ermee dat men veranderingen gaat moeten aanbrengen.

Dus diegene die migreert, moet zijn wil opleggen....?

Normen en waarden zijn geen statische begrippen, u heeft waarschijnlijk zelf ook andere denkbeelden dan 10 jaar geleden.

Laten we dan vooral de sharia invoeren, immers waarden als de gelijkheid tussen man en vrouw moeten ook onderhevig zijn aan verandering...

Het grote waanbeeld van de tegenstanders van de multiculturaliteit is dat ze een cultuur als een statisch begrip beschouwen, terwijl elke cultuur zelf het resultaat is van uitwisseling met andere culturen. Culturen evolueren, en omdat men het gevoel heeft dat niet alles was zoals het was (of zoals het volgens u moet zijn)

oeioeioei, Ongelooflijk.... weinige zaken zijn de mens dierbaarder dan het behoud van zijn eigenheid, je moet het niet eens zo ver gaan zoeken...

grote doemvoorspellingen maken over "de islamisering van Europa" is gewoon paranoide...

Het neologisme Eurabia...(Europa en Arabië samengevoegd),
De islamdeskundige Bat Ye'or en tevens schrijfster van Islam and dhimitude (Dhimitude betekent onderwerping aan Allah, slaafse gehoorzaamheid...)
tussen haakjes Bat Ye'or betekend dochter van de Nijl enfin de inhoud van haar werk omvatte alle stomiteiten uit de jaren '70 en alle onrechtmatigheden van de toen nog EEG-leden.
Ooit al eens gehoord van de oliecrisis in de jaren '70, ooit al eens gehoord van de Parlementaire Associatie voor Euro-Arabische samenwerking, ooit al eens gehoord over de resolutie van Straatsburg, en weet je waarover die resolutie gaat?...

[Casca]

als u daar zeker van bent wie ben ik om dat dan te betwijfelen...
Het Romijnse Rijk ging juist ten onder door, moreel verval, een verzwakte demografie, verdeeldheid en massale immigratie. Juist hetzelfde gold trouwens ook voor het Heleense rijk...
Als u denkt dat immigratie de sterkte was van deze beschavingen, zij vormde de ondergang van deze beschaving.

Rome was nochtans eeuwenlang een multiculturele stad

Welnu wie niet ziende blind is en aan een vorm van geestelijke constipatie lijd, moet vast stellen dat het met onze beschaving met muizenstapjes dezelfde kant op gaat. De parallellen tussen wat er toen geschiede en wat er zich nu voor onze ogen afspeelt, spreken voor zich.

... De parallellen spreken niet voor zich... enkel frustro's hier op het forum vinden dat die voor zich spreken. Als er iemand geconstipeerd is, dan toch wel jij hoor burgertrutje. Ik stel je trouwens voor dat eens wat meer leest over de geschiedenis van het RR. Je zou nog eens verbaasd zijn hoe ver de onzin die je hier spuit wel niet van de ware gebeurtenissen afwijkt.

Dus diegene die migreert, moet zijn wil opleggen....?

Neen, ik had het wel degelijk over migranten die zich WEL DEGELIJK integreren. Misschien niet rap genoeg, maar als je eens rapporten zou lezen zou je merken dat er toch een positieve evolutie is. De vrouwen van de 2de generatie lijken meer op autochtone vrouwen dan op hun eigen moeder.

Laten we dan vooral de sharia invoeren, immers waarden als de gelijkheid tussen man en vrouw moeten ook onderhevig zijn aan verandering...

U ziet spooooooooooooken

oeioeioei, Ongelooflijk.... weinige zaken zijn de mens dierbaarder dan het behoud van zijn eigenheid, je moet het niet eens zo ver gaan zoeken...

Leg mij uit hoe multiculturaliteit uw persoonlijke eigenheid aantast. Tenzij je natuurlijk de nood voelt om je onderdanig te gaan gedragen naarmate er meer moslims in je straatbeeld zijn... in welk geval ik maar weinig medeleven kan tonen voor je

Het neologisme Eurabia...(Europa en Arabië samengevoegd),
De islamdeskundige Bat Ye'or en tevens schrijfster van Islam and dhimitude (Dhimitude betekent onderwerping aan Allah, slaafse gehoorzaamheid...)
tussen haakjes Bat Ye'or betekend dochter van de Nijl enfin de inhoud van haar werk omvatte alle stomiteiten uit de jaren '70 en alle onrechtmatigheden van de toen nog EEG-leden.
Ooit al eens gehoord van de oliecrisis in de jaren '70, ooit al eens gehoord van de Parlementaire Associatie voor Euro-Arabische samenwerking, ooit al eens gehoord over de resolutie van Straatsburg, en weet je waarover die resolutie gaat?...

Ik neem aan dat je weer een nieuw boekje hebt gelezen. Toch iets dat jij en dat andere soort gekken op dit forum gemeen hebben: overal zijn er conspiracy's...

[phoebe]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Ik stel je trouwens voor dat eens wat meer leest over de geschiedenis van het RR. Je zou nog eens verbaasd zijn hoe ver de onzin die je hier spuit wel niet van de ware gebeurtenissen afwijkt.

Zoals ik dus al zei, u bent geestelijk geconstipeerd... U kan er misschien wel eens goed aan doen om een degelijk boek te lezen inplaats van de multicul joepie lectuur...blind zijn is geen schande, zien en toch blind willen zijn is dat wel!
Zoals in Griekeland komen in het tweede millenium voor onze jaartelling vanuit Midden Europa een aantal Indo-Europese volkeren het schiereiland binnen. Uit hun Italistische stadsstaten zal het Romijnse Rijk groeien.
De eerste lokale macht ontstaat echter waneer de Etrusken, afstamelingen van een volk uit Klein Azië, neerstrijken. Het zijn geen Indo-Europeanen, de Etruskische taal kent een andere oorsprong en is nog steeds niet volledig ontcijfert. Hun heerschappij begint omstreeks -900 en strekt zich na 400 jaar uit van de Po-vlakte in het Noorden tot de streek van het huidige Napels. Door Keltische invallen vanuit het Noorden begint de Etruskische macht echter te tanen en in het midden van het grote schiereiland nemen de Italistische stammen (onder wie Romeinen, Latijnen, Sabijnen, Volsci, Aequi) stilaan de fakkel over. Zoals in Hellas vormen deze de aristocratie, de onderworpen bevolking bekleed ondergeschikte posities.
(het kastensysteem in India kent dezelfde oorsprong: Indo-Europese volkeren veroveren het Indische subcontinenet en vormen de heersende klasse met hun krijgers en priesters Brahmanen zoals zij ze noemen. En tot het einde van de vorige eeuw was de onderverdeling in kasten er officieel gangbaar...
Nu volgens de sage vestigde Romulus zijn stad in -753, en wel op de heuvel aan de Tiber. Hij handelt op die wijze zoals de andere Indo-Europeanen dat doen: die bouwen een acropolis (heuvelbrug in Hellas) of Herrensitze wat wil zeggen versterkte nederzettingen op een hoogte in noord-Europa. Met de stichting van Rome vormt dat het begin de in de wereldgeschiedenis zelden geziene opgang. De latente machtsstrijd tussen de Etruskische koningen en de Italiërs gaat in de 6de eeuwcrescendo en volgens de geschiedenisschrijvers verdwijnt het koningsschap in -509 omwille van een scabreuze affaire.Het verhaal gaat als volgt: de zoon van de Etruskische tiran Tarchu wordt afgewezen door de bevallige Lucretia, een Romeinse dame. Waneer hij zich toch aan haar vergrijpt, komen bij de Romeinen alle opgekropte gevoelens tot een uitbarsting, met als gevolg Tarchu en zijn clan worden verjaagd. Het rijk van "Tarquinius Superbus" zoals hij zich liet noemen is daarmee gedaan. Vanaf dan wordt Rome een Republiek en een rechtsstaat wat voordien een stadsstaat was. Na het verbannen van de Etruskische koningen, nemen de patres immers het roer in handen. Zij verkiezen senatores uit de aristocratische gentes, de grote families die de stad aan de Tiber doen groeien en bloeien. de senatus duid op zijn beurt de consuls aan die het beleid moeten uitvoeren. Om niet opnieuw in tirannie te vervallen, wordt er angstvallig voor gezorgd, dat niet alle macht in handen komt van één persoon. Er komt dus een machtsdeling aan de top, door de benoeming van telkens 2 consuls die voor één jaar verkozen worden. Waneer de consuls het oneens zijn, beslist de senaat. Vanaf nu is het niet meer REX (koning) die bepaald wat mag of moet, maar de LEX (de wet) Maar niet koningshuizen vergaan, ook de heerschappij van de voorname geslachten worden meer en meer in vraag gesteld. De strijd tussen de opvolgers van de patres (patriciërs) en het gewone volk (plebjers) de metoikoi in Hellas..is kenmerkend voor de levensloop van heel wat samenlevingen, ook de Romeinse. Door de demografische aangroei van de lokale plebjers en het feit dat steeds meer volkeren in Midden-Italië onder Romeins gezag komen, moeten de voorname geslachten in de senaat hun macht beetje bij beetje delen. Zij gunnen het plebs (kleine boeren, handarbeiders, kooplieden) eigen rechters en een volksvertegenwoordeging die het recht heeft om verzoekschriften (plebiscieten) te stemmen. Hun volkstribuun kan zelfs zijn veto uitspreken tegen wetten van de senatoren die het gewone volk teveel benadelen. Mettertijd genieten deze volkstribuunen ook een soort parlementaire onschenbaarheid, om ze te beschermen tegen al te autoritaire machthebbers. In - 451 wordt de wet der 12 tafelen uitgevaardigd, om de private rechten van het plebs te vrijwaren. Er bestaat geen staatsblad, maar de 12 bronzen platen met juridische inscripties worden voor de komende generaties bewaard in de tempel van Jupiter en kunnen er door elke burger geraadpleegd worden. Omdat de Romeinen de militaire tacktiek van de Grieken overnemen, krijgen plebejers en buurvolkeren meer en meer hun plaats in de falanxen, naast de aristocratie. Dit leidt op zijn beurt tot nieuwe toegevingen aan het gewone volk, de plebiscieten krijgen in - 287 kracht van wet voor iedereen. De Romeinse evolutie inzake politieke rechten wordt evenwel gekenmerkt door een pendelbeweging. Soms schroeven de aristocraten de democratische voorrechten terug omdat de plebejers weigeren te gaan vechten. Bijvoorbeeld waneer zij in - 390 op de loop gaan voor de Kelten, opgeschrikt als ze zijn door hun nooit geziene lichaamsbouw en wapensoorten, aldus geschiedenisschrijver Titus Livius. Het jonge Rome wordt in die tijd vaak belaagd, en het plebs houd in feite iets minder van het militaire gedoe dan de patriciërs. Maar meestal trekken ze toch ten strijde en dan krijgen ze hun rechten terug, met telkens een bonus erbovenop. Meer en meer worden de hoge staatsfuncties voor de plebejers opengesteld en eens de sociale ladder opgeklommen, blijkt het voor de aristocraten onmogelijk om de maatschappelijke vermenging tegen te houden. Om zich af te schermen hadden de patriciërs in het begin gemengde huwelijken met de Romeinse plebejers verboden, maar dit verbod wordt in - 445 reeds opgeheven door de lex Canuleia van volkstribuun Gaius Canuleius. in - 330 gaat men nog een stap verder, van dan af is er geen beletsel meer voor huwelijken met iemand van een ander Italisch volk. Door al deze ingrijpende veranderingen wint de volksvertegenwoordeging met het verstrijken der eeuwen gevoelig aan macht. Uiteindelijk worden tussen -367 en - 337 zelfs de allerhoogste staatsambten (praetor, consul, censor, dictator) toegangkelijk voor de plebejers. Ook deze rechten worden door hen afgedwongen met regelrechte dienstweigering en politieke werkstakingen. De machtsstrijd is nooit echt afgelopen, maar tegen de bloeiperiode van de Republiek is een duidelijke verandering opgetreden: de Romeinse standen kunnen volwaardig deelnemen aan het beleid van de staat en er ontstaat een zeker machtsevenwicht. In deze Republiek hebben de verschillende clans hun clientes, kiezersklanten die ze door het verlenen van allerhande voordelen en voordeeltjes voor hun kandidaat laten stemmen. De verkozen mandatarissen vormen een factio (de voorloper van de politieke fracties in het Parlement) waardoor er een zeker evenwicht ontstaat tussen de diverse tendensen. Het dienstbetoon is wijd versprijd en de politieke clubs (de soldalitas, eenigzinds te vergelijken met de latere loges) spelen een belangrijke rol.Maar bij de verkiezingen zijn er toch ook heel wat zwervende kiezers die moeten aangepord worden om voor de juiste partij te stemmen. Zeker in de periode van strijd tussen de conservatieve optimates (pro senaat,aanhangers van traditioneer recht en orde) en de meer socialere populares (pro volksvergadering, aanhangers van landhervormingen en voedselsubsidies) telt elke stem. De conservatieven en de progressieven zijn elkaar immers waard, om beurten halen zij het laken naar zich toe.De machtsstrijd is bovendien nog onzeker door het verschijnsel van de politieke overlopers: het gebeurt in Rome regelmatig dat een mandataris van de optimates overstapt naar de popularis, of omgekeerd. Massamedia iser niet, maar massaal bijgewoonde verkiezingsmeetings des te meer. vandaar het belang van retorica, de redenaarskunst. De kandidaat die goed spreekt op de grote publieke debatten in de senaat en zijn progamma het best kan verwoorden, maakt meer kans bij het volk dan tijdens de campagne, ook regelmatig op het forum (marktplein) toestroomt. Een goed spreker kan zelfs filibusteren: als hij erin slaagt te spreken tot het donker wordt, komt er die dag geen stemming meer in de senaat. Ook toen was een ellelang betoog een middel tot obstructie. De kostprijs van de verkiezingscampagnes is torenhoog, voor reclame (opschriften op muren), grote voedselbedelingen, gratis feestmalen en andere festiviteiten moeten de kandidaten over een fortuin besschikken of een grote lening aangaan. terwijl senatoren en volksvertegenwoordigers elkaar politiek (regelmatig fysiek) bekampen, houd een zeer bekwame administratie de staatsinstellingen recht. Vier quaestoren staan in voor de staatskas, praetoren en prefecten besturen op een nooit geziene efficiënte wijze. De Romeinen zijn trouwens niet alleen perfecte organisatoren, omwille van hun uitgebreide bestuurssrtuctuur, zij bouwen met behulp vanbeton en kruisgewelven ook indrukwekkende aquaducten, tempels, triomfbogen en badhuizen (Thermae die tot 3000 baders ruimte boden, te vergelijken met onze waterpretparken)ze zorgden via de uitstekend aangelegde heirwegen 30.000km, deels met gestandariseerde sporen voor de paardenkarren ook voor dat alle wegen naar Rome leiden. Handel en verkeer kunnen zich daardoor optimaal ontwikkelen en een uitgebreid net van boodschappers zorgden voor een vlotte informatieverstrekking (zo kon men op een perioden van 2 weken een bericht tot in de verste uithoeken van het Rijk krijgen, vele duizende kilometers ver. De Romijnen zijn ook de grootste juristen uit de oudheid. zij stellen terecht: ubi societas, ibi us (een samenleving zonder recht is ondenkbaar) stichten derhalve de rechtswetenschap en voeren de eerste echte codex (wetboek) in. Voor hun ius putten zij eerst en vooral uit het gewoonterecht van de indo-Europeanen, hun familierecht gelijkt zeer sterk op dat van de kelten en later de Germaanse volkeren. later wordt hun rechtsdenken bevrucht door de teksten van de oude Grieken, talloze keren gaan Romeinen zelfs naar Athene en andere helleense steden om er de wetten van wijzen zoals Soloon over te schrijven. Zelf voegen ze ook heel wat aan de rechtswetenschap toe, ondermeer een hele resem procedureregels zoals het fundamenteel recht op het aantekenen van beroep bij een hogere rechtsinstantie. De versmelting van dit alles leid tot het ius civile, met elementen doie zeer modern aandoen en tot vandaag gelden in ons recht, bijvoorbeeld de locatio conductio (het huurcontract)of nog de actio iniuriarum (waardoor een moegetergde burger zich kan verweren tegen laster, eerroof, en zelfs stalking) De Romijnen verwoorden hun rechtsprincipe op kernachtige wijze: audi et alteram partem (men moet beide partijen horen), vin vi repellere licet (het recht op wettige zelfverdedeging), nulla poena sine lege (geen straf zonder wet) of het bekende adagium non bis in idem (men kan geen twee keer vervolgt worden voor hetzelfde misdrijf) ook wijs is het principe accusare nemo debet se (niemand moet zichzelf beschuldigen) en de schuldvraag cui bono (wie had er baat bij het misdrijf?) Een smet op de Romeinse rechtsstaat vormt evenwel de slavernij (welliswaar een in die tijden in de hele wereld verspreide praktijk) De onvrije zijn in meerderheid criminelen, schuldenaars, krijgsgevangenen en weggevoerden uit overwonnen landen. Sommigen leiden een uitzichtloos bestaan in de mijnen of op de latifundia (de grote landerijen), anderen komen aan de slag als huishoudhulp, bode, stadswachter, of zelfs leeraar (zij die geschoold zijn in de griekse Cultuur) Een deel van hen slaagt erin zich na verloop van tijd vrij te kopen en de maatschappelijke ladder te beklimmen, een aantal vrijgelatenen vergaart zelfs heel wat rijkdom en macht, vooral als ze bij aristocraten of aan het keizerlijke hof tewerkgesteld worden. Maar lang niet elke lijfeigene kan zijn triest lot ontsnappen en enkele keren ontbranden grote en bloedige slavenopstanden. de houding tegenover deze ongelukkige wordt met de jaren wel humaner. De weerbaarheid van de jonge republiek wordt algauw getest. Concurent Carthago komt immers steeds meer opzetten: Sardinië is reeds in zijn bezit en ook Sicilië dreigt helemaal in carthaagse handen te vallen. De gelijkenis met de omstandigheden die 7 eeuwen eerder leide tot de Trojaanse oorlog, blijkt treffend. De zeestraat van messina, tussen Italië en Sicilië, is van groot strategisch belang (net als de hellenspont) op het grote eiland Sicilië vormt zowat de vooraadschuur van de hele regio (te vergelijken met de landen rond de zwarte zee ten tijde van het beleg van Troje) Zoals eenstijds gaat het echter om veel meer dan handelsroutes en voedselvoorziening. Wat staat Europa voor een beslissende wending in zijn geschiedenis,te vergelijken wat 200 jaar daarvoor bevochten werd bij marathon,Salamis en Plataea: komt de heerschappij van een bekende wereld in handen van het Westen of van het oosten?deze nieuwe clash begint in de 3e eeuw voor onze jaartelling en zal meer dan 100 jaar duren. Carthago (Quart hadasht, de nieuwe stad) wordt gesticht door een uit het midden Oosten afkomstig volk van zeevaarders en handelaars. Deze Phoeniciërs bezitten verschillende kolonies rondom de middelandse zee en vestigen hun bekenste stad rond - 850 in Noord- Afrika, nabij het huidige Tunis. De Grieken en Romeinen hebben geen hoge pet op van de Carthagse cultuur, in Carthago worden zelfs kinderen geofferd aan het bijgeloof, de priesters beschikken immers over leven en dood. met dit decadent maatschappijbeeld in het achterhoofd, begrijpt men dat de oorlogen tussen Romeinen en Carthagers niet alleen een strijd belichaamd om economische en militaire macht. Het gaat ook om de botsing tussen twee verschillende mensbeelden: het grieks-Romeinse (ingegeven door wat geleerde ontwikelde uit de wetenschap, de ratio, de filosofie) en een mensbeeld ingegeven door geopenbaarde dogma's. Zo geeft bijvoorbeeld polybios, geschiedenisschrijver en gezant van de Romeinse senaat, bij zijn opsomming van de oorzaken van de Grote Oorlog, heel wat gewicht aan de afkeergevoelens van de Romeinen voor de weerzinwekkende maatschappij die de carthaagse in hun ogen is. De Romeinen kunnen slechts walging opbrengen voor een volk dat kinderen verbrandt ter ere van de moloch en Bahaal, de goden van Assyriërs en Feniciërs. Zij aanvaarden niet dat een dergelijk rijk hun Republikeinse staatsvorm en hun filosofisch wereldbeeld bedreigt. Het gaat in de nakende 100jarige oorlog dus zeker niet alleen om macht. Carthago is nogthans geen klein bier voor de jonge Republiek. De Fenicische stad teld een half miljoen inwoners en is schatrijk door haar handelsposten in de hele Middelandse Zee. Grote delen daarvan vallen trouwens rechtstreeks onder Punisch gezag: Zuid-Spanje, de balearen, de hele kuststreek van Marokko tot Lybië en sedert kort ook Sardinië en delen van Corsica en Sicilië. Vooral de laatste veroveringen stellen Carthago in staat om een economische blokkade in te stellen, van Noord-Afrika tot aan de kust van Zuid- Frankrijk. Het Westen van de midelandse Zee raakt aldus afgesloten voor Grieken en Romeinen. in - 264 begint de militaire confrontatie met de Phoeniciërs, de drie punische oorlogen vormen de zoveelste slag tussen Europa en het Oosten. Rome vormt met zijn kwart miljoen inwoners reeds een geduchte continentale macht, maar kan zich op zee aanvankelijk niet meten met de reusachtige vloot van handelsnatie Carthago. De jonge Republiek wordt aangevallen door 220 oorlogsschepen, een door hen nooit geziene zeemacht. Het wordt een catastrofe voor Rome, door overmaat van ramp gaat bovendien door een storm een Romeinse vloot de dieperik in. Gelukkig kunnen de Romeinen in gevechten te land voornamelijk in Sicilië de feneciërs van Hamilcar barkas (de bliksem) wel aan, maar als maritieme macht hebben ze nog veel te leren. De Republiek doet dat dan ook zeer snel, en de zeeslagen verlopen stilaan met wisselend succes. Als de nood het hoogst is, geven de Romeinse burgers immers blijk van grote burgerzin en brengen ze uit eigen vermogen een fortuin bijelkaar voor de bouw van 200 nieuwe oorlogsschepen. De staatskas is door alle rampspoed leeg en elke burger gaf dus naar zijn eigen mogelijkheden. Met familie en vrienden spreekt men af om voldoende bijeen te brengen om minstens één schip te kunnen betalen, de rijkste onder hen bekostigen zelfs meerdere schepen. Deze eendraht zal de kansen doen keren, samen met de uitvinding van de enterbrug: vanop de nieuwe Romeinse schepen worden bruggen neergelaten op de fenicische en daardoor wordt het gevecht simpelweg verplaatst naar het dek van de vijand. Het bekomt Carthago zeer slecht aangezien ook deze keer het man tegen man gevecht in het voordeel uitdraait van de Romeinen. in - 242 lijden de Puniërs voor de westkust van Sicilië een verpletterende nederlaag en moeten ze het vruchtbaar eiland afstaan. een paar jaar later worden ze ook verdreven uit Corsica en Sardinië. Deze eerste Punische oorlog duurt meer dan 20 jaar en kost het leven aan 50.000 soldaten van de Romeinse legioenen en hun bondgenoten. De bevolking van Rome zelf is met 1/6 verminderd. Carthago begint nu zijn aandacht toetespitsen op Spanje, verovert er grondgebied tot aan de Ebrbo en bouwt er een grote haven uit: carthagena (nieuw carthago) Deze evolutie geeft aanleiding tot enige bezorgdheid in Rome en samen met de carthaagse wraakgedachte leid ze tot de tweede Punische oorlog. De zoon van Hamilcar, Hannibal (Bahaals genade) ontpopt zich immers tot een verbeten vijand van Rome. Hij verwoest in -219 Saguntum (de grootste havenstad van het Iberisch schiereiland), terwijl men in Rome oeveloos debateert over saguntums vraag naar hulp. De teerlingen zijn door deze Punische oorlogsdaad geworpen, de historicus Titus Livius schrijft schrijft hierover in zijn geschiedenisboek "Ab urbe condita: ik ga nu de meest gedenkwaardige van alle oorlogen beschrijven, namelijk die van Hannibal tegen het Romeinse volk. Zo wisselend was het oorlogsgeluk, zo onzeker het resultaat van de oorlog, dat zij die het laatst hebben overwonnen, de ondergang het meest nabij geweest zijn. Daar komt bij dat de verbittering waarmee beider volkeren streden bijna nog groter was dan hun strijdmacht." Het gaat in dit tweede treffen niet meer om een paar eilanden of een provincie meer of minder, de strijd om de wereldheerschappij is nu echt losgebarsten. Hannibal blijkt een stoutmoedig man te zijn, met 9.000 ruiters, 60.000 huurlingen en 37 oorlogsolifanten trekt hij verder door Spanje, over de pyrineeën, via Marsilla(Marseille) richting Alpen. Verast door deze onverhoedse aanval, lijden de Romeinse legioenen verschillende nederlagen. in - 216 wordt zelfs een heel leger uitgeroeid door de fenicische en Numidische ruiterij. Vanop dat slachveld in cannae vertrekken 40.000 Romeinen ad paters, ook consul Marcus Aemilius en tachtig senatoren vervoegen vroegtijdig hun voorvaderen. Maar het leger van hannibal komt niet ongeschonden uit deze veldslag en raakt zo ver van het thuisfront stilaan uitgeput. De sluwe feneciers doet dan een voorstel om een voorlopige vrede in acht te nemen. De Romeinen houden echter vast aan de stelregel van Appius Claudius, een van hun grote staatsmannen: nooit of te nimmer wordt er onderhandeld met een vijand die zich op Italiaanse bodem bevindt. De oorlog wordt in de daarop volgende jaren op vele fronten gevoerd: in Spanje, Sicilië, Zuid-Italië tot zelfs voor de poorten van Rome. Op dat moment luidt de noodkreet als nooit tevoren "Hannibal ante portas" (Hannibal staat voor de staatspoorten!) de urbs Aeterna (de eeuwige stad) blijkt uiteindelijk toch wel een te grote hap voor de Carthaagers. In de daarop volgende periode behalen de Romeinen, hun italistische bondgenoten en de Griekse steden van Zuid Italië overwinning op overwinning. Zeker bij de Grieken bestaat er een afkeer voor de feniciërs, veroorzaakt door eeuwenlange oorlogen in en om Sicilië. Uiteindelijk worden Hannibal en zijn huurlingen teruggedreven, de kooplieden in Carthago zijn immers steeds minder en minder bereid om hun centen te investeren in zijn onvermoeide veroveringspogingen. Het is de Romeinse generaal Scipio die zorgt voor de ultieme overwinning, door de senaat ervan te overtuigen om door te gaan: "We zijn overeind gebleven door eigen kracht, door de Romeinse soldaat. de carthagers hebben echter geen burgerleger, maar hun huurlingen, Afrikanen en Numidiërs, de wispelturigste stam ter wereld. neen ik ben niet van plan nog langer bij de pakken te blijven zitten. Ik steek over naar Afrika, en let op mijn woorden: hannibal zal hier geen seconde langer blijven, waneer hij hoort dat Carthago wordt belegerd" (In Livius, redevoeringen van Scipio Africanus) Scipio krijgt het fiat en vertrekt op veldtocht en tijdens de slag nabij het Noord-Afrikaanse zama in - 202 verslaat hij het leger van Hannibal. Deze wordt in het verdrag van Tunis verplicht tot het afstaan van Spanje en het betalen van een enorme wiedergutmachung. De Republiek heeft immers ook in de tweede clash zwaar gebloed: de oorlog ruïneerde de staatskas en het aantal jonge Romeinse mannen verminderde in die 17 jaar met meer dan een kwart. Hannibal vluchte nog naar het Oosten en probeert er bij dieverse heersers steun te vinden voor een nieuwe oorlog. Die bedankte echter feestelijk, Rome is te machtig geworden. hannibal pleegt in - 183 zelfmoord en wordt in Bahaals genade opgenomen. De nieuwe wereldorde blijkt echter moeilijk verteerbaat voor carthago, dat bovendien heel wat vernederingen te slikken krijgt van een Rome dat vollop geniet van zijn kersverse status als grootmacht. de botsingen tussen beide hernemen enkele decennia later en leiden tot een derde Punische oorlog. In het jaar - 150 staat dan een Romein op die meent dat de terminus (grens) nu voor eens en voor altijd bereikt is. cato de oude, de roodharige brompot met de grauwgroene ogen" zoals zijn tegenstanders hem noemen, steld dat de carthagers moeten buigen of barsten. Hij spreekt in de senaat meerdere malen het vernietigende 'ceterum censeo Carthaginem delendam esse' (voor het overige meen ik dat Carthago moet vernietigd worden) Hetgeen in - 146 dan ook gebeurt; de feniciërs hebben te veel Romeins bloed doen vloeien en Carthago wordt verwoest. De carthagse handelaar verliest definitief het pleit van de Romeinse aristocraat. de Midelandse Zee wordt voor vele eeuwen de mare nostrum (onze zee). naarmate de kleine Republiek Rome verandert in een immens militair rijk, verkleint de macht van de senaat en volksvertegenwoordeging. De aanvoerders van de onoverwinnelijke legioenen zijn te machtig geworden en in - 48 neemt ene Gaius Julius Caesar, de machtigste generaal van dat ogenblik, het heft volledig in handen. terug gekeerd van zijn rooftochten in Midden Europa (de bello gallico), hakt hij zijn Romeinse tegenstrevers in de pan, maakt hij een intiem ommetje bij Cleopatra (prinses in Alexandria en zoals haar griekse naam doet vermoeden een afstammeling van een Macedonisch generaal van Alexander de Grote) en laat zich tenslotte in de Eeuwige Stad tot imperiator kronen. Voortaan heersen keizers over het Imperium Romanum. De senatoren verliezen daaropvolgend in de 1ste en 2de eeuw steeds meer politieke invloed ten nadelen van de kiezers en hun entourage. Ze worden eigenaardig genoeg wel steeds talrijker in de loop der eeuwen: eerst zijn ze met 100, later zijn het er 300, nog wat later 600 en uiteindelijk zelfs met z'n 1000, een ware inflatie aan parlementaire (nil novi sub sole niets nieuws onder de zon in belgië zijn er z'n 658 parlementaire mandaten te verdelen, voor 8 parlementen vertegenwoordigers in Straatsburg inbegrepen) In de 3de eeuw wordt de senaat zelfs definiteif uitgeschakeld door de tirannen, keizers met een dictatoriale macht. de wetgevende macht verwordt tot een schijnparlement, dat uiteindelijk niks meer te zeggen heeft. de caput mundi (Rome als hoofd van de wereld) verliest in die periode zijn roem en uiteindelijk zelfs zijn eer. het Keizerrijk vormt dan wel het hoogtepunt van de Romeinse macht, maar tergelijker tijd het kader van een onherroepelijke ondergang. Weer zijn de bekende oorzaken van de partij die de ondergang voltrekken: moreel verval, verzwakkende demografie, verdeeldheid, massale immigratie.
Moreel verval
De gangbare moraal eist dat elke burger van de Republiek zich eerst en vooral inzet voor het algemeen belang: de res publica gaat voor op de res privata, de persoonlijke belangen. Het verhaal van Cincinnatus is typerend voor die oudromeinse deugd. in het jaar - 458 verkeert Rome in hoge nood en wordt deze hereboer als het ware van achter zijn ploeg om als dictator(bekleed met volmachten) ten strijde te trekken. Na de overwinning een 16 dagen later; keert hij gewoon terug naar zijn landgoed. Consul Dentatus is van hetzelfde kaliber: na wisselende krijgskansen behaalt hij uiteindelijk in - 275 de overwinning op koning Pyrrhos (deze heerser uit de balkan maakte het de Romeinen knap laltig. Hij overwon hen in het begin van zijn oorlogscampagne, maar ten koste van zodanig veel verliezen dat hij uitriep "nog een zo'n overwinning en ik ben verloren) Dentatus weigerde bij zijn terugkering naar Rome geschenken te aanvaarden. Cato de Oude, de onverbiddelijke tegenstander van Carthago, was ook uit dit hout gesneden, waneer zijn aanhangers hem vragen waarom er geen standbeeld van hem gemaakt wordt, steld hij: "Ik heb liever dat waardevolle mannen zich afvragen waarom ik er geen heb dan dat ze zouden morren dat ik er wel een heb" (naar historicus Ammianus Marcellinus in zijn boek 14) Het is ontegensprekelijk zo dat de Romeinse samenleving zoals voorheen de helleense precies uit deze burgerzin en het respect voor de voorouders zijn grote kracht haalde. Toen beide verdwenen ging ook de levenswil van Rome aan het tanen. Reeds in de late Republiek duiken schandalen en immorele praktijken op, bijvoorbeeld bacchanalen en orgieën waarin zelfs gezagdragers betrokken blijken. in - 186 worden deze rose balletten verboden door de Senaat, die in alle steden bronze platen laat ophangen om de al te frivole bacchusvereringen aan banden te leggen. de Hoge Vergadering legt zichzelf ook strenge regels op, senatoren mogen bijvoorbeeld niet langer huwen met actrices. Maar het gaat van kwaad naar erger. nog voor het keizerrijk verworden de badhuizen en zelfs sommige tempels tot oorden van ontucht en buitenmaatse hoerenkasten. de schrijver Tacitus steld sarcastisch dat de gymnastiek die daar beoefend wordt, eerder dient om de lage lusten te bevredigen dan om zijn lichaam in een mooie vorm en conditie te houden. 2én van de meest beduchte tempels is die van Aphrodite in de havenstad korinthe, waar niet minder dan 1000 hetairai (luxe prostituees) actief zijn je zou het een eros centerum kunnen noemen. Het mens sana in corpore sano (een gezonde geest in een gezond lichaam) is niet langer de leidraad van de Romeinen. Net als staatsman Cicero zeggen vele eerbare burgers o tempora! O mores! (het zijn tijden met rare zeden) Bij verkiezingen zijn het niet langer bekwame politici die de beste kans hebben om aan de macht te komen. Wie rijk genoeg is laat reusachtige feesten aanrichten en schenkt tienduizende kiezers vrije plaatsen in het circus. De kandidaten spenderen onwaarschijnlijke bedragen, tijdens de campagne van -54 worden 100den miljoenen sestertiën (zilvere munt) uitgegeven, op het einde van de Republiek spenderen de kandidaten bedragen die zelfs kunnen concureren met het half miljard dollar dat een Amerikaanse presidentskandidaat uitgeeft voor zijn verkiezing. Sommige kandidaten zijn niet rijk genoeg en door hun grote vraag naar leningen stijgen de intrestvoeten dat jaar zelfs van 4% naar 8%. Al het baar geld wordt immers opgeslokt door de campagne. De senaat heeft wel rechtstreekse geldgiften aan kiezers verboden, maar wie sluw genoeg is bedenkt indirecte middelen om den volke aan zijn kant te krijgen, en schenkt zijn aanhangers burgerlijke en religieuze postjes (die de nodige prebenden opleveren dat spreekt vanzelf) Indien mogelijk worden potentiële concurrenten of zelfs effectieve kandidaten van de tegenpartij omgekocht, soms met tientalle miljoenen sestertiën. Tal van Romeinse auteurs zien dit spektakel met lede ogen aan, in hun geschriften getuigen zij van de politieke teloorgang: senatoren en consuls wordt uit hun ambt ontheven wegens wangedrag, samenzwering, afpersing, corruptie en smeergeldaffaires, provinciegouverneurs moeten afgezet worden omdat ze zich bezondigen aan schaamteloze plunderingn. ook binnen het gerrecht duiken corrupte praktijken op. De befaamde Cicero schrijft: "het gebeurt dat een senator, in de tijd dat hij rechter was, in een en dezelfde rechtbank geld aannam van zowel de verdachte, om dit te verdelen onder de andere rechters, als van de aanklagers om de verdachte te veroordelen (net zoals nu werd slechts uitzonderlijk een politicus veroordeeld, de corruptie tierde welig en gaf het Romeinse rechtsgevoel geen kans meer) Enkele generaties na de dood van deze grote filosoof en politicus begint de periode van de decadente keizers en geraken gemeensschapszin en burgerplicht helemaal in het defencief ten opzichte van de zucht naar individueel genot en overdadige luxe. De dichter Horatius (-65/-8) geeft ons bij wijze van voorbeeld het menu van een etentje bij een Romeinse rijkaard Nasidienus geheten:"Lucanisch everzwijn met kleine schoteltjes knolradijs, sla,wortelen,selder,pekel en droesem van Koïsche wijn, Caecubische, Albaanse, Falernische of Chiotische wijn naar keuze, samen met brood, koekjes, lijsters, houtduiven, oesters,schol, reepjes tarbot,kraanvogel met zout en bloem, lever van witte gans, hazenbouten, moeraal met een saus van garnalen, olie uit venafrum, visbrij uit in wijn gemarineerde makreel, witte peper, azijn van zure druiven, groene kool, bittere alanten en zeeëgels" De veroveringen maakte dergelijke overdadige luxe mogelijk: door de enorme buit die na elke gebiedsuitbreiding naar Rome wordt gevoerd en door de zware belastingen in de geanexeerde provincies, stapelt de rijkdom zich op. De onderworpen heersers moeten fortuinen betalen, veel van de buitelandse voedselproductie wordt aangeslagen. in Gallië en andere streken sleept men alle goud weg uit de tempels. Via de zijderoute worden zelfs uit China luxeproducten aangevoerd. Het aantalofficiële feestdagen overtreft na verloop van tijd zelfs het aantal werkdagen. De inwoners van de urbs Aeterna vieren talloze feesten zoals Saturnalia, Lupercalia, Equiria en het aantal sport en circusmanifestaties neemt buitensporig toe. Vooral de gladiatorengevechten, bloedige schouwspelen van Etruskische herkomst, worden net als de paardenraces enorm populair. In de diverse stadions worden bijna dagelijks gevechten op leven en dood geleverd, elke dag zijn er ook tien tot twintig spectaculaire races. (de spectaculaire en ongevalrijke paardenkoersen in Circus Maximus kregen een waardige??opvolger in de autoraces van Daytona VS; een kwart miljoen toeschouwers kijkt er naar s'werelds grootste snelheidsduivels en de omvangrijke dodelijke ongevallen. Net als in Rome kan men er grote sommen geld verwedden. het hedendagse cage fighting in de VS-onverbiddelijk vechten zonder regels- kan dan weer aanzien worden als de opvolger van de gladiatorengevechten) De vrijetijdsmaatschappij in Rome is vanaf dan een feit, er ontstaat een megabusines om deze dag na dag te organiseren. gewiekste impressario's en organisatoren worden uiterst belangrijke mensen voor de Keizer en verdienen fortuinen dankzij de paardenrennen, de aanvoer van gladiatoren en wilde dieren, het verhuren van acteurs en zangers. In de grote circusen en amphitheaters worden zelfs oorlogen en zeeslagen uitgebeeld met miniatuur legers, maar met echte doden! In het jaar 80 duren de openingsfeesten van het Colosseum van Rome niet minder dan 3 volle maanden, dag na dag worden de 70.000 vergast op decadente, bloederige taferelen. De bekenste acteurs en zangers van, Roma Aeterna verdienen inkomens waar de gewone man slechts van kan dromen (hedendagse hollywood acteurs strijken om en, bij de 25 miljoen dollar op per film) Onder Keizer Nero krijgen de vedetten miljoenengages, onder zijn opvolger Vespasianus is dat al wat minder omdat de fiscus (geldmand) bijna leeg is. Deze keizer heft dan maar extra taxen ondermeer op de stedelijke urinoirs (vandaar de uitdrukking geld stinkt niet) Om het vulgum pecus (het gepeupel) aan zich te binden en kalm te houden, geven de keizers steeds meer sestertiën uit aan panem et circense (het beruchte brood en spelen). In de eeuwige stad lijkt werkelijk alles te kunnen: de feesten worden steeds grandiozer en spectaculairder. De oude kunstvormen daarentegen, zoals het klassieke toneeldrama verdwijnen bijna geheel. Ze worden vervangen door mime-en dans-voorstellingen die steeds gewaagder zijn, op het pornografische af. Ook in de literatuur duiken vulgariteiten en pornografie op: muurgraffiti en duizende papyrusrollen uit Pompeii (In het jaar 70 door lava uit de vesuvius bedolven) vormen er de getuigenis van. De aloude sportwedstrijden raken ook al in onbruik, zeldzaam is de Romein die nog eer wil behalen door uit te blinken in een sporttak. De uitstraling van de Olympische Spelen neemt af en in 393 worden ze zelfs verboden (het zal anderhalf millenium duren voor ze in 1896 door de Franse edelman Pierre de Coubertin opnieuw in Griekenland georganiseerd worden) Onder elk nieuw bewind worden formidabele paleizen, triomfbogen, en tempels gebouwd. De meest decadente Keizers dansen mee tijdens bacchanalen of tereden zelfs op ten aanschouwen van de niet minder dan 200.000 kijklustigen in Circus Maximus. De hele menselijke founa en flora va de megapolis komt zich immers verlustigen aan de glitter and glamour van de spectacels. Dat de staatskas voor dit alles moet geplunderd worden en enorme leningen nodig zijn bij de bankiers mag de pret niet drukken. deze deficit spending stelt voorlopig minder problemen dan zij veel later in de XXé eeuw zal stellen. Want als er al in Rome nauwelijks gewerkt en geproduceerd wordt, dan zorgen de latifundia met hun slaven en de onderworpen provincies wel voor de panem. met andere woorden: voor de aanvoer van enorme hoeveelheden voedsel, kleding en luxeproducten voor de massa niet werkzoekende werklozen in de Caput Mundi. De verspilzucht van de keizers is echter mateloos. Om nog meer geld te kunnen innen, zorgen zij er voor dat de fiscus alsmaar nieuwe en zwaardere belastingen heft. Al wie bezittingen heeft, moet aangeven over welke eigendommen hij besschikt en op zijn erewoord verklaren dat zijn aangifte oprecht en volledig is. ietsverzwijgen wordt gelijkgesteld met een zwaar misdrijf en majesteitenschennis. Sommige keizers verhogen de zware grondbeslastingen tot ongehoorde niveaus. Dit parasiteren, de uitbouw van de reusachtige beurocratie en de steeds grotere belastingsdruk hebben op termijn zware maatschappelijke gevolgen. De kleine landbouwers en ambachtslieden kunnen niet meer concurreren met de goedkope producten uit de latifundia en de provincies, de zwaar belaste landeigenaars verkopen noodgedwongen hun eigendom. Als proletariërs (zij die alleen nakomelingen, proles, hebben) vervoegen al deze mensen de aangroeiende massa in de grootstad. Dit alles heeft dan weer tot gevolg dat de speculanten immens rijk worden, de middenstand verdwijnt en het leger proletariers nog meer aangroeid. Rome wordt een verzorgingsstaat waarop een bepaald ogenblik zelfs 700.000 mensen door de overheid onderhouden worden. Alleen al voor de broodbedeling zijn tussen de 150.000 en 200.000 volwassen mannen en hun gezinnen ingeschreven. Regelmatig zijn er opstootjes als er te weinig of te traag bedeeld wordt (net zoals er tegenwoordig door steuntrekkende van allerhande pluimage van tijd tot tijd verbaal en zelfs fysiek geweld gebruiken tegen de OCMW-werknemers in hun lokalen) Om het huisvestingsprobleem op te lossen worden insulae, huurkazernes gebouwd. Het zijn menselijke bijenkorven, tot zes verdiepingten hoog, waar tientalle families wonen. Hele wijken worden volgepoot met deze appartementsgebouwen, tot in de Romeinse havenstad Ostia. Door de enorme mensenmassa stelt het gebrek aan hygiënen meer en meer problemen, dag en nacht heerst er in de stad een hels lawaai. De hekeldichter Martialis zegt het zo in zijn satirische geschriften boek XII: "ze gunnen je geen rust. s'Morgens de schoolmeesters, s'Nachts de bakkers en zonder ophouden de ketellappers en koperslagers die steeds maar weer met hun hamer bezig zijn. Ginds een bankier die niets beter weet dan stapels geldstukken op zijn smerige tafel te gooien. Daar een vergulder die met zijn stokje voorturend op een glanzende plaat slaat. De vereerders van Bellona, door deze godin als bezeten, stoten hun rauwe kreten uit. Een schipbreukeling met een stuk hout om zijn hals staat daat en houd nooit op zijn eeuwig zelfde wedervaren te verklaren. De kleine vreemdeling, door zijn moeder afgericht, vraagt klaaglijk smeekend om een aalmoes. De gebrekkige venter biedt zijn zwavelstokjes aan. En dan die vrouwen die zich de toekomst laten voorspellen over hun geliefde, en de maansverduistering willen verdrijven door koperen platen tegenelkaar te slaan met een lawaai alsof de hemel moet neerstorten," Martialis zou weinig verbaasd staan als hij twee millenia later in een grootstad terecht zou komen. In Rome is er geen straatverlichting en s'nachts gaan dieven, bendes en dronkaards op stap. In bepaalde wijken wordt een avondwandeling een hachtelijke onderneming. Eerbare burgers schaffen zich een hond aan en spijkeren cave canem op de voorgevel, de rijkere burgers zoeken hun toevlucht in een villa buiten de grootstad om er rust, vrijheid, veiligheid, en groen te vinden. de stadsvlucht is -alweer- een feit. Van de drugplaag blijft Rome al evenmin bespaart, het probleems steekt reeds de kop op tijdens de Republiek. Ten tijde van Hannibal slaat bij sommige Romeinen de paniek immers zodanig toe, dat ze hun toevlucht zoeken bij Cybele, de Oosterse 'Grote Moeder der Goden' De brave zielen weten echter niet waaraan ze beginnen: door deze cultus binnen te halen wordt Rome opgezadeld met orgiastische diensten die gepaard gaan met druggebruik. Roesoppwekkende middelen en grote hoeveelheden wijn worden ook meer en meer gebruikt tijdens de bacchanalen en de ronduit vulgaire optochten ter ere van Dyonisus en andere exotische en erotische goden. In steeds meer tempels worden de euforiserende kruiden niet meer alleen verbrand om de religieuze voorgangers tot extase te brengen, maar alle aanwezigen (sommige New yorkse danstempels pikken 2000 jaar later de draad weer op en jagen een snuif cocaïne door de airco) In feestgebak-en de feesten zijn ontelbaar- wordt cannabis verwerkt. De befaamde geneeskundige Claudius galenos weet in de IIé eeuw nogthans dat het gebruik van cannabis gevaarlijk is voor de geest. Hij waarschuwt er zijn medeburgers voor, maar bijna niemand luistert. Hallucinogene paddestoelen, liefdesdranken, en "geneesmiddelen" met voornamelijk opium zijn gekend en geliefd (Cfr: het boek Ondergang in bedwelming Erasmus Publishing door dr. AMG Rutten) Ondermeer door Caligula, de waanzinnige keizer die heerste van 37 tot 41 en volgens de Romeinse schrijver Suetonius geestelijk gestoord raakte door het gebruik ervan. De vraag naar roesmiddelen overstijgd algauw het aanbod en de steeds inhalige fiscus ziet er een buitenkans in. de staat organiseert een officiële handel, er wordt ondermeer een reusachtige reserve opium aangelegd en er komen drugtaxen (zoals er vandaag taxen worden betaald door de Nederlandse coffeeshops, in België liet de minister van Financiën weten dat een eventuele cannabistax tot 500 miljoen euro per jaar zou opbrengen) Tegen de IVé eeuw teld Rome honderde winkels die drugs verkopen. Hun zakencijfer is goed voor zo'n 15% van de fiscale ontvangsten van het Rijk. De overheid voert geen reppressie uit tegen het druggebruik, want controle is moeilijk en tests bestaan al helemaal niet. Alleen wie veelvuldig op openbare plaatsen hallucinerende rook zit te inhaleren, wordt een zeldzame keer voor de rechter gedaagd. In zijn oude dag geeft voormalig volkstribuun Sallustius crispus een goed beeld van het Rome dat hij verliet: "de hang naar ontucht, de braspartijen en alle weelde uitspattingen waren niet minder sterk doorgedrongen in de samenleving. Mannen kleden zich als waren het vrouwen, vrouwen vergooide hun eer,men roofde overal waar men kon. Men ging slapen voor men moe was, men wachte niet tot men honger of dorst had om aan tafel te gaan liggen, waneer een familiebezit niet volstond om deze luxe te betalen, gingen de jongeren over tot misdaden. want eens doordrongen van deze verdorven praktijken kon men zich er nog moeilijk van bevrijden. (in de samenzwering van catilina, 13-4) Sommige hoogwaardigheidsbekleders proberen nog te verhelpen aan het crusiaal element in de decadentie: het wegvallen van de oude morele regels. een aantal keizers en filosofen willen hun medeburgers die mores opnieuw aanleren. Augustus, de grootste aller keizers, verbied de Romeinse pubers de toegang tot de lupercaliën (de steeds zinnelijker vruchtbaarheidsfeesten) en laat tieners enkel op avondlijke toneelvertoningen waneer waneer ze door een ouder vergezeld worden. Maar de decadentie dringt verder in de geesten door. De historicus Publius Cornelius Tacitus geeft in zijn boeken een vrij volledig overzicht: traditionele morele regels zoals huwelijkstrouw vervagen, voor de filosofie is er al helemaal geen aandacht meer, tucht is onbestaande, de mensen zijn verslaafd aan paardenrenen,gladiatorengevechten, drank, dobbelen en andere gokspelen. in het jaar 32 schrijft hij in zijn Annales (boek VI) zelfs over de plaag van de pedofilie: voor het eerst zijn toen woorden bedacht die vroeger onbekend waren, zoals kamerknaap en schandjonker. zij vonden hun oorsprong in de zedeloze omgeving en het toegeven aan perverse neigingen". Tacitus verwijst in datzelfde boek naar heuse pedofilienetwerken die voor een fikse beloning leveren op bestelling.
Demografie
Het morele verval heeft ook zijn nefaste invloed op de demografie van de Romeinen: "Huwelijk, kinderen, en huisgezinnen zijn de eerste slachtoffers" stelt Horatius in zijn VIé Ode. Zoals in alle decadente culturen raken seksualiteit en voortplanting in het keizerrijk volledig ontkoppeld. Steeds minder patriciërs huwen, overspel neemt toe, net als het aantal scheidingen (daar waar dit vroeger not done was) de filosoof Seneca merkt in zijn 'De Beneficiis' schamper op dat sommige vrouwen zelfs elk jaar een nieuwe echtgenoot hebben. De kinderwens neemt ook drastisch af, voor Cicero is de geboorte van een kind nogthans een zegen "een wettig kind betekend voor ouders en samenleving de hoop der ouders, de bestendeging van de naam, steun voor het geslacht, erfgenaam van de familie, en burger voor het vaderland" in Pro Cluentio. Volgens auteurs zoals Ovidius en Soranus worden contraceptieve methodes meer en meer toegepast (onderandere door middel van kruidenproppen en vaginale spoelingen) De geschriften van Iuvenalis, Suetonius en Tertullianus tonen dan weer aan dat ook abortus provocatus maatschappelijk wordt aanvaard. Reeds tijdens de Republiek is er spraken van een bevolkingsdaling bij de autochtone Romeinen. In -143 bespreekt censor Caecilius metellus in zijn rede 'De prole augenda' de wenselijkheid hun geboortecijfer omhoog te brengen en oppert hij zelfs de mogelijkheid het huwelijk verplicht te maken. keizer Augustus (-63/+14) zal er mpiddels de Leges Juliae en de lex papia Poppaea wat proberen aan te doen: ongehuwden krijgen minder gemakkelijk toegang tot de ambtenarij, ze betalen méér belastingen (het is 2000 jaar later in België net omgekeerd) voor wettige kinderen wordt er een vergoeding uit gekeerd en leden van de hogere standen die scheiden krijgen een boete. Augustus hoopt hiermee de morele standaard en het aantal kinderen bij de autochtone Italiërs in het algemeen en de patriciërs in het bijzonder op te krikken. Overspel wordt opnieuw bestraft, zijn losbandige dochter Julia wordt zelfs verbannen naar het eiland Pandateria. Maar ook de moordende burgeroorlogen eisen hun tol, evenals de niet te onderschatten invloed van de vele sekten die in het keizerrijk neerstrijken. De ene sekte predikt de onthouding, de andere verbieden jonge weduwen te hertrouwen, nog anderen vormen gemeenschappen waar het celibaat de regel is. Tenslotten spelen ook de contacten met het Oosten (handelsverkeer, veroveringen) onrechtstreeks een kwalijke rol: schepen en legioenen brengen plagen mee zoals de pokken of de pest. Die mmaaien verschillende keren een belangerijk deel van de Romeinse bevolking weg (precies zoals de Azteken in Mexico gedecimeerd werden door de pokken waarvan de Spaanse conquistadores drager waren)
Vervreemding (immigratie)
In het begin is het burgerschap gegrondvest op het beginsel van het ius sanguinis: men is slechts Romein door bloedafstamming. maar naarmate de Republiek in de IVé en IIé eeuw voor onze jaartelling in Midden Italië uitbreidt, krijgen ook de inwoners van de omliggende regio's het burgerrecht. Immers voor wat hoort wat, zeggen die: als onze steden en dorpen de Romeinse legioenen van manschappen moeten voorzien, eisen wij medezeggenschap en een deel van de buit. Ze krijgen het. Zo ook Arpinum in - 188, het stadje ten zuidoosten van Rome en waaruit de beroemde familie Cicero zou beginnen aan een steile opgang in de Romeinse hiërarchie. Marcus Tullius Cicero wordt een van de bekenste Homines Novi die toegang krijgen tot de allerhoogste functies. Dergelijke "nieuwe burgers" van de republiek zijn eerst nog afkomstig uit Italië zelf: vanaf -89 kan al wie ten zuiden van de Po woont (rivier in Noord-Italië) het Romeins burgerschap aanvragen dakzij de wet Plautia Papiria. Alleen Romeinse burgers mogen een toga dragen, voor onvrije en vreemdelingen is dit verboden. Maar zoals bekend leiden alle wegen naar Rome en naarmate de grandeur van de stad toeneemt, wordt dit meer en meer letterlijk genomen. Inzoverre zelfs dat de enorme toestroom van, immigranten steeds meer inwoners van de keizerlijke metropool steeds minder gemeen hebben met de Romeinen van de Republiek. Vroeger kende de romeinen een sterk ontwikkeld identiteidsbessef omdat zijn statuut superieur was ten opzichte van andere bewooners van het Rijk. Hij was fier afstammeling te zijn van zij die de stad hadden groot gemaakt. Maar Rome valt ten prooi aan een soort van mondialisering, zij het dan bepperkt tot hetgeen de klassieken kennen: een groot deel van Europa, Noord-Afrika, het Midden-Oosten en het westelijk deel van Azië. Zolang de Romeinen cultureel, demografisch, en militair krachtig genoeg blijven om de immigratie in toom te houden en de nieuwkomers in het eigen volk doen opgaan door assimilatie blijven de maatschappelijke structuren overeind. De enorme geografische expansie beslist er echter anders over. Het Romeinse Rijk kent zijn grootste uitbereiding in het jaar 117 en beheerst dan niet alleen de Middelandse Zee en grote delen van West en Centraal Europa, maar ook Noord-Afrika, Egypte, Syrië, Turkije en mesopotanië. Om het kernachtig uit te drukken: een rijk van britatania tot de Eufraat, met een bevolking van bijna 100 miljoen mensen. Vanuit al deze windstreken komen honderdduizende zich vestigen in de Eeuwige Stad. Eerst worden de voorname geslachten uit de gelatineerde provincies (Sicilië,Spanje, Gallië) toegelaten als volwaardige burgers, later ook die uit griekstalige provincies (Griekenland zelf en later ook Syrië) legioensoldaten uit de provincies krijgen na hun diensttijd van 20 jaar het volledige burgerrecht (naturalisatie na verdienste) De Romeinse wetgeving inzake burgerrecht (te vergelijken met onze nationaliteitswetgeving) is zoals in alle samenlevingen natuurlijk onderhevig aan een pendelbeweging. Aan de ene kant prediken onderandere een aantal stoïcijnen voor broederschap onder alle mensen en bepleiten ze universele verstandhouding en kosmopolitisme (verschillen in ras en stand spelen geen rol) Maar op bepaalde ogenblikken kunnen de conservatieven hun wil doordrukken, zoals onder Keizer Augustus die huwelijken tussen vrijgelatenen en de Romeinse adel verbiedt. Of zoals in het jaar 65 waneer een vreemdelingenwet wordt afgekondigd die de immigratie richting Rome wil inperken. De Caput Mundi oefent immers een inmense aantrekkingskracht uit op de inwoners van de rest van de gekende wereld. Deze toevloed van barbaren (zij die afkomstig zijn uit landen die niet gerekend worden tot de grieks-Romeinse cultuurwereld) maakt van de eeuwige stad een reusachtige smeltkoers. Rome teld in die tijd om en bij de 1 miljoen inwoners, het is een kosmopolitische stad die nergens zijn gelijke kent. Andere megasteden zoals Athene, Alexandrië, Antiochië of Carthago tellen slechts honderdduizende inwoners (De franse cultuurfilosoof Julien Freund beschrijft deze evolutie in zijn standaartwerk 'la Décadence' "vanaf de IIé eeuw werd Rome op kruispunt van nationaliteiten, zodanig dat de autochtone bevolking een minderheid werd. een deel van de vreemdelingen had zich geassimileerd, een ander deel behield zijn etnische en religieuze particularismen. Een laatste deel vertrok terug naar de landen van herkomst, na de Romeinse technieken te hebben aangeleerd en keerde zich tegen een Rome dat zich van binnenuit ondermijnd werd door de tegenstellingen tussen de zeer verscheidene bevolkingsgroepen" Dit laatste gebeurt nu trouwens ook met een deel van de niet Europeese studenten die wij opleiden: zij worden antikapitalistisch en zelfs fundamentalistische strijders die bovendien kunnen rekenen op een achterban in Europa. Een schrijdend voorbeeld in Osama Bin Laden. Of Abdul Qadeer khan, de vader van de islamitische atoombom: hij behaalde een diploma toegepaste wetenschappen aan de KU Leuven, in 1972 en pleegde daarna nucleaire spionage in diverse Europese landen. Dr Abdul khan is de nationale held van Pakistan en de nachtmerrie van India.)Nogal wat nieuwkomers hebben lak hebben lak aan de wetten van Rome, in de metropool vormen zij stilaan ghetto's waar het burgerlijk gezag geen voet aan de grond houd (Ook nu ontrekken hele stadswijken, zich aan het centraal gezag: een aparte maatschappelijke structuur wordt op poten gezet, met eigen banken, middenstand, religieuze en sociale voorzieningen) Vanaf de IIé eeuw vormen de sekten in Rome immers apparte groepen van fanatici die niet meer deelnemen aan het openbare leven. deze drop-outs propageren de burgerlijke ongehoorzaamheid en sporen hun aanhangers aan om geen belastingen meer te betalen. Ze spreken het non possumus uit, weigeren deel te nemen aan de Romeinse burgerlijke-religieuze tradities, willen geen openbare ambten bekleden en worden ondanks dit alles slechts bij wijle bestreden door de Romeinse overheden. Deze zijn immers zeer tollerant, een gevolg van de polyheïstische inslag van hun religie. De grootste sekten ontwikkelen een eigen rechtsspraak en sociale bijstand, passen hun eigen huwelijksvoorschriften toe en leggen het ius civile naast zich neer Ze vormen als het ware een tegencultuur, en uiteindelijk een soort staat in de staat, met gelijkgestemden overal in het Rijk (Griekenland, Midden-Oosten, Eygipten, Noord-Afrika, Gallië) Door de versoepeling inzake "naturalisatie" zijn de aristocraten in het begin van de IIé eeuw in meerderheid, via niet Italiaanse afkomst, meer en meer senatoren komen zelfs uit de provincies Africa en Asia. Dit toekennen van het burgerschap en hoge posities aan steeds meer vreemdelingen heeft tot ver in Europa gevolgen bijvoorbeeld in Brittannia duiken 'Romeinse' heren op die in feite afkomstig zijn uit klein Azië of Noord-Afrika en niet zelden een lokale schoonheid van het onderworpen Keltische volk tot vrouw nemen. Aanvankelijk nemen dieverse keizers maatregelen tegen de immigratie, maar mettertijd vormen de allochtonen de meerderheid in alle lagen van de bevolking. Ook de keizers zels zijn steeds minder Romeins: zij dragen nog wel de keizerlijke purpere toga, maar het zijn halfbloeden of ze komen uit de provincies (Spanje, Gallië, De Balkan) Later worden ook niet Europeanen Keizer. In het jaar 193 wordt een Noord-Afrikaan de keizerskroon opgezet: hij stamt uit een Fenicisch geslacht, vereert Bahaal, laat zich Septimius Severus noemen, en huwt een Syrische vrouw, die schenkt hem een zoon. De decadente en wreedaardige Caracalla. Waneer deze op zijn beurt de purpere toga krijgt, vertrekt hij naar het Oosten om nooit meer naar Rome terug te keren. Carcalla geeft vanuit zijn paleis in Syrië wel aan alle inwoners van het immense Romeinse Rijk het Romeins burgerschap. Dit ediet van Caracalla (212) zal niet leiden tot een Romanisering van de vreemdelingen, maar tot een verregaande vervreemding van de Romeinen.Deze krijgen trouwens het gevoel van in een heuse toren van Babbel te wonen. Rome is immidels ook een multilinguïstische stad geworden: het niet heleens opgevoede deel van de bevolking spreekt een vulgair Latijn (zoals veel Aziaten en Afrikanen nu een zeer eenvoudig 'pidgin-Engels' gebruiken) Waarbij de meeste regels van de grammatica overboord gegooid worden. Velen spreken nauwelijks een paar Latijnse woorden, tot ergernis van de autochtone Romeinen. De nieuwkomers en hun sekten daarentegen gedijen beter dan ooit en vernietigen stilaan het natiegevoel, dat identiteitsgevoel te behoren tot een welbepaalde groep die gezamelijke belangen te verdedigen heeft. Vele sekten eisen trouwens van hun Romeinse bekeerlingen dat ze huwen mt een vrijgelatene of een slaaf. Zeker in de IIIé eeuw leid dit alles tot de definitieve verzwakkingt van het Romeinse Rijk en tot de aanstelling van de meest vreemde figuren tot Caesar. Het burgerschap betekent op dat ogenblijk niets, meer noch voor de kosmopolitische en in ontbinding verkerende staat, noch voor de nieuwe medelanders. In het jaar 218 wordt zelfs de hoogpriester van de cultus van Elagabal, de Syrische zonnegod, gekroond tot de kersverse keizer.Onder de naam Helioglabalos (Helios is zon in het Grieks) gaat hij verder door het leven, zoals bij een aantal van zijn voorgangers een aaneenschakeling van orgieën en moordpartijen. Deze kerel is in niets meer te vergelijken met Keizer Augustus, infeite laat hij de macht uitoefenen door zijn Syrische familie en bekommert hij zich helemaal niet om Rome. Heliogabalos ziet zichzelf immers als een opperwezen en aangezien deze hun licht laten schijnen vanuit het Oosten, verpoost hij liever ginder. De wijze van regeren krijgt in deze periode helemaal de onmiskenbare Oosterse theocratische trekken. In 244 worden de feesten voor het 1000jarig bestaan van de Caput Mundi georganiseerd door een schatrijke zoon van een Arabische sjeik. Dit heerschap wordt tot keizer gekroond, na een loopbaan als huurling en rover. Tot wanhoop van de autochtone Romeinen weten de gedreven sekten ondertussen van geen ophouden. Deze hebben naar eigen zeggen het beste met de mensheid voor en prediken de universele broederlijkheid, maar tergelijkertijd voeren zij een concurrentie op leven en dood en gaan ze elkaar op de straten en pleinen van de Urbs geweldadig te lijf. Het ene gelijk blijkt duidelijk het andere niet. De uitingen van de antieke geest en de typische organisatie van de res publica gaan volledig ten onder aan deze niet aflatende cultuurvernietiging. De Nieuwe Romeinen staan te afkering van het natiegevoel, de filosofie, de zeden en gewoonten van hun gastland. Zij waren door een keizelijk decreet zogenaamsd staatburgers geworden, maar ze werden dit zonder enige tegenprestatie, zonder enige intergratiewil te moeten betonen en dat kon alleen maar slecht aflopen. (in België door de huidige massale immigratie en naturalisatie van vreemdelingen en illegalen lijkt het pijnlijk goed op hetgeen zich voltrok in het Antieke Rome. In België diende 52.000 illegalen een regalurisatieaanvraag in toen paarsgroen aan de macht kwam, het is dan ook best aannemelijk dat het aantal zich nog verdubbelt heeft onder de huidige regering)
Verdeeldheid
Net als in Hellas steekt ook in Rome de verdeeldheid de kop op. Concordia (de godin van de eendracht, begrijpelijker wijze afgebeeld met de hoorn des overvloeds) moet het afleggen tegen de twistzieke politici. na de definitieve overwinning op aartsvijand carthago gaat de republiek reeds een eeuw later ten onder aan talloze burgeroorlogen. Het kersverse keizerrijk brengt tijdelijk soelaas, zeker tijdens de vier decenia duurende heerschappij van Augustus. Maar daarna gaat het alweer mis: er komen ontelbare veldslagen tussen de daarop volgende kandidaatkeizers, op een bepaald moment zijn ze zelfs met z'n zessen. Uiteindelijk waneer de opperette keizers hun greep op de provincies verliezen neemt het leger de macht in handen. de ambities van de her en der verspreide legergeneraals leid echter opnieuw tot voortdurende oorlogen en het definitief einde van Rome. De Decadentie had zijn werk gedaan en Godin Fortuna was allang uit de stad gevlucht. In het jaar 476, twaalf eeuwen na de stichting van de urbs Aeterna, wordt het West-Romeinse Rijk officieel overgenomen door de 'barbaren'. Rome vervalt in de daaropvolgende eeuwen tot een provinciestadje met 30.000 inwoners. Nog later wordt Constantinopolis, hoofdstad van het Oost-Romeinse Rijk de prooi van de Islam. Sic transit gloria mundi. De geschiedenis van de klassieke Grieken (de denkers) en Romeinen (de organisatoren) kent twee grote fasen. In de eerste eeuwen is er een grote expansieve periode, waarbij ze op spectaculaire wijze aan macht winnen. Beider culturen kenmerken zich in den beginnen door een sterk gevoel van samenhorigheid en worden geleid door rechtgeschapen bekwame elites. Deze elites -de adelijke geslachten en de filosofen- nemen hun taken en hun voorbeeldfunctie voor de rest van het volk zeer ernstig. Maar langzamerhand zakken Hellas en Rome weg in een regressieve fase en wel omwille van het verval van de moraal, de vervreemding en een falende aristocratie. Waneer de elite zich nog alleen toespitst op voorrechten, luxe en decadentie verliest ze onherroepelijk de greep op de samenleving. Waneer ze dan nog eens in het gevlei wil komen door het vulgair gedrag van de massa over te nemen, verliest ze zelf alle gezag. Zo worden langzamerhand zowel culturele, familiale, pedagogische, politieke, gerechtelijke als militaire fundamenten onderuit gehaald. de 'barbaren' moesten uiteindelijk zelfs geen moeite doen.
Godsdienst en burgerzin gaan in den beginne zeer nauw samen in Rome. De religie is er een die het niet moet hebben van dogma's maar wel van publieke feesten die de samenhorigheid van de Romeinen onderhouden. De indo-germaanse oorsprong die ze delen met de Grieken en de grote bewondering die ze hebben voor deze geniale voorgangers, maakt dat het Griekse Pantheon grootendeels wordt overgenomen in de Romeinse godenhemel. Aldus wordt Zeus herdoopt tot Jupiter, net als Hera de vrouw van Jupiter omgedoopt wordt tot Iuno, Poseidon wordt neptunus, hermes wordt Mercurius, en vele andere... Keizer Hadrianus zal later, als blijk van erkenning, in Rome zelfs het Athenaion oprichten, een school gewijd aan de Atheense cultuur. Net als in het jonge hellas vormen godsdienst, politiek en wetenschap aanvangkelijk een geheel waarvan de delen perfect op elkaar inspelen. Door de steeds sterkere aantrekkingskracht van de eeuwige stad en de lakse immigratiewetten komt de bonte bende uit het Oosten echter ook in Rome zijn opwachting maken.Dionysos krijgt een nieuwe naam bachus maar behoud zijn streken. Volgens de geschiedenisschrijver Titus Livius hadden de bacchanalia reeds in de IIé eeuw voor onze jaartelling steeds meer succes, vooral bij de jongeren. Verontwaardigd meld hij dat het jong werkschuw tuig zich niet alleen bezoldigt aan dronkenschap en seksuele losbandigheid, maar dat deze cultus de voorbode is van regelrechte anarchie.De groeiende adoratie voor Cybele, Isis, Osiris, Serapis en andere MITHRASSEN VORMT NOG EEN VOORBEELD VAN DE RELIGIEUZE VERVREEMDING; dEZE GODSDIENSTEN ZIJN DOORGEDRONGEN VAN HET oOSTERSE mANICHEÎSME (ER BESTAAT SLECHTS GOED EN KWAAD EN NIETS DAARTUSSEN)en een dergelijke opvatting botst met de tollerante visie van de Romeinen ( verscheidene werken van de franse Filosoofprofessor Luis Rougier handelen over dit tolerant polytheïsme) Die staan open voor andere godsdiensten, al verzet men zich tegen de meest fanatieke geloofsuitingen. Het wordt ook niet echt gewaardeert dat een Romeins burger een religieuze functie uitoefend bij een godsdiensd van vreemde oorsprong, maar voor het overige kunnen de vreemde religies hun gang gaan, en algauw staan overal in de stad exotische tempels. Bijvoorbeeld die van Cybele en Attis, beide voorwerp van adoratie in klein azië. het is een eerder pijnlijke aanbidding, want de priesters van de eerste religie worden gecastreerd en moeten tijdens de jaarlijkse feesten in maart wat van hun bloed aan Cybele offeren. de senaat verbied de Romeinse burgers om mee te doen aan de opzweepende dansen van deze waanzinnige eunuchen. De aanhangers van Attis blijven ook niet onbetuigd: ze maken een hels lawaai met hun ratels en tamboerijnen: de fanatiekste onder hen raken in hun rituele extase zo opgezweept dat ze zichzelf genitaal verwonden. Nog andere aanbidden Isis, wellicht tegen haar zin toebedeeld met de kop van een koe, en oorsprongkelijk een maangodin uit het Nijldal. Caligula, één der meest decadente keizers, zal later de verering van deze Egyptische moedergodin propageren, heel zijn hofhouding bestaat trouwens uit Egyptenaren. De Mithrasrelegie is dan weer afkomstih uit Perzië, ook hier moeten de gelovigen iets over hebben voor hun geloof. Men wordt gedoopt in het warme bloed van een pas geslachte stier en de adepten moeten enige beangstigende proeven ondergaan voor ze door hun Iraanse zonnegod als volwaardig worden aanzien. Kortom Rome wordt overspoeld door exotische sekten die labiele personen verleiden, van de menselijke zwakheden profiteren, bij zieken en stervende gebruik maken vn de angst voor het hiernamaals. Het binnensijpele, van niet religieuze maar evenzeer irrationele praktijken gaat gepaard met deze evolutie. Een van de eerste is de kunst van de haruspex, een soort zieneer die zijn orakels basseert op het lezen van kippelevers en zijn bevindingen aan goedgelovigen en wanhoopige verkoopt. Het is een erfens van de etrusken, die ze op hun beurt leerde van de Babyloniërs, de onbetwistbare meesters in dit soort van pseudo-weetenschappelijke voorspellingen. Marcus Cato, de ultieme overwinaar van Carthago, wil er zijn mede burgers van weerhouden, en drijft de spot met deze charletans:"het verbaast mij dat een haruspex zijn lach kan inhouden als hij een collega ontmoet" zegt hij. Ook het aantal beoefenaars van gifmengerij, zwarte magie, sterrenwichelarij neemt samen met de decadentie toe. Van in de tijd van de Republiek staan er strenge straffen op en in het begin van het keizerrijk krijgen deze tovenaars op tijd en stond het bevel het grondgebied te verlaten. Maar het mag allemaal niet baten: het exotisch aanbod stijgt naarmate de vervreemding van de stad toeneemt (het doet denken aan de moderne beoefenaars van het occulte, aan de charletans, magiërs, oplichters en andere tovenaars die zich vandaag ongestraft aanprijzen in d populaire pers.) In het late keizerrijk is godsdienst een holle doos gewoden. officieel vormt zij nog wel de staatsgodsdienst, maar haar boodschap overtuigd steeds minder volk, ze wordt zelfs niet meer uitgedragen. Uiteindelijk wordt in het jaar 391 de aloude natuurgodsdienst verboden, het is een laatste symptoom van een over eeuwen uitgesponnen decadentieproces. In het Rome van de IVé eeuw en de Vé eeuw bevelen keizers zoals Constantinus in 325en theodosius II in 499 zelfs de vernieteging van talloze geschriften van de schrijvers-filosofen uit de vorige eeuwen. Het politieke pluralisme dat Rome ooit kenmerkte, verdwijnt. Net als de uitgesproken tollerantie ten opzichte va de diverse religies en filosofische overtuigingen (de neergang van de democratie in de klassieke oudheid krijgt ook vandaag navolging. Onverdraagzaamheid en inperking van het pluralisme krijgen beetje bij beetje de overhand. Geschriften die ingaan tegen de heersende ideologie, geraken op een zwarte lijst, wetten tegen de vrije meningsuiting maken het moeilijk nog openlijk z'n overtuiging op papier te zetten.) Het Griekse genie wordt evenzeer door het jonge levenskrachtige Romeinse Republiek met volle overgave gekoesterd. Alle kunstvormen worden overgenomen, de Romeinen huren een indrukwekkend aantal Griekse leermeesters om hen en hunkinderen de Heleense cultuur bij te brengen. Zowat de hele kunstproductie van de Romeinen ademt dan ook het hellenisme uit, zelf voegen ze er weinig tot niets aan toe. Erg is dat niet: in haar glorietijd staat de eeuwige stad vol prachtige Griekse tempels, stanbeelden, mozaïeken en fonteinen of copies ervan. Het vervolg van het verhaal kennen we ondertussen wel: in de IIIé en de IVé eeuw waneer de sekten steeds meer greep krijgen op de samenleving, gaan ze de romeinse gebouwen, standbeelden en andere beeldhouwwerken te lijf. In het begin blijft het nog bij bespuwen of besmeuren (daar worden heuse processen over gevoerd) maar naarmate het staatsgezag wegvalt durven de sekteleden verder gaan, durven zij op een doortastende wijze hun afkeer tegen de cultuur van de klassienen laten blijken. Uiteindelijk moeten bijna alle originele meesterwerken (en hun copies) van Griekse meesters als Pheidias, Myroon, Skopas, Praxiteles, Lysippos, Polykleitos er aan geloven. Bezeten door de afgunst ten overstaan van een esthetisch niveau dat ze zelf nooit konden bereiken, vernielen de sekten Romeinse tempels, slaan ze neus, hoofd of ledematen van goddelijke beelden, verbrande ze manuscripten, "herwerken ze teksten van Aeschylos en Sophocles, toneelstukken van Philomon en menander, liederen van Minermus en Alceus. (dergelijke iconoclasten "beeldstormers" zijn ook nog in de XXIé eeuw actief. In Afghanistan besloten de streng soennitische Taliban in 2001 tot de vernietiging van niet-islamitische cultuuuitingen. eeuwenoude Bhoedistische kloosters en Reusachtige Bhoedabeelden die normaliter onder de bescherming stonden van het cultureel werelderfgoed werden er bestookt met bazoeka's en toen de Bhoeda's taaier bleken dan gedacht, werden ze op bevel van de eenogige mullah Mohammed Omar gedynamyteerd. In Iran is dit al jaren aan de gang: met buldozers worden archeologische sites vernield omdat ze pre-islamitisch zijn. ook de Turken doen hierin mee, met name op het door hen bezette deel van Cyprus.) ook na de val ven het Romeinse Rijk houden iconoclasten op geregelde tijdstippen lelijke huis, en met vallen (de duistere middeleeuwen) en opstaan (de Renaissance) evolueerde de kunsten tot de hedendaagse toestand: een bonte mengeling van klassieke, moderne, experimentele, en exotische kunsttuigen, waarvan de maatschappelijke relevantie dikwijls zoek is. Nu heeft kunst vanaf het prille begin een of ander maatschappelijke bedoeling gehad. De oude mhyten en sagen moesten een gemeenschapsgevoel opwekken en de burgerzin bevorderen, epossen stelden heldhaftige figuren als voorbeeld (Icaros, Prometheus, Herakles, Leonidas, Keizer Augustus, Siegfried, Roeland, Koning Arthur, El Cid, Faust, Tijl, Don Quichotte, Parsival en zoveel meer)Liederen en fabels brachten een stichtende boodschap voor kinderen en volwassenen. Muurtekeningen of mozaïeken verwezen naar de geschiedenis of toonde ideaalbeelden, toneelstukken hadden een pedagogische of filosofische inslag, beeldhouwwerken en schilderijen toonde het volk wat goed is en moet nagesterrfd worden. Kortom kunst diende tot de verheffing van het volk. In tijden van decadentie maakt dit alles plaats voor betekenisloze kunst. De voorbeeldfunctie, het verheerlijken van nobele gevoelens, de volksverbondenheid, pedagogische doeleinden worden vervangen dor vulgariteit en navelstaren. nogal wat hedendaagse kunstenaars verklaren zich uitgekenken op het schone en zoeken nieuwe horizonten in het bizarre. Ze verheerlijken het afstotelijke, de sensualiteit in de kunst moet plaats maken voor platte pornografie. De hele kunstwereld staat op zijn kop, of om het met Nietzsche te zeggen er gebeurde een Umwertung aller werte. Niet weinigen voelen zich heden ten dagen geroepen om uiting te geven aan hun kunstgevoelens, maar kunnen daarom nog niet tot kunstenaar worden uitgeroepen. Jammer genoeg is dat toch meer en meer het geval: wie maar hard genoeg tegen de gevestigde waarden schopt, vindt altijd wel enkele progressieve kunstcritici en dito journalistieke verdedigers voor zijn non-figuratieve of a-tonale kunst. een citaat uit het magistrale boek van Alain de Benoist (zijn Vue de Droite van 1977 werdt bekroond door de Académie Francaise) schetst de toestand als volgt: "men kan tegenwoordig kunst beoefenen zonder kunstenaar te zijn. Gelijk wie kan gelijk wat maken. En gelijk waar, op voorwaarde dat men de pers verwittigt. Men kan gelijk wat verpakken en tentoonstellen. Men kan een ruimte tentoonstellen door ze met een koord af te spannen. Of de koord zelf. Of de beschrijving van ruimte naar koord. of men maakt artistieke gaten, cirkels, tekens, vlekken, strijkijzers, paraplu's het heeft geen belang, want men vindt altijd wel een avant-gardistische criticus die meteen begint te kwijlen en denkt dat het universum op zijn grondvesten gaat daveren". Sprekende voorbeelden zijn de franse tentoonstelling waarbij de schilderijen werden opgehangen met de rug naar het publiek en de "meesterwerken" waarbij aidsbloed of olifantenstront als verf gebruikt wordt. Of de artistieke collectie van 148 motorhelmen in het Museum van moderne kunst in oostende. Nu zijn helmen bijzonder nuttig bij vallen en opstaan, maar het blijft onduidelijk waarom schoolklassen deze gesubsideerde nonsens perse moeten gaan bekijken. Een ander voorbeeld is het aanbrengen van 8.000 sneedjes Ganda ham op de niet toevallig Griekse zuilen van de Universitaire Aula in gent. Na een week kon zelfs de onverantwoordelijke kunstenaar jan Fabre de stank niet meer harden. Of nog de "Cloaca" van zijn collega Delvoye die in hetzelfde jaar van 2000 een machine van 250.000 euro maakte om drollen en winden te produceren. De gesubsideerde 'kunstdrollen' werden in het Antwerps Museum voor Hedendaagse te koop gesteld aan 1000 euro per stuk. Het is soms stuitend hoeveel dwaasheid men in de hedendaagse "kunst" kan proppen. In Hellas en Rome staat de familie aanvangkerijk centraal. De Griekse patér en métér de Romeinse pater en mater familias genieten veel aanzien, hun huwelijk vormt de hoeksteen van de samenleving. In de eerste eeuwen kan men zelfs niet van alle burgerrechten genieten als men ongehuwd blijft. Beide partners hebben welomschreven rechten en plichten en dit huwelijksrecht vormt eeuwenlang de grondslag voor de maatschappelijke structuur: de pater is de baas op het publieke forum, de mater bestuurt binnenhuis inclusief het budget en de dienaren. Sommige Romeinse schrijvers zijn bepaald vrouwonvriendelijk, maar de meeste bedoelen het wel goed, zij het op een paternalistische manier. Zo steld Hiëroeles:"het is nuttig. Vooreerst ontvangt de vrouw ons met open armen als we thuiskomen, doodmoe van het zenuwslopende werk. Een en al bezorgdheid, verkwikt ze ons en beurt ze ons op met de grootstmogelijke voorkomendheid. Bovendien doet ze ons de moeilijkheden vergeten die onze geest in beslag nemen. De wisselvalligheden van het leven op het forum, in het gymnasium, op het landgoed, kunnen wij niet gemakkelijk aan, maar zij gunt onze geest rust en bevrijd ons van de zorgen de de geest kwellen" de echtgenote is dus de levensgezelin van de man, in lief en leed in goede en in kwade dagen "Echtgenoten zijn jegens elkaar tot samenwonen verplicht, ze zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd" zegt nogaltijd het burgerlijk wetboek. De Romeinse vrouw kan zich ook echter met andere zaken bezighouden dan alleen haar echtgenoot, kinderen, huishouden. Ze kan erven, geld en grond bezitten, rechtzaken aanspannen en deelnemen aan het sociale leven. Cornelia, Livia Augusta en Calpurnia zijn evenzovele voorbeelden van elegante en intelligente dames die mee hun woordje spraken in de grote politiek. Volgens de overlevingen zou de eerste officiële Romeinse echtscheiding pas in - 231 zijn uitgesproken, maar het kan verkeren, een paar eeuwen later beklaagt Cicero er zich over dat het aantal echtscheidingen als een epidemie toeneemt. In het late keizerrijk klimt het %tage echtscheidingen tot het niveau dat we nu kennen, net als het % ongehuwden. redenen om niet te huwen waren volgens de klassieke moralisten werkeloosheid en armoede, of egoisme en genotzucht. In het Romeinse rijk worden daarom meer en meer wetten om de gesel van de ontvolking te bestrijden. In het jaar -131 stelt de censor dat alle mannen moeten huwen en kinderen hebben. Ook Augustus pleit voor het huwelijk, zij het op de patrenalistische visie kenmerkend voor die tijd. Het is werkelijk treffend om te zien hoe het ook vandaag deze richting uitgaat. net als toen is er spraken van een ondermijning van het huwelijk, ineenstortende demografie, extreem hedonisme en zeer libertijnse opvattingen over seksualteit, allemaal redenen waarom de hedendaagse Europeanen niet langer onze volkeren in stand houden. Ten eerste wordt er langst alle kanten geknaagd aan het instituut gezin, daarbij betreffende de aanvallen niet eens meer op de grote gezinnen, zoals we die enkele generaties geleden nog kende. maar het moderne restant ervan: het kerngezin. met andere woorden vader, moeder en 1 maximaal 2 kinderen. In eenzelfde moeite wordt meteen ook het kindrijke gezin meewarig bekeken en net als het huwelijk financieel bestraft. de subversie uit zich op diverse wijze vooreerst is er het doemdenken kernachtig verwoord in nihilistische slogans 'no future' waarmee punkers, anarchisten en ander extreem linksen zo graag uitpakken. Vooral sedert de publicatie van het zwartgallige rapport van de club van Rome in 1972 moet de Europeaan onder een hoop schuldcomplexen gebukt gaan, daarbij aangemoedigd door een hele schare alternatievelingen. Het Rapport kende een miljoeneoplage en werd niets minder dan de groene bijbel van de ecologisten. De veruitzichten van de zeer geleerde van de club van Rome waren dan ook niet om mee te lachen: door de verspilzucht van het Noorden zouden de grondstoffen ontstellend snel uitgeput geraken, met nooit geziene catastrofale ecologische gevolgen. Zo voorspelde ze dat een gestage groei op economisch gebied dat er geen aardolie zou zijn in 1992 en geen aardgas meer in 1994, nog voor het jaar 2000 zou al het koper, tin lood en zilver opgebruikt zijn en ookal zouden we door de vooruitgang van de technologie een vijfkeer grotere vooraad aan goudn kwik of zink geraken, bleef elke hoop eidel: want in de loop van de XXIé eeuw was het met alle vernoemde grondstoffen afgelopen, gedaan, fini. Het bleek natuurlijk allemaal larie en apenkool te zijn, maar als je de Groen vandaag nog tekeer ziet gaan zou men denken dat ze er nog zelf in geloven. ten tweede is er naast het opgedrongen en jammer genoeg nog steeds door het uitdeinende pessimisme natuurlijk de rechtstreekse aanval op ons samenlevingsmodel, waarbij het gezin als hoeksteen van de maatschappij onderuit wordt gehaald. Waarbij huwelijkstrouw en kinderrijkdom fiscaal worden afgestraft progressief zijn de alternatieve samenlevingsvormen, vrije seks, volledige liberalisering van abortus BOM- moeders, LAT-relaties en Dinkies (double income no kids) dit alles is een doordachte poging om het traditioneel gezin definitief te degraderen tot een optie tussen vele andere en het huwelijk als ouderwets te catalogeren (hierbij kan men de vraag stellen waarom links zoveel energie besteed heeft aan de erkenning van het homohuwelijk, is het huwelijk dan plots geen achterhaald vermolmd en vrijheidsbeknottend instituut meer?) Progressief is ook het in vraag stellen van de ouderlijke macht, en het uiterst gemakkelijk maken voor te kunnen scheiden. Met alle gevolgen van dien trouwens. Uit misprijzen voor ons verleden en onze tradities en onder het motto vrijheid blijheid eisen zij vernieuwingen die tot de radeloosheid van de leerkrachten maar blijft duren. Klassieke talen, geschiedenis, muziek en kunstgeschiedenis werden tweederangsvakken. Men is hierdoor erin geslaagd het identiteitsbesef uit de scholen te bannen. Dit terwijl d studie van het verleden juist onombeerlijk is voor een goed begrip van onze politieke, sociale, economische en culturele structuren. De geschiedenis is een collectief geheugen en bevat bovendien een enorme schat aan menselijke ervaringen en bied tegelijkertijd een waarschuwing voor de vele dwalingen ook in Europa zijn geweest. Of nog anders gezegt wat geldt voor een mens met een grote culturele bagage, geld ook voor een dito maatschappij: ze staan beider op een hoger niveau. Grieks en Latijn zijn niet langer de pronkvakken van de humaniora, en zetten daardoor nog weinigen aan tot het ondekken van de grote geesten uit de Klassieke wereld. Een derde factor met demografische gevolgen is de volgende "Ons land is overbevolkt, met als gevolg milieuproblemen, dichtslibbende steden en wegen, toenemende drukte en stress of "we zijn al met teveel mensen, daarom is het niet slecht dat we minder kinderen krijgen" Dat getuigt niet alleen van een weg met ons mentaliteit het leugenachtige van deze redenering druipt er bovendien van af, diezelfde 'milieubewuste geesten' keuren immers wel tergelijke tijd wél goed dat talloze vreemdelingen en hun nog talrijker nageslacht zich blijvend in Europa komen vestigen. Ondanks de officiele immigratiestop blijft de arbeidsmigratie bestaan. Net als het recht op gezinshereniging die blijkbaar altijd hier moet plaatsvinden. Ook politiek vluchtelingen mogen gerust blijven, zelfs als de toestand in hun land opgeklaard is, Meer nog ze krijgen na verloop van tijd gewoon onze nationaliteit, waaruit kan opgemaakt worden dat men ze niet eens wil terugsturen. Valse asielzoekers (economische vluchtelingen of gewoon moderne goudzoekers) worden eveneens met de tallozen toegelaten, ipv dat de hiervoor verantwoordelijke minister hiervan minstens een paar in hun eigen stulpje herbergen, maar niks daarvan natuurlijk niet in mijn achtertuin.Bij dit alles zijn de politici nooit te beroerd om te zwaaien met argumenten van een transcendent kaliber, maar het blijft voor een logisch denkend mens ergerlijk om met dergelijke inqonsequentie's geconfronteerd te worden: er wordt geen gezinspolitiek gevoerd voor het eigen volk, maar massale immigratie wordt wel toegelaten....De Romeinse legioenen, ook de militaire recrutering en derhalve de samenstelling van het Romeinse leger veranderen in de loop der tijden. In de eerste eeuwen gaat men uit van het principe dat het leger nationaal moet zijn, bestaande dus uit Romeinse burgers. Het belangrijkste onderdeel de ruiterij, wordt bemand door de notabele van de stad, de nazaten van de adelijke families. In het begin gaat het niet om een heuse wettelijk opgelegde dienstplicht, eigenlijk bedoeld men een morele plicht om zijn vaderland mee te helpen verdedigen, wat de meesten ook doen. Reeds tijdens de republiek wordt de algemene dienstplicht ingevoerd, de oorlogen vergen immers meer en meer legioenen, naarmate Roeme groeit, komen dus ook alle andere bevolkingsgroepen in aanmerking voor legerdienst. Eerst de notabele van de buurbevolking, daarna de Romeinse plebejers en rond -100 kunnen alle proletarïers als goed betaald vrijwilliger in dienst treden. Het Romeins beroepsleger is geboren. Tergelijkertijd verzaken de notabelen steeds meer en meer aan hun plicht en kopen de rijken zich vrij. Tijdens het Keizerrijk slaat de pendel verder door. Het heiloze ediet van Caracalla geeft het Romeins burgerschap aan alle inwoners van het Rijk, waardoor dit burgeschap inhoudloos wordt. De gevolgen op militair vlak laten zich raden:de legionairs zijn niet meer de trouwe Romeinse soldaten (fides exercituum) van welleer, maar zweren nog enkel trouw aan hun legioen en hun generaan (fides exercitus). Huurlingen van alle mogelijke provincies nemen de plaats in van Romeinen maar blijken na verloop van tijd niet echt meer geintreseerd in de verdedeging van de eeuwige stad. De belangen van het eigen korps gaan voor (rijkdom vergaren, macht vergaren,de macht veroveren in een andere province of zelfs het hele rijk)Uiteindelijk worden de opdringerige stammen aan de buitengrenzen zelfs niet meer millitair bestreden, maar afgekocht met grote sommen geld (onze 'renteloze leningen aan niet westerse landen gaan in die richting. Niet zelden worden ze zelfs helemaal kwijtgescholden) Tegelijk begint het pacifisme op te komen: de nieuwe Romeinen en hun sekten ontrekken zich aan de legerdiensd en weigeren om het steeds meer belaagde Imperium Romanum te verdedigen. Het zijn de 'gewetenbezwaarden' van toen en in de ogen van de eerbare Romeinse burger zijn de sekteleden die dienst weigeren niet minder dan landverraders. In de glorietijd van Rome liggen toch nog meer dan een half miljoen soldaten onder de wapens, zij trekken de wacht op aan de grenzen van het reusachtige imperium van het noorden van Engeland tot in de Balkan, van Spanje tot klein azie en Egypte, vooral aan de grens met Germania is men beducht voor invallen over duizende kilometers worden wallen en forten opgetrokken (een Romeinse Maginot-linie, eerst opgetrokken in hout, later in steen) In de keizerlijke legioenen worden bijna uitsluitend huurlingen ingezet, op het einde vooral officieren en soldaten uit de noorderlijke provincies. Dat deze galliërs en Germanen niet echt bereid zijn hun leven op te offeren in de strijd tegen de oprukkende broedervolkeren uit Noord en Centraal Europa is begrijpelijk De Romeinse grensburchten aan Donau en Rijn bieden geen weerstand maar, Gothen, vandalen en andere Germaanse volkeren stooten op de duur nauwelijks nog op weerstand en nemen de ene na de andere provincie over. Met het bekende gevolg. Parrallellen met de latere Europese geschiedenis zijn ook hier legio aangezien we evolueren van de adelijke ridders te paard in de middeleeuwen, via de veralgemeende dienstplicht tijdens de Franse Revolutie, naar het systeem waarmee de rijke bourgeosis uit de XIXé eeuw zich van de lottrekking vrijkochten en arme boerenzonen in hun plaats naar de kazerne en de oolog stuurden.Het voorlaatste hebben we ontertussen ook al wel gehad in 1995 stapte de laatste belgische dienstplichtige uit de kazerne van Brasschaat, hij werdt vervroegd van zijn dienst ontslagen omdat hij betrapt werdt met drugs. Het ultime Romeinse stadium zijn we evenwel nog niet ingetreden: voorlopig doet geen enkel Europees land beroep op grote contignente huurlingen. Uitzonderingen zijn Frankrijk met het vreemdelingen legioen en binnen afzienbare tijd ook België de regering Verhofstadt verplichtte de generals staf de nodige wetsweizegingen voor te bereiden om in de toekomst niet Europese soldaten te kunnen recruteren. een bekende latijnse spreuk luid: dura lex sed lex (de wet is hard maar het is de wet)Hierin wordt de burgerzin verwoord die voor de Romeinen zo belangerijk was: elkeen moet zich aan maatschappelijke afspraken houden, anders kan er van een goed geordende samenleving geen spraken zijn. Wie onvoldoende gemeenschapszin betoont, zal de wet ondergaan. Tot in zijn harde concequenties. In de periode van de Republiek slaagt dat nog aardig, in het kader van het immense keizerrijk helemaal niet meer. In de IIé eeuw telt Rome 1 miljoen inwooners, de stad wordt net als een moderne metropool geconfronteerd met tal van problemen: het groeiende bevolkingsaantal, het toenemende antal vreemdelingen, de enorme verschijdenheid op etnisch, cultureel en religieus vlak leid onherroepelijk tot de vernietiging van de sociale samenhang en de roep naar een harde aanpak van de criminaliteit neemt toe. De Romeinse magistraten beschikken hiervoor over steeds meer lictores (politiemannen) die hen voorafgaan met de fasces (roedenbundel die hun strafrechtelijke bevoegdheden symboliseert) Om hun gezag af te dwingen, maken ze gebruik van boetes, lijfstraffen en inbeslagnames de politie steld hen in staat om de nodige arrestaties te verrichten en de straffen te voltrekken. onder de keizers wordt een heuse hoofdcommisaris aangesteld, de praefectus. Hij staat in voor de rust, veiligheid, brandbestrijding, moet rellen beteugelen, de slaven en lagere bevolkingsklassen in toom houden en anderzijds beletten dat slaven slecht behandeld worden. Zijn bevoegdheid strekt zich nu uit tot 100 mijlen buiten de stad en er staan hem meerdere cohortes van elk 1000 man ter beschikking verdeeld over 14 kazernes. Oorspronkelijk zijn ze samengesteld uit Romeinen later uit Italiaanse en vanaf de IIé eeuw ook uit niet italiaanse soldaten. De cohorten beschikken over ruiters (federale politie te paard) en worden bevolen door een officierenkorps van tribuunen en centurionen. Cohorten, tribunen en centurionen mogen echter niet baten. Eeuwenlang hielden de meeste inwoners van Rome zich aan de wet, tot ook hier de laksheid en daardoon de kentering kwam. narmate de tijden verslechteren, moeten de magistraten zelfs een soort lijfwacht bekostigen om zichzelf te beschermen tegen misdadige bendes die bepalde straten en zelfs hele wijken in hun macht hebben (het is nu in sommige landen niet anders, cfr. de maffiabestrijders in Italië die alleen kunnen werken onder besherming van een lijfwacht) De rechtbanken zelf passen de dura lex niet meer toe zoals vroeger. Celsus protesteerd hiertegen in de IIé eeuw: "een gewetensvol rechter mag niet toelaten dat de beschuldigden blijven jammeren en kermen, anders wordt hij meegesleept door medelijden" (in Altea logos de uteenzetting over de waarheid) het rijk van de latere keizers wordt echter gekenmerkt door een toenemende wetteloosheid: steeds meer burgerlijke ongehoorzaamheid vanwege de nieuwe Romeinen, maar ook regelrecht banditisme en terrorisme steken de kop op. vanaf de IIIé eeuw maken grote groepen oud huurlingen, ontheemden, ontsnapte criminelen en lijfeigenen het land onveilig. De Romeinse wet is niet langer de dura lex. Een aantal keren komt de keizer een amnestie afkondigen om de criminelen "een tweede kans te geven" en "tot inkeer te brengen" maar tevergeefs. Het Rijk zinkt steeds verder weg in de criminaliteit. Men kan slechts vaststellen dat ook de huidige regeerders op regelmatige basis gelijkaardige amnistiemaatregelen troffen. Deze gunst kwam er ter gelegenheid van een koningklijke verjaardag of een pauselijk bezoek. één enkele keer zelfs omdat de minister van Justitie 'plots' vaststelde dat de gevangenissen overvol zaten. Telkens werden talloze misdadigers vervroegd vrij gelaten, infeite omdat de politieke wil onbrak en nog steeds onbreekt om voldoende celcapacitiet te voorzien. Ook de voorlopige invrijheidstellingen en het penetentiaire verloven voor gevaarlijke criminelen verzwakken ons strafrecht. Op een efficient werkende justietie blijft het dun nog weeral eens wachten. daar waar het recht zou moeten zegenvieren lachen de dieven en aanranders in hun vuisten. De autoriteiten falen ook op een ander vlak en met name de zeer concrete bescherming van de burger. Daar waar de vrije burgers eeuwenlang zelf een wapen droegen een zwaard of een dolk en zichzelf verdedigden, bestaat nu de maatschappelijke afspraak dat de overheid zelf voor de veiligheid instaat. Dat is prima, alleen slaagt zij daar steeds minder en minder in. Personen met eigendommen kunnen steeds minder rekenen op de bescherming. mer zelfs: de wapenwetgeving wordt alsmaar strenger voor de mondale burger (wat natuurlijk niet belet dat de crimineel zich gemakkelijk kan bevooraden) en de regels inzake zelfverdedeging worden zeer strikt toegepast. In zoverre zelfs dat men zijn eigen bezit niet eens gewapenderhand mag verdedigen. het is nogthans een van de meest fundamentele mensenrechten om beschermd te worden tegen geboefte, om zich veilig in zijn omgeving te kunnen bewegen. Het is aan de overheid om dat recht te waarborgen, daarom gaven de burgers trouwens hun recht op om zelf recht te plegen. Waneer nu blijkt dat de regering in gebreke blijft, neemt weerom de neiging toe om als burger het hef zelf weer in handen te nemen. Het stijgend aantal verweerwapens in privaat bezit, het organiseren van buurtbewakingen door de burgers zelf (in 2002 telde men in België 250 buurtinformatienetwerken BIN waarin niet minder dan 20.000 burgers actief zijn.) het plaatsen van steeds meer camera's en andere veiligheidsuitrustingen, de regelrechte boom in de bewakingssector getuigen hiervan. De criminaliteitsplaag is een van de meest duidelijke tekenen van maatschappelijke decadentie. dat was zo in het oude Romen en dat is vandaag niet anders.

[phoebe]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

U ziet spooooooooooooken

Waarom u bent het wicht dat verklaard dat waarden en normen onderhevig zijn aan verandering, dus moet onze waarde omtrend bijvoorbeeld de gelijkheid tussen man en vrouw ook volgens die zelfde redenering maar onderhevig zijn aan veranderingen...

Leg mij uit hoe multiculturaliteit uw persoonlijke eigenheid aantast. Tenzij je natuurlijk de nood voelt om je onderdanig te gaan gedragen naarmate er meer moslims in je straatbeeld zijn... in welk geval ik maar weinig medeleven kan tonen voor je

U gaat het gemakshalve bij de Moslims zoeken, ge moet het niet zo ver gaan zoeken, maar enfin, vermits jij over de moslims begint...ik voel mij onderhande bedreigd in mijn eigenheid als ik in mijn straat wandel en tot de constatatie kom dat ik waarempel de enige blanke ben in die straat, daarbij voel ik mij in mijn eigenheid bedreigd als dat jonge crapuul mij gaat uitmaken voor slet en hoer.
Ik voel mij ook bedreigd in mijn eigenheid waneer ik niet meer in staad ben om de etalageopschriften te lezen die er gedrukt staan in een taal die ik niet ken en niet de mijne is....en zo kan ik nog wel eventjes doorgaan....

Ik neem aan dat je weer een nieuw boekje hebt gelezen. Toch iets dat jij en dat andere soort gekken op dit forum gemeen hebben: overal zijn er conspiracy's...

Ik moet dus gaan geloven dat u nog in het minste iets van enige politieke kennis besschikt. Ik heb het niet over een conspiracy het is ruim uitgesmeerd geweest in de media, ik denk dat er van u dan nog geen sprake was...U zou er dan ook eens goed aan doen om wat meer boeken te lezen voor u net als andere gekken op dit forum zulks een ongefunderde retoriek post van "conspiracy" zever als u niet weet wat u moet antwoorden.

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door phoebe

... Protest helpt niet, het is zelfs strafbaar, evenmin als men een nest razende wespen kan bepraten, kan men de huidige machthebbers niet tot rede brengen. ...

En de machthebbers kunnen niet ontkennen dat het probleem hen bekend is.

"Uit De Standaard van eind september/begin oktober 2001: "In zijn Burgermanifest van tien jaar geleden trekt Guy Verhofstadt harder van leer tegen de islam dan de Italiaanse premier Silvio Berlusconi onlangs deed. [snip] Verhofstadt schreef toen: ,,De vraag is of de islam wel in overeenstemming te brengen is met de liberale democratie en de vrijheid, de verdraagzaamheid, de verscheidenheid en het tegensprekelijk debat zonder dewelke geen open samenleving mogelijk is. (...) Is de zaak-Rushdie niet het ultieme bewijs van de onmogelijkheid van de islam zich in te passen in onze samenleving? Toont zij niet aan dat de islam in wezen een intolerante en totalitaire ideologie is, die botst met de culturele, morele en juridische voorschriften die gelden in een open en democratische samenleving?'' Verhofstadt beantwoordt die vraag met een pleidooi voor ,,de moeilijke, aartsmoeilijke weg van de inburgering'' waarin de islamitische immigranten ,,de bij ons geldende levenswijze en waarden'' aanvaarden.,,

In De Standaard van 2 oktober 2001 worden de woorden van Europees Commissaris Bolkestein aangehaald, waarbij hij eerst de frustratie van de islam wil verklaren door het feit dat deze godsdienst de mensen niet dat geeft wat hij belooft:
“De islam doet een belofte, namelijk dat de ware gelovige zijn vijanden zal verslaan en machtig en welvarend zal worden. Maar de islam verslaat zijn vijanden niet en is ook niet machtig en welvarend. En de vraag is voor de ware gelovige: hoe komt dat? Ofwel omdat wij de ware gelovige niet zijn, omdat we niet volgens de koran leven, ofwel omdat ons de macht en de rijkdom zijn ontfutseld. Hetzij door de kleine, hetzij door de grote satan.''En Bolkestein vervolgt: ,,Op de achtergrond speelt dus het ressentiment of de wrok van een groot deel van de islamitische wereld tegen het Westen. Wij zijn groot en machtig en zij niet.'' (...)

In een interview in De Standaard van 28 september 2002 zegt de socialistische voorman en voorzitter van de Antwerpse SP.A, Robert Voorhamme: “,,De migrantencultuur, met de achtergestelde positie van de vrouw en de gearrangeerde huwelijken, staat elke integratie in de weg. Dat sociaal-democraten dit nooit hebben ingezien, geeft me een ongelofelijk gevoel van ontevredenheid.'' en ,,De allochtonen moeten zich schikken naar universele waarden.'' en verder: “,,Want we lieten onze gewone mensen in de steek. Jarenlang hebben de socialisten bij hun militanten het respect voor universele waarden ingeprent. Maar zij begrijpen niet dat ze moeten samenleven met mensen die die waarden aan hun laars lappen. Ze begrijpen helemaal niet dat wij zoiets gedogen. Een stuk socialistische geschiedenis oogt pikzwart. Nadat we ons jarenlang hadden miskeken op de emancipatie van Vlaanderen, hebben we net zo goed gefaald in onze kijk op integratie.''

[slobodan]

Oorspronkelijk geplaatst door Mahdi

Nu nog even de zeilen bijzetten via taalcursussen en inburgeringstrajecten zodat de mohammedanen die minder sterk zijn in nederlands deze teksten ook volledig kunnen bevatten zoals het hoort.

Daarom is het ten stelligste af te raden om taallessen te geven aan de Islam-dwazen.
Zelden zo een nonsens gelezen.

[colargo]

Wat baten vreemdelingenbeleid, integratie, inburgering, democratie, EU-wetgevingen als 'Mo' zegt dat het enkel de 'islam wet' is die telt! De rest is peanuts.

Moslims horen in arabische landen, niet in democratische.
En de geïntegreerde moslim die vloeiend nederlands praat en een job heeft.......... is en blijft een "MOSLIM". "het aard van het diertje" blijft.

[phoebe]

Oorspronkelijk geplaatst door Basy Lys

En de machthebbers kunnen niet ontkennen dat het probleem hen bekend is.

"Uit De Standaard van eind september/begin oktober 2001: "In zijn Burgermanifest van tien jaar geleden trekt Guy Verhofstadt harder van leer tegen de islam dan de Italiaanse premier Silvio Berlusconi onlangs deed. [snip] Verhofstadt schreef toen: ,,De vraag is of de islam wel in overeenstemming te brengen is met de liberale democratie en de vrijheid, de verdraagzaamheid, de verscheidenheid en het tegensprekelijk debat zonder dewelke geen open samenleving mogelijk is. (...) Is de zaak-Rushdie niet het ultieme bewijs van de onmogelijkheid van de islam zich in te passen in onze samenleving? Toont zij niet aan dat de islam in wezen een intolerante en totalitaire ideologie is, die botst met de culturele, morele en juridische voorschriften die gelden in een open en democratische samenleving?'' Verhofstadt beantwoordt die vraag met een pleidooi voor ,,de moeilijke, aartsmoeilijke weg van de inburgering'' waarin de islamitische immigranten ,,de bij ons geldende levenswijze en waarden'' aanvaarden.,,

In De Standaard van 2 oktober 2001 worden de woorden van Europees Commissaris Bolkestein aangehaald, waarbij hij eerst de frustratie van de islam wil verklaren door het feit dat deze godsdienst de mensen niet dat geeft wat hij belooft:
“De islam doet een belofte, namelijk dat de ware gelovige zijn vijanden zal verslaan en machtig en welvarend zal worden. Maar de islam verslaat zijn vijanden niet en is ook niet machtig en welvarend. En de vraag is voor de ware gelovige: hoe komt dat? Ofwel omdat wij de ware gelovige niet zijn, omdat we niet volgens de koran leven, ofwel omdat ons de macht en de rijkdom zijn ontfutseld. Hetzij door de kleine, hetzij door de grote satan.''En Bolkestein vervolgt: ,,Op de achtergrond speelt dus het ressentiment of de wrok van een groot deel van de islamitische wereld tegen het Westen. Wij zijn groot en machtig en zij niet.'' (...)

In een interview in De Standaard van 28 september 2002 zegt de socialistische voorman en voorzitter van de Antwerpse SP.A, Robert Voorhamme: “,,De migrantencultuur, met de achtergestelde positie van de vrouw en de gearrangeerde huwelijken, staat elke integratie in de weg. Dat sociaal-democraten dit nooit hebben ingezien, geeft me een ongelofelijk gevoel van ontevredenheid.'' en ,,De allochtonen moeten zich schikken naar universele waarden.'' en verder: “,,Want we lieten onze gewone mensen in de steek. Jarenlang hebben de socialisten bij hun militanten het respect voor universele waarden ingeprent. Maar zij begrijpen niet dat ze moeten samenleven met mensen die die waarden aan hun laars lappen. Ze begrijpen helemaal niet dat wij zoiets gedogen. Een stuk socialistische geschiedenis oogt pikzwart. Nadat we ons jarenlang hadden miskeken op de emancipatie van Vlaanderen, hebben we net zo goed gefaald in onze kijk op integratie.''

Verkiezingen?