Kleine en grote criminaliteit

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Als het slachtoffer ondanks die schade zich nog altijd in de mogelijkheid schat om een onderhandeling te kunnen treffen met de dader, dan behoort de dader nog altijd in de eerste categorie.

Wees nu aub efkes serieus.
Daders opdelen in categorieën op basis van de reactie van het slachtoffer is idioot.
Er zijn mensen die op hun gemak doorleven zonder blijvende schade na een brutale verkrachting. Er zijn ook mensen die zowaar een hartaanval krijgen als ze zien dat de ruitewisser van hun grote liefde de auto afgetrokken is.
Een brutale verkrachting lijkt me tot nader order iets ernstiger dan het aftrekken van een ruitenwisser.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Als het slachtoffer ondanks die schade zich nog altijd in de mogelijkheid schat om een onderhandeling te kunnen treffen met de dader, dan behoort de dader nog altijd in de eerste categorie.

klopt, natuurlijk datte... maar nogmaals ik wou enkel de nadruk leggen op die strikte afbakening van je

en dan kom ik terug bij 'tgeen wat ik er in m'n vorige post nog wou bijzetten maar uiteindelijk niet heb gedaan om dat het wat ...tjah ongelukkig macaber zou staan:

Oorspronkelijk geplaatst door die er niet stond maar net bijna stond ;-)

en anderszijds ook als er sprake is van een dode is het niet uitgesloten dat die schade nog kan gecompenseerd worden

ik weet het ... het klinkt nogal erg cru maar even exclusief het hoofdslachtoffer, namelijk die overledene, gesproken is dit niet uitgesloten
tov van de andere slachtoffers, de familieleden, vrienden & kenissen dus
dat leven kan je natuurlijk nooit meer 'teruggeven' ... dat is uiteraard waar.... er zijn echter andere vormen van compensaties ...
wat belangrijk is dat de slachtoffers zich erin weten te verzoenen

en dan komen we weer netjes bij jouw bovenstaande quote uit

Ik moet hier wel aan toevoegen dat wanneer die schaderegeling een beperking op de vrijheid van de dader oplegt, bijvoorbeeld dwangarbeid, dat dan een van beide partijen steeds de mogelijkheid moet hebben om deze vrijheidsbeperking publiek te maken aan de gemeenschap omwille van het feit dat het beperken van iemands vrijheid ook een misdaad is.

ik moet erbij toevoegen... en dat geldt zeker niet als persoonlijk verwijt ofzo...dat het me steeds opvalt dat er systematisch méér en méér verwarring onstaat tussen schadevergoeding naar de slachtoffers en straf/beveiliging naar de maatschappij toe
méér en méér lijkt de publieke opinie erop neer te komen, alsof , en dan voornamelijk in een geval van een moord, de straf de slachtoffers zou moeten dienen ( vergelding )
ons rechtsysteem is daar (gelukkig) niet op gebasseerd en ik hoop ten zeerste dat dat ook nooit zo zal worden
je hebt eigelijk drie zaken waar rekening mee gehouden worden, de eerste twee zijn zaken van het openbaar domein :
- opheffing potentiëel gevaar voor de maatschappij
- strafmaat bepaling voor het overtreden van de maatschappelijke ordening
- schuldvordering/schadeloosstelling naar de betrokken toe

wat dat beroven van de vrijheid betreft kan ik het ergens met je eens zijn... dit wordt dan ook als uitzonderingsmaatregel in de uvrm bezien teneinde als middel de rechten van de anderen te vrijwaren

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Wees nu aub efkes serieus.
Daders opdelen in categorieën op basis van de reactie van het slachtoffer is idioot.
Er zijn mensen die op hun gemak doorleven zonder blijvende schade na een brutale verkrachting. Er zijn ook mensen die zowaar een hartaanval krijgen als ze zien dat de ruitewisser van hun grote liefde de auto afgetrokken is.
Een brutale verkrachting lijkt me tot nader order iets ernstiger dan het aftrekken van een ruitenwisser.

Hangt ervan af wat de invalshoek is. Er is volgens mij een significant verschil qua afhandeling van een afspraak tussen dader en slachtoffer en een tussen dader en agent van het slachtoffer omdat de agent geen directe schade van de misdaad heeft geleden.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Hangt ervan af wat de invalshoek is. Er is volgens mij een significant verschil qua afhandeling van een afspraak tussen dader en slachtoffer en een tussen dader en agent van het slachtoffer omdat de agent geen directe schade van de misdaad heeft geleden.

je verwart weerom ( misschien was het dan achteraf beter toch persoonlijk op te nemen ) schadeloosstelling met strafmaat, netslet
eender wat jij mij zou aandoen... ik kan jouw ( voorlopig, en hopelijk zal dit altijd zo blijven ) als individu nooit geen strafmaat opleggen teneinde tot een soort vereffening te komen
dat doet de rechter volgens het inbreuk en de omstandigheden met het oog op de maatschappelijke inbreuk... en dus niet voor mij(n) (genoegdoening)
zoniet heeft Nynorsk overschot van gelijk met zijn opmerking... dan is de strafmaat dus slachtofferafhankelijk want dat zal tenslotte hét significant verschil qua afhandeling van die afspraak tussen dader en aslachtoffer gaan bepalen

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Hangt ervan af wat de invalshoek is. Er is volgens mij een significant verschil qua afhandeling van een afspraak tussen dader en slachtoffer en een tussen dader en agent van het slachtoffer omdat de agent geen directe schade van de misdaad heeft geleden.

en nu in spreektaal dank je.

Er is zo'n principe dat stelt dat daders van gelijke misdrijven gelijk moeten gestraft worden. Dat lijkt me een heel goed principe, waar weliswaar niet té strak mee moet omgegaan worden, maar dat wel enigszins gevolgd moet worden.

Iemand een snicker steelt uit een winkel moet geen twee jaar opgesloten worden omdat de eigenaar van de winkel daar nogal fel van onder den indruk was. Maar omgekeerd is het nog belangrijker: het is niet omdat een slachtoffer van een brutale verkrachter vindt dat de dader er vanaf mag komen met een sorry e-card dat daarmee de kous af mag zijn.

Het gerecht heeft, zoals praha goed aanduidt, andere functies dan dat.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

en nu in spreektaal dank je.

Er is zo'n principe dat stelt dat daders van gelijke misdrijven gelijk moeten gestraft worden. Dat lijkt me een heel goed principe, waar weliswaar niet té strak mee moet omgegaan worden, maar dat wel enigszins gevolgd moet worden.

Iemand een snicker steelt uit een winkel moet geen twee jaar opgesloten worden omdat de eigenaar van de winkel daar nogal fel van onder den indruk was. Maar omgekeerd is het nog belangrijker: het is niet omdat een slachtoffer van een brutale verkrachter vindt dat de dader er vanaf mag komen met een sorry e-card dat daarmee de kous af mag zijn.

Het gerecht heeft, zoals praha goed aanduidt, andere functies dan dat.

jep... die witte mars heeft blijkbaar meer slecht dan goed gedaan ... lol

dat was te denken ... nu de slachtoffers het dossier van de verdachten mogen inkijken denken ze vervolgens ook nog effe te mogen beslissen

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

je verwart weerom ( misschien was het dan achteraf beter toch persoonlijk op te nemen ) schadeloosstelling met strafmaat, netslet
eender wat jij mij zou aandoen... ik kan jouw ( voorlopig, en hopelijk zal dit altijd zo blijven ) als individu nooit geen strafmaat opleggen teneinde tot een soort vereffening te komen
dat doet de rechter volgens het inbreuk en de omstandigheden met het oog op de maatschappelijke inbreuk... en dus niet voor mij(n) (genoegdoening)
zoniet heeft nyorsk overschot van gelijk met zijn opmerking... dan is de strafmaat dus slachtofferafhankelijk want dat zal tenslotte hét significant verschil qua afhandeling van die afspraak tussen dader en aslachtoffer gaan bepalen

nynorsk is een zij


Overigens komt herstelbemiddeling wel tegemoet aan de verwachtingen van het slachtoffer. Herstelbemiddeling is aantrekkelijk omdat de verantwoordelijkheid van de dader aangesproken wordt én het slachtoffer het misdrijf meestal beter kan verwerken en rust krijgt. Ook hier moet echter een rechter toezien dat het akkoord tussen slachtoffer en dader binnen bepaalde grenzen komt te liggen.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

nynorsk is een zij

mijn excuses... ik stond er even niet bij stil ...al wist ik dat of dacht dat te weten
normaal hou ik daar nauwlettend oog op in het schrijven van m'n post desnoods met een zijn/haar bij twijfel

Overigens komt herstelbemiddeling wel tegemoet aan de verwachtingen van het slachtoffer. Herstelbemiddeling is aantrekkelijk omdat de verantwoordelijkheid van de dader aangesproken wordt én het slachtoffer het misdrijf meestal beter kan verwerken en rust krijgt. Ook hier moet echter een rechter toezien dat het akkoord tussen slachtoffer en dader binnen bepaalde grenzen komt te liggen.

idd... niet meer dan normaal lijkt me
je kan het bijna vergelijken met een eenvoudige afhandeling bij blikschade...met dat verschil dat de 'tarieven' daar zowat exact vastliggen afhankelijk de gedetermineerde schade... en dat hier wel heel wat ingewikkelder en gevoeliger ligt

[netslet]

Eigenlijk vind ik gewoon dat eerst de piste van een schadeloosstelling-overeenkomst tussen de dader en het slachtoffer moet worden uitgevoerd.

Er zijn dan 3 mogelijke uitkomsten

- slachtoffer en dader kunnen niet tesamen tot zo'n overeenkomst komen
- de overeenkomst wordt perfect uitgevoerd en beide partijen zijn tevreden
- tijdens het navolgen van de overeenkomst vormt zich een dispuut tussen slachtoffer en dader of omgekeerd

Pas nadat een van deze uitkomsten bekomen is mag men volgens mij overgaan tot het bepalen van de strafmaat. Er kan dan ook rekening gehouden worden met de wijze waarop door dader en slachtoffer omgegaan werd met de schadeloosstelling-overeenkomst. Een mogelijkheid die men niet heeft als men onmiddelijk ingaat op het bepalen van de strafmaat.

Ik ben dus een voorstander van een systeem waarin ook gekeken wordt naar schadeloosstelling/beveiliging van de samenleving, maar vind dat deze pas mag voltrokken worden nadat de schadeloosstelling van het slachtoffer (al dan niet) is gebeurd.

[netslet]

Mijn opdeling in categorieën was dan ook zo bedoeld dat de eerste categorie de piste van (mogelijke) schadeloosstelling van het slachtoffer volgt om daarna over te gaan naar het bepalen van de strafmaat, de schadeloosheidsstelling tov de maatschappij.

Terwijl in de tweede categorie direct moet overgegaan worden naar het bepalen van de strafmaat.

[alberto]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

jep... die witte mars heeft blijkbaar meer slecht dan goed gedaan ... lol

dat was te denken ... nu de slachtoffers het dossier van de verdachten mogen inkijken denken ze vervolgens ook nog effe te mogen beslissen

Tja, wat denken die slachtoffers wel, zij zijn tenslotte maar slachtoffer en die moeten stilletjes zwijgen en in een hoekje kruipen, de daders daarentegen die moeten geholpen, gesteund met alle mogelijke middelen om terug te intigreren in de arbeidsmarkt en het sociale leven.

Neen, ik denk niet dat de slachtoffers willen beslissen wat de strafmaat is, het probleem is dat de strafmaat soms zo belachelijk is dat je als slachtoffer het gevoel krijgt dat niet de misdadiger gestraft is en dat jij als slachtoffer bij wijze van spreken in de kou blijft staan.

Fietsdieftal klinkt belachelijk om daar zwaar voor te straffen, maar wat als die fiets het enige vervoemiddel is voor het slachtoffer?

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

er moet wel wérk gemaakt worden van het gerechtelijk onderzoek naar zware criminaliteit. Het gaat hier om misdrijven waar zware sancties aan vast hangen. Het is belangrijk dat a) men de dader op het spoor kan komen, b) duidelijk aangetoond kan worden dat de verdachte ook de dader is.
De daders van o.a. gewelddelicten moeten gevonden worden, en het gaat ook niet op dat het onderzoek rap rap gevoerd wordt zodat een onschuldige voor 15 jaar den bak in gedraaid wordt. Dat is tweemaal fout: ge hebt de dader nie, en ge hebt het leven van een onschuldige én zijn familie geruïneerd. Dat het de bak indraaien van een onschuldige voor gemoedsrust bij de bevolking kan zorgen, kan me dan eigenlijk nie schelen.
Mocht hier minder aandacht aan besteedt worden zodat er nog meer daders van zware criminaliteit zouden blijven rondlopen, ge zou het onveiligheidsgevoel ook nogal zien stijgen (en terecht).
Ik denk bijvoorbeeld aan die schutter in antwerpen die er voor zorgt dat mensen amper buiten durven komen. Da's toch nog van een andere orde dan vandalisme, hoor.

En hop ! We beginnen onmiddellijk weer zwart/wit te denken. Ik heb nergens gepleit voor het niet grondig onderzoeken van de zware criminaliteit. Op geen enkele manier trouwens. Ik stel enkel vast -van zeer dichtbij trouwens- dat er verhoudingsgewijs véél inefficiënter tewerk gegaan wordt in het gerechtelijk onderzoek van zware misdrijven. Had het ook maar enige zin om over de laatste 3 jaar van het Dutroux-onderzoek nog een extra containertje paperassen te verzamelen? Heeft dat de zaak sluitend gemaakt? Zou Dutroux niet dezelfde sanctie hebben gekregen zonder die stapel papier die de jury zelfs nooit onder ogen hebben gekregen? Waren de (families van de) slachtoffers erbij gebaat? Absoluut niet. En ik haal hier enkel Dutroux aan omdat iedereen het zowat heeft kunnen volgen; er zijn talloze gevallen waar aan overkill wordt gedaan.

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Kleine criminaliteit heeft maar een impact wanneer het in grote mate aanwezig is. Een éénmalige fietsendiefstal, kleine winkeldiefstal, caféruzie,... heeft doorgaans een zeer kleine maatschappelijke impact.
Wanneer een buurt overstroomd wordt door gevallen van kleine criminaliteit, d�*n pas heeft het een impact.
Slachtoffers merken heus ook wel het verschil. Eén keer halfdood geslaan worden is meer dan genoeg om de schrik van uw leven op te doen, maar één keer een kras op uw auto hebben heeft toch wel serieus minder impact op uw leven.

Het opvolgen van kleine criminaliteit vind ik vanzelfsprekend belangrijk, maar dat gaat toch noodgedwongen beperkt moeten blijven.
Ge gaat niet voor iédere fietsendiefstal en voor iéder geval van vandalisme een onderzoek naar de dader kunnen instellen. We gaan ons serieus blauw betalen aan justitie dan. Je kunt je richten op probleemwijken, maar dat gaat niet tegenhouden dat een aantal "kleine" beginners uitgroeien tot "zware" criminelen.
Vandaar m'n roep om een meer uitgebreide ggz voor kinderen en jongeren met gedragsproblemen. Het zijn immers vooral de kinderen die al op jonge leeftijd gedragsproblemen stellen (nog geen crimineel gedrag daarom) die het meeste kans lopen om later een delinquente carrière te starten. Bij vroege behandeling kan dat dikwijls nog gestopt worden.
Bij de late starters blijft het meestal bij een klein aantal "kleine" incidenten.
Als we dan toch moeten kiezen waar we ons imaginair extra te besteden budget insteken, dan zou ik me richten op a) de jonge starters, b) de probleemwijken, c) de zware criminaliteit. De late starters buiten de probleemwijken [i.e. die onbekende die die fles martini gestolen heeft in het buurtwinkelke van Wanzele] vallen er dan helaas wat vantussen.

Het probleem is echter dat je bij de vaststelling van de gevolgen van een misdrijf in de meeste gevallen niet op voorhand weet wat het daderprofiel is; je kan daarnaar gokken, maar om er je hele vervolgingsbeleid op af te stemmen is wel bijzonder kort door de bocht.

En zoals Djimi ook al aangaf, is de afpaling van het begrip "kleine" criminaliteit ook al geen eenvoudige zaak. Ik kan je verzekeren dat één inbraak in een woning volstaat om een schokgolf doorheen een hele woonwijk te jagen. Als er binnen een straal van 10 km zo nog een paar van die feiten plaatsvinden, dan begint ook de politie dat te merken aan de stortvloed van telefoontjes van verontruste burgers die wat "advies" willen over het beveiligen van hun woning. Idem met het klein krapuul dat het zo nu en dan eens nodig voelt om zich te "uiten". Vanuit de overheid kan je daar m.i. onmogelijk vergoelijkend over doen; wat vandaag helaas nog veel te vaak het geval is.

By the way... het incident in Mechelen waarbij een redster in het zwembad werd ineengeslagen bestempel ik zelf al niet meer als "kleine" criminaliteit. Er is ook op dat punt in de afgelopen 25 jaar bijzonder veel verschoven: de tijd dat ik me als stagiairke mocht onledig houden met het pro deo uit de politiecel halen van kleine krapuultjes (uiteraard pro deo) is voorbij. In de meeste gevallen zien die gastjes zelfs de binnenkant van zo'n cel niet eens meer. Verhoortje thuis, peeveetje opstellen en in de algehele schaarste der middelen bij justitie dan maar gokken op het sepot. Zo gaat dat tegenwoordig. Dan mag je je even afvragen hoe dit inwerkt op de motivatie van de politiediensten, op het onveiligheidsgevoel in de buurt én op de dader zelf. Of dacht je dat het toevallig was dat het net de minderjarige gearresteerde skinheads waren die de zwaarste feiten hebben gepleegd in Tienen?

[Amon_Re]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Wat stelt u voor om de kleine en niet zo kleine criminaliteit die voor zoveel onnodige spanningen zorgt op een efficiënte manier aan te pakken?

Wat zijn uw argumenten?

Afschaffing wet Lejeune, verbetering middelen & mankracht politie, herschikking van strafmaten op misdrijven.

[Amon_Re]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Een eerste kleine voorstel :

véél méér aandacht voor, en véél méér middelen naar ONDERWIJS en MAATSCHAPPELIJKE VORMING.

Argument : voorkomen is altijd beter dan genezen.


Een tweede kleine voorstel :

Een echte 'culturele' campagne (maar wel voldoende subtiel aangepakt, anders is het allemaal moeite voor niks) met als doel "crimineel gedrag" te stigmatiseren als absoluut en onherroepelijk 'totally uncool' en 'soooo twentieth century'.

Ik denk aan films, games, songs, ... waarin misdadigers van alle slag als complete losers en ongelooflijke sukkels geportretteerd worden.

Argument : er is een sterke culturele stroming die asociaal en crimineel gedrag als 'hip' en 'too wicked' heeft weten te promoten (en dat is al een hele tijd aan de gang).

Hmmm.... denk eerder dat de illusie van straffeloosheid & oportuniteit een groter probleem is, mensen weten maar al te goed dat ze niet mogen stelen/moorden/whatever, maar de illusie om dit ongestraft te kunnen doen is nogal groot vind ik.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

jep... die witte mars heeft blijkbaar meer slecht dan goed gedaan ... lol

dat was te denken ... nu de slachtoffers het dossier van de verdachten mogen inkijken denken ze vervolgens ook nog effe te mogen beslissen

Dat is idd heel erg verkeerd.
Er zijn maar twee �* drie manieren om goed te weten wat er precies aan de hand was.
1) de dader doet zijn verhaal
2) men kijkt het dossier in
3) men maakt zijn eigen verhaal.

Meestal is het nr 3 dat aan het spelen is.
Bij nr 1 doet de dader meestal niet zijn verhaal. Wanneer zou hij dat doen?
In aanloop van zijn proces wordt aangeraden met niemand contact op te nemen, noch enige vorm van bekentenis af te leggen. Het wordt toch maar misbruikt nadien.
Wanneer het proces bezig is kan je gaan luisteren. Naar wat luisteren? De dikwijls absurde zever van de raadsmannen en aanklager! De betichte zelf mag al zeker ook niet lijden aan een vorm van spreken in het openbaar of die staat daar zoals in 9/10 gevallen ook met zijn mond vol tanden en mompelt iets van "beschaamd en pardon" en is blij dat hij niks meer moet zeggen.

Bij nr 2 komt men te staan tegenover een onoverzichtelijke berg paperassen, soms een meter hoog. Geen mens zonder juridische vorming die daar uit wijs geraakt zonder een juist beeld te hebben.

Maar wanneer alles gedaan is en het tijd is om alles te verwerken voelen ze zich in de kou gelaten en gaan ze alles eens herbeginnen via de media. En dan komen alle niets terzake doende feiten plots boven water en "eisen" ze van alles, bij voorkeur al wat slecht is.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re

Afschaffing wet Lejeune, verbetering middelen & mankracht politie, herschikking van strafmaten op misdrijven.

Nee zeker niet afschaffen.

Zolang de rechters er rekening mee houden in het bepalen van de strafmaten moet ze eerder met grotere zekerheid ook uitgevoerd worden.
Immers (maar dat weet u niet) spreken de rechters in vele gevallen de voorziene straf uit maar vermenigvuldigen ze die soms tot het maximum rekening houdende met de mogelijkheid dat ze de gewenste strafmaat alsnog uitvoeren.
En dan komt men niet vroeger vrij? Dat is 1/2 tot 3 keer meer dan noodzakelijk!
Afschaffen van die willekeur en de wet lejeune automatisch toekennen ja!

De wet lejeune is trouwens de "enige" manier om de gevangenissen rustig te houden en de overstap naar het gewone leven te koppelen aan bepaalde voorwaarden.
Schaf dat af en iedereen gaat automatisch "eind straftijd" zitten. Bye voorwaarden aan vrijlating!

[Jozef Ostyn]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

véél méér aandacht voor, en véél méér middelen naar ONDERWIJS en MAATSCHAPPELIJKE VORMING.

Hoewel onderwijs zeker belangrijk is denk ik dat procentueel gezien NOG meer middelen aan onderwijs besteden niet goed zou zijn. Nu reeds is onderwijs in de overheidsbegroting de grote slokkop (terecht). Men kan dit niet eindeloos versterken zonder andere, ook essentiële, overheidsfuncties in het gedrang te brengen.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Een eerste kleine voorstel :

véél méér aandacht voor, en véél méér middelen naar ONDERWIJS en MAATSCHAPPELIJKE VORMING.

Argument : voorkomen is altijd beter dan genezen.


Een tweede kleine voorstel :

Een echte 'culturele' campagne (maar wel voldoende subtiel aangepakt, anders is het allemaal moeite voor niks) met als doel "crimineel gedrag" te stigmatiseren als absoluut en onherroepelijk 'totally uncool' en 'soooo twentieth century'.

Ik denk aan films, games, songs, ... waarin misdadigers van alle slag als complete losers en ongelooflijke sukkels geportretteerd worden.

Argument : er is een sterke culturele stroming die asociaal en crimineel gedrag als 'hip' en 'too wicked' heeft weten te promoten (en dat is al een hele tijd aan de gang).

Goed initiatief maar :

Hoofddoelgroep kijkt niet naar Vlaamse TV

Hoofddoelgroep luistert niet naar Vlaamse radio

Hoofddoelgroep leest geen Vlaamse gazetten

enz...

De vlaamse doorsnee jongeren die naar school gaan, een gazet lezen of zich bewust zijn van actualiteit, weten dat die criminelen een bende loosers zijn, want meestal zijn ze er al eens slachtoffer van geworden...

Ge moet in die gemeenschappen, laten doordringen dat misdaad niet loont, de enige manier is genadeloos straffen. Deportatie, lange gevangenisstraffen, etc...

[circe]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Dat laatste zou ik zeker niet willen.
Deze avond nog maar op canvas gezien van Amerika in een bepaalde gevangenis dat van de 8500 mensen er niet eens de helft een veroordeling hadden en sommigen hebben nooit geweten waarvoor ze maandenlang opgesloten waren.
Anderen werden dan weer maanden opgesloten voor bv de straat te blokkeren (lees liggen slapen op voetpad) of bedelen. Ook voor een boete van pakweg 50$ (7 dagen cel) werd er iemand bijna een jaar vastgehouden.

Trouwens vergeet nooit; wie heerst leeft in verdeeldheid en wie onderdrukt wordt zal samensmelten!
Uiteindelijk creërt men één grote misdaadorganisatie door die overdreven ijver van vervolging.

Dan heeft U niet goed gekeken. Het ging hem over NEW ORLEANS waar n�* katrina de dossiers waren verdwenen met de bovenvermelde schrijnende situaties als gevolg.

doe nu verdomme niet alsof dit de standaard manier van doen is in héél Amerika! Of bedoel je er zuid-amerika ook mee?

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door Jozef Ostyn

Hoewel onderwijs zeker belangrijk is denk ik dat procentueel gezien NOG meer middelen aan onderwijs besteden niet goed zou zijn. Nu reeds is onderwijs in de overheidsbegroting de grote slokkop (terecht). Men kan dit niet eindeloos versterken zonder andere, ook essentiële, overheidsfuncties in het gedrang te brengen.

Dat is inderdaad een probleem.

We zouden eventueel ook kunnen nadenken over en zoeken naar nieuwe bronnen van inkomsten voor die overheid, waarvan zo verschrikkelijk veel geëist wordt, maar waar slechts weinigen aan willen geven.

Ik denk nu niet onmiddellijk aan nieuwe of hogere belastingen, want dat is in de huidige omstandigheden niet echt aangewezen.