De waarheid omtrent de collaboratie. - Pagina 3

Boadicea · 29 oktober 2006, 23:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Uw waarden en normen zijn die van de lagere klasse. De onze zijn zij die gebaseerd zijn op prestatie, competentie en op geld , die van de hogere klasse.

U kijkt met andere woorden neer op alles wat u lager dan uzelf acht. Maar bedenkt wel dat de allochtoontjes, die links multicul verdedigt, dikwijls ook tot de lagere sociale klasse behoren. Wat is het verschil tussen een arme Marokkaan en een arme Belg? Waarom acht u de ene hoger dan de andere?

Boadicea · 29 oktober 2006, 23:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

De afgunst van de lagere klasse ... zoals steeds ...

Nee, ik verkeer liever in mijn huidige, arme financiële toestand, dan in uw toestand van geestelijke armoede. U hebt misschien meer geld dan ik, maar dat betekent weinig voor mij. Ik heb mijn relativeringsvermogen. Ik bedenk dat ik het gezien de omstandigenheden van bepaalde mensen het toch zo slecht niet heb. Ergens heb ik geen klagen. Ik heb geen honger, een dak boven mijn hoofd, vrienden en familie waar ik op kan rekenen ... waarom moet ik in luxe baden? Misschien ben ik op een bepaald punt wel rijker dan de kaviaarsocialist die anoniem op het internet mensen moet beledigen, omdat hij door zijn "lieve" karakter nogal eenzaam is.

Pietje · 29 oktober 2006, 23:15

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Dus, wat zal het zijn voor u?

Verraad?
Meeloperij?
Plat opportunisme?
Of gewoon stommekloterij?

Een beetje van elk, denk ik.

Boadicea · 29 oktober 2006, 23:19

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Avondland

Je hebt een bekrompen visie op de jaren '30-'40 zie ik. Het is dan wel waar dat een bepaald deel beïnvloed was door de propaganda maar het feit dat Duitsland met zijn kop boven elk Europees land uitstak na uit een diepe put geklommen te zijn zal zeker ook een rol spelen. De Nieuwe-Ordegezindheid was in die tijden erg groot. Komt daar nog de Flamenpolitik bij die in WOI ook gevoerd was heb je een hele aantrekkingskracht om mee te strijden tegen het communisme. En wees maar zeker dat die schrik er in die tijd wel in zat. Nuja, vanuit je knusse zetel in 2006 is het altijd gemakkelijk het verleden te beoordelen. Doe zo voort.

Zeer juiste analyse. Wij waren er destijds niet, dus is het gemakkelijk mensen te veroordelen, die we nooit gekend hebben en die zich niet meer kunnen verdedigen.

voicelesscharlie · 29 oktober 2006, 23:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

De waarheid omtrent de collaboratie:

Collaborateurs waren verraders, verklikkers, meeheulers, opportunisten en/of gewoonweg stommekloten.

Maak uw keuze.

Ik kies voor de opportunisten.
Aan het begin van den oorlog zwaaien met een swastika.
Aan het einde van den oorlog zwaaien met een "tricolore belge".
(Dat fenomeen kwam veel voor in socialistische kringen)

Desiderius · 30 oktober 2006, 01:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Zeer juiste analyse. Wij waren er destijds niet, dus is het gemakkelijk mensen te veroordelen, die we nooit gekend hebben en die zich niet meer kunnen verdedigen.

Euh, pardon...

Ik heb zowel m'n grootvader (WO I in actieve dienst) als m'n vader (slepende ziekte opgelopen in een Duits werkkamp) verloren. Beiden hebben hun wedervaren zéér gedetailleerd weten over te brengen. Incluis de verhalen over de mensen in hun onmiddellijke omgeving die zich "geroepen" voelden om met de bezetter mee te heulen. Om je als "idealist" aangesproken te voelen om mee te stappen in het hatelijk regime dat de bezetter onmiskenbaar uitoefende in ons land (of je daar nu België of Vlaanderen onder verstaat, maakt geen ene moer verschil uit), dan moest je wel plat opportunist, volksverrader of ijzingwekkende kortzichtigaard / dommekloot zijn. Heel dat verhaaltje over "wij wisten niet zus of zo..." snijdt absoluut geen hout. Weten wat je dagelijks om je heen zag gebeuren volstond ruimschoots om je een evenwichtig beeld te vormen van wat de Duitsers aan fraais met zich meebrachten.

En neen, beste vriendjes: het doel heiligt zeker niet altijd de middelen. Vooral niet in het licht van de krapuleuze manier waarop diezelfde bezetter bij een vorig "bezoekje" tekeer was gegaan. Want d�*t wordt gemakkelijkheidshalve wel eens verwezen naar het "gat in het geheugen"...

En dan is er nog de vraag "wat �*ls..."? Welnu: in dezelfde situatie geplaatst, zou ik NOOIT actief hebben meegeheuld met de bezetter. Ik ben géén held, zou wellicht nooit het verzet hebben vervoegd... maar ik zou verdikke ook nooit achter het gat hebben gelopen van dat swastika-volkje. Hoe ongenaakbaar machtig ze ook mogen geleken hebben in die tijd én hoe anti-communistisch mijn overtuiging ook is. Er is een verschil tussen verzet, ondergaan en meeheulen... Een héél belangrijk verschil zelfs!

Jazeker · 30 oktober 2006, 01:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

Een beetje van elk, denk ik.

Liberalen en sossen vinden elkaar. *zucht* dat is zo 1999.

Hertog van Gelre · 30 oktober 2006, 01:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Liberalen en sossen vinden elkaar. *zucht* dat is zo 1999.

YES!
So tonight we gonna party like it's nineteenninetynine!

Jazeker · 30 oktober 2006, 01:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Euh, pardon...

Ik heb zowel m'n grootvader (WO I in actieve dienst) als m'n vader (slepende ziekte opgelopen in een Duits werkkamp) verloren. Beiden hebben hun wedervaren zéér gedetailleerd weten over te brengen. Incluis de verhalen over de mensen in hun onmiddellijke omgeving die zich "geroepen" voelden om met de bezetter mee te heulen. Om je als "idealist" aangesproken te voelen om mee te stappen in het hatelijk regime dat de bezetter onmiskenbaar uitoefende in ons land (of je daar nu België of Vlaanderen onder verstaat, maakt geen ene moer verschil uit), dan moest je wel plat opportunist, volksverrader of ijzingwekkende kortzichtigaard / dommekloot zijn. Heel dat verhaaltje over "wij wisten niet zus of zo..." snijdt absoluut geen hout. Weten wat je dagelijks om je heen zag gebeuren volstond ruimschoots om je een evenwichtig beeld te vormen van wat de Duitsers aan fraais met zich meebrachten.

En neen, beste vriendjes: het doel heiligt zeker niet altijd de middelen. Vooral niet in het licht van de krapuleuze manier waarop diezelfde bezetter bij een vorig "bezoekje" tekeer was gegaan. Want d�*t wordt gemakkelijkheidshalve wel eens verwezen naar het "gat in het geheugen"...

En dan is er nog de vraag "wat �*ls..."? Welnu: in dezelfde situatie geplaatst, zou ik NOOIT actief hebben meegeheuld met de bezetter. Ik ben géén held, zou wellicht nooit het verzet hebben vervoegd... maar ik zou verdikke ook nooit achter het gat hebben gelopen van dat swastika-volkje. Hoe ongenaakbaar machtig ze ook mogen geleken hebben in die tijd én hoe anti-communistisch mijn overtuiging ook is. Er is een verschil tussen verzet, ondergaan en meeheulen... Een héél belangrijk verschil zelfs!

Mag ik jou even verwijzen naar het feit dat honger in Vlaanderen nog steeds de heersende beweegreden was in het begin van de 20ste eeuw? Mag ik jou er even op wijzen dat dat kwam door de hardvochtige frans sprekende heren van daarboven? De kinderen werden door nonneke x zwaar afgeranseld als ze vlaams spraken op school. En nee... daar heb ik geen url voor, daar heb ik grootouders voor. In zulk een waanzin waarin de Vlaming werd uitgezogen voor de franstalige burgerij en tegelijk werd gedwongen om niet eens meer zijn eigen taal te spreken...

Vind je het dan gek dat sommige vlamingen meer dan in de hemel waren met de belofte van een onafhankelijk vlaanderen? Daar vechten we nu nog voor. Met dikke sigaar en met de buik vol is het makkelijk te redeneren over hoe zeer die boerkes zich lieten misleiden. Het waren maar boerkes zegt men dan. Het zijn die boerkes die Vlaanderen en zijn taal er weer hebben gezet. En het waren boerkes die uitzwermden naar alle mogelijke gebieden waar het beter was dan slaven onder de ijzeren vuist van de Waal. En die Waal moest toen niet weten van vakbonden. Die werden vertrappeld onder de hoeven van de politiepaarden. En nu moeten we ineens solidair blijven.

Getver man... bekijk je geschiedenis en liefst niet door de bril van een weldoorvoede advocaat op rust.

Jazeker · 30 oktober 2006, 01:41

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door voicelesscharlie

Ik kies voor de opportunisten.
Aan het begin van den oorlog zwaaien met een swastika.
Aan het einde van den oorlog zwaaien met een "tricolore belge".
(Dat fenomeen kwam veel voor in socialistische kringen)

De vereniging van de oostfronters houdt ermee op. De vereniging van de oudstrijders wint jaarlijks leden ???????

Desiderius · 30 oktober 2006, 01:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Getver man... bekijk je geschiedenis en liefst niet door de bril van een weldoorvoede advocaat op rust.

Dat doe ik allerminst...

Al was het met de vaststelling dat de bezetter hier geen haar beter was dan die franstalige bourgeoisie. Wel integendeel... Straks ga je hier nog beweren dat half Vlaanderen dweepte met de bezetter, maar enkel de "helden" de stap zetten naar de collaboratie. Komaan, niet zeveren he...

Jazeker · 30 oktober 2006, 02:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Dat doe ik allerminst...

Al was het met de vaststelling dat de bezetter hier geen haar beter was dan die franstalige bourgeoisie. Wel integendeel... Straks ga je hier nog beweren dat half Vlaanderen dweepte met de bezetter, maar enkel de "helden" de stap zetten naar de collaboratie. Komaan, niet zeveren he...

Nee hoor. De helden van het verzet groeien nog jaarlijks aan. De oudstrijders verenigingen zijn er nog en ze groeien nog. Maar niet met mensen die er waren.

Jazeker · 30 oktober 2006, 02:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Dat doe ik allerminst...

Al was het met de vaststelling dat de bezetter hier geen haar beter was dan die franstalige bourgeoisie. Wel integendeel... Straks ga je hier nog beweren dat half Vlaanderen dweepte met de bezetter, maar enkel de "helden" de stap zetten naar de collaboratie. Komaan, niet zeveren he...

En je mag verder ook wat inhoudelijk reageren op wat ik zeg. Je vermijdt de hete brok om toch maar te zeggen hoe stout en stout en stout of stom die boerkes waren. Niet echt het pad naar de waarheid dat ik van jou gewoon ben.

Jantje · 30 oktober 2006, 02:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Dat doe ik allerminst...

Al was het met de vaststelling dat de bezetter hier geen haar beter was dan die franstalige bourgeoisie. Wel integendeel... Straks ga je hier nog beweren dat half Vlaanderen dweepte met de bezetter, maar enkel de "helden" de stap zetten naar de collaboratie. Komaan, niet zeveren he...

Zolang je maar niet vergeet dat onze politieke leiders ons land reeds hadden verlaten voor den Duits ons land binnen trok en dat onze koning der Belgen een luxe leven leide onder de Duitse bezetting.

Beide hadden dus land en volk verraden en aan zijn lot overgelaten.

Dus voor je ook maar enige veroordeling van het Belgische volk uitspreek, kijk dan eens eerst goed wat er toen gebeurd is.

Land en volk waren in armoede en ellende achter gelaten en verraden door hun leiders, Veroordeel hen eerst en denk dan nog maar eens goed na voor je het gewone volk veroordeeld.
Want zij hadden twee mooie voorbeelden gekregen, of gaan lopen of je lot in handen leggen van de bezetter.
Want wie was er nog in Belgie om het volk te steunen en aan te moedigen in een strijd tegen de bezetter, ja wie moesten ze nu nog volgen hun koning of hun regering? Ja, wij weten wel wat ze hadden moeten doen, wij kunnen makkelijk praten, wij weten wat er allemaal is gebeurt en hoe alles is verlopen, zij wisten dat toen nog niet.

En wie zegt dat ze het wel wisten, wel die wijst dus ook weer als eerste naar de regeringen in engeland en amerika, want dan wisten die het ook.
Zij hadden genoeg spionnen in Duitsland zitten om te weten wat er daar gebeurden en ook zij zeggen nog steeds dat ze het niet wisten voor ze met hun neus op de feiten zijn geduwd geweest.

Desiderius · 30 oktober 2006, 07:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

En je mag verder ook wat inhoudelijk reageren op wat ik zeg. Je vermijdt de hete brok om toch maar te zeggen hoe stout en stout en stout of stom die boerkes waren. Niet echt het pad naar de waarheid dat ik van jou gewoon ben.

De hete brok? Het verhaal van de door hongersnood gedreven moegetergde Vlaming? Is het dat wat je bedoelt? Of zou het misschien eerlijker zijn om het ook eens te hebben over diezelfde Vlamingen -veel talrijker dan de "helden" van de nieuwe orde- die nog liever half krepeerden van honger in een gat in de grond of op een tochtige zolder dan zich op de trein te laten zetten richting Duitsland om er aan die glorieuze toekomst mee te moeten werken? D�*t was ook honger en ontbering in de wetenschap dat het zwarte-laarsjesvolk een nog zwartere ziel had dan de meest hautaine, verfoeilijke franskiljonse artistocraat. Of wou je soms pleiten voor "verzachtende omstandigheden"?

De enige "verzachtende" omstandigheid die ik kan bedenken is verregaande "dommekloterij".

En for your information darling... De zwartste ellende waarmee ik ooit kennis heb mogen maken, staat hier binnen handbereik op m'n boekenplank: de dagboeken van mijn grootva die drie jaar als onderofficierke heeft "mogen" dienen in de loopgraven nabij Verdun. Behandeld als iets minder dan een stuk hersenloos slachtvee door datzelfde stelletje hautaine rotzakken. "MAAR nog liever de zoveelste roze stofwolk in het niemandsland, dan de kop te buigen voor het zoveelste Herrenvolk." En nu vertaal ik je -bijna letterlijk- wat hier in dat beverige handschrift haastig is bijeengekrabbeld. Vijf maand voordat hem ook daadwerkelijk dat lot was beschoren. Er zijn kansen z�*t geweest om er het bijltje bij neer te gooien, om over te lopen, om weg te lopen, om de officieren wandelen te sturen...

En ja, ik vraag me wel eens af wat honger, luizen, de ontbindende lijken van je makkers en dan nog het behandeld worden als een stuk stront met mij zouden gedaan hebben... Een vraag waar het antwoord wellicht niet zo heroïsch op zou klinken, ik weet het wel. Maar nogmaals: tussen opstandigheid -als je daartoe al de moed zou hebben- en dapper meeheulen met de vijand (die nog altijd als dé vijand werd gezien) ligt een wereld van verschil.

Desiderius · 30 oktober 2006, 07:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Dus voor je ook maar enige veroordeling van het Belgische volk uitspreek, kijk dan eens eerst goed wat er toen gebeurd is.

"Het Belgische volk" heeft dan ook als dusdanig niet gecollaboreerd, Jantje.

Het Belgische volk heeft daardoor nog z'n zelfrespect weten te behouden.
Met uitzondering van diegenen die het nodig vonden om de bezetter een handje te helpen of om mee te strijden voor de uitbouw van dat fameuze Rijk.

Maar ik heb nog geen antwoord gehoord: was het opportunisme, verraad, meeloperij of gewoonweg dommekloterij? Hoe schat jij dat in?

C uit W · 30 oktober 2006, 10:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Heel dat verhaaltje over "wij wisten niet zus of zo..." snijdt absoluut geen hout. Weten wat je dagelijks om je heen zag gebeuren volstond ruimschoots om je een evenwichtig beeld te vormen van wat de Duitsers aan fraais met zich meebrachten.

110 jaar België is dan ook niet niks he.
'k zou wel eens willen zien wat ik ging doen moest ik (als vlaams nationalist) eerst gearresteerd worden door de Belgische staat, en bevrijd worden uit de gevangenis door Duitsers... .
Ook geloofden heel wat mensen in de nieuwe orde he. En ze moesten om diverse redenen niet weten van de communisten.
En aangezien men toen niet een pc in de huiskamer had om stoer de internetheld uit te hangen...

Citaat:

En neen, beste vriendjes: het doel heiligt zeker niet altijd de middelen. Vooral niet in het licht van de krapuleuze manier waarop diezelfde bezetter bij een vorig "bezoekje" tekeer was gegaan. Want d�*t wordt gemakkelijkheidshalve wel eens verwezen naar het "gat in het geheugen"...

De vernederlandsing van de universiteit van gent, de onafhankelijkheid van Vlaanderen in 1917?

Citaat:

En dan is er nog de vraag "wat �*ls..."? Welnu: in dezelfde situatie geplaatst, zou ik NOOIT actief hebben meegeheuld met de bezetter. Ik ben géén held, zou wellicht nooit het verzet hebben vervoegd... maar ik zou verdikke ook nooit achter het gat hebben gelopen van dat swastika-volkje. Hoe ongenaakbaar machtig ze ook mogen geleken hebben in die tijd én hoe anti-communistisch mijn overtuiging ook is. Er is een verschil tussen verzet, ondergaan en meeheulen... Een héél belangrijk verschil zelfs!

Wat zou jij dan precies gedaan hebben?

Morduk · 30 oktober 2006, 11:03

Collaborateurs en verzetshelden.....mijn familie heeft beiden goed leren kennen, in het bijzonder mijn grootvader en zijn broer.

Mijn grootvader had een zaak waar verschillende families hun dagelijks brood van afhing en heeft de hele oorlog geknokt om ze open te houden. Uit noodzaak om te overleven. Naar principe is dit ook collaboratie, ook al is het louter economisch. Mijn grootvader was in feite a-politiek en werd als ondernemer geconfronteerd met oorlog. Zijn reactie was die van een ondernemer, Maar wel een met een aantal fundamentele morele principes t.a.v. zichzelf en zijn werknemers. Zo moest hij absoluut zijn vrachtwagen kunnen behouden om zijn zaak draaiende te houden. Totdat het verzet meende die vrachtwagen, die hij wel uit de handen van de Duitsers had kunnen houden, zelf te mogen aanslaan om vol explosieven op een hospitaal te laten inrijden. Omdat hij uit morele overwegingen weigerde hieraan mee te werken, hebben ze hem na de oorlog in de rug geschoten, wat hij ternauwernood overleefd heeft.

Zijn broer was een andere geval. Hij werd -o.a. met de zeer bereidwillige hulp van de Vlaamse bewegingen die in de openingspost zo worden bewierrookt- gedeporteerd naar een Duits werkkamp waar hij drie jaren heeft moeten zien te overleven. Probleem? Grote mond met bijzonder plastisch taalgebruik t.a.v. de bezetter. Dit was eigenlijk geen probleem, totdat een breidwillige Vlaming de Vlaamse zaak een beetje trachtte te helpen door als Duitse tolk te fungeren voor het plaatselijke dialect. Goh, en die nazi's (de echte dan, niet die pesudo's die hier op dit forum zitten te baggeren) hadden een cassant gevoel voor humor, hoor. En hun geweld bleef niet louter verbaal.

De grootste oorlogsschade die zij beiden hebben opgelopen, was dus niet veroorzaakt door de Duitse bezetter (dát konden ze inschatten), maar door Vlamingen zelf, of het nu collaborateurs waren of verzetshelden. En toch hebben zij aan hun kinderen geen rancune doorgegeven, omdat zij beseften wat oorlog met mensen doet, en omdat ze eveneens beseften dat dergelijke rancune alleen maar naar de zoveelste etappe in menselijke wreedheid leidt. Maar ze geloofden enkel nog in de kracht en morele sterkte van individuen in moeilijke omstandigheden, niet meer in ideologie, religie of eender welke vorm van 'collectieve volksverheffing'.

Ik kan Desiderius zeer goed begrijpen en sta dan ook voor 100% achter hetgeen hij stelde over de collaboratie. Je hebt actieve collaborateurs (die in deze oorlog een opportuniteit zagen om een bepaald droom te verwezenlijken), meelopers/opportunisten (die gewoon een goede kans zagen om ongestraft de beest te kunnen uithangen of zich te verrijken) en de naïevelingen/dommeriken (die zich domweg voor de kar hebben laten spannen). Maar ik wil wel een belangrijke nuance aanbrengen voor wat betreft verscheidene gevallen van economische collaboratie. Het grootste deel van de mensen tijdens WO II moesten zien te overleven, en dan moest je onvermijdelijk meedraaien in het mechanisme van de bezetter. Ofwel dook je onder (in het verzet, naar het buitenland) ofwel bleef je en dan moest je meedraaien op een of andere manier of je werd opgeruimd (zoals ze geprobeerd hebben met mijn grootoom). Ik meen dat elk geval van collaboratie individueel bekeken moet worden, niet alleen in daden, maar ook in gevolgen.

De motieven zullen meestal vrij duidelijk aan de oppervlakte komen. En zo zul je ook bij economische collaboratie het onderscheid kunnen maken tussen loutere uitzuigers en woekeraars en mensen die alle inspanningen leverden om hun omgeving in leven te houden in de moeilijkste omstandigheden.

Tenslotte denk ik niet dat dit besteed is aan de openingsposter, die er enkel maar op uit is het meest uitgesproken uitschot, krapuul en tuig van die periode weer eens van de nodige verschoningen te voorzien voor begane smeerlapperijen. Het is maar een gedacht, hoor.

Morduk · 30 oktober 2006, 11:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

110 jaar België is dan ook niet niks he.
'k zou wel eens willen zien wat ik ging doen moest ik (als vlaams nationalist) eerst gearresteerd worden door de Belgische staat, en bevrijd worden uit de gevangenis door Duitsers... .
Ook geloofden heel wat mensen in de nieuwe orde he. En ze moesten om diverse redenen niet weten van de communisten.

'tuurlijk, de eerste de beste die je bevrijdt uit de gevangenis moet wel je vriend zijn. Zeker als hij eerst een heel land daarvoor onder de voet loopt. Alleen echte vrienden leveren zo'n inspanning.

Soms wordt men wel eens gered van de strop door iemand die guillotines fabriceert.

Citaat:

En aangezien men toen niet een pc in de huiskamer had om stoer de internetheld uit te hangen...

Weet je, ik heb liever stoere internethelden, dan helden wiens stoerheid enkel bovenkwam met voldoende rugdekking van een Duitse bezettingsleger.

Jantje · 30 oktober 2006, 12:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

"Het Belgische volk" heeft dan ook als dusdanig niet gecollaboreerd, Jantje.

Het Belgische volk heeft daardoor nog z'n zelfrespect weten te behouden.
Met uitzondering van diegenen die het nodig vonden om de bezetter een handje te helpen of om mee te strijden voor de uitbouw van dat fameuze Rijk.

Maar ik heb nog geen antwoord gehoord: was het opportunisme, verraad, meeloperij of gewoonweg dommekloterij? Hoe schat jij dat in?

Duitsland was zich reeds van in 1936 aan het herbewapenen, maar de rest van de wereld keek enkel toe en bleef zelf ontwapenen.
Duitsland was in 1939 reeds in het eerste buurland binnen gevallen en had het gewoon onder de voet gelopen, maar de rest van de wereld stond er bij en keek er naar.
Duitsland won veldslag na veldslag en walste over het éne na het andere land en de wereld keek er enkel naar.
De dag dat Duitsland Nederland onder de voet liep, nam de toenmalige Belgische regering haar klaarstaande valiezen en verliet land en volk.
Tot de week nadat Duitsland verslagen was is deze regering in Engeland gebleven, om daarna met groot lawaai hier terug te komen en iedereen die niet had gedaan wat zij wilden op te pakken en te veroordelen.
Toen Duitsland Belgie binnen viel, hebben de Belgische soldaten zelfs met stokken hun land en volk verdedigd tegen een tot de tanden ultra modern gewapende vijand. Zij hebben 18 dagen tijd gegeven aan de bevriende legers om zich voor te bereiden op de tegenaanval, ze hebben er maar 4 jaar moeten op wachten.
Hun leider en Koning heeft zich na 18 dagen onvoorwaardelijk overgegeven aan het Duitse leger. En heeft vanaf die dag in luxe verder geleefd en met hem de hoge officieren die het land niet hadden verlaten.
4 jaar lang heeft de Belgische bevolking niemand van zijn regering gezien of gehoord, en de politici die hier waren gebleven sloten zich zonder problemen aan bij de Duitse bezetter.
Toen het Belgische leger zich had over gegeven, is de Duitse bezetter begonnen met voedseltranstporten voor de Belgische bevolking, die door het verzet werden aangevallen en vernietigd in opdracht van de gevluchte Belgische regering.
Er werden gewone Duitse soldaten en lagere officieren gedood door het verzet in opdracht van de gevluchte regering. En voor elke dode Duitse militair moest de Belgische bevolking met zijn bloed betalen. 4 jaar lang.
Men zag oogst na oogst vernield worden door het verzet, in opdracht van de gevluchte regering.
Men zag voedseltransporten vernield worden, in opdracht van de gevluchte regering.
Men had honger door de gevluchte regering. Men kon eten krijgen van het Duitse leger en men zag of hoorde niets van de belgische regering of van de belgische Koning.
Een paar weken na de overgaven van het belgische leger kwamen de belgische soldaten terug thuis en werden zij die gewond waren zelfs nog verzorgd door dit leger. De ziekenhuizen waar Belgische soldaten werden verzorgd, werden door de verzetstrijders aangevallen in opdracht van de gevluchte regering.

Ik heb zelf in oorloggebieden geweest, als militair en als burger.
Ik was er als Buitenlander en had dus eigenlijk niets te maken met die oorlogen daar.
Maar wat ik daar heb gezien en heb meegemaakt heeft mij geleerd om mensen die onder zulke omstandigheden leven niet te beoordelen en zeker niet te veroordelen, zonder zelf in hun situatie te zitten.

Dus een antwoord hier op zal ik je steeds opnieuw verschuldig blijven.
Het enige dat ik je echter wel kan zeggen is dat ik zowel Oostfonters als verzetstrijders samen de toenmalige regeringen heb horen vervloeken, maar nooit hebben zij elkaar iets verweten.
Dus waarom zou ik de gewone bevolking moeten beoordelen en veroordelen, als deze zelf hun toenmalige vijanden reeds lang vergeven hebben en elkaar niets verwijten.
Sorry, maar dat recht hebben wij niet.
Wij weten en begrijpen niet wat de mensen toen dachten en waarom ze bepaalde zaken hebben gedaan.
Want ik weet niet wat ik zelf zou gedaan hebben in dezelfde opstandigheden.
Het enige dat ik wel weet is dat de overwinnaar steeds gelijk heeft en de verliezer steeds de schuldige van alles is.

Dus wat er ook is gebeurd en wat de gewone bevolking heeft gedaan, het is hen vergeven de ware schuldigen waren reeds gevlucht voor België in oorlog was en zaten veilig in alle luxe ver weg van alle oorlogsellende en geweld.

30 oktober 2006, 11:03	#58
Morduk Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 17 februari 2005 Berichten: 2.114	Collaborateurs en verzetshelden.....mijn familie heeft beiden goed leren kennen, in het bijzonder mijn grootvader en zijn broer. Mijn grootvader had een zaak waar verschillende families hun dagelijks brood van afhing en heeft de hele oorlog geknokt om ze open te houden. Uit noodzaak om te overleven. Naar principe is dit ook collaboratie, ook al is het louter economisch. Mijn grootvader was in feite a-politiek en werd als ondernemer geconfronteerd met oorlog. Zijn reactie was die van een ondernemer, Maar wel een met een aantal fundamentele morele principes t.a.v. zichzelf en zijn werknemers. Zo moest hij absoluut zijn vrachtwagen kunnen behouden om zijn zaak draaiende te houden. Totdat het verzet meende die vrachtwagen, die hij wel uit de handen van de Duitsers had kunnen houden, zelf te mogen aanslaan om vol explosieven op een hospitaal te laten inrijden. Omdat hij uit morele overwegingen weigerde hieraan mee te werken, hebben ze hem na de oorlog in de rug geschoten, wat hij ternauwernood overleefd heeft. Zijn broer was een andere geval. Hij werd -o.a. met de zeer bereidwillige hulp van de Vlaamse bewegingen die in de openingspost zo worden bewierrookt- gedeporteerd naar een Duits werkkamp waar hij drie jaren heeft moeten zien te overleven. Probleem? Grote mond met bijzonder plastisch taalgebruik t.a.v. de bezetter. Dit was eigenlijk geen probleem, totdat een breidwillige Vlaming de Vlaamse zaak een beetje trachtte te helpen door als Duitse tolk te fungeren voor het plaatselijke dialect. Goh, en die nazi's (de echte dan, niet die pesudo's die hier op dit forum zitten te baggeren) hadden een cassant gevoel voor humor, hoor. En hun geweld bleef niet louter verbaal. De grootste oorlogsschade die zij beiden hebben opgelopen, was dus niet veroorzaakt door de Duitse bezetter (dát konden ze inschatten), maar door Vlamingen zelf, of het nu collaborateurs waren of verzetshelden. En toch hebben zij aan hun kinderen geen rancune doorgegeven, omdat zij beseften wat oorlog met mensen doet, en omdat ze eveneens beseften dat dergelijke rancune alleen maar naar de zoveelste etappe in menselijke wreedheid leidt. Maar ze geloofden enkel nog in de kracht en morele sterkte van individuen in moeilijke omstandigheden, niet meer in ideologie, religie of eender welke vorm van 'collectieve volksverheffing'. Ik kan Desiderius zeer goed begrijpen en sta dan ook voor 100% achter hetgeen hij stelde over de collaboratie. Je hebt actieve collaborateurs (die in deze oorlog een opportuniteit zagen om een bepaald droom te verwezenlijken), meelopers/opportunisten (die gewoon een goede kans zagen om ongestraft de beest te kunnen uithangen of zich te verrijken) en de naïevelingen/dommeriken (die zich domweg voor de kar hebben laten spannen). Maar ik wil wel een belangrijke nuance aanbrengen voor wat betreft verscheidene gevallen van economische collaboratie. Het grootste deel van de mensen tijdens WO II moesten zien te overleven, en dan moest je onvermijdelijk meedraaien in het mechanisme van de bezetter. Ofwel dook je onder (in het verzet, naar het buitenland) ofwel bleef je en dan moest je meedraaien op een of andere manier of je werd opgeruimd (zoals ze geprobeerd hebben met mijn grootoom). Ik meen dat elk geval van collaboratie individueel bekeken moet worden, niet alleen in daden, maar ook in gevolgen. De motieven zullen meestal vrij duidelijk aan de oppervlakte komen. En zo zul je ook bij economische collaboratie het onderscheid kunnen maken tussen loutere uitzuigers en woekeraars en mensen die alle inspanningen leverden om hun omgeving in leven te houden in de moeilijkste omstandigheden. Tenslotte denk ik niet dat dit besteed is aan de openingsposter, die er enkel maar op uit is het meest uitgesproken uitschot, krapuul en tuig van die periode weer eens van de nodige verschoningen te voorzien voor begane smeerlapperijen. Het is maar een gedacht, hoor. __________________ 'T Laatst gewijzigd door Morduk : 30 oktober 2006 om 11:05.