Is kapitalisme uitbuiting ?

[sancho]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Ik probeer te zeggen. Kevin heeft gekozen om voor Koen te werken, maar hij heeft niet gekozen om in de vrije markt te leven. .

So what? Hij kan dan communist worden, hé...

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Vroeger was het niet meer dan normaal, dat iedereen bezitter was van hetgeen dat men zelf produceerde..

Dat principe werkt wel in landbouwsamenlevingen, maar minder in hoog-industriële samenlevingen.

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Toen een zeer kleine minderheid zich productie middellen begon toe te ijgenen, kon de overgrote meerderheid van de bevolking hun recht op het bezit van al wat ze produceerde, niet meer veroorloven doordat die kleine minderheid de mensen dwong om op te boksen tegen hun geavanceerde productie capaciteiten..

Dat een moderne arbeider alles wat hij produceert zou krijgen, is gewoonweg onmogelijk omdat niemand precies weet wat zijn "deeltje" waard is in de produktie-ketting. Het is dus gemakkelijker om hem maar een loon uit te betalen.

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Met het gekende gevolg natuurlijk, waarbij die duizende ex zelf bezitter voor een rot loon onder rot omstandigheden moesten gaan werken voor de nieuw opgekome klasse.

Met ook als bijkomend gevolg dat de algmene welvaart enorm gestegen is, ook voor Kevin. Waardoor ook Kevin meer mogelijkheden krijgt (beter onderwijs enzoverder).

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door sancho

Dat principe werkt wel in landbouwsamenlevingen, maar minder in hoog-industriële samenlevingen.

Dat een moderne arbeider alles wat hij produceert zou krijgen, is gewoonweg onmogelijk omdat niemand precies weet wat zijn "deeltje" waard is in de produktie-ketting. Het is dus gemakkelijker om hem maar een loon uit te betalen.

Het is idd practisch onmogelijk. Maar wie zegt dat het enige alternatief is om dan maar die opbrengst in de handen te geven van een paar enkelingen. Arbeid verichten is een gezamelijk proces waarmee de mens zich als gemeenschap in stand houd. Warom zouden ze dan niet gezamelijk, op een democratische manier beslissen over hetgeen wat ze produceren?

Met ook als bijkomend gevolg dat de algmene welvaart enorm gestegen is, ook voor Kevin. Waardoor ook Kevin meer mogelijkheden krijgt (beter onderwijs enzoverder).

Ik denk dat het meer te maken had met de verdere ontwikeling van de productie middelen, dan de toe ijgening ervan.

So what? Hij kan dan communist worden, hé...

Ja, daar komt het dan op neer. Als de mensen het recht op (gezamelijk) bezit van wat ze produceren als een vanzelfsprekende normaliteit zien, dan kan je alteid actie ondernemen.

[sancho]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Het is idd practisch onmogelijk. Maar wie zegt dat het enige alternatief is om dan maar die opbrengst in de handen te geven van een paar enkelingen.

Het klopt niet helemaal dat die opbrengst van het produktieproces in handen blijft van enkelingen. Er zijn genoeg tekenen dat die welvaart wel degelijk verdeeld wordt :
1. vele gewone mensen zijn ook aandeelhouder links of rechts (zij het misschien via pensioensparen etc...)
2. een deel van de arbeiders is zodanig "gezocht" dat ze hogere lonen kunnen afdwingen
3. vele consumenten profiteren van de goedkoper wordende produkten als je het historisch bekijkt
4. de sociale zekerheid is een massale herverdelingshefboom

Hetgeen misschien wel zo is, is dat er een paar enkelingen zijn die disproportioneel rijk zijn tegenover de rest. Wel, als uiteindelijk iedereen daar op de langen termijn beter van wordt is dit voor mij geen probleem. Die mensen gaan trouwens nooit hun rijkdom kunnen behouden indien ze er al te zotte dingen mee doen.

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Arbeid verichten is een gezamelijk proces waarmee de mens zich als gemeenschap in stand houd. Warom zouden ze dan niet gezamelijk, op een democratische manier beslissen over hetgeen wat ze produceren?

Akkoord dat arbeid een gezamelijk proces is. Maar het democratisch beslissingsproces heeft het nadeel dat het niet goed werkt waar er dringende en efficiente zaken moeten gedaan worden. Omdat je nu eenmaal teveel "tegensputteraars" hebt die niets liever doen dan palaberen in plaats van te arbeiden. De grote massa zou enkel maar de mensen die sneller vooruitwillen tegenhouden.

[GaRnaaLBeeR]

[quote]

Oorspronkelijk geplaatst door sancho

Het klopt niet helemaal dat die opbrengst van het produktieproces in handen blijft van enkelingen. Er zijn genoeg tekenen dat die welvaart wel degelijk verdeeld wordt :
1. vele gewone mensen zijn ook aandeelhouder links of rechts (zij het misschien via pensioensparen etc...)
2. een deel van de arbeiders is zodanig "gezocht" dat ze hogere lonen kunnen afdwingen
3. vele consumenten profiteren van de goedkoper wordende produkten als je het historisch bekijkt
4. de sociale zekerheid is een massale herverdelingshefboom

Ik weet ook dat de arbeidersbeweging doorheen de geschiedenis verschillende maatregelen heeft afgedwongen waardoor de rijkdom meer werd verdeeld, maar het blijft zo dat er een kleine elite is die zichzelf het recht geeft om andere hun arbeid toe te ijgenen. Dit allemaal terwijl dat zoiets oorspronkelijk ondenkbaar was. Als de staat zich geen belastingen mag toe ijgenen, waarom zou de baas dat dan wel mogen.

Akkoord dat arbeid een gezamelijk proces is. Maar het democratisch beslissingsproces heeft het nadeel dat het niet goed werkt waar er dringende en efficiente zaken moeten gedaan worden. Omdat je nu eenmaal teveel "tegensputteraars" hebt die niets liever doen dan palaberen in plaats van te arbeiden. De grote massa zou enkel maar de mensen die sneller vooruitwillen tegenhouden.

Doorheen de geschiedenis, en momenteel in een paar gevallen in Latijns Amerika lijkt het nochtans redelijk te lukken. Maar los van het wel of niet succesvol zijn van beide mogelijkheden, zou het gezamelijk bezitten van wat men gezamelijk produceerd niet vele maal rechtvaardiger zijn?

[Percalion]

Minstens een deel van de arbeidersklasse wordt overigens helemaal niét uitgebuit omdat hun productiviteit net even hoog is als hun loon.

Mocht dat niet het geval zijn (productiviteit hoger dan het loon), dan zou de werkgever nog extra werknemers kunnen aanwerven en zodoende meer winst maken; wat dan uiteraard de opwaartse druk op de lonen vergroot zodat in het equilibrium de laatst aangeworven werknemer evenveel verdient als hij oplevert aan de firma - give or take een paar euro's.

[sancho]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Ik weet ook dat de arbeidersbeweging doorheen de geschiedenis verschillende maatregelen heeft afgedwongen waardoor de rijkdom meer werd verdeeld, maar het blijft zo dat er een kleine elite is die zichzelf het recht geeft om andere hun arbeid toe te ijgenen. Dit allemaal terwijl dat zoiets oorspronkelijk ondenkbaar was. Als de staat zich geen belastingen mag toe ijgenen, waarom zou de baas dat dan wel mogen.

Feit is dat je uzelf hier aan het herhalen bent, en nog maar eens de gebedsmolen aan het afratelen bent dat een arbeider quasi per definitie wordt uitgebuit door de werkgever. Na al de argumenten om dit tegen te spreken, staan we dus terug evenver.

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Doorheen de geschiedenis, en momenteel in een paar gevallen in Latijns Amerika lijkt het nochtans redelijk te lukken. Maar los van het wel of niet succesvol zijn van beide mogelijkheden, zou het gezamelijk bezitten van wat men gezamelijk produceerd niet vele maal rechtvaardiger zijn?

Feit is dat collectief bezit nooit werkt. Zelfs de eerste holbewoner die zogezegd in groep leeft, wordt evenzeer gereguleerd door gezagsstructuren. Die zal het hem ook niet wagen om zomaar aan vlees te komen zonder dat de baas van de groep hiervoor het signaal geeft.
Collectief bezit is slechts schijn, in feite is er altijd een gezag.

[lomeanor]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

God, ik moet leren bondiger schrijven hé.

Dat weet ik niet.

Normaal sla ik zulk een lange posts over, maar deze was echt wel ontzettend interessant!

[GaRnaaLBeeR]

[quote]

Oorspronkelijk geplaatst door sancho

Feit is dat je uzelf hier aan het herhalen bent, en nog maar eens de gebedsmolen aan het afratelen bent dat een arbeider quasi per definitie wordt uitgebuit door de werkgever. Na al de argumenten om dit tegen te spreken, staan we dus terug evenver.

Herhalen? Het enigste wat ik deed is duidelijk maken, dat ook ik wel weet dat de baas zich geen volle 100 procent toe ijgent. Dat hij dit wel met een deel doet, en zich het recht geeft om in bepaalde maten te beslissen over een ander, waren niet de argumenten waar ik mee wou discuseren. Mijn argumenten gingen over, ofdat het recht om voledig bezitter te zijn van wat men produceerd een normaliteid is (zoals oorspronkelijk) of iets is dat een beperkte groep die zich productie middelen toe ijgenen mogen ontnemen/zwaar bemoeilijke. Mischien kun je het hiermee vergelijken. Mag een de staat, die bestaat uit een beperkte groep mensen zich het recht geven om belastingen te heffen op hetgeen wat een ander produceerd.

Feit is dat collectief bezit nooit werkt. Zelfs de eerste holbewoner die zogezegd in groep leeft, wordt evenzeer gereguleerd door gezagsstructuren. Die zal het hem ook niet wagen om zomaar aan vlees te komen zonder dat de baas van de groep hiervoor het signaal geeft.
Collectief bezit is slechts schijn, in feite is er altijd een gezag.

De vroegste menselijke cultuur was er weldegelijk een van collectief bestaan. Je had bevoorbeeld jagers en je had besse plukers, betekende dat, dat de jagers enkel maar vlees aten, en de plukkers enkel maar bessen. De mens, was om te overleven, afgestemd op zijn mede mensen. Hij had er evenveel belang bij dat zijn stam genoten zich in even goede staat begeefde als zichzelf. Er waren wel ouderen in de stam die dankzij hun kennis aanzien verworven hadden, en dan ook geraadpleegd werd door de minder ervaren die uit dank vrijwilig sieraden ofzo iets gaven. Het was toen de mens zich dingen begon toe te ijgenen zoals grond, dat de stam ouderen evolueerde naar machtspersonen die anderen inhuurde om hun macht en bezit te beschermen.
En er is altijd gezag in de zin dat er iemand moet zijn die de wil van de groep kan in de praktijk moet brengen (er is organisatie nodig, men kan niet een paar miljoen mensen alles tesamen laten doen). Maar gezag in de zin dat er individue moeten zijn die bepaalde rechten van een ander ontnemen, lijkt mij niet zo vanzelfsprekend.

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door sancho

Feit is dat collectief bezit nooit werkt.

http://blogs.zmag.org/node/2839
http://www.venezuelanalysis.com/articles.php?artno=1812

[sancho]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Herhalen? Het enigste wat ik deed is duidelijk maken, dat ook ik wel weet dat de baas zich geen volle 100 procent toe ijgent. Dat hij dit wel met een deel doet, en zich het recht geeft om in bepaalde maten te beslissen over een ander, waren niet de argumenten waar ik mee wou discuseren. Mijn argumenten gingen over, ofdat het recht om voledig bezitter te zijn van wat men produceerd een normaliteid is (zoals oorspronkelijk) of iets is dat een beperkte groep die zich productie middelen toe ijgenen mogen ontnemen/zwaar bemoeilijke. Mischien kun je het hiermee vergelijken. Mag een de staat, die bestaat uit een beperkte groep mensen zich het recht geven om belastingen te heffen op hetgeen wat een ander produceerd.

Uiteraard heeft de "arbeider" in de context van een fabriek niet volledig recht op wat hij aan waarde creeërt. Waarom? Dat is hier al gezegd : een deel van de waarde moet gebruikt worden om machines te onderhouden enzoverder. Dus moet je uitgaan van de zogezegde "netto-gecreeërde waarde".

Ook hier kan de arbeider niet volledig alles opeisen, want het feit dat hij uberhaupt tewerk gesteld is in een bepaalde context, is mede te danken aan de managers/stichters van het bedrijf. Daarvoor dient dus een vergoeding afgeroomd te worden.

Indien dit trouwens niet het geval zou zijn, zou het voor de bedrijfsleider niet nuttig zijn om de arbeider in dienst te nemen, en zou er veel minder stimulans zijn om bedrijven op te richten en welvaart te creëren.
(zoals Percallion al heeft gesteld in verband met de "marginale waarde" van de arbeider)...

Dus het antwoord op uw vraag is : "neen", men heeft niet recht om volledig bezitter te zijn van alle netto-waarde die men crëëert.

Of de Staat een deel mag afromen in de vorm van belastingen is dan weer een andere discussie van sociale rechtvaardigheid.

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

De vroegste menselijke cultuur was er weldegelijk een van collectief bestaan. Je had bevoorbeeld jagers en je had besse plukers, betekende dat, dat de jagers enkel maar vlees aten, en de plukkers enkel maar bessen. De mens, was om te overleven, afgestemd op zijn mede mensen. Hij had er evenveel belang bij dat zijn stam genoten zich in even goede staat begeefde als zichzelf. Er waren wel ouderen in de stam die dankzij hun kennis aanzien verworven hadden, en dan ook geraadpleegd werd door de minder ervaren die uit dank vrijwilig sieraden ofzo iets gaven. Het was toen de mens zich dingen begon toe te ijgenen zoals grond, dat de stam ouderen evolueerde naar machtspersonen die anderen inhuurde om hun macht en bezit te beschermen.
En er is altijd gezag in de zin dat er iemand moet zijn die de wil van de groep kan in de praktijk moet brengen (er is organisatie nodig, men kan niet een paar miljoen mensen alles tesamen laten doen). Maar gezag in de zin dat er individue moeten zijn die bepaalde rechten van een ander ontnemen, lijkt mij niet zo vanzelfsprekend

Zou jij zo willen leven, in de vorm van bezit onder centraal gezag? Veronderstel dat je goesting hebt om een appel te eten: dan moet je dus eerst met het verzoek om een appel naar de centrale voorraadkast lopen waar de "official" u al dan niet toestemming geeft om die appel te pakken. Het lijkt mij dat dit een vrij passieve houding kweekt. Maar kom, dit is een zij-discussie naast de hoofdkwestie.

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door sancho

Uiteraard heeft de "arbeider" in de context van een fabriek niet volledig recht op wat hij aan waarde creeërt. Waarom? Dat is hier al gezegd : een deel van de waarde moet gebruikt worden om machines te onderhouden enzoverder. Dus moet je uitgaan van de zogezegde "netto-gecreeërde waarde".

Ook hier kan de arbeider niet volledig alles opeisen, want het feit dat hij uberhaupt tewerk gesteld is in een bepaalde context, is mede te danken aan de managers/stichters van het bedrijf. Daarvoor dient dus een vergoeding afgeroomd te worden.

Indien dit trouwens niet het geval zou zijn, zou het voor de bedrijfsleider niet nuttig zijn om de arbeider in dienst te nemen, en zou er veel minder stimulans zijn om bedrijven op te richten en welvaart te creëren.
(zoals Percallion al heeft gesteld in verband met de "marginale waarde" van de arbeider)...

Dus het antwoord op uw vraag is : "neen", men heeft niet recht om volledig bezitter te zijn van alle netto-waarde die men crëëert.

Of de Staat een deel mag afromen in de vorm van belastingen is dan weer een andere discussie van sociale rechtvaardigheid.

Ik was van plan om gewoon nog snel even te kijken naar de discusies, maar ik kan het maar niet laten om te antwoorden (een paar maanden geleden kon ik enkel opervlakig met de computer overweg en zie wat er nu van mij gekomen is).

Ik denk dat je mijn historisch benadering te veel achterwegen laat.
Het is juist doordat er op een punt in de geschiedenis mensen zich productie middelen zijn gaan toeijgenen, dat de overgrote meerderheid van de mensen in die context geduuwd werden. Door de opkomst van de vrije markt is er een nieuwe dwang ontstaan die de mensen voor de keuze stelde. Ofwel probeer je, je recht op u eigen arbeid te behouden door tegen de grootmachten proberen in te gaan. Ofwel zie je dat, als onberijkbaar en geef je dat recht op. Het behouden er van alsof het stemrecht is, werd uitgesloten.
Het ontstaan van het kapitalisme, begon niet met een timerman die een vergoeding voor zijn arbeid vroeg. Maar in Engeland waar individue de boeren van hun land gingen verjagen (in het beste geval moest een klijn onvruchtbaar stukje land in ruil het goedpraten), zodat ze er schapen op konde zetten. Want het was noodzakelijk om zoveel mogelijk productiviteit aan te schaffen.

[IlluSionS667]

Kapitalisme leidt steevast naar oligarchie en hangt steevast samen met een drang naar economisch sociaal darwinisme, consumeringsdrift, de ontworteling van het individu en het abstraheren van hele samenleving in ontzielde cijfers.

Het kapitalisme is het meest rottige systeem dat de wereld al gekend heeft en het is verantwoordelijk voor de uitbuiting van miljarden mensen (ingedeeld in "consumptieslaven" en "arbeidsslaven"), waar maar een handjevol mensen de vruchten van draagt.

[GaRnaaLBeeR]

En betekent dat, dat kapitalisme voor u princiepeel uitbuiting is ?

[IlluSionS667]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

En betekent dat, dat kapitalisme voor u princiepeel uitbuiting is ?

Het betekent dat kapitalisme steevast niet alleen naar uitbuiting maar ook naar sociaal en cultureel verval leidt.

[IlluSionS667]

Ik merk trouwens op dat de discussie hier blijkbaar alleen gaat tussen kapitalisten en marxisten, maar dat iedereen hier het solidarisme over het hoofd ziet :

Oorspronkelijk geplaatst door Wikipedia

Solidarisme is de sociale leer die de sociale consequenties van het marxisme en kapitalisme afwijst, en zichzelf positioneert als middenweg tussen deze twee uitersten. In de feiten leunde het solidarisme dicht aan bij het fascisme. In België werd deze stroming tot het begin van de Tweede Wereldoorlog geleid door Joris Van Severen, leider van de politieke beweging Verdinaso, die in 1940 in Abbeville gefusilleerd werd. De leden van het nadien uiteengevallen Verdinaso kwamen in de collaboratie terecht, maar enkelingen ook in het verzet.

Het solidarisme heeft zijn wortels in de christelijke arbeidersbewegingen, zoals deze van priester Adolf Daens aan het einde van de 19e eeuw in Aalst. Theoretisch is het vooral geënt op de pauselijke encyclieken Rerum Novarum van paus Leo XIII en Quadragesimo Anno van Paus Pius XI, en de Thomistische wijsbegeerte. Nochtans nemen verschillende niet-confessionele organisaties het solidarisme over als sociale ideologie.

Het solidarisme is enerzijds antikapitalistisch: het keurt de uitwassen van het kapitalisme af, en de sociale ongelijkheid die er eventueel ontstaat als gevolg van economische uitbuiting, en vecht het individualisme aan door een uitgebreid verenigingsleven te promoten.

Solidarisme is anderzijds ook antimarxistisch: het keurt de klassenstrijd van Karl Marx af, en streeft naar klassenverzoening, door iedere klasse/groep een onderdeel te maken van de maatschappij, zoals een orgaan in een lichaam. Aldus streeft het solidarisme naar een organische samenleving.

Oorspronkelijk geplaatst door Vooraan.net

Het solidarisme is een sociaal-economische denkstroming, die aan het einde van de 19de eeuw is ontstaan als de vrucht van het organische gemeenschapsdenken van personen zoals Durkheim en Hegel. We kunnen het solidarisme dan ook het beste typeren met een uitspraak van solidarist Louis Hausknecht. Hij zegt namelijk: "Solidarisme is nieuw, maar solidariteit is zo oud als de mens zelf." Het werd overigens destijds al gezien als een wezenlijk alternatief voor het liberalisme en het socialisme.

Maar wat is solidariteit en wat is solidarisme, zal men zich afvragen. Nu, solidariteit houdt in, dat er sprake is van wederzijdse binding en afhankelijkheid binnen een samenleving van mensen. En hoe kan die wederzijdse binding tussen de leden beter worden weergegeven, dan door de gezamenlijke kultuur en gelijke afkomst, die de identiteit van de mensen bepalen!? Want dan komt die binding tussen de leden niet slechts tussen de leden van een willekeurige generatie tot stand, maar ook tussen de opeenvolgende generaties van ons volk! En hoe kan beter inhoud worden gegeven aan de wederzijdse afhankelijkheid, dan door het besef van verantwoordelijkheid voor elkaar tussen de leden van de volks- gemeenschap!? Wij zijn namelijk verantwoordelijk voor de zorg voor onze ouderen, die ons het leven hebben gegeven, en onze kinderen, die wij het leven zullen geven en later voor ons zullen zorgen! Zo werkt namelijk daadwerkelijke solidariteit!

Solidarisme! Dat zal naar mijn mening het concept moeten zijn voor onze sociaal-economische visie! Het solidarisme staat namelijk in het teken van het leven, het doorgeven van leven en het ontwikkelen van het leven. De families zullen het leven schenken, de landbouw en de nijverheid zullen het leven onderhouden, en de godsdienst en de wijsbegeerte zullen het leven koesteren en troosten. Want solidarisme stelt de liefde voor het leven en kwaliteit van het leven voorop, zodat de continuiteit van ons volk en onze kultuur gewaarborgd blijft door de innerlijke kracht van onze overtuiging! Het solidarisme is dan ook een overtuiging, die ideologieën verwerpt, die de natuurlijke geledingen van ons volk proberen te doorbreken. Want daarmee maken zij namelijk de sociale solidariteit binnen de gemeenschappen kapot! Met `zij` bedoel ik met name de ideologieeën, die voortgekomen zijn uit het Verlichtings-denken: het liberalisme en het socialisme. Het liberalisme behelst ten eerste het verwerpelijke egocentrische individualisme. Het laat ook de individuele burger slechts verantwoordelijkheid afleggen tegenover de staat als hoogste gezag, zoals de geschriften van Rousseau voorschrijven: het sociaal concract. Wij solidaristen zeggen, dat de burger verantwoordelijkheid moet afleggen aan de gemeenschap: het contract met de gemeenschap! Het socialisme streeft echter naar klassen-bewustzijn en herverdeling van de welvaart ten bate van de armen door de staat. Wij solidaristen, zien de welvaart als een algemeen belang, waarvoor algemene inspanning vereist is. Geen klasse is moreel beter dan enig andere klasse! Alle leden van de volksgemeenschap dragen namelijk evenveel verantwoordelijkheid voor zowel de totstandkoming als het behoud van de welvaart. Bovendien ziet het socialisme niet, dat het welzijn van de mensen niet bepaald wordt door de hoogte van de welvaart, maar de economie van het genoeg! Niet de prikkeling van de hebzucht, maar de waardering voor de kwaliteit van het leven bevordert het innerlijke geluk! Zo zien wij solidaristen dat!! Het solidarisme is echter niet alleen een streven, dat rijmt met de volks- nationalistische strijd, maar ook met de strijd voor de waarde van alle volksgenoten en bovenal de waardigheid van de werklieden! De solidaristische visie werkverhoudingen behelsen een coöperatief stelsel, waarin werkgevers en werknemers van bepaalde beroepsgroepen samenwerken in plaats van samen praten! Het besef van wederzijdse afhankelijkheid en verantwoordelijkheid voor enerzijds de nationale welvaart en anderszijds het welvaren van het bedrijf moet de werknemers en werkgevers ertoe brengen om op gelijke voet te werken. Dat wil zeggen, dat de winstmaximalisatie voor de werkgevers niet het doel behoort te zijn van de bedrijvigheid, maar het doel behoort het zekerstellen van de welvaart voor allen te zijn! Inkomens dienen niet alleen welvaartvast en gelijker te zijn, omdat ieder dezelfde verantwoordelijkheid draagt ten opzichte van het zekerstellen van de welvaart voor de gemeenschap. In praktijk betekent het, dat in tijden van depressie iedereen daar onder lijdt en in tijden van welvaart iedereen daarvan meegeniet. Want het belangrijkste punt van de solidaristische principes is de winstdeling. Als het bedrijf door de goede resultaten veel extra geld verdiend, mag iedereen van het bedrijf daarvan meeprofiteren! Een gemeenschappelijke inspanning betekent namelijk ook een gemeenschappelijke winst!

Het solidarisme is dus niet slechts een streven, dat het volksnationale bewustzijn kan versterken, maar als een daadwerkelijke grondslag kan dienen voor de sociaal-economische ordening van de volksgemeenschap! Het solidarisme streeft echter ook niet alleen naar de instandhouding van de welvaart en de samenhang van de gemeenschap, maar ook naar sociale rechtvaardigheid binnen die gemeenschap! De uitgangspunten van het solidaristische streven staan daar namelijk een garand voor, want solidariteit is in de eerste plaats niet tijdelijk of voorwaardelijk, maar voor altijd! Solidariteit is bovendien gestoeld op de saamhorigheid tussen de leden van de gemeenschap onder het motto: een voor allen, allen voor een! Hierdoor staan de zwakkeren binnen die gemeenschap er nooit alleen voor, omdat de sterkeren zich ook voor hen inzetten in de geest van onderlinge verwantschap en verbondenheid. En dat is ook de geest van het volksnationalistische denken!

Ik pleit hier dan ook als overtuigd volksnationalist - maar bovenal als bezield solidarist - voor de nadere bestudering en toepassing van het solidaristische gedachtengoed binnen ons streven naar een volksnationale samenleving! Het is niet alleen een ideologische verrijking, maar ook een bron van inspiratie voor onze bezinning op de toekomst. En hier sta ik dan met mijn visie op de toekomstige koers van de nationalistische beweging. Mijn boodschap luidt: laten we ons bezinnen op een daadwerkelijke sociaal-economische visie met het solidarisme als uitgangspunt. Om mijn pleidooi voor het solidarisme te beeindigen zou ik graag Neerlands bekendste solidarist willen aanhalen. Hij zei: "Wij zijn geen nationalistische solidaristen, ook geen solidaristische nationalisten, maar wel nationaalsolidaristen. Dat wil zeggen, dat bij ons Nationalisme en Solidarisme een geworden zijn; een zodanig dat het ene zonder het andere voor ons niet meer bestaat." Deze solidarist heette Joris van Severen!

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door IlluSionS667

Het betekent dat kapitalisme steevast niet alleen naar uitbuiting maar ook naar sociaal en cultureel verval leidt.

Ok, en waar zit die uitbuiting dan volgens de soldarist ?
Sinds dat er bazen mogen zijn, neem ik aan dat er geen probleem is met het toe ijgenen van iemand anders zijn arbeid.

[IlluSionS667]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Ok, en waar zit die uitbuiting dan volgens de soldarist ?
Sinds dat er bazen mogen zijn, neem ik aan dat er geen probleem is met het toe ijgenen van iemand anders zijn arbeid.

Zoals u in de geciteerde teksten kan lezen, is het solidarisme voorstander van eerlijk winstverdeling. Dit betekent dat werknemers eerder dan een vast loon een eerlijk deel van de winst krijgen. Hoe hoger de winst, hoe hoger het loon.

Managers die 100,000 Euro per maand verdienen, bestaan niet in een solidaristisch systeem.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door IlluSionS667

Zoals u in de geciteerde teksten kan lezen, is het solidarisme voorstander van eerlijk winstverdeling. Dit betekent dat werknemers eerder dan een vast loon een eerlijk deel van de winst krijgen. Hoe hoger de winst, hoe hoger het loon.

Managers die 100,000 Euro per maand verdienen, bestaan niet in een solidaristisch systeem.

Tis maar een vraagje hé, maarreuh, zullen die werknemers ook opdraaien als de firma failliet gaat?

Of wacht, dat gebeurt niet, zeker?

[Percalion]

En Joris Van Severen en zo, dat zijn allemaal toffe en onverdachte kerels uiteraard, maar foei, stenig de liberaal, want hij is verantwoordelijk voor "de uitbuiting van miljarden mensen".

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door IlluSionS667

Zoals u in de geciteerde teksten kan lezen, is het solidarisme voorstander van eerlijk winstverdeling. Dit betekent dat werknemers eerder dan een vast loon een eerlijk deel van de winst krijgen. Hoe hoger de winst, hoe hoger het loon.

Managers die 100,000 Euro per maand verdienen, bestaan niet in een solidaristisch systeem.

Dus zou ik hieruit kunnen afleiden dat het solidarisme het eens is met de liberale wat betreft de toe ijgening van andermans arbeid, maar verschild wat betreft het recht van het individu om te beslissen over een groep andere individue ?