Is het kapitalisme het best denkbare systeem?

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Het vermogen werd berekend door de som van de activa van elk individu te verminderen met de schulden. De inkomsten werden niet meegerekend. De basis zijn gegevens uit 2000.

Dat het je niet kan schelen heeft waarschijnlijk te maken met je persoonlijke situatie.
Als je het zelf vrij goed heb wordt de noodzaak tot verandering minder scherp aangevoeld.

Stel, dat je een vakantie woning boekt in de ardennen.
Daargekomen merk je dat er nog 8 anderen aanwezig zijn.
Foutje van het reisagentschap .
Je besluit er toch het beste van te maken.
Je verdeelt alles volgens het kapitalistisch systeem.
Je neemt de helft van de bestaande ruimtes voor jezelf en je partner, de rest van de aanwezigen moeten zich maar behelpen met de andere helft van de ruimtes.
Uiteraard zal jij je best kunnen vinden in deze regeling, de anderen daarentegen?

Natuurlijk is het een wat simplistisch voorbeeld, kapitalen zijn vaak langs meerdere generaties ontstaan. Mag een mens dan niet meer sparen misschien?
Niet eenvoudig dus, maar dat de verhoudingen wat aan het scheeftrekken zijn, ja, dat moet ik toch wel erkennen.

Ik zit er niet "dik" in en ik word niet gesponsord door een megabedrijf. Integendeel, ik sta sceptisch tegenover zeer rijke mensen en grote bedrijven, omdat die al te vaak collaboreren of samenvallen met de parasiterende politieke klasse.

En een onderzoek van alle zes miljard mensen, hun bezitten &c, met inbegrip van de staatsinvloed, daar heb ik geen weet van.

Moet een knap doctoraat zijn. Misschien een ideetje voor percy?

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Samsa

je gaat ervan uit dat er zoiets bestaat als de 'afrikaanse' productiekrachten, wat volgens mij een foute veronderstelling is. Productiekrachten moeten globaal beschouwd worden omdat er een onlosmakelijk verband is tussen de sterke ontwikkeling van de productiekrachten in het Westen en de sterke onderontwikkeling ervan in gebieden als Afrika.

Dan klopte je uitspraak van geen kanten. Wat baat het dat Antarctica volstaat met machines en fabrieken en dienstencentrales, als iemand op de Noordpool honger heeft? Relevante productiekrachten alstublieft. Europa heeft welvaart omdat er in Europa welvaart geproduceerd wordt; Azië is welvarender aan het worden omdat er in Azië meer welvaart geproduceerd wordt.

Er is trouwens geen onlosmakelijk verband tussen de over- en onderontwikkeling van regio's. Mocht dat zo zijn, dan zou Duitsland nu nog steeds een onderontwikkeld boerengat zijn.
Het is natuurlijk wel vaak zo dat de ontwikkeling zich vooral in één kern afspeelt, maar dat betekent niet dat de arme regio arm is (laat staan blijft) omdat de rijke regio rijk is. Momenteel speelt Engeland geen voorname rol meer in de wereld (het centrum is opgeschoven naar de V.S., vervolgens naar Japan, momenteel richting China) maar toch is Engeland rijk én neemt haar welvaart toe. Als dat het mechanisme is, dan betekent het gewoon dat de ene regio sneller industrialiseert dan de andere - an sich geen deprimerend feit.

Het einde van de behoeften is inderdaad een onmogelijkheid. Maar toch is er enkele decennia geleden in het westen een grens overgestoken, namelijk die waarbij meer materiële welvaart niet automatisch leidt tot meer geluk en welzijn.

Over veralgemeningen gesproken. Ik zou best wel gelukkiger zijn met nog meer welvaart.

Trouwens; dat een toename van welvaart een kleinere toename van geluk veroorzaakt, betekent niet dat je die relatie kunt omdraaien: het kan gerust zijn dat de toename van de welvaart van A naar B mijn geluk een klein beetje laat toenemen, maar dat het afnemen van de welvaart van B naar A mijn geluk zéér sterk laat dalen. Dat besef je pas goed als je eens een paar dagen zonder vanzelfsprekend comfort moet rondlopen. Maar dan nog: geluk is per definitie een subjectief oordeel, en redelijk moeilijk om te beoordelen als buitenstaander, dus echt interessant is dat argument niet echt.

anyhow, socialisme betekent allesbehalve een einde aan technologische vooruitgang. Integendeel, mijn verwachting is dat het onderwijssysteem superieur zal zijn aan hetgene dat we nu kennen, wat resulteert in een uiterst goed opgeleide bevolking.

Mijn verwachting m.b.t. "gecollectiviseerd" onderwijs is niet zo hoog eerlijk gezegd. Ik zie meer heil in geprivatiseerd onderwijs, met een volledige onderwijsvrijheid. Pro memorie: in de V.S. hebben de public schools een quasi-monopolie en de gevolgen zijn navenant...

aangezien meer materiële welvaart boven een bepaald grensniveau niet de beste manier is om geluk en welzijn te garanderen, hebben we ook geen nood aan een mechanisme dat enkel goed is in het produceren van een maximale materiële welvaart (hoewel ook voorbeelden bestaan van waarom het kapitalisme dat net niet kan). We hebben een besluitvormingssysteem nodig dat erin slaagt van die materiële en technologische verworvenheden (van nu en in de toekomst) aan te wenden met als doel zoveel mogelijk welzijn voor zoveel mogelijk mensen.

Goed. Bedenk het dan eens. Ik wil weten waar ik aan toe ben alvorens het kapitalisme weg te gooien.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Moet een knap doctoraat zijn. Misschien een ideetje voor percy?

Ja jong, smijt mij nog méér in het werk

[Percalion]

Trouwens: is het niet een klein beetje logisch dat er inkomens- en vermogensongelijkheid is, wetende hoe de situatie in 'sub-Saharan' Afrika eruit ziet?

[Herr Oberst]

Het pure kapitalisme is niet wenselijk. Er dient steeds controle uitgevoerd te worden door de overheid, plus correcties indien nodig. Cruciale ondernemingen als het openbaar vervoer, de elektriciteitsvoorziening e.d. moet onder direct toezicht van de staat staan. Andere bedrijven dienen zoveel mogelijk vrijheid te genieten. De overheid dient wel een politiek van verankering door te voeren, met als doel zoveel mogelijk bedrijven in het eigen land te houden.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst

Het pure kapitalisme is niet wenselijk. Er dient steeds controle uitgevoerd te worden door de overheid, plus correcties indien nodig. Cruciale ondernemingen als het openbaar vervoer, de elektriciteitsvoorziening e.d. moet onder direct toezicht van de staat staan. Andere bedrijven dienen zoveel mogelijk vrijheid te genieten. De overheid dient wel een politiek van verankering door te voeren, met als doel zoveel mogelijk bedrijven in het eigen land te houden.

En waarom precies zou dat moeten? Kwestie van toch maar niet te veel efficiëntie te kennen of zo?

[Pølle]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Trouwens; dat een toename van welvaart een kleinere toename van geluk veroorzaakt, betekent niet dat je die relatie kunt omdraaien: het kan gerust zijn dat de toename van de welvaart van A naar B mijn geluk een klein beetje laat toenemen, maar dat het afnemen van de welvaart van B naar A mijn geluk zéér sterk laat dalen. Dat besef je pas goed als je eens een paar dagen zonder vanzelfsprekend comfort moet rondlopen. Maar dan nog: geluk is per definitie een subjectief oordeel, en redelijk moeilijk om te beoordelen als buitenstaander, dus echt interessant is dat argument niet echt.

Een interessant boek hierover, de verhoudingen tussen geluk, welvaart, economie etc. is "Waarom zijn we niet gelukkig" van Richard Layard. In het begin redelijk saai, maar na een tijdje wordt het best interessant, hoewel ik het niet altijd eens ben met zijn visie.

In vijftig jaar is ons inkomen verdubbeld. Toch zijn we niet gelukkiger geworden. ,,We hebben niet meer koopkracht, maar meer bruto binnenlands geluk nodig'', vindt de econoom Richard Layard.
JA, zegt Richard Layard, in de boekhandel is hij zijn boek al in het rek 'Spiritualiteit' tegengekomen. Hoe kan het anders met een titel als Happiness ? De Nederlandse vertaling doet er nog een schep bovenop: Waarom zijn we niet gelukkig? schreeuwt het omslag. Voor alle duidelijkheid: Richard Layard (71) is geen new age-goeroe, maar hoogleraar aan de London School of Economics. Hij adviseerde de Britse premier Blair over werkloosheid en zit voor Labour in het House of Lords. ,,Geluk geen politiek thema?'' zegt Layard op auteursbezoek in Amsterdam. ,,Als het streven naar een gelukkige samenleving niet boven aan de politieke agenda staat, wat is dan de zin van politiek?''

Traditionele economen stellen geluk gelijk met het verwerven van meer koopkracht. Maar dat klopt overduidelijk niet. In het Westen zijn we dezer dagen veel rijker dan vorige generaties. We hebben meer auto's, vakanties, leukere banen en een betere gezondheid. Maar hoewel ons inkomen in vijftig jaar meer dan verdubbeld is, wijst niets erop dat we gelukkiger zijn. Integendeel, zowat overal nemen depressie, echtscheiding, zelfmoord en misdaad toe.

Hoe kun je dat onthutsende feit verklaren? Er is de gewenning, uiteraard: voorbij een zeker niveau worden mensen hun betere levensstandaard heel snel gewoon. Binnen een jaar blijkt veertig procent van de gelukswinst van een loonsopslag al afgekalfd. Maar een veel belangrijker verklaring waarom rijkdom niet iedereen automatisch gelukkiger maakt, is dat we onszelf vergelijken met de buren. Onderzoekers gaven studenten van Harvard ooit de keuze: 50.000 euro per jaar verdienen terwijl anderen de helft krijgen, of 100.000 euro terwijl anderen twee keer zoveel verdienen. De meerderheid koos het eerste. Ze waren blij met minder, als ze maar meer verdienden dan de rest.

,,In rijke landen maken mensen zich veeleer druk over het relatieve inkomen'', zegt Richard Layard. ,,Het is de jacht op status: ik heb minder plezier aan mijn BMW als de buurman met een Mercedes voorrijdt. Als ik vervolgens een nog grotere Mercedes koop, is buurman heel wat minder opgetogen over de zijne. Mensen werken zich uit de naad om meer te kunnen uitgeven, maar die inspanningen lonen nauwelijks. Als iedereen hetzelfde doet, wordt niemand gelukkiger. Het is een zero sum game .''

Meer werken dreigt mensen zelfs minder gelukkig te maken, want dat gaat ten koste van hun vrije tijd. En anders dan met inkomen, meten we de waarde daarvan niet af aan anderen. Dezelfde groep Harvard-studenten kreeg de keuze voorgelegd: wil je twee weken vrijaf, terwijl de rest maar één week vrij krijgt, of vier weken terwijl de rest acht weken vrijaf heeft? De meerderheid koos vier weken. ,,Wat bewijst dat vrije tijd voor ons een absolute waarde heeft, geld niet'', zegt Layard. ,,Mensen leven niet om te werken.''

Wat draagt het meest bij tot menselijk geluk? Zodra je genoeg geld hebt om comfortabel te leven, nemen andere waarden de overhand, toont onderzoek zoals de World Values Survey: een goed huwelijk, een leuke baan, vertrouwen in de medemens en in de overheid. ,,En daar loopt het vandaag in het Westen fout'', meent Layard. ,,Gezondheid, inkomen en de kwaliteit van ons werk zijn de afgelopen vijftig jaar sterk verbeterd. Maar dat gebeurde ten koste van andere geluksfactoren: familieverhoudingen, sociale samenhang en veiligheid, de plaats die onzelfzuchtige waarden innemen in ons bestaan.''

Vergeleken met 1950 zien we in het Westen vandaag veel meer eenoudergezinnen, stress, depressie en gevoelens van onveiligheid. Het zijn tekenen van een uit de hand gelopen jacht op geldgewin die het doel - een gelukkige samenleving - volledig voorbijgeschoten is. ,,Economen stellen de Verenigde Staten graag als voorbeeld'', zegt Layard. ,,Nergens anders is het bbp per inwoner zo hoog. Amerikanen werken 15 procent meer dan Europeanen, maar zijn ze daarom ook gelukkiger? Nergens anders vind je zoveel echtscheidingen en zulke hoge misdaadcijfers. Ik zou onze Europese politici dan ook willen afraden zich al te zeer te verkijken op het Amerikaanse model. Vrije tijd is het beste in het leven.''

In zijn boek formuleert de Britse professor een rist ideeën voor een nieuwe economische politiek, niet gericht op het bbp, maar op het bruto binnenlands geluk. Heel wat heilige huisjes van de liberale economie sneuvelen. Een bloemlezing:



BELASTINGEN ZIJN GOED. Liberale economen zien belastingen als marktverstorend: ze verminderen de prikkel om hard te werken. ,,Dat is juist goed'', zegt Layard. ,,Zo wordt de ratrace om relatieve rijkdom afgeremd en krijgen we een gezondere verhouding tussen werken en vrije tijd. Het streven naar status levert maatschappelijk gezien geen enkele gelukswinst op. Ontmoediging is dan ook gewenst.'' Daartoe vindt Layard een belastingpeil van zestig procent (directe en indirecte belastingen, plus sociale bijdragen) het doeltreffendst. De meeste West-Europese landen halen dat, de Verenigde Staten doen het met veel minder. En zelfs dan wil president Bush de belastingen nog meer verlagen. ,,Mijn vraag aan Bush is: wilt u alle Amerikaanse gezinnen kapotmaken?''



GELIJKHEID MAAKT GELUKKIGER. Het principe van het grootste geluk is van nature op de hand van de arme. Een extra euro betekent veel meer voor de ame dan voor de rijke. Als je geld overmaakt via belastingen van rijk naar arm, zal de arme meer geluk winnen dan de rijke opgeeft en het gemiddelde geluksniveau in de samenleving stijgt. ,,Een samenleving is gelukkiger naarmate de inkomensverdeling gelijkmatiger is'', zegt Layard. Volgens de World Data Base of Happiness is Denemarken met zijn recordbelastingen het gelukkigste land ter wereld, voor Malta en Zwiserland. De Verenigde Staten staan niet eens in de top-tien.

MOETEN MEER EUROPEANEN ONDERNEMERS WORDEN? Ondernemen is goed voor de economie, dat is zeker, maar mensen nemen ongaarne risico's. Onderzoek toont dat verlies op de geluksschaal dubbel zo zwaar weegt als winst: een investering moet minstens 200 euro opbrengen om het potentiële verlies van 100 euro te compenseren. Daaruit blijkt: de menselijke soort zoekt vooral zekerheid. ,,Precies daarom hebben een sociale welvaartsstaat uitgebouwd'', zegt Layard. ,,Het kan toch niet de bedoeling zijn dat we ons steeds onzekerder en gestrester gaan voelen naarmate we rijker worden.''



FLEXIBILITEIT HEEFT GRENZEN. Als iedereen maximaal flexibel gaat werken, is er geen samenleving meer: wanneer zullen pa en ma hun kinderen nog zien? Ook mobiliteit op de arbeidsmarkt is goed, maar ze leidt al snel tot ontworteling. Sociale samenhang vereist een minimum aan vastigheid, anders daalt het niveau van vertrouwen in de samenleving. ,,Hoe groter het verloop in mijn buurt, hoe meer kans ik maak om lastiggevallen te worden op straat'', zegt Layard.

GEEN VERANDERING OM DE VERANDERING. Reorganisatie en verandering zijn heilige dogma's van het bedrijfsleven vandaag, maar te veel is te veel. Als veranderingen op de werkvloer elkaar opvolgen, stapelen de stress en de verlieservaringen zich op en op termijn tast dat de productiviteitswinsten aan. ,,Elk reorganisatie schaadt het persoonlijk vertrouwen en het gevoel van zekerheid van werknemers'', zegt Layard. ,,Duurzaam beleid is altijd het best.''



PRESTATIELOON VERDEELT. Verloning naar verdienste is in de mode. Beursmakelaars en verkopers zijn er blij mee: hun individuele prestaties zijn objectief te meten. Waar werk vooral groepswerk is, heeft prestatieverloning alleen nadelen. Het drijft de rivaliteit tussen medewerkers op, zorgt voor nodeloze spanningen en vermindert het plezier dat iemand heeft door voor eigen voldoening 'een mooie klus' af te leveren. ,,Zeker in overheidsdiensten is het sop de kool niet waard'', zegt Layard. ,,Hoog opgeschroefde financiële prikkels kunnen makkelijk averechts werken. Als we een betere werkplek willen, moeten we onze kinderen leren dat goed werk afleveren meer bevrediging schenkt dan carrière maken en hogerop komen in het leven.''



WERZEKERHEID IS LEVENSBELANGRIJK. Echtscheiding is het grootste ongeluk in een mensenleven, het verlies van je baan komt nauwelijks minder hard aan. Het berooft mensen niet alleen van een inkomen, maar ook van hun sociale identiteit en het gevoel iets zinvols uit te richten in het leven. ,,Daarom is het zo afschuwelijk dat links zich de jongste decennia zo makkelijk in de situatie van massale werkloosheid in de marge van de welvaartsstaat heeft geschikt'', zegt Layard. ,,Werklozen werden zoetgehouden met een uitkering in plaats van ervoor te zorgen dat ze zo snel mogelijk via bijscholing en beroepsoriëntering een nieuwe plek vonden op de arbeidsmarkt. Dat is een vergissing. Zelfs een slecht betaalde baan is altijd beter dan een uitkering. Ze biedt tenminste een perspectief op beter. Volledige werkgelegenheid moet dan ook het eerste doel zijn van elke overheid die zegt bekommerd te zijn om het geluk van de mensen.''



Mensen verkiezen zekerheid boven avontuur. Dat is de reden waarom we in West-Europa miljarden uitgeven aan een sociaal vangnet. Maar dezer dagen klinkt de kritiek van economen steeds luider dat we ons de zekerheid van onze welvaartsstaat niet langer kunnen veroorloven. Als gevolg van de globalisering krijgt de westerse economie nooit geziene concurrentie. Onze industrie dreigt te verdwijnen, we riskeren verslonden te worden door de goedkope Indiërs en Chinezen. Daarom moet iedereen in het Westen de buikriem aanhalen, zeggen de politici.

Paniekzaaierij, alleen bedoeld om werknemers de stuipen op het lijf te jagen, vindt Richard Layard die boodschap. ,,De laatste 25 jaar is in Europa en in de VS helemaal geen terugval in het aantal arbeidsplaatsen te zien. De salarissen blijven stijgen en in West-Europa zijn de winsten van het bedrijfsleven in geen tijden zo hoog geweest. Vanwaar dan al die zwartkijkerij over de toekomst? Het klopt dat onze productiesector onder druk staat, maar dat is allicht slechts een tijdelijk fenomeen. Naarmate de productiviteit in India en China stijgt, zullen ook daar de lonen pijlsnel omhoogschieten. Nieuwe technologieën, verschuivingen in handelspatronen, industrieën in verval: het is niets nieuws in de economische geschiedenis. Tot dusver heeft het Westen zich altijd weten aan te passen. De slechtste reactie is een vertoog van angst: straks kan het alleen maar minder zijn.''

Hervormingen zijn uiteraard nodig, maar probleem voor probleem, zonder het bouwwerk van de welvaartsstaat zelf af te breken. Een groot probleem is de hoge werkloosheid in West-Europa, zelfs in tijden van hoogconjunctuur. ,,We mogen werklozen zich niet laten installeren in de afhankelijkheid'', zegt specialist Layard. ,,Een uitkering dient om werk te zoeken, niet om te zitten niksen. Geef werklozen extra opleiding, ondersteun hen maximaal bij de zoektocht naar een baan, maar vervolgens hebben ze ook niet meer het recht een werkaanbieding te weigeren. Groot-Brittannië, Denemarken en Nederland hebben die welfare-to-work- aanpak met succes toegepast. De werkloosheid is er sterk gedaald. In landen als Frankrijk, Duitsland en België beweegt er jammer genoeg weinig. Daar blijft men nog te veel zweren bij oude gebruiken.''

Vergeleken met de werkloosheid is de vergrijzing van Europa een redelijk simpel probleem. ,,Als mensen langer leven, moeten de pensioenen omlaag of de pensioenleeftijd omhoog. Dat is gezond verstand. Ik kies voor leefbare pensioenen en langer werken.''

Wat Layard betreft, hebben we in de toekomst niet minder, maar veel meer welvaartsstaat nodig. ,,Geluk moet een hoofddoel van het politieke beleid worden'', zegt hij. ,,En de stijgingen van het binnenlands geluk zullen net zo angstvallig geanalyseerd moeten worden als die van het bbp.'' Dat bbp zal ook in de toekomst blijven stijgen en de grote discussie in het Westen wordt: gebruiken we die extra rijkdom voor nog meer koopkracht of voor de uitbouw van een samenleving die mensen meer zekerheid en vertrouwen geeft?

,,De huidige jacht op zelfrealisatie is een doodlopende weg'', zegt Richard Layard. ,,De politiek moet van de wereld een vriendelijker plek maken. Geen stormbaan.''



Richard Layard, Waarom zijn we niet gelukkig?, Atlas, Amsterdam

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Polle Tieker

Een interessant boek hierover, de verhoudingen tussen geluk, welvaart, economie etc. is "Waarom zijn we niet gelukkig" van Richard Layard. In het begin redelijk saai, maar na een tijdje wordt het best interessant, hoewel ik het niet altijd eens ben met zijn visie.

Er bestaan geen gelukswaarden voor álle mensen, dat is wat dit soort onderzoek zo nodeloos maakt. De meeste mensen willen dat armoede verdwijnt, en dat er geen kindjes sterven van de honger. Dat is allemaal emotionele koek.

Waar het over gaat, is methodes; en dat valt enkel individueel te bezien. Ik denk, jij denkt, maar er is geen "wij denken". We kunnen hetzelfde denken, maar je kunt niet a priori iets gelijkstellen. Daarom is het ook mijn mening dat je geen gelijkgestelde politiek kunt verantwoorden, meer nog, dat je bitter weinig politiek kunt verantwoorden.

Maar laat ons alsjeblieft het gehele emotioneel debat als "zie je wel, vele mensen willen niet dat kinderen van honger sterven, maar jij door je overtuiging wilt dit en dat" achterwege laten. Het is vermoeiend, en een belemmering voor de Discussie.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Tiens, het is nogthans dezelfde redenering die Marx maakt

Het kapitalisme is uitermate progressief geweest voor economische vooruitgang maar zal uiteindelijk botsen op zijn eigen tegenstellingen: overproductie, uitbuiting, etc... Waardoor een ander systeem noodzakelijk wordt waarbij het egoïsme niet meer centraal staat.
Anders zullen we terechtkomen in een vacuuüm, barbarij, of dus het einde van de menselijke beschaving zoals we die nu kennen.

Het einde van de menselijke beschaving was onder het communisme praktisch compleet...

---

Sommigen hebben werkelijk een geheugen als een zeef... Maar ik ga daar voorlopig nog niet op cappen...

[Pølle]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Ik hecht veel waarde aan de klassentheorie van Bastiat, Oppenheimer en Conger en Konkin. Ik sta sceptisch tegenover zowel nationaliseringen als privatiseringen.

Voor zover ik er iets van ken: ik dacht dat libertalisme vóór privatiseringen stond? Geen overheidsinmenging?

Enlighten me.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Polle Tieker

Voor zover ik er iets van ken: ik dacht dat libertalisme vóór privatiseringen stond? Geen overheidsinmenging?

Enlighten me.

Inderdaad, maar wat zien we? Dat privatiseringen ofwel een vorm van economisch fascisme opleveren (en alle heersende partijen van dit ogenblik zijn economische fascisten), zoals het reguleren van de nieuwe bedrijven om natuurlijke monopolies &c te vermijden, ofwel gebeuren onder de zin van een "privé-verkoop" onder de politiek genegen bovenklasse.

Als libertariër ben ik tegen overheidsbedrijven - maar expliciet vóór privatiseringen zoals die de laatste tijd worden uitgevoerd, kan ik niet zijn.

[eno2]

Is het kapitalisme het best denkbare systeem?

Dat zou het kunnen zijn, als de politiek maar in staat was, het in goede sociale en ecologische banen te leiden.
Zoals het nu is, stevent het loodrecht op de muur af.

[ggolsteyn]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Dat zou het kunnen zijn, als de politiek maar in staat was, het in goede sociale en ecologische banen te leiden.
Zoals het nu is, stevent het loodrecht op de muur af.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het kapitalisme is het ergste wa

[maddox]

Op zijn minst heeft het kapitalisme 1 voor deel op het communisme.

Het communisme wenst dat de mens het mierennest idee gebruikt. Allen in de bres voor de gemeenschap. Het kapitalisme gebruikt de menselijke eigenschap egoïsme.

Ondertussen is het wel duidelijk welk systeem het al 17 jaar langer volhoud.

[eno2]

Is het kapitalisme het best denkbare systeem?

Ja, op voorwaarde dat iedereen over kapitaal beschikt.
Zoniet is het kleptocratie.

[Bovenbuur]

Het mooie aan het kapitalisme is dat een aantal dingen vanzelf geregeld worden op een bijna biologische manier. Dabkzij principes als vraag en aanbod zijn er in de meeste sectoren ongeveer evenweel werknemers als banen, dankzij het feit dat je beloond wordt voor beter werk ben je eerder geneigd je er hard voor in te zetten. Er zitten echter ook mindere kanten aan het kapitalisme, want als niemand de waarde van jou inziet hoef je ook op niemands hulp te rekenen. Kapitalisme werkt een beetje als taartjes bakken in een zandbak waar alleen de 'populaire kinderen' in mogen, dan krijgt de rest geen taartjes. Daarom ben ik voor de middelste optie gegaan, kapitalisme moet in de hand gehouden worden door de overheid om bijvoorbeeld het onderwijs op niveau te houden, mensen die het moeilijk hebben te ondersteunen en problemen die groter zijn dan een enkel bedrijf aan te pakken, zoals klimaatproblematiek en oorlog. Ik zelf sta hierin vaak wat linkser dan wat het politieke centrum genoemd wordt.

[slegie]

We kunnen een man op de maan zetten maar we zouden geen economisch systeem kunnen ontwikkelen die iedere mens op aarde op een gelijkwaardig niveau zet???

Ik ben er zeker van dat er betere en menselijkere systemen bestaan die ook nog eens meer in harmonie zijn met het ecologisch aspect.

Wel is het een feit indien je iedere mens op aarde een westerse levenstijl wenst te geven je op zijn minst 3 aardes zou nodig moeten hebben.
De draagkracht van de aarde is nu eenmaal beperkt om zomaar iedereen een mooi huis en tuintje te kunnen geven met ene volle frigo en voorraadkast.

Maar dit terzijde geloof ik dat de mens in staat moet zijn om een beter economisc systeem te ontwikkelen dat steunt op samenwerking in plaats van concurrentie en dat het economisch systeem in functie staat van het menselijk, dierlijk en ecologisch welzijn in plaats van dat mens, dier en natuur in functie staan voor het economisch systeem.

Waarom zouden we enkel via concurrentie aan het concept van vraag en aanbod kunnen voldoen?
indien de mens eens wat minder egoistisch zou zijn en meer zou willen samenwerken dan kon met al heel wat bereiken.

En waarom is een arbeider zoveel minder waard als een ingenieur??
maakt meer kennis je dan een beter mens?
Of zijn mensen die niet veel kennis en talenten hebben minder menselijk dan diegene die hoge studies hebben gedaan?

moet het vraag en aanbod systeem er voor zorgen dat men mensen verdeeld in hokjes en elk hokje zijn waarde krijgt of zijn we tegenwoordig intelligent genoeg om iedereen dezelfde waarde te geven ongeacht zijn kennis en talenten??
Verdient niet ieder mens gelijk gewaardeerd te worden volgens zijn kennen en kunnen en wanneer gaan we beseffen dat iedereen belangrijk is in het geheel van arbeider tot ingenieur, allemaal zijn we belangrijk voor het geheel. misschien hebben we meer aanbod op lager niveau maar dit wil niet zeggen dat ze daarom minder waard zijn en daarbij komt dat er meer werk dan mensen zijn en dat er globaal gezien veel te weinig arbeiders zijn maar door het verderfelijk kapitalistisch systeem worden arbeiders uitgezogen en geplunderd om een kleine massa mensen in weelde te brengen en dat is iets wat niet kan en alleen al om dit feit is het kapitalisme slecht maar het kapitalisme is nog veel erger op andere punten. kortom er zijn meer nadelen aan dan voordelen voor de mensheid maar misschien niet voor de personen die op dit forum zitten

[lombas]

Wat is er egoïstisch aan cuncurrentie van vraag en aanbod? Is concurrentie niet menselijk (hé, die blondine is van m�*j, k?)? Waarom verdient een ingenieur meer dan een arbeider? Misschien omdat tegen dat de ingenieur zijn diploma heeft, de arbeider een flink eind op weg is zijn huis af te betalen?

[Vorenus]

fKapitalisme op zich is een zeer goed systeem, alleen de manier waarop het wordt toegepast is het probleem.

[slegie]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Wat is er egoïstisch aan cuncurrentie van vraag en aanbod? Is concurrentie niet menselijk (hé, die blondine is van m�*j, k?)? Waarom verdient een ingenieur meer dan een arbeider? Misschien omdat tegen dat de ingenieur zijn diploma heeft, de arbeider een flink eind op weg is zijn huis af te betalen?

De arbeider kan iets vroeger beginnen maar zal spoedig voorbij gestoken worden door de ingenieur nog voordat beide op pensioen zijn en daarna zal de igenieur ook nog eens een vetter pensioen krijgen terwijl beide hun hele leven gewerkt hebben.

Het eerlijkste systeem zou zijn dat ieder mens op een bepaalde leeftijd evenveel zou hebben verdient dus wie later begint door zijn studies zal meer verdienen om het verlies te compenseren. en wanneer beide op pensioen gaan moeten ze beide evenveel krijgen ongeacht hun studies en job want als we geboren worden krijgen we toch ook evenveel kindergeld ongeacht wat de ouders doen zou het dus ook zo niet moeten zijn op pensioen leeftijd wanneer de staat de mens terug onderhoud???