Laatst schreef ik een bericht waar ik weer eens de universele mensenrechten aanhaalde.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door sjaax
Godsdienstvrijheid heeft absoluut grenzen. Als ik morgen een godsdienst start die als centraal thema heeft alle Joden uit te roeien, is het de vraag hoeveel vrijheid ik daarbij mag krijgen. Vrijheid van godsdienst oké, maar wel binnen de grenzen van de universele mensenrechten. Een algemeen principe zou dienen te luiden: ‘Een ieder heeft recht op vrijheid van godsdienst; dit recht omvat de vrijheid zijn godsdienst of overtuiging te belijden door het onderwijzen ervan, door de praktische toepassing, door eredienst en de inachtneming van de geboden en voorschriften, voorzover de godsdienstige praktijk niet in strijd is met de artikelen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.’
Het zou niet terecht zijn stelling tegen de Islam te nemen. Er zijn vele interpretaties mogelijk, zoals bij alle godsdiensten. Maar alle democratische politieke partijen moeten wel stelling nemen tegen onacceptabele ondemocratische interpretaties van een godsdienst.
|
Jos Verhulst heeft ernstige twijfels over de werking van de UVRM.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst
Of neem artikel 18 van de UVRM, dat de godsdienstvrijheid garandeert. Dit artikel blijkt verenigbaar, niet enkel met de Belgische situatie (waarin bepaalde godsdiensten van staatswege geen godsdienst, maar ‘schadelijke sekte’ worden genoemd, waarna ze in laatstgenoemde hoedanigheid van staatswege kunnen worden belasterd), maar ook met een situatie als deze in Saoedi-Arabië, waarin zelfs private beoefening van een andere godsdienst als de islam buiten de wet is gesteld (Saoedi-Arabië wordt niet enkel met rust gelaten, maar maakt zelfs deel uit van de mensenrechtencommissie van de VN, die het respect voor bijvoorbeeld de godsdienstvrijheid in België in het oog moet houden). Het werd mij de laatste jaren gaandeweg duidelijk, dat de ‘mensenrechten’ in werkelijkheid geen enkel natuurlijk recht van enig individu beschermen, omwille van het feit dat deze rechten onderling contradictorisch zijn, zodat er steeds een instantie nodig is die boven de mensenrechten uittroont om in geval van botsende mensenrechten te bepalen welk mensenrecht in een bepaald geval de voorkeur krijgt.
|
Het klopt dat in artikel 18 godsdienstvrijheid wordt gegarandeerd. En het klopt eveneens dat bepaalde uitingen van godsdienstvrijheid contradictoir kunnen zijn met andere artikelen. Zoiets impliceert volgens mij niet het failliet van de mensenrechten. In ‘normale’ wetgeving gebeurt het regelmatig dat een wet niet functioneert zoals ze is bedoeld. We stellen rechters aan om wetten te interpreteren en in een bepaald geval verschillende wetten te elkaar af te wegen. Dat is, zou ik zeggen, gangbare praktijk. Als een bepaalde ‘normale’ wet niet goed functioneert, wordt ze geherformuleerd, of in zeldzame gevallen ingetrokken.
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst
Er moeten dus prioriteiten worden gesteld, door een instantie die boven de mensenrechten en de mensenrechtsubjecten uitstijgt.
|
De VN hebben de mensenrechten geformuleerd. Zij is de instantie die prioriteiten moet stellen.
Godsdienstvrijheid heeft niet absolute prioriteit, maar is onderworpen aan restricties van andere artikelen van de UVRM.
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst
Het mensenrechtendiscours hoort bij het particratisch regime, waarin de burger niet soeverein is, en onder dwang staat om zijn soevereiniteit af te staan aan de particratie, die in ruil dan geacht wordt voor de bevrediging van zijn begeerten te zorgen. Een tweede (omgekeerde) implicatie is dat democratie niet moet of kan gericht zijn op bevrediging van eenieders begeerte.
|
De burger kan niet soeverein zijn. Alleen op een verder onbewoond eiland kan je soeverein zijn. Zogauw er andere mensen zijn, zal je compromissen moeten sluiten over aanvaardbare regels. De democratie kan in principe wel gericht zijn op de bevrediging van ieders begeerten, maar het is natuurlijk illusoir te veronderstellen dat alle begeerten ook verwerkelijkt kunnen worden.
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst
Mensenrechten zijn eigenlijk dierenrechten, aldus van Dun. Het zijn geen echte rechten, maar een soort verbintenis die de eigenaar van de dieren aangaat om zijn dieren goed te laten leven. In welke zin dit ‘goed leven’ moet worden opgevat, bepaalt evenwel de eigenaar en niet het begerige en stemhebbende, doch spraakloze dier.
|
Dit is nonsens. Het dier stelt zijn baas niet aan. In een ideale situatie – in de praktijk werkt het inderdaad anders – bepaalt de individuele burger stapsgewijs, via verschillende democratische instanties, welke personen het recht krijgen om wetten te construeren. Geen enkel dier kan ooit bepalen wie namens hem een regel kan instellen.
2 juni 2007, 22:15
