23 leden Batasuna opgepakt - V-SB roept op tot steun

[nabat54]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Mooi zo. Deze smerige terroristen, moordenaars en beulen horen inderdaad in de gevangenis. De flaminganten die deze smeerlappen steunen zouden beter eens naar hun slachtoffers luisteren dan naar hun 'grooote idealen'.

Het is door toedoen van de ETA, het fysiek uitschakelen van de opvolger van Franco, dat Spanje terug een democratie geworden is. Jij ben toch een VLAAMS liberaal DEMOCRAAT, dus wat is uw probleem dan?

[willem1940NLD]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Bij deze een oproep voor een spoedbetoging:
nu dinsdag, om 19 uur aan het Spaans Consulaat, regentlaan in Brussel

Meervoud verzamelt in het Vlaams Huis om 18u45 in de Drukpersstraat.

Is daar toestemming voor verleend door de burgemeester?

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Mooi zo. Deze smerige terroristen, moordenaars en beulen horen inderdaad in de gevangenis. De flaminganten die deze smeerlappen steunen zouden beter eens naar hun slachtoffers luisteren dan naar hun 'grooote idealen'.

Patriot valt door de mand als een onvervalste fascist.

Nou ja dat wist ik al lang.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door willem1940NLD

Is daar toestemming voor verleend door de burgemeester?

geen idee, interesseert me niet.

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door mcielen

Met afschuw heeft de Vlaams-Socialistische Beweging vernomen dat de Spaanse politie 23 leden van Batasuna opgepakt heeft terwijl zij vreedzaam congresseerden te Segura.
Deze aanhoudingen zijn het recentste wapenfeit van de Spaanse staat in zijn campagne tegen de linkse oppositie in Baskenland, die onlangs nog uitmondde in de arrestatie van partijwoordvoerder Arnaldo Otegi naar aanleiding van… een toespraak, en dit in het kader van het mislukken van de vredesonderhandelingen, waar Batasuna niets mee te maken had. Het is geen wonder dat sommigen het tegenwoordig hebben over Birmaña in plaats van España.
Blijkbaar verkiest Madrid het politiek monddood maken van een groot deel van de Baskische kiezers (en daarmee allicht een verderzetting van het conflict), boven een dialoog die zou kunnen leiden tot een eervolle en duurzame vrede.

De linkse flaminganten van de V-SB steunen uiteraard de Baskische linkse independentisten in hun strijd voor een onafhankelijk en socialistisch Euskal Herria. Zij roept dan ook op massaal de petitie op http://freebatasuna.v-sb.be te ondertekenen, als teken van steun aan de Baskische vrijheidsstrijd.

Mag ik je eraan herinneren dat
1. de ETA onbetwistbaar een terroristische groepering is met ettelijke doden op haar geweten
2. Hari Batasuna de politieke vleugel of facade is van ETA

3. Hari Batasuna zich niet distanciëert van het terrorisme

4. de wapenstilstand aangeboden door de Spaanse regering door ETA werd verbroken/geweigerd

(gewoon opdat je dat niet zou vergeten)

[Burkide]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

2. Hari Batasuna de politieke vleugel of facade is van ETA

Ongetwijfeld zijn er banden tussen de ETA en Batasuna (vroeger Herri Batasuna): ze delen immers dezelfde ideologie. Sommige mensen zullen lid zijn van beide organisaties.
Maar zeggen dat Batasuna dezelfde organisatie is, klopt gewoonweg niet. Idem: Gerry Adams heeft ook weinig te zeggen over het doen en laten van het IRA.

3.

Hari Batasuna zich niet distanciëert van het terrorisme

Ja, maar wil dat betekenen dat Batasuna geweld dan goedkeurt? Neen toch? Men kan het met de beslissing er zich niet over uit te spreken eens zijn of niet, maar men mag haar ook niet verdraaien.

Trouwens, PP noch PSOE distantiëren hebben zich ook nooit gedistantieerd van het terrorisme en het staatsgeweld. Nochtans hoor ik zelden pleidooien om deze partijen te verbieden.

Overigens merk ik op dat zowat hele Baskische politieke spectrum, op de lokale afdelingen van de PP en de PSOE na, deze aanhoudingen blijken af te keuren - ik meen althans reacties gelezen te hebben van o.m. een PNV-minister en van Aralar (die nochtans geen al te grote vriendjes zijn met Batasuna, om het zachtjes uit te drukken).

[Natxo]

4. de wapenstilstand aangeboden door de Spaanse regering door ETA werd verbroken/geweigerd

De Spaanse regering heeft niets aangeboden.

Tijdens de gesprekken “Conversaciones de Loiola”, in het heiligdom gebouwd rondom het geboortehuis van de stichter van de Jezuïetenorde, Ignatius van Loiola, in september en oktober 2006 had de Baskische delegatie aangedrongen op een compromis dat het conflict zou overstijgen en niet op een oplossing die de huidige toestand zou bestendigen. Aangezien het uiteindelijke doel, de zelfbeschikking van de 7 provincies van Euskal Herria, voorlopig nog voor tweespalt zorgt, stelde Batasuna voor dat de Spaanse regering zou instemmen met het recht op beslissing door het Baskische volk en een regeling zou uitwerken voor de 4 provincies (Euskadi én Navarra). Dus voorlopig zonder een oplossing voor Iparralde.
De constante schending van de voorwaarden en de principes van het proces werden eveneens op tafel gegooid, vooral in de bijeenkomsten tussen de regering en ETA. De gewapende organisatie verbond zich er toe de militaire structuren te ontmantelen als het proces zou slagen, en vroeg ondertussen alle repressieve mechanismen te deactiveren, om op die manier tot een bilateraal bestand te komen (het bestand uitgeroepen door ETA in maart 2006 was eenzijdig).
Maar bij de onderhandelingen in maart en april 2007, dus na de aanslag op Barajas van 30 december 2006, stelde de regering als prioriteit de eis dat ETA expliciet de gewapende strijd zou opgeven, en wel onmiddellijk, zonder dat er iets voor ruil gegeven werd. De gevraagde tegenprestatie aan de regering (om het even welk juridisch mechanisme deactiveren, zoals de spreiding van de gevangenen, de voortdurende arrestaties, de heksenjacht, het Europese aanhoudingsmandaat, en zo meer...) kwam er niet.
Na de bijeenkomsten in maart en april 2007, waarbij de oplossingen verder af waren dan ooit en zelfs in tegengestelde richting evolueerden (de reële dreiging van het onwettig verklaren van partijen en kieslijsten), is het ETA zelf die het initiatief genomen heeft om in mei nog een poging te wagen, ditmaal in de aanwezigheid van een substantiële internationale vertegenwoordiging.
Op 21 mei 2007 (*) werd de laatste bijeenkomst gehouden die moest leiden naar een politiek akkoord om het Baskisch conflict op te lossen. Rondom de onderhandelingstafel zaten aan de ene tafel PSOE en Batasuna en aan de andere tafel ETA en een regeringsafvaardiging. Als gastheer trad de executieve van een Europees land op en de bijeenkomsten werden gehouden in een Europese stad.
(*) Merk op dat deze bijeenkomsten een paar dagen voor de verkiezingen van 27 mei tot stand kwamen. De bronnen van Gara bevestigen dat de delegatie van Batasuna voorgezeten werd door Arnaldo Otegi, waardoor de opvallende afwezigheid van Arnaldo Otegi tijdens de verkiezingscampagne (veel kranten vroegen zich al af waar hij bleef) te verklaren valt.
Op 14, 15 en 16 mei 2007 hadden de twee groepen, op dezelfde plaats, al simultane bijeenkomsten gehad in dezelfde onderhandelingsronde. Deze ontmoetingen werden bijgewoond door gekwalificeerde internationale waarnemers: twee delegaties van Europese regeringen die zich gespecialiseerd hadden in politieke conflicten en de oplossingen ervan en een politieke organisatie van een Europese natie die zelf betrokken was geweest in een politiek en gewapend conflict. Daarnaast was er ook nog een internationaal organisme aanwezig dat het totale vredesproces volgde.
Op de bijeenkomsten tussen Batasuna en PSOE legde eerstgenoemde het voorstel van 3 maart 2007 op tafel: “De verklaring van Anaitasuna”, ook gekend onder de slagzin “Euskal Herria Berria” (Voor een nieuw Euskal Herria).
De verklaring van Anaitasuna
Euskal Herria Berria
Voor een nieuw Euskal Herria

Twee jaar en half na de verklaring Anoeta (Orain Herria-Orain Bakea, 14 november 2004) die de weg uitstippelde naar het actuele vredesproces, werd op 3 maart 2007 in de polyvalente sportzaal Anaitasuna te Iruñea-Pamplona, voor een enthousiast publiek van meer dan 3000 nationalisten, het minimumprogramma (Euskal Herria Berria) voorgesteld om tot de oplossing van het conflict te komen.

“Zoals de verklaring van Anoeta meer de nadruk legde op de methode, zo legt de verklaring van Anaitasuna meer de nadruk op de inhoud.”

Twee belangrijke initiatieven komen aan bod:
Een formule voor de twee staten (“la voluntad ciudadana”)
Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Nafarroa (Spaans Baskenland) worden een autonome gemeenschap met het recht om zelf te beslissen. Hier wordt Navarra toegevoegd aan het huidige Euskadi, aan de huidige Baskische Autonome Gemeenschap.
Voor Lapurdi, Nafarroa Beherea en Zuberoa (Frans Baskenland) wordt het zelfde voorzien. Dit omvat eigenlijk de jarenlange eis van een eigen departement.
Het Baskische volk moet de mogelijkheid krijgen om te kiezen tussen alle opties, ook de zelfbeschikking. Dat is echte democratie, “la voluntad ciudadana”, de wil van de burger.
De territorialiteit (“autonom�*a a cuatro”)
Navarra is de bakermat van de Basken. Nu bestaat Euskadi uit de drie provincies Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Navarra is een eigen Autonome Gemeenschap geworden. Dat is uiteraard niet logisch: historisch en taalkundig behoort Navarra tot Euskadi. De filosofie is dus een globale politieke structuur maken, gelijklopend met de werkelijkheid. Een “autonom�*a a cuatro”, een autonomie met vier!
Als we spreken over een minimumprogramma, is er ook een maximumprogramma. Dat is de eigen staat, “Euskal Herria”, de zeven provincies of de twee nieuwe autonome structuren in één staat. Maar zover zijn we nog lang niet. Eerst het minimumprogramma er door krijgen.
De PSOE kwam aandraven met de ontwerptekst die goedgekeurd werd tijdens de gesprekken te Loiola (Conversaciones de Loiola) in oktober en november 2006. Zij hadden dit eerste voorontwerp nog geen blik gegund. De positie van de PSOE beperkte er zich toe, op ieder ogenblik, tot de optie van statutaire hervormingen voor de Comunidad Autónoma Vasca (Euskadi) en de Comunidad Foral de Navarra (Nafarroa), met als maximale mogelijkheid de creatie van een toekomstig intergouvernementeel orgaan, om zo tegemoet te komen aan de historische banden tussen de twee autonome gemeenschappen. In wezen kwam dit neer op het behoud van het huidige statuut, met een overkoepelend orgaan als schaamlapje.
Tijdens het verloop van de onderhandelingen tussen de partijen hadden vertegenwoordigers van de PSOE, naar het schijnt “�* l’improviste”, een routeplan uitgetekend, in beginsel aanvaardbaar voor de izquierda Abertzale. Het internationale bemiddelingsorganisme had er akte van genomen. Groot was de verbazing toen tijdens de onderhandelingen in mei 2007 de PSOE afstand deed van dit routeplan. Zij conditioneerden het compromis met de eis dat ETA het staakt-het-vuren moest respecteren (wat zij nog altijd deden, tot in juni 2007) en onmiddellijk volledig afstand moesten doen van de gewapende strijd. Hetzelfde objectief inspireerde de regering aan de andere onderhandelingstafel. De regering had na de aanslag op Barajas eenzijdig verklaard dat het staakt-het-vuren beëindigd was. ETA had tot juni 2007 nooit aangekondigd het wel te beëindigen.
Om uit impasse te geraken drong ETA er op aan om samen met de regering een gemeenschappelijke strategie te ontwikkelen, terwijl aan de andere onderhandelingstafel een politiek akkoord tussen de Baskische partijen moest gesloten worden. Hun voorstel was dat er na de verkiezingen van 2008 een politiek akkoord zou getekend worden door de Baskische politieke partijen. De inhoud van dit politieke akkoord was gebaseerd op wat in het voorontwerp van Loiola was genotuleerd en Batasuna probeerde het voorontwerp met hun verklaring van Anaitasuna te combineren, wat eigenlijk al een uitgewerkt voorstel was: een juridisch-politieke oplossing voor de 4 provincies (Euskadi én Navarra) en de erkenning van het recht op eigen beslissingen door het Baskische volk. Het akkoord moest verder op punt gesteld worden en zijn definitieve beslag krijgen op het einde van de volgende legislatuur in 2012.
En precies in de entourage waar een hangend politiek akkoord moest afgesloten worden, liep het mis. De PSOE aanvaardde het voorstel van Batasuna niet. De afgevaardigden van de PSOE vroegen daarop een opschorting om Madrid te kunnen raadplegen. Op 21 mei 2007 werden de onderhandeling voortgezet, maar de regering bleef op haar standpunt. Op dat ogenblik werden de onderhandelingen dan ook stopgezet. Weerom was men in een impasse terecht gekomen. Een impasse met niet in te schatten gevolgen: ETA verbrak het staakt-het-vuren van maart 2006 een paar dagen later, op 6 juni 2007 om 00:00 u.
De socialistische regering probeerde zich er uit te praten met de dooddoener dat de PP niet bereid was stappen te zetten in een globaal “staatspact” (met medewerking van alle politieke partijen) en dat dit hun bewegingsruimte of onderhandelingsruimte in grote mate beperkte. In andere woorden, de PSOE is gezwicht voor de chantage van de PP. Er was een pril begin van oplossing voorhanden, maar uit electorale schrik voor de PP werd het vredesproces (definitief?) op de helling gezet.
ETA: “De confrontatie is niet meer te vermijden”
Tijdens de onderhandelingen half mei 2007, waarbij de PSOE bevestigde dat er vooruitgang was bij beide onderhandelingsprocessen, had de PSOE aangedrongen op garanties i.v.m. het staakt-het-vuren. ETA bevestigde de afspraak (gaf dus garanties) en, onder het alziende oog van de internationale waarnemers, beloofden zij zowaar de gewapende strijd te deactiveren en de militaire structuren te ontmantelen. Zij waren zelfs bereid een Internationale Verificatiecommissie te aanvaarden die zou toezien op de naleving van de afspraak. Diezelfde commissie zou ook eventuele incidenten en accidenten, die mogelijks nog zouden volgen, op hun werkelijke waarde beoordelen.
De regering sloeg iedereen met verbijstering toen zij eerder aangegane verbintenissen blijkbaar vergeten waren. In geschreven akkoorden stond namelijk vermeld dat de regering akkoord ging met de “afwezigheid van arrestaties”, met het “stopzetten van de politieke processen”, met het “versoepelen van het gevangenisregime”, met de eventuele “vrijlating van politieke gevangenen” (alvast met diegenen die hun straf al uitgezeten hadden en met zwaar zieke gevangenen), met het opheffen van de “spreiding van gevangenen” om hen ofwel in Euskadi ofwel, bij overbevolking van de gevangenissen, zo dicht mogelijk onder te brengen. De drogreden die de regering voor hun ommekeer gaf, was: “Wij kunnen geen garanties bieden voor de afgesproken internationale uitleveringsverdragen, wij kunnen geen garanties geven voor de processen die al op de rol staan en wij moeten die afspraken zien in het licht van de vooruitgang en de gunstige ontwikkeling van het vredesproces.” Het antwoord van ETA was vernietigend voor de regering: “Deze aanpak van de regering is geen standpunt die thuishoort in een vredesproces, het is een regelrechte oorlogsverklaring.” ETA wees op de tegenspraak tussen wat vroeger afgesproken en genotuleerd was en de houding die de regering nu aannam. De internationale waarnemers probeerden via vragen een en ander recht te zetten, maar de regering antwoordde dat de omstandigheden veranderd waren, dat zij niet onder de druk van bedreigingen van bommen wenste te onderhandelen en vroeg een schorsing tot 21 mei 2007. ETA beschuldigde de regering van pertinente leugens, want zij hadden het staakt-het-vuren nog niet verbroken, ETA beschuldigde de regering van vertragingsmanoeuvres en twijfelde aan de goede bedoelingen. Van regeringszijde waren er geen concrete voorstellen, laat staan geschreven akkoorden. ETA weigerde dan ook om op 21 mei aanwezig te zijn (in tegenstelling tot Batasuna). ETA liet in een boodschap verstaan dat als er een akkoord mocht gesloten worden tussen de partijen, zij dit als voorwaarde zouden aannemen om het vredesproces verder te zetten en zich aan de afspraken zouden houden. Er kwam echter geen akkoord op 21 mei en ETA liet aan de waarnemers weten dat een gewapende confrontatie onvermijdelijk geworden was. Vijftien dagen later, op 5 juni 2007, verspreidde ETA een communiqué waarin het einde van het staakt-het-vuren werd aangekondigd voor 6 juni 2007 om 00:00u.
De onderhandelingstafel tussen de partijen is er nooit gekomen
De fundamentele voorwaarde om tot een definitieve oplossing van het probleem Euskal Herria te komen, ligt in de ontwikkeling en de uitwerking van een politiek proces. Om het met de woorden van Joseba Egibar (PNV) te zegen: “De eerste rondetafel, ETA-Regering, zal het begin van een tweede rondetafel, akkoord tussen de Baskische politiek partijen, vergemakkelijken, en naarmate de tweede rondetafel vruchten afwerpt, zal de eerste rondetafel beëindigd kunnen worden.” Wat voorbarig kondigde de Lehendakari, Juan José Ibarretxe, een verkenningsronde aan om de samenstelling van die tweede rondetafel te vergemakkelijken. Er werd zelfs een debat gepend over hoeveel rondetafels er wel moesten zijn. Maar deze discussie bleek als vlug een steriele zet.
Iemand had beslist dat het proces van dialoog op lange baan moest geschoven worden. “Eerst vrede, dan politiek”, werd een veel gebruikte (misbruikte) slagzin. Eén van de tenoren van dit bedenksel was niemand minder dan Josu Jon Imaz, voorzitter van de EBB-Euzkadi Buru Batzar (hoogste partijorgaan) van de PNV. Hiermee plaatste de jelkidepartij zich op dezelfde lijn als de PSOE en de Spaanse regering. En in die omstandigheden, de Spaanse regering die hulp krijgt van de PNV, was het nogal wiedes dat de creatie van de tweede rondetafel zonder moeite “geparkeerd” werd, met de intentie (daarover bestaat niet de minste twijfel) het proces in meer technische termen te sturen (de uitschakeling van ETA) dan wel te zoeken naar de noodzakelijke politieke oplossing voor het probleem. Die intentie kwam tot uiting in een paar opvallende feiten:

1. De dagvaarding door magistraat Grande-Marlaska in mei 2006 van verscheidene “mahaikides” (bestuursleden) van Batasuna
2. De uitspraak van Zapatero in de Cortes: “Niets, ook het uitblijven van vrede, verhindert ons te beginnen met een politieke dialoog”. Op 7 juli 2006 om 10 uur, komen Arnaldo Otegi, Rufi Etxeberria en Olatz Dañobeitia van de onderhandelingscommissie van Batasuna en Patxi López, secretaris generaal van de PSE (Baskische socialisten), en Rodolfo Ares, organisatiesecretaris van de Baskische Socialisten en lid van het dagelijkse bestuur van de PSOE, samen in Hotel Amara Plaza in Donostia voor een eerste officiële en publieke. Patxi López zei dat de volgende fase van de gesprekken met een legale partner moet gebeuren. Batasuna is een verboden partij (gevolg van partijenwet LOPP-Ley Orgánica de Partidos Pol�*ticos) en moet zich terug in het democratisch bestel integreren. Deze ontmoeting had dus allerminst een opening gemaakt naar een dialoog.
3. Een tweede ontmoeting vond dan plaats te Loiola, waar nu ook de PNV bij betrokken werd. Op deze bijeenkomsten werd onderhandeld over twee kerngedachten: het recht om zelf te beslissen en de steun voor de territorialiteit. De PNV, ooit het historische symbool van het Baskische Nationalisme, gooide roet in het eten. De politieke onderhandelingen (Loiola) tussen PNV, PSOE en Batasuna blokkeerden toen de jelkides (zo worden de leden van de PNV genoemd) openlijke en frontale oppositie voerden tegen de meer concreet uitgewerkte voorstellen van Batasuna. De PNV vreesde economische macht te verliezen als Euskadi en Navarra in één autonoom gebied zouden versmelten.
   Komt daarbij nog het feit dat de president van de PNV, Josu Jon Imaz, een bedenkelijke rol speelde. Van af februari 2007 verzette hij zich tegen ieder gesprek met Batasuna, omdat zij ofwel de Kale Borroka (straatgeweld) niet openlijk veroordelen, omdat ze ofwel niet openlijk de aanslag van eind vorig jaar te Barajas hebben veroordeeld, omdat zij ofwel te veel het laken naar zich toetrekken, omdat zij ofwel eerst de “Ley de Partidos” moesten respecteren. Kortom, alle trucs werden uit de PNV-hoed getoverd om toch maar niet te moeten praten. Wat hij angstvallig vermeed om te vermelden, is het feit dat de abertzalebeweging een niet te onderschatten electorale tegenstrever is. De macht en de kracht van het getal komen voor de PNV in het gedrang.
4. De derde ontmoeting (zonder PNV) greep plaats in volle verkiezingscampagne van mei 2007. Batasuna had toen al gestalte gegeven aan een volledige uitgewerkt plan, “De verklaring van Anaitasuna”. De PSOE aanvaardde dat voorstel niet, maar had ook niets in de plaats te bieden. Er kwam geen voorakkoord.

Vrij vertaald uit “Gara” van 22 september 2007, aangevuld met eigen inbreng.

Reacties op het artikel in “Gara”
Dezelfde dag nog, 22 september 2007, als het verschijnen van bovenvermeld artikel in Gara is de president van de Spaanse regering, José Luis Rodr�*guez Zapatero, er als de kippen bij om een verklaring af te leggen: “We staan waar we moeten staan, bij de principes. Wie de hoopvolle verwachtingen van de Baskische gemeenschap met de voeten getreden heeft, is ETA die tussen geweld en dialoog geopteerd heeft voor geweld. Na de opportuniteit die ETA kreeg om een einde te maken aan het geweld via dialoog, is de Spaanse regering vastberadener dat ooit om op alle fronten van onze rechtstaat te strijden tegen de gewapende organisatie, die maar één eindbestemming heeft: het einde van de gewapende acties.”
Dit staat schril in tegenstelling tot wat de Izquierda Abertzale verklaart: “PSOE en PNV zegden op alles ‘neen’, zelfs als ETA de mogelijkheid op tafel wierp om definitief de gewapende strijd vaarwel te zeggen, als beide partijen de werkelijke wil aan de dag legden om het proces, de dialoog, tot in zijn uiterste consequenties te voeren.”
Besluit
Wat heeft de PSOE bezield om een dergelijk grote kans op welslagen te laten ontglippen? Ik ben geen politieke deskundige, maar de hete adem van de Partido Popular is hier niet vreemd aan. Volgend jaar, in maart 2008, zijn er immers parlementsverkiezingen in Spanje. Stemmen halen is blijkbaar nog altijd belangrijker dan vrede (eventuele potentiële slachtoffers zijn te verwaarlozen, als het maar stemmen oplevert) .
Wat heeft de PNV bezield om een dergelijk grote kans op welslagen te laten ontglippen? Ik ben geen politieke deskundige, maar de vrees om hun machtspositie te verliezen is hier niet vreemd aan. Stemmen halen is blijkbaar nog altijd belangrijker dan vrede.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door baseballpolitieker

Dat de Batasuna zich dan afzweert van al het geweld van de ETA en publiekelijk oproept de eta af te keuren. OF hebben ze ze dat al gedaan mss?

Ik heb nooit de acties van het IRA of de PKK "afgezworen". Maakt mij dat dan schuldig aan het vermoorden van burgers?

[willem1940NLD]

Natuurlijk zijn al die griezel-clubs "onafhankelijk" en hebben niets met elkaar te maken; op iets kleinere schaal hebben wij zo bijvoorbeeld in Nederland o.a:
GroenLinks, Volkert, ZiedendeBintjes, Rara, Partij-vdDieren en de "nieuwe" Totalbrandstofslangensnijders.

[Pelgrim]

totalbrandstofslangensnijders

[baseballpolitieker]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Ik heb nooit de acties van het IRA of de PKK "afgezworen". Maakt mij dat dan schuldig aan het vermoorden van burgers?

Neen, maar als je een strategische positie zou bezitten, zou het wel aantonen dat er een grote kans is dat je hen steunt. Is geen bewijs natuurlijk maar kweekt vermoedens.

[Txiki]

17 vliegen in de cel en 6 komen vrij:

Albisu en Berasategi: vrij zonder borgtocht
Abrisketa, Aguerre, Apaolaza en Urrutia: vrij en 1 week om borgtocht te betalen.

In de cel:

Joseba Permach, Rufi Etxeberria, Mikel Zubimendi, Imanol Iparragirre, Juan Joxe Petrikorena, Anjel Mari Elkano, Marisa Alejandro, Aner Petralanda, Ana Lizarralde, Ibon Arbulu, Joana Regeiro, Jon Garai, Juan Kruz Aldasoro, Arantza Santesteban, Hasier Arraiz, Maite D�*az de Heredia en Maite Fernández de Labastida.

[Zwartengeel]

Getekend.

[Burkide]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Bij deze een oproep voor een spoedbetoging:
nu dinsdag, om 19 uur aan het Spaans Consulaat, regentlaan in Brussel

Meervoud verzamelt in het Vlaams Huis om 18u45 in de Drukpersstraat.

Belangrijk: de spoedbetoging zal niet meer plaatsvinden aan het Spaanse consulaat in de Regentlaan, maar wel bij de Spaanse ambassade op de Wetenschapsstraat 19. Aangezien dit ietsje verder verwijderd is van het Vlaams Huis dan de Regentlaan, is het aangeraden een tiental minuten vroeger present te geven aan het Vlaams Huis.

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door nabat54

Het is door toedoen van de ETA, het fysiek uitschakelen van de opvolger van Franco, dat Spanje terug een democratie geworden is. Jij ben toch een VLAAMS liberaal DEMOCRAAT, dus wat is uw probleem dan?

Is de opvolger van Franco, Zijne Majesteit Koning Juan Carlos, fysiek uitgeschakeld?

Het is overigens in de eerste plaats dankzij hem dat Spanje een democratie is geworden.

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Patriot valt door de mand als een onvervalste fascist.

Nou ja dat wist ik al lang.

Aan de kant van de slachtoffers staan ipv aan de kant van de terroristen noem jij fascisme?

Weerzinwekkend.

[mcielen]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Aan de kant van de slachtoffers staan ipv aan de kant van de terroristen noem jij fascisme?

Weerzinwekkend.

De vraag is dan natuurlijk of je aan de kant staat van de slachtoffers, of aan de kant van het establishment.

[Natxo]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Is de opvolger van Franco, Zijne Majesteit Koning Juan Carlos, fysiek uitgeschakeld?

Het is overigens in de eerste plaats dankzij hem dat Spanje een democratie is geworden.

Dankzij hem? Democratie? Democratuur! Ja!

Zovele jaren na de dood van dictator Franco wordt koning Juan Carlos door de Spaanse gemeenschap nog altijd beschouwd als de garantie voor de instituten en de verdediger van de democratie. Hij is bijna onaantastbaar geworden. Zijn prestige als monarch is aanzienlijk gegroeid sinds 23 februari 1981, toen luitenant-kolonel Antonio Tejero van de Guardia Civil en de generaals Milans del Bosch en Alfonso Armada een staatsgreep pleegden. De mislukking wordt toegeschreven aan Juan Carlos die manifest zijn afwijzing voor de onbezonnen poging liet blijken.
Twintig jaar na de mislukte staatsgreep rezen twijfels over wie werkelijk achter de staatsgreep zat. Kolonel Amadeo Mart�*nez Inglés, auteur van het boek: “23-F. El golpe que nunca existió” (Editorial Foca), houdt ons de volgende thesis voor: “Het gaat hier om een politiek-militaire operatie van de Borbons, geleid door koning Juan Carlos, die op de hoogte was over het feit dat een groep ultrarechtse militairen een beweging aan het voorbereiden waren om hem (de koning) af te zetten.” Er waren voordien geheime afspraken geweest in Zarzuela (residentie koning) waar beslist werd generaal Armada aan het hoofd van een nieuw te vormen regering te plaatsen, met Felipe González als vice-president. Infanteriebrigade in Zaragoza.
Tijdens een interview (2003) verklaart hij dat er de laatste 20 jaar geen staatsgrepen waren in Spanje. Militaire staatsgrepen richten zich altijd in de eerste plaatst op de hoogste machtskoepel, in dit geval de koning. De tanks verschenen ook niet in de hoofdstas Madrid, maar in Valencia. De Amerikaanse legerbasis van Torrejon was de dag voordien al op de hoogte gebracht en in staat van alarm geplaatst. Maar op 23-F werd er niet aan de koning geraakt. De Guardia Civiles die, onder leiding van Tejero, binnendrongen in het parlement ageerden niet tegen de koning. Integendeel, zoals op TV te zien was, riepen zij slagzinnen ten gunste van de monarch. De staatsgreep, tussen haakjes, richtte zich ook niet tegen het politieke systeem, want generaal Armada had in zijn binnenzak een document met de namen van een nieuwe regering, onder zijn voorzitterschap. Namen met “democraten” uit de voornaamste politieke partijen. Het was opgezet spel, een politiek, militair en institutioneel manoeuvre, geleid vanuit de Kroon om de echte staatsgreep, voorzien voor 2 mei 1981, te dwarsbomen. Die staatsgreep (pseudo-staatsgreep) was gepland door de meest radicale krachten van het extreemrechtse Spanje en uitgedokterd in kringen van extreemrechtse militairen, om de koning af te zetten en de terugkeer naar een totalitair regime �* la Franco voor te bereiden. Om dat te verhinderen, werd de farce “staatsgreep Tejero” uitgedokterd.

[nabat54]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Is de opvolger van Franco, Zijne Majesteit Koning Juan Carlos, fysiek uitgeschakeld?

Het is overigens in de eerste plaats dankzij hem dat Spanje een democratie is geworden.

Franco had een een opvolger aangeduid voor zijn dictatuur, nl. Luis Carrero Blanco. Deze werd door de ETA fysiek uitgeschakeld.Meer op de link hieronder.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Luis_Carrero_Blanco

Als de Francogezinden nog een opvolger hadden was Spanje vermoedelijk veel later een democratie geworden. Dus de ETA heeft bijgedrgen tot het democratisch worden van Spanje, daar zit de ironie van het Baskisch drama!

Dus als je jezelf als een VLAAMS Liberaal DEMOCRAAT aanziet, zou ik toch geen termen als,smeerlappen, flaminganten, in de mond nemen zoals je in repliek deed.

enne, dat jij een koning democratisch vind is je goed recht, maar ik vind zo een middeleeuws systeem nogal ouderwets.

[Nr.10]

In een welvarend democratisch land als Spanje, lid van de EU, is er geen enkele reden om medeburgers te doden. Dat is crimineel en totaal verwerpelijk. Punt.