Dringend verzoek: poëzie aub - Pagina 3

Fatalistische fakir · 12 december 2009, 06:35

Hans Dorrestijn - Gedicht bij mijn vijftigste verjaardag

God, wat is het leven prachtig
Nog dertig jaar dan ben ik tachtig

Fatalistische fakir · 8 januari 2010, 19:34

Lucebert - Liefde

ik droom dus ben ik niet

ik droom dat iemand de deur intrapt
niet voor de grap maar voor een politieke moord

ik droom dat ik niet ben

ik droom dat ik dood ga
niet voor de grap maar voor niets

ik droom dat er een ik is

ik droom dat ik eet en drink
voor de grap maar ook voor jou

Fatalistische fakir · 8 januari 2010, 19:56

K. Michel - Inblazing

Als iemand die van je houdt niet van je houdt
maar je wel op wil eten terwijl je geen appel bent
noch de wortel uit drie, dan mag nee niet
en kan ja niet
een raadsel dat je rok na rok
afpelt als een ui, treurwerksgewijs
tot alle generaties op zijn
en een stem klinkt
die op oudtestamentische toon beveelt
zit niet zo te kutviolen

redwasp · 8 januari 2010, 20:01

vrede,

uur na uur
waren ooit
toekomst
nu
verleden

vrede,

redwasp

Fatalistische fakir · 8 januari 2010, 20:11

Willem Wilmink - Vader

vader kocht ooit
een verzameld werk:
een bundel gedichten
van degelijk merk.

bij wat hij mooi vond
zette hij strepen
een enkele keer
een uitroepteken.

bij tijd en wijle
herlees ik die
zeer summiere
biografie:

in een code
van strepen en stippen
steeg het water
hem naar de lippen.

Fatalistische fakir · 10 januari 2010, 07:51

W.B. Yeats - Politics

`In our time the destiny of man presents its meanings in
political terms' - Thomas Mann

How can I, that girl standing there,
My attention fix
On Roman or on Russian
Or on Spanish politics?
Yet here's a travelled man that knows
What he talks about,
And there's a politician
That has read and thought,
And maybe what they say is true
Of war and war's alarms,
But O that I were young again
And held her in my arms!

--------------------

W.B. Yeats - Never give all the heart

Never give all the heart, for love
Will hardly seem worth thinking of
To passionate women if it seem
Certain, and they never dream
That it fades out from kiss to kiss;
For everything that's lovely is
But a brief, dreamy, kind delight.
O never give the heart outright,
For they, for all smooth lips can say,
Have given their hearts up to the play.
And who could play it well enough
If deaf and dumb and blind with love?
He that made this knows all the cost,
For he gave all his heart and lost.

Fatalistische fakir · 10 januari 2010, 07:53

Philip Larkin - To failure

You do not come dramatically, with dragons
That rear up with my life between their paws
And dash me butchered down beside the wagons,
The horses panicking; nor as a clause
Clearly set out to warn what can be lost,
What out-of-pocket charges must be borne
Expenses met; nor as a draughty ghost
That's seen, some mornings, running down a lawn.

It is these sunless afternoons, I find
Install you at my elbow like a bore
The chestnut trees are caked with silence. I'm
Aware the days pass quicker than before,
Smell staler too. And once they fall behind
They look like ruin. You have been here some time.

------------

Philip Larkin - Love again

Love again: wanking at ten past three
(Surely he's taken her home by now?),
The bedroom hot as a bakery,
The drink gone dead, without showing how
To meet tomorrow, and afterwards,
And the usual pain, like dysentery.

Someone else feeling her breasts and cunt,
Someone else drowned in that lash-wide stare,
And me supposed to be ignorant,
Or find it funny, or not to care,
Even ... but why put it into words?
Isolate rather this element

That spreads through other lives like a tree
And sways them on in a sort of sense
And say why it never worked for me.
Something to do with violence
A long way back, and wrong rewards,
And arrogant eternity.

Fatalistische fakir · 10 januari 2010, 07:54

Annie M.G. Schmidt - Aan een klein meisje

Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen.
En altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn andere muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.

En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen…
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

Jazeker · 10 januari 2010, 08:01

Langs de stadse grachten, een bleke maan
Ze lopen er als schimmen, en ik ken hun naam
Ze hebben nachtenlang elkaar gekust
Zij zullen nooit meer vinden, de stille rust

De jaren zijn voorbij, waar is haar zachte stem
’k Heb veel te lang gezocht naar ’t gevoel dat ik niet ken
Wetend dat ze kijkt naar dit vreemd gezicht
En luistert naar z’n woorden als een zoet gedicht

Mijn liefste schat in Seerlands Daal
Waarom spreekt gij nu voor mij een andere taal
Ik wens je veel geluk, zoals het hoort
Maar liever had ik hem toch wel stilletjes vermoord

Hangt hij rond je hals een koord van goud
Hij tooit je met veel kleuren, die waar hij van houdt
Jouw eer heeft hij genomen, maar ook jouw stem geroofd
En al mijn dwaze dromen die ik ooit heb beloofd.

Langs de stadse grachten, onder de maan
Loopt nog steeds die schim, en ik ken zijn naam
In Seerlands Dale, wil je trouwen
Dan ga ik maar op zoek naar andere vrouwen

In Seerlands Dale ga ik rouwen

Jaani_Dushman · 10 januari 2010, 13:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Langs de stadse grachten, een bleke maan
Ze lopen er als schimmen, en ik ken hun naam
Ze hebben nachtenlang elkaar gekust
Zij zullen nooit meer vinden, de stille rust

De jaren zijn voorbij, waar is haar zachte stem
’k Heb veel te lang gezocht naar ’t gevoel dat ik niet ken
Wetend dat ze kijkt naar dit vreemd gezicht
En luistert naar z’n woorden als een zoet gedicht

Mijn liefste schat in Seerlands Daal
Waarom spreekt gij nu voor mij een andere taal
Ik wens je veel geluk, zoals het hoort
Maar liever had ik hem toch wel stilletjes vermoord

Hangt hij rond je hals een koord van goud
Hij tooit je met veel kleuren, die waar hij van houdt
Jouw eer heeft hij genomen, maar ook jouw stem geroofd
En al mijn dwaze dromen die ik ooit heb beloofd.

Langs de stadse grachten, onder de maan
Loopt nog steeds die schim, en ik ken zijn naam
In Seerlands Dale, wil je trouwen
Dan ga ik maar op zoek naar andere vrouwen

In Seerlands Dale ga ik rouwen

Kadril?

Mitgard · 10 januari 2010, 14:21

tijd voor een vrolijk gedicht. toevallig eentje van mezelf.
deze was in een opwelling geschreven in een draad over fietsen. fietsen, lente etcetera... de vrije associatie nam een aanvang dat het kletterde.
er zit een beetje gezelle in en een knipoog naar de bourgondische hooizolderromantiek.
en wie durft het nog aan om kaduuke verkleinwoorden die eindigen op '-ke' te gebruiken?
risicovol!

lente-impressies op een januaridag

de lente, de fiets.
haspengauw, de bloesems,
het wegske van kapellekes- het beekske snel
- forellekes -
nog steeds?
en de boter boer, bretellekes
en de meiskes, j...
o ja nog steeds?
de tong valt ijdel
hoog van duits, en ook
van nederdiets al door elkaar maar lang
niet onbegrepen als zij praten
onder 't maanlicht van een vroege nacht
snel gefluister in de bleke uren,
ritselt stro daar in de schuren
van de zoete jaren, regen klettert hemel
dondert storm der jeugd
wil het leven roemen,
wilde regen stort
als honingwijn op hete bloemen!

Jazeker · 10 januari 2010, 14:41

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Kadril?

Hij zei "Kadril?"
Ik vroeg "Persil?"
Keek me raar na
Zei maar snel ja.

Fatalistische fakir · 10 januari 2010, 23:05

Drie gedichten van Hans Lodeizen

Ik ben het zuiverste dier op aarde

ik ben het zuiverste dier op aarde
ik slaap met de nacht als met mijn lichaam
en de nacht wordt groter in mijn hart

in het donkere weefgetouw van je vingers
borduur ik een nacht van eenzaamheid
veelkleurig veeleisend veranderlijk

ik ken alle tranen van de eenzaamheid
sla mij maak mij open
ik ben een roos van vrolijkheid

kom hier vertrouw mij
ik gooi de wind vol sterren

als een boot van overvloed
in de spaarzaamheid van de zee

nu ben je niet gekomen
en zachtjes ga ik dicht.

De buigzaamheid van het verdriet

in een wereld van louter plezier
kwam ik haar tegen, glimlachend,
en ze zei: wat liefde is geweest
luister ernaar in de bomen
en ik knikte en we liepen nog lang
in de stille tuin.

de wereld was van louter golven
en ik zonk in haar als een lijk
naar beneden het water sloot
boven mijn hoofd en even
voelde ik een vis langs mij strijken
in de stille zee.

dag zei ik tegen haar dag kom
ik je nog eens tegen, glimlachend
maar de wind blies weg
haar gezicht in het water
en ik knikte en ik werd onzichtbaar
in het stille leven.

Ik heb mij met moeite alleen gemaakt

ik heb mij met moeite alleen gemaakt.
je zou niet zeggen: je zou niet zeggen dat
het zoveel moeite kost alleen te zijn als
een zon rollende over het grasveld

neem dan – vriend!- de mieren waar
wonend in hun paleizen als een mens
in zijn verbeelding -; wachten zij op regen en
graven dan verder: het puur kristal
is hen zand geworden.

in het oog van de nacht woon je als een merel,
of als een prins in zijn boudoir: de kalender
wijst het zeventiende jaar van Venetië en
zachtjes, zachtjes slaan zij het boek dicht

kijk! je schoenen zijn van perkament

o – mijn vriend – deze wereld is niet de echte.

Fatalistische fakir · 10 januari 2010, 23:12

Ingmar Heytze - Sta op en wankel

Sta op en wankel - uche uche-
naar de gootsteen. Wat een nacht.
Nog steeds alleen. Te veel gedronken.
Met de taxi thuisgebracht.

Hoe doet iedereen dat toch,
in liefde vallen op de dansvloer,
niet alleen, maar allebei,
dus zij op hem en hij op haar,
getweeën, samen, met elkaar,
consensus dus -
vooruit, ik geef het toe,
ik heb onafgebroken woorden
met mezelf, zaai kruimels twijfels uit
en dansend op een spijkerbed
steek ik mijn eigen ego lek:

ik blijf een eenzaam twistgesprek

Everytime · 10 januari 2010, 23:16

http://www.youtube.com/watch?v=KFxzv_LSufY

Fatalistische fakir · 10 januari 2010, 23:16

M. Vasalis - Tijd

Ik droomde, dat ik langzaam leefde ....
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen

terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen .....
Ik zag de tremor van de zee,
zijn zwellen en weer haastig slinken,
zoals een grote keel kan drinken.
En dag en nacht van korte duur
vlammen en doven: flakkrend vuur.

De wanhoop en welsprekendheid
in de gebaren van de dingen,
die anders star zijn, en hun dringen,
hun ademloze, wrede strijd ....
Hoe kón ik dat niet eerder weten,
niet beter zien in vroeger tijd ?
Hoe moet ik het weer ooit vergeten ?

bgf324 · 10 januari 2010, 23:16

bgf324 · 10 januari 2010, 23:17

bgf324 · 10 januari 2010, 23:17

Fatalistische fakir · 10 januari 2010, 23:39

Drie gedichten van Toon Tellegen

Ik werd geboren

Ik werd geboren
en iemand kwam aansjokken, zette een ladder
tegen mij aan en klom naar boven
met op zijn rug mijn ziel en mijn gedachten.

Het begon te regenen
en hij sprong naar beneden, holde weg
om te schuilen, riep nog over zijn schouder:
'Wees gelukkig! Wees maar gelukkig!'

De zon verscheen,
maar er klom niemand meer naar boven.
Niemand legde uit hoe ik mijn gedachten
moest gebruiken,
niemand bracht schaduw,
niemand haalde de ladder weg,
niemand zei dat er niemand meer zou komen.

Kom terug

'Kom terug.'
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht...

en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
'Ja.'

Treurig gedicht

'Dit is het einde van de weg' zeiden ze.
Er stond een bordje:
DIT IS HET EINDE VAN DE WEG
'Hier, dit punt,' zeiden ze.
Ze hurkten erbij neer
en raakten het voorzichtig even aan.
'Is dit het?'
'Dit is het.'
Het was herfst, het regende, het stormde.
Ze stonden op, draaiden zich om.

Later kwamen ze nog even terug
met een vergrootglas.
Het was echt het einde van de weg.

8 januari 2010, 20:01	#44
redwasp Staatssecretaris Geregistreerd: 18 november 2005 Berichten: 2.691	vrede, uur na uur waren ooit toekomst nu verleden vrede, redwasp __________________ DENK EROM: EIGEN KARMA EERST! ALTIJD, OVERAL! Laatst gewijzigd door redwasp : 8 januari 2010 om 20:01.

10 januari 2010, 07:54	#48
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	Annie M.G. Schmidt - Aan een klein meisje Dit is het land, waar grote mensen wonen. Je hoeft er nog niet in: het is er boos. Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen. En altijd is er weer wat anders loos. En in dit land zijn alle avonturen hetzelfde, van een man en van een vrouw. En achter elke muur zijn andere muren en nooit een eenhoorn of een bietebauw. En alle dingen hebben hier twee kanten en alle teddyberen zijn hier dood. En boze stukken staan in boze kranten en dat doen boze mannen voor hun brood. Een bos is hier alleen maar een boel bomen en de soldaten zijn niet meer van tin. Dit is het land waar grote mensen wonen… Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in. Laatst gewijzigd door Fatalistische fakir : 10 januari 2010 om 07:54.

12 december 2009, 06:35	#41
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	Hans Dorrestijn - Gedicht bij mijn vijftigste verjaardag God, wat is het leven prachtig Nog dertig jaar dan ben ik tachtig

8 januari 2010, 19:34	#42
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	Lucebert - Liefde ik droom dus ben ik niet ik droom dat iemand de deur intrapt niet voor de grap maar voor een politieke moord ik droom dat ik niet ben ik droom dat ik dood ga niet voor de grap maar voor niets ik droom dat er een ik is ik droom dat ik eet en drink voor de grap maar ook voor jou

8 januari 2010, 19:56	#43
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	K. Michel - Inblazing Als iemand die van je houdt niet van je houdt maar je wel op wil eten terwijl je geen appel bent noch de wortel uit drie, dan mag nee niet en kan ja niet een raadsel dat je rok na rok afpelt als een ui, treurwerksgewijs tot alle generaties op zijn en een stem klinkt die op oudtestamentische toon beveelt zit niet zo te kutviolen

8 januari 2010, 20:11	#45
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	Willem Wilmink - Vader vader kocht ooit een verzameld werk: een bundel gedichten van degelijk merk. bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken. bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie: in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen.

10 januari 2010, 07:51	#46
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	W.B. Yeats - Politics `In our time the destiny of man presents its meanings in political terms' - Thomas Mann How can I, that girl standing there, My attention fix On Roman or on Russian Or on Spanish politics? Yet here's a travelled man that knows What he talks about, And there's a politician That has read and thought, And maybe what they say is true Of war and war's alarms, But O that I were young again And held her in my arms! -------------------- W.B. Yeats - Never give all the heart Never give all the heart, for love Will hardly seem worth thinking of To passionate women if it seem Certain, and they never dream That it fades out from kiss to kiss; For everything that's lovely is But a brief, dreamy, kind delight. O never give the heart outright, For they, for all smooth lips can say, Have given their hearts up to the play. And who could play it well enough If deaf and dumb and blind with love? He that made this knows all the cost, For he gave all his heart and lost.

10 januari 2010, 07:53	#47
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	Philip Larkin - To failure You do not come dramatically, with dragons That rear up with my life between their paws And dash me butchered down beside the wagons, The horses panicking; nor as a clause Clearly set out to warn what can be lost, What out-of-pocket charges must be borne Expenses met; nor as a draughty ghost That's seen, some mornings, running down a lawn. It is these sunless afternoons, I find Install you at my elbow like a bore The chestnut trees are caked with silence. I'm Aware the days pass quicker than before, Smell staler too. And once they fall behind They look like ruin. You have been here some time. ------------ Philip Larkin - Love again Love again: wanking at ten past three (Surely he's taken her home by now?), The bedroom hot as a bakery, The drink gone dead, without showing how To meet tomorrow, and afterwards, And the usual pain, like dysentery. Someone else feeling her breasts and cunt, Someone else drowned in that lash-wide stare, And me supposed to be ignorant, Or find it funny, or not to care, Even ... but why put it into words? Isolate rather this element That spreads through other lives like a tree And sways them on in a sort of sense And say why it never worked for me. Something to do with violence A long way back, and wrong rewards, And arrogant eternity.

10 januari 2010, 14:21	#51
Mitgard Banneling Geregistreerd: 16 februari 2004 Berichten: 23.890	tijd voor een vrolijk gedicht. toevallig eentje van mezelf. deze was in een opwelling geschreven in een draad over fietsen. fietsen, lente etcetera... de vrije associatie nam een aanvang dat het kletterde. er zit een beetje gezelle in en een knipoog naar de bourgondische hooizolderromantiek. en wie durft het nog aan om kaduuke verkleinwoorden die eindigen op '-ke' te gebruiken? risicovol! lente-impressies op een januaridag de lente, de fiets. haspengauw, de bloesems, het wegske van kapellekes- het beekske snel - forellekes - nog steeds? en de boter boer, bretellekes en de meiskes, j... o ja nog steeds? de tong valt ijdel hoog van duits, en ook van nederdiets al door elkaar maar lang niet onbegrepen als zij praten onder 't maanlicht van een vroege nacht snel gefluister in de bleke uren, ritselt stro daar in de schuren van de zoete jaren, regen klettert hemel dondert storm der jeugd wil het leven roemen, wilde regen stort als honingwijn op hete bloemen!

10 januari 2010, 23:05	#53
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	Drie gedichten van Hans Lodeizen Ik ben het zuiverste dier op aarde ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij open ik ben een roos van vrolijkheid kom hier vertrouw mij ik gooi de wind vol sterren als een boot van overvloed in de spaarzaamheid van de zee nu ben je niet gekomen en zachtjes ga ik dicht. De buigzaamheid van het verdriet in een wereld van louter plezier kwam ik haar tegen, glimlachend, en ze zei: wat liefde is geweest luister ernaar in de bomen en ik knikte en we liepen nog lang in de stille tuin. de wereld was van louter golven en ik zonk in haar als een lijk naar beneden het water sloot boven mijn hoofd en even voelde ik een vis langs mij strijken in de stille zee. dag zei ik tegen haar dag kom ik je nog eens tegen, glimlachend maar de wind blies weg haar gezicht in het water en ik knikte en ik werd onzichtbaar in het stille leven. Ik heb mij met moeite alleen gemaakt ik heb mij met moeite alleen gemaakt. je zou niet zeggen: je zou niet zeggen dat het zoveel moeite kost alleen te zijn als een zon rollende over het grasveld neem dan – vriend!- de mieren waar wonend in hun paleizen als een mens in zijn verbeelding -; wachten zij op regen en graven dan verder: het puur kristal is hen zand geworden. in het oog van de nacht woon je als een merel, of als een prins in zijn boudoir: de kalender wijst het zeventiende jaar van Venetië en zachtjes, zachtjes slaan zij het boek dicht kijk! je schoenen zijn van perkament o – mijn vriend – deze wereld is niet de echte.

10 januari 2010, 23:12	#54
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	Ingmar Heytze - Sta op en wankel Sta op en wankel - uche uche- naar de gootsteen. Wat een nacht. Nog steeds alleen. Te veel gedronken. Met de taxi thuisgebracht. Hoe doet iedereen dat toch, in liefde vallen op de dansvloer, niet alleen, maar allebei, dus zij op hem en hij op haar, getweeën, samen, met elkaar, consensus dus - vooruit, ik geef het toe, ik heb onafgebroken woorden met mezelf, zaai kruimels twijfels uit en dansend op een spijkerbed steek ik mijn eigen ego lek: ik blijf een eenzaam twistgesprek

10 januari 2010, 23:16	#55
Everytime Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 3 februari 2004 Locatie: Bruxelles Berichten: 33.183	http://www.youtube.com/watch?v=KFxzv_LSufY

10 januari 2010, 23:16	#57
bgf324 Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 1 december 2008 Locatie: Rijks-Vlaanderen Berichten: 21.724

10 januari 2010, 23:17	#58
bgf324 Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 1 december 2008 Locatie: Rijks-Vlaanderen Berichten: 21.724

10 januari 2010, 23:39	#60
Fatalistische fakir Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 oktober 2009 Berichten: 301	Drie gedichten van Toon Tellegen Ik werd geboren Ik werd geboren en iemand kwam aansjokken, zette een ladder tegen mij aan en klom naar boven met op zijn rug mijn ziel en mijn gedachten. Het begon te regenen en hij sprong naar beneden, holde weg om te schuilen, riep nog over zijn schouder: 'Wees gelukkig! Wees maar gelukkig!' De zon verscheen, maar er klom niemand meer naar boven. Niemand legde uit hoe ik mijn gedachten moest gebruiken, niemand bracht schaduw, niemand haalde de ladder weg, niemand zei dat er niemand meer zou komen. Kom terug 'Kom terug.' Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken dat ik ze dacht... en als iemand dan terug zou zeggen of desnoods alleen maar terug zou denken, op een ochtend: 'Ja.' Treurig gedicht 'Dit is het einde van de weg' zeiden ze. Er stond een bordje: DIT IS HET EINDE VAN DE WEG 'Hier, dit punt,' zeiden ze. Ze hurkten erbij neer en raakten het voorzichtig even aan. 'Is dit het?' 'Dit is het.' Het was herfst, het regende, het stormde. Ze stonden op, draaiden zich om. Later kwamen ze nog even terug met een vergrootglas. Het was echt het einde van de weg.