Einstein - Pagina 31

Zwijgt · 2 februari 2012, 11:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Onderworpen is het verkeerde begrip: opgeheven is hier het ware.

Opgeheven door de eenheid der tegendelen.

Onderworpen zijn is slaafs en negatief, dat is de antithese, waarin de wedergeboorte de hogere synthese en de waarheid is.
De waarheid is eeuwig en oneindig, lees daarvoor mijn atoomtheorie.

Het gaat hier nog niet om krachten: eerst komt de waarheid aan de beurt, dat is de Geest van mijn nieuwe Bijbel.

Pas dan zal eigen kracht over gaan in algemene kracht voor de schepping van een nieuw heelal.

U gebruikt dus moeilijke woorden zonder er de correcte betekenis van te kennen *zucht*
Wat uw atoomtheorie betreft: het legt op een aantal duidelijke wonden de vinger, maar verder gaat het ook niet. Best boeiend doch weinig overtuigend voor mij. Misschien mocht u wat aan de onderbouw werken?

harriechristus · 2 februari 2012, 18:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwijgt

U gebruikt dus moeilijke woorden zonder er de correcte betekenis van te kennen *zucht*

zucht niet, maar studeer tot je de correcte betekenis begrijpt mijner woorden.

Citaat:

Wat uw atoomtheorie betreft: het legt op een aantal duidelijke wonden de vinger, maar verder gaat het ook niet. Best boeiend doch weinig overtuigend voor mij. Misschien mocht u wat aan de onderbouw werken?

Misschien mocht je wat beter studeren en vragen stellen als je iets niet begrijpt.....

Of even duidelijk zegt (inhoudelijk dus) waar je het niet mee eens bent en waarom niet.

harriechristus · 2 februari 2012, 18:53

91 - De mens heeft vele identiteiten.

Nu ben ik nog een identiteit vergeten en dat is die van het lichaam.
Die is eigenlijk de laagste, want deze is als zodanig bewusteloos als slechts materie, hoe indrukwekkend de bouw daarvan ook moge wezen als organisme en grondslag van het hogere bewustzijn.

1 - Dus eerst komt de lichaamsidentiteit (ik ben mijn lichaam) als het eerste en meest natuurlijke, bijvoorbeeld voor sportlieden erg belangrijk.

2 - Dan komt het gevoelsleven als eerste bewustzijn, dat eerst nog slechts algemeen en vaag is, een eerste ontwaken, met name bij de lagere levenssoorten.

3 - Dan ontwikkelen zich daaruit de verschillende zintuiglijke bewustzijnsvormen (tasten en proeven en ruiken en horen en zien) als differentie van het gevoelsleven.

4 - Het gevoelsleven omvat vervolgens ook deze zintuiglijke vormen van bewustzijn en is er tevens de basis van.
En als zodanig zeer verrijkt is het de Ziel, het concrete gevoelsleven, dat ook in het zintuiglijk bewustzijn aanwezig is, maar anderzijds ook voor zichzelf bestaat, dus in een onderscheid van uiterlijke ziel en innerlijke ziel.

5 - De innerlijke ziel is vooral creatief in dromen, herinneringen en voorstellingsvermogen en fantasie, en de basis van activiteit naar buiten toe.

6 - En dan hebben we ook nog het denken als hoogste, dat enerzijds abstract is, maar anderzijds ook concreet omdat het denken ook alle voorgaande vermogens omvat, daar over na kan denken en daarvan de geestelijke grondslag is.
Is het denken als zodanig eerst nog abstract, dan is het denken als Geest juist concreet en wel als persoon.

Dus net als met het gevoel dat eerst nog slechts vaag is en dus abstract, maar als ziel ook de zintuiglijkheid omvat, zo is ook het denken eerst nog abstract, maar als Geest concreet en alles omvattend.
Het is dan de Geest die denkt, maar ook handelt en ziet en hoort en voelt, dus al het voorgaande aan zich onderwerpt.
Uitgedrukt in het eenvoudige woordje: IK.

7 - En dan kunnen we nog een verder onderscheid maken tussen de individuele Geest en de alles omvattende en eeuwige en oneindige Geest van God als zijnde de Geest in alle Geesten, die elk mens ook zelf is of in zichzelf heeft.

harriechristus · 2 februari 2012, 19:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Romeinse Soldaat

Hier is hij ook...

Je ziet: hij is opgestaan......Julius Caesar is hem voor gegaan.

Men eert hem nog steeds als de Paus, en ook hij is een microwezentje....

harriechristus · 2 februari 2012, 19:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pontius Pilatus

Dedzju..

Wast U handen in onschuld, want in de heilige geest zijn allen vergeven.

In de microkosmos is eeuwig leven.....

Zwijgt · 2 februari 2012, 19:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

zucht niet, maar studeer tot je de correcte betekenis begrijpt mijner woorden.
Misschien mocht je wat beter studeren en vragen stellen als je iets niet begrijpt.....

Of even duidelijk zegt (inhoudelijk dus) waar je het niet mee eens bent en waarom niet.

U kan mij tot niets dwingen noch mij bevelen. Vergeet dat niet. Ik ben lakei noch meester. Dat is nu eenmaal hoe ik mijn spel speel.

Ik baseer me nog steeds op de Nederlandse taal. Ik dacht dat we daarin al een aantal eeuwen een conventie in hadden, toch? Of heeft u een grote Weggelaar der Nederlandse taal om op de Lage Landen los te laten?

Inhoudelijk zou ik gewoon moeten herhalen wat zovelen op dit forum al hebben aangewezen. Dat is herhaling en dus verspilling van energie en debat. Uw theorie blijft op losse schroeven staan. Een heilige geest valt niet onomstuitelijk te bewijzen noch kan raakt uw theorie rond wat energie is kant noch wal. U houdt onvoldoende rekening met potentiële energie en wrijving IMO. Mais bon, dat is dan ook mijn opinie. Uiteindelijk laat wat u of ieder ander daarvan denkt, me Siberisch koud.

Het messiasverhaal daarentegen stoort me des te meer. Als u aan zingeving wil doen, steek er dan op zijn minst iets (van) zin(nigs) in.

Het is trouwens niet mijn bedoeling uw persoon aan te vallen, doch wel om uw ideeën op de korrel te nemen. Laat dat duidelijk zijn.

harriechristus · 2 februari 2012, 21:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwijgt

U kan mij tot niets dwingen noch mij bevelen. Vergeet dat niet. Ik ben lakei noch meester. Dat is nu eenmaal hoe ik mijn spel speel.

Ik heb je helemaal niets bevolen, doch slechts een voorstel gedaan inhoudelijk te reageren of vragen te stellen.

Citaat:

Ik baseer me nog steeds op de Nederlandse taal. Ik dacht dat we daarin al een aantal eeuwen een conventie in hadden, toch? Of heeft u een grote Weggelaar der Nederlandse taal om op de Lage Landen los te laten?

Ik spreek normaal Nederlands.
Maar wel is speciaal begrip vereist om de heilige taal van de nieuwe bijbel te verstaan.

Citaat:

Inhoudelijk zou ik gewoon moeten herhalen wat zovelen op dit forum al hebben aangewezen. Dat is herhaling en dus verspilling van energie en debat. Uw theorie blijft op losse schroeven staan.

Ik heb nog steeds van niemand een inhoudelijk tegenargument mogen horen.

Citaat:

Een heilige geest valt niet onomstuitelijk te bewijzen

Dat is zeer goed te bewijzen als je goed kan nadenken.
De heilige Geest is de Geest van God die geopenbaard is in de filosofie van Hegel en ook nog eens in mijn atoomtheorie.

Citaat:

noch kan raakt uw theorie rond wat energie is kant noch wal. U houdt onvoldoende rekening met potentiële energie en wrijving IMO.

Potentiële energie is Kracht en daar heb ik net over geschreven in mijn andere draad: God is E=mc2.
Post 224.
Nu: wrijving is niet zo van belang. Het gaat hier om een algemene filosofische visie, niet om allerlei details.

Citaat:

Mais bon, dat is dan ook mijn opinie. Uiteindelijk laat wat u of ieder ander daarvan denkt, me Siberisch koud.

Jammer dan.

Citaat:

Het messiasverhaal daarentegen stoort me des te meer. Als u aan zingeving wil doen, steek er dan op zijn minst iets (van) zin(nigs) in.

Zin genoeg zou ik zeggen: het doorgronden van de realiteit.
Maar waarschijnlijk heb jij een andere kijk op wat zin is.

Citaat:

Het is trouwens niet mijn bedoeling uw persoon aan te vallen, doch wel om uw ideeën op de korrel te nemen. Laat dat duidelijk zijn.

Veel zinnige kritiek heb ik niet gehoord.
Dat is dan weer mijn mening.

harriechristus · 2 februari 2012, 21:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pontius Pilatus

Zilverlingen dat interesseert me.

Ben je niet met Judas in de war?

harriechristus · 2 februari 2012, 21:26

92 - De mens is meer dan zijn lichaam en meer dan zijn hersenen.

De mens heeft een bewustzijn in zijn zintuiglijke waarneming en ook in zijn gevoelsleven en in zijn denken.
En daarin is de mens niet beperkt tot zijn lichaam, want de mens heeft een bewustzijn van de wereld om zich heen.
Hij neemt immers de wereld waar en denkt daar over na en heeft daar ook gevoelens over.
Dus, hoe raar het ook moge klinken voor sommigen: het bewustzijn van de mens is ook buiten zijn lichaam.
En daarom is het ook onjuist het bewustzijn alleen maar met de hersenen te willen identificeren, zo van: de mens is zijn hersenen.
Nee: de mens is veel meer zijn bewustzijn dan zijn lichaam en zijn hersenen zijn daarvoor een middel.
De hersenen enerzijds en het bewustzijn anderzijds kunnen duidelijk van elkaar worden onderscheiden.

Als ik namelijk de wereld en ook het heelal waarneem dan zit die wereld en het heelal niet in mijn hersenen. Ze zijn buiten me.
Mijn bewustzijn is dus buiten me.

In mijn bewustzijn ben ik dus niet alleen waarnemend subject, maar ik ben daarin ook het waargenomen object. Ik omvat beiden. Ik ben de eenheid van subject en object.
Niet zo dat ik in materiële zin de wereld om me heen zou zijn, maar in de zin van het bewustzijn, dat overigens meer is dan alleen maar materie.
Juist door de mens wordt het heelal tot bewustzijn, heeft dat aan de mens te danken, die daarin zelf de eenheid is van zichzelf en het heelal.
Hoewel je ook zou kunnen zeggen dat het heelal de eenheid is van zichzelf en de mens.
Dus beiden zijn elkaar, vormen een eenheid.

En daarin gaat het dan ook bij Einstein: de relatie van de waarnemer en het waargenomene, hetzij de een en de ander als twee mensen of twee dingen (of mens en ding), hetzij de mens of het ding in relatie met het heelal.

harriechristus · 3 februari 2012, 11:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Erich Von Zaniken

Beste Harriechristus,

Waarom heeft de Christusfiguur op uw schermafbeelding 4 neuzen?

Ja, dat vraag ik me ook af, want ik zelf heb er maar één....

Ik heb dat plaatje toegezonden gekregen van iemand op Grenswetenschappen, die dacht dat ik er wel blij mee zou wezen.

Maar goed, nou je het zegt: vier neuzen is wel heel erg raar.

Ik ga er eens diep over nadenken wat dat te betekenen heeft.....

De heilige drie-eenheid kan het niet wezen, want dat zijn er maar drie.

Dan moet het wel de heilige vier-eenheid wezen, en vier staat voor de natuur en daarmede zijn dan de microwezentjes bedoeld, denk ik.
Want die bestaan ook werkelijk als de Geest in de natuur.
Zoiets.

Na de heilige drie-eenheid van die ouwe Jezus volgt de heilige vier-eenheid van harriechristus om ook de natuur zijn recht te verschaffen.

Amen.

Wel moeten die 4 neuzen dan in alle windrichtingen steken om overal te kunnen ruiken waar er onraad is.....

harriechristus · 3 februari 2012, 11:11

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door emotwee

Weiheiheiei ik wil kazoom kijken.

Einstein is zoveel leuker.......

harriechristus · 3 februari 2012, 11:34

93 - De eenheid van mens en heelal.

Deze relatie berust op een eenheid van beide zijden: enerzijds komt het heelal (of de wereld of de ander) bij de mens binnen via het licht en andere zintuigen om zich met het subject te verenigen.
Anderzijds projecteert de mens zichzelf naar buiten om zich met het heelal te verenigen (qua bewustzijn).
Dus het heelal is net zo goed in de mens, als de mens in het heelal is.

Dit eerste, dat het heelal in de mens is, dat vindt dan plaats in zijn hersenen, maar dat is de mens zichzelf niet bewust.
Wel het tweede als de mens het beeld van het heelal in zijn hersenen weer naar buiten projecteert en het daar ziet waar het vandaan komt.

Dat tweede is dat van de automatische (uiterlijke) voorstelling, waarbij de waarneming van het heelal tot een subjectieve voorstelling gemaakt wordt (en waarbij er van allerlei aan toegevoegd wordt, wat niet werkelijk van buiten komt) en dan terug geprojecteerd wordt.

Dat terug projecteren is dan niet materieel, maar ideëel.
Tenminste: voor zover wij weten.
Zo het werkelijk materieel zijn, dan zou het met een oneindige snelheid moeten gaan, de snelheid van ons denken.
Want als wij de sterren daar zien waar ze zijn, op vele lichtjaren afstand, dan berust dat op ons denken, ons weten dat het zo is.
Voor de wereld dichtbij is dat niet noodzakelijk en zou de lichtsnelheid meer dan voldoende zijn.

Kwantumverstrengeling.

In de wetenschap komt de oneindige snelheid voor als kwantumverstrengeling, waarbij informatie onmiddellijk wordt overgedragen, dus met oneindige snelheid.
Dus zoals de theorie van Einstein aan de materie eigenschappen geeft, die aan de schijn van de zintuiglijke waarneming eigen zijn, zo zijn er ook eigenschappen die eigen zijn aan de geest van het denken.
Dit laatste is volgens mij de eigenlijke en hoogste grondslag, dus in de volgorde van: materie is zintuiglijke waarneming (met name het zien van het licht als schijn) en deze berust eigenlijk op het denken.

Zwijgt · 3 februari 2012, 15:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Einstein is zoveel leuker.......

Kierkegaard is nog leuker!

harriechristus · 3 februari 2012, 19:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwijgt

Kierkegaard is nog leuker!

Ik lach me dood.....

harriechristus · 3 februari 2012, 19:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik lach me de Kierk.....

harriechristus · 4 februari 2012, 18:04

94 - Er is geen tijd.

Stel echter dat het beeld van de voorstelling werkelijk naar buiten gaat met de snelheid van het licht, en we zouden met dat licht meereizen of beter nog: zelf dat licht zijn, dan zouden we tijdloos worden, dus de reis niet als tijdsduur ervaren, maar we zouden onmiddellijk daar zijn waar we denken dat we moeten wezen (zoals ook de deeltjes uit het heelal die tot ons komen nog heel jong zijn krachtens de theorie van Einstein, hoewel ik me afvraag hoe ze dat meten of dat het gewoon gaat om het lichtbeeld dat niet verandert?).
Alleen degene die op aarde achter blijft, zal we een zeer lange tijdsduur ervaren en dus gespleten zijn in twee personen met verschillende tijdservaringen.

De enige manier om dat op te lossen is dat de aardse persoon in de toekomst kan zien en dus geen tijdsverschil ervaart.
Hoewel dat niet zo belangrijk is omdat de inhoud van het geprojecteerde gelijk blijft gedurende de lange tijd van de reis, zodat voor de thuisblijver de reis niet afgelegd behoefd te worden, wel voor de reiziger, die aldus in de toekomst terecht komt.

Het betreft dan het gezegde: er is geen tijd, dus zo dat de tijdmomenten van verleden en heden en toekomst samen kunnen vallen, want zoals we in het heelal ook in het verleden kunnen kijken, kunnen we met het licht van het heden mee gaande in de toekomst terecht komen.

Zo zouden we ook kunnen zeggen: er is geen ruimte, omdat het heelal evenzeer in ons is, als dat wij in het heelal zijn, dus zo dat ruimtelijke afstanden verdwijnen.
Het daar is immers evenzeer hier als andersom het hier (het eigen ik) daar is.
Zo kan het verleden in het grote heelal in het heden zijn en het heden in de toekomst.

Er is natuurlijk wel tijd als onderscheid van verleden, heden en toekomst, maar dat onderscheid kan ook teniet gedaan worden.
Volgens Einstein kan de tijd ook omgedraaid, maar als we de volgorde van de tijd omdraaien wordt de beweging volgens mij zinloos, zoals en achterste voren gedraaide film.

harriechristus · 5 februari 2012, 10:28

95 - De relativiteit, oftewel de dialectiek van ruimte en tijd.

Door twee ruimtelijke momenten samen te plaatsen ontstaat er de mogelijkheid die eenheid op twee manieren te interpreteren, namelijk zo dat het heelal in ons is, of wij in het heelal, of wat de tijd betreft: of het verleden is in het heden of andersom: het heden is in het verleden.
En wat de toekomst betreft: wij zijn in de toekomst of andersom: de toekomst is in het heden.
Want de reiziger, die als licht het heelal in gaat, komt zonder tijdverlies van heden in de toekomst, maar hij kan dat ook zo uit kan leggen dat de toekomst in zijn heden is terecht gekomen.
Anders voorgesteld: iemand heeft een snellere tijd dan wij. Zij wij dan met ons heden in zijn toekomst of is hij met zijn toekomst in ons heden?

En dat is dan het principe van de relativiteit van Einstein, namelijk dat één zelfde toestand op twee manieren uitgelegd kan worden en de werkelijkheid zich daarop splitst.
Dus een werkelijkheid worden er dan twee.

Waarschijnlijk heb je wel eens een tekening gezien van een mensenhoofd, die omgedraaid een konijn is of ander dier.
Of de tekeningen van Escher, die je op verschillende manieren kan bekijken.
Er zijn ook nog andere van zulke tekengrapjes, waarin een en dezelfde werkelijkheid op twee manieren bekeken kan worden.

Dit is het principe van de relativiteit en volgens Hegel ook het basis principe van de logica, de dialectiek genaamd, namelijk dat alles in zichzelf tegenstrijdig is en iets anders dan het lijkt te zijn.
Alles schept zijn eigen tegendeel volgens Hegel.
Het bekende voorbeeld is dan als een ruimteschip door het heelal beweegt, dan beweegt het heelal ook ten opzichte van het ruimteschip.

harriechristus · 5 februari 2012, 18:51

96 - Over de eenheid van Zijn en Niets als Schijn.

Hegel zelf begint met de relativiteit van Zijn en Niets. Het abstracte Zijn, dus het Zijn zonder enige verdere inhoud, dat is helemaal Niets. Kortom: het Zijn splitst zich in Zijn en Niets.
"Bekijkt" men het Niets, dan ontdekt men tot zijn verbazing dat het Niets bestaat, hoewel het toch Niets is. Het is dus ook tegenstrijdig in zichzelf, want het is Niets, maar het is ook een Zijn, namelijk het Zijn van Niets.

Aldus zijn Zijn en Niets eigenlijk hetzelfde, want het Zijn is Niets en het Niets is een Zijn.
Maar ook zijn ze verschillend, want het Zijn is immers het positieve en het Niets het negatieve, en ook positief en negatief zijn twee relatieve begrippen, die ook verwisseld kunnen worden, want wat voor de een positief is is voor de ander juist negatief.
En in de atoomleer hebben wij de elektronen negatieve deeltjes genoemd, maar we hadden ze net zo goed positieve deeltjes kunnen noemen.

Die eenheid van Zijn en Niets wordt bijvoorbeeld uitgedrukt in het begrip Schijn, want Schijn is Iets wat eigenlijk ook Niets is.
Schijn betekent immers zoiets als bedrieglijkheid: het lijkt wat, maar het is niks.
Dus het verenigt het positieve en het negatieve in zichzelf.
Zo zeggen we dat dromen slechts Schijn zijn, niet werkelijk.
Nochtans: dromen bestaan wel degelijk, dus ze Zijn ook, ze zijn niet alleen maar bedrog.

Zijn en Niets relatief zoals stilstand en beweging.
Voor de filosoof is het Niets juist het ware Zijn.

harriechristus · 6 februari 2012, 15:11

97 - De relativiteit begint bij Hegel.

Zoals hoog niet kan bestaan zonder laag en de vrouw niet zonder de man en de beweging niet zonder stilstand, ruimte niet zonder tijd, zo kan het Zijn niet zijn zonder Niets het Niets overigens ook niet zonder het Zijn.
Tegenstelling horen bij elkaar en de een is noodzakelijk voor de ander.
Dat is de dialectiek van Hegel en dat is ook eigenlijk het principe van de relativiteitstheorie.

Niet alleen horen ze bij elkaar, ze kunnen ook nog eens uitwisselbaar zijn, zodat de ene de ander is en andersom, en wel in die zin, dat ze niet alleen uiterlijk tegenover elkaar staan, maar ook innerlijk in elkaar aanwezig zijn.
Dit kennen we al bij Einstein, waar de beweging als stilstand beschouwd mag worden en de stilstand als beweging.

Wil men echter de relativiteitstheorie van Einstein goed begrijpen dan is het zaak van de grond af aan te beginnen en dat is de filosofie van Hegel, die begint bij de eenheid van Zijn en Niets, die dus ook de relativiteit is van Zijn en Niets.
Eenheid wil zeggen dat begrippen bij elkaar horen en is dus hetzelfde wat relatie is.
Nochtans drukt de filosofie van Hegel nog iets meer uit en dat is de eenheid als synthese, een derde begrip waarin tegengestelde of relatieve begrippen met elkaar verenigd zijn.

98 - Het Wezen als de grondslag van het Zijn is het denken.

En het eenheidsbegrip van Niets en Zijn is de Schijn.
Niet alleen is de eenheid de Schijn, maar van daar uit zijn ook Niets en Zijn zelf Schijn ten opzichte van elkaar, want het Niets schijnt niets te zijn, maar is eigenlijk Zijn en het Zijn schijnt Zijn te zijn, maar is eigenlijk Niets.

Maar ten opzichte van hun beiderlei Schijn als Verschijning is er nu een nieuwe tegenstelling ontstaan, want omdat die tegenstelling van Niets en Zijn de grondslag is van hun beiderlei eenheid als Schijn, zijn ze zelf het Wezen van die Verschijning.
Want Niets en Zijn zelf zijn ook nog iets anders dan alleen Verschijning te zijn.
Zelf houden ze zich als het ware terug als grondslag en wezen der Verschijning.

Die grondslag is een andere eenheid van Niets en Zijn als de ideële grondslag der Verschijning, dat wil zeggen: de metafysica daarvan die zich openbaart in het denken.
Want Niets en Zijn zijn eigenlijk abstracte begrippen, die niet werkelijk verschijnen, maar alleen denkbaar zijn.
Het denken is immers het wezen der uiterlijke verschijning als het innerlijke daarvan.
Waarbij we overigens nog een onderscheid kunnen maken tussen het feitelijke denken als denk-act en de inhoud van het denken.
Hier gaat het echter nog alleen om de inhoud van het denken, dus om de abstracte begrippen als zodanig.
Het feit van het denken, dus als denk-act, als zijnde de creativiteit van de Geest komt later aan bod.

harriechristus · 8 februari 2012, 18:46

98 - Het Wezen als de grondslag van het Zijn is het denken.

En het eenheidsbegrip van Niets en Zijn is de Schijn.
Niet alleen is de eenheid de Schijn, maar van daar uit zijn ook Niets en Zijn zelf Schijn ten opzichte van elkaar, want het Niets schijnt niets te zijn, maar is eigenlijk Zijn en het Zijn schijnt Zijn te zijn, maar is eigenlijk Niets.

Maar ten opzichte van hun beiderlei Schijn als Verschijning is er nu een nieuwe tegenstelling ontstaan, want omdat die tegenstelling van Niets en Zijn de grondslag is van hun beiderlei eenheid als Schijn, zijn ze zelf het Wezen van die Verschijning.
Want Niets en Zijn zelf zijn ook nog iets anders dan alleen Verschijning te zijn.
Zelf houden ze zich als het ware terug als grondslag en wezen der Verschijning.

Die grondslag is een andere eenheid van Niets en Zijn als de ideële grondslag der Verschijning, dat wil zeggen: de metafysica daarvan die zich openbaart in het denken.
Want Niets en Zijn zijn eigenlijk abstracte begrippen, die niet werkelijk verschijnen, maar alleen denkbaar zijn.
Het denken is immers het wezen der uiterlijke verschijning als het innerlijke daarvan.
Waarbij we overigens nog een onderscheid kunnen maken tussen het feitelijke denken als denk-act en de inhoud van het denken.
Hier gaat het echter nog alleen om de inhoud van het denken, dus om de abstracte begrippen als zodanig.
Het feit van het denken, dus als denk-act, als zijnde de creativiteit van de Geest komt later aan bod.

2 februari 2012, 18:53	#603
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.448	91 - De mens heeft vele identiteiten. Nu ben ik nog een identiteit vergeten en dat is die van het lichaam. Die is eigenlijk de laagste, want deze is als zodanig bewusteloos als slechts materie, hoe indrukwekkend de bouw daarvan ook moge wezen als organisme en grondslag van het hogere bewustzijn. 1 - Dus eerst komt de lichaamsidentiteit (ik ben mijn lichaam) als het eerste en meest natuurlijke, bijvoorbeeld voor sportlieden erg belangrijk. 2 - Dan komt het gevoelsleven als eerste bewustzijn, dat eerst nog slechts algemeen en vaag is, een eerste ontwaken, met name bij de lagere levenssoorten. 3 - Dan ontwikkelen zich daaruit de verschillende zintuiglijke bewustzijnsvormen (tasten en proeven en ruiken en horen en zien) als differentie van het gevoelsleven. 4 - Het gevoelsleven omvat vervolgens ook deze zintuiglijke vormen van bewustzijn en is er tevens de basis van. En als zodanig zeer verrijkt is het de Ziel, het concrete gevoelsleven, dat ook in het zintuiglijk bewustzijn aanwezig is, maar anderzijds ook voor zichzelf bestaat, dus in een onderscheid van uiterlijke ziel en innerlijke ziel. 5 - De innerlijke ziel is vooral creatief in dromen, herinneringen en voorstellingsvermogen en fantasie, en de basis van activiteit naar buiten toe. 6 - En dan hebben we ook nog het denken als hoogste, dat enerzijds abstract is, maar anderzijds ook concreet omdat het denken ook alle voorgaande vermogens omvat, daar over na kan denken en daarvan de geestelijke grondslag is. Is het denken als zodanig eerst nog abstract, dan is het denken als Geest juist concreet en wel als persoon. Dus net als met het gevoel dat eerst nog slechts vaag is en dus abstract, maar als ziel ook de zintuiglijkheid omvat, zo is ook het denken eerst nog abstract, maar als Geest concreet en alles omvattend. Het is dan de Geest die denkt, maar ook handelt en ziet en hoort en voelt, dus al het voorgaande aan zich onderwerpt. Uitgedrukt in het eenvoudige woordje: IK. 7 - En dan kunnen we nog een verder onderscheid maken tussen de individuele Geest en de alles omvattende en eeuwige en oneindige Geest van God als zijnde de Geest in alle Geesten, die elk mens ook zelf is of in zichzelf heeft.

2 februari 2012, 21:26	#609
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.448	92 - De mens is meer dan zijn lichaam en meer dan zijn hersenen. De mens heeft een bewustzijn in zijn zintuiglijke waarneming en ook in zijn gevoelsleven en in zijn denken. En daarin is de mens niet beperkt tot zijn lichaam, want de mens heeft een bewustzijn van de wereld om zich heen. Hij neemt immers de wereld waar en denkt daar over na en heeft daar ook gevoelens over. Dus, hoe raar het ook moge klinken voor sommigen: het bewustzijn van de mens is ook buiten zijn lichaam. En daarom is het ook onjuist het bewustzijn alleen maar met de hersenen te willen identificeren, zo van: de mens is zijn hersenen. Nee: de mens is veel meer zijn bewustzijn dan zijn lichaam en zijn hersenen zijn daarvoor een middel. De hersenen enerzijds en het bewustzijn anderzijds kunnen duidelijk van elkaar worden onderscheiden. Als ik namelijk de wereld en ook het heelal waarneem dan zit die wereld en het heelal niet in mijn hersenen. Ze zijn buiten me. Mijn bewustzijn is dus buiten me. In mijn bewustzijn ben ik dus niet alleen waarnemend subject, maar ik ben daarin ook het waargenomen object. Ik omvat beiden. Ik ben de eenheid van subject en object. Niet zo dat ik in materiële zin de wereld om me heen zou zijn, maar in de zin van het bewustzijn, dat overigens meer is dan alleen maar materie. Juist door de mens wordt het heelal tot bewustzijn, heeft dat aan de mens te danken, die daarin zelf de eenheid is van zichzelf en het heelal. Hoewel je ook zou kunnen zeggen dat het heelal de eenheid is van zichzelf en de mens. Dus beiden zijn elkaar, vormen een eenheid. En daarin gaat het dan ook bij Einstein: de relatie van de waarnemer en het waargenomene, hetzij de een en de ander als twee mensen of twee dingen (of mens en ding), hetzij de mens of het ding in relatie met het heelal.

3 februari 2012, 11:34	#612
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.448	93 - De eenheid van mens en heelal. Deze relatie berust op een eenheid van beide zijden: enerzijds komt het heelal (of de wereld of de ander) bij de mens binnen via het licht en andere zintuigen om zich met het subject te verenigen. Anderzijds projecteert de mens zichzelf naar buiten om zich met het heelal te verenigen (qua bewustzijn). Dus het heelal is net zo goed in de mens, als de mens in het heelal is. Dit eerste, dat het heelal in de mens is, dat vindt dan plaats in zijn hersenen, maar dat is de mens zichzelf niet bewust. Wel het tweede als de mens het beeld van het heelal in zijn hersenen weer naar buiten projecteert en het daar ziet waar het vandaan komt. Dat tweede is dat van de automatische (uiterlijke) voorstelling, waarbij de waarneming van het heelal tot een subjectieve voorstelling gemaakt wordt (en waarbij er van allerlei aan toegevoegd wordt, wat niet werkelijk van buiten komt) en dan terug geprojecteerd wordt. Dat terug projecteren is dan niet materieel, maar ideëel. Tenminste: voor zover wij weten. Zo het werkelijk materieel zijn, dan zou het met een oneindige snelheid moeten gaan, de snelheid van ons denken. Want als wij de sterren daar zien waar ze zijn, op vele lichtjaren afstand, dan berust dat op ons denken, ons weten dat het zo is. Voor de wereld dichtbij is dat niet noodzakelijk en zou de lichtsnelheid meer dan voldoende zijn. Kwantumverstrengeling. In de wetenschap komt de oneindige snelheid voor als kwantumverstrengeling, waarbij informatie onmiddellijk wordt overgedragen, dus met oneindige snelheid. Dus zoals de theorie van Einstein aan de materie eigenschappen geeft, die aan de schijn van de zintuiglijke waarneming eigen zijn, zo zijn er ook eigenschappen die eigen zijn aan de geest van het denken. Dit laatste is volgens mij de eigenlijke en hoogste grondslag, dus in de volgorde van: materie is zintuiglijke waarneming (met name het zien van het licht als schijn) en deze berust eigenlijk op het denken.

4 februari 2012, 18:04	#616
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.448	94 - Er is geen tijd. Stel echter dat het beeld van de voorstelling werkelijk naar buiten gaat met de snelheid van het licht, en we zouden met dat licht meereizen of beter nog: zelf dat licht zijn, dan zouden we tijdloos worden, dus de reis niet als tijdsduur ervaren, maar we zouden onmiddellijk daar zijn waar we denken dat we moeten wezen (zoals ook de deeltjes uit het heelal die tot ons komen nog heel jong zijn krachtens de theorie van Einstein, hoewel ik me afvraag hoe ze dat meten of dat het gewoon gaat om het lichtbeeld dat niet verandert?). Alleen degene die op aarde achter blijft, zal we een zeer lange tijdsduur ervaren en dus gespleten zijn in twee personen met verschillende tijdservaringen. De enige manier om dat op te lossen is dat de aardse persoon in de toekomst kan zien en dus geen tijdsverschil ervaart. Hoewel dat niet zo belangrijk is omdat de inhoud van het geprojecteerde gelijk blijft gedurende de lange tijd van de reis, zodat voor de thuisblijver de reis niet afgelegd behoefd te worden, wel voor de reiziger, die aldus in de toekomst terecht komt. Het betreft dan het gezegde: er is geen tijd, dus zo dat de tijdmomenten van verleden en heden en toekomst samen kunnen vallen, want zoals we in het heelal ook in het verleden kunnen kijken, kunnen we met het licht van het heden mee gaande in de toekomst terecht komen. Zo zouden we ook kunnen zeggen: er is geen ruimte, omdat het heelal evenzeer in ons is, als dat wij in het heelal zijn, dus zo dat ruimtelijke afstanden verdwijnen. Het daar is immers evenzeer hier als andersom het hier (het eigen ik) daar is. Zo kan het verleden in het grote heelal in het heden zijn en het heden in de toekomst. Er is natuurlijk wel tijd als onderscheid van verleden, heden en toekomst, maar dat onderscheid kan ook teniet gedaan worden. Volgens Einstein kan de tijd ook omgedraaid, maar als we de volgorde van de tijd omdraaien wordt de beweging volgens mij zinloos, zoals en achterste voren gedraaide film.

5 februari 2012, 10:28	#617
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.448	95 - De relativiteit, oftewel de dialectiek van ruimte en tijd. Door twee ruimtelijke momenten samen te plaatsen ontstaat er de mogelijkheid die eenheid op twee manieren te interpreteren, namelijk zo dat het heelal in ons is, of wij in het heelal, of wat de tijd betreft: of het verleden is in het heden of andersom: het heden is in het verleden. En wat de toekomst betreft: wij zijn in de toekomst of andersom: de toekomst is in het heden. Want de reiziger, die als licht het heelal in gaat, komt zonder tijdverlies van heden in de toekomst, maar hij kan dat ook zo uit kan leggen dat de toekomst in zijn heden is terecht gekomen. Anders voorgesteld: iemand heeft een snellere tijd dan wij. Zij wij dan met ons heden in zijn toekomst of is hij met zijn toekomst in ons heden? En dat is dan het principe van de relativiteit van Einstein, namelijk dat één zelfde toestand op twee manieren uitgelegd kan worden en de werkelijkheid zich daarop splitst. Dus een werkelijkheid worden er dan twee. Waarschijnlijk heb je wel eens een tekening gezien van een mensenhoofd, die omgedraaid een konijn is of ander dier. Of de tekeningen van Escher, die je op verschillende manieren kan bekijken. Er zijn ook nog andere van zulke tekengrapjes, waarin een en dezelfde werkelijkheid op twee manieren bekeken kan worden. Dit is het principe van de relativiteit en volgens Hegel ook het basis principe van de logica, de dialectiek genaamd, namelijk dat alles in zichzelf tegenstrijdig is en iets anders dan het lijkt te zijn. Alles schept zijn eigen tegendeel volgens Hegel. Het bekende voorbeeld is dan als een ruimteschip door het heelal beweegt, dan beweegt het heelal ook ten opzichte van het ruimteschip.

5 februari 2012, 18:51	#618
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.448	96 - Over de eenheid van Zijn en Niets als Schijn. Hegel zelf begint met de relativiteit van Zijn en Niets. Het abstracte Zijn, dus het Zijn zonder enige verdere inhoud, dat is helemaal Niets. Kortom: het Zijn splitst zich in Zijn en Niets. "Bekijkt" men het Niets, dan ontdekt men tot zijn verbazing dat het Niets bestaat, hoewel het toch Niets is. Het is dus ook tegenstrijdig in zichzelf, want het is Niets, maar het is ook een Zijn, namelijk het Zijn van Niets. Aldus zijn Zijn en Niets eigenlijk hetzelfde, want het Zijn is Niets en het Niets is een Zijn. Maar ook zijn ze verschillend, want het Zijn is immers het positieve en het Niets het negatieve, en ook positief en negatief zijn twee relatieve begrippen, die ook verwisseld kunnen worden, want wat voor de een positief is is voor de ander juist negatief. En in de atoomleer hebben wij de elektronen negatieve deeltjes genoemd, maar we hadden ze net zo goed positieve deeltjes kunnen noemen. Die eenheid van Zijn en Niets wordt bijvoorbeeld uitgedrukt in het begrip Schijn, want Schijn is Iets wat eigenlijk ook Niets is. Schijn betekent immers zoiets als bedrieglijkheid: het lijkt wat, maar het is niks. Dus het verenigt het positieve en het negatieve in zichzelf. Zo zeggen we dat dromen slechts Schijn zijn, niet werkelijk. Nochtans: dromen bestaan wel degelijk, dus ze Zijn ook, ze zijn niet alleen maar bedrog. Zijn en Niets relatief zoals stilstand en beweging. Voor de filosoof is het Niets juist het ware Zijn.

6 februari 2012, 15:11	#619
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.448	97 - De relativiteit begint bij Hegel. Zoals hoog niet kan bestaan zonder laag en de vrouw niet zonder de man en de beweging niet zonder stilstand, ruimte niet zonder tijd, zo kan het Zijn niet zijn zonder Niets het Niets overigens ook niet zonder het Zijn. Tegenstelling horen bij elkaar en de een is noodzakelijk voor de ander. Dat is de dialectiek van Hegel en dat is ook eigenlijk het principe van de relativiteitstheorie. Niet alleen horen ze bij elkaar, ze kunnen ook nog eens uitwisselbaar zijn, zodat de ene de ander is en andersom, en wel in die zin, dat ze niet alleen uiterlijk tegenover elkaar staan, maar ook innerlijk in elkaar aanwezig zijn. Dit kennen we al bij Einstein, waar de beweging als stilstand beschouwd mag worden en de stilstand als beweging. Wil men echter de relativiteitstheorie van Einstein goed begrijpen dan is het zaak van de grond af aan te beginnen en dat is de filosofie van Hegel, die begint bij de eenheid van Zijn en Niets, die dus ook de relativiteit is van Zijn en Niets. Eenheid wil zeggen dat begrippen bij elkaar horen en is dus hetzelfde wat relatie is. Nochtans drukt de filosofie van Hegel nog iets meer uit en dat is de eenheid als synthese, een derde begrip waarin tegengestelde of relatieve begrippen met elkaar verenigd zijn. 98 - Het Wezen als de grondslag van het Zijn is het denken. En het eenheidsbegrip van Niets en Zijn is de Schijn. Niet alleen is de eenheid de Schijn, maar van daar uit zijn ook Niets en Zijn zelf Schijn ten opzichte van elkaar, want het Niets schijnt niets te zijn, maar is eigenlijk Zijn en het Zijn schijnt Zijn te zijn, maar is eigenlijk Niets. Maar ten opzichte van hun beiderlei Schijn als Verschijning is er nu een nieuwe tegenstelling ontstaan, want omdat die tegenstelling van Niets en Zijn de grondslag is van hun beiderlei eenheid als Schijn, zijn ze zelf het Wezen van die Verschijning. Want Niets en Zijn zelf zijn ook nog iets anders dan alleen Verschijning te zijn. Zelf houden ze zich als het ware terug als grondslag en wezen der Verschijning. Die grondslag is een andere eenheid van Niets en Zijn als de ideële grondslag der Verschijning, dat wil zeggen: de metafysica daarvan die zich openbaart in het denken. Want Niets en Zijn zijn eigenlijk abstracte begrippen, die niet werkelijk verschijnen, maar alleen denkbaar zijn. Het denken is immers het wezen der uiterlijke verschijning als het innerlijke daarvan. Waarbij we overigens nog een onderscheid kunnen maken tussen het feitelijke denken als denk-act en de inhoud van het denken. Hier gaat het echter nog alleen om de inhoud van het denken, dus om de abstracte begrippen als zodanig. Het feit van het denken, dus als denk-act, als zijnde de creativiteit van de Geest komt later aan bod.

8 februari 2012, 18:46	#620
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.448	98 - Het Wezen als de grondslag van het Zijn is het denken. En het eenheidsbegrip van Niets en Zijn is de Schijn. Niet alleen is de eenheid de Schijn, maar van daar uit zijn ook Niets en Zijn zelf Schijn ten opzichte van elkaar, want het Niets schijnt niets te zijn, maar is eigenlijk Zijn en het Zijn schijnt Zijn te zijn, maar is eigenlijk Niets. Maar ten opzichte van hun beiderlei Schijn als Verschijning is er nu een nieuwe tegenstelling ontstaan, want omdat die tegenstelling van Niets en Zijn de grondslag is van hun beiderlei eenheid als Schijn, zijn ze zelf het Wezen van die Verschijning. Want Niets en Zijn zelf zijn ook nog iets anders dan alleen Verschijning te zijn. Zelf houden ze zich als het ware terug als grondslag en wezen der Verschijning. Die grondslag is een andere eenheid van Niets en Zijn als de ideële grondslag der Verschijning, dat wil zeggen: de metafysica daarvan die zich openbaart in het denken. Want Niets en Zijn zijn eigenlijk abstracte begrippen, die niet werkelijk verschijnen, maar alleen denkbaar zijn. Het denken is immers het wezen der uiterlijke verschijning als het innerlijke daarvan. Waarbij we overigens nog een onderscheid kunnen maken tussen het feitelijke denken als denk-act en de inhoud van het denken. Hier gaat het echter nog alleen om de inhoud van het denken, dus om de abstracte begrippen als zodanig. Het feit van het denken, dus als denk-act, als zijnde de creativiteit van de Geest komt later aan bod.