Einstein

[harriechristus]

111 - Gods IK.

Dat IK is heel belangrijk, want zou men zich af kunnen vragen: "Is God niet in dit alles aanwezig als schepping uit het Niets, dus als de Geest, dat is de Logica van alles?"

Nu is de beginnende Logica van Zijn en Niets, die vervolgens verschijnt als punt, nog geen concrete persoon te noemen en dus ook geen GOD.
Nochtans maakt die hele Logica wel deel uit van Gods Geest en ook van onze Geest.
Wij kunnen het immers denken en God ook.
Dus vanuit de concrete oneindigheid van het heelal gezien, dus vanuit een heelal dat uit levende wezens bestaat in mijn atoomtheorie, is GOD ook daar in het begin van de Logica aanwezig.

En ook zou je kunnen zeggen: in dat prille begin der Logica is GOD eerst nog helemaal NIETS. En aldus heeft GOD niet alleen het heelal uit Niets geschapen, maar ook zichzelf uit NIETS.
Maar ten tweede ook uit de Logica van zijn eigen Geest, dat is uit de dialectiek der tegenstelling.
En ten derde is GOD ook verschenen, en als eerste als punt, als een potentieel IK punt, dat in een nog latere ontwikkeling tot een bewust denkend ik punt wordt.
Dat wil zeggen: uit de Logica verschijnt GOD als Natuur en keert ten derde tot zichzelf terug om zichzelf te denken, zijn eigen Logica te denken, waarvan het centrum het IK is.

[harriechristus]

112 - De Heilige Geest.

Nu hebben velen nogal moeite met het godsbegrip vanwege de kerk en het geloof, maar hier gaat het niet om het geloven of de kerk, maar om pure filosofie dat God de Geest en daarmede de Logica der werkelijkheid is, dus ook het wezen der dialectiek met name.
Een verder ontwikkelde dialectiek (relativiteit dus), is dat God evenzeer Mens is als dat de Mens God is.
In God is namelijk ook al het menselijke en in de Mens is evenzeer GOD te vinden.
Beiden zijn enerzijds verschillend, maar ook anderzijds gelijk aan elkaar.
Vandaar dat de moderne mens ook zegt: God is een schepping der mensen.
Hij draait dus de hele verhouding van God en Mens om in zijn eigen tegendeel, zoals Einstein rust en beweging omkeert.
En zoals Hegel Zijn en Niets omdraait.

En dat God ook Mens is, dat kennen we van de mythe van Jezus, die immers Gods Zoon is en dus God, maar ook Mens is.
En dat de Mens zelf ook God is, dat blijkt daaruit dat de Mens de goddelijke Logica der werkelijkheid en de goddelijke Logica van God zelf kan begrijpen.
Gods Geest is ook in de Mens, niet alleen daar buiten, ver weg in de hemel (waar dat dan ook moge zijn), maar ook in hemzelf, in zijn eigen innerlijk, waar de hemel werkelijk te vinden is.

Deze eenheid van God en Mens is dan de Heilige Geest, de Geest van het denken en begrijpen.
Deze is dan aanvankelijk en primitief geopenbaard in de christelijke religie in de vorm van een mythe omtrent ene Jezus, maar verder ook in de filosofie van Hegel als dialectiek en verders ook in mijn atoomtheorie als Gods Rijk in de microkosmos.
Maar die dialectiek van Hegel is ook voor een deel in de relativiteitstheorie van Einstein te vinden.
Ook daar gaat het om de eenheid van subject en object, waarnemer en het waargenomene, wat in de godsdienst is de eenheid van mens en god.
Nochtans gaat het bij God meer om een innerlijke waarneming: de Geest in de mens zelf, waarin het eigen IK en Gods IK samen vallen.

[harriechristus]

113 - Geest en materie.

Nu leven wij in een materialistische tijd, waarin de mens geen bewustzijn meer heeft van de Geest en meent dat de Verschijning der Materie alles is wat er is.
De moderne mens is op de zintuiglijke waarneming gericht.
Maar bij deze vergeet hij dat hij ook denkende is.
Maar dat denken zelf is voor hem zo goed als NIETS.

Nu: over dat Niets hebben we het al gehad, namelijk dat het Niets ook IS, een ZIJN is als gedachte, want we kunnen dat Niets denken, het is een idee.
En dat Niets is als idee eigenlijk het wezenlijke van de uiterlijke verschijning.
De verschijning zelf is namelijk de verschijning van dat Niets zelf, omdat het ook IS en zich als zodanig los maakt van het Niets om als Verschijning te zijn.

Maar dan openbaart zich hier een verschil tussen enerzijds het Niets dat we denken en het Niets dat we waarnemen.
En velen menen dan ook dat het Niets dat we denken ook werkelijk Niets is, dus eigenlijk het wezenloze, en het Niets dat verschijnt, dus de Verschijning het ware en wezenlijke is.
Dus precies andersom als we eerst geconcludeerd hadden, waarbij het Niets het wezenlijke was en de Verschijning het wezenloze, de uiterlijke schijn namelijk.

Ook hier openbaart zich een relativiteit tussen enerzijds de geestelijke mens, voor wie het denken het ware is en de materialistische mens voor wie de verschijning het ware is.

[harriechristus]

114 - De absolute Geest van het denken.

Ogenschijnlijk lijkt het denken helemaal niets, want je kunt het niet zien, en het is abstract, maar dat is dan alleen de vorm van het denken.
Gedachten zijn qua vorm abstract, en daarom heb je ook het woord nodig als middel om datgene wat niets is, toch te doen zijn.

Maar de INHOUD van het denken en daar gaat het om, dat is niet abstract.
Want zo zijn de eeuwigheid en de oneindigheid en de natuur en de tijd en de ruimte en de mens allemaal gedachten, allemaal "dingen" die je kan denken.
En die zijn toch niet abstract, maar concrete werkelijkheid.

Alles is in wezen uit gedachten opgebouwd en daarom kan je ook alles denken, ook al zijn er wel eens mysterieuze gevoelens die je niet precies onder woorden zou kunnen brengen.
Maar in principe laat alles zich denken en daardoor is ook wetenschap mogelijk, dat een kwestie is van weten, dus denken, gedachtes.
Aldus blijkt het denken juist concreet te zijn, als je het naar de inhoud bekijkt en nog meer als een systeem van vele gedachtes en velerlei wetenschappen.

Dus wat eerst NIETS lijkt te zijn, blijkt juist het tegendeel te zijn: eeuwig en oneindig en alles omvattend: de absolute Geest.
Het is dan ook niet buiten de werkelijkheid, maar doordringt alles.

[harriechristus]

115 - Ons wereldbeeld.

Terwijl de Verschijning als het ruimtelijke slechts voor een moment bestaat dat het waargenomen wordt, dus als beeld, dat er slechts even is en dan al weer is veranderd in iets anders, dus hoogst onbetrouwbaar en onstandvastig, is het juist het denken, het weten daar achter dat houvast biedt.
Ons zogenaamde wereldbeeld, is iets wat we weten en niet zozeer wat we zien.
Dat zien is slechts een aaneenschakeling van vele beelden, waaruit we met onze geest van het denken een algemeen denkbeeld vormen, een voorstelling.
Deze laatste is de echte grondslag van de eindeloze veelheid der verschijnselen in de tijd.
Dat is het ware wezen.

De verschijning verdwijnt in de mens zelf.

Niet alleen verdwijnt de verschijning in de tijd, maar ook in de mens zelf, want de wereld komt als beeld tot hem (van groot naar klein), en verdwijnt in zijn hersenen, waar het even wordt waargenomen, om daarna verder in de microkosmos te verdwijnen, dus in het steeds kleinere van de microwezentjes, om uiteindelijk na een oneindige reeks van verkleining, in het niets te verdwijnen en om zich daarna op te heffen tot idealiteit, tot gedachten, wat het ook eigenlijk is.
Dus als verandering van uiterlijkheid tot innerlijkheid door het verdwijnpunt van het Niets.
Het punt is hier de crux, waar het ene verandert in het andere: het uiterlijke in het innerlijke, de verschijning in de Geest van het denken.
Maar ook als de verandering van het aardse in het hemelse.

[harriechristus]

116 - Geesteswetenschappen en natuurwetenschappen.

Het punt is diep in de microkosmos verborgen na een oneindige reeks van steeds kleinere culturen, maar het IK is er in zijn denken zo bij, want hij weet het meteen: ik ben een punt.
Ook met de eeuwigheid en oneindigheid is dat zo, want ook deze zijn oneindig ver weg en onvoorstelbaar bovendien. Nochtans: het IK weet het meteen, want hij begrijpt wat er mee bedoeld wordt.
Ook kan het IK zeggen: ik ben eeuwig en oneindig.

Dus het denken gaat met oneindige snelheid en kan bereiken wat het zintuiglijke voorstellingsvermogen niet voor elkaar krijgt.
Daarom is het denken het hoogste en ook de meest concrete werkelijkheid.
Vanuit het oogpunt der zintuiglijkheid bezien lijkt het denken abstract als zijnde Niets, maar vanuit het weten der denkende Geest zelf "bezien" (geweten) is het precies andersom.

Daarom heet het ook "weten"schap en geen "zien"schap, maar goed: ook in de wetenschappen is er een onderscheid tussen de geesteswetenschappen die van het denken uitgaan en de natuurwetenschappen die van de zintuiglijke waarneming uitgaan.

Dit dan berustende op de oertegenstelling van Zijn en Niets of omgekeerd: Niets en Zijn, die elkaar zijn en daarom ook tegen elkaar omgedraaid kunnen worden.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

116 - Geesteswetenschappen en natuurwetenschappen.

Het punt is diep in de microkosmos verborgen na een oneindige reeks van steeds kleinere culturen, maar het IK is er in zijn denken zo bij, want hij weet het meteen: ik ben een punt.
Ook met de eeuwigheid en oneindigheid is dat zo, want ook deze zijn oneindig ver weg en onvoorstelbaar bovendien. Nochtans: het IK weet het meteen, want hij begrijpt wat er mee bedoeld wordt.
Ook kan het IK zeggen: ik ben eeuwig en oneindig.

Dus het denken gaat met oneindige snelheid en kan bereiken wat het zintuiglijke voorstellingsvermogen niet voor elkaar krijgt.
Daarom is het denken het hoogste en ook de meest concrete werkelijkheid.
Vanuit het oogpunt der zintuiglijkheid bezien lijkt het denken abstract als zijnde Niets, maar vanuit het weten der denkende Geest zelf "bezien" (geweten) is het precies andersom.

Daarom heet het ook "weten"schap en geen "zien"schap, maar goed: ook in de wetenschappen is er een onderscheid tussen de geesteswetenschappen die van het denken uitgaan en de natuurwetenschappen die van de zintuiglijke waarneming uitgaan.

Dit dan berustende op de oertegenstelling van Zijn en Niets of omgekeerd: Niets en Zijn, die elkaar zijn en daarom ook tegen elkaar omgedraaid kunnen worden.

Maar harrie, is èèn van de eigenschappen van een oneindige reeks niet dat er geen "na" komt?

[Rizzz]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Maar harrie, is èèn van de eigenschappen van een oneindige reeks niet dat er geen "na" komt?

Een simpel gegeven dat ik hem in z'n "Atomen bestaan uit ruimteschepen" in K&K nu ook al 2 pagina's lang probeer uit te leggen maar het gaat er echt niet in.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Maar harrie, is èèn van de eigenschappen van een oneindige reeks niet dat er geen "na" komt?

Zo is het: je kan dan ook zeggen: het einde van een oneindige reeks is het punt.

Nochtans openbaart zich hier dan een tegenstrijdigheid dat het oneindige toch een einde heeft.

Dus bij het punt ben je dan door een eindeloze reeks heen (het kan niet verder).

Al zo denkende kwam ik op het begrip: na een eindeloze reeks, dus als je er doorheen bent.

Maar eigenlijk ben je er nog niet echt doorheen, maar zit je op de grens.

Ga je er echt doorheen dan kom je in een nieuwe oneindige reeks die van het punt uitgaande steeds groter wordt, dus de terugweg "bewandelt".

Kortom: de microkosmos bestaat uit een eindeloze reeks van oneindige reeksen.
Elk lengtedeeltje (en ook de tijd) bevat een inwendige oneindige reeks.

Dus er is ook wel degelijk een NA.....

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Rizzz

Een simpel gegeven dat ik hem in z'n "Atomen bestaan uit ruimteschepen" in K&K nu ook al 2 pagina's lang probeer uit te leggen maar het gaat er echt niet in.

Voor jou bestaat er zelfs helemaal geen oneindigheid en eeuwigheid en is alles eindig.

Nu: moge deze foute idee spoedig aan zijn einde komen, samen met de hele wetenschap die de verkeerde goden aanbidt.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zo is het: je kan dan ook zeggen: het einde van een oneindige reeks is het punt.

Nochtans openbaart zich hier dan een tegenstrijdigheid dat het oneindige toch een einde heeft.

Dus bij het punt ben je dan door een eindeloze reeks heen (het kan niet verder).

Al zo denkende kwam ik op het begrip: na een eindeloze reeks, dus als je er doorheen bent.

Maar eigenlijk ben je er nog niet echt doorheen, maar zit je op de grens.

Ga je er echt doorheen dan kom je in een nieuwe oneindige reeks die van het punt uitgaande steeds groter wordt, dus de terugweg "bewandelt".

Kortom: de microkosmos bestaat uit een eindeloze reeks van oneindige reeksen.
Elk lengtedeeltje (en ook de tijd) bevat een inwendige oneindige reeks.

Dus er is ook wel degelijk een NA.....

Hm, ik ben niet geheel en al overtuigd.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Hm, ik ben niet geheel en al overtuigd.

Onthou maar goed: na de ene oneindigheid komt de andere oneindigheid.

Zo hebben we een eeuwig verleden en ook een eeuwige toekomst en zelf zit je er net tussen in, in het eeuwige NU.

[harriechristus]

117 - Over de eenheid van geest en natuur.

Het gaat hier om de al oude tegenstelling van Geest en Natuur en hoe die twee toch een eenheid zijn, want de Geest is wel degelijk een natuur op zichzelf, want de Geest van het denken kent ook innerlijke voorstellingen en gevoelens die uit het denken voortspruiten.

Een schilderij.

En omgekeerd is de natuur ook geestelijk, want we kennen de geestelijke natuurwetten en verder kunnen we op allerlei manieren over de natuur nadenken.
Dus die tegenstelling is heus niet zo groot en absoluut als de mensen wel denken.
De ene zit in de ander.
Nemen we bijvoorbeeld een schilderij, dan is de voorstelling daarvan geestelijk van aard, want bestaat niet werkelijk op een natuurlijke wijze.
Het is immers een abstract beeld, nochtans wel degelijk tweedimensionaal en materieel weergegeven op een doek.
Het is dus half natuur en half geestelijk als een soort midden tussen beiden in.

Het zintuiglijk bewustzijn van de natuur.

Verder is de natuur die we zien en die we voor zo materieel en gedegen houden in werkelijk voor ons een voorstelling die we zien.
Die natuur lost zich op in licht dat ons oog binnen komt en als beeld in onze hersenen verwerkt wordt, dus precies zoals het schilderij.
Alleen het schilderij is al reeds op het doek geabstraheerd en bij de natuur gebeurt dat dan via het licht in onze hersenen.
Maar wat we zien is in beide gevallen abstract, maar bij de natuur denken(!) we dan dat deze concreet is, dat wil zeggen: we denken het, maar kunnen het als zodanig niet werkelijk waarnemen, want onze waarneming haalt het uitelkaar in vele abstracte eigenschappen, die in wezen zintuiglijk zijn en tot ons bewustzijn behoren net als de geest.

[harriechristus]

118 - De innerlijke hemelwereld.

Wij denken een concreet samengestelde wereld der materie als zijnde gedegen en betrouwbaar en voor iedereen waarneembaar.
Anderzijds kunnen wij die wereld uit elkaar halen, analyseren in ons bewustzijn middels onze zintuigen, waardoor het abstract wordt, zijn gedegenheid verliest en we er van alles en nog wat van kunnen maken en mee doen wat in de werkelijkheid der materie onmogelijk is.
Het is de innerlijke wereld van onze voorstellingen, onze dromen en fantasie en ook van ons denken.
Het is ook de wereld der wetenschap, want de wetenschap is onmogelijk zonder analyse, zonder de werkelijkheid uit elkaar te halen, en wie een wetenschappelijk boek leest, leest niet over de werkelijkheid als zodanig, maar over de analyse daarvan in velerlei eigenschappen en uiteindelijk over de abstracte gedachten waaruit die zogenaamde concrete werkelijkheid is opgebouwd.
De wetenschap, ook de natuurwetenschap, schept dus een tweede wereld naast de eerste, een innerlijke wereld namelijk, een hemelwereld, zonder dat zij zich dat zelf expliciet bewust is.
En met hemelwereld bedoel ik niet speciaal de hemelwereld van het geloof met engeltjes en god en eeuwige gelukzaligheid, maar ik bedoel daarmee het innerlijke in zijn algemeenheid en alles omvattendheid.
Zelfs zo dat de uiterlijke wereld daar een deel van is.

[Ars_Nova]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zo is het: je kan dan ook zeggen: het einde van een oneindige reeks is het punt.

Nochtans openbaart zich hier dan een tegenstrijdigheid dat het oneindige toch een einde heeft.

Dus bij het punt ben je dan door een eindeloze reeks heen (het kan niet verder).

Al zo denkende kwam ik op het begrip: na een eindeloze reeks, dus als je er doorheen bent.

Maar eigenlijk ben je er nog niet echt doorheen, maar zit je op de grens.

Ga je er echt doorheen dan kom je in een nieuwe oneindige reeks die van het punt uitgaande steeds groter wordt, dus de terugweg "bewandelt".

Kortom: de microkosmos bestaat uit een eindeloze reeks van oneindige reeksen.
Elk lengtedeeltje (en ook de tijd) bevat een inwendige oneindige reeks.

Dus er is ook wel degelijk een NA.....

Dus de theorie van Harriechristus is tegenstrijdig?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Ars_Nova

Dus de theorie van Harriechristus is tegenstrijdig?

Het is de eenheid van tegendelen, dus de verzoening der tegenstrijdigheid dat het oneindige toch een einde heeft, namelijk bij de inwendige oneindigheid.

Dat is overigens ook bekend bij de wiskunde als limietberekening, waar de reeks: 1, 1/2, 1/4, 1/8, 1/16....enzovoort als laatste van deze oneindige reeks de 0 heeft.

[Alboreto]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dat is overigens ook bekend bij de wiskunde als limietberekening, waar de reeks: 1, 1/2, 1/4, 1/8, 1/16....enzovoort als laatste van deze oneindige reeks de 0 heeft.

Neen.
Een oneindige reeks heeft geen laatste.
Het getal erna is opnieuw de helft van het vorige.

[Rizzz]

Grappig om harrie zich weer in alle bochten te zien wurmen om z’n gigantische “na-oneindig-flater” toch maar weer niet te moeten toegeven.
En hij gaat hier alleen maar verder af door een nieuwe wiskundige en filosofische betekenis te proberen uitvinden voor het concept “oneindig”, 1 waar er wel een “einde” of “grens” zou zijn, een contradictio in terminis dus en harrie beseft dit maar al te goed.

[Alboreto]

Oorspronkelijk geplaatst door Rizzz

Grappig om harrie zich weer in alle bochten te zien wurmen om z’n gigantische “na-oneindig-flater” toch maar weer niet te moeten toegeven.
En hij gaat hier alleen maar verder af door een nieuwe wiskundige en filosofische betekenis te proberen uitvinden voor het concept “oneindig”, 1 waar er wel een “einde” of “grens” zou zijn, een contradictio in terminis dus en harrie beseft dit maar al te goed.

Wat hij vooral niet beseft is dat zijn stelling zijn eigen religie ondergraaft.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Neen.
Een oneindige reeks heeft geen laatste.
Het getal erna is opnieuw de helft van het vorige.

De laatste is 0......want dan is de hele oneindige reeks doorlopen.