Zelfmoord -epidemie

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door beste vriend

Goed gezien, maar soms moeilijk...Hoe kan je bvb van jezelf houden als je lelijk, dom, laf, lui en vies bent (vol pukkels ) ?

dán zal het je inderdaad nooit lukken

de eigenschappen die je hier opnoemt zijn net zaken die ons van buitenuit door anderen worden opgelegd als zijnde mislukking determinant

je moet je er dus al boven zien te vinden

[lombas]

Het is uiteindelijk allemaal de schuld van de negers.

[De_Laatste_Belg]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Het is uiteindelijk allemaal de schuld van de negers.

Nee, van 't uitdijen van 't heelal.

[Mitgard]

Oorspronkelijk geplaatst door De_Laatste_Belg

Nee, van 't uitdijen van 't heelal.

dat, of uw onderschrift.

[Frutella]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

prima verwoord, Frutella

Dank je.

klopt wat je zegt
en dat is niet alleen bij jongeren een probleem dezer dagen

alleen ... bij jongeren heb je dan het bijkomende probleem dat ze niet geneigd zijn naar de overheidinstanties, hulpverenigingen of ouders te stappen
dus mag je nog een goede vriend ( leeftijdgenoot) hebben maar als daarmee praten niet afdoend genoeg is en die vrie-nd op zijn/haar beurt zwijgt in alle talen dan zijn verdere opties uitgesloten

Het was niet volledig wat ik wou zeggen maar ik begrijp waar je naartoe wil. Eenzaamheid is inderdaad een factor die één en ander nog eens bespoedigt. Ieder mens heeft anderen nodig, er zonder kunnen we niet leven. De wetenschappelijke onderzoeken die de, vaak grote, positieve effecten van sociale steun (en de negatieve effecten van afwezigheid ervan) benadrukken
stapelen zich op. Vermoedelijk heeft dit zelfs een fylogenetische oorsprong. In groep overleven is namelijk ook makkelijker.
En als er één manier gebruikelijk is om de hedendaagse "samenleving (?)" te verwoorden is het individualisering, versplintering en vereenzaming ...

Dat is een gevolg van de manier waarop onze samenleving gestructureerd is vrees ik. Alsook van de "ik-mentaliteit". We willen allemaal het beste voor ons leven en het onderste uit de kan halen. Zit die ander ons daarvoor een strobreed in de weg, dan voelen we ons tekort gedaan en moet hij plaats ruimen. Zo worden we ook met z'n allen onverdraagzamer en mondiger. Onder andere juristen maken hier dankbaar gebruik van.


Maar ik doelde eigenlijk op iets anders: op het feit dat bijvoorbeeld mensen een contactstijl kunnen hebben die ervoor zorgt dat ze mensen "wegjagen" of afschrikken. Op het feit dat ze misschien dingen vragen in een relatie die een ander onmogelijk voor hun kan beantwoorden, enzovoort.
Kortom, om een soort problematiek / problematisch patroon die/dat hun toekomstige relaties hypothekeert. Dit patroon an sich kan een uiting zijn van een onderliggend probleem, dat ooit wanneer het individu heftig in de problemen komt of dergelijke, tot zelfdodingsgedachten, - wensen, op den duur zelfs plannen en stappen kan leiden.
Geen goede verstandhoudingen hebben met je naasten, om welke reden dan ook, is dus op zich al geen uiting van psychische gezondheid. En het feit dat je dat niet hebt werkt dan weer allerlei negatieve factoren in de hand.
Het kan dus een symptoom zijn van een onderliggend probleem, en tegelijkertijd weer versterken of een ander probleem veroorzaken.

Als je trouwens nadenkt over de functies van sociale relaties is die defragmentatie van onze samenleving bijzonder beangstigend.
Uit een recent onderzoek zou ook gebleken zijn dat relaties die via telecommunicatie verlopen niet dezelfde "behoeften" bevredigen als "de echte" contacten.

niet volledig mee eens
je spreekt over objectief bij deze omdat het voor jou dan begrijpelijk en aanvaardbaar wordt
het is echter nooit objectief maar net subjectief
er zijn mensen, totaal gezond zonder verdere problemen ... misschien nog wel erg adorabel, aimabel en succesvol te noemen met toch ook een doodwens

Als het subjectief is en de persoon totaal gezond is en verder geen problemen heeft, is er waarschijnlijk psychisch lijden. Een psychisch probleem dus. Die kunnen meestal verholpen of verbeterd worden.
(Echter niet altijd, sommige stoornissen gaan nooit over en het is dan aan de patiënt om te kijken wat hij met dit gegeven doet, "zware" schizofrenie is denk ik één van de enige voorbeelden waarbij dit het geval is.)
Maar in dat geval wordt het objectief, omdat we ook wel begrijpen dat het leven met deze stoornis en de afhankelijkheid die erbij komt kijken niet vanzelfsprekend is.

Het probleem is dat er bij veel psychische problemen een bewustzijnsvernauwing ontstaat, een tunnelvisie, die ertoe lijdt dat een persoon nog maar één uitweg meer ziet... Als de sociale contacten dan afwezig zijn of na veel pogingen tot hulp die botsten op verzet hebben afgehaakt...
Omdat die tunnelvisie er is, is het dus niet meer objectief maar subjectief.
Een beetje cruer uitgedrukt kan je niet meer helder denken, omdat alles gekleurd is door je probleem. Dat is iets wat waarschijnlijk iedereen wel herkent omdat iedereen al wel eens problemen heeft gehad die hem op dat moment overspoelden, waardoor er een tijdlang niets anders meer voor hem of haar bestond dan dat probleem en men voor de rest zowat op automatische piloot functioneerde, als er nog van 'functioneren' sprake was.
Bij depressie of dergelijke treedt er iets soortgelijks op, maar het zit fundamenteler.

[Frutella]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Eenzaamheid en groepsdruk dekken, denk ik, 70% van de gevallen van de jeugddepressies. Cijfers? Mijn eigen waarnemingen, die in dit geval stukken nauwkeuriger zijn dan de statistiek, gezien het feit dat statistiek in zulke gevallen neerkomt op mierennesten bestuderen vanuit een toren met een telescoop.

Hoe komt het dat jongeren eenzaam zijn? Ik denk dat als jij nog weet hoe het vroeger was, jij daarop kunt antwoorden. Groepsdruk, voornamelijk. Iemand die niet mee kan volgen, valt eruit. Iemand die niet wil volgen, moet ofwel een heel sterke geest zijn, ofwel breekt die persoon gewoon.
En het zijn niet noodzakelijk pesterijen. Gewoon "niet zo tof" zijn volgens de klas/groep is voldoende.
In de lagere jaren van't middelbaar is dat het ergste, uiteraard. Zelfs kledij is daar voldoende om uit de boot te vallen.

Andersdenkende mensen, die in't middelbaar steeds met de mediocriteit worden geconfronteerd, worden de mensen beu en vinden niemand die hun kan begrijpen.



Bovenstaande schets is maar heel kort, als je eens een volledige analyse wilt, kan ik eens tijd nemen en die neer te schrijven. Niet dat ik een grote analyst ben, maar ik denk dat de inzichten van een twintiger per definitie beter zijn dan die van een veertiger met enige meetinstrument de statistiek.


Hoe pak je dit probleem aan?

Ik hoor het al, denk ik: preventiekampanjes met posters en gespreksavonden. Nieuwe positieve rolmodellen en jeugdclubs waar mensen elkaar kunnen ontmoeten.

Tegenargument: de jeugdcultuur is een contracultuur. Ze draait tegen hetgeen wat "ze" voorschrijven. En er speelt iets mee, waar de volwassenen geen inzicht in hebben. Maar dat iets is de oorzaak van veel jeugdproblemen, en tegen dat iets hebben volwassenen nog steeds geen remedie gevonden.


De cool-factor.


Ook ga je tolerantie voorschrijven voor mensen met een andere kleding, zal intersubculturele tolerantie nooit ontstaan.
Ook ga je clubs organiseren waar gelijkgezinden elkaar kunnen ontmoeten, ze gaan leegstaan omdat de kinderen bang zijn dat hun vreemd interesse wordt ontdekt.
Ook ga je mikken op groepen zoals de Scouts en de Chiro, daar gaat een gelijkaardige hierarchische structuur zich opbouwen.
Ook ga je praten met de jongeren, ze zullen denken "ja, het is fout, maar de Kevin is echt wel een loser".
Ook ga je posters hangen, mensen gaan er alleen maar snorren bijtekenen.


Het volledig systeem dient worden omgegooid, beste Fruitsnoepje.

Ik lees je post nu pas en stel vast dat we er grotendeels gelijk over denken. Ik zie eenzaamheid dus ook als een zeer grote en gevaarlijke katalysator, gevolg en oorzaak van allerlei negatieve processen.

Zelf heb ik het geluk gehad mij in de kwetsbare puberperiode nooit ècht eenzaam te voelen. Ik had een heel goede vriendin waar ik eigenlijk zo goed als alles bij kwijtkan. We hielden mekaar ook ver weg van enige druk van buitenaf. Ik besef dat dit een enorm verschil voor me heeft gemaakt. Zeker omdat ik nu nog steeds niet de meest stabiele persoon ben (periode voor die puberteit was iets minder ). Moest ik dat niet gehad hebben, ik zou er allicht minder goed aan toe zijn. Maar misschien ook niet. Wie zal het zeggen?

Nu ik er verder over nadenk besef ik dat dit beste-vriendjes fenomeen eerder een 'vrouwenfenomeen' is en het voor jongens waarschijnlijk anders gaat.

Afwijken van de norm is idd voldoende om geviseerd te worden. Dat kan in positieve zin zijn, of in negatieve zin. En het feit dat ons onderwijs echt wel is gericht op die hard-werkende groep met een gemiddelde intelligentie maar liefst ook een gemiddeld uiterlijk en gemiddelde kleding, helpt daar niet echt aan.

Als je tijd hebt: ik vind dit een heel interessant onderwerp en ik hou van analyses lezen of maken dus ik zou de laatste zijn die je zou tegenhouden.


Ik ben redelijk op de hoogte van de ontwikkeling van preventiecampagnes
en dergelijke. Wetenschappers die hiermee bezig zijn weten donders goed dat er een subcultuur is die zich maar al te graag wil profileren door zich net af te zetten tegen alle vormen van preventie. Het past in hun 'we zijn anti-autoriteit' gedrag. Maar als je ze op de juiste manier benadert kan je daar een perfecte mouw aanknopen en behaal je ook bij hun goede resultaten.

Probleem is dat de organisaties of overheden die die preventiecampagnes ontwikkelen die details wel eens vergeten.
Ik denk niet dat er iemand van ons wil weten hoeveel (belastings)geld er al is weggesmeten door het maken van niet-effectieve (wegens niet tegoei afgestemd op het doelpubliek en hetgeen waarvoor ze dienden) 'preventie-campagnes'.

[Frutella]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Ja Frutella ... deze post bevalt me wel. Je geeft een mooie analyse van de problematiek.
Zelfmoordkandidaten gaan inderdaad niet over één nacht ijs maar hebben er bewust heel lang over nagedacht en hebben meestal tevens heel wat signalen uitgezonden vooraleer over te gaan tot de daad.

Dank je.

[Akufen]

74 procent meer kinderen op ADHD-geneesmiddelen

Making A Killing: The Untold Story Of Psychotropic Drugging

Ik wil hier niks mee insinueren, alhoewel het wel duidelijk is dat antidepressiva (en alle varianten die voor iets anders doorgaan maar infeite hetzelfde zijn) vaak zelfmoord tot gevolg hebben zijn er natuurlijk tal van redenen waarom de zelfmoordcijfers omhoog gaan.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

Ik lees je post nu pas en stel vast dat we er grotendeels gelijk over denken. Ik zie eenzaamheid dus ook als een zeer grote en gevaarlijke katalysator, gevolg en oorzaak van allerlei negatieve processen.

Zelf heb ik het geluk gehad mij in de kwetsbare puberperiode nooit ècht eenzaam te voelen. Ik had een heel goede vriendin waar ik eigenlijk zo goed als alles bij kwijtkan. We hielden mekaar ook ver weg van enige druk van buitenaf. Ik besef dat dit een enorm verschil voor me heeft gemaakt. Zeker omdat ik nu nog steeds niet de meest stabiele persoon ben (periode voor die puberteit was iets minder ). Moest ik dat niet gehad hebben, ik zou er allicht minder goed aan toe zijn. Maar misschien ook niet. Wie zal het zeggen?

Nu ik er verder over nadenk besef ik dat dit beste-vriendjes fenomeen eerder een 'vrouwenfenomeen' is en het voor jongens waarschijnlijk anders gaat.

Afwijken van de norm is idd voldoende om geviseerd te worden. Dat kan in positieve zin zijn, of in negatieve zin. En het feit dat ons onderwijs echt wel is gericht op die hard-werkende groep met een gemiddelde intelligentie maar liefst ook een gemiddeld uiterlijk en gemiddelde kleding, helpt daar niet echt aan.

Als je tijd hebt: ik vind dit een heel interessant onderwerp en ik hou van analyses lezen of maken dus ik zou de laatste zijn die je zou tegenhouden.


Ik ben redelijk op de hoogte van de ontwikkeling van preventiecampagnes
en dergelijke. Wetenschappers die hiermee bezig zijn weten donders goed dat er een subcultuur is die zich maar al te graag wil profileren door zich net af te zetten tegen alle vormen van preventie. Het past in hun 'we zijn anti-autoriteit' gedrag. Maar als je ze op de juiste manier benadert kan je daar een perfecte mouw aanknopen en behaal je ook bij hun goede resultaten.

Probleem is dat de organisaties of overheden die die preventiecampagnes ontwikkelen die details wel eens vergeten.
Ik denk niet dat er iemand van ons wil weten hoeveel (belastings)geld er al is weggesmeten door het maken van niet-effectieve (wegens niet tegoei afgestemd op het doelpubliek en hetgeen waarvoor ze dienden) 'preventie-campagnes'.

Het is onmogelijk om jongeren de tuin om te leiden. Gebruik een woord dat 3 maanden geleden uit gebruik is geraakt en ze hebben je door.
Probleem is dat kampanjes nooit zullen werken. Ze komen van dhr. Leviathan en zullen daarom altijd worden afgekeurd.

De enige manier om de jeugd bij de hoorns te pakken is infiltratie.
Wij hebben gezien hoe goed dit werkt. Rockmuziek werd vroeger een te gevaarlijke politieke platform. Ze hebben de rock gecommercialiseerd, en sindsdien is ze niet langer gevaarlijk.
De rapmuziek was een gevaarlijke platform voor linkse denkers en revolutionaire doctrines. Ze hebben er rihanna-r&b van gemaakt, en nu is het niet langer gevaarlijk.

Neem een jeugdcultuur over, en je hebt de jongeren mee. Dat is de enige manier die ik zie om iets te bereiken.

Natuurlijk zal het nooit haalbaar zijn, beste fruitsnoepje. Om een jeugdcultuur over te nemen heb je personeel van het niveau van Mossad of CIA nodig. Geen naieve sociaal werkers.

Maar het is een raad, moest je er ooit mee verderwerken. Wil je iets vertellen aan de jeugd, spreek -nooit- uit de naam van Big Brother.


En vergeet de natuurlijke ordeningen niet. Niet de natuurlijke ordeningen zoals de dinaso's van dit forum ze definieren. Neen. Elke groep mensen krijgt een natuurlijke ordening in bepaalde omstandigheden. Net zoals zout in een vat altijd in dezelfde vorm kristalliseert. Je zal altijd leiders, volgelingen, groepsdruk, competitie en buitenbeentjes hebben.


Ik kon altijd beter overweg met meisjes in't middelbaar. Weet niet waarom.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

Als het subjectief is en de persoon totaal gezond is en verder geen problemen heeft, is er waarschijnlijk psychisch lijden. Een psychisch probleem dus. Die kunnen meestal verholpen of verbeterd worden.
(Echter niet altijd, sommige stoornissen gaan nooit over en het is dan aan de patiënt om te kijken wat hij met dit gegeven doet, "zware" schizofrenie is denk ik één van de enige voorbeelden waarbij dit het geval is.)
Maar in dat geval wordt het objectief, omdat we ook wel begrijpen dat het leven met deze stoornis en de afhankelijkheid die erbij komt kijken niet vanzelfsprekend is.

Ik heb echt problemen met je opdeling 'objectief' en 'subjectief'. Het is mij nogal onduidelijk op basis van welke criteria je die indeling maakt. Psychisch versus lichamelijk? Kansen op verbetering of niet? Afhankelijk zijn of niet? Allez, ik vind nergens in je tekst een goeie omschrijving.
Maar de opdeling lijkt me vooral irrelevant. Tenzij in gevallen waarin zelfmoord gepleegd wordt op basis van een waan (bijv. binnen psychose of door druggebruik) is er, in onze maatschappij toch, gewoon altijd psychisch lijden voorafgegaan aan de beslissing tot zelfmoord. Er zijn mensen met een tumor op hun gezicht die zelfmoord willen plegen, en er zijn er die willen vechten tot het bittere eind. Daar is niks 'objectiefs' aan, het gaat hem enkel over dat - per definitie subjectieve - psychisch lijden.
Het is alsof je wil oordelen wanneer een zelfmoord gerechtvaardigd is en wanneer niet. Als het gerechtvaardigd is, is het objectief, als het niet gerechtvaardigd is, is het subjectief. Ik denk dat je daarmee het lijden van de mensen die je onder de noemer "subjectief" plakt serieus miskent, en de energiebronnen van de mensen die je onder de noemer "objectief" plakt, ook serieus miskent.
Wat bereik je met dat onderscheid? Wat voegt het toe?

En, bijkomend: hoe situeer je de persoonlijkheidsproblematieken hierin?

[Knipp]

Projectie van de gaatjes in de mijne. Even deze draad lezen vanaf 't begin. Klinkt olala serieus.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Projectie van de gaatjes in de mijne. Even deze draad lezen vanaf 't begin. Klinkt olala serieus.

Enkel een paar berichten zijn echt leeswaard, hoor.

[Knipp]

In mijn ervaring valt er met niemand over te praten.

Ik denk dat zelfmoord willen plegen een verlangen is dat allerlei andere verlangens maskeert.

En ik denk dat er ook een discours mogelijk is zonder terugvallen op 'psychisch lijden' en 'eenzaamheid'.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

In mijn ervaring valt er met niemand over te praten.

Ik denk dat zelfmoord willen plegen een verlangen is dat allerlei andere verlangens maskeert.

En ik denk dat er ook een discours mogelijk is zonder terugvallen op 'psychisch lijden' en 'eenzaamheid'.

Breid uit. Alle punten.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

Wetenschappers die hiermee bezig zijn weten donders goed dat er een subcultuur is die zich maar al te graag wil profileren door zich net af te zetten tegen alle vormen van preventie.

En wetenschappers plegen nooit zelfmoord ??

Wil het met plezier omdraaien, in een wetenschappelijke 'preventieve' vermijd-het-lijden cultuur, zonder rauwe guts en zonder ongecontroleerde subcultuur, had ik er al lang een eind aan gemaakt.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Breid uit. Alle punten.

Maybe. Maybe not.

Liever in een roman, dan hier.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Maybe. Maybe not.

Liever in een roman, dan hier.

Kom. Niet zo beginnen. Je haalt drie interessante stellingen aan. Dan trek jij je terug.
Dat trekt echt op niks.

Ik wil vooral horen wat je met het laatste puntje bedoelt.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ik wil vooral horen wat je met het laatste puntje bedoelt.

Had niet echt iets omlijnd in gedachten.

Meestal trouwens. Bedoel ik niks.

Reflex me los te koppelen van de geijkte concepten.
Tegenzin.
Vaak luie vorm van deconstructie.
Geloof me of niet, m'n mentale energie is verschrikkelijk beperkt, ...

... wat meteen kan dienen als start voor een ander discours : energie,
Nynorsk zei ook zoiets : energiebronnen.

Dat klinkt al helemaal anders dan lijden en eenzaamheid.

Verveling. Zou Cioran een keer moeten opduikelen.
Territorium.
Onbehagen in de cultuur.

Er is zoveel te vertellen buiten het geijkt discours.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Er is zoveel te vertellen buiten het geijkt discours.

Praat dan.

Hoe meer sprekers zoals jou spreken, hoe meer dat de omringende structuren zullen beven, om uiteindelijk te vallen.

Wij zitten allemaal vast in een structuur.

Zelfs het feit dat ik straks moet opstaan, is een deel daarvan.
Dag, nacht. Alleen de hoeveelheid zonlicht maakt het verschil.
Toch ijkt de mens de dag.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

... dat de omringende structuren zullen beven, om uiteindelijk te vallen.

Beven en vallen, da's meer jouw objectief dan het mijne denk ik.

De structuren doen dansen, meer zoiets.
Bonfire.