Installeer een noodnummer 888 voor daklozen

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ja, dat maakt deel uit van mijn benadering, maar ik ga verder, zoals je goed weet. Eerst directe opvang, ze regulariseren, en acclimatiseren, daarna pas werkaanbod

Nee, wij verschillen van mening, omdat jij vind dat het gratis moet zijn, waarbij er geen verwachtingen mogen zijn, omdat het daklozen zijn.
Regulariseren? Bedoel je opnieuw inschrijven in een gemeente?

Maar in zou het geen slecht plan vinden die mensen te huisvesten met aangeboden werk, wie daar niet voor kiest heeft daar het recht toe.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Nee, wij verschillen van mening, omdat jij vind dat het gratis moet zijn, waarbij er geen verwachtingen mogen zijn, omdat het daklozen zijn.
Regulariseren? Bedoel je opnieuw inschrijven in een gemeente?

Maar in zou het geen slecht plan vinden die mensen te huisvesten met aangeboden werk, wie daar niet voor kiest heeft daar het recht toe.

Wat betekent dat laatste

Als daklozen geen recht hebben op een leefloon, wie dan wel?

Er moet meer gedaan worden om deze onderklasse te recupereren.

Er moet het uiterste gedaan worden.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Wat betekent dat laatste

Als daklozen geen recht hebben op een leefloon, wie dan wel?

Er moet meer gedaan worden om deze onderklasse te recupereren.

Er moet het uiterste gedaan worden.

Iedereen die tijdelijk nood heeft aan een inkomen, omdat je nergens anders recht op hebt, heeft wanneer je voldoet een aantal voorwaarden recht op leefloon.
Daklozen voldoen vaak niet aan die voorwaarden Eno, anders leefden ze niet op straat.
Er moet het uiterste gedan worden, zeker maar dan ook vanuit daklozen zelf en daar hebben we wel een andere mening over.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Iedereen die tijdelijk nood heeft aan een inkomen, omdat je nergens anders recht op hebt, heeft wanneer je voldoet een aantal voorwaarden recht op leefloon.
Daklozen voldoen vaak niet aan die voorwaarden Eno, anders leefden ze niet op straat.
Er moet het uiterste gedan worden, zeker maar dan ook vanuit daklozen zelf en daar hebben we wel een andere mening over.

Ik vind jouw mening om ze zelf werk te laten zoeken niet realistisch
Je kan ze ook niet direkt sociaal werk aanbieden, als je er nog niet eens in slaagt, ze onder een leefloon te krijgen.

Het enige dat men gedaan heeft is

1 ze een administratief adres geven (aan wie het vraagt)

2 Prioriteit voor een sociale woning voor wie zes maand dakloosheid kan bewijzen

Maar de daklozen die dat circuit kunnen benutten zijn haast onbestaande

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Installeer een noodnummer 888 voor daklozen
Logeer elke dakloze familie in een hotel en de geïsoleerde daklozen in opvangcentra.
Nu!

Installeer een 888 nummer om daklozen te melden zodat de politie ze weg kan jagen. Die mensen moeten niet de openbare weg vervuilen of liggen te slapen in de openbare metrostations. Ik stel voor om ze op te pakken, in een cel te steken totdat ze een bus vol hebben. Die bus dan een rit laten ondernemen naar een groot verlaten bos en ze daar dumpen, liefst ver van de bewoonde wereld.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Installeer een 888 nummer om daklozen te melden zodat de politie ze weg kan jagen. Die mensen moeten niet de openbare weg vervuilen of liggen te slapen in de openbare metrostations. Ik stel voor om ze op te pakken, in een cel te steken totdat ze een bus vol hebben. Die bus dan een rit laten ondernemen naar een groot verlaten bos en ze daar dumpen, liefst ver van de bewoonde wereld.

Bij de eerste gelegenheid dat je eens te maken krijgt met een vernietigende tegenslag zal ik ook eens over jouw verschrompelend lichaam met spijkerlaarzen komen marcheren, voor de rest nog een prettig egoïstisch ultraliberaal 2013 gewenst.

[cookie monster]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Die bus dan een rit laten ondernemen naar een groot verlaten bos en ze daar dumpen, liefst ver van de bewoonde wereld.

En als ze terugkomen ??

[eno2]

Frankrijk kent zoiets als het DALO, het wettelijk opeisbaar onderdak. Tengevolge daarvan verblijven 20000 daklozen in Parijs in hotels. Met absolute prioriteit op een sociale woning. Het is niet ideaal, maar het is iets.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door meneer

Na een paar jaar dakloos rondgezworven te hebben kan je niet meer zo van de éne op de andere dag ergens aan de slag. Je moet je opnieuw aanpassen. Bij de éne gaat het wat sneller als de andere, bij sommigen , die te ver heen zijn, lukt het nooit meer. De miserie, de ontberingen, het geleidelijk verliezen van hun familie en vrienden ( want als je op straat leeft wil dat zeggen dat niemand je nog helpt of opvangt ), dikwijls overdreven alcohol en drugsgebruik ,dit alles heeft dan zodanige psychische problemen doen ontstaan dat een " normaal " leven niet meer mogelijk is.
Een dakloze zwerver, die terug in de zogezegd normale samenleving terecht komt, kan je een beetje vergelijken met iemand die zojuist van de oorlog terugkomt. Die heeft afzienbare tijd in een volkomen andere wereld geleefd, met andere waarden, en waar men andere reactie's en reflexen ontwikkelt.
Dit ontkennen bewijst dat u van daklozen niets afweet. In welk geval het beter zou zijn niet te komen uitleggen wat er met hen zou moeten gebeuren, en hoe men hen moet aanpakken.

Dat vind ik heel mooi beschreven!

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door meneer

Na een paar jaar dakloos rondgezworven te hebben kan je niet meer zo van de éne op de andere dag ergens aan de slag. Je moet je opnieuw aanpassen. Bij de éne gaat het wat sneller als de andere, bij sommigen , die te ver heen zijn, lukt het nooit meer. De miserie, de ontberingen, het geleidelijk verliezen van hun familie en vrienden ( want als je op straat leeft wil dat zeggen dat niemand je nog helpt of opvangt ), dikwijls overdreven alcohol en drugsgebruik ,dit alles heeft dan zodanige psychische problemen doen ontstaan dat een " normaal " leven niet meer mogelijk is.
Een dakloze zwerver, die terug in de zogezegd normale samenleving terecht komt, kan je een beetje vergelijken met iemand die zojuist van de oorlog terugkomt. Die heeft afzienbare tijd in een volkomen andere wereld geleefd, met andere waarden, en waar men andere reactie's en reflexen ontwikkelt.
Dit ontkennen bewijst dat u van daklozen niets afweet. In welk geval het beter zou zijn niet te komen uitleggen wat er met hen zou moeten gebeuren, en hoe men hen moet aanpakken.

Ik had een vriend dakloze straatzanger en die was te ver heen om te recuperen via werk of onderdak. . Alcoholieker en drug addict en af en toe een periode in de gevangenis. Die was echt terminaal zelfvernietigend. Hij weigerde bovendien iedere vorm van opvang, die hij in zijn thuisland had kunnen krijgen (hij zwierf een tijd van het ene land naar het andere)

[parsprototem]

(Ik heb alle posten gelezen)

Wie zijn die daklozen?

Wat doe je bijvoorbeeld met mensen die torenhoge schulden hebben vanwege faillissement of leningen? Als die een cent verdienen wordt het opgeëist. Daarom zitten die op straat. Waarom zouden die een stap zetten in de administratie als het erop neerkomt dat ze uitsluitend zullen leven om hun schulden af te betalen en dit hun leven lang?
Gevangenen krijgen soms amnestie, en schulden van landen worden soms kwijtgescholden. Waarom niet bij die mensen?

En wat doe je met die mensen die het benauwd krijgen (nerveus of psychotisch worden) in een gesloten ruimte (vier muren, gangen, deuren, ...) waar volgens hun draagkracht teveel mensen rondlopen? Of die niet kunnen eten aan een tafel met anderen maar dit wel kunnen als ze alleen zijn?
Onze maatschappij volgt de trend van 'alles gezellig samen met elkaar doen'.
'Voldoen aan de nood aan sociaal contact' wordt dat al eens genoemd, alsof het een heilige regel is. Er zijn zeker mensen die de prikkels van dat 'gezellig alles samen doen' best kunnen missen en met rust gelaten willen worden om zich 'normaal' te kunnen gedragen. Die mensen zouden misschien wel een stap vooruit kunnen doen als ze een containertje kregen met er rond een buffertuin.

Barakken, containers, oude kazernegebouwen laten meespelen ... mits wat organisatie en soepele huisregels en een doordachte selectie van de individuen (wie bij wie en waar) zou kunnen slagen.

Hoe je dat economisch gaat vertalen is een andere vraag. Maar als er op tien van deze hopeloze gevallen er twee 'doorbreken', dan zou ik op humaan gebied toch al spreken van een relatief succes.

Primordiaal is m.i.

1° een basic territorium per persoon (bv een container met bewerkbare grond eromheen (pak 10m. op 10m, en als het nodig is, zelfs afgesloten met een muur). In dat territorium kan de persoon in principe alles doen wat hij/zij gewoon is om te doen.

2° Buiten dat privé-territorium zou er een aanbod moeten zijn van plekken waar je 'iets kan doen'. Vaak hebben die mensen ideeën maar zijn ze er nooit aan begonnen omdat ze niet wisten waar te beginnen. Dat aanbod dient heel breed te zijn maar hoeft niet kostelijk te zijn (oude en nieuwe afgedankte zaken). En laat ze daar in 'rommelen'. Geen druk, geen aanwijzingen, geen begeleiding.
Stel dat er een bewoner uit die rommel iets haalt en aan een vertrouwenspersoon vraagt: 'Is er geen schroevendraaier van ...'. Dan is er een succes geboekt.

3° Er moeten vertrouwenspersonen zijn op het terrein zelf. Mensen met voldoende bagage om deze individuen te kunnen volgen. Niet dat de stap gezet moet worden dat de dakloze zich ergens op een bepaald uur op een bepaalde plaats zich moet aanbieden. Dat moet in een eerste fase zoveel als mogelijk vermeden worden. Want dat is druk en 'teveel ineens'.
Die eerste fase moet lang kunnen duren. Minstens twee jaar.

4° de dakloze dient globaal bekeken te worden als een slak. Hij dient, net zoals een slak, zijn voelhorens uit te steken. Bij mijn weten kan je een slak daartoe niet dwingen. Pas als de voelhorens uitsteken, verplaatst de slak zich.

5° de dakloze moet altijd de zekerheid hebben dat hij/zij kan komen en weggaan.

En verder kan er samengewerkt worden met alternatieve groepjes ivm met zelfbedruiping op het gebied van voedsel, energie, e.a. Uitwisselingen �* l'improviste zijn altijd de beste. Niks vergaderingen, planningen of wat dan ook. Dat is voor niets nodig.

Het enige probleem zijn de overheid en haar administratie en de politici. En de mentaliteit van de mensen in het algemeen.

[meneer]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Nee, wij verschillen van mening, omdat jij vind dat het gratis moet zijn, waarbij er geen verwachtingen mogen zijn, omdat het daklozen zijn.
Regulariseren? Bedoel je opnieuw inschrijven in een gemeente?

Maar in zou het geen slecht plan vinden die mensen te huisvesten met aangeboden werk, wie daar niet voor kiest heeft daar het recht toe.

Gij met uw werk altijd ! Wil je die mensen nu direct al schrik aanjagen of wat ? Denk jij dat het plezant is om papiertjes te gaan prikken in het park, of dergelijke prutsjobkes ? Dat die daklozen daarvan dromen ?
Geef die eerst een dak, en drie maaltijden per dag, een douche wanneer ze willen (in hun eigen stek ), en eens dat ze d�*�*r terug aan gewend zijn geraakt, en het niet meer kwijtwillen, kan je over werken beginnen, en ze laten verstaan dat ze iets terug moeten doen, als ze willen dat het verder blijft duren met die eigen woning en al de rest.
En als ze d�*�*r voor kiezen, dan geef je hen een echte job, met een arbeidscontract.
( En als ze het dan slim aanpakken, dan blijven ze daar een jaartje, en daarna kunnen ze 20 jaar lang doppen ! )

[meneer]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Iedereen die tijdelijk nood heeft aan een inkomen, omdat je nergens anders recht op hebt, heeft wanneer je voldoet een aantal voorwaarden recht op leefloon.
Daklozen voldoen vaak niet aan die voorwaarden Eno, anders leefden ze niet op straat.
Er moet het uiterste gedan worden, zeker maar dan ook vanuit daklozen zelf en daar hebben we wel een andere mening over.

Leefloon is zonder voorwaarden, om " in leven te kunnen blijven " vanwaar de naam " leefloon ". Als je er iets voor in de plaats moet doen, kun je het eenvoudig een " loon " noemen. Een salaris.

[meneer]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Installeer een 888 nummer om daklozen te melden zodat de politie ze weg kan jagen. Die mensen moeten niet de openbare weg vervuilen of liggen te slapen in de openbare metrostations. Ik stel voor om ze op te pakken, in een cel te steken totdat ze een bus vol hebben. Die bus dan een rit laten ondernemen naar een groot verlaten bos en ze daar dumpen, liefst ver van de bewoonde wereld.

Besef wel dat gelijk wie op straat terecht kan komen. Zelfs rijke mensen. Men ziet het genoeg, en niet enkel in de USA, waar dit ondertussen schering en inslag geworden is.

[meneer]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

(Ik heb alle posten gelezen)

Wie zijn die daklozen?

Wat doe je bijvoorbeeld met mensen die torenhoge schulden hebben vanwege faillissement of leningen? Als die een cent verdienen wordt het opgeëist. Daarom zitten die op straat. Waarom zouden die een stap zetten in de administratie als het erop neerkomt dat ze uitsluitend zullen leven om hun schulden af te betalen en dit hun leven lang?
Gevangenen krijgen soms amnestie, en schulden van landen worden soms kwijtgescholden. Waarom niet bij die mensen?

En wat doe je met die mensen die het benauwd krijgen (nerveus of psychotisch worden) in een gesloten ruimte (vier muren, gangen, deuren, ...) waar volgens hun draagkracht teveel mensen rondlopen? Of die niet kunnen eten aan een tafel met anderen maar dit wel kunnen als ze alleen zijn?
Onze maatschappij volgt de trend van 'alles gezellig samen met elkaar doen'.
'Voldoen aan de nood aan sociaal contact' wordt dat al eens genoemd, alsof het een heilige regel is. Er zijn zeker mensen die de prikkels van dat 'gezellig alles samen doen' best kunnen missen en met rust gelaten willen worden om zich 'normaal' te kunnen gedragen. Die mensen zouden misschien wel een stap vooruit kunnen doen als ze een containertje kregen met er rond een buffertuin.

Barakken, containers, oude kazernegebouwen laten meespelen ... mits wat organisatie en soepele huisregels en een doordachte selectie van de individuen (wie bij wie en waar) zou kunnen slagen.

Hoe je dat economisch gaat vertalen is een andere vraag. Maar als er op tien van deze hopeloze gevallen er twee 'doorbreken', dan zou ik op humaan gebied toch al spreken van een relatief succes.

Primordiaal is m.i.

1° een basic territorium per persoon (bv een container met bewerkbare grond eromheen (pak 10m. op 10m, en als het nodig is, zelfs afgesloten met een muur). In dat territorium kan de persoon in principe alles doen wat hij/zij gewoon is om te doen.

2° Buiten dat privé-territorium zou er een aanbod moeten zijn van plekken waar je 'iets kan doen'. Vaak hebben die mensen ideeën maar zijn ze er nooit aan begonnen omdat ze niet wisten waar te beginnen. Dat aanbod dient heel breed te zijn maar hoeft niet kostelijk te zijn (oude en nieuwe afgedankte zaken). En laat ze daar in 'rommelen'. Geen druk, geen aanwijzingen, geen begeleiding.
Stel dat er een bewoner uit die rommel iets haalt en aan een vertrouwenspersoon vraagt: 'Is er geen schroevendraaier van ...'. Dan is er een succes geboekt.

3° Er moeten vertrouwenspersonen zijn op het terrein zelf. Mensen met voldoende bagage om deze individuen te kunnen volgen. Niet dat de stap gezet moet worden dat de dakloze zich ergens op een bepaald uur op een bepaalde plaats zich moet aanbieden. Dat moet in een eerste fase zoveel als mogelijk vermeden worden. Want dat is druk en 'teveel ineens'.
Die eerste fase moet lang kunnen duren. Minstens twee jaar.

4° de dakloze dient globaal bekeken te worden als een slak. Hij dient, net zoals een slak, zijn voelhorens uit te steken. Bij mijn weten kan je een slak daartoe niet dwingen. Pas als de voelhorens uitsteken, verplaatst de slak zich.

5° de dakloze moet altijd de zekerheid hebben dat hij/zij kan komen en weggaan.

En verder kan er samengewerkt worden met alternatieve groepjes ivm met zelfbedruiping op het gebied van voedsel, energie, e.a. Uitwisselingen �* l'improviste zijn altijd de beste. Niks vergaderingen, planningen of wat dan ook. Dat is voor niets nodig.

Het enige probleem zijn de overheid en haar administratie en de politici. En de mentaliteit van de mensen in het algemeen.

Ik vind dat geen slecht voorstel, en dat zeker een aantal daklozen zou kunnen bekoren. Maar de administratie zal er inderdaad niet voor te vinden zijn, toch niet in haar huidige vorm. Uw plan brengt namelijk geen geld op, en ze zullen snel beginnen spreken over " ghettovorming " en dergelijke.
Zo een containerkamp zou inderdaad wel eens iets heel folklorisch kunnen worden, een soort " vrije zone " , en daar zijn de deftige heren met kravatten en veel jannestreken niet voor te vinden. Ook bij het volk dat die mannen aan de macht brengt zullen er veel tegen zijn.
In een land als Belgie " moet er hard gewerkt worden " anders is het niet goed.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door meneer

Leefloon is zonder voorwaarden, om " in leven te kunnen blijven " vanwaar de naam " leefloon ". Als je er iets voor in de plaats moet doen, kun je het eenvoudig een " loon " noemen. Een salaris.

Dat is dus niet zo, er zijn wel voorwaarden, nationaliteit, ingeschreven zijn in bevolkingsregister ( wat voor daklozen niet zo is, daarom is het voor hen zo lastig) tewerkstelling via artikel 60, zodat je recht opent op werkloosheidsuitkering en activering naar werk door het OCMW.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

(Ik heb alle posten gelezen)

Wie zijn die daklozen?

Wat doe je bijvoorbeeld met mensen die torenhoge schulden hebben vanwege faillissement of leningen? Als die een cent verdienen wordt het opgeëist. Daarom zitten die op straat. Waarom zouden die een stap zetten in de administratie als het erop neerkomt dat ze uitsluitend zullen leven om hun schulden af te betalen en dit hun leven lang?
Gevangenen krijgen soms amnestie, en schulden van landen worden soms kwijtgescholden. Waarom niet bij die mensen?

En wat doe je met die mensen die het benauwd krijgen (nerveus of psychotisch worden) in een gesloten ruimte (vier muren, gangen, deuren, ...) waar volgens hun draagkracht teveel mensen rondlopen? Of die niet kunnen eten aan een tafel met anderen maar dit wel kunnen als ze alleen zijn?
Onze maatschappij volgt de trend van 'alles gezellig samen met elkaar doen'.
'Voldoen aan de nood aan sociaal contact' wordt dat al eens genoemd, alsof het een heilige regel is. Er zijn zeker mensen die de prikkels van dat 'gezellig alles samen doen' best kunnen missen en met rust gelaten willen worden om zich 'normaal' te kunnen gedragen. Die mensen zouden misschien wel een stap vooruit kunnen doen als ze een containertje kregen met er rond een buffertuin.

Barakken, containers, oude kazernegebouwen laten meespelen ... mits wat organisatie en soepele huisregels en een doordachte selectie van de individuen (wie bij wie en waar) zou kunnen slagen.

Hoe je dat economisch gaat vertalen is een andere vraag. Maar als er op tien van deze hopeloze gevallen er twee 'doorbreken', dan zou ik op humaan gebied toch al spreken van een relatief succes.

Primordiaal is m.i.

1° een basic territorium per persoon (bv een container met bewerkbare grond eromheen (pak 10m. op 10m, en als het nodig is, zelfs afgesloten met een muur). In dat territorium kan de persoon in principe alles doen wat hij/zij gewoon is om te doen.

2° Buiten dat privé-territorium zou er een aanbod moeten zijn van plekken waar je 'iets kan doen'. Vaak hebben die mensen ideeën maar zijn ze er nooit aan begonnen omdat ze niet wisten waar te beginnen. Dat aanbod dient heel breed te zijn maar hoeft niet kostelijk te zijn (oude en nieuwe afgedankte zaken). En laat ze daar in 'rommelen'. Geen druk, geen aanwijzingen, geen begeleiding.
Stel dat er een bewoner uit die rommel iets haalt en aan een vertrouwenspersoon vraagt: 'Is er geen schroevendraaier van ...'. Dan is er een succes geboekt.

3° Er moeten vertrouwenspersonen zijn op het terrein zelf. Mensen met voldoende bagage om deze individuen te kunnen volgen. Niet dat de stap gezet moet worden dat de dakloze zich ergens op een bepaald uur op een bepaalde plaats zich moet aanbieden. Dat moet in een eerste fase zoveel als mogelijk vermeden worden. Want dat is druk en 'teveel ineens'.
Die eerste fase moet lang kunnen duren. Minstens twee jaar.

4° de dakloze dient globaal bekeken te worden als een slak. Hij dient, net zoals een slak, zijn voelhorens uit te steken. Bij mijn weten kan je een slak daartoe niet dwingen. Pas als de voelhorens uitsteken, verplaatst de slak zich.

5° de dakloze moet altijd de zekerheid hebben dat hij/zij kan komen en weggaan.

En verder kan er samengewerkt worden met alternatieve groepjes ivm met zelfbedruiping op het gebied van voedsel, energie, e.a. Uitwisselingen �* l'improviste zijn altijd de beste. Niks vergaderingen, planningen of wat dan ook. Dat is voor niets nodig.

Het enige probleem zijn de overheid en haar administratie en de politici. En de mentaliteit van de mensen in het algemeen.

Dat klopt wel niet, want wie schulden heeft kan via de arbeidsrechtbank een schuldbemiddelaar aanvragen die met alle schuldeisers een overeenkomst maakt, en je inkomsten een tijd beheert zodat je wel geld krijgt voor huur, rekeningen en levensonderhoud. De wet werd zelfs verstrengd, met kindergeld mag de bemiddelaar geen rekening houden, daar moet hij dus vanaf blijven.
Wanneer je vijf jaar hebt betaald en je fin situatie nog steeds een bescheiden loon inhoudt kan de rechter je schulden kwijtschelden.
Dat gebeurt dus al, het na verloop van tijd kwijtschelden van schulden.

Wanneer iemand niet in een appartement kan leven of aan tafel eten met anderen is er sprake van psychische problemen, die mensen zou je moeten kunnen opnemen en daar is zeker wat mis, de wachtlijsten zijn erg lang.
De vraag is ook of die mensen dit wel willen. Je zult hen dus moeten overtuigen en ruimte geven, de ene dag zal het lukken om in een psychiatisch centrum te verblijven, de andere dag niet. Op maat werken dus. Dat hoeft helemaal niet te betekenen dat die mensen niet mogen kiezen voor vooral alleen zijn, maar minimale sociale contacten niet aankunnen zoals samen aan tafel eten is wel degelijk een psychisch probleem!

Voor mij betekent integratie van daklozen niet dat je hen verzamelt in barakken of in containers zet. Beter voorzie je doorgangshuizen, waar je " op kamer" bent met anderen in dezelfde situatie en hulp krijgt om weer zelfstandig te kunnen functioneren. Dat betekent dat er iedere dag een hulpverlener aanwezig is die je helpt met administratie, schoonmaken van het huis en samen koken, en individuele problemen mee aanpakt en oplossingen zoekt.

Mensen zijn geen slakken, ookal begrijp ik je vergelijking wel. Je moet laagdrempelige arbeidsprojecten opzetten, zodat die mensen een stuk waardigheid terugvinden en zelf hun geld kunnen verdienen, zonder de strakke regels die in een normaal arbeidscircuit gelden.
Wanneer dit goed gaat, kun je inschakelen in een normaal arbeidscircuit.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door meneer

Gij met uw werk altijd ! Wil je die mensen nu direct al schrik aanjagen of wat ? Denk jij dat het plezant is om papiertjes te gaan prikken in het park, of dergelijke prutsjobkes ? Dat die daklozen daarvan dromen ?
Geef die eerst een dak, en drie maaltijden per dag, een douche wanneer ze willen (in hun eigen stek ), en eens dat ze d�*�*r terug aan gewend zijn geraakt, en het niet meer kwijtwillen, kan je over werken beginnen, en ze laten verstaan dat ze iets terug moeten doen, als ze willen dat het verder blijft duren met die eigen woning en al de rest.
En als ze d�*�*r voor kiezen, dan geef je hen een echte job, met een arbeidscontract.
( En als ze het dan slim aanpakken, dan blijven ze daar een jaartje, en daarna kunnen ze 20 jaar lang doppen ! )

Rustig maar hoor. Straks ben je nog schuldig wanneer je werkt!
Wat wilt u dan, die mensen tewerkstellen als hartchirurg? Er is niets mis mee om openbaar domein mee te onderhouden, tot je weer went aan een arbeidsritme.
" Geef"...en dan, niets meer? Denk het niet, je kunt beide doen, geven, maar ook iets verwachten.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Rustig maar hoor. Straks ben je nog schuldig wanneer je werkt!
Wat wilt u dan, die mensen tewerkstellen als hartchirurg? Er is niets mis mee om openbaar domein mee te onderhouden, tot je weer went aan een arbeidsritme.
" Geef"...en dan, niets meer? Denk het niet, je kunt beide doen, geven, maar ook iets verwachten.

Daklozen met een psychiatrisch kader zal je eerst moeten behandelen, drugaddicts en alcoholisten desintoxiqueren. Maar dat kost de Ma allemaal teveel zorg, aandacht en geld.

[eno2]

@ Alice: Jij bent net zoals <Duveltje 382 : werk is de oplossing van alles.

Werk lost veel op, maar lang niet alles. Bovendien is het onmogelijk iedereen werk te bezorgen

Daklozen zijn mensen dei uit hun werk gevallen zijn. Waarom zouden ze er terug invallen?