Voorpost schenkt klare wijn over de De Clercq herdenking

[Phrea|K]

Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer

Separatisme is nog geen nationalisme. Het zal ons hooguit een iéts minder corrupt 'Klein België' opleveren.

Net zoals populisme nog niet hetzelfde is als nationalisme.
[size=1]Het Blok is in de eerste plaats een populistische partij.[/size]

[Yossarian]

Oorspronkelijk geplaatst door Voorpost

Wij van Voorpost zijn geen Nazi’s geen neo Nazi’s geen facisten wij zijn niet blijven hangen in de jaren dertig en zij die denken dat ze in 2004 nog altijd de kramp moeten krijgen in hun rechterarm zijn bij ons aan het verkeerde adres.

... maar Voorpost dweept wél iemand die wel degelijk met die "kramp" zat:



Nog geen half jaar na de inval van de Nazi's voert VNV-leider De Clercq volgende rede:

Duitschland is onze vijand niet. Wij hebben vertrouwen in den Führer. Wij twijfelen er niet aan of wat hij zal doen, zal goed gedaan zijn. Goed voor ons Volk, voor heel ons Volk. Ons Volk heeft zijn bestemming terug gevonden. Die bestemming is niet Latijnsch, zooals men ze in België wou afdwingen. In 1914-1918 zei men: "La Belgique sera latine ou elle ne sera pas".
Dat was een uitdaging en een bedreiging voor Vlaanderen. De Vlaamsch-Nationalisten hebben den handschoen van den strijd opgenomen. Ons antwoord luidde: "De bestemming van het Vlaamsche Volk is Nederlandsch, dus Germaansch." De Führer heeft verklaard: "Denemarken, Holland noch België zullen door Duitschland als vijanden worden behandeld."

In België heeft die verdienste zeker niet gelegen bij de houding der regeering of der partijen vòòr den oorlog, maar aan de Vlaamsch-Nationale Beweging zelf; die Vlaamsch-Nationale Beweging werd gedragen door groeperingen die zich nooit vijandig aangesteld hebben tegen Duitschland of zich nooit hebben bezondigd aan hetze. De Vlaamsch-Nationale Beweging was Duitschvriendelijk.
Vlaanderen moet inschakelen in de nieuwe orde, geboren uit de nationaal-socialistische revolutie. Het VNV stelt zich ten doel het vestigen van de nieuwe orde in Vlaanderen.
(...) Deze nieuwe politieke orde dient gevestigd te zijn, eensdeels op het beginsel van het leiderschap, andersdeels op het uitschakelen en verwerpen van alle instellingen, groeperingen of uitingen die de organische eenheid der Volksgemeenschap aantasten of ondermijnen. (...)

Ondertusschen hebben wij nog andere plichten te vervullen:
a) Bekamping der hetze; b) Bekamping van den woeker; c) Strijd tegen de Joden.

Hetzers zijn agenten van Engeland. Zeg mij niet: "Het zijn landgenooten of volksgenooten". Als mijn broeder mij naar het leven staat, dan is hij mijn broeder niet meer. Hij is mijn vijand en ik behandel hem als dusdanig. Woeker is de noodlottige uitlooper van het liberalisme. Hij is tevens zeer schadelijk voor de Volksgemeenschap.

Joden kunnen geen volksgenooten zijn; kunnen dus niet als volksgenooten behandeld worden. Ons volk kan er alleen wel bij varen.

(...) Van uit de bisschoppelijke paleizen heeft men zich niet kunnen onthouden te wijzen op de verplichtende liefde die Vlamingen en Walen moeten koesteren voor België, het vaderland. Hun Hoogwaardigheden spelen met vuur!... België is het vaderland der Vlamingen niet, is nooit hun vaderland geweest. (...) Van den anderen kant wijzen de geheime plakbrieven en de sluikblaadjes er op, dat er zich een systematische pro-Engelsche aktie ontwikkelt. (...) Sabotage-daden komen meer en meer voor. (...) Alles is aanwezig om rust en vrede in het land te hebben. Men kan in zijn hart andere toestanden wenschen en andere opvattingen hebben, doch het land heeft er niets bij te winnen die gevoelens te veruiterlijken en aldus voor het oogenblik onrust te scheppen. (...) In geen geval wenscht of wil het VNV een Engelsche overwinning. De Germaansche samenhoorigheid is geen ijdel woord. Lang vòòr den oorlog reeds heeft het VNV partij gekozen.

(...) Kameraden, (...) Zooals priester Verschaeve het nog enkele dagen geleden zegde: "Hebben wij vertrouwen!" En wij voegen er bij: "Wij zijn er van overtuigd dat het jonge en machtige Duitschland, dat de Führer dat vertrouwen niet zal beschamen!" Intusschen, blijft trouw aan uw organisatie, aan het VNV.

Moesten sommige vormen in de toekomst gewijzigd worden, de Leiding van het VNV zal haar verantwoordelijkheid nemen. Wij zullen uw vertrouwen niet beschamen. De lage verdachtmakingen, die men tegen ons heeft uitgespeeld, trappen wij misprijzend met den voet van ons af. De dag komt - en hij is niet ver meer verwijderd - waarop zal kunnen openbaar worden gemaakt hoe het VNV tijdens de mobilisatie en tijdens den oorlog, een der glansrijkste bladzijden uit de geschiedenis van Vlaanderen heeft geschreven. In afwachting van dien dag, roep ik u nogmaals toe: "Vertrouwen, kameraden!"
Het VNV. Hou Zee!

en nog meer over de joden:

"Er is maar één oplossing. Zuivering van ons gehele volkslichaam. Totale en volledige uitschakeling van de jood uit het gezonde volkslichaam. Daarom dient een uitzonderlijk statuut in het leven geroepen te worden. De jood kan en mag niet dezelfde rechten hebben als de andere staatsburgers. Sentimentaliteit mag daarbij niet aan te pas komen. We mogen niet wreed zijn, maar we moeten logisch zijn. Wij zijn nationalisten, dat wil zeggen, wij staan op de leer van ons volk, cultuur en bloed. De jood behoort niet tot ons volk, nog veel minder tot ons bloed. En hij heeft de cultuur die erop gericht is de christelijke cultuur te vernietigen. Wie niet arbeidt is een parasiet. Wie zag de jood ooit arbdeiden? De jood steelt, plundert, bedriegt, sjachert. Wie zag hem ooit iets scheppen? De jood verhandelt en verkoopt schoenen, vodden, aandelen, edelstenen, graan, beurswaarden, socialisme, theorieën, volkeren, vrouwen, kolonies. En het meest wat hij verkoopt heeft hij ergens gestolen. We zullen niets verliezen wanneer we de jood buiten ons volk houden. We zullen integendeel veel winnen. Daarom logisch: de jood moet buiten! Het is een kwestie van volksgezondheid. "


In het partijblad Volk en Staat van het VNV (waar De Clercq de leider van is) van 20 november 1941, is het volgende fraais te lezen:

De Joden hebben de schuld

1. De Joden zijn ons verderf. Zij hebben dezen oorlog ontketend.
2. Er is geen onderscheid tusschen Joden en Joden. Iedere Jood is een gezworen vijand van het Duitsche volk.
3. Ieder Duitsch soldaat, die in dezen oorlog sneuvelt komt op rekening van de Joden.
4. Als iemand de Jodenster draagt, is hij daarmede gekenmerkt als vijand van het volk.
5. De Joden genieten de bescherming van het vijandelijke buitenland. Er is geen verder bewijs noodig, voor hun verderflijke rol onder ons volk.
6. De Joden zijn afgezanten van den vijand onder ons.
7. De Joden hebben geen recht zich onder ons voor te doen als gelijkgerechtigden. Waar zij op straat, in de rijen voor de winkels, in de middelen van vervoer het woord willen nemen, moet hen het zwijgen worden opgelegd, niet alleen omdat zij principiëel ongelijk hebben doch omdat zij Joden zijn en geen stem in het kapitel hebben.
8. Als Joden op het gevoel gaan werken, weet dan, dat dit een spekuleeren is op uw vergeetachtigheid, laat hun dadelijk merken, dat gij hen doorziet en straf ze met verachting.
9. De fatsoenlijke vijand heeft na de nederlaag recht op onze grootmoedigheid. De Jood is geen fatsoenlijke vijand, hij doet slechts alsof.
10. De Joden dragen de schuld van den oorlog. Zij lijden, door de behandeling, die wij hen doen ondergaan, geen onrecht, zij hebben het meer dan verdiend. Het met den definitief klaar te spelen, is taak der regeering. Niemand heeft het recht op eigen gezag te handelen, maar elk den plicht de maatregelen van den staat tegen de Joden te eerbiedigen.

Op 4 augustus 1942 verlaat het eerste konvooi Mechelen richting Auschwitz, 14% onder hen zijn kinderen. De Antwerpse krant van het VNV, Volk en Staat, waarvan het kantoor gevestigd was in de Somerstraat 32 middenin de joodse wijk van Antwerpen, meldde cynisch op 13 augustus '42:
"De zuiveringsmaatregelen tegen de joden volgen mekaar sterker op en worden met de dag strenger toegepast. Het schijnt zo dat we stilaan rondom onze redactiekantoren weer ruimer zullen kunnen ademhalen en nu er week na week huizen en appartementen in de buurt leegkomen kunnen we tenminste eens rustig van huis naar kantoor en van kantoor naar huis wandelen."

[SIZE=1](Bron: http://users.pandora.be/amarcord/selys/index.html)[/SIZE]

[SIZE=7]Volgens Voorpost zijn het maar "vergissingen"...
[/SIZE]
[SIZE=4]Overigens is de overeenkomst van die laatste cynische opmerking met hedendaagse Vlaams Blokpraat helemaal niet toevallig. Voorpost is immers een zusterorganisatie van de racistische partij. Voorpost-leider Luc Vermeulen bijvoorbeeld, is ook ook baas van de VB-ordedienst, en vooraanstaande Blokkers, zoals de Gentse Francis Van den Eynde, komen uit Voorpost.[/SIZE]

[Yossarian]

Zondag 19 september 2004 blaast extreem-rechts verzamelen aan het graf van Staf De Clercq, het boegbeeld van de collaboratie met nazi-Duitsland. De meeting wordt georganiseerd door Voorpost. Het laatste nummer van het Vlaams Blok Magazine plaatste er een opvallende aankondiging van.

Wat is dat toch met die Vlaams Blokkers? De ene dag beweren ze de partij te zijn van het gezond verstand en zeker niet extreem-rechts, de andere dag leggen ze bloemen voor Staf De Clercq, zoals deze zomer nog op de IJzerwake gebeurde. De Clercq was tijdens Wereldoorlog II de leider van het collaborerende Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV), een partij die Vlaanderen in de pas van de nationaal-socialistische Nieuwe Orde wilde doen marcheren en daarvoor alle steun toezegde aan het Duitse bezettingsleger.

Dat uitgerekend deze Hitler-adept, die in zijn toespraken de racistische en antisemitische denkbeelden niet schuwde, anno 2004 als een held wordt gevierd vond zelfs ’t Scheldt, een via internet en fax verspreid weekblad dat heel wat affiniteiten met het Blok heeft, te ver gaan. “Is het Vlaams Blok dan toch een VNV-bis, of hoe zit het nu eigenlijk?” vroeg het blad zich na de IJzerwake af. Wat er zich op die IJzerwake afspeelde, is echter maar klein bier met wat er deze zondag te gebeuren staat op de Kesterheide in Gooik, een gemeente in het Pajottenland. Daar organiseert Voorpost immers een grote herdenking met bloemenhulde en toespraken aan het gedynamiteerde praalgraf van Staf De Clercq. Een ploeg militanten is eerder dit jaar al druk in de weer geweest om dat graf een stevige poetsbeurt te geven.

Of Philip Dewinter en Frank Vanhecke er net zoals op de IJzerwake ook deze keer bij zullen zijn, is eerder twijfelachtig, hoewel het partijblad wel promotie voor de herdenking maakt en er heel wat afdelingen actief voor mobiliseren. Niet enkel de oude garde overigens: afdelingen van de Vlaams Blok Jongeren (VBJ) en van de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) roepen er ook voor op. Vanuit vier verschillende steden worden er bussen ingelegd.

In het zopas verschenen laatste nummer van ‘Vrij Vlaanderen’, het ledenblad van VBJ, wordt een hele bladzijde aan Staf De Clercq gewijd, zonder ook maar één woord van kritiek op diens noodlottige collaboratiepolitiek. “Het is al te makkelijk De Clercq te veroordelen,” luidt het daar. En (met de woorden van de gematigde VNV’er Hendrik Borginon): “Voor wie de warmte en gulheid van zijn vriendschap mocht ervaren, blijft hij een van de eerlijkste, moedigste en meest zelf vergeten strijders voor Vlaanderen.”

De Clercq zou het einde van de Tweede Wereldoorlog nooit meemaken: in 1942 gaf hij na een hartaanval de geest. Zijn praalgraf op de Kesterheide – waar het VNV zijn massameetings hield – werd bij de bevrijding door het verzet gedynamiteerd. Zijn stoffelijke resten lagen sindsdien in een anoniem graf op het kerkhof van Leerbeek, tot in 1978 een commando van de Vlaamse Militanten Orde (VMO) onder leiding van Bert Eriksson hem clandestien kwam opgraven om hem, gehuld in zijn zwarte VNV-uniform, te herbegraven in de familiegrafkelder in Asse.

Niemand minder dan Blok-stichter Karel Dillen voerde toen op een herdenkingsplechtigheid het woord. Dillen prees De Clercq daarbij als “een van de groten van ons volk” en “een blijvend leidinggevend en bezielend voorbeeld voor alle Vlaams-nationalisten vandaag”. Namens het Vlaams Blok legde hij ook een krans neer voor De Clercq’s graf. Op die door bijna duizend nationalisten bijgewoonde meeting waren er trouwens ook enkele toenmalige VU-politici die daar vandaag allicht niet graag meer aan herinnerd worden: Vic Anciaux (thans Spirit), Paul Van Grembergen (Spirit) en Jaak Gabriels (VLD). Ook toenmalig CVP-politicus (partijsecretaris, senator, provinciegouverneur) Leo Van Ackere speelde trouwens een sleutelrol in de goede afloop van het dossier.

Waarom de in 1884 geboren en in 1942 gestorven Staf De Clercq anno 2004 zo nodig herdacht moet worden? Officieel is het zijn 120ste geboortedag, maar wat dan nog: zijn 100ste geboortedag werd in 1984 ook niet herdacht. In feite dateert het idee voor deze herdenking al van kort na de fameuze rel rond het Sint Maartensfonds in 2001. Die organisatie van oud-Oostfrontsoldaten – Vlaamse jongens die, aangemoedigd door o.m. Staf De Clercq, in Waffen SS-uniform tegen het Sovjetrussische Rode Leger gingen vechten – vierde in mei 2001 haar 50ste verjaardag. Dat zou haast onopgemerkt voorbij zijn gegaan, ware het niet dat Johan Sauwens, destijds Vlaams VU-minister in functie, kwam meevieren. Sauwens werd daarop tot aftreden gedwongen, extreem-rechts lag plots weer midden in het vizier. “Neonazi’s vormen de ruggengraat van het Blok,” verklaarde premier Guy Verhofstadt. Het bruine collaboratieverleden werd weer volop bovengespit, de staatsveiligheid en het gerecht gealarmeerd – al werd daar later niets meer van vernomen.

De Voorpostleiding zwoer dat niet zomaar te laten passeren en ten strijde te trekken tegen wat zij “de dictatuur van de politieke correctheid” noemen. Een reeks provocerende acties volgden. Op de IJzerbedevaart verbrandden Voorposters ostentatief een Belgische vlag terwijl ze een spandoek ontrolden ‘Mijn vader was Oostfronter en als Vlaming ben ik daar fier op’. Onder het motto ‘Wij zijn politiek niet correct’ werd nog datzelfde jaar een zogenaamde ‘Dag van het recht op vrije meningsuiting’ georganiseerd, in Alveringem aan het graf van priester-dichter Cyriel Verschaeve (1874-1949), nog zo’n notoir collaborateur die na de oorlog ter dood werd veroordeeld. Een van de sprekers die dag was huidig Blok-kamerlid Ortwin Depoortere. Die noemde Verschaeve “één van de groten van ons volk”.

Voorpost bleef sedertdien collaboratiefiguren naar het voorplan schuiven. “Voor ons behoren tot de Vlaamse beweging, en dat volkomen complexloos, de Oostfronters, dr. Borms, Verschaeve, Staf De Clercq, Jeroom Leuridan en de vele anderen die zich ingezet hebben voor Vlaanderen. Waar zij ook mogen gestaan hebben tijdens de oorlogsjaren. De Belgische staat had maar aan Vlaanderen moeten geven wat Vlaanderen toekwam, dan was er alvast één belangrijke reden minder geweest om te collaboreren,” luidt het in het interne Voorpost-ledenblad. “Staf De Clercq was, is en blijft één van de onzen: een Vlaams-nationalist die het beste wenste voor zijn volk en daarnaar in eerlijke overtuiging heeft gehandeld.”

Hoewel het Vlaams Blok niet de officiële organisator is van de herdenking nu zondag – dergelijke vuile klussen worden immers overgelaten aan de bevriende actiegroep Voorpost – gebeurt alle praktische werk wel door mensen die hetzij als personeelslid hetzij als parlementslid aan de partij verbonden zijn. Zo staat Voorpost-leider Luc Vermeulen op de payroll als verantwoordelijke van de ordedienst van het Blok. Vorige week donderdag werden de militanten dan weer opgewarmd met een vormingsavond over De Clercq en het VNV. Spreker aldaar was oud-Voorpostvoorzitter en thans Blok-parlementslid Francis Van den Eynde. Trouwens niet de enige in het parlement met Voorpost-roots. Ook Wim Van Dijck, An Michiels en Rob Verreycken in het Vlaams parlement en Ortwin Depoortere in de Kamer – alle vier overigens dertigers – komen uit Voorpost, naast vele anderen op andere regionen in de partij.

Voor zover geweten heeft het Blok geen enkele poging ondernomen om hen het idee van een Staf De Clercq herdenking uit het hoofd te praten. Al zal het wel toeval zijn dat uitgerekend datzelfde weekend de Vlaamse parlementsleden van het Blok hun fractiedagen houden ergens in de Franse Bourgongne-streek, op zowat 650 km rijden van huis.

(bron: http://blokwatch.skynetblogs.be/)

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Yann

Idd. Voorpost zet op de site www.voorpost.org: "Wordt lid"

Die "wordt" kan wel, dacht ik zo: een imperatief meervoud, niet? Het is wel niet meer zo gebruikelijk om die nog te gebruiken (het doet een beetje oubollig aan - jaren 30 iemand? )... Bon, dat laatste was flauw - ik werk onder m'n niveau!

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Phrea|K

Net zoals populisme nog niet hetzelfde is als nationalisme.
[size=1]Het Blok is in de eerste plaats een populistische partij.[/size]

Het zijn de machthebbers die aan populisme die negatieve bijklank geven. De Benoist vindt populisme bijvoorbeeld helemaal geen scheldwoord! Het is de totale contestatie van een corrupt regime. Populisme is gewoon een democratische volksbeweging.

[Groot Bakkes]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Welcome in Vlaanderen!

Even vergeten dat bij de jongste Franse presidentsverkiezingen het FN de op één na grootste partij werd na de corrupte Chirac.

[Bruno232]

Het herdenken van Staf de Clercq is uiteraard erg toekomstgericht8)

[zorroaster]

Oorspronkelijk geplaatst door De Garde

Kom, kom, ik ken die mannen een beetje en ik heb niet in de indruk dat die op een carrière uit waren. Waar ze het moeilijk mee hadden was dat het clubje oud-VNSU'ers �* la Ben Weyts, Nick Mouton, Joris Nachtergaele en C° Bourgeois afschermden van hun opmerkingen.

Overigens, een deel van die mannen is nog altijd lid van N-VA maar mogen geen functies meer bekleden. Ondertussen horen of zien we van de N-VA noch in het Gents, noch er buiten nog iets.

Dat het grootste deel nog lid is, vind ik op z'n minst gezegd al een groot gebaar van vergevingsgezindheid van de N-VA. Zeg me nu eens eerlijk, bij welke partij zou het geaccepteerd worden dat een aantal bestuursleden in een krant openlijk oproepen aan een deel van de partij om op te rotten?