De zin van het leven

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Amor est Laetitia zijn de namen van twee goden; namelijk liefde en vreugde of geluk.

Ik denk dat Spinoza ook vrede zal hebben met een iets andere vertaling, namelijk liefe en genot. Vreugde is mentaal, terwijl genot (piacere) of passie mentaal en lichamelijk is.

Genot kan ook geestelijk zijn, geestelijke genietingen dus.
En genot en passie zijn niet hetzelfde.
Passie is bezetenheid, die uitgaat van een sterk verlangen en/of begeren in de daad.

Amor, of liefde is feitelijk ook mentaal en lichamelijk, en zintuigelijk. Amor est Voluptas of Delectatio.

Lichamelijk is de seks.
En zintuiglijk komt op de eerste plaats, degene die bemind wordt te zien en te horen.

Zo kan ook Odium est Tristitia (haat is verdriet) eenvoudig worden vervangen door haat is lijden,

Haat behoeft geen lijden te zijn, maar kan juist een groot genot zijn in de wraak.
Het is alleen lijden als men het niet kan uiten en dus terugslaat op het eigen zelf in plaats van op de ander.

ofwel Odium est Patience [pain > pijn], of Doloris. Ik ga nog een stapje verder door Odium te vervangen door angst. Het wordt dan in Latijn : Timor est Doloris. Dus angst is lijden. Het is niet geduldig lijden. Het is een lijden dat boos maakt en energie geeft om zich te bevdijden van de angst en de bron van angst. Dat is dierlijk en vaak onredelijk, want primair lichamelijk.

Angst is niet lichamelijk, maar een gevoel van de ziel.

Emoties zijn gevoelens, dus lichamelijk,

fout dus: gevoelens als angst en boosheid en geluk en liefde betreffen de ziel.

en mentaal genieten en lijden is bewustwording, en dat komt na lichamelijk lijden. Wij reageren primair lichamelijk en secundair mentaal.

Het is precies andersom, het lagere is uit het hogere als het om gevoelens gaat.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

God bestaat als een oneindige hoeveelheid microwezentjes in de microkosmos.

Atomen bestaan uit ruimteschepen.
Gods Rijk bestaat in de microkosmos.
...

"pics, or it didn't happen"

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

"pics, or it didn't happen"

Plaatjes kan ik er niet van maken, daarvoor zijn ze veel te klein.

Het is een kwestie van denken en begrijpen en zelf een voorstelling maken.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

De liefde voor de ander gaat als eerste van de eigen persoon uit, met name in de zeer bekende uitspraak: "ik hou van jou!"

Liefde is dus geen passieve ervaring die van buiten komt, maar een actie van de eigen ziel naar de ander toe.

Maar zover de mens eigenlijk geestelijk is en geen ziel, zo ervaart hij de liefde in zijn eigen ziel.
Niet van buiten dus, maar van binnen (innerlijk dus).

Opnieuw heb je het dus weer mis, zoals meestal.

Je ontkent mijn argument. De mens of ziel met zijn eigenschappen in een apriori en wordt dus niet onderzocht. De belangrijkste eigenschap is de wil tot macht. Macht over zichzelf, zijn ziel, en over de dingen. Om het wat netter te zeggen, de wens om de dingen te beheren. Liefde en haat, of genot, en angst, voor de dingen is reactief. Het ding met zijn kwaliteiten is geen product of verzinsel van de ziel. De dingen zijn zijn wereld. Ook het weer is zo'n ding dat genot of angst veroorzaakt. Geen inbeelding, maar werkelijkheid.
Dat begrip is essentieel voor de filosofie van Spinoza en Nietzsche.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

...
Angst is niet lichamelijk, maar een gevoel van de ziel.
fout dus: gevoelens als angst en boosheid en geluk en liefde betreffen de ziel. ...

Oei, dit komt niet meer goed.
Beste Harrie, DE ZIEL IS HET LEVENDE LICHAAM.
Gevoel is lichamelijk en voorbehouden aan wezens met een neurosysteem, aan zielen dus. Alleen zielen kunnen liefde en haat, of genot en angst ervaren.

in de voorgaande post schreef je: "Maar zover de mens eigenlijk geestelijk is en geen ziel, zo ervaart hij de liefde in zijn eigen ziel.
Niet van buiten dus, maar van binnen (innerlijk dus)."

Hier stel jij geestelijk tegenover ziel. Dus geest tegenover lichaam. Nu ontken je dat. Zo kunnen we niet goed discusieëren.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Oei, dit komt niet meer goed.
Beste Harrie, DE ZIEL IS HET LEVENDE LICHAAM.

En het leven van het lichaam dat is de ziel als een hoger bewust principe.

Gevoel is lichamelijk en voorbehouden aan wezens met een neurosysteem, aan zielen dus. Alleen zielen kunnen liefde en haat, of genot en angst ervaren.

Zo is het: dus de ziel ervaart gevoelens, dus niet het lichaam, je geeft het dus nu zelf toe,
Het neurosysteem is slechts een uiterlijke verbinding met het lichaam.
Het is slechts een middel.

in de voorgaande post schreef je: "Maar zover de mens eigenlijk geestelijk is en geen ziel, zo ervaart hij de liefde in zijn eigen ziel.
Niet van buiten dus, maar van binnen (innerlijk dus)."


Hier stel jij geestelijk tegenover ziel. Dus geest tegenover lichaam. Nu ontken je dat. Zo kunnen we niet goed discusieëren.

De Geest is het denken en de ziel is het gevoel.
Maar de ziel is niet het lichaam, dat is slechts stoffelijk als iets dat je waar kunt nemen.
Ook als je je lichaam voelt, gaat dat van de ziel uit.
Niet van het lichaam zelf.
Het lichaam is deel van de ziel en niet andersom.
Het hogere is de grondslag van het lagere.

[harriechristus]

Het is de ziel die het lichaam doet leven, niet andersom.

Het staat zelfs in de Bijbel, waarvan je evenmin ooit iets hebt begrepen.

"De HEERE God vormde de mens uit het stof van de aardbodem en blies de levensadem in zijn neusgaten; zo werd de mens tot een levend wezen" (Genesis 2:7).

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het is de ziel die het lichaam doet leven, niet andersom.

Het staat zelfs in de Bijbel, waarvan je evenmin ooit iets hebt begrepen.

"De HEERE God vormde de mens uit het stof van de aardbodem en blies de levensadem in zijn neusgaten; zo werd de mens tot een levend wezen" (Genesis 2:7).

Genesis 22:7.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Genesis 22:7.

Genesis 22:7 Toen sprak Izak tot Abraham, zijn vader, en zeide: Mijn vader! En hij zeide: Zie, hier ben ik, mijn zoon! En hij zeide: Zie het vuur en het hout; maar waar is het lam tot het brandoffer?

De mens moet branden om van stof tot geest te worden.
Dat is de betekenis der wedergeboorte van Jezus in Mij.
Ook de ziel behoort daar bij: de liefde uit de Geest van het denken.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het is de ziel die het lichaam doet leven, niet andersom.

Het staat zelfs in de Bijbel, waarvan je evenmin ooit iets hebt begrepen.

"De HEERE God vormde de mens uit het stof van de aardbodem en blies de levensadem in zijn neusgaten; zo werd de mens tot een levend wezen" (Genesis 2:7).

... de mens werd een levend wezen? Hij werd dus geen levende geest. En hij kreeg ook geen wezen of geest. Maar kijk eens hier ...

Statenvertaling:
Genesis 2:7
En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een
levende ziel.

King James Version, Genesis 2:7 ...
And the LORD God formed man of the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life; and man became a living soul.

Volgens Genesis 2 was Adam een ziel, ofwel een levend lichaam. Niks van een geest te bespeuren. En toe Adam stierf was hij geen ziel meer.

Dus jouw eerdere opmerking dat liefde en vreugde gevoelens zijn niet van de geest, maar van de ziel, is juist. Het bewustzijn en denken worden gestuurd door het stoffelijke brein, inclusief gehele neurosisteem.

Genesis 22:7 is interessanter voor de vraag: wat is de zin van het leven.
Abraham beschouwde lammeren als deel van zijn wezen, ziel, of lichaam, evenals zijn zoon Izaäk. Zijn bezit schonk hem vreugde en genot, zou Spinoza zeggen. En dat genot was de zin van zijn leven. Het offeren van zijn bezit in een brandoffer deed hem verdriet, en bezorgde hem angst, zou Spinoza zeggen. Maar de idee van het eren van zijn God Jaweh, door van zijn bezit afsrand te doen, overheerste.
Ken je een uitspraak van Jezus die hetzelfde principe adviseert?

De zin van het leven, volgens de bijbel, is God liefhebben bovenal. Dar is echter een aangeleerde illusie. Deze illusie is wijdverbreid, en een manier om angst te bezweren. "Omdat gij mij uw zoon niet onthouden hebt, u geliefde, daarom ... beloftes, geloof, verwachting, lijden.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

... de mens werd een levend wezen? Hij werd dus geen levende geest. En hij kreeg ook geen wezen of geest. Maar kijk eens hier ...

Het gaat hier om de ziel, niet om de geest.

Statenvertaling:
Genesis 2:7
En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een
levende ziel.

Dat zei ik toch: de ziel.
Kun je niet lezen?

King James Version, Genesis 2:7 ...
And the LORD God formed man of the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life; and man became a living soul.

De ziel dus.

Volgens Genesis 2 was Adam een ziel, ofwel een levend lichaam. Niks van een geest te bespeuren. En toe Adam stierf was hij geen ziel meer.

Lichaam en ziel zijn niet hetzelfde.
De ziel moest er apart in als adem=ziel.

Dus jouw eerdere opmerking dat liefde en vreugde gevoelens zijn niet van de geest, maar van de ziel, is juist.

uiteraard.

Het bewustzijn en denken worden gestuurd door het stoffelijke brein, inclusief gehele neurosisteem.

Fout dus. Het is omgekeerd.
Zoals de ziel leven geeft aan het lichaam en niet andersom.

Genesis 22:7 is interessanter voor de vraag: wat is de zin van het leven.
Abraham beschouwde lammeren als deel van zijn wezen, ziel, of lichaam, evenals zijn zoon Izaäk. Zijn bezit schonk hem vreugde en genot, zou Spinoza zeggen. En dat genot was de zin van zijn leven. Het offeren van zijn bezit in een brandoffer deed hem verdriet, en bezorgde hem angst, zou Spinoza zeggen. Maar de idee van het eren van zijn God Jaweh, door van zijn bezit afsrand te doen, overheerste.
Ken je een uitspraak van Jezus die hetzelfde principe adviseert?

Jezus was het LAM, dus blijkbaar het bezit van Abraham...
De hoogste zin van het leven is de Geest is denken en begrijpen om ook God te begrijpen en EEN met Hem te zijn, zoals geopenbaard in mijn atoomtheorie.
De ziel daarentegen is het lagere gevoelsleven, dat is de essentie van het leven der dieren.

De zin van het leven, volgens de bijbel, is God liefhebben bovenal.

De Liefde, hoe mooi ook, is nog niet het hoogste, maar God te begrijpen, dus liefhebben met heel je verstand, dat staat ook in de Bijbel.

Dar is echter een aangeleerde illusie. Deze illusie is wijdverbreid, en een manier om angst te bezweren. "Omdat gij mij uw zoon niet onthouden hebt, u geliefde, daarom ... beloftes, geloof, verwachting, lijden.

De oude Bijbel is een illusie gebleken: inderdaad.
Maar mijn nieuwe Bijbel is dat zeker niet.

Amen.

[Bach]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Spinoza geloofde niet in een persoonlijke God. Hij zag de natuur als God. Hij had een theorie over de menselijke affecties. Liefde was daar één van.

Spinoza:
Liefde is blijdschap samen met de idee van een uitwendige oorzaak (E.III, Af. Def. VI)
Haat is verdriet samen met de idee van een uitwendige oorzaak (E.III, Af. Def. VII). Dit alles in Latijn

Amor est Laetitia concomitante idea causae externae.
Odium est Tristitia concomitante idea causae externae.

https://spinozakringlier.weebly.com/...haat-en-liefde

Dus eigenliefde is geen liefde? Ik kan die noodzaak tot 'uitwendige oorzaak' niet goed plaatsen.

[Bach]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Maar de aantrekkingskracht van de liefde is nog geen zwaartekracht.
Je behoeft niet zwaar te zijn om geliefd te zijn.
Aantrekkingskracht is metafysisch, innerlijk dus.
Maar wel berust de zwaartekracht op de aantrekkingskracht van de microwezentjes.
Een retorische vraag als je het hierna zelf zegt.
Ik dacht van wel.
Aantrekkingskracht en afstoot kracht.
Haat en angst zijn ook weer tegengesteld.
Maar ook kan de angst uit de haat ontstaan.
Angst door diegene die je haat overweldigd te worden.
Of in jouw geval als de angst eerst is, je te verzetten door de haat.

Als liefde aantrekkingskracht is dan kan het tegenovergestelde haat, angst of onverschilligheid zijn. Dat wat aantrekkingskracht verpulvert, verhindert, of negeert.

Het is interessant het concept liefde antropologisch te benaderen. Het is zo ontastbaar dat het niet noodzakelijk is het bestaan ervan te erkennen. Hetzelfde geldt voor het concept God.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bach

Als liefde aantrekkingskracht is dan kan het tegenovergestelde haat, angst of onverschilligheid zijn. Dat wat aantrekkingskracht verpulvert, verhindert, of negeert.

Haat en angst zijn afstoot kracht.
Onverschilligheid is geen aantrekkingskracht noch afstoot kracht.

Het is interessant het concept liefde antropologisch te benaderen. Het is zo ontastbaar dat het niet noodzakelijk is het bestaan ervan te erkennen. Hetzelfde geldt voor het concept God.

De Liefde behoort tot het gevoel en is onmiddellijk in de eigen ziel te ervaren.
Het is metafysisch en subjectief.
Maar omdat de wetenschap vooral natuurwetenschap is en fysisch en eenzijdig objectief kent deze de liefde niet.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

De Geest is het denken en de ziel is het gevoel.
Maar de ziel is niet het lichaam, dat is slechts stoffelijk als iets dat je waar kunt nemen.

Dan is de Heilige Geest van God ook denken zonder gevoel en handeling.
Toch heeft de Heilige Geest Maria bezwangerd, met of zonder gevoel, dat laat ik in het nidden.
Maar oké, jonge mannen komen klaar door aan een schone maagd te denken of van haar te dromen.
Dus wie weet, gaat denken en gevoel dan toch samen.



Op de "Annunciatie" van Jan van Eyck, lijkt Maria niet slechts geestelijk geroerd tijdens de bevruchting door de Heilige Geest. Aan haar gezicht te zien wist de schilder waar Abraham de mostert haalt. Die duif levert een kwakje af, en niet op haar hoofdje. Maria werd niet zwanger door aan een kind te denken. Volgens de joodse traditie is de Geest van God niet het denken. Dat idee komt van Plato. Tja en Plato was ...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dan is de Heilige Geest van God ook denken zonder gevoel en handeling.

De Geest is niet alleen het denken als zodanig, maar omvat ook het gevoel en de zintuiglijke waarneming en de handeling.
De Geest is concreet, niet abstract.

Toch heeft de Heilige Geest Maria bezwangerd, met of zonder gevoel, dat laat ik in het nidden.

Zo is het, maar ook met gevoel en de handeling, dat is de geslachtsdaad.

Maar oké, jonge mannen komen klaar door aan een schone maagd te denken of van haar te dromen.
Dus wie weet, gaat denken en gevoel dan toch samen.

Met denken heeft dat weinig te maken en klaar komen zonder de handeling lijkt mij ook wel heel erg moeilijk.
Het gaat hier om de voorstelling, het gevoel en de handeling.
De Geest is daarvoor niet nodig.
Die zit bij de microwezentjes.
Wat de droom betreft gaat het dan om de natte droom.
Ik heb daar geen ervaring mee, en weet niet of dat werkelijk bestaat of een sprookje is.

Op de "Annunciatie" van Jan van Eyck, lijkt Maria niet slechts geestelijk geroerd tijdens de bevruchting door de Heilige Geest. Aan haar gezicht te zien wist de schilder waar Abraham de mostert haalt.

Zij kijkt of ze al klaar gekomen is...

Die duif levert een kwakje af, en niet op haar hoofdje. Maria werd niet zwanger door aan een kind te denken. Volgens de joodse traditie is de Geest van God niet het denken. Dat idee komt van Plato. Tja en Plato was ...

De joden wisten nog niet wat de Geest is.

Van Plato is de Idee bij de Goden, maar van Aristoteles is de Geest als denkende persoon.

Pas Aristoteles wist de Geest als het denken dat zichzelf denkt als God.
Als object dat is de Vader als eeuwig en rustend en als de Zoon als subject dat bewegend is.
Het is de eeuwige godheid die zichzelf beweegt in het denken.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Bach

Dus eigenliefde is geen liefde? Ik kan die noodzaak tot 'uitwendige oorzaak' niet goed plaatsen.

Hier kan ik wel iets op antwoorden in lijn met wat ik vandaag schreef in de discussie 'de spirituele spreuk van de dag'.

Ik denk dat voor Spinoza eigenliefde een a priori was. Wie zichzelf haat kan een ander niet liefhebben. En de liefde van Adonis is een aparte emotie.

Bij liefhebben denk ik niet zozeer aan erotische liefde, maar algemener, liefde voor soortgenoten en alles wat wij graag zien in onze huizen en stad. Hetgeen we koesteren beschermen. Die dingen scheppen vreugde en genot. Als die dingen woiden bedreigd dan schrikken we en worden we angstig en kwaad. We haten de oorzaak en dat is nodig om in actie te komen om 'onszelf' te beschermen. Als we onszelf als oorzaak haten is dat een uitzondering op de regel. Normaal is dat we onszelf verontschuldigen, of dat wij een boete betalen om de zaak te sluiten..

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Hier kan ik wel iets op antwoorden in lijn met wat ik vandaag schreef in de discussie 'de spirituele spreuk van de dag'.

Ik denk... dat voor Spinoza eigenliefde een a priori was. Wie zichzelf haat kan een ander niet liefhebben. En de liefde van Adonis is een aparte emotie.

Nu zeg je het dus zelf: Ik denk...
Maar boven de eigenliefde gaat de Geest van het denken, te weten wie je bent: IK dus.
Want als je niet weet wie je bent, hoe kun je jezelf dan liefhebben?
Eerst komt de Geest en dan de Liefde.

Bij liefhebben denk ik niet zozeer aan erotische liefde, maar algemener, liefde voor soortgenoten en alles wat wij graag zien in onze huizen en stad. Hetgeen we koesteren beschermen.

De sociale liefde dus.

Die dingen scheppen vreugde en genot. Als die dingen woiden bedreigd dan schrikken we en worden we angstig en kwaad. We haten de oorzaak en dat is nodig om in actie te komen om 'onszelf' te beschermen. Als we onszelf als oorzaak haten is dat een uitzondering op de regel. Normaal is dat we onszelf verontschuldigen, of dat wij een boete betalen om de zaak te sluiten..

De mens moet ook zichzelf constant bekritiseren om alles wat hij fout doet en zich corrigeren.
Daarom heeft de mens zichzelf niet alleen lief, noch ook de anderen, maar kan ook beiden haten of verachten of teleurgesteld zijn in zichzelf om de gebreken.
Maar het meest wezenlijke is dat de mens zichzelf niet kent, niet weet wat het IK is.
Het is God, het is God in de mens en de mens in God.
Het is de eenheid van beiden.
En omdat God ook een oneindige veelheid is van microwezentjes is God ook WIJ, zoals WIJ ook WIJ zijn.

Amen

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nu zeg je het dus zelf: Ik denk...
Maar boven de eigenliefde gaat de Geest van het denken, te weten wie je bent: IK dus.
Want als je niet weet wie je bent, hoe kun je jezelf dan liefhebben.

Ja, en ik eet en drink en wandel. Jij beweert feitelijk dat je alleen denkt en niet eet en drinkt en wandelt, want jij bent een geest en geen stoffelijk lichaam.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Ja, en ik eet en drink en wandel. Jij beweert feitelijk dat je alleen denkt en niet eet en drinkt en wandelt, want jij bent een geest en geen stoffelijk lichaam.

Ik ben Geest en daardoor concreet ook mijn lichaam te zijn, dat IK als Geest ook kan zien en ervaren.

Maar jij die alleen maar je lichaam bent en geen geest en dus niet kan denken, jij leutert maar wat en liegt bovendien Mij toe te schrijven wat ik nog nooit heb gezegd, maar altijd zeer duidelijk heb uitgelegd dat alles uit de Geest is, zoals ook de Bijbel zegt en jij dus ook nooit hebt begrepen.