Chavez noemt zich "trotskist" en wil nationaliseren

[Proletariër]

Oorspronkelijk geplaatst door Pie

De PVDA en de progressieve beweging steunden Chavez ook al in de tijd dat hij hier en daar nog over 'de derde weg' bezig was, dus waarom niet als hij ergens zegt dat hij trotskist is.
Een van de zwakheden van de Bolivariaanse revolutie, volgens de PVDA, is trouwens dat het proces niet geleid wordt door krachten die het wetenschappelijk socialisme beheersen, maar er is beterschap bezig.
(oa dankzij belang van de Cubanen, niet alleen doktoors ook politiek, en de toenemende invloed van de PCV - hoewel die nu ook weer niet zoveel voorstelt, toch meer dan de trotskistische adviseurs van Chavez)
Trouwens, discussies over welke klein-linkse term hij al dan niet is, zijn echt verschrikkelijk loze discussies, kijk en informeer je vooral naar wat hij doet!

ik zeg daar gewoon arbeidersklasse tegen

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door Proletariër

ik zeg daar gewoon arbeidersklasse tegen

Beetje teveel water gedronken Flipper?

[Proletariër]

Oorspronkelijk geplaatst door vavli

Beetje teveel water gedronken Flipper?

nogmaals, dolfijnen drinken niet.

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door Pie

de toenemende invloed van de PCV - hoewel die nu ook weer niet zoveel voorstelt, toch meer dan de trotskistische adviseurs van Chavez

In ieder geval al meer dan de PCV die roept om het socialisme even op een bankje te laten zitten zodat ze eerst rustig het imperialisme kunnen bestrijden.

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

In ieder geval al meer dan de PCV die roept om het socialisme even op een bankje te laten zitten zodat ze eerst rustig het imperialisme kunnen bestrijden.

de PCV stelt gewoon dat het imperialisme de hoofdvijand is, een correcte analyse lijkt mij toch
en het socialisme even in de koelkast zetten? hmm, 2 dagen geleden hebben ze een voorstel uitgebracht om in alle arbeidscentra van het land arbeidersraden op te richten (soviets als het ware)
zie http://www.tribuna-popular.org/index...=607&Itemid=26

[Pie]

In ieder geval al meer dan de PCV die roept om het socialisme even op een bankje te laten zitten zodat ze eerst rustig het imperialisme kunnen bestrijden.

ridicule commentaar hoor.
Je kunt toch niet ontkennen dat de belangrijkse strijd die men nu in Venezuela moet voeren, het buitenbonjouren is van de Amerikanen en hun vriendjes terplekke? De strijd die men daarvoor moet voeren zal de voorwaarden om naar socialisme over te stappen alleen maar gunstiger maken (historisch voorbeeld, bekijk eens Cuba)

[GaRnaaLBeeR]

Bijna even ridicuul om een situatie waarin het volk duidelijk laat zien dat zij berijd is om zelf actie te ondernemen, even links te laten liggen en zich op andere zaken gaat focussesen. Imperialisme bestrijden ligt samen met socialisme.

En mischien moet ik mijn excuses aanbieden de uitspraak van de PCV is al van een tijdje geleden, het kan nu wel zijn dat ze onder druk van haar basis veel meer naar links opgeschoven is.

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Imperialisme bestrijden ligt samen met socialisme.

Je kan toch ook ant-imperialist zijn vanuit andere politieke motieven. En die krachten kunnen toch een (tijdelijke) bondgenoot zijn voor een beweging die anti-imperialistsich en anti-kapitalistisch is.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door tony p

maar wel een anti-imperialist

Inderdaad, wel een anti-imperialist. Dat is precies wat ik bedoel: men kan perfect "nati-imperialistisch" zijn zonder "links" of socialistisch te zijn.
Het enige wat men nodig heeft is imperialisme, en iedereen die daar last van heeft (dus ook de lokale elite) kan anti-imperialist worden.

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door vavli

Je kan toch ook ant-imperialist zijn vanuit andere politieke motieven. En die krachten kunnen toch een (tijdelijke) bondgenoot zijn voor een beweging die anti-imperialistsich en anti-kapitalistisch is.

Je moet al haast dike cigaren roken en een hoge hoed dragen als je bewust geen tegenstander van het imperialisme bent. Ik verwees enkel naar de situatie in Venezuela waar een uitstel van het socialistisch proces om eerst andere dingen te doen niet meteen de beste keuze is.

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door tony p

de PCV stelt gewoon dat het imperialisme de hoofdvijand is, een correcte analyse lijkt mij toch
en het socialisme even in de koelkast zetten? hmm, 2 dagen geleden hebben ze een voorstel uitgebracht om in alle arbeidscentra van het land arbeidersraden op te richten (soviets als het ware)
zie http://www.tribuna-popular.org/index...=607&Itemid=26

... een voorstel dat nu ook gepromoot wordt door Chávez

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door tony p

... een voorstel dat nu ook gepromoot wordt door Chávez

Dat is al een tijdje zo, net zoals met elk ander socialistische organisatie daar.

[GaRnaaLBeeR]

Chavez threat to seize food shops

Hugo Chavez was given the power to rule by decree in January
Venezuela's President Hugo Chavez has threatened to nationalise stores that sell meat above a government-set price.
The government says supermarkets have been artificially boosting prices of basic foods by manipulating stockpiles.
But critics blame regular food shortages on prices imposed four years ago, forcing shops to sell at a loss.
Many privately-owned supermarkets have suspended sales of beef, milk and sugar after one chain was temporarily closed for pricing meat above allowed levels.

The government has already seized goods that it says are being hoarded to drive up prices.

The products have been sold at government-run Mercal supermarkets, which sell staple foods at discount prices in poor areas, and at makeshift distribution centres.

'First excuse'

Mercal stores are selling food seized by the authorities
President Chavez told a gathering of pensioners in the capital, Caracas, that he was waiting for the "first excuse" to take over privately-owned outlets that manipulate prices.

"If they insist on violating the interests of the people, the constitution and laws, I will take away the warehouses, the shops, I will take away the supermarkets and I'll nationalise them," he warned.

He has stepped up his nationalisation programme since winning re-election in December.
In recent weeks, he has bought stakes in electricity and television companies from US firms.

Prices raised

Venezuela's inflation rate rose to a two-year high in January, with consumer prices rising 18.4% in 12 months.
Earlier this week, the government raised the prices it sets on staple foods, but retailers said they had not gone high enough to take account of their increased costs.
Some private companies are also concerned about President Chavez's intention to make them allow their employees time during the working day to study socialism.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/6364515.stm

[Samsa]

Oorspronkelijk geplaatst door Pie

ridicule commentaar hoor.
Je kunt toch niet ontkennen dat de belangrijkse strijd die men nu in Venezuela moet voeren, het buitenbonjouren is van de Amerikanen en hun vriendjes terplekke? De strijd die men daarvoor moet voeren zal de voorwaarden om naar socialisme over te stappen alleen maar gunstiger maken (historisch voorbeeld, bekijk eens Cuba)

men moet anti-imperialisme combineren met socialisme, niet eerst anti-imperialist zijn en dan in een later stadium socialist. als je eerst anti-imperialist bent, vervang je de compradoreburgerij alleen maar door een binnenlandse burgerij waaraan je vervolgens weer een enorm vette kluif hebt om die weer buiten te bonjouren. dus eerst een anti-imperialistische tactiek (meer bepaald een volksfront) toepassen leidt niet tot betere voorwaarden om naar het socialisme over te stappen, omdat je twee keer een enorme mobilisatie moet teweegbrengen.

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door Samsa

men moet anti-imperialisme combineren met socialisme, niet eerst anti-imperialist zijn en dan in een later stadium socialist. als je eerst anti-imperialist bent, vervang je de compradoreburgerij alleen maar door een binnenlandse burgerij waaraan je vervolgens weer een enorm vette kluif hebt om die weer buiten te bonjouren. dus eerst een anti-imperialistische tactiek (meer bepaald een volksfront) toepassen leidt niet tot betere voorwaarden om naar het socialisme over te stappen, omdat je twee keer een enorme mobilisatie moet teweegbrengen.

wat je hierboven beschrijft is van toepassing als de nationale burgerij de leiding heeft over de anti-imperialistische strijd (hetgeen uiteraard niet de bedoeling is)

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door tony p

wat je hierboven beschrijft is van toepassing als de nationale burgerij de leiding heeft over de anti-imperialistische strijd (hetgeen uiteraard niet de bedoeling is)

Nu, je kan wel zeggen dat dit niet de bedoeling is, maar het is al meer zo geweest dan anders. En verwonderlijk is dit niet. De objectieve sociaal-economische omstandigheden in landen uit de periferie zijn meestal van die aard dat dit moelijk te vermijden is. Een concrete illustratie: van alle landen op het Afrikaanse continent zijn er slechs drie waar de vakbonden een rol van betekenis spelen: Botswana, Zuid-Afrika en Tunesië. En in dat laatste land is de burgelijk-nationalistische elite er in geslaagd om de vakbonden in te kapselen in het nieuwe systeem.

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Nu, je kan wel zeggen dat dit niet de bedoeling is, maar het is al meer zo geweest dan anders.

inderdaad, maar niet in Venezuela (wel bv in Argentinië)

[Pie]

men moet anti-imperialisme combineren met socialisme, niet eerst anti-imperialist zijn en dan in een later stadium socialist. als je eerst anti-imperialist bent, vervang je de compradoreburgerij alleen maar door een binnenlandse burgerij waaraan je vervolgens weer een enorm vette kluif hebt om die weer buiten te bonjouren.

Je moet ervoor zorgen dat je de leiding van het anti-imperialistisch front bij de arbeidersklasse en de boerenbeweging legt, de nationale burgerij mag daarbij, maar die moet je zoveel mogelijk neutraliseren (want als zij de leiding nemen, gooien ze het op een akkoordje met het imperialisme)

dus eerst een anti-imperialistische tactiek (meer bepaald een volksfront) toepassen leidt niet tot betere voorwaarden om naar het socialisme over te stappen, omdat je twee keer een enorme mobilisatie moet teweegbrengen.

Als je alles in één keer wilt doen, dan krijg je niet genoeg lagen van de maatschappij mee want bijvoorbeeld arme boeren, semi-proletariaat, kleine middenstanders zijn niet zo rap te overtuigen om naar het socialisme te gaan, terwijl je die wel absoluut nodig hebt.

[Dr. Strangelove]

Om een s terug te keren naar Chavez. Ik heb hem eerder een "bonapartist" genoemd, en daa blijf ik bij. Een quasi-synoniem hiervoor is een "caesarist".
Antonio Gamsci schreef hierover iets heel interessants:

"Antonio Gramsci. State and Civil Society
Caesarism8

Caesar, Napoleon I, Napoleon III, Cromwell, etc. Compile a catalogue of the historical events which have culminated in a great "heroic" personality.
Caesarism can be said to express a situation in which the forces in conflict balance each other in a catastrophic manner; that is to say, they balance each other in such a way that a continuation of the conflict can only terminate in their reciprocal destruction. When the progressive force A struggles with the reactionary force B, not only may A defeat B or B defeat A, but it may happen that neither A nor B defeats to other – that they bleed each other mutually and then a third force C intervenes from outside, subjugating what is left of both A and B. It Italy, after the death of Lorenzo il Magnifico, this is precisely what occurred.9
But Caesarism – although it always expresses the particular solution in which a great personality is entrusted with the task of "arbitration" over a historico-political situation characterised by an equilibrium of forces heading towards catastrophe – does not in all cases have the same historical significance. There can be both progressive and reactionary forms of Caesarism; the exact significance of each form can, in the last analysis, be reconstructed only through concrete history, and not by means of any sociological rule of thumb. Caesarism is progressive when its intervention helps the progressive force to triumph, albeit with its victory tempered by certain compromises and limitations. It is reactionary when its intervention helps the reactionary force to triumph – in this case too with certain compromises and limitations, which have, however, a different value, extent, and significance than in the former. Caesar and Napoleon I are examples of progressive Caesarism, Napoleon III and Bismarck of reactionary Caesarism.
The problem is to see whether in the dialectic "revolution/restoration" it is revolution or restoration which predominates; for it is certain that in the movement of history there is never any turning back, and that restorations in toto do not exist. Besides, Caesarism is a polemical-ideological formula, and not a canon of historical interpretation. A Caesarist solution can exist even without a Caesar, without any great, "heroic" and representative personality. The parliamentary system has also provided a mechanism for such compromise solutions. The "Labour" governments of MacDonald were to a certain degree solutions of this kind; and the degree of Caesarism increased when the government was formed which had MacDonald as its head and a Conservative majority.10 Similarly in Italy from October 1922 until the defection of the "Popolari", and then by stages until 3 January 1925, and then until 8 November 1926,11 there was a politico-historical movement in which various gradations of Caesarism succeeded each other, culminating in a more pure and permanent form – though even this was not static or immobile. Every coalition government is a first stage of Caesarism, which either may or may not develop to more significant stages (the common opinion of course is that coalition governments, on the contrary, are the most "solid bulwark" against Caesarism). In the modern world, with its great economic-trade-union and party-political conditions, the mechanism of the Caesarist phenomenon is very different from what it was up to the time of Napoleon III. In the period up to Napoleon III, the regular military forces or soldiers of the line were a decisive element in the advent of Caesarism, and this came about through quite precise coups d'état, through military actions, etc. In the modern world trade-union and political forces, with the limitless financial means which may be at the disposal of small groups of citizens, complicate the problem. The functionaries of the parties and economic unions can be corrupted or terrorised, without any need for military action in the grand style – of the Caesar or 18 Brumaire type. The same situation recurs in this field as was examined in connection with the Jacobin/Forty-eightist formula of the so-called "Permanent Revolution". Modern political technique became totally transformed after Forty-eight; after the expansion of parliamentarism and of the associative systems of union and party, and the growth in the formation of vast State and "private" bureaucracies (i.e. politico-private, belonging to parties and trade unions); and after the transformations which took place in the organisation of the forces of order in the wide sense – i.e. not only the public service designed for the repression of crime, but the totality of forces organised by the State and by private individuals to safeguard the political and economic domination of the ruling classes. In this sense, entire "political" parties and other organisations — economic or otherwise – must be considered as organs of political order, of an investigational and preventive character. The generic schema of forces A and B in conflict with catastrophic prospects – i.e., with the prospect that neither A nor B will be victorious, in the struggle to constitute (or reconstitute) an organic equilibrium, from which Caesarism is born (can be born) – is precisely a generic hypothesis, a sociological schema (convenient of the art of politics). It is possible to render the hypothesis ever more concrete, to carry it to an ever greater degree of approximation to concrete historical reality, and this can be acheived by defining certain fundamental elements.
Thus, in speaking of A and B, it has merely been asserted that they are respectively a generically progressive, and a generically reactionary, force. But one might specify the type of progressive and reactionary force involved, and so obtain closer approximations. In the case of Caesar and Napoleon I, it can be said that A and B, though distinct and in conflict, were nevertheless not such as to be "absolutely" incapable of arriving, after a molecular process, at a reciprocal fusion and assimilation. And this was what in fact happened, at least to a certain degree (sufficient, however, for the historico-political objectives in question – i.e. the halting of the fundamental organic struggle, and hence the transcendence of the catastrophic phase). This is one element of closer approximation. Another such element is the following: the catastrophic phase may be brought about by a "momentary" political deficiency of the traditional dominant force, and not by any necessarily insuperable organic deficiency. This was true in the case of Napoleon III. The dominant force in France from 1815 to 1848 had split politically (factiously) into four camps: legitimists, Orleanists, Bonapartists, Jacobin-republicans. The internal faction struggle was such as to make possible the advance of the rival force B (progressive) in a precocious form; however, the existing social form had not yet exhausted its possibilities for development, as subsequent history abundantly demonstrated. Napoleon III represented (in its own manner, as fitted the stature of the man, which was not great) these latent and immanent possibilities: his Caesarism therefore has a particular coloration. The Caesarism of Caesar and Napoleon I was, so to speak, of a quantitative/qualitative character; in other words it represented the historical phase of the passage from one type of State to another type – a passage in which the innovations were so numerous, and of such a nature, that they represented a complete revolution. The Caesarism of Napoleon III was merely, and in a limited fashion, quantitative; there was no passage from one type of State to another, but only "evolution" of the same type along unbroken lines.
In the modern world, Caesarist phenomena are quite different, both from those of the Napoleon III type – although they tend towards the latter. In the modern world, the equilibrium with catastrophic prospects occurs not between forces which could in the last analysis fuse and unite – albeit after a wearying and bloody process – but between forces whose opposition is historically incurable and indeed becomes especially acute with the advent of Caesarist forms. However, in the modern world Caesarism also has a certain margin – larger or smaller, depending on the country and its relative weight in the global context. For a social form "always" has marginal possibilities for further development and organisational improvement, and in particular can count on the relative weakness of the rival progressive force as a result of its specific character and way of life. It is necessary for the dominant social form to preserve this weakness: this is why it has been asserted that modern Caesarism is more a police than a military system."

http://www.marxists.org/archive/gram...civil/ch02.htm

[Proletariër]

zeg, de leesgroep is hier niet eh

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Hierbij wordt u vriendelijk uitgenodigd op de ‘Leesgroep Gramsci’, die start op dinsdag 27 maart 2007 vanaf 19u30 in het lokaal van het Masereelhuis Gent, Filips van Arteveldestraat 35 te 9000 Gent.

Agenda:

1. Algemene inleiding over Antonio Gramsci door Jan Dumolyn

2. Praktische afspraken

Ingang is gratis.

IMAVO
Kazernestraat 33
1000 Brussel
tel: 02/514.00.08
www.imavo.be

't is daar dat ge daarmee moet afkomen.