Een splitsing is inderdaad de goede oplossing, omdat... - Pagina 4

Marinette · 4 september 2007, 08:38

Staatshervorming: vooruit!
Philippe Van Parijs
Moet onze federale staat nog wel hervormd worden? Natuurlijk wel, maar dan moeten we daar wel de nodige tijd voor nemen, met twee doelstellingen voor ogen.
Eerste doelstelling: het abces, waarvan de BHV-koorts maar een symptoom is, moet definitief leeggemaakt worden. Hoe? Door eens en voor altijd de legitimiteit van het taalterritorialiteitsprincipe te aanvaarden. Wat dat betreft, gaf Le Soir (16/8/07) onlangs het goede voorbeeld door een tekst die in 1932 voor het eerst in de krant verscheen, opnieuw te publiceren. Daarin stelt de grote Waalse staatsman Jules Destrée dat hij niet kan aanvaarden dat Franstaligen “in Vlaanderen alleen maar Frans willen spreken”, waarbij hij “deze minachtende afwijzing van de eigen leefomgeving, deze weigering om relaties aan te knopen met de plaatselijke bevolking” veroordeelt en hier nog aan toevoegt dat Franstaligen “van administratieve instanties alleen maar mededelingen in de taal van de overgrote meerderheid mogen verlangen”.
Laten we samen met Destrée dan ook allemaal vaarwel zeggen tegen het naar believen verfransbare ‘Belgique de Bon-Papa’. Laten we stoppen met het dwarsbomen van het Vlaams Gewest, omdat het de toegang tot sociale huisvesting afhankelijk maakt van het engagement om de Nederlandse taal te leren. Laten we de Kaderovereenkomst voor de bescherming van de nationale minderheden ratificeren, maar daarbij tegelijkertijd ook duidelijk preciseren dat de Nederlandstaligen die zich in Wallonië vestigen en de Franstaligen die zich in Vlaanderen vestigen er op niet meer of minder taalrechten aanspraak kunnen maken dan de Italianen of Polen.
En de faciliteiten in de Brusselse rand? Hun invoering in 1962 was een slecht compromis. Men had er toen beter aan gedaan om een deel van de betroffen gemeenten aan Brussel toe te voegen en de overige gemeenten geen enkel bijzonder statuut te geven. Wat we daar vandaag nog aan kunnen doen? Precies wat we toen hadden moeten doen. Als grote jongens en meisjes weten we namelijk allemaal dat we niet alles kunnen krijgen wat ons hartje begeert, dat een compromis sluiten altijd iets willekeurigs heeft en dat van alle mogelijke scenario’s een ruwe fiftyfifty verdeling nog niet zo gek is. Wat dit concreet zou betekenen? Bijvoorbeeld dat enerzijds de twee grootste van de zes betroffen gemeenten deel uit zouden blijven maken van Vlaanderen en dat ook de faciliteiten die er op dit ogenblik bestaan, zouden blijven bestaan voor degenen die er vandaag van genieten, maar dat deze niet meer uitgebreid zouden worden tot hun kinderen of nieuwe inwijkelingen, en dat anderzijds de vier kleinste gemeenten – iets minder dan 40 % van de totale oppervlakte met iets meer dan 50 % van alle inwoners — naar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest overgeheveld zouden worden. Aan beide kanten zal er natuurlijk moord en brand geschreeuwd worden. Dat spreekt voor zich. Dat zal zelfs een goed teken zijn. Maar dat mag ons niet beletten vooruit te gaan, in het belang van Wallonië, Vlaanderen en Brussel – zoals bij de overheveling van de UCL —, in plaats van elkaar eeuwenlang in de haren te blijven vliegen.
Moeten we deze – door sommigen beduchte, door anderen echter verhoopte – erg beperkte uitbreiding van het Brussels Gewest – het gaat tenslotte over een piepklein deel van het nationale grondgebied – dan niet interpreteren als de voorbode van een uitbreiding van het Gewest tot zijn ganse socio-economische hinterland, d.w.z. ruwweg tot de hele voormalige provincie Brabant? Met het oog op een goed beheer van de stedelijke entiteit waarvan het huidige Brussels Gewest slechts het hart vormt, zou een dergelijke uitbreiding vanzelfsprekend zijn. Vanuit linguïstisch standpunt bekeken, zou deze echter op bedriegerij neerkomen. Wie zoiets voorstelt moet dat begrijpen en zo eerlijk zijn om dat te erkennen. Want de asymmetrische verhouding tussen de twee talen zou niet alleen tot een geleidelijke achteruitgang van het Nederlands in dit ‘grote Brussel’ leiden, vergelijkbaar met wat er al in het huidige ‘kleine Brussel’ gebeurde. Bovendien zouden de nu reële kansen op een aanzienlijke verbetering van de kennis van de Nederlandse taal in dit ‘kleine Brussel’ er niet op verbeteren, maar er in tegendeel zelfs drastisch op verslechteren.
Betekent dit dan dat Franstalige Brusselaars voor eeuwig uit het randgebied verbannen worden? Helemaal niet. Ze kunnen zich, net als iedereen, in Vlaanderen komen vestigen, maar dan moeten ze wel beseffen dat ze de Nederlandse taal zullen moeten leren, als ze volwaardige inwoners van hun streek willen worden. Als dat te veel moed of deemoed van hen vergt, is er nog altijd de provincie Waals-Brabant, waar ze met open armen ontvangen zullen worden — net zoals trouwens ook alle Nederlandstaligen die wel een gelijkaardige inspanning willen leveren om de Franse taal te leren.
En BHV in dit ganse verhaal? Voor iedereen die, net zoals Destrée, de legitimiteit van een beheersing van de ‘olievlek’ begrepen heeft, is de kieskring van Brussel-Halle-Vilvoorde geen voorbode van het België van morgen, maar een overblijfsel van het ‘Belgique de Bon-Papa’ dat onze verkiezingsinstellingen nodeloos bemoeilijkt. Zodra een behoorlijk compromis de gewestgrens enkele km2 opgeschoven zal hebben, zal zich een opsplitsing ervan om coherentieredenen opdringen.
Zelfs na de bescheiden grenscorrectie zal het Brussels Gewest dus een klein Brussel blijven. Men zou dwaas moeten zijn om te geloven dat dit gebied op een coherente manier bestuurd kan worden, los van zijn onmiddellijke hinterland, namelijk Vlaams- en Waals-Brabant. Dit fundamentele feit legt an sich al uit waarom we er zeker van mogen zijn dat het federale België ons allemaal zal overleven. Er is trouwens geen andere verklaring voor. Het federale België is namelijk geen doel op zich, maar vormt de onvermijdelijke aanvulling van een klein Brussel. Vandaag komt het er dan ook op aan om dit federale België beter te laten functioneren: hier ligt de tweede doelstelling, die een staatshervorming moet nastreven.
Daarvoor moeten we echter niet alleen het unitaire ‘Belgique de Bon-Papa’, maar ook het ‘Belgique de Papa’ ten grave dragen, namelijk het België dat geacht wordt uit twee volkeren te bestaan. Het België van vandaag, en het België van morgen nog meer, is en zal geen land van twee naties zijn, maar een land van drie Gewesten. Amper 40 % van de huidige bevolking van Brussel is immers nog van Vlaamse of Waalse origine en elk jaar vermindert dit percentage nog, aangezien de komst van vreemdelingen van over de hele wereld het vertrek van Belgen, vooral naar Waals-Brabant ruimschoots compenseert. Een Brussel, en dus een België, van twee volkeren was misschien geen absurde gedachte ten tijde van Destrée, maar is dat vandaag wel geworden en wordt dat nog meer met elke dag die voorbijgaat.
We moeten dan ook resoluut in termen van drie Gewesten beginnen denken, wanneer we het over de toekomst van ons land hebben. Zo zal hun harmonieuze werking vroeg of laat van het Waals en het Brussels Gewest vergen dat ze zich elk alle bevoegdheden op het vlak van onderwijs en cultuur eigen maken, waar ze nu nog niet over beschikken, en van het Vlaams Gewest dat het – blijkbaar in overeenstemming met de wens van een meerderheid van zijn bevolking – de stad Antwerpen als zijn hoofdstad uitroept, een eer die de stad dankzij haar roemrijke verleden en huidige dynamiek trouwens zonder meer verdient.
In de huidige context moeten we ons echter eerst en vooral opnieuw over de bevoegdheidsverdeling tussen de federale overheid en de gewesten buigen om ervoor te zorgen dat elk machtsniveau met de bevoegdheden belast wordt waarvoor het het best geschikt is, en dat elk niveau ook beloond of bestraft wordt op basis van de kwaliteit van het gevoerde beleid. Een dergelijke bevoegdheidsverdeling is natuurlijk nergens vanzelfsprekend, maar ligt des te gevoeliger, als de drie gewesten die men meer autonomie wil geven, met elkaar de grootste agglomeratie van een land delen.
Dat verandert echter niets aan het feit dat regionaliseren en responsabiliseren met het oog op het langetermijnbelang van alle betrokken partijen zonder meer mogelijk is – net zoals trouwens ook het resoluut behandelen van de bron van het BHV-probleem dat is. Van door maanden van campagne voeren en gekibbel uitgeputte en gespannen onderhandelaars kunnen we echter moeilijk verwachten dat ze het coherente geheel aan ingenieuze en rechtvaardige oplossingen, dat deze dubbele taak vergt, uit hun mouw kunnen schudden. Het zou dan ook veel beter zijn, mochten de onderhandelaars snel de regering vormen, waar het hele land op zit te wachten en mochten ze – zoals onlangs nog gesuggereerd werd door de gewezen voorzitter van de Vlaamse Academie, Marcel Storme – dit voorbereidende werk aan een groep van juristen en economen overlaten, wier bekwaamheid en integriteit buiten kijf staat. Miisschien wel op voorwaarde dat deze laatsten eerst zweren, zoals EU commissarissen, dat ze uitsluitend oog zullen hebben voor het belang van het geheel en niet voor dat van het onderdeel waarvan ze afkomstig zijn.
Een intelligente hervorming van de federale staat zal vlotter en sneller kunnen als de invoering van een federale kieskring de politieke leiders ertoe aangezet zal hebben om vooraf voorstellen uit te werken, waar iedereen zich in kan vinden. Maar zelfs dan zal dit alles moeizamer blijven gebeuren dan in ééntalige staten. Dat is de prijs die we moeten betalen voor het verzoenen van democratie met respect voor linguïstische diversiteit, en dus voor meerdere publieke opinies. Dat is ook de prijs die we moeten betalen om daardoor nu al bij ons te realiseren, wat we morgen in Europa en in de rest van de wereld steeds meer nodig zullen hebben.
Philippe Van Parijs is gewoon hoogleraar aan de UCLouvain en bijzonder gasthoogleraar aan de KULeuven

Jantje · 4 september 2007, 09:01

Citaat:

Tot niet geringe verbazing van de aanwezigen wordt de rest van de persconferentie in het Nederlands gehouden. ‘U vindt alle teksten in het Engels, Duits en Frans in de persmap’, spreekt Dewinter behulpzaam.

Dan kan je ook beginnen met te gaan eisen dat de Amerikaanse persident zijn persconferenties in het frans geeft en de franse persident in het engels.

Zij komen een Vlaamse persconferentie bijwonen en moeten dus maar zorgen dat zij Nederlands kennen en niet omgekeerd.

Dat is nu eens net het grote probleem van Vlaanderen, wij passen ons steeds aan naar de andere, en hebben dan zelfs nog meer kritiek op deze die zijn rechten opeist in eigen land dan de omstaanders.

En de walen weten dat, wij eisen onderdanigheid van onze mensen tegenover de rest van de wereld en brengen ons zelf daardoor in de problemen.

Het gebeurd niet vaak, maar hier geef ik Dewinter wel gelijk.

Kortaf · 4 september 2007, 09:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Marinette

Het federale België is namelijk geen doel op zich, maar vormt de onvermijdelijke aanvulling van een klein Brussel.
...
Een Brussel, en dus een België, van twee volkeren

Pffff.... die Brusselse grootheidswaanzin alsof zij heel België zijn...

Zonder Vlaanderen en Wallonië wordt Brussel weer wat het is: een provinciestadje als Luik of Gent.

Als België aan iets kapot zal gaan, zal het aan die fantaisistische hubris zijn.

Allez, passons.

Fieseler · 4 september 2007, 09:12

[quote]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Marinette

Staatshervorming: vooruit!
Philippe Van Parijs
Moet onze federale staat nog wel hervormd worden? Natuurlijk wel, maar dan moeten we daar wel de nodige tijd voor nemen, met twee doelstellingen voor ogen.

Wat een ijl gezeik van deze "hoogleraar"...tjonge tjonge....
Komt neer op: "sta een strathegisch stuk land af aan Wallonië en dan zullen we voortaan hand in hand over berg en dal wandelen....want iedereen wil dat toch".

Den dolle Dolf had beter ook zijn inval in Frankrijk en de Nederlanden op zulke wijze verpakt...hij zou een pak sympathieker overgekomen zijn...

Jantje · 4 september 2007, 09:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Moby

Dan heb ik het niet over Vlaanderen - Wallonië, maar wel tussen zij die tegen België zijn en zij die voor zijn.

Het huidige België zou dan gewoon blijven bestaan met een deel van Vlaanderen en Wallonië, en een bepaald gebied (op basis van het aantal inwoners) mogen de Vlaams Belangers en gelijkgestemden houden. Van mij mogen ze hun deel Vlaanderen noemen! Het huidige Wallonië en deel van Vlaanderen wordt dan gewoon België.

Wij verschillen gewoon veel te veel van Vlaams Belangers/NVA'ers.

Om te beginnen; VB=/=NVA.
De NVA wil geen splitsing van België, maar enkel een toepassing van de wet en de mogelijkheid om de problemen per regio te kunnen aanpakken en oplossen.

De werkloosheid in Antwerpen moet zo op een totaal andere manier aangepakt worden dan deze in Hasselt.

De industriële mogelijkheden van Zeebruggen zijn totaal anders dan deze van Vilvoorde.

De transportproblemen van Liege zijn totaal anders dan deze Arlon.
De economie van Charleroi is totaal anders dan die van Namen.
En daar gaat het bij de NVA om, iedere regio moet zelf de problemen kunnen oplossen volgens de plaatselijke behoeft en niet meer met 1 regeling voor het ganse land.

Vlaanderen moet zijn spoorwegnetwerk kunnen uitbouwen, terwijl Wallonie zijn wegennet en zijn waterwegen moet kunnen uitbouwen.

Wallonie moet een lichte industrie kunnen uitbouwen terwijl Vlaanderen een zware industrie heeft.

En daarom is een staatshervorming nodig, om de plaatselijke noden te kunnen aanpakken volgens plaatselijke behoeften.

Je moet zo in Diest geen maatregelen nemen voor een haven industrie en in Doel geen maatregelen voor een toeristen-industrie.

Maar als alles steeds moet geregeld worden vanuit Brussel, wel dan gaat niet alleen de Waalse samenleving daar onder blijven lijden, maar is binnen 15 jaar ook de Vlaamse samenleving daar het slachtoffer van en zitten wij hier ook met een verouderde industrie.

Jantje · 4 september 2007, 09:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Kortaf

Pffff.... die Brusselse grootheidswaanzin alsof zij heel België zijn...

Zonder Vlaanderen en Wallonië wordt Brussel weer wat het is: een provinciestadje als Luik of Gent.

Als België aan iets kapot zal gaan, zal het aan die fantaisistische hubris zijn.

Allez, passons.

Nu niet overdrijven he, Brussel een Belgische provinciestad zonder Wallonie en Vlaanderen!!!!!!

Een gebied zoals Catanga of Civoe zal het dan binnen de kortste keren zijn ja. Waar de Belgische militairen en politie keer op keer opnieuw naar toe mag gaan om er de Belgen te gaan ontzetten. Want aan die regio is bijna niets meer Belgisch en zijn de inwoners voor meer dan 80% van Afrikaanse oorsprong zonder enig respect voor wat ze van de Belgische bevolking krijgen.

Kortaf · 4 september 2007, 09:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Nu niet overdrijven he, Brussel een Belgische provinciestad zonder Wallonie en Vlaanderen!!!!!!

Brussel heeft Wallonië en Vlaanderen twee eeuwen lang leeggezogen. Al wat ge daar ziet is betaald door Walen, en Vlamingen. Eenmaal het dat niet meer kan flikken, zal het een nieuw wingewest moeten vinden. De EU misschien?

Pieke · 4 september 2007, 09:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Kortaf

Brussel heeft Wallonië en Vlaanderen twee eeuwen lang leeggezogen. Al wat ge daar ziet is betaald door Walen, en Vlamingen.

Vergeet wingewest Congo niet

Jantje · 4 september 2007, 10:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Kortaf

Brussel heeft Wallonië en Vlaanderen twee eeuwen lang leeggezogen. Al wat ge daar ziet is betaald door Walen, en Vlamingen. Eenmaal het dat niet meer kan flikken, zal het een nieuw wingewest moeten vinden. De EU misschien?

Eens dat Vlaanderen en Wallonie Brussel laten vallen, is het gedaan met Brussel. Het zal dan nog enkel op zichzelf moeten zien te bestaan.

Immers, de EU heeft andere en belangrijkere gebieden te ontwikkelen.

Gebieden waar men wel vooruit wil en waar men wel zelf iets wil doen aan de problemen.
Regio's waar men wel aanvaard dat voor hen andere maatregelen nodig zijn dan voor hun buren.
Plaatsen waar men wel begrijpt dat ze geen wetten kunnen toepassen en opleggen aan andere die deze zijn economie en eigen werkgelegenheid vernielen.
De EU zal niet veel omkijken naar de Brusselaars, die denken dat ze hun hele bestaan met hun handje kunnen blijven open staan en dan nog zelf de regels en wetten bepalen. De EU houd zich immers enkel bezig met hen die er zelf ook iets voor doen en die het waar zijn om er geld en tijd in te steken.
Dus nee, Brussel zal niet op de EU moeten rekenen.
Ze kunnen mss hulp vragen aan de USA, die er dan van de NATO-bassis een bassis voor hen van maken en van de EU-gebouwen en federale gebouwen hun hoofdkwatier maken en overnachtingsmogelijkheden voor hun mensen.

Maar meer hulp zullen ze van niemand anders moeten verwachten.
Het buitenland trek zich immers niets aan van hen, zelfs de huidige crissis laat hen koud. Er is nog geen enkel ambassadeur door een buitenlandse regering geroepen geweest op uitleg over deze crissis te geven. Zo belangrijk van men België met zijn Vlaamse en Waalse tegenstellingen, men ligt er in het buitenland zelfs niet waker van.

Marinette · 4 september 2007, 10:27

het memorandum van de Brusselaars
Het 2de Brussels Manifest
opgesteld door Manifesto in samenwerking met bruXsel.org en Aula Magna, werd deze voormiddag in Brussel aan de pers voorgesteld.
Dit Manifest is het vervolg op de Oproep « Nous existons ! Wij Bestaan ! We exist ! », die op 19 december 2007 door bruXsel.org werd gelanceerd en die intussen door ruim 10.000 burgers van diverse afkomst en uit allerlei kringen ondertekend werd. Het is gebaseerd op de besluiten van het colloquium « Uitdagingen en ambities van een hoofdstedelijk Gewest » dat door Aula Magna op 2 en 3 maart gehouden werd. Dit 2de Brussels Manifest verwoordt de verwachtingen en de voorstellen van de inwoners van het Brussels Gewest met betrekking tot de zeven belangrijkste politieke en institutionele uitdagingen voor de toekomst van Brussel en de twee andere Gewesten van het land.
1. DRIE EVENWAARDIGE GEWESTEN. Elke institutionele hervorming moet de 3 Gewesten van het land de kans geven zich met gelijke tred te ontplooien. Als Gewest heeft Brussel recht op even veel erkenning, respect, autonomie en bescherming als Vlaanderen en Wallonië.
2. SPECIFIEK ONDERWIJS. Elke institutionele hervorming moet Brussel de bevoegdheden en de middelen geven om een krachtdadig, coherent en aangepast antwoord te bieden aan de acute crisis inzake onderwijs en werkgelegenheid.
3. EEN BRUSSELS CULTUREEL BELEID. Elke institutionele hervorming moet Brussel de bevoegdheden en de mogelijkheden geven om culturele activiteiten te bevorderen die specifiek zijn voor het Gewest zelf, zonder daarom minder gastvrijheid te verlenen aan culturele activiteiten die de rijkdom van het hele land weerspiegelen.
4. EEN BILLIJKE FINANCIERING. Elke institutionele hervorming moet bijdragen tot een rechtvaardige en efficiënte financiering van het Brussels Gewest, rekening houdend met de diensten die Brussel als hoofdstad verstrekt en met een verantwoordelijke en duurzame solidariteit tussen alle bewoners van de federale staat.
5. FUNCTIONELE INTEGRATIE MET DE BRABANTSE RAND VAN BRUSSEL. Elke institutionele hervorming moet leiden tot een betere functionele integratie van het Gewest en de Brabantse rand.
6. BRUSSELSE POLITIEKE PARTIJEN. Elke institutionele hervorming moet een herziening van het kiesstelsel inhouden dat de mogelijkheid schept tot federerende projecten op federaal en op Brussels gewestelijk niveau, en dat de vorming van politieke groeperingen op gewestelijke leest bevordert, en niet op basis van de gemeenschappen.
7. EEN CONVENTIE. Elke institutionele hervorming moet worden voorafgegaan door een grondige, democratische en transparante reflectie. Wij pleiten voor de oprichting van een conventie van volksvertegenwoordigers van federaal en subfederaal niveau, vertegenwoordigers van de verschillende regeringen en van het maatschappelijk middenveld.
Het volledig Manifest kan worden geraadpleegd op www.manifestobru.be
De Oproep aan de Brusselaars kan nog hier getekend worden

DannyS · 4 september 2007, 10:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Moby

en een bepaald gebied (op basis van het aantal inwoners) mogen de Vlaams Belangers en gelijkgestemden houden.

Dat hebben ze al. Schoten en Aalst worden echter nog altijd aangekondigd met een Belgisch plaatsnaambord, zonder verwittiging dat het hier om een bruin gebied, een naziterritorium, gaat dat te betreden is op eigen risiko. Mij zal dat gespuis in ieder geval niet kunnen buitengooien omdat ik me er minstens de eerstvolgende twintig jaar niet meer zal laten zien.

Kortaf · 4 september 2007, 10:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Marinette

1. DRIE EVENWAARDIGE GEWESTEN.

Onzin. Een middelgrote Belgische stad is geen gewest.

Deze veredelde gemeenteraad kan zichzelf niet onderhouden en bewijst elke dag zijn onbekwaamheid om iets te doen aan de immense Brusselse problemen. Afschaffen en overdragen aan een overheid die Brussel wel kan onderhouden is de enige realistische optie.

Jantje · 4 september 2007, 10:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Marinette

het memorandum van de Brusselaars
Het 2de Brussels Manifest
opgesteld door Manifesto in samenwerking met bruXsel.org en Aula Magna, werd deze voormiddag in Brussel aan de pers voorgesteld.
Dit Manifest is het vervolg op de Oproep « Nous existons ! Wij Bestaan ! We exist ! », die op 19 december 2007 door bruXsel.org werd gelanceerd en die intussen door ruim 10.000 burgers van diverse afkomst en uit allerlei kringen ondertekend werd. Het is gebaseerd op de besluiten van het colloquium « Uitdagingen en ambities van een hoofdstedelijk Gewest » dat door Aula Magna op 2 en 3 maart gehouden werd. Dit 2de Brussels Manifest verwoordt de verwachtingen en de voorstellen van de inwoners van het Brussels Gewest met betrekking tot de zeven belangrijkste politieke en institutionele uitdagingen voor de toekomst van Brussel en de twee andere Gewesten van het land.
1. DRIE EVENWAARDIGE GEWESTEN. Elke institutionele hervorming moet de 3 Gewesten van het land de kans geven zich met gelijke tred te ontplooien. Als Gewest heeft Brussel recht op even veel erkenning, respect, autonomie en bescherming als Vlaanderen en Wallonië.
2. SPECIFIEK ONDERWIJS. Elke institutionele hervorming moet Brussel de bevoegdheden en de middelen geven om een krachtdadig, coherent en aangepast antwoord te bieden aan de acute crisis inzake onderwijs en werkgelegenheid.
3. EEN BRUSSELS CULTUREEL BELEID. Elke institutionele hervorming moet Brussel de bevoegdheden en de mogelijkheden geven om culturele activiteiten te bevorderen die specifiek zijn voor het Gewest zelf, zonder daarom minder gastvrijheid te verlenen aan culturele activiteiten die de rijkdom van het hele land weerspiegelen.
4. EEN BILLIJKE FINANCIERING. Elke institutionele hervorming moet bijdragen tot een rechtvaardige en efficiënte financiering van het Brussels Gewest, rekening houdend met de diensten die Brussel als hoofdstad verstrekt en met een verantwoordelijke en duurzame solidariteit tussen alle bewoners van de federale staat.
5. FUNCTIONELE INTEGRATIE MET DE BRABANTSE RAND VAN BRUSSEL. Elke institutionele hervorming moet leiden tot een betere functionele integratie van het Gewest en de Brabantse rand.
6. BRUSSELSE POLITIEKE PARTIJEN. Elke institutionele hervorming moet een herziening van het kiesstelsel inhouden dat de mogelijkheid schept tot federerende projecten op federaal en op Brussels gewestelijk niveau, en dat de vorming van politieke groeperingen op gewestelijke leest bevordert, en niet op basis van de gemeenschappen.
7. EEN CONVENTIE. Elke institutionele hervorming moet worden voorafgegaan door een grondige, democratische en transparante reflectie. Wij pleiten voor de oprichting van een conventie van volksvertegenwoordigers van federaal en subfederaal niveau, vertegenwoordigers van de verschillende regeringen en van het maatschappelijk middenveld.
Het volledig Manifest kan worden geraadpleegd op www.manifestobru.be
De Oproep aan de Brusselaars kan nog hier getekend worden

Dat ze dan maar eerst zelf eens respect tonen voor de andere gewesten, in plaats van die hun economische activiteiten te vernielen.

Ze willen dus zelf kunnen bepalen in welke taal ze onderwijs gaan geven, wel dat ze dan maar beginnen met de Afrikaanse talen daar te gaan gebruiken in de scholen, maar wel op hun kosten en niet op de kosten van de rest van België

Brussel wil met endere woorden gewoon niet zelfbedruipen worden, maar blijven profiteren van de andere regio's.
Onaanvaarbaar voor Vlaanderen en Wallonie.

Heel Vlaams Brabant moet dus maar bij het Brusselse gewest gevoegd worden, als ze dat denken gedaan te krijgen, wel dan wacht er hen idd enkel een burgeroorlog, want de meeste gemeentes in Vlaams Brabant willen zelf niets te maken hebben met dit gewest.

Kortaf · 4 september 2007, 11:04

Citaat:

een verantwoordelijke en duurzame solidariteit tussen alle bewoners van de federale staat.

O, ze willen gewoon meer poen bedelen.

Mij goed, maar daar zal dan uitdrukkelijk, bescheiden en beleefd moeten om verzocht worden. En er zal meteen moeten bijgezegd worden wat de sponsor extra in ruil zal krijgen.

Marinette · 4 september 2007, 11:32

LETTRE OUVERTE A MONSIEUR LETERME

Ainsi donc, monsieur Leterme, vous n’avez, une nouvelle fois, pu cacher la haine méprisante que vous ressentez �* l’égard de vos voisins francophones. Je n’ose dire compatriote car pour vous la Belgique n’est qu’une poubelle de l’Histoire abandonnée sur le trottoir de la Flandre. Cela fait longtemps, trop sans doute, que les francophones acceptent d’écouter les propos injurieux et mensongers des flamingants. Il ne faut pas exciter davantage les bêtes furieuses, mais trop de patience peut nuire �* une solution équilibrée. Il est donc temps de répondre de manière pondérée mais ferme �* votre discours fondé sur une vision faussée et mensongère de la Belgique et de ses habitants.

La Terre promise

Le Vlaamse grond représente le fondement idéologique du flamingantisme. Ceux de votre bord croient dur comme fer que la région occupée par la population flamande est un sanctuaire qui lui appartient depuis toujours et pour l’éternité. C’est oublier, un peu vite, que les populations actuelles de l’Europe du Nord proviennent des multiples invasions provenant d’Asie. Les peuplades germaniques, auxquelles appartient la population flamande, sont arrivées de l’est après les ancêtres des wallons et l’invasion a été stoppée �* la frontière des forêts de l’époque, qui est, �* peu de choses près, la frontière linguistique d’aujourd’hui. Ne me dites pas que cela n’est pas vrai. Un flamingant m’a dit récemment que nous avions eu la chance d’avoir des forêts pour nous protéger…L’esprit de conquête et de domination du peuple flamand n’est donc, semble t-il, pas une nouveauté.

Bref, la tribu germanique flamande est arrivée un peu tard et s’est emparée d’un territoire qui ne lui appartenait pas pour s’y installer et le considérer ensuite comme sa terre promise, son sanctuaire inviolable. Cette appartenance quasi mystique d’une terre éternellement réservée �* l’homo flamandicus est donc une première déformation de l’Histoire.

La Belgique de Jules César

Les braves peuplades qui vivaient dans la partie septentrionale de la Gaule avaient, sans doute fini par s’entendre et devaient présenter suffisamment de traits communs pour que Jules César n’hésite pas �* les appeler collectivement « Belgae ». Si pour vous, Monsieur Leterme, la Belgique est un accident de l’Histoire, ce fut alors un très ancien accident. Une chose me rassure cependant. Dans sa fameuse chronique « de bello galico » Jules César ne dit-il pas �* propos des gaulois que « de tous, les belges sont les plus braves ». En réalité, les manuels ont extirpé la fin de la phrase qui se terminait par « mais sont aussi les plus bêtes ».En d’autres termes flamands et wallons étaient aussi stupides l’un que l’autre. Voil�* une égalité qui ne doit pas vous faire plaisir, Monsieur Leterme, pas plus que l’existence lointaine d’une Belgique que vous semblez ignorer..

Jerusalem

De nombreux nobles flamands ont participé aux croisades et je ne doute pas qu’ils y ont fait preuve de hardiesse et de bravoure. Pas de chance, Monsieur Leterme, c’est un chevalier né �* Baisy-Thy, un wallon donc, qui eut l’honneur de prendre la ville de Jerusalem en 1099. Plus personne d’autre ne réussit cet exploit une seconde fois. Vous le connaissez peut être. Allez, je vous mets sur la piste, il a hérité de terres dans les ardennes et y a bâti un remarquable château fort. Vous y êtes ! C’est bien de Godefroy (orthographe exacte) de Bouillon qu’il s’agit. Comme quoi certains wallons peuvent parfois se montrer courageux et téméraires. Au fait, savez vous quels étaient ses « chefs d’état major » ? Beaudouin II de Hainaut et …Robert II de Flandre. Vous ne vous souveniez pas ? Décidément, vous avez la mémoire sélective, Monsieur Leterme.

La bataille des éperons d’or

Ce haut fait d’armes est la victoire symbolique pour les flamingants de la supériorité des courageux vassaux flamands contre leur détesté suzerain, le roi de France. Voil�* encore une présentation pour le moins déformée de l’Histoire car la bataille des éperons d’or n’opposait pas la Flandre �* la France mais bien la Belgique �* la France. Mais oui, vous ne rêvez pas, Monsieur Leterme, le comte de Namur et le Duc du Luxembourg ont participé avec leurs troupes �* la bataille et certains historiens prétendent même que le comte de Namur était le commandant en chef des coalisés. Vous n’y croyez pas ? que soit…Vous ignorez, sans doute aussi, que deux années plus tard une seconde bataille eut lieu �* Mons-en-Pévèle opposant une nouvelle fois la France �* la Flandre aidée par les seuls namurois. L’issue de la bataille fut cette fois �* l’avantage des français. N’ayez crainte, les manuels d’Histoire flamands n’en font jamais état, car l’histoire a été entièrement revisitée par les nationalistes flamingants. Comme nous allons le voir, ce n’est pas la seule falsification, loin s’en faut !

Les multiples occupations

Les troupes étrangères ont défilé pendant des siècles dans nos belles régions et, flamands comme wallons, ont été dominés par de multiples nations étrangères. Nous avons été français, espagnol, germanique autrichien, français �* nouveau et finalement hollandais. Bien sur, il y eut quelques particularités intéressantes �* signaler. Le premier roi de France fut un franc de nos ancêtres, un certain Clovis natif de Tournai. Cette ville, �* l’histoire aussi riche que Bruges, fut aussi un certain temps sous domination anglaise. La principauté de Liège eut aussi une histoire différenciée des autres provinces belges. Je rappelerai que des villes flamandes comme Tongres ou Saint Trond firent partie, et de bon gré, de la principauté liégeoise. Une nouvelle preuve que les populations flamande et wallonne pouvaient vivre ensemble sans heurt et dans le respect réciproque. D’ailleurs, ces deux populations se retrouvèrent ensemble dans les provinces unies catholiques séparées des Pays-Bas réformistes. Que de parcours communs, vous ne trouvez pas, Monsieur Leterme ?

La dernière domination, celle du Prince d’Orange Nassau, ne fut pas au goût des belges. L’économie belge devenait vassale des hollandais et les anversois n’appréciaient pas particulièrement l’étouffement de leur port au bénéfice d’Amsterdam et surtout de Rotterdam.

L’indépendance de la Belgique

Le soulèvement de la population belge en 1830 ne fut donc pas, comme vous souhaitez nous le faire croire, un accident de l’Histoire. Bien au contraire, le mouvement indépendantiste toucha toute la population belge qui incluait le Grand Duché du Luxembourg actuel. Si ce mouvement naquit �* Bruxelles et fut surtout soutenu par Liège, il reçut l’approbation des autres régions dont aucune ne se rangea aux côtés des bataves.

Le choix de la langue nationale

Le choix d’une langue nationale s’imposait alors pour asseoir les structures administratives du jeune Etat. N’oublions pas que la conception de la gestion de l’Etat était forcément centralisatrice �* cette époque. La décision fut prise par le premier parlement du royaume. Je vous entends déj�*, Monsieur Leterme, rager contre le caractère purement francophone de ce parlement. Nouvelle falsification scandaleuse de la vérité historique ! Bien entendu, ce parlement était francophone pour la simple raison que nous étions �* l’époque du vote censitaire et que donc seules la noblesse et la bourgeoisie avaient accès au pouvoir. Il se fait qu’�* cette époque, les deux parlaient exclusivement français, la langue diplomatique européenne de l’époque. Rappelez- vous, Monsieur Leterme, nous sommes en 1830. D’ailleurs les devises de pays non latins étaient parfois exprimées en français. Avez-vous connaissance, Monsieur Leterme, du « Je maintiendrai » hollandais et du « Honni soit qui mal y pense » anglais ?

Autre précision, la participation flamande au premier parlement belge équivalait �* celle des bruxellois et wallons, mais elle n’est pas apparente pour les flamingants puisque les parlementaires flamands, bourgeois et nobles, étaient francophones. Les manuels d’Histoire flamands travestissent donc totalement l’Histoire en faisant croire que le français fut imposé aux flamands par les ancêtres des francophones actuels. C’est, en réalité, l’ensemble de la classe dominante qui choisit �* l’époque la langue française sans que cela ne suscite de débats passionnés. Et pour cause car, dans le contexte de l’époque, ce choix était simplement logique. Comme je l’ai dit, le français était �* l’époque la langue des classes dominantes non seulement en Belgique mais sur l’ensemble de l’Europe. On parlait même français �* la cour de Russie. D’autre part, les classes inférieures ne parlaient, en Belgique, qu’une multitude de dialectes locaux. Il n’y avait �* l’époque pas plus de langue flamande que de langue wallonne. La langue flamande fut unifiée bien plus tard sous le sigle ABN après des décennies d’effort. Ne vous en déplaise, Monsieur Leterme, il n’y eut pas de véritable choix, et le français ne fut pas imposé par la population wallonne �* la population flamande mais bien par les classes supérieures aux classes inférieures, au sud comme au nord du pays.

La période industrielle

Au moment de l’indépendance, l’industrie wallonne était en plein développement grâce aux charbonnages et �* la sidérurgie qui généraient �* leur tour de multiples ateliers mécaniques. Ce fut une époque de gloire pour la Belgique qui devint la seconde puissance industrielle du monde. C’est l’époque où l’arlonais Lenoir inventait le moteur �* explosion tandis que le liégeois Gramme inventait la dynamo. Deux inventions majeures pour l’avenir, vous en conviendrez Monsieur Leterme, provenant de wallons paresseux et imbéciles. C’est �* cette époque aussi que les wallons allèrent initier les suédois �* la sidérurgie. Si vous vous promenez �* Stockholm, peut être flânerez vous, sans le savoir, dans la rue des wallons. Le savoir-faire wallon fut exporté au Moyen Orient, en Chine, en Russie qui s’équipèrent de centrales électriques et de tramways conçus et réalisés chez nous. Ceci ne fut possible que parce que la Belgique existait car nombreux furent les travailleurs flamands qui vinrent en Wallonie pour participer �* cet essor extraordinaire. La qualité de leur travail et leur apport �* l’économie belge sont reconnues sans conteste.

Bien entendu, me direz-vous, tout cela était finalement au profit exclusif des francophones. Nouvelle ignorance des réalités ! Le premier chemin de fer belge – qui était aussi le premier sur le continent – fut crée sur la ligne Bruxelles-Malines, en Flandre donc. Le canal Albert, travail gigantesque compte tenu des moyens de l’époque, fut réalisé pour exporter l’acier wallon via le port d’Anvers plutôt que le port de Rotterdam pourtant facilement accessible. Savez-vous que, lors de la négociation avec les hollandais au moment de l’indépendance, pour obtenir la libre circulation sur l’Escaut pour le port d’Anvers, la Belgique s’est engagée �* fournir actuellement un quota d’eau potable aux Pays-Bas ? Ignorez-vous que cette eau provenait et provient toujours (car l’engagement est encore respecté aujourd’hui) de Wallonie ? Des industriels wallons ont initié l’exploitation des mines du Limbourg, Acec a ouvert une succursale �* Gand, la fabrication ferroviaire a été développée �* Bruges, Sidmar a été créé pour donner �* la Flandre une industrie sidérurgique. La côte belge n’était �* la fin du 19ème siècle qu’une suite de petits villages de pêcheurs. Ce sont essentiellement des francophones qui ont développé les cités balnéaires de la Vlaamse kust. Le rayonnement économique de la Belgique allait permettre �* Ostende de devenir « la reine des plages » comme Spa devenait la ville thermale �* la mode. La ville flamande de Louvain, héritière d’un brillant passé, connut, pour la même raison, un nouveau développement avec la notoriété internationale d’une université au développement de laquelle les francophones participèrent plus qu’activement. Peut-être avez-vous entendu parler du chanoine Lemaître, le concepteur de la théorie du big bang ? Il n’y a pas �* dire, nous n’avons jamais manqué pas d’imbéciles en Wallonie.

Le développement industriel et culturel fut bien partagé durant cette période de gloire internationale et il serait scandaleux de prétendre que la prospérité de l’époque fut au bénéfice exclusif de la Wallonie. La Flandre fut, sans aucun doute possible, largement bénéficiaire de l’indépendance de la Belgique.

La révolution sociale

L’essor économique de la Belgique ne se faisait pas par clivage Nord-Sud mais bien par clivage de classes sociales. Le travail dur et souvent inhumain dans les industries lourdes situées en Wallonie allait générer la naissance du socialisme. Les ouvriers demandaient, �* juste titre, un meilleur partage des richesses revenant jusqu’alors exclusivement �* la bourgeoisie. Comme les dialectes wallons étaient plus proches du français que les dialectes flamands, les classes laborieuses eurent plus facile dans le sud �* comprendre et parler un français, même approximatif, que les travailleurs du nord du pays. L’opposition se marqua donc, en Wallonie, par un socialisme politique basé sur la lutte des classes ou, si vous préférez, sur l’opposition patron-ouvrier.

Cette révolution sociale se développa également en Flandre. Un socialisme assez proche de celui de Wallonie se retrouvait dans le Limbourg minier tandis qu’un socialisme linguistique se manifestait partout ailleurs. Pourquoi ? Tout simplement, Monsieur Leterme, parce que la classe possédante flamande parlait français tandis que la classe dominée parlait l’un ou l’autre des dialectes flamands. Le français devint donc le symbole de l’ennemi dominateur et le clergé flamand, qui souhaitait logiquement l’émancipation du petit peuple industrieux, devint ainsi le fer de lance du socialisme linguistique �* la base du flamingantisme. Le clergé, mieux éduqué que le peuple s’appuya sur la vieille lutte du comte de Flandre contre le roi de France pour donner �* cette lutte une justification historique. Le clergé fut aussi �* la base de la fondation de l’ABN qui allait permettre la création d’une véritable langue flamande. La bourgeoisie flamande se mit progressivement �* parler flamand et pour garder son pouvoir vis-�*-vis de la masse vindicative prétendit, c’est de bonne guerre, qu’elle avait été forcée �* parler français depuis l’indépendance. Cette explication fallacieuse allait aviver le flamingantisme et créer les bases du problème communautaire belge. Pourtant, il y avait eu large interpénétration entre les deux communautés. A preuve les multiples Dewael ou autres Dewaal au nord du pays et les innombrables Flamand, Flament ou De Vlaminck résidant aujourd’hui dans le sud du pays. Il est d’ailleurs piquant de constater que les ministres les plus flamingants aujourd’hui s’appellent Anciaux, Dewael ou…Leterme. De notre côté nous avons une multitude de politiciens d’origine flamande comme Cools, Spitaels, Vanderbist, Van Cauwenberghe, Despiegeleer, Daerden ou autre Onckelinckx. Comme vous le voyez, Monsieur Leterme, la Belgique que vous vous acharnez �* détruire est bel et bien une réalité.

L’influence allemande

Peu d’historiens ont étudié l’influence allemande sur le problème communautaire belge. Elle ne fut pourtant pas négligeable, loin de l�*. On a beaucoup parlé d’ordres donnés en français et incompréhensibles pour le soldat flamand lors de la Bataille de l’Yser, mais il y a, en réalité, très peu de faits concrets vérifiés. Il faut dire que les ordres militaires dans une tranchée ne peuvent être d’une variété et donc d’une complexité extrême. Les services allemands avaient tout intérêt, �* cette époque, �* répandre de telles rumeurs visant �* diviser l’armée d’en face. En jetant le discrédit sur des officiers parlant français, on avait la possibilité de décapiter l’armée belge et de récupérer la sympathie de soldats appartenant �* la famille germanique. Une telle volonté de subversion est bien compréhensible en période de guerre. Aucune enquête sérieuse n’a jamais été faite sur le sujet.

Durant la seconde guerre mondiale, vos amis nazis ont déporté en masse les prisonniers belges. Les ressortissants flamands furent rapidement libérés tandis que les wallons devaient rester en Allemagne. Cette différenciation marquait clairement la volonté des services allemands de diviser la Belgique. On peut s’étonner qu’aucune voix ne s’est élevée en Flandre pour s’émouvoir du sort des compatriotes francophones…

Une religion de l’insulte

Comme vous, Monsieur Leterme, j’ai usé mes culottes sur les bancs de l’école catholique. Même si je n’en ai pas conservé une foi vibrante comme la vôtre, les braves prêtres et petits frères de l’époque m’ont fait découvrir les valeurs de l’humanisme, du respect des autres, de la charité. Visiblement, l’enseignement catholique était quelque peu différent au nord du pays. J’ai pu observer, �* l’époque, les scouts flamands, dont la couleur de chemise évoquait de mauvais souvenirs, défiler en chantant AVV-VVK. Tout pour la Flandre (donc rien pour les autres) et la Flandre pour le Christ. Un rien intégriste avec un zeste d’égoïsme bien marqué. Cela rappelait quelque peu un certain « Gott mit uns » de mauvaise mémoire…

Nous avons eu droit aussi aux « Mars op Brussel », la Flandre réclamant une part de gâteau toujours plus grande. Cela confirme, en tout cas, que, depuis l’indépendance jusqu’au début des années 1960, le transfert financier fut plutôt dans le sens Sud – Nord. Ces manifestations orchestrées par un parti catholique rabique étaient agressives et franchement anti-francophones. Ceux qui ont vécu cela se souviennent de la présence d’un militant bien connu �* ces marches de santé. Il s’appelait Maertens, Wilfried de son prénom, et fut plus tard plébiscité par les wallons (vous avez raison, nous pouvons être très bêtes) comme premier ministre ! Il ne fallut pas attendre longtemps pour entendre « Walen buiten » �* la très catholique université de Leuven. Ce rejet de l’autre était d’autant plus scandaleux que celui-ci avait largement contribué �* renforcer le rayonnement international de cette vénérable institution.

Mais le pire était encore �* venir. Des associations flamandes comme le TAK ou le VMO (organisation paramilitaire s’il en est) créèrent des troubles un peu partout. Plaques indicatrices barbouillées, voitures françaises taguées �* la côte belge, pardon la Vlaamse kust, n’étaient que le reflet « amusant » des brutalités perpétrées par ces voyous dans certains villages. Les insultes volaient : « Fransquiljoenen, waalse ratten ... » enzovoort. Ces chemises brunes participèrent aussi �* l’annexion des Sudètes, je veux dire les Fourons. Ces villages d’origine totalement wallons avaient attiré de nombreux résidents hollandais, ce qui permit aux flamands de les considérer comme appartenant au Vlaamse grond. Pas question de se souvenir dans ce cas de l’historique de cette région. Tout l’inverse de la dialectique flamingante �* Bruxelles…Personnellement, Monsieur Leterme, j’aurais admis volontiers que ces villages soient �* facilités avec un maximum de respect et de tolérance, le nombre de résidents des deux langues étant d’ailleurs �* peu près �* parité. Oui, je sais, vous n’acceptez pas une telle tolérance �* des endroits où des francophones sont en large majorité. L’amour du prochain que vous a dicté votre foi catholique, sans doute.

Le CVP s’est emparé du pouvoir et le poste de premier ministre fut littéralement séquestré par ce parti compréhensif et généreux. Les affaires économiques furent aussi réservées �* des ministres flamands. Ainsi, les représentations ou missions �* l’étranger furent essentiellement au bénéfice de la Flandre. Les investissements en infrastructures furent aussi largement profitables �* Moeder Vlaanderen : autoroutes, aménagement des ports d’Anvers et de Zeebrugge, création de zonings avec incitants pour les investissements étrangers, partout la priorité était au nord du pays. Jamais dans le monde, je n’ai pu observer une telle disparité entre deux communautés. La main mise sur le pouvoir politique et administratif était d’autant moins justifiée que la proportion 57/43% devait normalement s’accommoder d’un partage plus équitable. Mais tout était justifié par la fable de la revanche contre les vilains francophones qui avaient imposé leur langue aux gentils flamands et qui d’ailleurs ne voulaient toujours pas se mettre �* la langue de Vondel.

Parler flamand ?

Nous touchons l�* au leitmotiv des flamingants : les francophones refusent de parler leur langue. Traduisons : un million de francophones de Bruxelles et de la périphérie ne veulent pas perdre leur identité et se laisser absorber par la notion flamande. Je vous concède que ceci doit vous agacer, Monsieur Leterme. Quel surcroît de puissance n’aurait pas la Flandre si elle pouvait se rendre maître de la capitale de l’Europe ?

Eh, bien, Monsieur Leterme, je ne me débrouille pas mal dans votre langue mais j’avoue ne pas avoir envie de la parler. Aimeriez-vous parler la langue d’une nation dont l’attitude est agressive et insultante �* votre égard depuis des décennies ? Et puis �* quoi bon ? Malgré la promotion de l’ABN les dialectes restent très vivaces. Il m’arrive toujours d’obtenir des réponses en dialecte lorsque, par respect et par politesse, je fais l’effort de parler Néerlandais en Flandre. J’ajouterai que la réponse est parfois donnée avec un petit sourire narquois pour me faire comprendre que je suis un étranger �* la race flamande. Je ne suis toujours pas capable de comprendre deux limbourgeois ou deux westhoekers parlant ensemble. Chose rassurante, un westhoeker ne comprendra pas mieux que moi le limbourgeois. Vous pensez évidemment que j’exagère. Et pourtant, lorsque je dirigeais un département au sein d’une multinationale, j’ai souhaité traduire une série de documents dans les différentes langues des pays dont j’avais la charge. Tout s’est très bien passé, sauf en néerlandais car je n’ai jamais pu mettre d’accord la clientèle flamande et néerlandaise sur des textes communs. Les corrections de plusieurs flamands divergeaient même entre elles. J’ai donc pris la sage décision de continuer la distribution de textes en Anglais pour les Pays-Bas et la Flandre. Par chance, les textes dans la langue de Voltaire furent agréés aussi bien par les français que les wallons. Aucun de ces derniers n’exigea des connotations de Liège, de Charleroi ou d’Houtsiplout.

Désolé, Monsieur Leterme, mais vous comprendrez que votre langue manque d’attrait, en grande partie �* cause du comportement même des flamands.

Le refus de toute objectivité

Excédé par la hargne et le non respect de certaines libertés, les francophones ont demandé un examen neutre et objectif d’une instance extérieure. Une envoyée de l’Union européenne vint examiner la situation et conclut �* l’excellent traitement de la minorité flamande �* Bruxelles et au mauvais traitement des libertés dans la périphérie de la capitale. Cet avis émanait pourtant d’une femme respectable dont l’objectivité aux yeux des flamands semblait garantie par sa provenance ethnique. Cette dame respectable était pourtant d’origine germanique.

Le rapport de l’experte de l’Union européenne ne plut évidemment pas aux ayatollahs flamingants et fut donc jeté aux ordures. Avec raison, car la réaction francophone fut tellement faible qu’elle en fut ridicule. C’est vrai, Monsieur Leterme, �* force d’être conciliants, nos représentants sont souvent de grands imbéciles. Ce qui est réconfortant c’est que vous ne manquez pas d’être cons également. La repeinture des poteaux de signalisation en jaune et noir est un signe de votre obsession nationaliste qui ne manque pas de ridicule.

National socialisme et front populaire

Une analyse lucide de la situation permet de résumer le problème actuel de la vie communautaire en Belgique.

Le socialisme linguistique de la Flandre a tourné �* l’obsession, orientée habilement par la bourgeoisie flamande contre les francophones de Bruxelles et de Wallonie. Cette prise de position a été exacerbée par les activistes de certains milieux politiques et confessionnels. Le milieu catholique flamand a engendré la haine et le mépris et a provoqué l’éclosion d’un national socialisme flamand, mieux connu sous le vocable de flamingantisme.

Comme Hitler, votre politique est essentiellement basée sur la haine, le mépris et l’insulte alimenté par une excuse de revanche, supposée juste et nécessaire. Comme Hitler, vous cultivez la religion de l’Ubermensch et de l’Untermensch. Comme Hitler, seule la prospérité de votre nation compte, fut ce au détriment des autres. Comme Hitler vous multipliez les mensonges et reniez vos paroles le lendemain d’un accord conclu. Comme Hitler, vous pratiquez la politique des petits pas jusqu’�* obtenir la suprématie qui doit vous permettre d’écraser l’autre. Permettez-moi de ne pas trouver cela très…catholique.

Les succès répétés de la Flandre �* chaque remise en cause de sa parole provoquant l’ouverture de nouvelles négociations est facilitée par la faiblesse de la Wallonie dominée sans partage réel par un .parti anesthésiant visant �* asservir les gens par l’assistanat en vue d’asseoir leur pouvoir. Il s’agit, ici aussi, d’un socialisme mais d’un socialisme mou que j’aurai tendance �* appeler « socialisme de St Nicolas ». Avec l’ennui que la distribution des jouets commence par St Nicolas lui-même. Aucune chance de redressement en Wallonie tant qu’un tel parti sera omnipotent et que les autres partis se disputeront la « chance » de pouvoir l’accompagner servilement au pouvoir.

Vous l’avez compris, Monsieur Leterme, la situation belge ressemble �* un scénario déj�* connu : le national-socialisme contre le front populaire. Rassurez-vous, l’issue de ce conflit ne fait pas de doute, mais une probable victoire de la Flandre n’est pas éternelle. L’Histoire nous apprend que la fortune est changeante. Sachez que nous n’oublierons pas de sitôt la veulerie du catholicisme flamingant.

Et pourtant, l’avenir pourrait être meilleur et l’union ferait une meilleure force pour les deux communautés. Mais pour cela, il faut que l’électeur décide de mettre fin �* deux univers carcéraux : la xénophobie raciste en Flandre et la servilité de l’assistanat en Wallonie. Est-ce encore possible ? Ce sera difficile et vous faites tout ce qu’il faut pour le rendre impossible. J’aime les gens constructifs, compréhensifs, respectueux, corrects ; je déteste les gens destructifs, égocentriques, haineux, menteurs. C’est pour cela, Monsieur Leterme, que vous me dégoûtez profondément. Allez boire votre vin de messe et lire votre évangile. Assurez-vous au préalable de la présence du sigle AVV-VVK sur sa couverture.

Je n’ai pas l’honneur de vous saluer, Monsieur Leterme, car je ne voudrais pas que, par hypocrisie, vous n’ayez la politesse feinte d’enlever votre képi. Il vous va si bien.

Paul Cobut

Kortaf · 4 september 2007, 11:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Marinette

LETTRE OUVERTE A MONSIEUR LETERME

Niet spammen, hé Mariette. Eén keer posten volstaat, zoniet moeten we je aangeven bij de mods.

Jantje · 4 september 2007, 11:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Marinette

LETTRE OUVERTE A MONSIEUR LETERME

Ainsi donc, monsieur Leterme, vous n’avez, une nouvelle fois, pu cacher la haine méprisante que vous ressentez �* l’égard de vos voisins francophones. Je n’ose dire compatriote car pour vous la Belgique n’est qu’une poubelle de l’Histoire abandonnée sur le trottoir de la Flandre. Cela fait longtemps, trop sans doute, que les francophones acceptent d’écouter les propos injurieux et mensongers des flamingants. Il ne faut pas exciter davantage les bêtes furieuses, mais trop de patience peut nuire �* une solution équilibrée. Il est donc temps de répondre de manière pondérée mais ferme �* votre discours fondé sur une vision faussée et mensongère de la Belgique et de ses habitants.

La Terre promise

Le Vlaamse grond représente le fondement idéologique du flamingantisme. Ceux de votre bord croient dur comme fer que la région occupée par la population flamande est un sanctuaire qui lui appartient depuis toujours et pour l’éternité. C’est oublier, un peu vite, que les populations actuelles de l’Europe du Nord proviennent des multiples invasions provenant d’Asie. Les peuplades germaniques, auxquelles appartient la population flamande, sont arrivées de l’est après les ancêtres des wallons et l’invasion a été stoppée �* la frontière des forêts de l’époque, qui est, �* peu de choses près, la frontière linguistique d’aujourd’hui. Ne me dites pas que cela n’est pas vrai. Un flamingant m’a dit récemment que nous avions eu la chance d’avoir des forêts pour nous protéger…L’esprit de conquête et de domination du peuple flamand n’est donc, semble t-il, pas une nouveauté.

Bref, la tribu germanique flamande est arrivée un peu tard et s’est emparée d’un territoire qui ne lui appartenait pas pour s’y installer et le considérer ensuite comme sa terre promise, son sanctuaire inviolable. Cette appartenance quasi mystique d’une terre éternellement réservée �* l’homo flamandicus est donc une première déformation de l’Histoire.

La Belgique de Jules César

Les braves peuplades qui vivaient dans la partie septentrionale de la Gaule avaient, sans doute fini par s’entendre et devaient présenter suffisamment de traits communs pour que Jules César n’hésite pas �* les appeler collectivement « Belgae ». Si pour vous, Monsieur Leterme, la Belgique est un accident de l’Histoire, ce fut alors un très ancien accident. Une chose me rassure cependant. Dans sa fameuse chronique « de bello galico » Jules César ne dit-il pas �* propos des gaulois que « de tous, les belges sont les plus braves ». En réalité, les manuels ont extirpé la fin de la phrase qui se terminait par « mais sont aussi les plus bêtes ».En d’autres termes flamands et wallons étaient aussi stupides l’un que l’autre. Voil�* une égalité qui ne doit pas vous faire plaisir, Monsieur Leterme, pas plus que l’existence lointaine d’une Belgique que vous semblez ignorer..

Jerusalem

De nombreux nobles flamands ont participé aux croisades et je ne doute pas qu’ils y ont fait preuve de hardiesse et de bravoure. Pas de chance, Monsieur Leterme, c’est un chevalier né �* Baisy-Thy, un wallon donc, qui eut l’honneur de prendre la ville de Jerusalem en 1099. Plus personne d’autre ne réussit cet exploit une seconde fois. Vous le connaissez peut être. Allez, je vous mets sur la piste, il a hérité de terres dans les ardennes et y a bâti un remarquable château fort. Vous y êtes ! C’est bien de Godefroy (orthographe exacte) de Bouillon qu’il s’agit. Comme quoi certains wallons peuvent parfois se montrer courageux et téméraires. Au fait, savez vous quels étaient ses « chefs d’état major » ? Beaudouin II de Hainaut et …Robert II de Flandre. Vous ne vous souveniez pas ? Décidément, vous avez la mémoire sélective, Monsieur Leterme.

La bataille des éperons d’or

Ce haut fait d’armes est la victoire symbolique pour les flamingants de la supériorité des courageux vassaux flamands contre leur détesté suzerain, le roi de France. Voil�* encore une présentation pour le moins déformée de l’Histoire car la bataille des éperons d’or n’opposait pas la Flandre �* la France mais bien la Belgique �* la France. Mais oui, vous ne rêvez pas, Monsieur Leterme, le comte de Namur et le Duc du Luxembourg ont participé avec leurs troupes �* la bataille et certains historiens prétendent même que le comte de Namur était le commandant en chef des coalisés. Vous n’y croyez pas ? que soit…Vous ignorez, sans doute aussi, que deux années plus tard une seconde bataille eut lieu �* Mons-en-Pévèle opposant une nouvelle fois la France �* la Flandre aidée par les seuls namurois. L’issue de la bataille fut cette fois �* l’avantage des français. N’ayez crainte, les manuels d’Histoire flamands n’en font jamais état, car l’histoire a été entièrement revisitée par les nationalistes flamingants. Comme nous allons le voir, ce n’est pas la seule falsification, loin s’en faut !

Les multiples occupations

Les troupes étrangères ont défilé pendant des siècles dans nos belles régions et, flamands comme wallons, ont été dominés par de multiples nations étrangères. Nous avons été français, espagnol, germanique autrichien, français �* nouveau et finalement hollandais. Bien sur, il y eut quelques particularités intéressantes �* signaler. Le premier roi de France fut un franc de nos ancêtres, un certain Clovis natif de Tournai. Cette ville, �* l’histoire aussi riche que Bruges, fut aussi un certain temps sous domination anglaise. La principauté de Liège eut aussi une histoire différenciée des autres provinces belges. Je rappelerai que des villes flamandes comme Tongres ou Saint Trond firent partie, et de bon gré, de la principauté liégeoise. Une nouvelle preuve que les populations flamande et wallonne pouvaient vivre ensemble sans heurt et dans le respect réciproque. D’ailleurs, ces deux populations se retrouvèrent ensemble dans les provinces unies catholiques séparées des Pays-Bas réformistes. Que de parcours communs, vous ne trouvez pas, Monsieur Leterme ?

La dernière domination, celle du Prince d’Orange Nassau, ne fut pas au goût des belges. L’économie belge devenait vassale des hollandais et les anversois n’appréciaient pas particulièrement l’étouffement de leur port au bénéfice d’Amsterdam et surtout de Rotterdam.

L’indépendance de la Belgique

Le soulèvement de la population belge en 1830 ne fut donc pas, comme vous souhaitez nous le faire croire, un accident de l’Histoire. Bien au contraire, le mouvement indépendantiste toucha toute la population belge qui incluait le Grand Duché du Luxembourg actuel. Si ce mouvement naquit �* Bruxelles et fut surtout soutenu par Liège, il reçut l’approbation des autres régions dont aucune ne se rangea aux côtés des bataves.

Le choix de la langue nationale

Le choix d’une langue nationale s’imposait alors pour asseoir les structures administratives du jeune Etat. N’oublions pas que la conception de la gestion de l’Etat était forcément centralisatrice �* cette époque. La décision fut prise par le premier parlement du royaume. Je vous entends déj�*, Monsieur Leterme, rager contre le caractère purement francophone de ce parlement. Nouvelle falsification scandaleuse de la vérité historique ! Bien entendu, ce parlement était francophone pour la simple raison que nous étions �* l’époque du vote censitaire et que donc seules la noblesse et la bourgeoisie avaient accès au pouvoir. Il se fait qu’�* cette époque, les deux parlaient exclusivement français, la langue diplomatique européenne de l’époque. Rappelez- vous, Monsieur Leterme, nous sommes en 1830. D’ailleurs les devises de pays non latins étaient parfois exprimées en français. Avez-vous connaissance, Monsieur Leterme, du « Je maintiendrai » hollandais et du « Honni soit qui mal y pense » anglais ?

Autre précision, la participation flamande au premier parlement belge équivalait �* celle des bruxellois et wallons, mais elle n’est pas apparente pour les flamingants puisque les parlementaires flamands, bourgeois et nobles, étaient francophones. Les manuels d’Histoire flamands travestissent donc totalement l’Histoire en faisant croire que le français fut imposé aux flamands par les ancêtres des francophones actuels. C’est, en réalité, l’ensemble de la classe dominante qui choisit �* l’époque la langue française sans que cela ne suscite de débats passionnés. Et pour cause car, dans le contexte de l’époque, ce choix était simplement logique. Comme je l’ai dit, le français était �* l’époque la langue des classes dominantes non seulement en Belgique mais sur l’ensemble de l’Europe. On parlait même français �* la cour de Russie. D’autre part, les classes inférieures ne parlaient, en Belgique, qu’une multitude de dialectes locaux. Il n’y avait �* l’époque pas plus de langue flamande que de langue wallonne. La langue flamande fut unifiée bien plus tard sous le sigle ABN après des décennies d’effort. Ne vous en déplaise, Monsieur Leterme, il n’y eut pas de véritable choix, et le français ne fut pas imposé par la population wallonne �* la population flamande mais bien par les classes supérieures aux classes inférieures, au sud comme au nord du pays.

La période industrielle

Au moment de l’indépendance, l’industrie wallonne était en plein développement grâce aux charbonnages et �* la sidérurgie qui généraient �* leur tour de multiples ateliers mécaniques. Ce fut une époque de gloire pour la Belgique qui devint la seconde puissance industrielle du monde. C’est l’époque où l’arlonais Lenoir inventait le moteur �* explosion tandis que le liégeois Gramme inventait la dynamo. Deux inventions majeures pour l’avenir, vous en conviendrez Monsieur Leterme, provenant de wallons paresseux et imbéciles. C’est �* cette époque aussi que les wallons allèrent initier les suédois �* la sidérurgie. Si vous vous promenez �* Stockholm, peut être flânerez vous, sans le savoir, dans la rue des wallons. Le savoir-faire wallon fut exporté au Moyen Orient, en Chine, en Russie qui s’équipèrent de centrales électriques et de tramways conçus et réalisés chez nous. Ceci ne fut possible que parce que la Belgique existait car nombreux furent les travailleurs flamands qui vinrent en Wallonie pour participer �* cet essor extraordinaire. La qualité de leur travail et leur apport �* l’économie belge sont reconnues sans conteste.

Bien entendu, me direz-vous, tout cela était finalement au profit exclusif des francophones. Nouvelle ignorance des réalités ! Le premier chemin de fer belge – qui était aussi le premier sur le continent – fut crée sur la ligne Bruxelles-Malines, en Flandre donc. Le canal Albert, travail gigantesque compte tenu des moyens de l’époque, fut réalisé pour exporter l’acier wallon via le port d’Anvers plutôt que le port de Rotterdam pourtant facilement accessible. Savez-vous que, lors de la négociation avec les hollandais au moment de l’indépendance, pour obtenir la libre circulation sur l’Escaut pour le port d’Anvers, la Belgique s’est engagée �* fournir actuellement un quota d’eau potable aux Pays-Bas ? Ignorez-vous que cette eau provenait et provient toujours (car l’engagement est encore respecté aujourd’hui) de Wallonie ? Des industriels wallons ont initié l’exploitation des mines du Limbourg, Acec a ouvert une succursale �* Gand, la fabrication ferroviaire a été développée �* Bruges, Sidmar a été créé pour donner �* la Flandre une industrie sidérurgique. La côte belge n’était �* la fin du 19ème siècle qu’une suite de petits villages de pêcheurs. Ce sont essentiellement des francophones qui ont développé les cités balnéaires de la Vlaamse kust. Le rayonnement économique de la Belgique allait permettre �* Ostende de devenir « la reine des plages » comme Spa devenait la ville thermale �* la mode. La ville flamande de Louvain, héritière d’un brillant passé, connut, pour la même raison, un nouveau développement avec la notoriété internationale d’une université au développement de laquelle les francophones participèrent plus qu’activement. Peut-être avez-vous entendu parler du chanoine Lemaître, le concepteur de la théorie du big bang ? Il n’y a pas �* dire, nous n’avons jamais manqué pas d’imbéciles en Wallonie.

Le développement industriel et culturel fut bien partagé durant cette période de gloire internationale et il serait scandaleux de prétendre que la prospérité de l’époque fut au bénéfice exclusif de la Wallonie. La Flandre fut, sans aucun doute possible, largement bénéficiaire de l’indépendance de la Belgique.

La révolution sociale

L’essor économique de la Belgique ne se faisait pas par clivage Nord-Sud mais bien par clivage de classes sociales. Le travail dur et souvent inhumain dans les industries lourdes situées en Wallonie allait générer la naissance du socialisme. Les ouvriers demandaient, �* juste titre, un meilleur partage des richesses revenant jusqu’alors exclusivement �* la bourgeoisie. Comme les dialectes wallons étaient plus proches du français que les dialectes flamands, les classes laborieuses eurent plus facile dans le sud �* comprendre et parler un français, même approximatif, que les travailleurs du nord du pays. L’opposition se marqua donc, en Wallonie, par un socialisme politique basé sur la lutte des classes ou, si vous préférez, sur l’opposition patron-ouvrier.

Cette révolution sociale se développa également en Flandre. Un socialisme assez proche de celui de Wallonie se retrouvait dans le Limbourg minier tandis qu’un socialisme linguistique se manifestait partout ailleurs. Pourquoi ? Tout simplement, Monsieur Leterme, parce que la classe possédante flamande parlait français tandis que la classe dominée parlait l’un ou l’autre des dialectes flamands. Le français devint donc le symbole de l’ennemi dominateur et le clergé flamand, qui souhaitait logiquement l’émancipation du petit peuple industrieux, devint ainsi le fer de lance du socialisme linguistique �* la base du flamingantisme. Le clergé, mieux éduqué que le peuple s’appuya sur la vieille lutte du comte de Flandre contre le roi de France pour donner �* cette lutte une justification historique. Le clergé fut aussi �* la base de la fondation de l’ABN qui allait permettre la création d’une véritable langue flamande. La bourgeoisie flamande se mit progressivement �* parler flamand et pour garder son pouvoir vis-�*-vis de la masse vindicative prétendit, c’est de bonne guerre, qu’elle avait été forcée �* parler français depuis l’indépendance. Cette explication fallacieuse allait aviver le flamingantisme et créer les bases du problème communautaire belge. Pourtant, il y avait eu large interpénétration entre les deux communautés. A preuve les multiples Dewael ou autres Dewaal au nord du pays et les innombrables Flamand, Flament ou De Vlaminck résidant aujourd’hui dans le sud du pays. Il est d’ailleurs piquant de constater que les ministres les plus flamingants aujourd’hui s’appellent Anciaux, Dewael ou…Leterme. De notre côté nous avons une multitude de politiciens d’origine flamande comme Cools, Spitaels, Vanderbist, Van Cauwenberghe, Despiegeleer, Daerden ou autre Onckelinckx. Comme vous le voyez, Monsieur Leterme, la Belgique que vous vous acharnez �* détruire est bel et bien une réalité.

L’influence allemande

Peu d’historiens ont étudié l’influence allemande sur le problème communautaire belge. Elle ne fut pourtant pas négligeable, loin de l�*. On a beaucoup parlé d’ordres donnés en français et incompréhensibles pour le soldat flamand lors de la Bataille de l’Yser, mais il y a, en réalité, très peu de faits concrets vérifiés. Il faut dire que les ordres militaires dans une tranchée ne peuvent être d’une variété et donc d’une complexité extrême. Les services allemands avaient tout intérêt, �* cette époque, �* répandre de telles rumeurs visant �* diviser l’armée d’en face. En jetant le discrédit sur des officiers parlant français, on avait la possibilité de décapiter l’armée belge et de récupérer la sympathie de soldats appartenant �* la famille germanique. Une telle volonté de subversion est bien compréhensible en période de guerre. Aucune enquête sérieuse n’a jamais été faite sur le sujet.

Durant la seconde guerre mondiale, vos amis nazis ont déporté en masse les prisonniers belges. Les ressortissants flamands furent rapidement libérés tandis que les wallons devaient rester en Allemagne. Cette différenciation marquait clairement la volonté des services allemands de diviser la Belgique. On peut s’étonner qu’aucune voix ne s’est élevée en Flandre pour s’émouvoir du sort des compatriotes francophones…

Une religion de l’insulte

Comme vous, Monsieur Leterme, j’ai usé mes culottes sur les bancs de l’école catholique. Même si je n’en ai pas conservé une foi vibrante comme la vôtre, les braves prêtres et petits frères de l’époque m’ont fait découvrir les valeurs de l’humanisme, du respect des autres, de la charité. Visiblement, l’enseignement catholique était quelque peu différent au nord du pays. J’ai pu observer, �* l’époque, les scouts flamands, dont la couleur de chemise évoquait de mauvais souvenirs, défiler en chantant AVV-VVK. Tout pour la Flandre (donc rien pour les autres) et la Flandre pour le Christ. Un rien intégriste avec un zeste d’égoïsme bien marqué. Cela rappelait quelque peu un certain « Gott mit uns » de mauvaise mémoire…

Nous avons eu droit aussi aux « Mars op Brussel », la Flandre réclamant une part de gâteau toujours plus grande. Cela confirme, en tout cas, que, depuis l’indépendance jusqu’au début des années 1960, le transfert financier fut plutôt dans le sens Sud – Nord. Ces manifestations orchestrées par un parti catholique rabique étaient agressives et franchement anti-francophones. Ceux qui ont vécu cela se souviennent de la présence d’un militant bien connu �* ces marches de santé. Il s’appelait Maertens, Wilfried de son prénom, et fut plus tard plébiscité par les wallons (vous avez raison, nous pouvons être très bêtes) comme premier ministre ! Il ne fallut pas attendre longtemps pour entendre « Walen buiten » �* la très catholique université de Leuven. Ce rejet de l’autre était d’autant plus scandaleux que celui-ci avait largement contribué �* renforcer le rayonnement international de cette vénérable institution.

Mais le pire était encore �* venir. Des associations flamandes comme le TAK ou le VMO (organisation paramilitaire s’il en est) créèrent des troubles un peu partout. Plaques indicatrices barbouillées, voitures françaises taguées �* la côte belge, pardon la Vlaamse kust, n’étaient que le reflet « amusant » des brutalités perpétrées par ces voyous dans certains villages. Les insultes volaient : « Fransquiljoenen, waalse ratten ... » enzovoort. Ces chemises brunes participèrent aussi �* l’annexion des Sudètes, je veux dire les Fourons. Ces villages d’origine totalement wallons avaient attiré de nombreux résidents hollandais, ce qui permit aux flamands de les considérer comme appartenant au Vlaamse grond. Pas question de se souvenir dans ce cas de l’historique de cette région. Tout l’inverse de la dialectique flamingante �* Bruxelles…Personnellement, Monsieur Leterme, j’aurais admis volontiers que ces villages soient �* facilités avec un maximum de respect et de tolérance, le nombre de résidents des deux langues étant d’ailleurs �* peu près �* parité. Oui, je sais, vous n’acceptez pas une telle tolérance �* des endroits où des francophones sont en large majorité. L’amour du prochain que vous a dicté votre foi catholique, sans doute.

Le CVP s’est emparé du pouvoir et le poste de premier ministre fut littéralement séquestré par ce parti compréhensif et généreux. Les affaires économiques furent aussi réservées �* des ministres flamands. Ainsi, les représentations ou missions �* l’étranger furent essentiellement au bénéfice de la Flandre. Les investissements en infrastructures furent aussi largement profitables �* Moeder Vlaanderen : autoroutes, aménagement des ports d’Anvers et de Zeebrugge, création de zonings avec incitants pour les investissements étrangers, partout la priorité était au nord du pays. Jamais dans le monde, je n’ai pu observer une telle disparité entre deux communautés. La main mise sur le pouvoir politique et administratif était d’autant moins justifiée que la proportion 57/43% devait normalement s’accommoder d’un partage plus équitable. Mais tout était justifié par la fable de la revanche contre les vilains francophones qui avaient imposé leur langue aux gentils flamands et qui d’ailleurs ne voulaient toujours pas se mettre �* la langue de Vondel.

Parler flamand ?

Nous touchons l�* au leitmotiv des flamingants : les francophones refusent de parler leur langue. Traduisons : un million de francophones de Bruxelles et de la périphérie ne veulent pas perdre leur identité et se laisser absorber par la notion flamande. Je vous concède que ceci doit vous agacer, Monsieur Leterme. Quel surcroît de puissance n’aurait pas la Flandre si elle pouvait se rendre maître de la capitale de l’Europe ?

Eh, bien, Monsieur Leterme, je ne me débrouille pas mal dans votre langue mais j’avoue ne pas avoir envie de la parler. Aimeriez-vous parler la langue d’une nation dont l’attitude est agressive et insultante �* votre égard depuis des décennies ? Et puis �* quoi bon ? Malgré la promotion de l’ABN les dialectes restent très vivaces. Il m’arrive toujours d’obtenir des réponses en dialecte lorsque, par respect et par politesse, je fais l’effort de parler Néerlandais en Flandre. J’ajouterai que la réponse est parfois donnée avec un petit sourire narquois pour me faire comprendre que je suis un étranger �* la race flamande. Je ne suis toujours pas capable de comprendre deux limbourgeois ou deux westhoekers parlant ensemble. Chose rassurante, un westhoeker ne comprendra pas mieux que moi le limbourgeois. Vous pensez évidemment que j’exagère. Et pourtant, lorsque je dirigeais un département au sein d’une multinationale, j’ai souhaité traduire une série de documents dans les différentes langues des pays dont j’avais la charge. Tout s’est très bien passé, sauf en néerlandais car je n’ai jamais pu mettre d’accord la clientèle flamande et néerlandaise sur des textes communs. Les corrections de plusieurs flamands divergeaient même entre elles. J’ai donc pris la sage décision de continuer la distribution de textes en Anglais pour les Pays-Bas et la Flandre. Par chance, les textes dans la langue de Voltaire furent agréés aussi bien par les français que les wallons. Aucun de ces derniers n’exigea des connotations de Liège, de Charleroi ou d’Houtsiplout.

Désolé, Monsieur Leterme, mais vous comprendrez que votre langue manque d’attrait, en grande partie �* cause du comportement même des flamands.

Le refus de toute objectivité

Excédé par la hargne et le non respect de certaines libertés, les francophones ont demandé un examen neutre et objectif d’une instance extérieure. Une envoyée de l’Union européenne vint examiner la situation et conclut �* l’excellent traitement de la minorité flamande �* Bruxelles et au mauvais traitement des libertés dans la périphérie de la capitale. Cet avis émanait pourtant d’une femme respectable dont l’objectivité aux yeux des flamands semblait garantie par sa provenance ethnique. Cette dame respectable était pourtant d’origine germanique.

Le rapport de l’experte de l’Union européenne ne plut évidemment pas aux ayatollahs flamingants et fut donc jeté aux ordures. Avec raison, car la réaction francophone fut tellement faible qu’elle en fut ridicule. C’est vrai, Monsieur Leterme, �* force d’être conciliants, nos représentants sont souvent de grands imbéciles. Ce qui est réconfortant c’est que vous ne manquez pas d’être cons également. La repeinture des poteaux de signalisation en jaune et noir est un signe de votre obsession nationaliste qui ne manque pas de ridicule.

National socialisme et front populaire

Une analyse lucide de la situation permet de résumer le problème actuel de la vie communautaire en Belgique.

Le socialisme linguistique de la Flandre a tourné �* l’obsession, orientée habilement par la bourgeoisie flamande contre les francophones de Bruxelles et de Wallonie. Cette prise de position a été exacerbée par les activistes de certains milieux politiques et confessionnels. Le milieu catholique flamand a engendré la haine et le mépris et a provoqué l’éclosion d’un national socialisme flamand, mieux connu sous le vocable de flamingantisme.

Comme Hitler, votre politique est essentiellement basée sur la haine, le mépris et l’insulte alimenté par une excuse de revanche, supposée juste et nécessaire. Comme Hitler, vous cultivez la religion de l’Ubermensch et de l’Untermensch. Comme Hitler, seule la prospérité de votre nation compte, fut ce au détriment des autres. Comme Hitler vous multipliez les mensonges et reniez vos paroles le lendemain d’un accord conclu. Comme Hitler, vous pratiquez la politique des petits pas jusqu’�* obtenir la suprématie qui doit vous permettre d’écraser l’autre. Permettez-moi de ne pas trouver cela très…catholique.

Les succès répétés de la Flandre �* chaque remise en cause de sa parole provoquant l’ouverture de nouvelles négociations est facilitée par la faiblesse de la Wallonie dominée sans partage réel par un .parti anesthésiant visant �* asservir les gens par l’assistanat en vue d’asseoir leur pouvoir. Il s’agit, ici aussi, d’un socialisme mais d’un socialisme mou que j’aurai tendance �* appeler « socialisme de St Nicolas ». Avec l’ennui que la distribution des jouets commence par St Nicolas lui-même. Aucune chance de redressement en Wallonie tant qu’un tel parti sera omnipotent et que les autres partis se disputeront la « chance » de pouvoir l’accompagner servilement au pouvoir.

Vous l’avez compris, Monsieur Leterme, la situation belge ressemble �* un scénario déj�* connu : le national-socialisme contre le front populaire. Rassurez-vous, l’issue de ce conflit ne fait pas de doute, mais une probable victoire de la Flandre n’est pas éternelle. L’Histoire nous apprend que la fortune est changeante. Sachez que nous n’oublierons pas de sitôt la veulerie du catholicisme flamingant.

Et pourtant, l’avenir pourrait être meilleur et l’union ferait une meilleure force pour les deux communautés. Mais pour cela, il faut que l’électeur décide de mettre fin �* deux univers carcéraux : la xénophobie raciste en Flandre et la servilité de l’assistanat en Wallonie. Est-ce encore possible ? Ce sera difficile et vous faites tout ce qu’il faut pour le rendre impossible. J’aime les gens constructifs, compréhensifs, respectueux, corrects ; je déteste les gens destructifs, égocentriques, haineux, menteurs. C’est pour cela, Monsieur Leterme, que vous me dégoûtez profondément. Allez boire votre vin de messe et lire votre évangile. Assurez-vous au préalable de la présence du sigle AVV-VVK sur sa couverture.

Je n’ai pas l’honneur de vous saluer, Monsieur Leterme, car je ne voudrais pas que, par hypocrisie, vous n’ayez la politesse feinte d’enlever votre képi. Il vous va si bien.

Paul Cobut

We zitten hier op een Vlaams forum met het nederlands als voertaal.
Dus gelieve deze post in het Nederlands te vertalen, Ik mag ook niet in het Nederlands posten op Franse fora.

Marinette · 5 september 2007, 07:44

"Alleen Brussel houdt België nog samen"

"De jonge generatie Vlamingen voelt zich in het hoofd al onafhankelijk. Alleen beseffen de Franstaligen dat nog niet." Minister van staat Antoinette Spaak (79), de grande dame van het Front Démocratique des Francophones (FDF), heeft haar eigen verklaring voor de gespannen politieke toestand in het land.

Antoinette Spaak was behoorlijk uit haar hum toen koning Albert haar tijdens de consultatieronde van zijn ministers van staat moedwillig over het hoofd zag. Ze greep haar telefoon en belde naar Laken, en toen dat niet hielp, belde ze de pers.

Daarmee heeft ze de toorn van het paleis op zich geladen, maar dat laat haar koud. De kleindochter van de eerste vrouwelijke senator Marie Spaak en de dochter van gewezen premier Paul-Henri Spaak is niet zo gauw meer onder de indruk.

Wat had u de koning eigenlijk willen vertellen?

ANTOINETTE SPAAK: Het leek me goed om eens de vergelijking te maken met vroegere communautaire onderhandelingen, om aan te tonen dat de toestand vandaag veel ernstiger is. De kloof tussen de Vlamingen en de Franstaligen is de laatste jaren gestaag breder geworden.

De mensen die destijds in het Egmontpaleis begonnen te onderhandelen, waren geen vreemden voor elkaar. Wij zaten samen in het parlement. In het begin was het nog wat aftastend, maar al heel snel zijn we, ondanks onze politieke verschillen, vrienden geworden - voor het leven trouwens.

Ik vond het belangrijk dat de koning dat goed zou begrijpen, zeker omdat hij toen geen koning was. Ik wilde hem ook uitleggen dat wij ten tijde van Egmont en Stuyvenberg een gemeenschappelijk belang voor ogen hadden. We maakten soms kletterende ruzie, maar niemand probeerde opzettelijk de ander in moeilijkheden te brengen.

We werkten naar hetzelfde doel, namelijk de instellingen op een voor iedereen aanvaarde manier organiseren. De mensen die vandaag aan tafel zitten, kennen elkaar niet. Er heerst groot wantrouwen.

We zijn bijna drie maanden na de verkiezingen, en de formatie wil niet vlotten. Waar ligt het aan?

SPAAK: Ik denk dat Yves Leterme (CD&V) het niet goed heeft aangepakt. Maar dat is niet helemaal zijn eigen schuld. Hij is als het ware naar voren gestuwd. Maar hij had zich wel beter kunnen voorbereiden. Het stond toch in de sterren geschreven dat CD&V de verkiezingen zou winnen? Zijn alliantie met de N-VA is ook moeilijk te beheersen. Hij wordt door de N-VA op de hielen gezeten.

Dat geldt ook voor de MR door het FDF.

SPAAK: Het FDF is geen separatistische partij. En ik denk dat Vlaanderen moedwillig slecht geïnformeerd wordt over het FDF. Ik ben vijf jaar voorzitter geweest van mijn partij, maar ik heb nooit haat gevoeld tegenover Vlaanderen. Ik heb integendeel grote bewondering voor Vlaanderen.

Denkt u niet dat oranje-blauw een fata morgana zal blijken en men uiteindelijk toch nog de socialisten of de groenen erbij zal moeten halen?

SPAAK: Daar ben ik radicaal tegen. De kiezers hebben op 10 juni een duidelijk signaal gegeven. Ik zie niet in waarom we dan, alleen om communautaire redenen, een driepartijenregering zouden maken - de slechtst denkbare regeringsformule. We kunnen oplossingen vinden en vervolgens aan de socialisten en de groenen vragen om die van buitenaf te steunen. Het CDH heeft dat ook gedaan bij het Lambermontakkoord.

Is deze crisis een blaam voor de huidige politieke generatie?

SPAAK: Dat vind ik wel. Maar feit is dat de jonge generatie Vlamingen zich in het hoofd al onafhankelijk voelt. Al dat Belgische gedoe interesseert hen niet meer. En de Franstaligen beseffen dat nog altijd niet. Vergeet ook niet de lamentabele staat waarin Wallonië zich bevindt. Ik kan de reactie van de Vlaamse publieke opinie begrijpen. Constant krijgt die te horen dat ze Wallonië moet onderhouden. Wallonië dat er maar niet in slaagt zich uit het economische moeras te trekken.

Ziet u overeenkomsten tussen de figuur van Yves Leterme met zijn 800.000 voorkeurstemmen, en die van Leo Tindemans (CVP), de man van één miljoen?

SPAAK: Nee. Ik hoop in elk geval uit de grond van mijn hart dat Yves Leterme niet zo'n gecompliceerd karakter heeft als Leo Tindemans. Die man wantrouwde iedereen, binnen en buiten zijn partij. Maar hij was natuurlijk wel bijzonder intelligent, en als hij niet rechtstreeks betrokken partij was, als minister van Buitenlandse Zaken bijvoorbeeld, functioneerde hij uitstekend. Wij zaten samen in het Europees Parlement, en daar konden we erg goed met elkaar opschieten.

Lees het volledige interview met Antoinette Spaak deze week in

Marlboro · 6 september 2007, 15:23

Hetgeen ik wil;vlaanderen natuurlijk onafhankelijk;hebben niets gemeen mee de walen en ik heb het over meer dan alleen maar die taal die verschilt.
En die geldstroom die moet stoppen.

solidarnosc · 6 september 2007, 15:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Marlboro

Hetgeen ik wil;vlaanderen natuurlijk onafhankelijk;hebben niets gemeen mee de walen en ik heb het over meer dan alleen maar die taal die verschilt.
En die geldstroom die moet stoppen.

Welke geldstroom? Die van arbeid naar kapitaal? Daar ben ik het met u volledig eens?

Bekijk resultaten enquête: Ik ben
voor het voorstel.	11	24,44%
tegen het voorstel.	29	64,44%
een twijfelaar.	5	11,11%
Aantal stemmers: 45. Je mag niet stemmen in deze enquête

4 september 2007, 08:38	#61
Marinette Vreemdeling Geregistreerd: 23 juni 2007 Locatie: Brussel Berichten: 29	Staatshervorming: vooruit! Philippe Van Parijs Moet onze federale staat nog wel hervormd worden? Natuurlijk wel, maar dan moeten we daar wel de nodige tijd voor nemen, met twee doelstellingen voor ogen. Eerste doelstelling: het abces, waarvan de BHV-koorts maar een symptoom is, moet definitief leeggemaakt worden. Hoe? Door eens en voor altijd de legitimiteit van het taalterritorialiteitsprincipe te aanvaarden. Wat dat betreft, gaf Le Soir (16/8/07) onlangs het goede voorbeeld door een tekst die in 1932 voor het eerst in de krant verscheen, opnieuw te publiceren. Daarin stelt de grote Waalse staatsman Jules Destrée dat hij niet kan aanvaarden dat Franstaligen “in Vlaanderen alleen maar Frans willen spreken”, waarbij hij “deze minachtende afwijzing van de eigen leefomgeving, deze weigering om relaties aan te knopen met de plaatselijke bevolking” veroordeelt en hier nog aan toevoegt dat Franstaligen “van administratieve instanties alleen maar mededelingen in de taal van de overgrote meerderheid mogen verlangen”. Laten we samen met Destrée dan ook allemaal vaarwel zeggen tegen het naar believen verfransbare ‘Belgique de Bon-Papa’. Laten we stoppen met het dwarsbomen van het Vlaams Gewest, omdat het de toegang tot sociale huisvesting afhankelijk maakt van het engagement om de Nederlandse taal te leren. Laten we de Kaderovereenkomst voor de bescherming van de nationale minderheden ratificeren, maar daarbij tegelijkertijd ook duidelijk preciseren dat de Nederlandstaligen die zich in Wallonië vestigen en de Franstaligen die zich in Vlaanderen vestigen er op niet meer of minder taalrechten aanspraak kunnen maken dan de Italianen of Polen. En de faciliteiten in de Brusselse rand? Hun invoering in 1962 was een slecht compromis. Men had er toen beter aan gedaan om een deel van de betroffen gemeenten aan Brussel toe te voegen en de overige gemeenten geen enkel bijzonder statuut te geven. Wat we daar vandaag nog aan kunnen doen? Precies wat we toen hadden moeten doen. Als grote jongens en meisjes weten we namelijk allemaal dat we niet alles kunnen krijgen wat ons hartje begeert, dat een compromis sluiten altijd iets willekeurigs heeft en dat van alle mogelijke scenario’s een ruwe fiftyfifty verdeling nog niet zo gek is. Wat dit concreet zou betekenen? Bijvoorbeeld dat enerzijds de twee grootste van de zes betroffen gemeenten deel uit zouden blijven maken van Vlaanderen en dat ook de faciliteiten die er op dit ogenblik bestaan, zouden blijven bestaan voor degenen die er vandaag van genieten, maar dat deze niet meer uitgebreid zouden worden tot hun kinderen of nieuwe inwijkelingen, en dat anderzijds de vier kleinste gemeenten – iets minder dan 40 % van de totale oppervlakte met iets meer dan 50 % van alle inwoners — naar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest overgeheveld zouden worden. Aan beide kanten zal er natuurlijk moord en brand geschreeuwd worden. Dat spreekt voor zich. Dat zal zelfs een goed teken zijn. Maar dat mag ons niet beletten vooruit te gaan, in het belang van Wallonië, Vlaanderen en Brussel – zoals bij de overheveling van de UCL —, in plaats van elkaar eeuwenlang in de haren te blijven vliegen. Moeten we deze – door sommigen beduchte, door anderen echter verhoopte – erg beperkte uitbreiding van het Brussels Gewest – het gaat tenslotte over een piepklein deel van het nationale grondgebied – dan niet interpreteren als de voorbode van een uitbreiding van het Gewest tot zijn ganse socio-economische hinterland, d.w.z. ruwweg tot de hele voormalige provincie Brabant? Met het oog op een goed beheer van de stedelijke entiteit waarvan het huidige Brussels Gewest slechts het hart vormt, zou een dergelijke uitbreiding vanzelfsprekend zijn. Vanuit linguïstisch standpunt bekeken, zou deze echter op bedriegerij neerkomen. Wie zoiets voorstelt moet dat begrijpen en zo eerlijk zijn om dat te erkennen. Want de asymmetrische verhouding tussen de twee talen zou niet alleen tot een geleidelijke achteruitgang van het Nederlands in dit ‘grote Brussel’ leiden, vergelijkbaar met wat er al in het huidige ‘kleine Brussel’ gebeurde. Bovendien zouden de nu reële kansen op een aanzienlijke verbetering van de kennis van de Nederlandse taal in dit ‘kleine Brussel’ er niet op verbeteren, maar er in tegendeel zelfs drastisch op verslechteren. Betekent dit dan dat Franstalige Brusselaars voor eeuwig uit het randgebied verbannen worden? Helemaal niet. Ze kunnen zich, net als iedereen, in Vlaanderen komen vestigen, maar dan moeten ze wel beseffen dat ze de Nederlandse taal zullen moeten leren, als ze volwaardige inwoners van hun streek willen worden. Als dat te veel moed of deemoed van hen vergt, is er nog altijd de provincie Waals-Brabant, waar ze met open armen ontvangen zullen worden — net zoals trouwens ook alle Nederlandstaligen die wel een gelijkaardige inspanning willen leveren om de Franse taal te leren. En BHV in dit ganse verhaal? Voor iedereen die, net zoals Destrée, de legitimiteit van een beheersing van de ‘olievlek’ begrepen heeft, is de kieskring van Brussel-Halle-Vilvoorde geen voorbode van het België van morgen, maar een overblijfsel van het ‘Belgique de Bon-Papa’ dat onze verkiezingsinstellingen nodeloos bemoeilijkt. Zodra een behoorlijk compromis de gewestgrens enkele km2 opgeschoven zal hebben, zal zich een opsplitsing ervan om coherentieredenen opdringen. Zelfs na de bescheiden grenscorrectie zal het Brussels Gewest dus een klein Brussel blijven. Men zou dwaas moeten zijn om te geloven dat dit gebied op een coherente manier bestuurd kan worden, los van zijn onmiddellijke hinterland, namelijk Vlaams- en Waals-Brabant. Dit fundamentele feit legt an sich al uit waarom we er zeker van mogen zijn dat het federale België ons allemaal zal overleven. Er is trouwens geen andere verklaring voor. Het federale België is namelijk geen doel op zich, maar vormt de onvermijdelijke aanvulling van een klein Brussel. Vandaag komt het er dan ook op aan om dit federale België beter te laten functioneren: hier ligt de tweede doelstelling, die een staatshervorming moet nastreven. Daarvoor moeten we echter niet alleen het unitaire ‘Belgique de Bon-Papa’, maar ook het ‘Belgique de Papa’ ten grave dragen, namelijk het België dat geacht wordt uit twee volkeren te bestaan. Het België van vandaag, en het België van morgen nog meer, is en zal geen land van twee naties zijn, maar een land van drie Gewesten. Amper 40 % van de huidige bevolking van Brussel is immers nog van Vlaamse of Waalse origine en elk jaar vermindert dit percentage nog, aangezien de komst van vreemdelingen van over de hele wereld het vertrek van Belgen, vooral naar Waals-Brabant ruimschoots compenseert. Een Brussel, en dus een België, van twee volkeren was misschien geen absurde gedachte ten tijde van Destrée, maar is dat vandaag wel geworden en wordt dat nog meer met elke dag die voorbijgaat. We moeten dan ook resoluut in termen van drie Gewesten beginnen denken, wanneer we het over de toekomst van ons land hebben. Zo zal hun harmonieuze werking vroeg of laat van het Waals en het Brussels Gewest vergen dat ze zich elk alle bevoegdheden op het vlak van onderwijs en cultuur eigen maken, waar ze nu nog niet over beschikken, en van het Vlaams Gewest dat het – blijkbaar in overeenstemming met de wens van een meerderheid van zijn bevolking – de stad Antwerpen als zijn hoofdstad uitroept, een eer die de stad dankzij haar roemrijke verleden en huidige dynamiek trouwens zonder meer verdient. In de huidige context moeten we ons echter eerst en vooral opnieuw over de bevoegdheidsverdeling tussen de federale overheid en de gewesten buigen om ervoor te zorgen dat elk machtsniveau met de bevoegdheden belast wordt waarvoor het het best geschikt is, en dat elk niveau ook beloond of bestraft wordt op basis van de kwaliteit van het gevoerde beleid. Een dergelijke bevoegdheidsverdeling is natuurlijk nergens vanzelfsprekend, maar ligt des te gevoeliger, als de drie gewesten die men meer autonomie wil geven, met elkaar de grootste agglomeratie van een land delen. Dat verandert echter niets aan het feit dat regionaliseren en responsabiliseren met het oog op het langetermijnbelang van alle betrokken partijen zonder meer mogelijk is – net zoals trouwens ook het resoluut behandelen van de bron van het BHV-probleem dat is. Van door maanden van campagne voeren en gekibbel uitgeputte en gespannen onderhandelaars kunnen we echter moeilijk verwachten dat ze het coherente geheel aan ingenieuze en rechtvaardige oplossingen, dat deze dubbele taak vergt, uit hun mouw kunnen schudden. Het zou dan ook veel beter zijn, mochten de onderhandelaars snel de regering vormen, waar het hele land op zit te wachten en mochten ze – zoals onlangs nog gesuggereerd werd door de gewezen voorzitter van de Vlaamse Academie, Marcel Storme – dit voorbereidende werk aan een groep van juristen en economen overlaten, wier bekwaamheid en integriteit buiten kijf staat. Miisschien wel op voorwaarde dat deze laatsten eerst zweren, zoals EU commissarissen, dat ze uitsluitend oog zullen hebben voor het belang van het geheel en niet voor dat van het onderdeel waarvan ze afkomstig zijn. Een intelligente hervorming van de federale staat zal vlotter en sneller kunnen als de invoering van een federale kieskring de politieke leiders ertoe aangezet zal hebben om vooraf voorstellen uit te werken, waar iedereen zich in kan vinden. Maar zelfs dan zal dit alles moeizamer blijven gebeuren dan in ééntalige staten. Dat is de prijs die we moeten betalen voor het verzoenen van democratie met respect voor linguïstische diversiteit, en dus voor meerdere publieke opinies. Dat is ook de prijs die we moeten betalen om daardoor nu al bij ons te realiseren, wat we morgen in Europa en in de rest van de wereld steeds meer nodig zullen hebben. Philippe Van Parijs is gewoon hoogleraar aan de UCLouvain en bijzonder gasthoogleraar aan de KULeuven

4 september 2007, 10:27	#70
Marinette Vreemdeling Geregistreerd: 23 juni 2007 Locatie: Brussel Berichten: 29	het memorandum van de Brusselaars Het 2de Brussels Manifest opgesteld door Manifesto in samenwerking met bruXsel.org en Aula Magna, werd deze voormiddag in Brussel aan de pers voorgesteld. Dit Manifest is het vervolg op de Oproep « Nous existons ! Wij Bestaan ! We exist ! », die op 19 december 2007 door bruXsel.org werd gelanceerd en die intussen door ruim 10.000 burgers van diverse afkomst en uit allerlei kringen ondertekend werd. Het is gebaseerd op de besluiten van het colloquium « Uitdagingen en ambities van een hoofdstedelijk Gewest » dat door Aula Magna op 2 en 3 maart gehouden werd. Dit 2de Brussels Manifest verwoordt de verwachtingen en de voorstellen van de inwoners van het Brussels Gewest met betrekking tot de zeven belangrijkste politieke en institutionele uitdagingen voor de toekomst van Brussel en de twee andere Gewesten van het land. 1. DRIE EVENWAARDIGE GEWESTEN. Elke institutionele hervorming moet de 3 Gewesten van het land de kans geven zich met gelijke tred te ontplooien. Als Gewest heeft Brussel recht op even veel erkenning, respect, autonomie en bescherming als Vlaanderen en Wallonië. 2. SPECIFIEK ONDERWIJS. Elke institutionele hervorming moet Brussel de bevoegdheden en de middelen geven om een krachtdadig, coherent en aangepast antwoord te bieden aan de acute crisis inzake onderwijs en werkgelegenheid. 3. EEN BRUSSELS CULTUREEL BELEID. Elke institutionele hervorming moet Brussel de bevoegdheden en de mogelijkheden geven om culturele activiteiten te bevorderen die specifiek zijn voor het Gewest zelf, zonder daarom minder gastvrijheid te verlenen aan culturele activiteiten die de rijkdom van het hele land weerspiegelen. 4. EEN BILLIJKE FINANCIERING. Elke institutionele hervorming moet bijdragen tot een rechtvaardige en efficiënte financiering van het Brussels Gewest, rekening houdend met de diensten die Brussel als hoofdstad verstrekt en met een verantwoordelijke en duurzame solidariteit tussen alle bewoners van de federale staat. 5. FUNCTIONELE INTEGRATIE MET DE BRABANTSE RAND VAN BRUSSEL. Elke institutionele hervorming moet leiden tot een betere functionele integratie van het Gewest en de Brabantse rand. 6. BRUSSELSE POLITIEKE PARTIJEN. Elke institutionele hervorming moet een herziening van het kiesstelsel inhouden dat de mogelijkheid schept tot federerende projecten op federaal en op Brussels gewestelijk niveau, en dat de vorming van politieke groeperingen op gewestelijke leest bevordert, en niet op basis van de gemeenschappen. 7. EEN CONVENTIE. Elke institutionele hervorming moet worden voorafgegaan door een grondige, democratische en transparante reflectie. Wij pleiten voor de oprichting van een conventie van volksvertegenwoordigers van federaal en subfederaal niveau, vertegenwoordigers van de verschillende regeringen en van het maatschappelijk middenveld. Het volledig Manifest kan worden geraadpleegd op www.manifestobru.be De Oproep aan de Brusselaars kan nog hier getekend worden

5 september 2007, 07:44	#78
Marinette Vreemdeling Geregistreerd: 23 juni 2007 Locatie: Brussel Berichten: 29	"Alleen Brussel houdt België nog samen" "De jonge generatie Vlamingen voelt zich in het hoofd al onafhankelijk. Alleen beseffen de Franstaligen dat nog niet." Minister van staat Antoinette Spaak (79), de grande dame van het Front Démocratique des Francophones (FDF), heeft haar eigen verklaring voor de gespannen politieke toestand in het land. Antoinette Spaak was behoorlijk uit haar hum toen koning Albert haar tijdens de consultatieronde van zijn ministers van staat moedwillig over het hoofd zag. Ze greep haar telefoon en belde naar Laken, en toen dat niet hielp, belde ze de pers. Daarmee heeft ze de toorn van het paleis op zich geladen, maar dat laat haar koud. De kleindochter van de eerste vrouwelijke senator Marie Spaak en de dochter van gewezen premier Paul-Henri Spaak is niet zo gauw meer onder de indruk. Wat had u de koning eigenlijk willen vertellen? ANTOINETTE SPAAK: Het leek me goed om eens de vergelijking te maken met vroegere communautaire onderhandelingen, om aan te tonen dat de toestand vandaag veel ernstiger is. De kloof tussen de Vlamingen en de Franstaligen is de laatste jaren gestaag breder geworden. De mensen die destijds in het Egmontpaleis begonnen te onderhandelen, waren geen vreemden voor elkaar. Wij zaten samen in het parlement. In het begin was het nog wat aftastend, maar al heel snel zijn we, ondanks onze politieke verschillen, vrienden geworden - voor het leven trouwens. Ik vond het belangrijk dat de koning dat goed zou begrijpen, zeker omdat hij toen geen koning was. Ik wilde hem ook uitleggen dat wij ten tijde van Egmont en Stuyvenberg een gemeenschappelijk belang voor ogen hadden. We maakten soms kletterende ruzie, maar niemand probeerde opzettelijk de ander in moeilijkheden te brengen. We werkten naar hetzelfde doel, namelijk de instellingen op een voor iedereen aanvaarde manier organiseren. De mensen die vandaag aan tafel zitten, kennen elkaar niet. Er heerst groot wantrouwen. We zijn bijna drie maanden na de verkiezingen, en de formatie wil niet vlotten. Waar ligt het aan? SPAAK: Ik denk dat Yves Leterme (CD&V) het niet goed heeft aangepakt. Maar dat is niet helemaal zijn eigen schuld. Hij is als het ware naar voren gestuwd. Maar hij had zich wel beter kunnen voorbereiden. Het stond toch in de sterren geschreven dat CD&V de verkiezingen zou winnen? Zijn alliantie met de N-VA is ook moeilijk te beheersen. Hij wordt door de N-VA op de hielen gezeten. Dat geldt ook voor de MR door het FDF. SPAAK: Het FDF is geen separatistische partij. En ik denk dat Vlaanderen moedwillig slecht geïnformeerd wordt over het FDF. Ik ben vijf jaar voorzitter geweest van mijn partij, maar ik heb nooit haat gevoeld tegenover Vlaanderen. Ik heb integendeel grote bewondering voor Vlaanderen. Denkt u niet dat oranje-blauw een fata morgana zal blijken en men uiteindelijk toch nog de socialisten of de groenen erbij zal moeten halen? SPAAK: Daar ben ik radicaal tegen. De kiezers hebben op 10 juni een duidelijk signaal gegeven. Ik zie niet in waarom we dan, alleen om communautaire redenen, een driepartijenregering zouden maken - de slechtst denkbare regeringsformule. We kunnen oplossingen vinden en vervolgens aan de socialisten en de groenen vragen om die van buitenaf te steunen. Het CDH heeft dat ook gedaan bij het Lambermontakkoord. Is deze crisis een blaam voor de huidige politieke generatie? SPAAK: Dat vind ik wel. Maar feit is dat de jonge generatie Vlamingen zich in het hoofd al onafhankelijk voelt. Al dat Belgische gedoe interesseert hen niet meer. En de Franstaligen beseffen dat nog altijd niet. Vergeet ook niet de lamentabele staat waarin Wallonië zich bevindt. Ik kan de reactie van de Vlaamse publieke opinie begrijpen. Constant krijgt die te horen dat ze Wallonië moet onderhouden. Wallonië dat er maar niet in slaagt zich uit het economische moeras te trekken. Ziet u overeenkomsten tussen de figuur van Yves Leterme met zijn 800.000 voorkeurstemmen, en die van Leo Tindemans (CVP), de man van één miljoen? SPAAK: Nee. Ik hoop in elk geval uit de grond van mijn hart dat Yves Leterme niet zo'n gecompliceerd karakter heeft als Leo Tindemans. Die man wantrouwde iedereen, binnen en buiten zijn partij. Maar hij was natuurlijk wel bijzonder intelligent, en als hij niet rechtstreeks betrokken partij was, als minister van Buitenlandse Zaken bijvoorbeeld, functioneerde hij uitstekend. Wij zaten samen in het Europees Parlement, en daar konden we erg goed met elkaar opschieten. Lees het volledige interview met Antoinette Spaak deze week in

6 september 2007, 15:23	#79
Marlboro Banneling Geregistreerd: 18 september 2006 Berichten: 4.544	Hetgeen ik wil;vlaanderen natuurlijk onafhankelijk;hebben niets gemeen mee de walen en ik heb het over meer dan alleen maar die taal die verschilt. En die geldstroom die moet stoppen.