Beelden uit het Derde Rijk

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Ehm, niet echt. Hoogste schattingen liggen namelijk op enkele miljoenen minder dan de Holocaust.

Overigens was dat geen genocide maar een democide.

Maar dus: geen vernietigingskampen.

Wat een sofisme! We noemen het een "democide" en daarmee is de kous af. Alsof bij een "democide" geen mensen (of misschien mindere mensen?) vermoord worden!

Al eens proberen uitleggen aan de Oekraïners dat de Holodomor niet tegen hén gericht was? Dat ze maar een "demos" en geen "genos" waren/zijn?

De vader van het neologisme "genocide" zou zich in zijn graf omdraaien. Nee, natuurlijk niet, want ziehier...

Raphael Lemkin (June 24, 1900 – August 28, 1959) was a Polish lawyer of Jewish descent. He is best known for his work against genocide, a word he coined in 1943 from the root words genos (Greek for family, tribe, or race) and -cide (Latin for killing). He first used the word in print in Axis Rule in Occupied Europe: Laws of Occupation - Analysis of Government - Proposals for Redress (1944), while the Holocaust was occurring.

http://en.wikipedia.org/wiki/Lemkin

Pech voor de Oekraïners dus!

[Nestor Burma]

A propos, de VN-definitie van genocide toegepast op het multiculturalisme:

David Duke dénonce le génocide des Français

[Pietje]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

Dat is 't inderdaad: http://goo.gl/GgKDX

Jamaar, Nestor beweert dat die foto's getrukeerde Hollywoodfoto's zijn

http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=860


Zuiver en ziekelijk negationisme, dus.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-

2 foto's van herdenkingsplaten in Auschwitz. De bovenste werd vervangen door de onderste. Voorts geen commentaar, omdat dit allicht niet mag. De lezer ziet genoeg.

The report was written and re-written several times. Wetzler wrote the first part, Vrba the third, and the two wrote the second part together. In all, the report was written and re-written six times. Czech historian Miroslav Kárný writes that this description of how the report was written was recorded in the first post-war edition, issued in 1946, Oswiecim, hrobka styroch milionov [l]udi (Auschwitz, tomb of four mil[l]ion people), Bratislava, p. 74.

Vrba-Wetzler_report

Op basis van een ooggetuigenverslag dat is herschreven en herschreven dus.

Zie hierover ook Un homme, de film van Paul-Eric Blanrue (vanaf min. 40).

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

Jamaar, Nestor beweert dat die foto's getrukeerde Hollywoodfoto's zijn

http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=860

Zuiver en ziekelijk negationisme, dus.

Nee, helemaal niet. Ik zeg dat die foto's enkel connotatie, maar geen inhoud bevatten. Ik mis dus uitleg.

[Nestor Burma]

Hitlers laatste lijfwacht
Hij spreekt nog altijd nonchalant over 'Der Chef' en de oude 'Kameraden'

Op de tafel in het huis van Rochus Misch (89) ligt een stapeltje brieven. 'De hele wereld wil nu vanalles van me weten', zegt hij. 'Hoe Hitler echt was, welk horloge hij droeg.' Misch is de laatste overlevende van de lijfwachten van Hitler, en de laatste getuige van de 'Untergang' van het Derde Rijk in de Führerbunker. Hij heeft nergens spijt van. Tijdens ons gesprek in Berlijn daalt langzaam een zwarte wolk neer.

Rochus Misch woont in een comfortabel, maar eenvoudig burgerlijk huis in een bloemrijke straat in Rudow, een zuidelijke buitenwijk van Berlijn. Hij is nog altijd groot, zijn schouders staan nog altijd strak - al is er wel een huislift geïnstalleerd om hem de trap op te helpen. Voor de geïnteresseerden uit de hele wereld heeft hij postkaarten laten maken van foto's van zichzelf uit de oude tijd, in SS-uniform.

Misch klaagt graag, maar laat zich de aandacht toch welgevallen. Tot enkele jaren geleden was hij een vergeten getuige van het reilen en zeilen in de directe entourage van Adolf Hitler. Anderen die de laatste dagen in de Führerbunker hadden meegemaakt, vertelden op late leeftijd onder grote belangstelling hun verhaal, zoals Hitlers secretaresse Traudl Junge - op wier memoires ten dele ook de film Der Untergang (2004) is gebaseerd.

Traudl Junge had op late leeftijd, met alles wat ze nu wist, spijt dat ze voor zo'n regime had gewerkt. Niet zo Rochus Misch, een eenvoudige plattelandsjongen uit Silezië die bij toeval een lijfwacht van Hitler werd (zie biografie). Hij spreekt nog altijd nonchalant over 'Der Chef' en de oude 'Kameraden'.

Nu is Rochus Misch de laatste getuige. Pas twee jaar geleden heeft Nicolas Bourcier, journalist bij Le Monde, hem uitgebreid geïnterviewd. Dat leverde het boek Ik was lijfwacht van Hitler op, dat nu in het Nederlands is vertaald. Het boek geeft intrigerende details over de dagelijkse beslommeringen in de Nieuwe Rijkskanselarij en de Führerbunker, al was Misch nooit bij belangrijke besprekingen aanwezig. Misschien is het boek ook te eufemistisch over Rochus' gedachtegoed. Een gesprek met Rochus Misch is niet evident, en het verloopt niet zonder weerhaken.

Het boek op basis van uw gesprekken met Nicolas Bourcier is nu in het Nederlands vertaald. Maar hebt u dat boek eigenlijk zelf al gelezen?

'Nee, want het bestaat niet in het Duits. Er waren Duitse uitgeverijen die interesse hadden, maar ze wilden het boek “herschrijven,. Dat heeft de oorspronkelijke Franse uitgever geweigerd. Ik heb nu wel contact met een Zwitserse zakenman die het boek wil uitgeven in het Duits. Ik heb hem alle rechten afgegeven. Ik ben uitgebuit, uitgelachen, en zelfs de belastingen geloven niet dat ik al deze interviews gratis doe.'

'Ik krijg alleen maar positieve reacties uit het buitenland, dat stemt me wel tevreden. Het is nu in negen talen vertaald.'

Andere ooggetuigen hebben voordien al boeken geschreven over het dagelijkse leven rond Hitler, zoals Hitlers secretaresse Traudl Junge bijvoorbeeld. Hebt u die boeken gelezen?

'Ach, dat is nog zo'n geschiedenis. Frau Junge was altijd het vijfde wiel aan de wagen. Het zou te ver leiden om dat allemaal te vertellen.'

'De belangrijkste ooggetuige van het einde van het Derde Rijk was eigenlijk der Günsche [Otto Günsche, de persoonlijke adjudant van Hitler die in 2003 overleed, nvdr]. Hij is tot het einde de gesprekspartner van Hitler geweest, hij was ook aanwezig bij alle besprekingen en alle conferenties. Hij heeft het lijk van Hitler verbrand. Die had hem daartoe de opdracht gegeven omdat hij niet wilde dat met hem hetzelfde zou gebeuren als met Benito Mussolini [wiens lijk na de executie door partizanen werd verminkt, nvdr]. Of dat hij naar Moskou zou worden gebracht en tentoongesteld.'

'Hitler had kunnen ontkomen. Er stond een Junkers-390 klaar ten noorden van Berlijn. Daarmee had hij zelfs naar Japan kunnen vluchten. Die Ju-390 kon 18.000 kilometer vliegen zonder te tanken.'

U bent pas in de belangstelling gekomen met de film 'Der Untergang'. Vond u die film een goede weergave van de laatste dagen in de Führerbunker?

'Die film is een dramatische operette die met de ondergang van het Derde Rijk niets te maken heeft. De producent, Bernd Eichinger, is me hier komen opzoeken. Maar toen liep de film al vier maanden in de bioscoop. Het is een speelfilm.'

'Ik kan zelfs niet beginnen te zeggen wat er fout was. De film heeft niets te maken met wat ik heb beleefd. In de Bunker waren er maar twee getuigen die alles meegemaakt hebben. Johannes Hentschel [een technicus die stierf in 1982, nvdr] moest de techniek bedienen: licht, lucht en water moesten functioneren. Ook de telefoon en de telex moesten werken, voor het contact met buiten. Daarvoor was ik er.'

'De Bunker was zo klein. De naam Führerbunker was correct, omdat hij uitsluitend was gemaakt als schuilkelder voor Hitler. Het idee voor de bunker is ontstaan tijdens een bezoek van de Sovjetminister van Buitenlandse Zaken, Vjatjeslav Molotov. Die was in 1940 op bezoek in Berlijn en toen er een Britse bommenwerper onderweg was naar de stad, werd vastgesteld dat er geen bescherming voor hem was als er zou worden gebombardeerd.'

'Maar ook voor ons eigen staatshoofd, zo stelden we toen vast, was er niets voorzien. Dat was de aanleiding tot het bouwen van de schuilkelder.' Maar van het hele verhaal over de Bunker klopt volgens u niets.

'Er worden nu boeken geschreven over de Führerbunker, maar die kan je niet schrijven. Daar kwam niemand binnen! Dat was als een privéruimte van Hitlers woning. De media schrijven alsof hij voortdurend versmachtte in die vochtige ruimten, maar hij ging alleen bij bomalarm naar beneden. Daarna trok hij weer naar boven. Alleen in de laatste veertien dagen is hij beneden gebleven, toen ook Eva Braun naar de Bunker kwam. Toen volgde ook het ene bomalarm na het andere.'

'Maar wat zou hij verder daar beneden hebben gedaan? Er was daar niks. Het was heel primitief ingericht.'

Uit uw boek blijkt vaak dat de beveiliging van Hitler, waarvan u deel uitmaakte, eigenlijk maar weinig voorstelde. In de eerste jaren van de oorlog stond er 's nachts in de rijkskanselarij slechts één lijfwacht voor zijn deur.

'Het was heel eenvoudig, primitief zelfs. Iedereen verbaast zich daar nu over. Vooral tijdens zijn bezoeken aan het front was het eenvoudig om Hitler te vermoorden, en er is niets gebeurd. In 1944 is er de aanslag geweest van Claus von Stauffenberg. Hij was een aanslagpleger, maar hij pleegde geen aanslag op Hitler, dat is gelogen.'

Hoe bedoelt u?

'Stauffenberg heeft een aanslag gepleegd op de aanwezigen tijdens die stafbespreking. Hij heeft vijf “kameraden, gedood - en kameradenmoord is het slechtste wat je onder soldaten kunt doen. Dat heeft Stauffenberg gedaan.'

Maar zijn doelwit was toch Hitler?

'Nee, hij heeft een aktetas achtergelaten tijdens een vergadering en is weggelopen. Dat is geen aanslag op Hitler. Dat hebben ze daarna de mensen wijsgemaakt. Stauffenberg had Hitler honderd keer kunnen doden. Iedereen die langskwam, droeg gewoon zijn pistool bij zich. Stauffenberg wist niet eens of Hitler nog daar was toen de bom explodeerde.'

Maar Hitler was daar toch?

'Ik was zelf niet daar die dag, ik ben pas de volgende dag om 7 uur aangekomen. Maar ik heb van de kameraden gehoord wat er gebeurd is. Stauffenberg kende ik van gezicht. Hij kwam om de paar weken langs. Wij hadden als lijfwachten niet het recht de gasten te controleren, dat deed de Reichssicherheitsdienst [de SS-veiligheidsdienst, nvdr].'

'Vanuit mijn standpunt had hij Hitler gemakkelijk kunnen ombrengen - het had niemand gestoord en dan was hij de aanslagpleger op Hitler geweest, niet op de kameraden.'

Had u dat dan goed gevonden?

'Nah ja. Het volk riep toen nog altijd Heil Hitler. Stauffenberg zou als de schuldige zijn gezien en het volk zou hebben gedacht dat Hitler alles nog wel tot een goed einde had kunnen brengen. Zoiets kan je je wel indenken.'

U wist al vroeger dat de oorlog verloren was, schrijft u.

'Voordien al, in 1943. Wij zagen alle berichten binnenkomen bij Hitler, en we wisten het al. Wij zagen de ene mislukking na de andere. Maar het volk geloofde nog altijd dat Hitler het wel zou oplossen.'

Hoe verklaart u dat het Duitse volk toch nog twee jaar een verloren oorlog heeft gevoerd voor Hitler?

'Alles hangt met alles samen. In de jaren twintig was er de inflatie, de ineenstorting, al het negatieve dat op Duitsland is afgekomen. De ene noodverordening na de andere. Het Duitse volk had een Messias nodig, een lieve God die hen uit die crisis zou leiden.'

'De Russen zijn eigenlijk eerlijker in hun analyse dan wij. Wat heeft die oorlog met Hitler te maken? Hij had Mayer, Schulze of Lehmann kunnen heten. Men had iemand nodig in wie men kon geloven. De oorlog was een voortzetting van de Eerste Wereldoorlog en de oorlog met de Russen was er sowieso gekomen. De Russen zijn daar eerlijker in.'

'Hitler was zo pro-Engels. Hij heeft tot het laatste niet begrepen dat een zo commercieel ingesteld volk als de Britten gemene zaak kon maken met de Russen om Duitsland te vernietigen. Zo is het gebeurd.'

'Er zijn ook goede dingen gebeurd. De tijd van 1933 tot 1941 wordt nu verzwegen. Alleen over het einde wordt gesproken, over de goede dingen wordt niets verteld. Hetzelfde geldt voor de Holocaust.'

Wat bedoelt u?

'De depêches, die door bodes naar Hitler werden gebracht, moesten voorbij ons, de lijfwachten. We hebben die ook geregeld gelezen. Het woord KZ [concentratiekamp, nvdr] kenden wij bijvoorbeeld niet. Ik heb zelf maar één melding van het woord KZ gezien. Op een dag in 1943 kwam er een melding uit Zweden dat het Svenska Dagbladet, een Zweedse krant, schreef dat inspecteurs van het Internationale Rode Kruis de concentratiekampen gingen inspecteren. Dat heb ik gelezen, verder niets.'

Hitler wist dus van niets?

'Door wie zou hij geïnformeerd zijn?'

U gelooft dus niet dat hij die beslissingen heeft genomen over, bijvoorbeeld, Auschwitz?

'Hij niet. Dat geloof ik niet.'

U ontkent de slachtpartijen op zich niet. Wie was daar dan wel verantwoordelijk voor? Heinrich Himmler van de SS, over wie u zelf schrijft dat hij vaak gesprekken onder vier ogen had met Hitler?

'Wij wisten op dat moment in elk geval van niets. Als ook maar één iemand van ons het had geweten, zouden de anderen het ook hebben geweten. Dat thema “concentratiekamp, was ons niet bekend.'

Leest u veel over die periode? Of kijkt u naar de bekende ZDF-documentaires van Guido Knopp [op Canvas uitgezonden in de reeks 'Histories', nvdr]?

'Lezen doe ik niet zo veel. Maar Knopp, die ken ik. Die is bij mij begonnen. Hij was hier vijftien of twintig jaar geleden, toen niemand hem kende. Toen kreeg hij het idee om met die hele geschiedenis iets te doen. Ik heb al snel gezegd dat zijn cameralui altijd welkom waren, maar Knopp kreeg hier Hausverbot. Hij mixt de geschiedenis slim door elkaar en het volk merkt dat natuurlijk niet. Hij plaatst het slechte voor het voetlicht en verdoezelt het goede.'

Toen u de Bunker verliet na de dood van Hitler bent u op uw vlucht in Berlijn gevangengenomen door de Russen. Wat kunt u daarover vertellen?

'Ik ben eerst naar de Loebjanka-gevangenis in Moskou overgebracht. Ik ben uiteindelijk drie jaar in Moskou gebleven, en daarna naar Kazachstan overgebracht en weet ik veel waar allemaal. In 1953 hebben ze me laten gaan.'

'In de Loebjanka wilden ze alles weten over Hitler. Ze twijfelden er vooral aan dat de echte Hitler dood was en was verbrand. Dat soort onzin. Ze zeiden dat ik loog, ze hebben me verschrikkelijk gefolterd. De Russen dachten altijd dat ik me op een dag wel eens zou verspreken. De ondervragers waren Joden. Maar ik kom goed overeen met Joden, ik heb geen problemen met hen. Ik vind ook dat Israël het goed doet.'

Toen u in 1953 terug mocht naar Berlijn, hebt u uw vrouw weer opgezocht. Wat hebt u daarna gedaan?

'Ik heb altijd hier gewoond, sinds 1938. Dit was het huis van mijn schoonouders, in een kalme omgeving. Mijn schoonvader was een eenvoudige arbeider, maar vroeger konden ze zich zo'n huis permitteren. We hadden minder geld, maar we konden ons meer veroorloven.'

'Dit is West-Berlijn, maar wat verderop ligt de grens met Oost-Berlijn. Ik heb na mijn gevangenschap het aanbod gekregen om naar Zwitserland te verhuizen, en naar Zuid-Duitsland, waar een oude kameraad een zaak wilde overlaten. Ik had weggekund, maar mijn vrouw wilde niet weg. Zij was een echte Berlijnse.'

Hebt u na de oorlog nog veel contact gehad met uw oude 'kameraden'?

'Nee, ik heb wel eens iemand opgezocht in München. In het begin wilden ze me helpen, maar dat was niet echt nodig. Ik heb van de staat een lening gekregen om een zaak te beginnen en toen ben ik een winkel voor verf en gordijnen begonnen. In de Berlijnse wijk Schöneberg.'

'Door de Amerikaanse veiligheidsdienst ben ik nog ingezet toen president Kennedy daar op bezoek kwam [in 1963, met zijn befaamde 'Ich bin ein Berliner'-toespraak, nvdr]. De Amerikanen vonden dat ik betrouwbaar was en mijn bedrijf was daar, dus kon ik alles goed in het oog houden. Bij het bezoek heb ik me tussen de anderen gemengd. Als beloning heb ik een jaar lang mijn telefoonrekening niet moeten betalen.'

'Daarna heb ik met mijn vrouw nog veel gereisd. Overal in Europa, maar in de jaren tachtig gingen we ook telkens drie maanden overwinteren in de Filippijnen.'

Bent u nog teruggegaan naar de Wilhelmstrasse, naar de plek waar de Bunker lag?

'Ja, met verschillende mensen en groepen. Dan legde ik uit waar de Bunker was. Ik vind dat daarmee iets zou moeten gebeuren. In 2006 zijn we er toch in geslaagd om een plakkaat te laten ophangen op die plek. Vlakbij ligt nu het Holocaustmonument [2.711 betonblokken voor de zes miljoen vermoorde joden, vlakbij de Brandenburger Tor, nvdr] en de oppasser daar was het beu dat hij door groepen voortdurend werd gevraagd naar de Bunker. Daarom hebben ze er dan toch maar een plakkaat gezet.'

U krijgt nu brieven van mensen die meer willen weten over die tijd. Wat schrijft u hen terug?

'Na de oorlog was voor mij alles afgesloten. Nu herleeft de belangstelling voor de hele geschiedenis weer. Het volk interesseert zich voor zoiets. Ik krijg veel brieven van jonge mensen. Na de film Der Untergang hebben me ook veel leraars gebeld met de vraag of ik wilde komen spreken in hun scholen. Maar we wonen hier in Duitsland. Als ik over het verleden spreek in scholen, dan zijn die leraars hun job kwijt en zit ik vijf jaar in de cel omdat ik over de nazitijd uitweid.'

'In Duitsland is er nu ook een boek Mijn grootvader was geen misdadiger. Nu komt de generatie die dat allemaal niet meer wil hebben.'

Hebt u contacten met neonazi's?

'Nee, het interesseert me niet wat zich nu allemaal ontwikkelt. Het interesseert me alleen wat jonge mensen me nu schrijven. De jongste is dertien. Ze willen weten hoe Hitler als mens was, welk horloge hij droeg, die dingen. Ook vanuit de VS. De hele wereld komt naar hier. Ik krijg zelfs telefoontjes uit Kazachstan.'

'Ik probeer iedereen een antwoord te geven. Het is me te veel werk, maar ik wil ze niet teleurstellen. Dan schrijf ik handtekeningen op mijn eigen postkaarten, in mijn uniform van toen.'

Bent u gelukkig met uw leven?

'Ik heb mijn plicht vervuld als soldaat, niets anders. Of ik nu in een pantserwagen zat of in de regering, het was een arbeidsopdracht. We vingen de bezoekers op en brachten ze hoffelijk naar de plek waar Hitler hen wilde ontvangen. Dat was het.'

De huishoudster van Misch, die de hele tijd opvallend op de achtergrond aanwezig was, heeft al herhaaldelijk te kennen gegeven dat het gesprek ten einde is. Misch poseert nog even voor een foto op zijn drempel en in zijn veranda. Daar hangt een kalender met op de voorpagina een foto van SS-troepen, met als opschrift 'Kameraden 2008'.

ROCHUS MISCH & NICOLAS BOURCIER

Ik was lijfwacht van Hitler.

Van Halewyck, 215 blz., 17,50 . Oorspronkelijke titel: 'J'étais garde du corps d'Hitler.'

De Standaard (16 mei 2008)

[Nestor Burma]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Rochus_Misch

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-

De fabrieken van Siemens - Schukert in Wenen, 1938: een foto van een zogenaamd Werkskonzert. Muziekconcerten in de fabriekshallen, bedoeld om de arbeiders en artistieke cultuur dichter bij elkaar te brengen. De bekendste orkesten en dirigenten van die tijd werkten eraan mee.

De raad van bestuur is in elk geval goed vertegenwoordigd, als ik de voorste rij bekijk.

Ook opvallend hoe hier niets van terug te vinden is op het internet. Literaire bronnen misschien?

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

Wat een sofisme! We noemen het een "democide" en daarmee is de kous af. Alsof bij een "democide" geen mensen (of misschien mindere mensen?) vermoord worden!

Al eens proberen uitleggen aan de Oekraïners dat de Holodomor niet tegen hén gericht was? Dat ze maar een "demos" en geen "genos" waren/zijn?

De vader van het neologisme "genocide" zou zich in zijn graf omdraaien. Nee, natuurlijk niet, want ziehier...

Raphael Lemkin (June 24, 1900 – August 28, 1959) was a Polish lawyer of Jewish descent. He is best known for his work against genocide, a word he coined in 1943 from the root words genos (Greek for family, tribe, or race) and -cide (Latin for killing). He first used the word in print in Axis Rule in Occupied Europe: Laws of Occupation - Analysis of Government - Proposals for Redress (1944), while the Holocaust was occurring.

http://en.wikipedia.org/wiki/Lemkin

Pech voor de Oekraïners dus!

De hongersnood was het resultaat van de strijd tegen een politieke klasse, niet specifiek tegen Oekraïners.

Als Rummel het geen genocide noemt - kortom - dan is het geen genocide.

Wat jij daar probeert aan te hangen alsof ik het één minder zou achten dan het andere, of dat ik probeer misdaden te minimaliseren; wel beste Nestor, kijk eerst eens in eigen boezem.

Ik probeer namelijk niets te minimaliseren. Er zijn in de Soviet-Unie miljoenen mensen "nutteloos" (laat ons stellen) gestorven door politieke maatregelen tot waarachtige repressie. Maar daar ging het hier niet over. Hier moesten "Beelden uit het Derde Rijk" getoond worden en daar past evengoed een foto van Auschwitz in, als van blije Kozakken wegens de Duitse bezetting als van lachende kindertjes in de korte economische bloei van de jaren dertig.

[Steben]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst

Dat ontken ik ook helemaal niet - ik zal allesbehalve beweren dat Wilhelm II een meesterstrateeg was. Wat ik zeg, is dat zijn fouten niet louter voortkomen uit zijn eigen falen, maar hun basis reeds hadden in de paradoxen van Bismarck's alliantiesysteem. En tevens in de groeiende macht van de handelsgerichte burgerij, die koloniale afzetmarkten wenste en dus een Weltpolitik (een wens die ook Bismarck tegen het eind van zijn carrière niet meer kon fnuiken).

afzetmarkt creëren =/= in wereldoorlog stappen met twee fronten
omgaan met paradoxen is een beleidskunst. Elke alliantie is een tijdeijk afwegen.

Nochtans was het onderhouden van een nauwe band met Oostenrijk-Hongarije net één van Bismarck's primordiale doelstellingen (reeds na de oorlog van 1866, toen hij al zijn politiek kapitaal inzette om het verslagen Oostenrijk enigszins overeind te houden). We kunnen natuurlijk niet voorspellen wat hij gedaan zou hebben mocht hij langer kanselier gebleven zijn, maar vele zaken wijzen erop dat hij de band met Oostenrijk-Hongarije nóg belangrijker vond dan een alliantie met Rusland. Dat bleek het sterkst toen hij in 1888 (dus op het einde van zijn carrière!) de tekst van de Tweebond publiceerde om een Russische interventie in Bulgarije tegen te houden. Op dat moment koos hij dus alvast voor de Oostenrijkse belangen op de Balkan, dit ten koste van de Russische belangen.

Dat klopt zeker, maar is het Europa van 1888 toch niet wat anders dan 1914?

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

De hongersnood was het resultaat van de strijd tegen een politieke klasse, niet specifiek tegen Oekraïners.

Als Rummel het geen genocide noemt - kortom - dan is het geen genocide.

Wat jij daar probeert aan te hangen alsof ik het één minder zou achten dan het andere, of dat ik probeer misdaden te minimaliseren; wel beste Nestor, kijk eerst eens in eigen boezem.

Ik probeer namelijk niets te minimaliseren. Er zijn in de Soviet-Unie miljoenen mensen "nutteloos" (laat ons stellen) gestorven door politieke maatregelen tot waarachtige repressie. Maar daar ging het hier niet over. Hier moesten "Beelden uit het Derde Rijk" getoond worden en daar past evengoed een foto van Auschwitz in, als van blije Kozakken wegens de Duitse bezetting als van lachende kindertjes in de korte economische bloei van de jaren dertig.

Ik ken uw bron of autoriteit (Rummel) niet.

Massamoorden door of onder communistische regimes worden, op grond van het abstracte marxisme uit de boekjes, altijd geacht "sociaal" of "politiek" geïnspireerd te zijn (op grond van "klasse"-aanhorigheid).

De werkelijkheid is anders: Stalin heeft wel degelijk ganse volkeren collectief "gestraft". Als men communisten daarop wijst, zullen ze ofwel hetzelfde zeggen als gij, ofwel zeggen dat Stalin eigenlijk geen (échte) communist was.

Idem voor de Rode Khmer die de Vietnamezen in eigen land vervolgde, of de Chinese communisten de Tibetanen en de Oeigoeren, enz. Communisme is, in theorie althans, kleurenblind en kan dus geen "genocides" plegen.

Zo kunnen communisten altijd de handen in onschuld wassen, want een echte communist ... bestaat alleen in de boekjes (alhoewel, zelfs Marx wou zich nooit een marxist noemen).

Maar zoals ik al zei: wat is een genocide? Lemkin, de bedenker, had alleen de "judeocide" voor ogen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

Ik ken uw bron of autoriteit (Rummel) niet.

Massamoorden door of onder communistische regimes worden, op grond van het abstracte marxisme uit de boekjes, altijd geacht "sociaal" of "politiek" geïnspireerd te zijn (op grond van "klasse"-aanhorigheid).

De werkelijkheid is anders: Stalin heeft wel degelijk ganse volkeren collectief "gestraft". Als men communisten daarop wijst, zullen ze ofwel hetzelfde zeggen als gij, ofwel zeggen dat Stalin eigenlijk geen (échte) communist was.

Idem voor de Rode Khmer die de Vietnamezen in eigen land vervolgde, of de Chinese communisten de Tibetanen en de Oeigoeren, enz. Communisme is, in theorie althans, kleurenblind en kan dus geen "genocides" plegen.

Zo kunnen communisten altijd de handen in onschuld wassen, want een echte communist ... bestaat alleen in de boekjes (alhoewel, zelfs Marx wou zich nooit een marxist noemen).

Maar zoals ik al zei: wat is een genocide? Lemkin, de bedenker, had alleen de "judeocide" voor ogen.

Je bent weer woorden in de mond aan het leggen - bouw gerust verder je eigen constructies op over wat mijn theorieën al dan niet zijn. Voor de rest geef je enkel maar een onzinnige rant die geen antwoord is op wat ik hier (al dan niet, naargelang het u uitkomt) gezegd heb.

Overigens: http://en.wikipedia.org/wiki/Rudolph_Rummel

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door Rochus Misch

'Stauffenberg heeft een aanslag gepleegd op de aanwezigen tijdens die stafbespreking. Hij heeft vijf “kameraden, gedood - en kameradenmoord is het slechtste wat je onder soldaten kunt doen. Dat heeft Stauffenberg gedaan.'

[Maar zijn doelwit was toch Hitler?]

'Nee, hij heeft een aktetas achtergelaten tijdens een vergadering en is weggelopen. Dat is geen aanslag op Hitler. Dat hebben ze daarna de mensen wijsgemaakt. Stauffenberg had Hitler honderd keer kunnen doden. Iedereen die langskwam, droeg gewoon zijn pistool bij zich. Stauffenberg wist niet eens of Hitler nog daar was toen de bom explodeerde.'

De echte held van Operation Walküre:

Major Otto Ernst Remer in Valkyrie

Stichter van de latere Sozialistische Reichspartei, de eerste democratisch verboden partij van de geallieerde Bananenrepubliek Duitsland.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

De echte held van Operation Walküre:

Major Otto Ernst Remer in Valkyrie

Stichter van de latere Sozialistische Reichspartei, de eerste democratisch verboden partij van de geallieerde Bananenrepubliek Duitsland.

Je verheerlijkt graag negationisten?

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Je verheerlijkt graag negationisten?

Doet Tom Cruise dat dan ook met zijn film?

[Nestor Burma]

Otto Skorzeny Interviews

[Steben]

Oorspronkelijk geplaatst door Rochus Misch

'Vanuit mijn standpunt had hij Hitler gemakkelijk kunnen ombrengen - het had niemand gestoord en dan was hij de aanslagpleger op Hitler geweest, niet op de kameraden.'

Had u dat dan goed gevonden?

'Nah ja.

allright

[Steben]

Oorspronkelijk geplaatst door wiki

De Kreisauer Kreis was een Duitse groep van politici, ambtenaren, schrijvers, intellectuelen en economen die samenzwoer tegen de dictatuur van Adolf Hitler. Het merendeel van de leden had een sterk conservatieve, maar tegelijkertijd sociaal bewogen, identiteit, waarin vooral het christendom een belangrijke rol speelde (alle leden waren ofwel belijdend protestant ofwel belijdend katholiek). Men was Duits patriottisch, maar fel tegen het antisemitisme en extreem-imperialistische karakter van Hitlers regime, terwijl men ook het communisme en westerse kapitalisme af bleef wijzen

Man man, meer hebt ge niet nodig om mij te paaien.
Kreis conservatieve, principiële Duitsers

Ja, Hitler is bijna niet gecontesteerd, maar het zou heel gemakkelijk geweest zijn na een gelukte aanslag om de boel weer te doen draaien.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door Steben

Man man, meer hebt ge niet nodig om mij te paaien.
Kreis conservatieve, principiële Duitsers

Ja, Hitler is bijna niet gecontesteerd, maar het zou heel gemakkelijk geweest zijn na een gelukte aanslag om de boel weer te doen draaien.

Hoe luidt het spreekwoord ook weer? Een kinderhand...

[Albrecht]

Oorspronkelijk geplaatst door Steben

Man man, meer hebt ge niet nodig om mij te paaien.
Kreis conservatieve, principiële Duitsers

Ja, Hitler is bijna niet gecontesteerd, maar het zou heel gemakkelijk geweest zijn na een gelukte aanslag om de boel weer te doen draaien.

En dat antikapitalisme?